அந்தியில் பூத்த சந்திரனே

முருகன் கோவிலில் ஏற்கனவே திருமணத்திற்க்கான முன்பதிவு நடை பெற்று அனைத்து ஏற்பாடுகளும் செய்யப்பட்டு இருந்தன. ஐயர் மந்திரங்கள் சொல்ல அதை திரும்ப சொன்னபடியே பட்டு வேட்டி பட்டு சட்டையில் பேரழகனாக அமர்ந்திருந்தான் ஹர்ஷா.  மிதமான ஒப்பனையுடன் மிக நேர்த்தியாக புடவை கட்டி, தங்க ஆபரணங்கள் அணிந்து கல் வைத்த பொட்டு வைத்து பார்த்து கொண்டே இருக்கலாம் போன்ற அழகில் தயாராகி இருந்தாள் அம்ருதா. அவளுக்கான புடவையும் நகையும் பார்த்து பார்த்து வாங்கி கொடுத்திருந்தான் ஹர்ஷ மித்ரன். 

திருமண திகதி முடிவாகி இருந்த நிலையில் நாட்களும் வேகமாக நகர தொடங்கியது. அம்ருதாவிற்கு தேவையான புடவையும், நகையும் ஹர்ஷாவே வாங்கி கொடுத்தான். அம்ருத்தாவின் வீட்டிலிருந்து எதையும் எதிர்பார்க்கவில்லை. இதை அனைத்தையும் பார்த்த நிரஞ்சனாவிற்கு மனம் முழுவதும் எரிய தொடங்கியது. எப்படியோ இந்த வீட்டை விட்டு போனால் போதும் என்று நினைத்தாலும் வசதியான இடத்திலிருந்து வரன் வந்ததில் பொறாமையே அதிகமாக இருந்தது.    திருமணத்திற்கு இன்னும் ஒரு வாரமே இருந்த நிலையில் முக்கியமான அனைத்து ஏற்பாடுகளும் நடந்து முடிந்திருக்க,

ஒரு குழந்தையுடன் இருக்கும் பெண்ணை தனது மகன் திருமணம் செய்ய நினைக்கிறான் என்பதை ஏற்று கொள்ளவே முடியாத கீர்த்தனா. “அப்போ இந்த பொண்ணு வேண்டாம் ஹர்ஷா, வேற பொண்ணை பார்க்கலாம்..” என்றதும் உணவு தட்டிலிருந்த ஹர்ஷாவின் கரம் அசைவின்றி அப்படியே நின்றது.   “ஏன் வேண்டாம்?”   “குழந்தையோட இருக்க பொண்ணு நமக்கெதுக்கு? நீ அவளை கல்யாணம் பண்ணினா அவள் குழந்தையும் கூட்டிட்டு தானே வருவா? யாரோ பெத்த பிள்ளைக்கு நம்ம எதுக்கு செலவு பண்ணனும்? நம்ம

ஹர்ஷ மித்ரனை தனது வீட்டில் கண்ட அம்ருதாவுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. “இவர் எப்படிம்மா இங்க?” என்று தன் அன்னையை பார்த்து கேட்க, அதில் புருவத்தை சுருக்கியவாரே, “உனக்கு இவரை ஏற்கனவே தெரியுமா?” என்றார் காவேரி. “ம்ம்ம்ம்… இரண்டு முறை பார்த்திருக்கேன்” என்றவள் இரண்டு சந்திப்புகளையும், அதில் அவன் நடந்து கொண்ட விதத்தையும் பற்றி கூற, அதை கேட்ட காவேரிக்கு ஹர்ஷாவின் மீது நம்பிக்கையும், மரியாதையும் பிறந்தது. அதில் பேச துவங்கியவர், “இவர்தான் அம்ருதா நான் சொன்ன ஹர்ஷ

ஹர்ஷாவின் கோரிக்கையை அவள் ஏற்றக் கொண்டதற்க்கு அடையாளமாக அவன் அலைபேசியில் அறிவிப்பு பகுதியில் “அம்ருதா அக்ஸப்டெட் யுவர் ரெக்வஸ்ட்” என்று இருக்க அதை பார்த்தவனுக்கு உள்ளம் மகிழ்ச்சியில் நிறைந்தது. ஆனால் இங்கு அம்ருதாவின் மனநிலையோ அதற்க்கு நேர்மாறாக இருந்தது. காவேரி அம்ருதாவிடம் கோபமாக பேச ஆரம்பித்து இருந்தார். “இதோ பாரு அம்ருதா இதுக்கு மேல பொறுமையா இருக்க என்னால முடியாது. உனக்கு அப்புறம் ஒரு தங்கச்சி இருக்கா. அவளுக்கும் நாங்க கல்யாணத்தை பண்ணனும். ஏதோ வாழ்க்கைல ஒரு