ப்ரியா பாண்டு நாவல்ஸ்

அத்தியாயம்-26
“என்ன வேணும்”என்றாள் அவனை பார்த்து தாழ் போடாத தன் மடத்தனத்தை நொந்தவாறு நிற்க….
அவன் இவளை தான் தலை முதல் கால் வரை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான்.. “என்ன கேட்டாலும் கிடைக்குமா..” என்றான் அவளை ஒரு மாதிரி பார்த்துக்கொண்டு…
அவனது பார்வையை உணர்ந்து அவள் அவனை பார்த்து முறைக்க அதில் இன்னும் அவளை ரசித்து பார்த்தான். அவனை என்ன செய்தால் தகும் என்னும் அளவிற்கு கோவம் வந்தது.
“என்ன எங்கிட்ட வாங்குனது பத்தாதா..வெளில போறீங்களா.. இல்ல கத்தி எல்லாரையும் எழுப்பட்டுமா.. “என்றாள் கோவமாக…
“ம்ம். உன் புருஷன சொன்னதுக்கு நீ என்ன அடிச்ச….. இப்போ நா உன்ன தொடுறேன்.. எவன் கேட்க வரானு பாக்கலாமா.அது மட்டும் இல்ல….நீ என்ன அடிச்சதுக்கு உன்ன நா பழிவாங்க வேணா….”என்றான்
“வீணா. என் கிட்ட அடிவாங்கிட்டு போய்டாத….. அது உனக்கு தான் அசிங்கம்.. இங்க இருந்து போ…”என்றாள் அவனை மிரட்டியவாறு..
“ம்ம்ம் போக தானே போறேன். ஆனா இப்போ இல்ல காலையில எல்லாரும் பாக்குற மாறி உன் ரூம்ல இருந்து போறேன்.. அப்போ தானே உன்ன அசிங்கப்படுத்த முடியும்.”என்றான்
அதில் ஆஸ்வதி மனதில் லேசாக பயம் கவ்விக்கொண்டது.. பின் எவ்வளவு தான் தைரியமாக இருந்தாலும். கூட யாருமே இல்லாமல் தனிமையாக இருப்பவளிடம் எப்படி அதும் இந்த மாதிரி சூழலில் தைரியத்தை எதிர்ப்பார்க்க முடியும்
ஆஸ்வதி மனதில் முடிந்தவரை அவனை நம் அருகில் நெருங்க விட கூடாது அதற்கான அனைத்து சாத்தியங்களையும் அவள் மனதிலே கணக்குப்போட ஆரம்பித்தாள்…
அவன் இவளை பார்த்துக்கொண்டே அவளை நெருங்கி வந்துக்கொண்டு இருந்தான். அவள் அவனையும் சுற்றி அறையில் உள்ள பொருட்களையும் மாறி மாறி பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள் அவளது எண்ணம் புரிந்து அவளை பார்த்து ஒரு ஏளன புன்னகையை சிந்திவிட்டு அவளை நெருங்க அவள் முகத்தில் பயத்தை பார்க்க நினைத்தான். ஆனால் ஆஸ்வதியின் முகத்தில் கொஞ்சம் கூட பயத்தின் அறிகுறி தெரியவில்லை.
ஆஸ்வதியை ப்ரேம் கூர்மையாக பார்க்க… அவளோ. அவனை கேலியாக பார்த்தாள்.. அதை பார்த்து ப்ரேம் “என்ன இவ இந்த வீட்டுக்குள்ள வந்த அன்னிக்கி என்னமோ பயந்த மாறி வந்தா இப்போ என்னனா நம்மளையே கிண்டலா பாக்குறா..”என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டே அவள் அருகில் நெருங்க…..
ஆஸ்வதியோ அவனை எந்த வித பயமும் இல்லாமல் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.. தன்னவனுக்கு எதாவது என்றால் தான் அவளுக்கு சர்வமும் ஆடும். ஆனால் அவளுக்கு எதாவது ஒன்று என்றால் அவளால் அதனை ஏற்க தைரியம் மலை அளவு கொட்டிக்கிடந்தது..
ப்ரேம் ஆஸ்வதிக்கு அருகில் வந்ததும் அந்த அறையில் எரிந்துக்கொண்டு இருந்த அனைத்து லைட்டுகளும் ஆஃப் ஆகி விட்டது அதில் ப்ரேம் ஒரு நிமிடம் அதிர்ந்து பின் ஆஸ்வதியை காண….
அந்த அறை முழுதும் இருளில் மூழ்கியதால் அவனால் தனக்கு எதிரில் ஆஸ்வதி நிற்கிறாளா இல்லையா என்பதை அவனால் உணர முடியவில்லை. ஆஸ்வதி இருந்த திசை நோக்கி நகர்ந்து அவளை கைகள் கொண்டு துளாவ….. ஆனால் அந்த அறையிலே அவள் இருப்பது போல் இல்லை.
எப்படி இருப்பாள்.. அவள் தான் அனைத்து லைட்டுகளும் அனைக்கப்பட்டவுடன் ஒருவனின் இறுகிய அணைப்பில் இருக்கிறாளே
ஆம். ஆஸ்வதி இப்போது இருப்பது ஒரு இரும்பு உருவத்தின் பிடியில் அதும் அந்த உருவத்தின் கல் போன்ற நெஞ்சில் ஏடாகூடமாக மோதி.. அதிவேகமாக மோதியதில் அந்த இரும்பு நெஞ்சம் அவளின் தலையில் வலியை உண்டு பண்ணியது
இது…இந்த அணைப்பு.. அன்று ஒரு நாள் நான் இதே போன்ற ஒரு இரவில் ஒரு உருவத்தின் பிடியில் இருந்தோமே.. அதே போன்ற இருகிய அணைப்பு.. அப்போது,.. இது.. என்று ஆஸ்வதியின் முகம் அந்த இருட்டிலும் யோசிக்க….. அவளை வெகு நேரம் யோசிக்கவிடாமல் அந்த உருவம் அவளை இருட்டில் இழுத்துக்கொண்டு போய் பால்கனியில் தள்ளி.. அதன் கதவை அடித்து சாத்தியது..
அதில் அதிர்ந்த ஆஸ்வதி.. கொஞ்ச நேரம் எதும் புரியாமல் நின்றவள் சுத்தி முத்தி பார்க்க….. அது பால்கனி என்பதை அறிந்துக்கொண்டு கதவினை தட்டினாள்…ஆனால் அந்த பக்கம் இருந்து எந்த ஒரு சத்தமும் இவளுக்கு கிடைக்கவில்லை..
“யாராவது இருக்கீங்களா.. கொஞ்சம் கதவ திறங்க…..”என்று ஆஸ்வதி கத்த….. ஆனால் அதனை கேட்கதான் அங்கு யாரும் இல்லை..
இங்கே இவள் இப்படி இருக்க…. அறையின் உள்ளே.ப்ரேம் கைகளால் சுவற்றை தடவிக்கொண்டே லைட்டை போட கை வைக்க… அதற்குள் அவன் தாறுமாறாக இழுக்கப்பட்டு தூக்கி எறியப்பட்டான் ஆனால் அவன் வாயில் இருந்து எந்த சத்தமும் வரவில்லை எப்படி வரும் அந்த உருவம் முதலில் அவனை அருகில் இழுத்து அவன் வாயில் ஒரு பெரிய துணியினை அடைத்து வைத்துவிட்டு தானே அவனை தூக்கி எறிந்தது..
“ஆ…அ..அ….”என்று அவன் கத்துவது கூட……ம்ம்ம்ம்ம்ம்..என்று தான் கேட்டது.கீழே விழுந்தவனை நோக்கி அந்த உருவம் சென்று அவனை கழுத்தை பிடித்து அலேக்காக தூக்கியது.. அதில் ப்ரேம் விழிகள் பயத்தில் விரிய அந்த இருட்டிலும் அது நன்றாக தெரிந்தது
“ம்ம்.ம்ம். வ்வ்வ்வ்.ட்ட்ட்ட்…”என்று ஏதேதோ புலம்ப….. அவனை அப்படியே ஒரே கையில் தலைக்கு மேல் தூக்கி இன்னும் சுவற்றை நோக்கி பலமாக வீசியது
அதில்.”ளுக்…”என்ற சத்தம் மட்டுமே கேட்க….. அந்த இருட்டிலும் அந்த உருவத்தின் கண்களின் சிவப்பு அரை மயக்கத்தில் கிடந்த ப்ரேமிற்கு பயத்தை உண்டு பண்ணியது..
இன்னும் முடியவில்லை.. என்பது போல்.. அந்த உருவம் அவன் பக்கம் போக…..ப்ரேம்…வேண்டாம் என்பது போல இருபக்கமும் தலை ஆட்டினான் ஆனால் அந்த கண்களில் தெரிந்த வெறி அவன் இத்துடன் விட போவதில்லை என்பதை உறுதியாக தெரிந்துக்கொண்டான் எனவே ப்ரேமும் தட்டு தடுமாறி எழுந்து அந்த உருவத்தை தாக்க வர….
அந்த உருவமோ.. அவனை அசால்ட்டாக தடுத்து மறுபக்கம் தள்ளிவிட்டது. அதில் அங்கு அழகுக்காக வைத்திருந்த மர டேபிளில் போய் விழ போக அதனை நொடியில் தெரிந்துக்கொண்ட அந்த உருவம் ப்ரேமின் பின் பக்கம் சட்டையை பிடித்து இழுத்து தன் காலடியில் போட்டது.
“ஆஆஆஆ……”என்று வேகமாக விழுந்தவன் நெற்றி கண்டிப்பாக உடைந்து போய் இருக்கும்.
இது போதும் என்று நினைத்ததோ என்னவோ அவனை அலேக்காக தூக்கிக்கொண்டு போய் ஆஸ்வதி அறையில் இருந்து வெளியில் மாடிப்படியில் இருந்து மெதுவாக உருட்டிவிட்டது அது யாரும் இந்த இரவில் எழ கூடாது என்பதற்காக தான் தவிர அவனை விட்டுவிட இல்லை
பின் ஆஸ்வதி அறைக்கு வந்த அந்த உருவம் ஆஸ்வதியை அடைத்து வைத்திருந்த பால்கனி கதவை திறக்க… ஆஸ்வதி அந்த உருவத்தை பார்க்காமல் நிலாவை வெறித்துக்கொண்டு இருந்தாள்..
அதை கண்ட அந்த உருவம் ஒரு பெரும்மூச்சினை வெளியிட்டுவிட்டு அங்கிருந்து போய்விட்டது.
இப்போது ஆஸ்வதி நிலாவை வெறிக்க பார்த்துவிட்டு திரும்ப தன் அறைக்குள் வந்தவள் யோசனையுடன் கட்டிலில் உட்கார…..
அவளது அறையின் கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டு திரும்பி பார்த்தாள்.. அங்கு ஆதி”ஏஞ்சல்.. எனக்கு தூக்கம் வர்ல”என்றவாரு உள்ளே வந்தான்..
உள்ளே வந்தவன் அங்கே அவன் அறை அலங்கோலமாக இருப்பதை பார்த்து ஒரு நிமிடம் கண்கள் கூர்மையாக பார்த்து பின் தன் பார்வையை மாற்றிக்கொண்டு ஆஸ்வதியை திரும்பி பார்த்தான் அங்கு ஆஸ்வதி ஆதியை பார்த்து ஒரு பெரும் மூச்சினை வெளியேற்றிவிட்டு அவனையே பார்க்க….
ஆதியோ அவள் பார்வையை தவிர்த்துவிட்டு..”ஏன் ஏஞ்சல் நம்ம ரூம் இப்டி இருக்கு என்னை விட்டுட்டு நீ மட்டும் விளையாடுனீயா.”என்றான் ஆஸ்வதியை பாவமாக பார்த்தவாறு.
அதில் ஆஸ்வதி ஆதியை குழம்பிய முகத்துடன் பார்க்க… ஆதி மனதில் புன்னகைத்துக்கொண்டான்.
“உங்களுக்கு தூக்கம் வர்லையா.”என்றாள் ஆதியை அழைத்து தன் அருகில் உட்காரவைத்துக்கொண்டு..
அதில் அவன் மேலும் கீழும் தலையை ஆட்டிக்கொண்டே ஆஸ்வதியை கூர்மையாக பார்க்க அவள் அவனை பார்க்காமல் வேறு எங்கோ பார்த்துக்கொண்டே இருக்க…. அதில் ஆதியின் முகம் லேசாக கனிந்து பின் இறுகியது.
பின் ஆஸ்வதி ஆதியிடம் இருந்து எழுந்து வேகமாக கதவை சாத்தி தாப்பாள் போட்டாள். போட்டதும் கட்டிலில் போய் உட்கார்ந்து இவ்வளவு நேரம் பிடித்து வைத்த மூச்சை வெளியிட்டாள் பின் திரும்பி ஆதியை பார்க்க அவன் அவளிடம் இருந்து எழுந்து தலையை குனிந்துக்கொண்டு நின்றிருந்தான்.. அவனை அப்படி பார்க்க ஒரு குழந்தை தப்பு செய்து தலையை குனிந்துக்கொண்டு நிற்பது போல இருந்தது..
“என்னாச்சி ஆதி ஏன் இப்படி நிற்கிறீங்க”என்றாள்
அவன் தலையை நிமிர்த்தாமல் நின்ற இடத்திலே நின்றிருந்தான். அதை பார்த்து அவன் அருகில் சென்று நின்று அவன் முகத்தை கையால் தூக்கினாள்”என்னாச்சி என் ஆதிக்கு”என்றாள் அவன் கன்னத்த லேசாக வருடியவாறு…
“இல்ல சாரி”என்றான் மீண்டும் தலை குனிந்துக்கொண்டு..
“எதுக்கு”என்றாள். மீண்டும் அவன் தலையை நிமிர்த்தியவாறு…
“இல்ல நீ பாவம் உன்ன தனியா விட்டுட்டு நா தாத்தூ கூட படுக்க போய்ட்டேன்ல அதா.அந்த ப்ரேம் உன்னையும் அடிப்பான்.இனி நான் உன்ன விட்டு போகமாட்டேன்.. இப்போ அவன் உன்ன அடிச்சானா”என்றான் படப்படப்பாக……
அதை கேட்டு சிரித்த ஆஸ்வதி “அதுலா ஒன்னும் இல்ல ஆதி.. அவன் என்னை ஒன்னும் பண்ல… நா யாரு ஆதியோட ஏஞ்சல் ஆச்சே அதுனால அவன் பயந்துட்டு போய்ட்டான்.. என்னை எதாவது பண்ணுனா ஆதி அவர அடிப்பாறே. அதான் அவர் பயந்துட்டு இங்க இருந்து போய்ட்டாரு..”என்றாள்.. அவனது முகத்தை கூர்மையாக பார்த்தவாறே.
அவளது கூர்மையான பார்வையில் சுதாரித்த ஆதி. பின் லேசாக புன்னகையுடன்..”அச்சோ. நா அவன அடிக்கிறதா. அப்புறம் அவன் என்னை அடிப்பான்.. ரூம்ல விட்டு லாக் பண்ணுவான்.. எனக்கு சாப்பாடே போட மாட்டான் எனக்கு அவன பார்த்தாலே பயம் ஏஞ்சல்..”என்றான் ஆதி
“அச்சோ. என்ன ஆதி இது. நா தாத்தூக்கிட்ட என்ன சொன்னேன் தெரியுமா. ஆதி ரொம்ப ஸ்ட்ராங்க்.. அவர யாராலையும் ஒன்னும் பண்ணமுடியாது அப்டினு சொன்னா. நீங்க என்னனா இப்டி சொல்றீங்களே”என்றாள் அவனிடன் செல்லமாக கெஞ்சியவாறு.
அதில் ஒரு நிமிடம் ஆதி அசந்து போனான்.. பின் தன்னை சமாளித்துக்கொண்டு…”ம்ம்ம் ஓகே ஏஞ்சல் நீ இவ்ளோ சொல்றதுனால நா உன்ன ப்ரேம்ட இருந்து சேவ் பண்றேன்”என்றான் புன்னகையுடன்..
அதில் ஆஸ்வதியும் புன்னகைத்துக்கொண்டே. “ சரி இன்னுமே நீங்க இங்கயெ தூங்குறீங்களா…”என்றாள் அவனை ஆர்வமாக பார்த்து
அதில் அவனும் அவளை ஆர்வமாக பார்த்துக்கொண்டே அழகாக சிரித்துக்கொண்டு”ம்ம்ம்.”என்றான் தலையை வேகமாக ஆட்டிக்கொண்டு…
“சரி தூங்களாமா. தூக்கம் வருது”என்றாள்
அவள் கீழே படுக்கையை விரித்ததை பார்த்து அவன் அவளை பாவமாக பார்க்க “உங்கள தூங்க வச்சிட்டு தா நா இங்க வருவேன்.” என்றாள்..தலையை அழகாக சாய்த்துக்கொண்டு..”ம்ம்”என்றான் சிரித்தவாறு. பின் அவன் கண்கள் ஏக்கமாக அவளை தொடர பாவம் அதை ஆஸ்வதிதான் பார்க்கவில்லை..
அவனை கட்டிலில் படுக்க வைத்துவிட்டு அவள் அருகில் உட்கார்ந்து அவனை தட்டிக்கொடுத்து தூங்க வைத்தாள்..அவன் வெகு நேரம் அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க… பின் ஆஸ்வதி அசதியில் அவன் நெஞ்சில் தலை வைத்து உறங்கிவிட்டாள்.. அதில் ஆதி தான் எப்படி உணர்ந்தான் என்பதே தெரியவில்லை அவனும் அவளின் நெருக்கத்தை விரும்பியே இருந்தான் அவள் நன்றாக உறங்கும் வரை காத்திருந்தவன் அவளை அப்படியே அழகாக தன் மீது தூக்கி தன் அருகில் படுக்க வைத்துக்கொண்டான். பின் இரவு வெளிச்சத்தில் அவளின் மதிமுகத்தை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தான். பின் அவன் முகம் கொஞ்ச நேரத்தில் கடினமாக மாற…
அவன் மனதில் …”உனக்கு எவ்வளவு திமிர் இருந்தா.. என் வது மேலயே கை வைக்க பார்த்துருப்ப…….இன்னிக்கி நீ தப்பி இருக்கலாம் ஆனா என்னிக்கி இருந்தாலும் உனக்கு என் கையால தாண்டா சாவு.. என்னை இந்த நிலைமைக்கு கொண்டு வந்தவன் நீனு மட்டும் உறுதி ஆகட்டும் அப்போ இருக்கு உனக்கு இந்த ஆதி கையால சாவு…”என்றான் கொலைவெறியில்..பின் தன் கைக்குள் இருக்கும் அவளை இமைக்காமல் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தான்.அவனின் வது…. இன்று நேற்று அல்ல….. 4வருடத்திற்கு முன்னால் அவளை எப்ப்டி பார்த்தானோ.. அதே அவனின் வது.. அவளை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தவன் பின் அசதியில் அப்படியே தூங்கிவிட்டான்..
ஆனால் அவ்வளவு நேரம் தூக்கிக்கொண்டு இருந்த ஆஸ்வதி கண் விழித்து தன்னவனை பார்க்க…..ப்ரேமை மறந்தே போனாள். அவனுக்கு என்ன ஆனது.. யார் அந்த உருவம் இது எதுமே அவள் மனதில் இல்லை.. அவள் மனதை முழுதாக ஆக்கிரமித்து இருந்தது அவளின் ஆதியை தான் அவனையே உற்று உற்று பார்த்தவள் அவன் கையில் இருப்பதை பார்த்து அவனையே அசையாமல் பார்த்தாள்..பின் ஒரு புன்னகையை கொடுத்துவிட்டு அப்படியே உறங்கிப்போனாள்.
இரவு தூங்க நெடுநேரம் ஆனதால் காலையில் ஆஸ்வதி வெகுநேரம் கழித்தே எழுந்தாள் ஆஸ்வதி. எழுந்து பார்க்க அவள் கட்டிலில் படுத்திருந்தாள் ஆனால் பக்கத்தில் அவன் இல்லை.. கீழ எழுந்து போய் இருப்பான் என்று நினைத்தவள் குளிக்க சென்றுவிட்டாள்.
ஆஸ்வதி குளித்து முடித்து கிளம்பி கீழே வந்தாள்.. சோபாவில் தாத்தா உட்கார்ந்து செய்திதாள் படித்துக்கொண்டு இருந்தார். அவர் அருகில் சென்று. “சாரி தாத்தா எழ நேரம் ஆச்சி”என்றாள்
அவர் அவள் முகத்தை பார்த்து “அதுனால என்னடா ஒன்னும் இல்ல போ போய் காபி சாப்டு”என்றார்
அவளும் சரி என்று சமையல் அறைக்குள் சென்றுவிட்டாள்..
அப்போது..”அய்யோ.. ப்ரேம்..”என்று அலறல் சத்தம் கேட்க….. கையில் வைத்திருந்த ஆதிக்கு கலக்கிய பால் க்ளாஸை கீழே போட்டுவிட்டு வெளியில் ஓடி வந்தாள்.. (வரு

அத்தியாயம்-24
இன்றும் ஆதி தாத்தா அறைக்கு ஓடிவிட…. ஆஸ்வதி தான் தனிமையில் ஆதியை பற்றி யோசிக்க ஆரம்பித்தாள் இந்த வீட்டில் எதற்கும்.. யாரையும் சந்தேகத்துடன் பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.. முக்கியமாக வினிஜாவை.
அன்று ஒருநாள் வினிஜா போன் பேசியது போல் இரண்டு மூன்று முறை போன் பேசி.. அதும் கொடூரமாக முகத்தை வைத்துக்கொண்டு பேசி பார்த்தாள் அன்றிலிருந்து ஆஸ்வதி ஆதிக்கு தானே உணவு செய்வதாக கூறிவிட்டாள் அதனை வினிஜா கண்டு தாத்தாவிடம் கூற….. அவர் ஆஸ்வதி செய்வது போல செய்யட்டும்.. அதில் யாரும் தலையிட வேண்டாம்.. என்று அழுத்தமாக கூறிவிட்டார்
அதில் அந்த வீட்டில் இருக்கும் கெளரவ புலிகளுக்கு அவ்வளவு ஆத்திரம்.. ஆதியை அவர்கள் சாப்பாட்டில் ஏதெனும் கலந்தாவது அவன் நோயை இன்னும் அதிகப்படுத்த அப்போதுதான் ஒரு திட்டத்தை போட்டனர்.. அதனை தவுடு பொடி ஆக்கிவிட்டாள் ஆஸ்வதி.
மேலும் அபூர்வா வேறு ஆஸ்வதியை அடிக்கடி மிரட்டும் பார்வை பார்க்க….. ஆனால் அதனை கண்டுக்கொள்ளதான் ஆஸ்வதிக்கு நேரம் இல்லை எப்படி இருக்கும் இப்போது தான் தன்னவனை பற்றி நினைக்கவே அவளுக்கு நேரம் போதவில்லையே
அதன் பின் ப்ரேம் ஆஸ்வதியை வெறும் பார்வையால் மட்டுமே தொடர முடிந்தது. ஏனென்றால் தாத்தா வேறு அவனது பார்வை ஆஸ்வதி மீது அடிக்கடி விழுவதை பார்த்தவர்
“ப்ரேம். நமக்கு ஊட்டில ஒரு எஸ்டெட் இருக்குல….. அங்க எதோ குளறுபடி நடக்குது அதுனால என்ன செய்ற…. நீ கிளம்பி போய் அங்க தங்கி பிரச்சனைய தீர்த்துட்டு ஒரு மாசம் கழிச்சி இங்க வந்தா போதும்…”என்று அவனை கையோடு அனுப்பி வைத்துவிட்டார்..
அதில் இன்னும் ப்ரேம் கடுப்பாக…. தன் தந்தையிடம் அதனை பற்றி பேச… பரத் தன் தந்தையிடம் அவனை அனுப்ப வேண்டாம் என்று கூறினார்
ஆனால் பெரியவரோ…”இங்க பாரு பரத்.. சொத்து சொத்துனு அடிச்சிக்கிறீங்க….. ஆனா அந்த சொத்துக்காக வேலை மட்டும் பார்க்க மாட்டீங்க….. அப்டிதானே வயசானவன் நான் எவ்வளவு வேலைய தான் பாக்குறது.. அவன கிளம்பி போக சொல்லு இங்க இருந்தா மட்டும் அவன ஒரு வேலையும் நீயும் உன் பொண்டாட்டியும் செய்ய விடமாட்டீங்க….”என்று கூற… பரத் அதற்கு மேலும் தாத்தாவிடம் பேச முடியவில்லை..
“டேய் ப்ரேம்.. தாத்தா அதுக்கு ஒத்துக்கவே இல்லடா இங்க பாரு இப்போ மட்டும் நாம இத செய்யல இத காரணமா வச்சே எங்க அப்பா சொத்துல ஒரு பைசா கூட தரமாட்டாரு…”என்று பரத் புலம்ப…
பூனமிற்கும் அதான் சரி என்று தோன்றியது
“இங்க பாரு ப்ரேம் நீ எதுக்காக போக தயங்குறனு எனக்கு தெரியும் அந்த ஆஸ்வதிகாக தானே அவ இங்க தானே இருக்க போறா. எங்க போய்ட போற….. ஒரு மாசம் தானே.. நீ கிளம்பு அப்போ அப்போ இங்க நடக்குறத உனக்கு நா சொல்றேன்…”என்று பிள்ளைக்கு வேண்டாத அட்வைஸை செய்து அனுப்ப….
ப்ரேமும் தன் கைகளை ஓங்கி சுவற்றில் குத்தி தன் ஆத்திரத்தை காட்டிவிட்டு சென்றான். செல்லும் போது கூட ஆஸ்வதிய தேட அவள் கிட்சனில் வேலையாக இருப்பதை பார்த்தவன் அவளை சுற்றி முற்றி பார்க்க யாரும் அங்கு இருப்பதற்கான அடையாளம் இல்லை.. உடனே ஒரு விஷம சிரிப்பை சிந்திவிட்டு அவளை நோக்கி சென்றவன். வெகுநேரம் ஆஸ்வதியை பின்னால் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டே நின்றான்
தன்னை யாரோ வெகுநேரம் பார்ப்பது போல் ஆஸ்வதிக்கு தோன்ற….. திரும்பி பார்க்க….. அங்கு தன்னை கண்களால் கூறு போடும் ப்ரேமை பார்த்து உடல் விறைக்க முறைத்தாள்
“ம்ம். தப்பிச்சிட்டோம்னு நினைக்காத… கொஞ்ச நாள்ல நா வந்துடுவேன்.. அப்போ இருக்கு உனக்கு என்னை அடிச்சதுக்கும்.என்று அவளை மேலிருந்து கீழ் வரை ஒரு கேவலமான பார்வை பார்த்தவன்..எல்லாத்துக்கும்…”என்று ஒரு கோணல் சிரிப்பை உதிர்த்தவாறே கூற….
ஆஸ்வதியோ அவனை முறைத்துக்கொண்டே தன் கையை காண….. அவள் பார்வை போகும் திசையை ப்ரேமும் பார்க்க…. அங்கு காய் அரியும் கத்தி ஒன்றினை வைத்துக்கொண்டு ப்ரேமையும் அந்த கத்தியையும் மாற்றி மாற்றி பார்க்க… ப்ரேம் அவளின் பார்வை கூறுவதை கண்டு கோவத்துடன் அவளை நெருங்க நினைக்க… அதற்குள்
“ஏஞ்சல் எனக்கு பசிக்கிது தாத்தூக்கும் காபி வேணுமாம்…”என்று கூறிக்கொண்டே அங்கு ஆதி வர அங்கு ப்ரேமை கண்டவன் அப்படியே நின்றுவிட்டான்…
அவனின் தாத்தா என்ற அழைப்பை கேட்டதும் ப்ரேம் ஆதியையும், ஆஸ்வதியையும் முறைத்தவாறே ஆதியின் அருகில் வந்து..
“உன்ன வந்து வச்சிக்கிறேன் டா..”என்று கண்களால் மிரட்டியவாறே அங்கிருந்து சென்றுவிட்டான்.
ஆதியோ போகும் அவனையே கண்களில் மிரட்சியுடன் காண… ஆஸ்வதி அவன் அருகில் வந்து அவன் தோளை தொட…..
அதில் ஆதி ஆஸ்வதியை பார்த்து..”ப்ரேம் என்ன ஏன் ஏஞ்சல் வச்சிக்கிறேனு சொல்றான்..”என்றான் முகத்தை பாவமாக வைத்துக்கொண்டு அதே நேரம் நக்கலாக….
அவனது இந்த கேள்வியில் ஆஸ்வதிக்கு புன்னகை அரும்ப….. ஆதியை சந்தேகமாக பார்க்க….
அதை புரிந்துக்கொண்டவன்…”அய்யோ அம்மா பசிக்கிதே.. ஏஞ்சல் எதும் தரமாட்றாலே…”என்று வயிற்றை பிடித்துக்கொண்டு கதற…. அதில் ஆஸ்வதி அவனின் பசியை கவனிக்க ஆரம்பித்தாள் அவளின் சிந்தனை தன்னை விட்டு மாறியதும் தான் ஆதிக்கு மூச்சே வந்தது..
“சப்பா.. இவ வேற… நம்மள எனிடைம் நடிக்கவே வைக்கிறா…”என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டான்..
இன்று இதை எல்லாம் ஆஸ்வதி நினைத்துக்கொண்டே படுத்திருக்க…
இரவு ஆனது,, இன்றும் ஆதி தாத்தா ரூமிற்கு சென்றுவிட அதே போல் இன்றும் ஆஸ்வதி எழுந்து வெளியில் வந்தாள்.. வந்து ஆதியை பார்த்தாள் அவன் நன்றாக உறங்குவதை பார்த்து அவள் அறைக்கு சென்றாள். அங்கு அவளது அறையின் பால்கனியில் சென்று நின்று வானத்தில் இருந்த நிலவை ரசித்து பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்
இதுவரை அவள் வாழ்வில் பெரிதாக ஒன்றும் நடந்தது இல்லை.. யாரும் அவள் மீது பாசம் காட்டியதில்லை.. இவள் தாத்தாவிற்கு ஆஸ்வதி என்றால் உயிர் தவிர அவரால் பெரிதாக இவளுக்கு ஒன்றும் செய்ததில்லை.. அது போக இவளின் தங்கை விஷாலி தான் இவளை அன்னை போல் பல நேரங்களில் தாங்கிருக்கிறாள்..
அப்போது அவளுக்கு ஆதியை சந்தித்தது அவனை உருகி உருகி அவனுக்கே தெரியாமல் காதலித்தது.. என்று அனைத்தையும் நினைத்து பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருந்தாள்
ஆம் ஆஸ்வதிக்கு ஆதித்தை முன்னாலே தெரியும்.. அதும் இல்லாமல் அவனை மறைமுகமாக காதலித்தாள். ஆஸ்வதி தன் தந்தை வீட்டிற்கு வந்ததும் கல்லூரியில் சேர்க்கப்பட்டாள்.. அது மும்பையில் மிகப்பெரிய யுனிவர்சிட்டி.. பல கோடிஸ்வர வீட்டு பிள்ளைகள் படிக்கும் கல்லூரி.. அதில் தான் ஆஸ்வதியை சேர்த்தார் அவள் தந்தை இது அவளின் சித்திக்கு அறவே பிடிக்கவில்லை.. ஆஸ்வதியின் தந்தையிடம் கேட்க….
அவர்..”இவ்வளவு நாள் உன் பேச்ச கேட்டுதா அவளுக்கு அப்பா பாசம்னா என்னனே தெரியாம வளர்த்தேன். ஆனா இனி முடியாது. அதுக்காக அவகிட்ட இப்போ பாசம் காட்ட நானும் விரும்பல…. அவளும் அத ஏத்துக்கமாட்டா. ஆனா எனக்கு அப்புறம் அவளுக்கு துணையா இருக்க போறது நீ இல்ல… அவ படிப்புதான்.. அதுக்கு தான் அவள நல்ல காலேஜ்ல சேர்க்குறேன்…இதுக்கு ஆகப்போற செலவு எல்லாம் அவ அம்மா போட்டு வந்த நகைய வச்சிதான்.. இதுக்கும் நா 5பைசா செலவு பண்ல……”என்று அழுத்தமான குரலில் சொன்னார். அதிலே இது பற்றி இனி கேட்காதே என்பது போல் இருந்தது அவர் குரல்.
அதன் பின் ஆஸ்வதி அந்த காலேஜில் முதலில் நுழையும் போது பார்த்தது தன் ஸ்போர்ட்ஸ் பைக்கில் உட்கார்ந்து ஒரு காலை ஸ்டைலாக மடக்கி ஒரு காலை ஊன்றி ஆணழகனாக நின்றிருந்த ஆதித்தை தான் பார்த்த முதல் பார்வையிலையே ஆஸ்வதியின் மனதில் ஆழமாக பதிந்தவன் ஆதித்..
அதும் காற்றில் ஆடும் யாருக்கும் அடங்கா சிகையை அடக்கியவாறே கைக்கொண்டு தலைமுடியை வருடிக்கொண்டிருக்கும் ஆதித்தை தான் முதலில் சந்தித்தாள். அவனை பார்த்தவாறே நடந்து வர… அப்போது அவளை யாரோ அழைக்க….. ஆனால் அதெல்லாம் அவள் காதில் எங்கு விழுந்தது.. அவளது கவனம் முழுதும் அவன் மீது அல்லவா இருந்தது..
“ஏய் வெள்ள சுடிதார். கூப்டா நிக்க மாட்டியா…”என்று ஒருவன் வந்து அவலை வழி மறைக்க…
அப்போது தான் அவள் நிகழ் உலகிற்கே வந்தாள் தன் எதிரில் நிற்கும் அவனை பார்த்து மலங்க மலங்க விழிக்க…
இங்கு ஒருவனோ அவளுக்கு..”வாவ். கேண்டி பேபி..”என்று பெயர் வைத்தான்..
“என்ன சீனியர் கூப்டுறோம்.. மரியாத இல்லாம நீ பாட்டுக்கு போற……”என்றான் ஆஸ்வதியை நக்கலாக பார்த்தவாறே.
அதில் ஆஸ்வதி மிரட்சியுடன்…”சாரி சீனியர் கவனிக்கல……”என்றாள்
“ம்ம்ம் கவனிக்கலையா.ம்ச்.. சரி வா இப்போ கூப்டுறேன்…”என்று அவளை அழைக்க….. அவன் அழைத்த பக்கம் காண….. அங்கு ஒரு நான்கைந்து பேர் கொண்ட கும்பல் நின்றது.. அதில் இருவர் பெண்கள்
அந்த கூட்டத்தை மிரட்சியுடன் பார்த்தவாறே அவன் பின்னால் சென்றாள்
அங்கு நின்றதில் ஒரு பெண்…”ஓய் என்ன 1ஸ்ட் இயரா…”என்றாள்..
ஆஸ்வதியும் ஆம் என்று தலை ஆட்ட…..
“என்ன வாய் தொறந்து பதில் சொல்லமாட்டியா. ஊமையா நீ…”என்றாள் இன்னொரு பெண்.
அதை கேட்டு ஆஸ்வதி அவசரமாக தலை ஆட்ட…..
“ம்ச் பார்ரா,.. மறுபடி தலை ஆட்டல….ஒழுங்கா வாய தொறந்து பேசு…”என்று ஒருவன் அதட்டி கூற…..
அதில் பயந்தவள்…”ஹான் சீனியர் நான் பேசுவேன்..”என்றாள் அவசரமாக…..
“அப்பா அதட்டுனாதான்டா பதில் வருது..”என்று ஒருவன் கூறி சிரிக்க…
“உன் பேரு”
“ஆஸ்வதி தாகூர்.”என்றாள்.
“ஆமா என்ன ஜாய்ன் பண்ணிருக்க……”என்றான் ஒருவன்
“பி.இ கம்ப்யூட்டர் சைன்ஸ் சீனியர்..”என்றாள்
“டேய் நம்ம எதிரி டிப்பார்ட்மென்டா இவ….”என்றாள் ஒருத்தி
“ஓஓ….. அப்போ உனக்கு கண்டிப்பா தண்டன கொடுத்த ஆகனும்..”என்று ஒருவன் கூற….
அதை கேட்டு ஆஸ்வதி மிரண்டு போய் நிற்க…..
“ஆமா.. டேய் ராகுல். நம்ம எதிரிடா.”என்று ஒருத்தி அவர்களுக்கு இடது புறம் கண்காட்ட…
அவள் காட்டிய திசையில் அனைவரும் பார்க்க….. ஆஸ்வதியும் அந்த பக்கம் பார்த்தாள்.. பார்த்ததும் அதிர்ந்துவிட்டாள்.. ஏனென்றால் அங்கு நின்றது ஆதிதான்
அவனை பார்த்ததும் இவர்களுக்கு ஒரு ஐடியா வர…. அனைவரும் ஒரே நேரத்தில் ஆஸ்வதியை காண….. ஆஸ்வதிக்கு புரிந்து போனது தன்னை வைத்து எதோ ப்ளான் போட்டுவிட்டார்கள் என்று..
ஆஸ்வதி தலை ஆட்ட…. அவர்கள் அனைவரும் அவளை கேலியாக பார்த்தனர்.
“நீ என்ன பண்ற……அதோ ஒருத்தன் பைக்ல உட்கார்ந்துட்டு இருக்கானே. என்று ஆதியை காட்ட….. அவங்கிட்ட போய் அங்கிள் டைம் என்ன ஆகுதுனு கேட்குற…..”என்று ஒருத்தன் கூற…..
அதை கேட்ட ஆஸ்வதி முகம் கோவத்தில் சிவந்தது…”மனசாட்சி இல்லாத காட்டேரிங்க… அவன போய். அதும் நா வாழ்க்கையிலையே முத முறையா யார பார்த்து சைட் அடிச்சனோ அவன போய் அங்கிள்னு கூப்ட சொல்றானே..”என்று மனதில் புலம்பலுடன் அவனை பார்க்க…..
“என்ன சொல்வதானே…”என்று ஒருவன் கேட்க…
“ச்ச்செ என்னடா ரேகிங் இது நல்லாவே இல்லை.”என்று அவர்களுள் இருந்த ஒருத்தி கூற….
“பின்ன நீயே ஒரு ஐடியா குடேன்…”என்றான்
“ம்ம்ம்ம்.. ஏய் அவங்கிட்ட போய் உங்கள ஸ்வீட்டி லவ் பண்றாங்களாம்னு சொல்லு…”என்றாள் ஸ்வீட்டி என்றவள்.
அதை கேட்டதும் ஆஸ்வதிக்கு முன்பை விட இப்போது கோவம் அதிகமாக வந்தது.. பின்னே தான் ஆசையாக பார்க்கும் ஒருவனை இன்னொருத்தி லவ் பண்ணுவதாக இவளையே கூற சொல்லும் போது இவளுக்கு கடுப்பாக தானே இருக்கும்
“என்ன ஸ்வீட்டி கேப்புல கிட வெட்றியே மா..”என்றாள் இன்னொருத்தி..
“ஆமா. நீயும் அவன 3வருஷமா லவ்வ சொல்ல தொறத்திட்டு தான் இருக்க….. அவன் என்னனா உன்ன ஒரு ஆளா கூட மதிக்க மாட்றானே…”என்றாள் ஒருவன்.
“ம்ச் அதுக்கு தான் டா இவள தூது அனுப்புறேன்..”என்றாள் அவள்
“ம்ம்ம். நடத்து நடத்து..சரி போ போய் ஸ்வீட்டி சொன்னத செய்…”என்றான் ஒருவன்.
ஆஸ்வதி அவர்களையே கையை பிசைந்தவாறு பார்க்க…..”உன்ன போ சொன்னேன்.”என்று ஸ்வீட்டி அதட்ட…..
அதில் ஆஸ்வதி பயந்து போய் ஆதியை நோக்கி மெல்ல நடந்தாள்.
“ஏன்டா இவ போற வேகத்த பார்த்தா நாளைக்குள்ள அவங்கிட்ட போயடுவபோல….”என்றான்
“ஏய்.. உனக்கு என்ன வயசா ஆகிட்டு. இப்டி கிழவி மாறி நடக்குற….பாஸ்ட்டா போ.”என்று ஸ்வீட்டி அதட்ட…
அதை கேட்ட ஆஸ்வதி அங்கிருந்து வேகமாக நடந்தாள் அவள் மனதில்.. “அய்யோ பாக்க வேற பெரிய இடத்து பையன் மாறி இருக்காறே இவங்க வேற…. இவர்கிட்ட நம்மள கோத்துவிடுறாங்களே.”என்று நினைத்துக்கொண்டே ஆதி இருக்கும் பக்கம் நடந்தாள்
ஆதி அருகில் சென்றவள்.. அவனை பார்த்து.. “சார்..”என்று கூப்பிட வெறும் காத்து தான் வந்தது அவள் வாயில்
பின் வெகுநேரம் அவனை வெளியில் கேட்காத குரலில் கூப்பிட்டு பார்க்க….. அவனோ இவள் புறமே திரும்பாமல் தன் நண்பர்களுடன் பேசிக்கொண்டு இருந்தான்..
இது சரி வராது என்று தங்களுக்குள் அந்த ரேகிங் க்ரூப் பேசிக்கொண்டு நிற்க… ஆஸ்வதி அவர்களை பாவமாக திரும்பி பார்க்க….. அவர்களோ பார்வையால் மிரட்டினார்கள் அதில் பயந்தவள்
“சார்…”என்று கொஞ்சம் வேகமாக ஆதியை அழைத்தாள்.. எப்படி என்றால் அவள் அழைத்தது ஆதிக்கு மட்டும் தான் கேட்டிருக்கும் அப்படி.
அவள் கூப்பிட்டதில் திரும்பிய ஆதி “எஸ்..”என்றான்
அவன் திடீர் என்று திரும்பிய வேகத்தில் அவனின் கற்றை முடி அவன் நெற்றில் வந்து கொத்தாக விழுந்தது. அவன் அந்த நேரத்தில் ஆஸ்வதி கண்ணிற்கு ஆணழகனாக தெரிந்தான்..
ஆதி வெகுநேரம் ஆஸ்வதியையே புரியாமல் பார்த்துக்கொண்டிருக்க…. அவளோ அவனை தான் இமைக்காமல் பார்த்தாள்..
“என்னமா வேணும்.. கூப்டுட்டு அப்டியே நிற்குற……”என்று ஆதியின் அருகில் நின்ற ஒருவன் ஆஸ்வதியை கேட்க…..
அதில் தான் அவள் நினைவிற்கே வந்தாள் தன்னை நினைத்து ஆஸ்வதிக்கே ஆச்சரியமாக இருந்தது. இவ்வளவு வருடம் அவள் படித்தது அனைத்தும் இருபாலரும் படிக்கும் ஸ்கூலில் தான் படித்தாள்.. அப்போதெல்லாம் எந்த மாணவனுடனும் பேசாதவள்.. யாரையும் நிமிர்ந்து பார்க்காதவள் இன்று ஆதியை காலையில் இருந்து இமைக்காமல் பார்ப்பது அவளுக்கு ஆச்சரியத்தை கொடுத்தது
“என்ன வேணும்.”என்று ஆதி இனிமையாக அதே நேரம் அழுத்தமாக ஆஸ்வதியை பார்த்து கேட்க….. அதில் அவள் மயங்கியே போனாள்.. அதும் அவன் பார்வை அவளை எதோ செயதது
“ம்ம்.. அது வந்து சார்…”என்று அவள் இழுக்க….
“எந்த டிப்பார்மென்ட்…”என்றான் ஆதி
“1ஸ்ட் இயர் கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ்.”என்றாள்.
“ஓஓ… நம்ம டிப்பார்ட்மென்ட்.”என்றான் ஆதியின் நண்பன் ஒருவன்
அப்போது தான் முதலில் இவளை ரேங் செய்த க்ரூப் எதிரி டிப்பார்ட்மென்ட் என்று சொன்னது ஆஸ்வதிக்கு ஆதியை தான் எதிரி என்று சொன்னது விளங்கியது
“என்ன உன்னை என்ன பண்ண சொன்னாங்க…. அந்த க்ரூப்..”என்றான் ஆதி அவர்களையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் ஸ்வீட்டி க்ரூப்பை காட்டி
அதில் ஆஸ்வதி. அவனை அதிர்வுடன் நோக்க…. ஒருவனின் பார்வையோ.. அவளின் அதிர்ந்த கண்களை சுவாரஸ்யத்துடன் பார்த்தது.

அத்தியாயம்-23
அதை கேட்டு அதிர்ந்த விஷால் திருதிருவென்று முழிக்க… ஆதி இவள் என்ன சொல்கிறாள் என்பது போல பார்த்தான்..
“ம்ம்ம் என்ன விஷால்.”என்று ஆஸ்வதி அவனை கேலியாக பார்க்க…..
“ம்ம்.. அது அது வந்து அண்ணி..”என்று அவன் இழுக்க…
ஆஸ்வதி கையை கட்டிக்கொண்டு அவனையே இமைக்காமல் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்…அதில் விஷால் அசடாக சிரிப்பை சிரித்துவிட்டு..
“ராக்ஷிய எனக்கு சின்ன பிள்ளையில இருந்து பிடிக்கும் அண்ணி இத்தனைக்கும் அவ எங்கூட பேசுனது கூட இல்ல… இந்த வீட்ல ஆதி அண்ணா அனி இவங்க ரெண்டு பேரும் மட்டும் வித்தியாசமானவங்க இல்ல….. என் ராக்ஷியும் தான் அவ இருக்குற இடமே தெரியாது.. சின்ன பிள்ளையில இருந்து அவள நா ரொம்ப கவனிச்சது இல்ல….. ஆனா இப்போ தான் கொஞ்ச நாளா அவ என் கண்ணுக்கு என் தேவதை மாறி தெரிறா…”என்றான் கண்களை மூடி கனவில் பேசுவது போல…..
அவன் பேச பேச ஆதி அவனை வித்தியாசமாக பார்த்தான்.. ஏனென்றால் விஷால் ரொம்ப அமைதி. அவன் வேலையை அவன் பார்ப்பான்.. தேவை இல்லாமல் யாருடனும் பேசமாட்டான்.. ஆதியுடன் கூட அவ்வளவாக பேசமாட்டான் ஆனால் விஷால் இப்போது பேசுவதை அதிசயம் போல பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான் ஆதி.
“ம்ம்ம். சோ.. உன் அதிதி லவ்வ என்னப்பா செய்றது..”என்றாள் ஆஸ்வதி
அதை கேட்டு முகத்தை சுருக்கிய விஷால்…”அய்யோ அண்ணி. நா வாழ்க்கை முழுதும் கல்யாணம் பண்ணாம இருக்க தயார் ஆனா தயவு செஞ்சி அந்த காட்டெரிய எங்கூட கோத்துவிட்றாதீங்க….”என்றான் இருகைகளையும் கோர்த்துக்கொண்டு.அவளை கெஞ்சிவது போல்.
“நா எதும் பண்ல பட் அவதான் அப்டி சொல்லிட்டு சுத்றா. என்னனு பாத்துக்கோ..”என்று ஆதியை அழைத்துக்கொண்டு தன் அறைக்கு சென்றுவிட்டாள்.
விஷால் ஆஸ்வதியுடன் பேசுவதை பார்த்து அபூர்வா அவனை கண்டிக்க….”ம்ச்.. அத்த நா ஒன்னும் சின்ன பிள்ளை இல்ல….. அவங்க கூட பேசாத இவங்க கூட பேசாதனு அடக்க…. இன்னும் கொஞ்ச நாளுல நா பிஸ்னஸ் பாக்க போறேன். நா யார் கூட பேசனும் பேசகூடாதுனு ஐ நோ…”என்று கடுமையாக சொல்லிவிட்டு போக….
அவன் பேசியதை அப்படியே அஜயிடம் போய் அபூர்வா சொல்ல……”அவன் விஷ்யத்துல நா தலையிட முடியாது அபூர்வா அவன் எனக்கு ஒரே பிள்ளை நா எதாவது சொல்ல போய் அவன் நா உங்க பிஸ்னஸ பாக்க மாட்டேனு சொல்லிட்டானு வை என்னால ஒன்னும் பண்ண முடியாது…விடு.. இது ஒன்னும் பெரிய விசயம் இல்ல……”என்று தன் வேலையை பார்க்க சென்றுவிட்டார்
ரியாவிடம் இதை பற்றி பேசவே முடியாது.. ஏனென்றால் அவள் ஏற்கனவே விஷாலின் செல்ல அம்மா அவர் எதாவது பேசினால் விஷால் எப்படியாவது அவரை சரிக்கட்டிவிடுவான்.. அதனாலே அபூர்வா கடுப்பில் சுற்றினார்
அன்று அனைத்து ஆண்களும் டைனிங் டேபிளில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டு விட்டு சென்றுவிட மீதம் இருந்தவர்கள் சாப்பிட்டதற்கு பின் அனைவரும் அவர்கள் ஆபிஸ், க்ளப், என்று சென்றுவிட…..தாத்தாவும் தன் நண்பனை பார்க்க சென்றுவிட ஆதியும், ஆஸ்வதியும் மட்டுமே வீட்டில் இருந்தனர்..
அன்று நடந்த பிரச்சமைக்கு அப்புறம் அதிதி ஆஸ்வதியின் பக்கம் கூட வராமல் இருக்க….. ராக்ஷி மட்டும் ஆஸ்வதியிடம் நட்பு பாராட்டினாள்.. ஆஸ்வதியின் ஆதி மீதான அக்கறை அவளுக்கு மிகவும் பிடித்தது. அதனாலே அவள் ஆஸ்வதியை தேடி வந்து பேசினாள்.. ஆஸ்வதிக்கும் அப்படி தான். ராக்ஷியை பிடித்தது..
ஆஸ்வதி தன் அறையில் உட்கார்ந்து ஆதியையே பார்க்க…. ஆதி எதையோ கையில் வைத்துக்கொண்டு பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் அவனுக்கு ஆஸ்வதியின் பார்வை குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்த…
“என்ன இவ இப்படி பாக்குறா.”என்று மனதில் நினைத்துக்கொண்டு அவளை ஓரக்கண்ணால் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான்
“ஆதி..”என்று ஆஸ்வதி அவனை கூப்பிட…
“ஹான் என்ன ஏஞ்சல்..”என்றான் உடனே..
“ம்ம்ம். உங்களுக்கு விதுன் அண்ணாவ சின்ன பிள்ளையில இருந்து பிடிக்குமா.. இல்ல இப்போதானா.”என்றாள்
“ம்ம்ம். விதுன நா இப்போதான் பாக்குறேன் ஏஞ்சல்…”என்றான் அவளை பார்க்காமல் வேறு எங்கோ பார்த்தவாறு
அதனை கேட்ட ஆஸ்வதி முகம் அவனை சந்தேகமாக பார்க்க… ஆதியோ குழப்பத்தில் இருந்தான்..
இப்படியாக அன்று நாள் ஆஸ்வதிக்கு எந்த வித வித்தியாசமும் இல்லாமல் ஓட….
“ஏஞ்சல் நா இன்னிக்கி தாத்தா ரூம்ல படுக்க போறேன்.”என்றான் ஆதி
“ஏன் ஆதி…”என்றாள்
“ம்ம். இல்ல தாத்தாகூட இருக்கனும் போல இருக்கு அதா..”என்றான்
அதை கேட்டதும் ஆஸ்வதி அவனை சந்தேகமாக பார்த்தவாறு.சரி என்று தலை ஆட்ட… ஆதி அங்கிருந்து ஓடிவிட்டான்
ஆஸ்வதியின் பார்வை இப்போதேல்லாம் ஆதியை சந்தேகமாக நோக்குவதை அவனும் அறிந்து தான் இருந்தான் எதனால் இப்படி அவள் தன்னை இம்சிக்கும் பார்வை பார்க்கிறாள் என்று ஆதி யோசிக்க….. அப்போது தான் அவனுக்கு அந்த நாள் நியாபகம் வந்தது
ஆஸ்வதி இந்த வீட்டிற்கு வந்து முழுதாக 3மாதம் ஓடி இருந்தது. அப்போது ஒரு நாள் ஆஸ்வதி தங்கள் அறையை சுத்தம் பண்ண நினைத்தவள். ஆதியிடம்
“ஆதி நம்ம ரூம நா க்ளீன் பண்ண போறேன் இங்க இருந்த உங்களுக்கு டஸ்ட் அலர்ஜி ஆகிடும்.. அதுனால் நீங்க தோட்டத்துல போய் விளையாடுங்க….. நா ரூம க்ளீன் பண்ணிட்டு உங்கள கூப்டுறேன்..”என்றாள்..
அதை கேட்ட ஆதியும் சமத்தாக தலை ஆட்டினான். ஏனென்றால் அவனுக்கு உண்மையாகவே டஸ்ட் அலர்ஜி இருக்கிறது. ஒரு தரம் இது போல் டஸ்ட் அலர்ஜி ஆகி அதற்கு ஹாஸ்பிட்டல் வரை சென்றது ஆதியால் மறக்க முடியாது அப்போதெல்லாம் ஆதி அப்பா அவனுடன் இருந்தார்.
எனவே ஆதியும் வெளியில் சென்றுவிட….. ஆஸ்வதி முதலில் மேலே இருந்து ஆரம்பிக்கலாம் என்று ஆதியின் அப்பா புகைப்படத்தை எடுத்து அதை துடைத்தவள்.. பின் சீலிங்கில் மாட்டி இருந்த பேனை சுத்தம் செய்ய நினைத்தாள்.. அதனால் தான் அணிந்திருக்கும் புடவையை தூக்கி சொருவிக்கொண்டு.. அங்கு கிடந்த சேரில் ஏற…
அப்போது வெளியில் சென்ற ஆதியை தோட்டத்தில் உட்கார்ந்து தன் குடும்ப வக்கீலிடம் பேசிக்கொண்டு இருந்த தாத்தா.
“ஆதிக்கண்ணா..”என்று அவனை அழைக்க…..
“என்ன தாத்தூ.”என்று குடுகுடுவென அவர் அருகில் ஓடிப்போக…..
“மெதுவாடா கண்ணா…”என்றவர்.
“கண்ணா.. உன் ஏஞ்சல் எங்கடா..”என்றார் தாத்தா.
“ஏஞ்சல் ரூம க்ளீன் பண்றா.. எனக்கு அலர்ஜியாம் அதுனால என்னை ரூம்க்கு வர வேணா சொல்லிட்டா.”என்றான்
அதை கேட்டு சிரித்தவர்…”சரிக்கண்ணா ஆனா இப்போ அவசரமா நா ஆஸ்வதிய பாக்கனும்.. அதுனால கொஞ்சம் அவள வர சொல்லுப்பா.”என்றார் கொஞ்சல் குரலில்.
“அவ என்னை வரக்கூடாதுனு சொல்லிருக்காளே…”என்றான் மெதுவாக
“ப்ளீஸ் கண்ணா. தாத்தா அர்ஜன்ட்டா பாக்கனும்னு சொன்னாருனு சொல்லு.. ஆஸ்வதி உடனே வந்துடுவா…”என்க
“ம்ச்.. சரி போறேன். ஆனா என்னை ஈவ்னிங் அந்த பார்க்குக்கு கூட்டிட்டு போனும்.”என்றான் கட்டளையாக….
“கண்டிப்பா கண்ணா. கூட்டிட்டு போறேன்…”என்றார்
“சரி.”என்றவாறே தன் அறைக்கு ஆதி ஓட…..
தாத்தா மிகவும் அவசரத்தில் இருந்தார். விஷ்ணுவின் சில பாகங்கள் இன்னும் ஆதியின் மீது மாற்றாமல் இருந்தது.. அது மட்டும் இல்லாமல் இந்த வீடும் இன்னும் தாத்தா பெயரில் தான் இருந்தது.. அவருக்கு என்ன தோன்றியதோ உடனே அத்தனை சொத்தையும் ஆதி. அவன் மனைவி ஆஸ்வதி தன் பேத்தி அனிஷாவிற்கு மாற்ற நினைத்தார் அதனாலே இப்போது தன் குடும்ப வக்கீலை கூப்பிட்டார்,
அதற்கு ஆஸ்வதியின் கையெழுத்து வேண்டும் என்பதால் தான் இப்போது ஆதியை கூப்பிட்டு ஆஸ்வதியை அழைத்து வர சொன்னார்.
ஆதியும் எதோ ஒரு பாட்டை முணுமுணுத்துக்கொண்டே ஆஸ்வதியை கூப்பிட அவன் அறைக்கு செல்ல….. ஆதி வந்த வேகத்திற்கு கதவை படார் என்று திறந்து விட… அங்கு கதவின் அருகில் தான் ஆஸ்வதி நின்று ஃபேனை துடைக்க ஆரம்பித்திருந்தாள். ஆதி திறந்த வேகத்திற்கு ஆஸ்வதி நின்றிருந்த சேரின் மீது கதவு மோத… ஆஸ்வதி நுனிக்காலில் நின்றவாறே துடைத்துக்கொண்டு இருந்ததால் கதவின் மோதலை சமாளிக்க முடியாமல் ஆஆஆஆஆ….என்று கத்தியவாறே கீழே விழ செல்ல…..
ஆஸ்வதி நிலைத்தடுமாறும் போதே விபரீதத்தை உணர்ந்த ஆதி.. “அய்யோ வது…”என்று கத்தியவாறே ஆஸ்வதியை பிடிக்க அவள் அருகில் ஓடினான் புயல் போல….
ஆதி அவள் அருகில் வருவதற்கும். ஆஸ்வதி விழுவதற்கும் கொஞ்சம் தான் இடைவெளி இருந்தது.. அவள் தரையில் விழுவதற்கு முன் ஆதி அவளை தாங்கிக்கொண்டே கீழே விழுந்தான்
இருவரும் விழுந்த வேகத்திற்கு ஆஸ்வதியின் இதழ் ஆதியின் நெற்றியில் அழுத்தமாக முட்டிக்கொள்ள….. அது அழகான முத்தமாக பதிவானது.
இதனை ஆஸ்வதி அதிர்ச்சியுடன் ஆதியை காண….. அவனோ அவளை தான் பார்வையால் விழுங்கிக்கொண்டு இருந்தான்.. அவனின் கைகள் இரண்டும் ஆஸ்வதியின் இடையை ஆக்டோபஸ் போல ஆஸ்வதியை இறுக்கிக்கொண்டு இருந்தது..
அவனின் இந்த தொடுகையை உணர்ந்த ஆஸ்வதி உடல் சிலிர்த்து போனது.. அவளது முகமோ.. அவள் வகுட்டில் வைத்திருக்கும் குங்குமத்தை விட சிவந்து போய் இருந்தது.
அவளின் இந்த சிலிர்ப்பையும் முகச்சிவப்பையும் கண்ட ஆதியின் மனம் பூரித்து போனது.. தன் தொடுகைக்கு சிவக்கும் பெண்ணவளை வெகுவாக ரசித்தான் ஆதி.. அது மட்டும் இல்லாமல் பெண்ணவளின் உடல் அவனை அப்பிக்கொண்டு இருக்க….. அதில் ஆதியின் நிலை தான் மோசமாகியது. அவளது உடல் அவனை கிறக்கமாக்கியது..
அந்த கிறக்கத்தில் ஆஸ்வதியை கண்களில் மொத்த காதலையும் சுமந்துக்கொண்டே ஆதி தன்னவளை பார்த்து..
“வது. ப்ளீஸ்.. ஒன் கிஸ்..”என்றான் மெலிதான கிறங்கியவாறு.
அவனின் இந்த கெஞ்சலில் ஆஸ்வதிக்கு அவன் நிலை இந்த உலகம்.. அனைத்தும் மறந்தே போனது அவனது விழி வீச்சை தாங்க முடியாதவள் போல தன் இரு கண்களையும் அழுத்தமாக மூடிக்கொண்டாள்.
அவளின் இந்த செயலை கண்ட ஆதி.. மெல்ல புன்னகைத்துக்கொண்டே அவளை தனக்கு கீழே கொண்டு வந்து அவள் இதழை நோக்கி சென்றான். அவளது இதழ் அவனை வசியம் செய்தது மினுமினுப்பாக இருக்கும் அவள் இதழே அவனை பித்தாக்கியது.. அவளின் இதழை மெதுவாக நெருங்கியவன் அவளது தடிமனான கீழ் உதட்டை பார்த்து மெல்ல அதனை பட்டும்படாதவாறே முத்தம் ஒன்றை வைத்தான்..
அதில் அவளது முகம் இன்னும் சிவந்தது என்றால் அவளது இதயம் தாறுமாறாக துடித்தது..அவளது இதய ஓசை அவனுக்கும் நன்றாக கேட்டது அவளது இந்த படப்படப்பு ஆதியை இன்னும் மயக்கியது.
அவளது இதழை மெல்ல தன் விரல் கொண்டு வருடியவன் இப்போது ஆவேசமாக கவ்விக்கொண்டான்.. அவனின் இந்த செயலை சற்றும் எதிர்ப்பார்க்காத ஆஸ்வதி முதலில் அதனை ஏற்க முடியாமல் தவிக்க… ஆனால் ஆதியோ அதனை கொஞ்சமும் கண்டுக்கொள்ளாத ஆதி அவளது இதழை வன்மையாகவும் அதே நேரம் காதலாகவும் சுவைக்க ஆரம்பித்தான்
பின் ஆஸ்வதி கொஞ்ச கொஞ்சமாக அவனது இத்ழ் முத்தத்தில் ஆழ்ந்து போய்விட்டாள் எப்படி ஆழ்ந்து போகாமல் இருக்க முடியும் 5 வருட காதல் அவளது அவனையே நினைத்து தன் காலத்தை ஓட்டிவிடலாம் என்று நினைத்தவளுக்கு அவனே கணவனாக அமைய….. அவனிடம் மயங்காமல் என்ன செய்வாள்..
ஆதியோ தன்னுடைய இத்தனை வருட காதலை அவளிடம் ஒரே அடியாக சொல்வது போல அவளது இதழில் மூழ்கி போனான்
இருவருமே தன்னிலை மறந்தனர்.. ஆஸ்வதி தன்னவனின் நிலையை மறந்து போனாள் என்றால் ஆதியோ தன்னவளுக்கும் தனக்கும் இந்த வீட்டில் இருக்கும் ஆபத்தை மறந்து இதழ் முத்தத்தில் மூழ்கி போனார்கள்
பின்பு. அங்கு இருக்கும் தூசியின் மகிமையால் ஆதிக்கு தும்மல் வந்துவிட….. அதில் தான் இருவரும் தன்னிலை அடைந்தனர் ஆதி மெதுவாக… மிக மெதுவாக ஆஸ்வதி மீது இருந்து இறங்க… ஆஸ்வதியோ அப்பொது தான் தான் செய்துக்கொண்டு இருக்கும் செயல் நியாபகம் வந்தது. அதோடு சேர்த்து தன்னவனின் மாற்றமும்
அப்போது ஆரம்பித்தது ஆதியின் மீது ஆஸ்வதிக்கு சந்தேகம் ஆதியை எப்போதும் கவனித்துக்கொண்டே இருந்தாள். அதனை ஆதி கண்டுக்கொண்டாலும் பெரிதாக முதலில் எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.. ஆனால் அதன் பின் ஆஸ்வதியின் ஆளை விழுங்கும் பார்வை அவனை நொருக்கியது. அவளிடம் இருந்து தப்பிக்க முயன்றான். அவள் பார்வையில் இருந்தும்.

(வருவாள்..)

அத்தியாயம்-22
“அது.. அது வந்து.”என்று அங்கு தன்னை சுற்றி நிற்கும் பரத். ரியா…பூனம்..ப்ரேம் அனைவரையும் பயத்துடன் பார்த்தவாறே ஆதி நிற்க…
“ஆதி.. எதுக்கு இப்போ பயப்படுறீங்க….. உங்க ஏஞ்சல் உங்க பக்கத்துல தானே நிற்குறேன் யாரும் உங்கள ஒன்னும் பண்ண மாட்டாங்க… நா பண்ணவும் விடமாட்டேன்..”என்றாள் ஆஸ்வதி சுற்றி நிற்கும் அனைவரையும் ஒரு பார்வை பார்த்தவாறே..
அதை கேட்ட அபூர்வா அவளை முறைக்க…. அதனை அவள் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளாமல்
“ம்ம். சொல்லுங்க ஆதி…”என்றாள்..
“இல்ல ஏஞ்சல் நா தெரியாம ஆயில கொட்டிட்டேன்ல….. ம்ம்.. ம்ம். அதுல அதிதி தெரியாம கால வச்சிட்டா. அப்புறம் கீழ விழுந்துட்டா.. அதுக்கு அத்த அத்த கோவமா என்னை அந்த டார்க் ரூம்ல அடைக்க போறாங்களாம். நா தெரியாம தானே ஏஞ்சல் செஞ்சேன். உனக்கு கூட தெரியும்ல….. ஆனா அத்த அத நம்பமாட்றாங்க… நீ கூட சொன்னல தெரியாம தப்பு செஞ்சா மன்னிப்பு கேட்கனும்னு நா அவங்ககிட்ட சாரி கேட்டேன். ஆனா அத்த என்னை ஃபர்கிவ் பண்ல…. பனிஷ் பண்ண போறாங்களாம்..”என்றான் ஆதி கண்களில் பயத்துடன் ஆஸ்வதியை பார்த்து.
“ஓஓ….. தப்பு செஞ்சா மன்னிப்பு கேட்டா சரி ஆகிடுமா.. அதிதிக்கு மட்டும் பெருசா எதாவது அடிப்பட்டா என்ன பண்றது.”என்று கத்தினார் அபூர்வா..
அதை கேட்ட ஆஸ்வதி கூர்மையாக அபூர்வாவை பார்த்தவாறே.
“ஆதி.”என்றாள் அழுத்தமான குரலில்..
அவளது குரல் அந்த ஹாலையே நிறைக்க…. “ஹான் ஏஞ்சல்..”என்று அவள் அருகில் நெருங்கி நின்றான்.
ஆஸ்வதி ஆதியை ஒருதரம் அழுத்தமாக பார்த்துவிட்டு..அவன் மேலே அணிந்திருந்த ஜிப்பாவை லைட்டாக தூக்கி அவனது வயிற்றில் இருந்த காயத்தை அனைவரும் பார்ப்பது போல காட்டியவள்…”இது தான் உங்க வீட்டு பிள்ளைக்கு நீங்க தர பரிசோ.. இதுக்கு.. பேரு என்ன….. நீங்க சொன்னது மாதிரி ஆதிய நீங்க தண்டிங்க… அப்புறம் ஆதியை யாரு இப்டி பண்ணுனாலோ அவங்கள நா தண்டிச்சிக்கிறேன்.”என்றாள் நக்கலாக….
அதை கேட்ட அனைவரது முகமும் ஒரு நிமிடம் அதிர்ச்சியை காட்டி பின் ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு பக்கம் தலையை திருப்பிக்கொண்டனர்
அவர்கள் அனைவரையும் ஒரு வெறுப்பு பார்வை பார்த்துவிட்டு.”ஆதி இனி நீங்க யாருக்கும் பயப்பட வேணாம்,.. உங்களுக்கு இவங்க யாரு எந்த தொந்தரவு கொடுத்தாலும் அத நா பாத்துக்குறேன்.”என்றாள் ஆதியின் கையை இறுக்கிக்கொன்டு.
அதனை கேட்டு அனைவரும் அவளை வஞ்சகமாக பார்க்க…. அப்போது தான் வீட்டின் உள்ளே வந்த தாத்தாவை பார்த்த ஆஸ்வதி ஒரு புன்னகையை கொடுத்துவிட்டு ஆதியுடன் தன் அறைக்கு சென்றுவிட்டாள்.
தாத்தா போகும் ஆஸ்வதியையே நிம்மதியுடன் பார்க்க… அங்கு நின்ற அனைவரும் அவரை முறைத்துக்கொண்டு நின்றனர்..
“இவரு மட்டும் இவள இந்த வீட்டுக்குள்ள கொண்டு வரலனா நம்ம தான் இங்க ராஜியம் பண்ணிட்டு இருப்போம்.ச்ச…. எல்லாம் இவரால வந்தது..”என்று அனைவரது மனதிலும் அவரை கரித்துக்கொட்ட….. அதனை அவர் உணர்ந்தாலும் கண்டுக்கொள்ளாமல் தன் அறைக்கு சென்றுவிட்டார்
இப்படியாக நாட்கள் வேகமாக ஓட…. இன்றுடன் ஆஸ்வதி அந்த வீட்டிற்கு வந்து 1மாதம் ஆனது இடையில் ஆதியின் கண்கள் ஆஸ்வதியையே வட்டமடித்தது அதனை அவள் கண்டாளோ இல்லையோ விதுன் நன்றாக அதனை கண்டுக்கொண்டான்.
ஆஸ்வதியை அடிக்கடி ஆதி இடையில் வருடுவது.. பிள்ளை போல கொஞ்சி அவளுக்கு முத்தம் வைப்பது என்று ஒவ்வொரு செயலிலும் அவளை இம்சித்து வந்தான்..
அதை எல்லாம் செய்யும் போது ஆஸ்வதி உருகுலைந்து போனாள்.. அவனின் தொடுகை அவளை இம்சித்தது ஆனால் அவன் இருக்கும் இந்த நிலையில் தாம் இவ்வாறு நடப்பது அவளுக்கே பிடிக்கவில்லை.. ஆனால் ஆதியோ ஆஸ்வதியை பக்கத்தில் வைத்துக்கொண்டு அவளை காதலித்த மனம் அவனை சும்மா விடாமல் அவளை இம்சிக்க வைத்தது..
விதுனுக்கோ .. அவனுக்கு ஆரம்பத்தில் இருந்தே ஆதியின் மீது கொஞ்சம் சந்தேகம் அதும் ஆஸ்வதி வந்ததில் இருந்து ஆதி விதுனின் சந்தேகத்தை அதிகப்படுத்தினான்.
ஆஸ்வதியை கண்களில் மொத்த காதலையும் வைத்து பார்ப்பது அவளை பின் தொடர்ந்துக்கொண்டே இருப்பது அவளுக்கு எதாலோ.. யாராலோ. ஆபத்து போல எப்போது பார்த்தாலும் கண்காணித்துக்கொண்டே இருப்பது போல அனைத்தும் அவனது சந்தேகத்தை உறுதிப்படுத்தியது.. இதனை பற்றி அறிய விதுன் ஆதியை நெருங்கும் போது எல்லாம் ஆதி அவனை விட்டு விலகி ஓட ஆரம்பித்தான்
“ஆதி.உங்கிட்ட….”என்று அவன் ஆரம்பிக்கும் போது எல்லாம்.ஆதி
“ஏஞ்சல் கூப்டியா…”என்று கூப்பிடாத ஆஸ்வதி பின்னால் ஓடிவிடுவான்.. அதை பார்த்து விதுனுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது.
அன்று அபூர்வா செய்த பிரச்சனையின் போது ஆஸ்வதி பேசியதில் இருந்து யாரும் அவர்களை தொல்லை செய்யவில்லை.. அதற்காக ஒரடியாக அவளை விடவில்லை கொஞ்சம் நாட்கள் தள்ளிப்போட்டு ஆஸ்வதியை பழிவாங்க சமயம் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தனர்
அன்று நடந்த பிரச்சனையில் இருந்து விஷால் ஆஸ்வதியின் ரசிகனாக மாறிவிட்டான்
“அது எப்டி அண்ணி.. எங்க அத்தையையே எதிர்த்து பேசுனீங்க… அத எனக்கும் கத்துக்கொடுக்களேன்…தொல்ல தாங்கல…..”என்று ஆஸ்வதியின் பின்னாலே சுற்றினான்.
ஆஸ்வதி விஷாலின் காதை திருகி “அதுலா ரகசியம் வெளியில சொல்லப்படாது…”என்று அவனை கிண்டல் செய்துவிட்டு போக… அதை பார்த்த அதிதியின் முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடித்தது..
அதிதிக்கு தன் ஆளுமையை இந்த வீட்டில் காலம் முழுதும் நிலை நாட்ட வேண்டும் என்றால் தன் மாமாக்களின் எதாவது ஒரு மகனை திருமணம் செய்து இங்கையே செட்டில் ஆக வேண்டும். அதற்கு அவள் தேர்ந்தெடுத்தவனே விஷால்.. ப்ரேமிற்கும் அதிதிக்கும் ஏழாம் பொருத்தம்.. இருவரும் ஒரே மாதிரி என்பதால் இருவருக்கும் பிடித்தம் இல்லை ஆதியோ.. இவள் பக்கம் கூட வரமாட்டான்
அதும் இப்போது அவன் இருக்கும் நிலையில் அதிதிக்கு அவனை பிடிக்கவில்லை.. அடுத்து இருப்பது விஷால் தான் அதையும் கெடுப்பது போல் ஆஸ்வதி விஷாலிடம் பேசுவது அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை.. அதும் இந்த வீட்டில் உள்ள அனைவரும் அவளை எதிரியாக பார்க்க இவன் மட்டும் பேசினால்
இதனை விஷாலிடமே கேட்கலாம்.. ஆனால் அவன் இவள் செய்யாதே என்று சொல்வதை தான் செய்வான்.. அதனாலே ஆஸ்வதியிடம் பேச சென்றாள்.மனதில்.. “இவளாம் ஒரு ஆளு இவளுக்கிட்ட என்னை பேசுற நிலைக்கு கொண்டு வந்தானே அவன சொல்லனும்..”என்று திட்டிக்கொண்டே இருந்தாள்…
ஆஸ்வதி விஷாலிடம் பேசிவிட்டு தன் வேலையை பார்க்க கிட்சனுக்குள் நுழைய……அதிதி அவளை பிந்தொடர்ந்து வந்தாள்.
ஆஸ்வதி கிட்சனில் அடுப்பில் எதோ கிண்டிக்கொண்டு இருக்க….. அதிதி உள்ளே வந்து.
“ஏய்…”என்றாள் அதிகாரமாக….
ஆனால் ஆஸ்வதி அவள் பக்கம் திரும்பாமல் வேலைப்பார்க்க……அதில் கடுப்பானவள்
“ஏய் உன்ன தான்.”என்றாள் கொஞ்சம் சத்தமாக….
ஆனால் இம்முறையும் ஆஸ்வதி திரும்பாமல் இருக்க…..
“ஏய் ஆஸ்வதி..”என்றாள் பல்லை கடித்துக்கொண்டு. அதை கேட்டு சாவகாசமாக திரும்பியவள்..
“என்ன ஏய் அதிதி.”என்றாள் அவளை போல…
அதில் கோவமானவள்..”ஏய் யார பார்த்து ஏய்னு சொன்ன……”என்றாள்
“உன்ன பார்த்து தான் அதிதி நீ சொல்லல என்னை அதான்…”என்றாள் தன் வேலையை தொடர்ந்துக்கொண்டே.
“ப்ச்.. உனக்கு எவ்வளவு தைரியம் இருந்தா என்னை பேர் சொல்லி கூப்டுவ… என் தகுதிக்கு நா உங்கிட்டலா பேசவே கூடாது.”என்றாள் அதிதி
“ம்ச். அப்போ பேசாத…..”என்றாள் ஆஸ்வதி வெடுக்கென்று
அதில் இன்னும் கோவமானவள்…”எனக்கும் ஒன்னும் உங்கிட்ட பேச ஆசை இல்ல….. இனி விஷால் கூட பேசாதனு சொல்லதான் வந்தேன்…”என்றாள் அதிதி
“ம்ம்ம். உனக்கு பேச பிடிக்கலனா பேசாத… அது மாறி விஷாலுக்கு பேச பிடிக்கலனா என்ட பேசாம இருக்கட்டும் அத அவரே என்ட சொல்லட்டும்.. நீ யாரு அத சொல்ல…..”என்றாள் ஆஸ்வதி கூலாக
அதை கேட்டு கடுப்பானவள்.”ம்ச்.. உனக்கு அறிவிருக்கா.. உனக்கு தான் அந்த பைத்தியக்காரன்.”என்று முழுதாக முடிப்பதற்குள் ஆஸ்வதி கை இடியென அதிதியின் கன்னத்தில் பதிந்திருக்க… இப்போது என்ன நடந்தது என்று அதிதி கன்னத்தில் கை வைத்துக்கொண்டு ஆஸ்வதியை அதிர்ச்சியுடன் பார்க்க……”இன்னொரு முறை அவர எதாவது சொன்ன கொன்றுவேன்..”என்றாள் ஆஸ்வதி ஒற்றை விரலை அதிதியின் முன் ஆட்டி..
ஆஸ்வதியின் இந்த திடீர் செயலை அதிதி அதிர்ச்சியுடன் பார்க்க… ஆஸ்வதி அவளை முறைத்துக்கொண்டே நிற்க…..”ஏய்.. இப்போ நீ என்ன பண்ணுன… என்ன அடிச்சியா..”என்று அதிதி ஆஸ்வதியை கண்களில் வெறியுடன் கேட்க…
ஆஸ்வதி பாவமாக முகத்தை வைத்துக்கொண்டு ஆம் என்று தலை ஆட்ட….. அதில் இன்னும் வெறியான அதிதி ஆஸ்வதியை அடிக்க கை ஓங்க….. அதனை அழகாக பிடித்த ஆஸ்வதி அதிதியை திருப்பி.. அவள் கையை முறுக்கிக்கொண்டே..
“மரியாதங்கறதே சுத்தமா இல்லையா உங்கிட்ட…. ம்ம். இந்த வீட்டோட முதல் மருமக நான் அந்த மரியாத கொஞ்சம் கூட இல்லாம கை ஓங்குற அடிக்க… ம்ம். உன் மாமா பையன் தானே ஆதி அவர பைத்தியம்ங்குற…. என்ன நினைச்சிட்டு இருக்க உன் மனசுல….”என்று பேசிக்கொண்டே அவள் கையை இன்னும் முறிக்க….. அதில் உண்டான வலியில் அதிதி ஆஆஆஆ…. என்று கத்தினாள்.
“என்ன வலிக்கிதா.. ம்ம். பேசாம ஒதுங்கி போனா. உனக்கு பயந்து போறேனு நினைப்போ. கொன்றுவேன். உன் அதிகாரத்த எல்லாம் வேற யார்கிட்டையாச்சும் காட்டு எங்கிட்ட வேணா.போ..”என்று அவள் கையை வெடுக்கென்று விட்டு தள்ளிவிட… அதில் அதிதி சுவற்றில் மோதி நின்றாள்..
அதிதி ஆஸ்வதியிடம் இப்படி ஒரு செயலை எதிர்ப்பார்க்கவில்லை என்பது அவள் முகத்தில் இருந்த அதிர்ச்சியே காட்டிக்கொடுத்தது.. அனைவரையும் வேலை வாங்கியும். தனக்கு கீழே கொண்டு வந்தும். அவமானப்படுத்தியும் பழக்கப்பட்டு போன அதிதிக்கு ஆஸ்வதி தன்னை அறைந்ததை இன்னும் நம்ப முடியவில்லை.. ஆஸ்வதியையே அதிர்ச்சியுடன் அதிதி பார்க்க….
அதை திரும்பி நின்று சமையல் மேடையில் வேலை பார்த்துக்கொண்டே இவளையும் ஒரு கண்ணால் பார்த்துக்கொண்டு இருந்த ஆஸ்வதி..
“என்ன இன்னுமா உனக்கு நா அடிச்சது நம்ப முடில….. வேணும்னா இன்னொரு தடவ நம்பவைக்கவா…”என்றாள் ஆஸ்வதி கேலியாக
அதில் அதிதி மிரண்டு போனாள். பின் யாருமே இதுவரை அடித்திடாதவளை முதல் முறை ஆஸ்வதியின் அறை அவளை பயமுறுத்தியது…அவசரமாக ஆஸ்வதிக்கு ஒரு முறைப்பை கொடுத்துவிட்டு அங்கிருந்து ஓடிவிட்டாள்.
விஷால் தான் இதை கண்டுவிட்டு ஆஸ்வதியிடம் சொல்லி ஒரே சிரிப்பு..”அண்ணி உங்ககிட்ட நிறைய திறமை இருக்கு அண்ணி.. இல்லனா வந்த இந்த வன்மந்த்லயே எங்க அத்தைய அடக்கிறுக்கீங்க…. அவங்க பெத்த அந்த சண்டிராணிய அடைக்கிருக்கீங்க… இன்னும் உங்ககிட்ட என்ன திறமைலா இருக்கோ. ஆதி அண்ணா ரொம்ப லக்கி..”என்று ஆஸ்வதிக்கு ஒரு பாராட்டு விழாவே நடத்திவிட்டான்
அவன் பேசுவதை எல்லாம் ஆஸ்வதி அருகில் உட்கார்ந்து விளையாடுவது போல் கேட்டுக்கொண்டு இருந்தான் ஆதி அவன் மனதிற்கு ஆஸ்வதியின் மீது இன்னும் காதல் கூடியது. ஆனால் அதே நேரம் அவளுக்கு இவர்களால் எதும் தவறாக நேர்ந்திட கூடாது என்றூம் பயமாக இருந்தது
“ம்ச். அதலா சும்மா விஷால் உன்ன விட நா திறமை கம்மியானவ தான்…”என்றாள் ஆஸ்வதி..
அவள் சொல்வது புரியாமல் ஆதியும். விஷாலும் அவளை பார்க்க…..
“ஆமா. இல்லனா வீட்டுக்குள்ளையே ஒரு லவ் மூவிய ஓட்டுவியா..”என்றாள் ஆஸ்வதி கண்களில் குறும்புடன். முகத்தை சீரியஸாக வைத்துக்கொண்டு.
அதனை கண்ட விஷால் அவளை அதிர்வுடன் காண…. ஆதியோ அவளை புரியாமல் பார்த்தான்..

(வருவாள்…)

அத்தியாயம்-21ஆதி தன்னவளை கையில் பூப்போல சுமந்துக்கொண்டு ஆஸ்வதியை முழுக்காதலையும் தேக்கி வைத்து பார்த்தவாறே படி ஏற….. இதனை கோவமாக வெளியில் வந்த ப்ரேம் மற்றும் மற்றவர்களும் பார்க்க….அதும் ப்ரேமிற்கு ஆஸ்வதியை பார்க்கும் போது தன்னை மட்டும் அறைந்தாள்.. இப்படி அவன் கையில் மட்டும் குழைந்துக்கொண்டு இருக்கிறாளே என்று எப்போதும் போல ஆதியின் மீது பொறாமை வந்தது அதிதி இந்த காட்சியை பார்த்து அனைவரையும் முறைக்க….. அவர்களோ வெடுக்கென்று தங்கள் அறைக்கு போய்விட்டனர்…இவளும் காலை நன்றாக உதைத்துவிட்டு தன் அறைக்கு செல்ல…அப்போது தான் காலேஜ் முடிந்து வீட்டினுள் வந்த அனியும் அவளை அழைத்து வந்த விதுனும் அந்த காட்சியினை பார்க்க….. அதனை ரசிக்க ஆரம்பித்தனர்.விதுனின் மனம் கொஞ்சம் நிம்மதியை தழுவியது அப்படியே அவன் அனியின் பக்கம் திரும்ப….. அவள் அவர்களை தான் புன்னகையில் விரிந்த உதடுகளுடன் ரசித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.. விதுனும் அவளின் விரிந்த இதழ்களை பார்க்க…. அவன் மனம் அதில் பித்தானது ஆதி தன் அறைக்குள் சென்றதும் தான் அனி விதுன் பக்கம் திரும்ப….. விதும் சட்டென்று தன் பார்வையை மாற்றிக்கொண்டான் அதில் அனி முகம் வாடினாலும். ஒரு புன்னகையை கொடுத்துவிட்டு தன் அறைக்கு சென்றுவிட்டாள் ஆனால் விதுனின் மனமோ.. அவளின் மனம் படும் பாட்டை கண்டு துடிக்கதான் செய்தது. ஆனால் என்ன செய்வது அனியின் மீது விதுனுக்கு சிறு பிள்ளையில் இருந்து ஒரு விருப்பம் அதனை வெறும் பிடித்தம் என்று தான் அவனும் நினைத்தான்.. ஆனால் அவனுக்கு 15வயதில் அடிப்பட்டபோது அனியின் முகத்தில் வந்த அதிர்ச்சி அதனை வேறுமாதிரி காட்டியது.. ஆனால் அது காதலிக்கும் வயது அல்லவே. அதும் இல்லாமல் அனி தன் மீது வெறுப்பாக அல்லவா இருந்தாள்எனவே இனி நாம் அனி பக்கம் கூட போகக்கூடாது என்பதை மனதில் நினைத்துக்கொண்டு தான் அடிப்பட்ட அடுத்த நாள் மருத்துவமனையில் இருந்து வந்தான். ஆனால் அனி இவனுக்காக வாசலிலே காத்திருப்பதை கண்டு மொத்தமாக அவள் மீது பித்தானான்ஆனால் அனி தன் உயிர் நண்பனின் தங்கை அல்லவா அதும் இல்லாமல் தன்னை படிக்க வைக்கும் முதலாளியின் மகள். அவளை மனதில் நினைப்பது அவர்களுக்கு தான் செய்யும் துரோகமாக நினைத்தான் அதனாலே அவளை விட்டு விலக… அவளது குற்றவுணர்வை பயன்படுத்திக்கொண்டான்..அடுத்து விதுன் தன் படிப்பிற்காக பூனே சென்றுவிட……எப்போதும் அவன் மனதில் அனிக்கான காதல் வளர்ந்துக்கொண்டே இருந்தது.அப்போது தான் விதுன் தன் தந்தை இறப்புக்கு திரும்ப இங்கு வந்தான்அப்போது விதுன் சோகத்தில் இருக்க….. ஆனால் அனி அவனை தான் பாவமாக பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள்.. விதுனுக்கு அவளின் அணைப்பு வேண்டும் போல் இருந்தது.. ஆனால் அவனது நண்பனின் நம்பிக்கையை அவன் கொடுத்துக்கொள்ள விரும்பவில்லைஇப்போதும் அப்படி தான் அனி அவனை ஆர்வமுடன் பார்ப்பதை பார்த்து விதுனுக்கு சந்தோஷமாக தான் இருந்தது.. ஆனால் ஆதி இந்நிலையில் இருப்பதை பார்த்து அவனுக்கு ஆதி தான் இப்போது முதலும் முடியுமாக தெரிகிறான்அதனாலே இன்று காலை அவன் அனியிடம் அப்படி பேசியது.பெரும்மூச்சை ஒன்று வெளியிட்டு தன் அறைக்கு சென்றுவிட்டான் விதுன்..இங்கு ஆதியோ தன் அறைக்கு தூக்கி வந்த ஆஸ்வதியை இமைக்காமல் கையில் வைத்துக்கொண்டு பார்த்துக்கொண்டே இருக்க…. ஆஸ்வதியும் அவனையே இமைக்காமல் பார்த்தாள்.. அவன் கண்களின் வீச்சில் ஆஸ்வதி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காணாமல் போய்க்கொண்டு இருந்தாள் ஆதியோ ஆஸ்வதியின் சிவந்த இதழ்களையே பார்க்க….. அதை அறிந்த ஆஸ்வதி தன் உலர்ந்த இதழ்களை தன் நாக்கினால் ஈரப்படுத்திக்கொள்ள…..அவளின் இந்த செயல் ஆதியை கிறங்க செய்தது.. ஆதி அவள் இதழ் நோக்கி குனிய ஆஸ்வதி அவனின் இந்த செயலில் கண்களை அழுத்த மூடிக்கொண்டாள் அவளின் இந்த செயலை கண்ட ஆதியின் முகம் புன்னகையில் விரிய…. அப்படியே ஆஸ்வதியை கட்டிலில் படுக்க வைத்துவிட்டு பால்கனி நோக்கி சென்றுவிட்டான்..ஆதியின் கையில் இருந்த ஆஸ்வதி திடிர் என்று மெத்தையில் இருப்பதை கண்டு அதிர்ச்சியுடன் கண்களை திறந்து பார்க்க…. ஆதி அங்கு இல்லை. ஆஸ்வதிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. இப்போது என்ன நடந்தது. ஆதி ஏன் அப்படி பார்த்தான் ஏன் இறக்கிவிட்டான் என்று ஒன்றுமே அவளுக்கு புரியவில்லை,.. ஆனால் அவள் மனதில் ஆதியின் பார்வை ஆழமாக பதிந்துவிட்டது.. அவனின் சிறுபிள்ளை தனமாக இருக்கும் நிலையும் அவனது பார்வைக்கும் கொஞ்சம் கூட சம்பந்தமே இல்லாமல் இருந்ததுஅதனை எல்லாம் ஆஸ்வதி மனதில் சந்தேகத்தை கிளப்ப….. யோசித்தவாறு அந்த அறையை நோட்டம்விட்டாள். ஆதி எங்கு சென்றான் என்று பார்க்க… ஆதி அப்போது தான் பால்கனியில் இருந்து அறைக்குள் வந்தான் அவன் பார்வை ஆஸ்வதியை தவிர எங்கும் அழைந்தது.. அவனை புரியாத பார்வை பார்த்த ஆஸ்வதி.. தன்னை சமன்செய்துக்கொண்டு மெத்தையில் இருந்து எழுந்தாள்.ஆதி எங்கே என்று பார்க்க…. பால்கனியின் கதவு திறந்திருந்ததை பார்த்துவிட்டு அங்கு செல்ல….. ஆதி கையில் ஒரு பறவையை வைத்துக்கொண்டு நின்றிருந்தான். அதனை ஆஸ்வதி ஆச்சரியமாக பார்த்தவாறு“ஆதி .. இங்க என்ன பண்றீங்க….”என்றாள் அவன் அருகில் சென்றவாறு..ஆஸ்வதியின் குரலை கேட்ட ஆதியின் உடல் ஒரு நிமிடம் இறுகி பின் இளகியது.. அவளை பார்த்தவாறு திரும்பி புன்னகைக்க…. அவன் அருகில் சென்றாள் ஆஸ்வதி..“ஏஞ்சல்.. இது என்னோட பேரட்…”என்று தன் கையில் வைத்திருக்கும் கிளி ஒன்றினை அவளிடம் காட்ட…..அவள் அப்போது தான் அதனை உற்று பார்த்தாள்.. பின் இதழ் விரிய புன்னகைத்தவள்“வாவ் ஆதி சூப்பரா இருக்கு.. இது யாரோட….”என்றாள் அதனை பயந்தவாறு வருடிக்கொண்டு“என்னோட பேரட் தான் ஏஞ்சல்.. ஆனா நா இதுக்கு கூண்டுலா பண்ல….. அதுனால இது அதோ அந்த மரத்துல தான் கூடு கட்டி வாழுது…”என்றான் மரத்தை காட்டிஅந்த மரம் என்றவுடனே ஆஸ்வதிக்கு ஆதி இன்று நடத்திய அந்த நிகழ்வு நியாபகம் வர….. அவள் உடல் நடுங்கியது.. அதனை உணர்ந்த ஆதி. அவளின் கைகளை அழுத்திக்கொண்டு.“நா ரொம்ப நல்ல மரம் ஏறுவேன் ஏஞ்சல் நானே கத்துக்கிட்டேன்.. தாத்தூக்கு மட்டும் தான் இது தெரியும் வேற யாருக்கும் தெரியாது.”என்றான்அதில் ஆஸ்வதி கொஞ்சம் சமாதானம் ஆனவள். அந்த கிளியை இன்னும் தொட்டுக்கொண்டு இருக்க…. ஆதி அவளை தான் இமைக்காமல் பார்த்தான்..“இந்த பேரட் ரொம்ப அழகா இருக்கு ஆதி.”என்றாள் அதனை கொஞ்சியவாறு..“ம்ம்ம். ஆமா வது. உன்ன மாறி.”என்றான் ஆதி கிறக்கமான குரலில்.அவனின் இந்த திடிர் குரல் மாற்றத்தை உணர்ந்த ஆஸ்வதி அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க… ஆனால் ஆதியோ.. இப்போது நடந்ததற்கும் எனக்கும் ஒன்றும் சம்பந்தம் இல்லை என்பது போல் நிற்க….. ஆஸ்வதி ஒரு பெரும்மூச்சினை விட்டுவிட்டு…கிளியை கொஞ்சிக்கொண்டு இருந்தாள்..இப்படியே ஆஸ்வதியை பார்த்து அனைவரும் முறைத்த வண்ணம் நாட்கள் ஓட…ஆஸ்வதி அந்த வீட்டிற்கு வந்து ஒரு வாரம் ஓடிவிட்டது.. இந்த வீட்டிற்கு அவள் வந்ததில் இருந்து அவள் நிறைய மாறி இருந்தாள்.. அதிர்ந்து கூட பேசாதவள் தன்னவனுக்காக ஒருவனை அடித்திருந்தாள்.. அனைவரையும் சந்தேகக்கண் கொண்டு பார்க்க ஆரம்பித்தாள்..ஆதியை நன்றாக பார்த்துக்கொண்டாள்.. அவனுக்கு நல்ல தோழியாக மாறி இருந்தாள்.. அவனுக்கு எதற்கும் ஆஸ்வதி வேண்டும் அவன் ஒவ்வொரு முறை ஏஞ்சல் ஏஞ்சல் என்று கூப்பிடும் போது எல்லாம் ப்ரேம் உச்சக்கட்ட கடுப்பில் உலன்றான்.இப்படியே நாட்கள் ஓட அன்று இரவு ஆஸ்வதி கண்டவனை திரும்ப அவள் பார்க்கவில்லை.. ஆனால் அவள் மனம் எந்நேரமும் அலர்ட்டாக இருந்தது. அன்று வந்தவனை பற்றி அவள் யாரிடமும் எதுவும் சொல்லவில்லை ஆஸ்வதி வந்த அந்த வாரத்திலே அனைவரது எதிரியாக மாறிவிட்டாள்.. அவள் இருக்கும் போது அவனிடம் யாராலையும் நெருங்க கூட முடியாத அளவிற்கு அவனை பாதுக்காப்பாக வைத்திருந்தாள்.. அவனிடம் நெருங்குவது. விதுன், தாத்தா, அனி மட்டுமே.. ரக்ஷனா கூட ஆதியை தூர இருந்தே பார்த்துவிட்டு செல்வாள்ஆஸ்வதியின் இந்த செயல் தாத்தாவிற்கு நிம்மதியை அளித்தது. அவருக்கு இருக்கும் வேலையில் அவரால் ஆதியை எந்நேரமும் தன்னிடமே வைத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. அதனாலே ஆதி நிறைய கஷ்டங்களை அனுபவித்துவிட்டான் அதற்கு தான் அவர் முதலில் அவனுக்கு திருமணம் செய்து வைக்க வேண்டும் என்றே நினைத்தார்..இல்லையென்றால் அவர் ஏன் ப்ரேம் இருக்கும் போது முதலில் ஆதிக்கு திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று யோசிக்க போகிறார்..இப்போது அவர் மனம் நிறைந்திருந்தது ஆனால் அதனை கெடுப்பது போல தான் அவருக்கு ஒரு செய்தி வந்தது.. அது தான் அபூர்வா கணவரின் விபத்து..அன்று சனிக்கிழமை அனைவருக்கும் விடுமுறை என்பதால் அனைவரும் வீட்டில் இருக்க……அன்று போல் இன்றும் ஆதி ஆஸ்வதியுடன் விளையாடிக்கொண்டே ஆஸ்வதி கையில் இருந்த எண்ணெய்யை கீழே தள்ளிவிட்டுவிட்டான். ஆதி பயந்தவாறு உதடு பிதுங்க ஆஸ்வதியை நோக்க….ஆனால் ஆஸ்வதியோ அவனை ஒரு சொல் கூட கேட்காமல்“பரவால ஆதி தெரியாம தானே கொட்டிச்சி.. தொடச்சா போய்ட போகுது…’என்று உள்ளே சென்று அதனை துடைக்க துணி எடுத்து வர போக…..அதற்குள் அந்த பக்கம் வந்த அதிதி அந்த எண்ணெய்யில் காலை வைத்துவிட்டாள்.. உடனே அவள் வழுக்கி கீழே விழ…..“ஆஆ,. அம்மா.”என்று அந்த வீடே அதிர கத்திவிட்டாள் அவள் குரலுக்கு அனைவரும் தங்கள் அறையில் இருந்து ஓடிவர…. அதிதி கீழே விழுந்து கிடப்பதை பார்த்து அபூர்வா ஒரு போருக்கே தயார் ஆகிவிட்டார்.“யாரோட வேலை இது எவ்வளவு நாளா இந்த வேலை இங்க நடக்குது.. என்னையும் என் பொண்ணையும் கொல்ல தானே இங்க எண்ணெய்ய ஊத்தி வச்சிருக்கீங்க….”என்று கத்த….ஆதி அவரை பார்த்தவாறு..”நா தான் அத்த தெரியாம கொட்டிட்டேன் சாரி..”என்றான்அதை கேட்ட அபூர்வா இன்னும் கோவத்துடன் அவன் அருகில் நெருங்கி.”உனக்கு துளிர் விட்டு போச்சி இல்ல…..பயம் இல்லாம சுத்துற….. அதுனால தானே இன்னிக்கி இப்டி ஒரு வேலைய பார்த்துருக்க… உன்ன அந்த ரூம்ல அடைச்சி போட்டு ரொம்ப நாள் ஆகிதுல….. அதான்.. வா இன்னிக்கி உன்ன அங்க போய் அடைச்சா தான் சரி வருவ….”என்று ஆதியை குரோதத்துடன் பார்த்து கூற….அதில் ஆதி பயந்தவாறு.”இல்ல இல்ல அத்த நா தெரியாம பண்ணிட்டேன்..”என்று அவன் கெஞ்ச….அபூர்வா அதை எல்லாம் காதில் கூட வாங்காமல் அவனை இழுத்துக்கொண்டு அந்த இருட்டு அறை நோக்கி செல்ல….. ஆதி கதறினான்..“ஏஞ்சல் ஏஞ்சல்.. என்னை காப்பாத்து…”என்ற் அவன் கத்த….“நல்ல கத்து அவ வந்தா மட்டும் உன்ன விட்டுடுவனா வரட்டும் இன்னிக்கி அவ… அவளையும் உன்னோட சேர்த்து உள்ள போட்டு பூட்றேன்.”என்று கத்தியவாறு அவனை இழுக்க….அங்கு அனைவரும் அவர்களை வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தனர். இதில் விதுன் தாத்தா இருவரும் வேலை விசியமாக வெளியில் சென்றுவிட…. அனி தன் தோழிகளுடன் ஷாப்பிங் சென்றுவிட்டாள் ரக்ஷனா அங்கு இருந்தாலும் அவளால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது.விஷால் அவர்கள் செய்யும் எதிலும் பங்கும் கொள்ளமாட்டான். எதிர்த்தும் நிற்கமாட்டான் ரூபாவதி தன் மகளை அழைத்துக்கொண்டு கணவர் ஊருக்கு போய் இருக்க….. ஆதியை காப்பாற்ற யாரும் இல்லைஅவனை இழுக்க….. அவன் கதற….. ஒரு கட்டத்தில் அபூர்வாவால் அவனை இழுக்க முடியவில்லை என்ன இது என்று அவர் திரும்பி அவனை பார்க்க….. அவன் பார்வை முழுதும் தனக்கு பின்னால் இருக்க….. அவனை தாண்டி பார்க்க…. அங்கு ஆஸ்வதி ஆதியின் இன்னொரு கையை இறுக்க கட்டிக்கொண்டு நின்றாள்.அதில் கடுப்பான அபூர்வா. “விடு அவன……”என்றார் “முடியாது.”என்றாள் ஒரே வார்த்தையில்.“ம்ச். அவன் பண்ணுன தப்புக்கு தான் நான் தண்டன கொடுக்க போறேன்.”என்றார் அபூர்வா திமிராக….“ஓஓ…. அப்போ தப்பு செய்ற எல்லாருக்கும் இங்க தண்டன கெடச்சிடுதா…”என்றாள் ஆஸ்வதி.நிமிர்வாக நின்றவாறேஅவளின் இந்த நிமிர்வு இன்னும் அபூர்வாவை கடுப்பேற்ற…. “ம்ச்.. அவன் செஞ்சதுக்கு நா தண்டன கொடுத்து தான் ஆவேன்..”என்றார் அவளை முறைத்துக்கொண்டே ஆதியின் கையை தன்னை நோக்கி இழுத்தவாறேஆனால் அவரால் அவனை ஒரு சதவீதம் கூட அங்கிருந்து நகர்த்த முடியவில்லை ஏனென்றால் ஆஸ்வதியின் பிடி அப்படி இருந்தது.’பாக்க இத்துநூண்டா இருந்துகிட்டு இவளுக்கு இவளவு சக்தியா என்று அங்கு நின்ற அனைவரும் அவளையே ஆச்சரியமாக பார்க்க….ஆஸ்வதி கூலாக…..”இப்போ என்னாச்சி..”என்றாள் ஆஸ்வதி அழுத்தமான குரலில்..அதில் அபூர்வா அவளை பார்த்தவாறே “நா உன்ட பேச வரல…..”என்றார் அவளை முறைத்துக்கொண்டு.. ஆதியின் கையை இழுத்தவாறு.“உங்கள்ட பேச எனக்கும் ஒன்னும் இல்ல தான் ஆனா. நீங்க இப்போ பேசுறது என் புருஷன பத்தி..”என்றாள் அபூர்வாவை அழுத்தமாக பார்த்தவாறுஅதில் அபூர்வா அவளை பார்த்து முறைக்க ஆஸ்வதி அவரது பார்வையை தைரியமாக எதிர்க்கொண்டாள். அதனை சுத்தி நின்ற அனைவரும் ஆஸ்வதியை எரிக்கும் பார்வை பார்த்தனர்…“என்ன நேத்து வந்தவ நீ எங்கள நிக்க வச்சி கேள்விக் கேட்குற……”என்றார் பரத் அவளை முறைத்தவாறு.“எப்போ வந்தங்குறது இங்க முக்கியம் இல்ல… என் வீட்டுக்காரருனால இங்க என்ன பிரச்சனைக்குறது தான் இப்போ முக்கியம்..அவரு என்ன பண்ணுனாறு. இப்போ எங்க அவர கூட்டிட்டு போறீங்க……”என்றாள் ஆதியை தன்னை நோக்கி இழுத்து தனக்கு பின்னால் நிற்க வைத்தவாறே கையை கட்டிக்கொண்டு நிமிர்ந்து நின்றவாறு.அவளது இந்த நிமிர்வில் அனைவரும் ஒரு நிமிடம் அதிர்ந்து தான் போனார்கள்.. இதுவரை யாரும் அவர்களிடம் இப்படி பேசியதில்லை.. அவர்கள் தகுதிக்கு கீழ் உள்ளவர்களை அவர்கள் தங்கள் அருகில் கூட சேர்க்க மாட்டார்கள்.. அப்படி இருக்க இப்படி தங்கள் தகுதிக்கு கொஞ்சமும் ஒத்துவராதவளை எப்படி தாங்கள் மருமகளாய் ஏற்றுக்கொள்வது என்பது அனைவரது எண்ணமாக இருந்தால் கூட பரவாயில்லை. ஆனால் அவர்களின் எண்ணம் முழுதும் ஆதித்திற்கு திருமணம் ஆனது தான் அவர்களால் அதை தான் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை இந்த வீட்டில் ப்ரேம்.. விஷால் கூட தான் இருக்கிறார்கள்.. அவர்களும் தான் பெரியவருக்கு பேரன். ஆனால் பெரியவர் அவர்களை எல்லாம் ஒரு அளவிற்கு மேல் தங்களை நெருங்கவிட்டது இல்லை. ஆனால் ஆதித்தை மட்டும் சிறிய வயதில் இருந்து பெரியவர் தன் மடியிலே தான் வைத்திருப்பார்.. அது என்னமோ.. ஆதித்தை பார்க்கும் போது தாத்தாவிற்கு அவரது மகன் விஷ்ணு போல் தான் தோன்றும்.. விஷ்ணு கூட ப்ரேமை பெரியவரிடம் தூக்கி வந்து கொடுக்க ஆனால் தாத்தா ப்ரேமை அதிகம் கொஞ்ச மாட்டார்.. அதுவே அங்கு அனைவரது வெறுப்பையும் ஆதித்தின் மீது பல மடங்காக உயர்ந்ததுஇதனாலே அடிக்கடி அந்த வீட்டில் பிரச்சனை வரும்.. அனைத்து நேரத்திலும் விஷ்ணு தான் அனைவரிடமும் மன்னிப்பு கேட்டு சமாதானம் செய்து வைப்பார்.. அதனை தாத்தா கண்டித்தாலும்..”அப்பா. நாமளா ஒரே குடும்பம்ப்பா. அவங்களா என் அண்ணா..தங்கை தானே. அவங்ககிட்ட போய் எனக்கு என்னப்பா ஈகோ…”என்று அவரை சமாதானம் செய்து வைப்பார்.. ஆனால் ஆதித்தின் மேல் தாத்தாவிற்கு இருந்த அன்பு இன்னும் அதிகமானதே தவிர குறையவில்லை. அதில் இன்னுமே அவர்கள் அனைவருக்கும் கோவம்.“அவன் போன வாரத்துல இருந்து தான் உன் புருஷன். அதுக்கு முன்னாடி எங்க வீட்டு பிள்ளை…”என்றார் பரத்“உங்க வீட்டு பிள்ளையா.”என்று அனைவரையும் ஆஸ்வதி பார்த்து ஒரு நக்கல் புன்னகை சிந்த…அதனை பார்த்த அனைவரும் அவளை முறைத்தனர்.. ஆஸ்வதி அதனை கண்டுக்கொள்ளாமல்..”ஆதி..”என்று அவனை அழைக்க… அதனை கேட்டு அதுவரை ஆஸ்வதியையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தவன்..“என்ன ஏஞ்சல்..”என்றான் அபூர்வாவை பயந்து பார்த்தவாறு“நீங்க சொல்லுங்க ஆதி இங்க என்ன நடக்குதுனு..”என்றாள் அனைவரையும் முறைத்துக்கொண்டு..அதில் அனைவரும் ஆஸ்வதியை கொல்லும் அளவிற்கு வெறி ஏறியது..

(வருவாள்)

அத்தியாயம்-18
“ஏஞ்சல் நா இங்க இருக்கேன்.”என்று குரல் வர…. அந்த குரல் வரும் திசை பார்க்க ஆஸ்வதி செல்ல….. அது அறையின் பால்கனி.. அங்கு அழகாக பூச்செடியால் அலங்கரித்து வைத்திருக்கும். பால்கனியை உரசியவாறு ஒரு மரம் அழகாக வளைந்து வளர்ந்திருக்கும் அந்த மரத்தில் இருந்து தான் சத்தம் வந்தது. ஆஸ்வதி சுற்றி முற்றி தேட…..
“ஏஞ்சல் இங்க இங்கப்பாரு…”என்ற குரலில் ஆஸ்வதியின் பார்வை உயர…. அந்த மரத்தின் உச்சியில் தான் ஆதி நின்றுக்கொண்டிருந்தான் அதனை பார்த்த ஆஸ்வதி இதயம் நின்று துடித்தது அந்த உயரத்தில் இருந்து கீழே விழுந்தால் கண்டிப்பாக மரணம் நிச்சயம்
அதை மிரட்சியுடன் பார்த்த ஆஸ்வதி…”ஆதி கீ.. கீழே இறங்குங்க……ப்ளீஸ்…அங்க ஏன் போனீங்க….இறங்கி வாங்க… ”என்றாள் திக்கி திணறியவாறு..
அதில் ஆதியின் கண்கள் அவளை அழுத்தமாக ஒரு நிமிடம் பார்த்து முகத்தை பாவம் போல் வைத்துக்கொண்டு..
“முடியாதே முடியாதே ஏஞ்சல் என்னை பிடி பார்ப்போம்…”என்றான் கையை கிளையில் இருந்து எடுத்துவிட்டு காலால் கிளையை பிடித்து வவ்வால் போல் தொத்திக்கொண்டு.
அதில் ஆஸ்வதி ஒரு நிமிடம் அதிர…..”ஆதி.”என்றாள் சத்தமாக….. அவனது செய்கை அவளை பயத்தில் ஆழ்த்தியது.. அதும் அவன் நின்ற இடத்திற்கு சரியாக கீழே தோட்டத்தில் பூச்செடிகளை ஒட்டி கூரான கம்பிகளால் சுவர் எழுப்பப்பட்டு இருந்தது.. ஆதி தன் பிடியை விட்டால் சாதாரணமாக கீழே விழுவதை விட அந்த கூரான கம்பிகளில் தான் விழுவது போல் இருந்தது,.. அதனை பார்த்த ஆஸ்வதிக்கு ஒரு நிமிடம் உலகம் தட்டாமலை சுற்றியது..
ஆதி அவளை ஒரு கண்ணால் பார்த்தவாறு தன் சேட்டைகளை செய்துக்கொண்டு இருந்தான் அவனின் மனம் கொதித்துக்கொண்டு இருந்தது அவனது மனதில் தன் பாசமான அப்பாவை நினைத்து தவித்துக்கொண்டு இருந்தது.. அதற்கு அவன் மூளை இது போல எதாவது சேட்டை செய்துதான் கொதிப்பை அடக்க முயன்றது
ஆனால் அவன் எதிர்ப்பார்க்காதது தன்னவளின் கண்ணீர் தான்.. அதனை பார்த்தவன் அவளை உள்ளுக்குள் இன்னும் ஆழமாக பதிய விரும்பினான் அவளின் வாய் சொல் அவனை மரத்தில் இருந்து இறக்க முயல….. அவள் கண்களோ தன்னவனுக்கு ஏதேனும் ஆகிவிடுமோ என்பதிலே குறியாக இருந்தது.. அவன் செய்யும் குரங்கு வேலையை பார்த்து நிமிடத்திற்கு நிமிடம் அவள் மனம் நின்று நின்று துடிக்க ஆரம்பித்தது..
ஆஸ்வதி போட்ட சத்தத்தில் தோட்டத்தில் வேலைப்பார்க்கும் அனைவரும் என்ன என்பது போல் மேலே பார்க்க… ஆதி அங்கு நிற்பதை பார்த்து இல்லை இல்லை மரத்தில் தொங்குவதை பார்த்து அதிர்ந்தனர்.. அந்த மரத்தின் அடியில் அனைவரும் நிற்க…. ஆதி அவர்களை பார்த்து கை தட்டி சிரித்தான். அவனின் பிடிமானம் கொஞ்ச கொஞ்சமாக இளகியதை பார்த்த ஆஸ்வதி..உருகிய குரலில்…”ஆதி.”என்றாள்.
அதை கேட்ட ஆதியின் கண்கள் சிவந்து போய் முகம் வெறி பிடித்தவன் போல மாறியது. ஆனால் அதற்கு மாறாக அவன் உதடுகள் புன்னகையில் விரிந்தது
அவன் முகத்தை பார்த்த ஆஸ்வதி பயந்தே போனாள்.. இதுவரை ஆதியை இப்படி ஒரு அவதாரத்தில் அவள் கண்டதே இல்லை
“ஆதி.. கீழ இறங்குங்க…. ப்ளீஸ் எனக்கு பயமா இருக்கு.”என்றாள் அழுதவாறே
ஆனால் அதனை ஆதி உணரும் நிலையில் இல்லை இவ்வளவு நாட்கள் அவன் எதை மறந்தானோ.. அதனை இன்று அவனுக்கு நினைவூட்டிவிட்டனர்.. அதற்காக அவன் அதனை நினைக்க விரும்பாமல் இல்லை.. மறந்துவிட்டிருந்தான் அவ்வளவே என்று அவன் ஆஸ்வதியை பார்த்தானோ அன்றே அவனுக்கு அனைத்தும் நினைவில் வர தொடங்கியது ஆனால் முழுதும் இல்லை சிறு கோடுகள் மட்டும் தான்
கீழிருந்து பார்த்த சிலர் அவனின் செயலில் அதிர்ந்து போனார்கள்.. அதில் ஒருவர் உள்ளே ஓடினார்.
“என்ன இன்னும் ஆதியும் ஆஸ்வதியும் வரவில்லை…”என்று தாத்தா மேலேயே பார்த்த வண்ணம் இருக்க….
அதற்குள் ஓடிவந்தவர்.”அய்யா நம்ம ஆதி தம்பி பால்கனியில இருக்குற மரத்துல ஏறிட்டு வரமாட்டுறாருயா சீக்கரம் வாங்க…..”என்க… அதில் அதிர்ந்த பெரியவர்.”என்ன சொல்ற……”என்றவாறு அதிர்ந்து நின்றார்.. ஆனால் இந்த செய்தி அங்கு இருந்த பலர் முகத்தில் குரூரம் பரவியது . தாத்தாவிற்கு பிறகு அதிர்ந்து நின்றது விதுன்.. அனு இன்னும் கல்லூரியில் இருந்து வரவில்லை.
அதனை கேட்ட வேகத்திற்கு விதுன் அடித்துப்பிடித்து வெளியில் ஓட….. தாத்தாவும் அவன் பின்னாலே ஓடினார்..
“ஆதி. ஆதி. இறங்கி வாங்க மா ப்ளீஸ்…”என்றாள் ஆஸ்வதி பயத்தில் உடல் நடுங்க…..
“மாட்டேன் போ இங்க தான் நல்லா இருக்கு.. இங்க நா ரெண்டு குருவி வளக்குறேன் தெரியுமா உனக்கு காட்டவா…”என்றான் அதே உச்சியில் கிளைகளை சப்போர்ட்டுக்கு பிடித்துக்கொண்டு..
அதில் இன்னும் அவள் உயிர் பிரியாமல் ஒட்டிக்கொண்டு இருந்தது,.. இவனை பேசிதான் அழைக்க வேண்டும் என்பதை உணர்ந்த ஆஸ்வதி..
“ஹா ஹான் ஆதி நா பாக்குறேன்.. இங்க வந்துக்காட்டுங்க….. எனக்கு இங்க இருந்து நீங்க பாக்குற குருவி தெரில…..”என்றாள் அவனை எப்படியாவது திசை மாற்றி கீழே வர வைக்க….
அதை கேட்ட ஆதியின் முகம் புன்னகையில் விரிந்தது.. அவன் கண்கள் ஆஸ்வதியை மெச்சலாக பார்த்தது…தன்னவள் தனக்காக தவிர்ப்பது அவன் மனதுக்கு இதமாக இருந்தது.. ஆனால் அதற்கு மாறாக அவன் உள்ளம் கொதித்தது
“ஹிஹி.. நீ பொய் சொல்ற…. என்னை கீழ வர வைக்கதான இப்டி சொல்ற….. போ. நீ பொய் சொல்ற ஏஞ்சல் பொய் சொன்னா தப்பு.. பொய் சொல்றவங்கல பார்த்தா எனக்கு பிடிக்காது.பொய் சொல்ல கூடாதுனு உங்க அம்மா சொல்லிக்குடுக்கல…..என் அம்மா..”என்று எதோ சொல்ல வந்தவன் அந்த வார்த்தையில் அப்படியே நிற்க….. அவன் கண்கள் கலங்கியது.. அவன் உடல் நடுங்க…. மரத்தின் கிளையை பத்திரமாக புடித்திருந்த அவன் கைகள் நடுங்கியது.. “என் அம்மா. அ… அம்மா..”என்று அவனின் ஒரு கை பிடிமானத்தை விட்டு தலையில் கைவைத்துக்கொண்டான்…அதனை எல்லாம் கீழே இருந்து பார்த்த ஆஸ்வதி இதயம் நின்று துடித்தது
“ஆதி.. ப்ளீஸ் கீழ வாங்க……”என்றாள் சத்தமாக ஜபம் போல….
ஆனால் ஆதியோ.. ஆஸ்வதியை விரக்தியாக பார்த்தவாறு…”எனக்கு அம்மாவும் இல்ல….. இல்ல….. என் விச்சுவும் இல்ல……என்றான் உதட்டை பிதுக்கி அழுதவாறு
இதில் ஆஸ்வதியும் முகம் கசங்க தன்னவனை பார்த்தவாறு..”நா இருக்கேன் ஆதி. எனக்கு நீங்க வேணும். இந்த ஏஞ்சலுக்காக இறங்கி வரமாட்டீங்களா..”என்றாள் கன்னத்தில் கண்ணீர் வழிந்தவாறு..
இதை எல்லாம் கீழே நின்று பார்த்துக்கொண்டிருந்த தாத்தா மனம் சொல்லாவன வேதனை கொண்டது அவர் செல்ல மகன் இறந்ததிலே பாதி உடைந்து போனவர்.. தன் செல்ல பேரனுக்கு இப்படி மனநிலை சரியில்லாமல் ஆனது இன்னும் வாட்டியது. ஆனால் என்றாவது ஒரு நாள் தன் செல்ல பேரனுக்கு சரி ஆகிவிடும் என்று நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார்.. ஆனால் இன்று நடப்பதை பார்த்ததும் அவர் மனம் நம்பிக்கை அற்று போனது
“கண்ணா ஆதித் இறங்கி தாத்தாட்ட வாப்பா.”என்றார் கலங்கிய குரலில்
ஆனால் அதை எல்லாம் கேட்கும் நிலையில் ஆதி இல்லை அவன் கண்கள் ஆஸ்வதியை விட்டு இம்மியும் நகரவில்லை அவன் மனம் தன் இழப்புகளை தான் எண்ணிக்கொண்டு இருந்தது.
அதற்குள் கீழே இருந்து விதுன் ஆதியின் பால்கனிக்கு ஓடிவர… அவனும்..”ஆதி இங்க வந்துடுடா.. ப்ளீஸ்.. உன் நண்பன் சொல்றேன்டா வாடா…”என்றான்.
ஆனால் ஆதியின் கவனம் முழுதும் ஆஸ்வதியிடம் மட்டும் தான் இருந்தது அவள் சொன்ன நா இருக்கேன் ஆதி என்ற சொல் மட்டும் அவனை அசைத்து போட்டுருக்க….
“நா பைத்தியமாம். நீ எனக்கு சரி ஆகலனா என்னை விட்டு போய்டுவியாம். இப்டி தான் என் விச்சி என்னவிட்டு போச்சி இப்போ நீய்ம் போய்ட்டா அப்புறம் நா என்ன பண்றது.நா பாவம் இல்ல….. என்னை யாருக்கும் இங்க பிடிக்காது எனக்கு யாரும் இங்க சாப்பாடு போடமாட்டாங்க….. அப்புறம் அடிப்பாங்க…. அந்த இருட்டு ரூம்ல அடைப்பாங்க….. சூடு போடுவாங்க… எனக்கு வலிக்கும்…”என்றான் ஆதி அழுதவாறு.
அதை கேட்ட ஆஸ்வதி அதிர்ந்து.யார் இப்படி இவரிடம் சொல்லி இருப்பார்கள். என்று தோன்ற அது இப்போது தேவையில்லாதது அப்புறம் கேட்டுக்கொள்வோம் என்று எண்ணியவாறு.”இல்ல…. ஆதி. இல்ல… யாரோ உங்க கிட்ட பொய் சொல்லிருக்காங்க… நா உங்கள விட்டு எப்போதும் போமாட்டேன்… இனி நீங்களே என்னை போ சொன்னாலும் உங்கள விட்டு எங்கையும் போகமாட்டேன்.. நா இங்க தான் இருப்பேன். இனி நீங்களே என்னை போனு சொன்னாலும் நா போகமாட்டேண்…”என்றாள் கதறியவாறு திரும்ப திரும்ப சொன்னவாறு..
“ஆமா ஆதித் ஆஸ்வதி இங்கதான் இருப்பா. அதும் உங்கூட தான் இனி இருப்பா உன்ன விட்டு எங்கையும் போகமாட்டா சொல்ற பேச்ச கேளுடா இறங்கி வாடா..”என்றான் விதுனும் கலங்கிய குரலில்.
“அப்போ ஏஞ்சல ப்ராமிஸ் பண்ண சொல்லு விதுன்..”என்றான் இறுகிய குரலில்..
“ஹான் ஹான் ஆஸ்வதி ப்ராமிஸ் பண்ணுவா டா ஆஸ்வதி பண்ணுமா…”என்றான் விதுன் ஆஸ்வதியை பார்த்து தலை ஆட்டியவாறு
அதில் ஆஸ்வதியும் “ப்ர….ப்ராமிஸ் ஆதி. இனி என்ன நடந்தாலும் நா உங்கள விட்டு எங்கையும் போமாட்டேன்.”என்றாள் அழுதவாறு.
அதில் மனதில் மகிழ்ந்த ஆதி…”அழாத ஏஞ்சல்.. நீ ரொம்ப அழறதுனால நா வரேன்.. ஆனா நீ என்னை விட்டு போகக்கூடாது…”என்றான் கட்டளையாக
அதற்கு சரி என்று தலை ஆட்ட….உடனே அங்கிருந்து கீழே இறங்க ஆரம்பித்தான் அவன் கால்கள் தரையை தொடும்வரை ஆஸ்வதியின் உயிர் அவளிடம் இல்லை. அவன் பால்கனியில் இறங்கிய அடுத்த நிமிடம் புயல் போல் ஓடி வந்த ஆஸ்வதி ஆதியை இறுக்க கட்டிக்கொண்டாள்.. அவளால் இப்போதும் நம்ப முடியவில்லை. ஆதி உச்சியில் நின்றுக்கொண்டதே கண்களின் முன்னால் தோன்றி அவள் உடலை அதிர செய்தது..
அதனை ஆதியால் உணர முடிந்தது.. தன்னவளின் தவிப்பை இப்போதே போக்க வேண்டும் போல் ஆதிக்கு தோன்றியது அவளது முதுகை இறுக்க கட்டிக்கொண்டான் ஆஸ்வதியோ அவன் நெஞ்சிலே புதைந்து போவது போல் இறுக்கிக்கொண்டாள். தன்னவன்.. தன்னவன் கொஞ்ச நேரத்திற்கு முன் நின்றது அப்படியே அவள் இமைகளுக்குள் வந்து அவளை பயம் காட்டியது.கொஞ்ச நேரத்தில் இவனை இழக்க இருந்தோமே.. கை சேராது என்று நினைத்த காதல் இவ்வளவு வருடத்திற்கு பின் கைகூடியது ஒரே நிமிடத்தில் கண் முன்னே முடிய அல்லவா இருந்தது.கண்களை அழுத்தி மூடிக்கொண்டு ஆதியை உணர்ந்துக்கொண்டு இருந்தாள்..
அவளது கண்ணீர் அவனது டீசர்ட்டை ஈரமாக்கிக்கொண்டு இருந்தது.. அவன் உணர்ந்த அவளின் கண்ணீரின் சிலுசிலுப்பு அவனின் உடலை சிலிர்ப்பில் ஆழ்த்தியது…அதுபோக அதன் ஈரம் அவனது நெஞ்சை குளிர செய்தது..
ஆதியும் அப்படிதான்.. தன்னவளின் தன் மீதான காதலை இவ்வளவு நேரம் மரத்தில் நின்றவாறு கண் கூடாக அல்லவா பார்த்தான்..அணைப்பு அவளிடம் இருந்தாலும் அவன் பார்வை முழுதும் தன் எதிரில் நிற்கும் விதுனிடம் தான் இருந்தது..
விதுனும் ஆதியை தான் சளைக்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.. அவனுக்கும் ஆதியின் மாற்றங்கள் அனைத்தும் தெரிந்துதான் இருந்தது.. இப்போது சிறிது நேரத்திற்கு முன் கூட அதனை கண் கூடாக பார்த்தானே. ஆதியின் கண்கள் ஆஸ்வதியை காதலாக வருடுவதை சாதாரணமான ஆட்கள் கூட அதனை கண்டுக்கொள்வார்கள்.. விதுனோ. மருத்துவன் அவன் கண்களில் மாட்டாமல் போகுமா. ஆனால்.. இருந்தும் ஆதியின் மனதில் எதோ இருப்பதாக தான் அவனுக்கு தோன்றியது
தன்னவளை அழவைத்தது போதும் என்று தோன்றியதோ என்னவோ..“ஏஞ்சல் என் ட்ரெஸ்லா ஒரே ஈரமாச்சி. இப்டியே இருந்தேனா அப்புறம் எனக்கு ஃபீவர் தான் வரும். அப்புறம் தாத்தூ எனக்கு விதுன வச்சி ஊசி போட்டு விட்டுடும்…”என்றான் ஆஸ்வதியை இன்னும் இறுக்கிக்கொண்டு அப்போது தான் கொஞ்சம் அழுகை மட்டுப்பட்டு தேம்பலாக மாறி இருந்தவளை பார்த்து அவன் அப்படி சொல்ல அதில் ஆஸ்வதி புரியாமல் அவனை பார்த்தாள்..
“இங்க பாரு.. நீ ஒரே க்ரையிங்கா அதா என் ட்ரேஸ்லா ஒரே ஈரமாச்சி…”என்றான் சிரித்தவாறே.
ஆஸ்வதி அவனின் பேச்சை கவனிக்காமல் இன்னும் ஆதியை தொட்டுப்பார்த்துக்கொண்டே இருக்க…. அதில் ஆதியால் தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.அவளிடம் இருந்து விலக அவன் போராட… ஆனால் அவள் அவனை விடுவது போல் தெரியவில்லை..
“ஆதித். கண்ணா.என்னடா இப்டி பண்ணிட்ட….”என்று தாத்தா மூச்சி இறைக்க ஓடிவர… அதனை பார்த்து ஆதிக்கு கஷ்டமாக தான் இருந்தது. ஆனால் இன்று அவனுக்கு தேவை இல்லாத நியாபகங்கள் நிறைய வந்ததின் தாக்கமும்.. தன் விச்சுவின் நியாபகங்களும் தாக்கமும் தான் இது.
“தாத்தூ.. உனக்கு ஏன் இப்டி மூச்சி வாங்குது.. யாராவது உன்ன தொறத்துறாங்களா.”என்றான் அப்பாவியாக
அதில் தாத்தா அவனை முறைத்துக்கொண்டு இருக்க…. அதில் சிறுபிள்ளை தனமான புன்னகை ஒன்றை கொடுத்துவிட்டு.. “தாத்தூ.. அங்க ஒரு குருவி இருக்கு.. உங்கிட்ட காட்டவா.”என்றான் ஆதி கொஞ்சலாக
அனைவருக்கும் மறுபடியுமா அய்யோ என்று இருக்க…
“நா அத அப்புறம் பாத்துக்குறேன் கண்ணா.. இப்போ தாத்தா கூட கீழ வாங்க…..”என்று ஆதியை கீழே அழைத்து சென்றார் போகும் போது ஆஸ்வதியை பார்த்து கண் அசைக்க….. அவளும் அவர்களுடன் கீழே சென்றாள்.அங்கு அனைவரும் கல் போல அசையாமல் டைனிங் ஹாலில் உட்கார்ந்து இருக்க….. தாத்தா அனைவரையும் ஒரு பார்வை பார்த்தார். இல்லை இல்லை முறைத்தார்..
அங்கிருந்த யாருமே ஆதியின் செயலை கண்டும் காணாதது போல உட்கார்ந்திருந்தனர் “இங்க எவ்வளவு பிரச்சனை நடந்துட்டு இருக்கு. இவங்களா கொஞ்சம் கூட அசையாம உட்கார்ந்துட்டு இருக்காங்க… இவங்களா என்ன மனுஷங்களோ. “என்று தான் ஆஸ்வதிக்கு தோன்றியது
“ஆதி இங்க உட்காருப்பா..”என்று ஒரு சேரில் உட்கார வைத்துவிட்டு “ம்மா ஆஸ்வதி ஆதி பக்கத்துல உட்கார்ந்துக்கோமா.”என்றார்
அவளும் அவருக்கு ஒரு சிறிய தலை அசைப்பை கொடுத்துவிட்டு ஆதி பக்கம் உட்கார….
“மா ஆஸ்வதி ஆதிக்கு சாப்பாடு போடுமா..”என்றார்
ஆஸ்வதியும் கலங்கிய முகத்துடன் சரி என்று தலை ஆட்டிவிட்டு. அவனுக்கு உணவை அள்ளி வைக்க…. அவள் கைகள் இன்னும் நடுங்கிக்கொண்டு தான் இருந்தது. ஆதி அதனை ரசிக்க தான் செய்தான்.பின் இருக்காதா பல நாட்களுக்கு பின் தனக்காக ஒருத்தி இந்த அளவிற்கு பதைபதைக்கிறாள் என்றாள் அவனுக்கும் அது சந்தோஷமாக தான் இருந்தது
ஆஸ்வதி தட்டுதடுமாறி எப்படியோ ஆதிக்கு உணவினை வைக்க….. அவனும் எப்போதும் போல் கீழே மேலே சிந்தி சாப்பிட்டுக்கொண்டு இருந்தான். அவனை இன்னும் விழிகள் அகலாது பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் ஆஸ்வதி.
இதனை கண் கலங்கியவாறு பார்த்துக்கொண்டு இருந்த தாத்தாவின் உடலும் கூட தன் பேரன் சிறிது நேரத்திற்கு முன் இருந்த நிலையை நினைத்து பயந்து தான் போனார்.. அதே நேரம் ஆஸ்வதி ஆதிக்காக துடித்தது அவரின் பார்வையில் இருந்து தப்பவில்லை.. இன்று மட்டும் நூறாவது முறையாக ஆஸ்வதியை ஆதிக்கு திருமணம் செய்து வைத்ததை நினைத்து பூரித்து போனார்
அங்கு ஒரு அசாதாரண அமைதி நிலவ…. அதை கெடுக்கும் வகையில் ஆரம்பித்தார் அபூர்வா.

(வருவாள்.)