பால்கனியில் வந்து நின்ற ருத்ரதீரனின் விழிகளோ சிவந்து போய் இருந்தன. தான் உயிருக்கு உயிராக நேசித்த தேவதைப் பெண்ணை இப்படி வருத்துகின்றோமே என எண்ணி கலங்கித் தவித்தான் அவன். “சாரி அம்மு… சாரிடி.. எனக்கு வேற வழி தெரியல அம்மு.” என்றவனின் விழிகள் கலங்கின. ‘இன்னும் கொஞ்ச மாசத்துல சாகப் போற நான் உனக்கு வேணாம் அம்மு.’ என்றவன் அன்று நடந்த சம்பவத்தை எண்ணிப் பார்த்தான். படம் முடிவடைவதற்கு சில நாட்களுக்கு முன் ஷூட்டிங்கில் இருந்தவன் சற்றே […]
யாரை இனி தேவை இல்லை எனக் கூறி அனுப்பி வைத்தானோ அவளையே மீண்டும் தன் வீட்டிற்குள் கட்டாயப்படுத்தி அழைத்து வந்திருந்தான் ருத்ரதீரன். மாற்றம் ஒன்று தானே மாறாதது. அவள் இன்றி ஒரு இரவை சிரமப்பட்டு கடந்தவனுக்கு அவளை இன்னொரு ஆணுடன் நெருக்கமாக பார்க்கும் திடம் சற்றும் இல்லாது போனது. வீட்டினுள் வந்தவளோ சீற்றத்தில் வெடித்து அழத் தொடங்கினாள். “நீங்க ஆசைப் பட்டதுதான் நடந்திருச்சுல்ல.? அப்புறம் எதுக்காக என்னை திரும்ப கூட்டிட்டு வந்தீங்க.? உங்க படம் எடுத்தாச்சு. அதுவும்
விடியல் வர முதலாவது நபராக ஜீர் ஸ்டூடியோவுக்கு வந்தான் ருத்ரதீரன். தீரன் வந்திருப்பதை பார்த்து அனைவருக்குமே ஆச்சரியமாக இருந்தது. இவ்வாறு வேறு எந்த ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டுக்கும் செல்லாத தீரன் எதற்காக இங்கே வந்திருக்கிறான் என அனைவரும் தங்களுக்குள் பேச தீனாவும் உள்ளே வந்தான். தீனாவோ தீரன் இருப்பதை பார்த்து அருகில் வந்து அமர்ந்து சாதரணமாக பேசிக் கொண்டிருக்கையில் மைவிழி உள்ளே வந்தாள். தீரனுக்கும் தீனாவுக்கும் இடையே என்னதான் விரிசல் இருந்தாலும் நேரில் பார்க்கும் போது ஹாய் பை
அடுத்த நாள் காலை வாசுதேவன் சொன்ன இடத்திற்கு சென்றாள் மைவிழி. புதிய படத்தின் பூஜையோடு போட்டோ ஷூட் இருப்பதாகவும் கூற, அதற்கு ஏற்றாற் போல அழகான கற்கள் கொண்டு வேலைப்பாடுகள் செய்யப்பட்டிருந்த லெஹங்கா ஒன்றினை எடுத்து அணிந்தவள் தன்னுடைய நீளமான கூந்தலை விரித்து விட்டாள். காதுகளிலே அழகான குடை ஜிமிக்கியும் சங்குக் கழுத்தில் மெல்லிய செயினும் கண்களில் அஞ்சனமும் சிவந்த இதழ்களுக்கு உதட்டுச் சாயமும் பூசி பேரழகியாக பூஜை நடக்கும் இடத்திற்கு வந்தவளைக் கண்டு அனைவரும் வாயடைத்துப்
மைவிழி மக்களுக்கு மத்தியில் நின்று திணறுவதைக் கண்ட அருண் அவள் அருகே வண்டியை நிறுத்தினான். சினிமாவில் நடிக்கத் தொடங்கி முன்று வருடங்களைக் கடந்திருக்க, தீரனோடு அவனுக்கு நட்பு எனும் உறவும் இருந்தது. மைவிழியோ அருண் காரில் இருந்து இறங்கி வருவதைக் கண்டவள் அவனை பார்த்து இயந்திரம் போல புன்னகைத்தாள். “ஹாய் விழி ஏன் இங்கே நிற்கிறீங்க.? உங்க கார் எங்க.? தீரன் வரலையா?” எனக் கேட்க, அவளுக்கோ முனுக்கென கண்ணீரே வந்தது. எதுவோ சரியில்லை எனப் புரிந்து
தன் கிராமத்தில் இருந்து யாரை நம்பி வந்தாளோ அவனே தற்போது ஏமாற்றி விட்டான் என அறிந்த பெண்ணோ அதிர்ந்து துடித்துப் போனாள். தன் பெண்மையின் காவலனாக எண்ணியவனே தன் பெண்மையை சூறையாடி விட அவளுடைய காதல் கொண்ட மனமோ வலி தாங்க முடியாது மரிக்கத் தொடங்கியது. எந்தவித துன்பமுமின்றி சுதந்திரமாக பறந்து கொண்டிருந்த கிராமத்து பறவையோ தீரன் எனும் வேட்டைக்காரனால் வேட்டையாடப்பட்டு சிறகுடைந்து நிற்கும் நிலை ஏற்பட்டது. மைவிழியை நாயகியாக நடிப்பதற்காக கொண்டு வந்த தீரன் தன்
அனைவரது பேச்சும் மைவிழி மற்றும் ருத்திரதீரன் பற்றியே இருந்தது. எங்கிருந்தோ வந்த புதுமுக கதாநாயகியை கொண்டு எடுத்த படமோ மிகப்பெரிய வெற்றியை பெற்றதோடு பல நட்சத்திரங்கள் தயாரிப்பாளர்கள் என அனைவரும் ருத்ரதீரனுக்கு ஃபோன் செய்து வாழ்த்து தெரிவித்தார்கள். தன் படத்தின் வெற்றியை கொண்டாட நினைத்த ருத்ரதீரன் தன் திரையுலக நண்பர்கள் என அனைவரையும் அழைத்தான். அந்த நிகழ்வுக்கு மைவிழியும் ருத்ரதீரனும் ஒன்றாக சென்று ஹோட்டலில் இறங்கியதும் கேமராக்கள் இருவரையும் சூழ்ந்துக் கொண்டது. அங்கே இருவரும் அமர நிகழ்வும்
கரப்பான் பூச்சியை பார்த்து பயந்து சத்தமிட்ட மைவிழி தற்போது மிகப்பெரிய பொல்லாத பூச்சியிடம் மாட்டிக் கொண்டாள். ஆம் அவளை தூக்கி கட்டிலின் மீது போட்டான் தீரன் அவளோ மோகம் கலையாமல் இருந்தாலும் தன் அருகில் இருந்த போர்வையை கொண்டு உடலை மூடி, “சார்ர்ர் எனக்கு வெட்கம் வெட்கமா வருது, நீங்க என்னவோலாம் பண்றீங்க..” எனக் கூறினாள். அவன் அவளது பேச்சை கேட்காமல் தன் டீ சர்ட்டை கழற்றி கட்டிலில் அவளின் அருகே வர, “சார் வேணாம் இதுலாம்
தன்னைப் பற்றி தவறாக செய்தி வந்து விட்டதே என கலங்கி நின்றவளை மணப்பதாக ருத்ரதீரன் கூறினான். அதைப் பற்றி சிந்திப்பதக்குள் மங்கையின் இதழ்களில் மையம் கொண்டு அவளின் சிந்தையை கலங்க வைத்தான். மைவிழியோ அவன் செய்ததில் உறைந்தாலும் கூட தீரனின் அன்பை உணர்ந்து ஏற்றுக் கொண்டாலும் அதை வெளிப்படுத்தாமல் இருந்தாள். ருத்ரதீரனின் மனதில் பூத்த காதல் மலர் தற்போது மைவிழியிடமும் துளிர் விட ஆரம்பித்தது. அவனது முத்தத்தின் வடுவினை கண்ணாடியின் முன் நின்று தன் இதழ்களில் பார்த்தவள்,
அனைவருக்கும் விடுமுறை விட்ட ருத்ரதீரனோ அன்றைய தினம் மைவிழியை போட்டிங் அழைத்துச் செல்ல முடிவெடுத்திருந்தான். ஆகையால் அவளோடு காலையிலேயே தயாராகியவன் அவளைத் தன்னுடைய காரில் அழைத்துச் சென்று கொண்டிருந்தான். “நாம இப்போ எங்க போறோம்..?” “அது சஸ்பென்ஸ்..” “சப்பாத்தியா.?” “அம்மா தாயே போட்டிங் போறோம்டி.” “ஓஹ் போட்டியா.? என்ன போட்டிக்கு போறோம்.?” “இம்சை இம்சை போட்டி இல்ல போட்டிங்.. போட்டிங்னா படகு சவாரின்னு அர்த்தம்.” “ஹி ஹி.. சரி சார்.” என்றவளின் முகம் மலர்ந்தது.
