இடைவெளி தாண்டாதே என் வசம் நானில்லை..!! 24

Episode – 24

 

ஆம், தீரன் அவளுக்கு தெரியாமலேயே, அவளின் கை எழுத்தை வாங்கி அவளுக்கும் தனக்குமான பதிவுத் திருமணத்தை நடாத்தி முடித்து இருந்தான்.

 

தமயந்திக்கோ, அந்தப் பத்திரத்தைப் பார்க்கும் போது தீரனைப் பற்றி இது நாள் வரைக்கும் அவள் கட்டியெழுப்பி வைத்து இருந்த நல்ல விம்பம் மொத்தமும் இல்லாது போய், இப்போது அவன் நடமாடும் அரக்கனாக தெரிய ஆரம்பித்து இருந்தான்.

 

ஒரு வெற்றுப் பார்வையை அவனை நோக்கி வீசியவள், வெறுமையான குரலில்,

 

“இந்த கையெழுத்தை எப்போ வாங்கினீங்க?” என முடிந்த வரையிலும் அழுகையை வெளிக் காட்டாது கேட்க,

 

“நாலு நாளைக்கு முன்னாடி, ஒர்க் சம்பந்தமான டாக்குமெண்ட்ஸ்ல சைன் வைச்சீயே நினைவு இருக்கா உனக்கு?” என கேட்டவனிடம்,

 

ஆமாம் என்பது போல தலை அசைத்தவள்,

 

“அப்போ அதுல” என அவன் ஆரம்பிக்கும் போதே,

 

“தேவை இல்ல புரிஞ்சிடிச்சு சார்.” என சோர்ந்து போய் கூறியவள்,

 

“இப்போ எதுக்காக இந்த அதிரடி முடிவு சார்?” என அவனது கண்களைப் பார்த்துக் கொண்டே கேட்டாள்.

 

அவனும், அவளின் கண்களை உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டே,

 

“அவசியம் வந்திடிச்சு. அதனால தான் இந்த ஏற்பாடு.” என தெளிவாக கூற,

 

அவனின் கண்களில் இருந்த உண்மைத் தன்மை அவளை குழப்பம் அடைய செய்தது.

 

அவளோ, “நீங்க என்ன சொன்னாலும் என்னால இத ஏத்துக்கவே முடியாது சார். ப்ளீஸ் சார்.” என அவள் கண்கள் கலங்கி கெஞ்ச,

 

“நோ, இந்த விஷயத்தில என்னால உனக்கு எந்த விதத்திலும் ஹெல்ப் பண்ண முடியாது. அப்புறம் ஒரு முக்கியமான விஷயம். இனிமேல் நான் உனக்கு சார் இல்ல. தீரன். ஐ மீன் உன்னோட புருஷன் தீரன்.

அப்படித்தான் நீ என்ன கூப்பிடணும். புரிஞ்சுதா?, இன்னும் இரண்டு நாளுல உனக்கும் எனக்கும் கலியாணம் ரெடியாகு.” என கூற,

 

“நோ…. நோ…. ப்ளீஸ் இதுக்கு நான் ஒத்துக்கவே மாட்டன்.” என அவள் சற்று குரல் உயர்த்திக் கூற,

 

“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…. நான் எடுத்த முடிவுகள அந்தக் கடவுளாலேயே மாத்த முடியாது பொண்டாட்டி. சோ, இப்படி சவுண்ட் ரைஸ் பண்ணி டென்ஷன் ஆகிறத விட்டுட்டு, புருஷன இம்ப்ரெஸ் பண்றது எப்படின்னு கத்துக்க. அது தான் இனி உனக்கு உதவும்.” என கூறியவனை பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு பார்த்தவள்,

 

“உங்கள முதல் தடவ பார்த்ததில இருந்து எனக்கு நிம்மதியே இல்லை. இனி வாழ்நாள் முழுவதும் நிம்மதி இல்லாம பண்ண முடிவும் பண்ணீட்டீங்க போல. நான் என்னோட வாழ்க்கையில அளவுக்கு அதிகமா வெறுக்கிற முதல் மனுஷன் நீங்க தான். ஐ ஹேட் யூ புரோம் கோர்.” என கூறியபடி முகத்தை மூடி அழ ஆரம்பித்தாள்.

 

சற்று நேரம் அவள் அழுவதை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவன்,

அடுத்த கணம், “ஸ்ஸ்ஸ்…. போதும் பேபி. நீ அழுதது வரைக்கும் போதும். இனி மேல் நீ அழவே கூடாது.” என கூறியபடி அவளை இழுத்து அணைத்தான்.

 

முதலில் திமிறி, அவனிடம் இருந்து விலக எத்தனித்தவள்,

 

முடியாது போகவும், அவனின் மார்பிலேயே, விழுந்து கதறி அழுது தீர்த்தாள்.

 

ஒரு கட்டத்தில், அவளின் அழுகை கேவலாக மாற ஆரம்பிக்க,

 

அவளை அப்படியே அணைத்து தூக்கிக் கொண்டு அவளின் அறைக்குள் சென்றவன்,

 

அவளை படுக்க வைத்து விட்டு நிமிர்ந்தான்.

 

அவள் தன்னையே பார்ப்பதை உணர்ந்து,

 

“நானும் கொஞ்சமே நல்லவன் தான்டி. அப்படிப் பார்க்காத, என் கூட வாழுற வாழ்க்கை கண்டிப்பா உனக்கு சொர்க்கமா தான் இருக்கும்டி. சில விஷயங்கள என்னால இப்போ உடைச்சுப் பேச முடியாது. ஆனா அது தெரிய வரும் போது கண்டிப்பா நீ என்னைப் புரிஞ்சுப்பாய்.” என கூறி விட்டு,

 

அவளின் நெற்றியில் மென் முத்தமும் பதித்தான்.

 

எதையும் தடுக்கவும் முடியாது, ஏற்றுக் கொள்ளவும் முடியாது அயர்வாக கண் மூடிப் படுத்துக் கொண்டாள் தமயந்தி.

 

அவனும் அவளுக்கு போர்வையைப் போர்த்தி விட்டவன், அவள் தூங்கும் வரைக்கும் அங்கே இருந்த சோபாவிலேயே அமர்ந்து இருந்தான்.

 

ஏனோ, அவளை விட்டு தனது அறைக்குள் போக மனமில்லாது போகவே,

 

அப்படியே, அவளின் முகத்தைப் பார்த்த வண்ணமே உறங்கிப் போனான் அவன்.

 

அவனுக்கே தன்னை எண்ணி ஆச்சரியம் தான்.

 

தனது வாழ்வில் இந்தக் காதல், கலியாணம் எல்லாம் நடக்கும் என அவன் நினைத்துக் கூடப் பார்த்தது இல்லை.

 

அவன் வாழ்வில் கண்ட படிப்பினைகள் அப்படி.

 

ஆனால், இப்போது எல்லாம் தலை கீழாகி,

 

அவன் ஒரு பெண்ணின் காதலுக்காக உருகி நிற்கிறான்.

 

அவளிடம் காதலை வேண்டி நிற்கிறான்.

 

அன்பை யாசிக்கிறான்.

 

அவளின் அழகில் மயங்கி கிறங்குகிறான்.

 

அவளின் பண்பை நேசிக்கிறான்.

 

தன் இறுக்க இயல்பை விரும்பியே தொலைத்து நிற்கிறான்.

 

மென்மை என்றால் என்ன என கற்று இருக்கிறான்….

 

இப்படி அவன் கண்ட மாற்றங்கள் ஏராளம்.

 

எப்படியோ, அவள் தனக்கு தான் என முடிவு பண்ணி, பதிவுத் திருமணமும் பண்ணி விட்டான்.

 

இனி அவனின் தேவதை, அவன் அருகில் அவன் விருப்பப்படியே இருப்பாள்.

 

ஆனால் அவன் விரும்பும் காதல் அவனின் கைகளுக்கு கிட்டுமா?

 

பதில் காலத்தின் கைகளில்.

 

************************************************************************************************

மறு புறம், ஒரு கிழமையை ஒரு வாறு நெட்டித் தள்ளிய ஆதி,

 

எட்டாவது நாள் காலை வேளைக்கு எழுந்து, குளித்து ரெடியாகி,

அபர்ணா கண் விழிப்பதற்காக அவளின் முன்னால் கதிரையை இழுத்துப் போட்டுக் கொண்டு காத்துக் கொண்டு அமர்ந்திருந்தான்.

 

அவன் வெகு ஆவலாக எதிர் பார்த்த முக்கிய நாள் அல்லவா அது.

 

அதே நேரம் கண் விழித்த அபர்ணா, தன் முன்னால்அமர்ந்து கொண்டு இருந்தவனைக் கண்டு முதலில் திகைத்துப் போனவள், மீண்டும் தூக்கம் வருவது போல சோம்பல் முறித்தபடி படுத்துக் கொண்டாள்.

 

அவள் தான், ஆதியின் எண்ணங்களுக்கு நேர் மாறாக அந்த நாள் வரவே கூடாது என எண்ணி இருந்தாளே.

 

இப்போதும், அவன் போய் விடுவான் என எண்ணி அவள் தூங்குவது போல நடிக்க,

 

அந்த விடாக்கண்டனோ, ஒரு அழுத்தமான பார்வை உடன், கட்டிலில் அவளின் அருகே வந்து அமர்ந்து,

 

அவளை நோக்கி குனிய, அதற்கு மேலும் பொறுக்க முடியாது அவனைத் தள்ளிக் கொண்டு எழுந்து அமர்ந்தாள் அபர்ணா.

 

அவனோ, ஒரு கேலி சிரிப்புடன், “ஏய் என்கிட்டயே நடிக்கிறீயா நீ?, ஒழுங்கு மரியாதையா உன்னோட பதில சொல்லு.” என அதட்டலாக கேட்டான்.

 

அவளும், “விட மாட்டார் போலயே, இவரு ஒரு முடிவோட தான் இருக்கார். இப்போ என்ன செய்றது?” என எண்ணியவள்,

 

“பிரெஷ் ஆகிட்டு வந்து சொல்றனே.” என பாவம் போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டு கூறினாள்.

 

அவனும், “சரி போ.” என்றவன்,

 

அவள் வாஷ் ரூமுக்குள் போகும் வரையிலும், அவளை இமைக்காது பார்த்துக் கொண்டே நின்று இருந்தான்.

 

ஓரக் கண்ணால் அவனையே பார்த்துக் கொண்டு உள்ளே நுழைந்தவள்,

 

அன்று வழமையை விட லேட்டாக குளித்து ரெடியாகி வெளியே வந்தாள்.

 

அவள் வரும் போது ஒரு முறை கடிகாரத்தைப் பார்த்து விட்டு, அவளையும் பார்த்தவன்,

 

நேரடியாகவே, “நீ என்ன தான் செய்தாலும், இன்னைக்கு உன் முடிவ நீ சொல்லியே ஆகணும்.” என கூற,

 

தடுமாறிப் போனவள், “ப்ளீஸ் ஆதி….” என ஆரம்பிக்க,

 

“ஓகே. நீ நோ சொல்லப் போறாய்ன்னு தெரிஞ்சுடிச்சு. அப்புறம் எதுக்கு இந்த பிரச்சனைய இன்னும் இழுத்துக் கிட்டு, இப்பவே முடிச்சுக்கலாம். நான் உங்க அப்பாக்கு போன் போட்டு, உடனே அவர தனியா கிளம்பி போக சொல்றேன். அங்க உங்க அக்காக்கும், அப்பாவுக்கும் அந்த தீரனால என்ன நடந்தாலும் நீ என்ன கேட்க கூடாது. அவங்க உயிர் போனாலும் அதுக்கு நான் பொறுப்பு இல்ல.” என்று கூறி முடிக்கவும்,

 

ஓடிப் போய் அவனின் வாயை மூடியவள்,

 

“என்ன பேசுறீங்க நீங்க?, சும்மா வார்த்தைக்கு கூட அப்படி சொல்லாதீங்க. இப்போ என்ன உங்கள நான் கலியாணம் பண்ணிக்கணும் அவ்வளவு தானே. ஓகே பண்ணிக்கிறன்.” என கூறியவளின் தாடையை நிமிர்த்தி,

 

தன் கண்களைப் பார்க்க வைத்தவன்,

 

“என் கண்ண பார்த்து சொல்லு. உனக்கு என்ன கலியாணம் பண்ணிக்க சம்மதமா?” என கேட்டான்.

 

அவளும் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிய,

 

“சம்மதம் ஆதி.” என சொன்ன மறு நொடி, அவளின் கண்ணீரை தனது பெரு விரல்களால் துடைத்து விட்டவன்,

 

“உன்ன நான் பத்திரமா பார்த்துப்பேன்டி, எந்தக் காரணம் கொண்டும், யாருக்காகவும் உன்ன இழக்கவும் மாட்டன், விட்டுக் கொடுக்கவும் மாட்டன்.” என கூறியவன்,

 

அடுத்த இரண்டு நாட்களில், அவளின் தந்தை, மற்றும் தனது வேலையாட்கள் முன்னிலையில் சிம்பிளாக பூஜை அறையில் வைத்து தாலி கட்டி அவளை மனைவியாக்கிக் கொண்டான்.

 

அதே நேரம், அதே நாளில், அதே முகூர்த்த நேரத்தில் தமயந்தியை,

 

அருகில் இருந்த கோவிலுக்கு அழைத்து சென்று அங்கு கடவுளை சாட்சியாக வைத்து அவளின் கழுத்தில் மூன்று முடிச்சு இட்டு அவளை மனைவியாக்கிக் கொண்டான் தீரன்.

 

இரு ஆண்மகன்களும் மனது முழுக்க நிறைந்த காதலுடன் தாலி கட்ட,

 

இரு பெண்களும் கண்ணீர் மல்க, எந்த உணர்வு எனப் புரியாத ஒரு உணர்வுடன், ஆடவர் கைகள் மூலம் தாலியை வாங்கிக் கொண்டனர்.

 

இனி என்ன ஆகும்?

 

ஆதி தீரனைத் தேடி வந்தால் தமயந்தியின் நிலை என்ன?

 

அவள் எடுக்கப் போகும் முடிவு என்ன

ஆதி, அபர்ணா வாழ்க்கையில் அடுத்து என்ன நிகழும்?

 

அடுத்த பதிவில் பார்க்கலாம்.

 

கண்டிப்பா உங்க லைக்ஸ் அண்ட் கமெண்ட்ஸ் கொடுங்க மக்காஸ்..

 

கதையில் இனி வரும் எபிகளில் முடிச்சுக்கள் ஒவ்வொன்றாக அவிழ ஆரம்பிக்கும்.

 

கலியாணம் முடிஞ்சாச்சு🥰🥰🥰

 

அடுத்த எபி வந்தாச்சு மக்காஸ்.

 

லைக்ஸ் போட்டு வைங்க.. வியாழன் அடுத்த இரண்டு எபிகள் வரும்.. டீல் மக்காஸ் 😍😍😍🥰🥰🥰

 

லைக்ச கிள்ளிப் போடாமல் அள்ளிப் போடுங்க மக்காஸ் 😄😄😄😍😍😍