இடைவெளி தாண்டாதே என் வசம் நானில்லை..!! 26

Episode – 26

 

அவள் அதிர்ச்சி அடையக் காரணம், அவளின் அருமைக் கணவன்,

வெறும் ஆர்ம் கட் பனியன் மற்றும் ஷார்ட்ஸ் உடன் தம்ஸ் அப் எடுத்துக் கொண்டு இருந்தது தான்.

 

அவள் வந்து நிற்பதைக் கண்டு கொண்டாலும், தனது உடற்பயிற்சியை நிறுத்தாது தொடர்ந்து கொண்டே,

 

“ஹாய் பொண்டாட்டி, அப்போ எல்லாத்துக்கும் ரெடியா தான் பால் செம்போட வந்து இருக்காய் போல. என்ன விட நீ தான் முதலிரவு கொண்டாட ரொம்ப ஆர்வமா இருக்காய் போலயே.” என குரலில் ஒரு வித கேலியுடன் கேட்டான்.

 

அவன் கேட்டதில், “அடப்பாவி என்ன எல்லாம் சொல்றார்.” என எண்ணிக் கொண்டு, பட்டென அங்கிருந்த மேசையில் பால் செம்பை டொம் என சத்தம் எழும் வகையில் வைத்தவள்,

 

இடுப்பில் கை வைத்தபடி அவனை முறைத்துப் பார்த்தாள்.

 

அவனோ, உடற் பயிற்சி செய்வதை நிறுத்தி விட்டு,

 

தலைக்கு ஒற்றைக் கையை கொடுத்தபடி ஒருக்களித்துப் படுத்துக் கொண்டு அவளை மேலிருந்து கீழாக பார்த்தவனின் கண்கள், அவளின் இடைச் சேலை விலகிய குறுகிய இடத்தில் பதிந்து பின்பு மீண்டது.

 

அவனின் பார்வை மாற்றத்தை முதலில் அவள் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. அவனின் சொற்கள் அவளை சீண்டி விட,

 

“நீங்க என்னப் பத்தி என்ன நினைச்சுக் கொண்டு இருக்கீங்க?, முதல்ல கொஞ்சம் எழும்புறீங்களா?, என்னது இது, அரை குறை ட்ரேஸ்ல நடு ரூம்ல நின்னு எக்ஸர்சைஸ் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கீங்க?, உங்களுக்கு பெட்ரூமைப் பார்க்க, ஜிம் மாதிரி இருக்கா, இல்ல பிளே கிரௌண்ட் மாதிரி இருக்கா?, என்ன கொடுமை சரவணா?, இதெல்லாம் பார்க்கணும்னு விதி போல….” என போலியாக புலம்பிக் கொண்டவள், தலையில் கை வைத்துக் கொண்டு கட்டிலில் அமர,

 

அவளின் பட படக்கும் விழிகளையும்,பேசும் போது அசையும் இதழ்களையும், ஒரு வித ரசனை உடன் பார்த்தவன்,

 

“நீ கட்டும் சேலை மடிப்பில நான் கசங்கிப் போனேனே….”

 

“உன் எலுமிச்சம் பழ நிற இடுப்பில கிறங்கிப் போனேனே….” என பாடியபடி துள்ளி எழ,

 

அவனின் செய்கையில், ஒரு கணம் அவனை ஆராய்ச்சியாக பார்த்தவள்,

 

அதன் பிறகு தான் அவனின் பார்வை போகும் பாதை அறிந்து, அவன் பாடிய வரிகளை மீண்டும் நினைவு கூர்ந்து பார்த்து விட்டு,

தனது சேலையை ஒழுங்காக்கினாள்.

 

அவளுக்கோ…. அவனது செய்கையில் கோபம் வர,

 

“இப்படியா ஒரு பொண்ணுக் கிட்ட நடந்துப்பீங்க?, நீங்க மத்த விஷயத்தில எப்படியோ…. பொண்ணுங்க விஷயத்தில ஒழுங்கானவர்னு நினைச்சேன்.” என சற்று சத்தமாக கூற,

 

ஒரே எட்டில் அவளை அடைந்தவன்,

அவளை உறுத்து விழித்து, “என்ன சொன்னாய் ஒரு பொண்ணுகிட்ட தப்பா நடந்துக்கிறனா ?, ஏய்…. நான் ரசிச்சுப் பார்த்தது என்னோட பொண்டாட்டியையே தவிர, வேற யாரோ ஒரு பொண்ண இல்ல.” என அடிக்குரலில் சீறியவன்,

 

அவளது கழுத்தில் இருந்த தாலியை வெளியே இழுத்துக் காட்டி,

 

“இத நான் தானே காலையில உன் கழுத்தில கட்டினன். அப்போ உன்ன ரசிக்க, ஏன் அதுக்கும் மேல போக எனக்கு உரிமை இருக்கு பொண்டாட்டி. சும்மா என்ன சீண்டி விடாத. அப்புறம் நான் மனுஷனாவே இருக்க மாட்டன்.” என கூறினான்.

 

அவன் கூறியதில் அதிர்ந்து நின்ற அபர்ணாவை ஆழ்ந்து பார்த்துக் கொண்டு,

 

“அப்புறம் என்ன கேட்டாய்…. ஆஹ்…. பிளே கிரௌண்ட் மாதிரி இருக்கா…. விளையாட போறீங்களான்னு ஏதோ கேட்டாய் இல்ல….” என கேட்டவன்,

 

அபர்ணாவை மேலிருந்து கீழாக ஒரு பார்வை பார்த்து விட்டு கேலி சிரிப்புடன்,

 

“உன்னோட சடு குடு விளையாட தான் இந்த ஏற்பாடு, எக்ஸர்சைஸ் எல்லாம். என்ன விளையாடிப் பார்ப்போமா பொண்டாட்டி?” என கேட்டபடி,

 

அபர்ணாவை கட்டிலில் தள்ளி விட்டவன், அவளின் மேல் அப்படியே விழுந்தான்.

 

அவனது அடாவடி செயல்களில் ஆடிப் போய் இருந்தவள், அவன் தன் மேல் படுத்து இருப்பதை உணரவே சற்று நேரம் சென்றது.

 

உணர்ந்த மறு நொடி, அவனை பிடித்து தள்ளி விட்டாள்.

 

அவனோ, சொகுசாக அவளின் மீது படுத்து இருந்தவன், அசைவேனா பார் என்பது போல படுத்து இருக்க,

 

அவனைத் தள்ள பல முறை முயற்சி செய்து, அது முடியாது போய் திக்கித் திணறி நின்றது என்னவோ பாவப்பட்ட நம்ம அபர்ணா தான்.

 

அவனோ, அவள் படும் பாட்டை இமைக்காது பார்த்துக் கொண்டு அப்படியே படுத்து இருந்தான்.

 

அவளோ, நேரம் செல்லச் செல்ல மூச்சு முட்டுவது போல இருக்கவும்,

ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் போராட முடியாது,

 

“ப்ளீஸ் முடியல. எனக்கு மூச்சு முட்டுது.” என கூறியவளின் கண்கள் கலங்கிப் போக,

 

 

அவளை அதற்கு மேலும் வதைக்காது, அவளில் இருந்து விலகி அவளின் அருகில் படுத்தான் அவன்

.

அவன் விலகிய மறு நொடி, பெரிய மூச்சுகள் எடுத்து தன்னை நிலைப் படுத்திக் கொண்டவள்,

 

அங்கும் இங்கும் விலகிப் போய் இருந்த சேலையை ஒழுங்காக்கினாள்.

 

ஆதியோ, அவளது ஒவ்வொரு செய்கைகளையும் பார்த்தபடி அமைதியாக படுத்து இருந்தான்.

 

ஊதா நிற சேலையில் அழகான ஊதா நிற பூவைப் போல இருந்தவளின் அழகு அவனை ஈர்த்தது.

 

அவளின் மீது காதலில் விழுந்த போதே அவளை ரசித்தவன் கணவனான பின்பு ரசிக்காது போய் விடுவானா என்ன?

 

ஒருவாறு தன்னை சரி செய்து கொண்டவள்,

 

ஆதியை ஏகத்துக்கும் முறைத்துப் பார்த்து விட்டு விலகிச் செல்ல ஆரம்பிக்க,

 

அதற்கு அனுமதிக்காது நொடிப் பொழுதிற்குள் அவளை இழுத்து தன் மீது போட்டுக் கொண்டவன்,

 

அவளது இதழ்களுடன் தன் இதழ்களை ஆழப் பொருத்தினான்.

 

விலக எண்ணி அவள் எடுத்த முயற்சிகள் அனைத்தையும் தவிடு பொடியாக்கி விட்டு, தனது முத்திரையை மிச்சம் இன்றி அவளின் இதழில் பதித்து முடித்தவன், விலகும் போது, இருவருக்கும் மூச்சு வாங்கியது.

 

அபர்ணாவோ, அதற்கு மேலும் முடியாது எனும் வகையில் அரை மயக்கத்துடன், அவனின் மீதே சரிந்து படுத்து விட்டாள்.

 

அவனும் அவளை அணைத்துக் கொண்டவன், அவள் பயந்து அங்கும் இங்கும் அசையவும்,

 

மெதுவாக அவளின் காதின் அருகில் இருந்த முடிகளை ஒதுக்கி விட்டவன்,

 

“ஒழுங்கா அசையாம படுடி பொண்டாட்டி. இல்லன்னா உனக்கு தான் கஷ்டம். நீ ஒழுங்கா படிச்சு முடிக்கணுமேன்னு யோசிக்கிறன். உனக்கும் அந்த எண்ணம் இருக்கு தானே?” என கேட்டான்.

 

அதற்குப் பிறகும் அசைய, அபர்ணாவுக்கு தைரியம் வருமா என்ன?, அமைதியாக அப்படியே படுத்து விட்டாள் அவள்.

 

அவனும் அவளை அணைத்தபடியே உறங்கிப் போனான்.

 

மறு நாள், முதலில் கண் விழித்தது என்னவோ, அபர்ணா தான்.

 

ஆதியின் இதயத் துடிப்பு ஓசையைக் கேட்டவாறு கண் விழித்தவள்,

 

அவனின் மார்பில் இருந்து தலையைத் தூக்கி, அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.

 

தூக்கத்திலும் அவ்வளவு கம்பீரமாக இருந்தவனின் கன்னத்து தழும்பு கூட அவனுக்கு ஒரு வித அழகைக் கொடுத்தது.

 

அவனையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவள்,

 

எதேர்ச்சையாக உதட்டினை நாவால் வருடும் போது தான், உதடுகளில் இருந்த எரிச்சலை உணர்ந்து கொண்டாள்.

 

அந்த நொடி, அவன் இரவு தன்னிடம் நடந்து கொண்டது எல்லாம் நினைவுக்கு வர,

 

“சரியான ராட்சசன்.” என சத்தம் வராது திட்டிக் கொண்டவள், எழ முயற்சி செய்ய,

 

அவளை மீண்டும் இழுத்து அவளின் உதடுகளில் முத்தம் பதித்தவன்,

 

“இவ்வளவு நேரமும் விழுங்குற

மாதிரி பார்த்துக் கொண்டு இருந்துட்டு இப்போ மட்டும் ராட்சசன்னு சொல்றாய்?” என கேட்டவன்,

 

அவள் அதிர்ந்து பார்க்கவும், “நீ மூச்சு விட்டால்க் கூட எனக்கு தெரிஞ்சுடும் பொண்டாட்டி. நீ கண் விழிச்சது தெரியாம இருக்குமா என்ன?, ரொம்ப முழிக்காம போய் ஸ்கூலுக்கு ரெடியாகு.” என கூறியவன், அவளை தூக்கி கீழே இறக்கி படுக்க வைத்து விட்டு எழுந்து சென்றான்.

 

அவன் போனதும், வாயை அழுந்த துடைத்துக் கொண்டவள்,

 

“இஷ்டத்துக்கு கிஸ் அடிக்கிறார்.” என முணு முணுத்தவாறு எழுந்தவள் மனமோ,

 

“எல்லாம் அடுத்த கிழமை வரைக்கும் தான், அதுவரைக்கும் அமைதியா இருப்பம். முதல்ல அக்காவை அந்த ராட்சசன் கிட்ட இருந்து காப்பாத்தணும். அது தான் முக்கியம்.” என மீண்டும் மீண்டும் கூறிக் கொண்டது.

 

அந்த எண்ணத்துடனேயே, அவளும் அமைதியாக அடுத்த அறைக்குள் இருந்த குளியல் அறைக்குள் குளிக்க சென்றாள்.

 

***********************************************

தீரன் கண் விழிக்கும் போது, தமயந்தி அதிசயத்திலும் அதிசயமாக இன்னமும் உறங்கிக் கொண்டு இருந்தாள்.

 

அவனோ, அவள் விலகி இருந்த போர்வையை ஒழுங்காக்கி விட்டவன்,

 

“என்னோட செல்ல பொண்டாட்டி.” எனவும் கொஞ்சிக் கொண்டான்.

 

“இவ இல்லாம எப்படி ஜாக்கிங் போறது?” என எண்ணியவன்,

 

( இவ்வளவு வருஷமா துரை தனியா ஜாக்கிங் போனதே இல்ல போல.இனி ஜாக்கிங் போனா ஜோடியாத் தான் போவாராம். பாருங்களேன் மக்காஸ். )

 

அங்கேயே சில பயிற்சிகள் செய்யவும் ஆரம்பித்தான்.

 

தமயந்தியும் சற்று நேரம் கழித்து கண் விழித்தவள், நல்ல வேலை ஹிட்லரக் காணல என எண்ணிக் கொண்டு,

 

மெதுவாக நிமிர்ந்து பார்க்க, தலை கீழாக நின்று கொண்டு அவளைப் பார்த்து கண் அடித்து “ஹாய் பேபி.” என்றான்.

 

வெறுமனே பாட்டம் மாத்திரம் அணிந்து கொண்டு, சிக்ஸ் பேக் உடலுடன், எக்ஸ்சர் சைஸ் செய்து கொண்டு இருந்தவனைக் கண்டு,

பத பதைத்துப் போனவள், “அச்சோ, இதென்ன கோலம் காலையில.” என புலம்பிக் கொண்டு,

 

எழுந்து வேகமாக ஓடி குளியல் அறைக்குள் புகுந்து கொண்டாள்.

 

அவளின் செய்கையில் சத்தமாக வாய் விட்டு சிரித்தவன்,

 

“ஏய் பொண்டாட்டி. இதுக்கே இப்படி ஓடினா என்ன அர்த்தம்?, நாம சீக்கிரம் அம்மா, அப்பாவா ப்ரோமோட் ஆக வேண்டாமா?” என அவன் கத்திக் கேட்டான்.

 

அவன் கேட்டது தமயந்தியின் காதுகளில் நன்றாகவே விழுந்தது.

 

அவனது இயல்பான பேச்சில் அவள் தான் இதயத் துடிப்பு எகிற, நெஞ்சில் கை வைத்துக் கொண்டு நின்று இருந்தாள்.

 

வெளியில் அவன் சத்தம் கேட்கும் வரைக்கும், வெளியில் செல்வது இல்லை என்ற முடிவுடன், குளித்து முடித்து விட்டு உள்ளேயே நின்று கொண்டு இருந்தவளுக்கு,

மாற்றுவதற்கு ஆடைகள் கூட இல்லை என்பது அப்போது தான் உறைத்தது.

 

“அச்சோ…. இப்போ என்ன பண்றது?” என அவள் பல்லைக் கடிக்க,

 

சற்று நேரம் கழித்து குளியல்

அறைக் கதவு தட்டும் ஓசை கேட்டது.

 

தமயந்தியோ, திறக்கும் எண்ணம் இன்றி அப்படியே நின்று கொண்டு இருக்க,

 

தீரனோ, “மேடம் நீங்க கதவைத் திறக்கலன்னா நான் எப்படி உங்க ட்ரெஸ்ஸ கொடுக்கிறது. கொஞ்சம் யோசிச்சுப் பார்த்து கதவைத் திறந்தீங்கன்னா…. உங்க ட்ரெஸ்ஸ நான் கொடுத்துட்டுப் போய்டுவன்.

நீங்க என்ன சொல்றீங்க?” என கேட்ட அடுத்த நொடி, கதவைத் திறந்து கையை நீட்டி இருந்தாள் தமயந்தி.

 

அவனும், தன் கையில் இருந்த

பிங்க் நிற புடைவையோடு சேர்த்து அவளுக்கு தேவையான உள்ளாடைகள் வரைக்கும் அனைத்தையும் கொடுத்து இருந்தான்.

 

அவற்றை வாங்கி விட்டு பட்டென்று கதவை மூடியவள், உடைகளை எடுத்துப் பார்த்தாள்.

 

அவற்றைக் கண்டு சற்று வெட்கம் வந்தாலும் எதுவும் யோசிக்காது, கட கடவென அனைத்தையும் அணிந்து கொண்டவள், அப்போதும் வெளியில் வரவே இல்லை.

 

தீரனோ, பொறுமை இழந்தவன் போல,

 

“ஓய் பொண்டாட்டி…. நீ வெளில வர்ற மாதிரி எனக்கு தோணல. நான் அடுத்த பாத்ரூமுல குளிச்சிட்டு வரேன்.” என கூறி விட்டு செல்ல,

 

உள்ளே இருந்த தமயந்தியோ, “அப்பாடா போய்ட்டார் போல.” என முணு முணுத்தபடி வெளியே வர,

 

“ஹாய் பொண்டாட்டி.” என அவளைப் பின்னிருந்து தூக்கி ஒரு சுழற்று சுழட்டி விட்டு இறக்கி விட்டான் தீரன்.

 

அவனின் செய்கையை கொஞ்சமும் எதிர் பாராதவள்,

பயந்து அலறி விட்டாள்.

 

“ஏய்…. எதுக்குடி இப்படி சிலிண்டர் மாதிரி சத்தம் போடுறாய்?” என கேட்டான் அவன்.

 

அவளும் பதிலுக்கு, “நீங்க மட்டும் இப்படி பண்ணலாமா?, உண்மையாவே நான் கொஞ்சம் பயந்து போய்ட்டேன்.” என கூற,

 

அவளை ஆழ்ந்து பார்த்தவன், “புருஷன் கூட இப்படி கண்ணாம் பூச்சி ஆடுறீயே….உனக்கே இது ஓவரா இல்ல. ஆனா இதுவும் கொஞ்சம் நல்லாத்தான் இருக்கு.” என கூறி புன்னகைத்தவன்,

 

அவளின் கன்னத்தில் ஆழ்ந்த முத்தம் பதித்து விட்டு செல்ல,

 

தமயந்தி தான், அவனின் சிரிப்பிலும், அடுத்தடுத்த முத்தத்திலும் நிலை குலைந்து போய் நின்றாள்.

 

ஆனாலும், அவனின் அந்தப் புன்னகை அவளின் மனதை சிறிது அசைத்துப் பார்க்கத் தான் செய்தது.

 

அவனைப் பற்றிய யோசனைகளுடன், அவள் தலை வாரி ரெடியாக,

 

அவளின் ட்ரெஸ் கலரில் மிகவும் காஸ்யூவலாக ரெடியாகி ஒரு சிரிப்புடன் அவளை நோக்கி வந்தவன், அவளது கைகளைக் கோர்த்துக் கொண்டு கீழே இறங்கி வந்து காலை உணவினை உண்டான்.

 

அதே போல, அவளுடன் ஆபீஸ் கிளம்பிச் சென்றவனின் எனர்ஜி லெவெலும் சரி, புன்னகையும் சரி அந்த நாள் முடியும் வரைக்கும் கொஞ்சமும் மாறவில்லை.

 

அவனின் அந்த புன்னகை முகம் பற்றிய விமர்சனம், கடை நிலை ஊழியர் வரை சென்று இருந்தது.

 

அனைத்திற்கும் காரணம் புதுப் பொண்டாட்டி தான் என்ற பேச்சும் அதனுடன் சேர்ந்து வந்தது.

 

அன்றைய நாள் இரவில் அவளை அணைத்தபடி தீரன் உறங்கிப் போக,

தமயந்தியும் வேறு வழி இன்றி அமைதியாக உறங்கிப் போனாள்.

 

இப்படியே, அடுத்த மூன்று நாட்களும் இரு ஜோடிகளுக்கும் செல்லச் செல்ல சண்டைகள் உடனும், தீரன், மற்றும் ஆதியின் அடாவடி முத்தங்களுடனும், கடந்து போனது.

 

ஐந்தாம் நாள், விடிந்ததும் எழுந்த தீரன், தனக்கு அருகில் போர்வைக்குள் உடலை குறுக்கிக் கொண்டு படுத்து இருந்த தமயந்தியை புருவம் சுருக்கிப் பார்த்து விட்டு,

 

போர்வையை விலக்கி, அவளின் நெற்றியை தொட்டுப் பார்க்க,

அதுவோ, நெருப்பாக கொதித்துக் கொண்டு இருந்தது.

 

“ஓஹ்…. மை கோட்…. எல்லாம் என்னால தான்.” என கத்தியவன்,

உடனடியாக டாக்டரை வீட்டுக்கு வருமாறு அழைத்தான்.

 

அவர் வீட்டுக்கு வந்து சேரும் அந்த கேப்பில் அவனின் நினைவு முதல் நாள் இரவு நடந்த நிகழ்வுகளை நோக்கி சென்றது.

 

இரு பெண்களும் தம் இணைகளின் மனம் உணர்ந்து காதல் கொள்வார்களா?

 

இல்லை, பிரிந்து செல்வார்களா?

 

தீரன் தன் காதலை தக்க வைத்துக் கொள்வானா?

 

அடுத்த பதிவில் பார்க்கலாம்.. 🥰🥰

 

லேட் எபிக்கு மன்னிச்சு 🥰🥰🥰🥰

இது ரொம்ப பெரிய எபி மக்காஸ் படிச்சிட்டு சொல்லுங்க🥰🥰

 

இன்று நைட் அடுத்தடுத்த எபி வரும்.

 

நம்பி படிக்கலாம் மக்காஸ்.

 

லைக்ஸ் முப்பது போட்டு வைங்க … எபியோட வரேன்.