20 நெருப்பாய் நின் நெருக்கம் 🔥

நெருக்கம் – 20

அவன் கூறிய நேரம் கடந்து மேலும் 10 நிமிடங்களாக காரிலேயே அச்சத்தில் அமர்ந்திருந்தாள் அபர்ணா.

அவன் அப்போது கோபத்தில் பிடித்த அவளுடைய விரல்களும், தோள்களும் கூட வலிக்கத் தொடங்கி விட அவனை சமாளிக்கும் திறன் தன்னிடம் இல்லை என்பதை நன்றாகவே உணர்ந்தவள் அறைக்குள் செல்லவே அச்சம் கொண்டாள்.

ஆனால் அடுத்த சில நொடிகளில் கிட்டத்தட்ட ஒருவன் வேகமாக ஓடி வந்து,

“சார் உங்கள உடனே வரச் சொன்னாரு மேடம்..” எனப் பதறியவாறு கூற, அனல் வீசும் மூச்சோடு காரிலிருந்து இறங்கிக் கொண்டாள் அவள்.

இனியும் அவள் தாமதித்தால் அவனே வந்தாலும் வந்து விடுவான் என எண்ணி மெல்ல மெல்ல தன்னுடைய அடிகளை வைத்து படிகளைக் கடந்து தங்களுடைய அறைக்கு அருகில் வந்து நின்றவளுக்கு நிஜமாகவே இந்த அறைக்குள் சிங்கம் ஒன்று இருப்பது போலத்தான் தோன்றலானது.

எச்சில் கூட்டி விழுங்கிக் கொண்டவள் அறைக் கதவைத் திறந்து விட்டு உள்ளே நுழைந்த கணம்,

“உன்ன அப்பவே வர சொன்னேன்ல்ல.. நான் சொன்னது புரிஞ்சுதா இல்லையா…” என அவன் அந்த அறையை அதிரும் வண்ணம் கத்த,

அவளுடைய கரத்தில் இருந்த அவன் வாங்கிக் கொடுத்த ஸ்மார்ட்போனோ கீழே விழுந்தது.

நிஜமாகவே பயந்து போனாள் அவள்.

இப்படி இவன் ஆக்ரோஷமாக நடப்பதற்கு அப்படி என்னதான் நடந்து விட்டது..?

அவளுடைய பதிலை சற்றும் கூட எதிர்பாராது அவளை வேகமாக இழுத்து வந்து படுக்கையில் வலுக்கட்டாயமாக அமர வைத்தவன், அவள் அணிந்திருந்த அந்த அழகிய பார்ட்டி பிராக்கை கவனிக்கத் தொடங்க ஸ்தம்பித்து போனாள் அவள்.

“எ.. என்ன என்ன பண்றீங்க..”

அவள் திணறித் திகைத்துக் கேட்க, “ஐ நீட் யூ நவ்..” என்றவன் அப்படியே அவளைப் படுக்கையில் பொத்தென தள்ளி விட்டான்.

அவளுக்கோ சுர்ரென ஏறியது கோபம்.

இவன் தன்னை என்னவென்று நினைத்து விட்டான்.

வேகமாக தன்னில் படர்ந்தவனை தள்ளிவிட்டாள் அவள்.

“போதும் இத்தோட நிறுத்திக்கோங்க… என்னோட பொறுமைக்கும் அளவு இருக்கு.. என்ன பார்த்தா உங்களுக்கு பொண்டாட்டி மாதிரி தெரியுதா..? இல்லன்னா உடம்ப விக்கிறவ மாதிரி தெரியுதா..? என்னோட இஷ்டம் இல்லாம என்னோட சம்மதம் இல்லாம நீங்க எப்படி என்ன தொடலாம்..” எனக் கோபமாகக் கத்தியவளின் இதழ்களின் மீது தன்னுடைய விரல்களை வைத்தவன்,

“வாய மூடு அபர்ணா..” என்றான்.

“முடியாது இதுக்கு மேல என்னால பொறுமையா இருக்க முடியாது..” என கத்தியவளின் இதழ்களை வன்மையாக தன்னுடைய அதரங்களால் தண்டிக்கத் தொடங்கினான் அவன்.

அவளுக்கு மூச்சுத் திணறியது.

கிட்டத்தட்ட அந்த அழகிய கவுனை அவனுடைய கரங்கள் கிழித்தே எடுத்து விட அதிர்ந்து அவளுடைய உடல் படுக்கையில் தூக்கிப் போட்டது.

விழிகள் கண்ணீரில் நிரம்ப அவளுடைய பட்டுக் கன்னங்களோ கண்ணீரால் நனைய இதழ்கள் அழுகையில் துடிக்கத் துடித்துப் போனாள் அபர்ணா.

ஒரு கட்டத்தில் தன்னுடைய மொத்த பலத்தையும் திரட்டி அவனுடைய கன்னத்தில் அவள் ஓங்கி அறைந்து விட சட்டென தன்னுடைய செயலை நிறுத்தியவன் அவளை உறுத்து விழித்தான்.

“இப்போ எனக்கு நீ வேணும்.. உன்னால என் கூட இருக்க முடியாதுன்னா சொல்லு, உலகத்துல் என்ன பொண்ணுங்களுக்கா பஞ்சம்..” என அவன் அடிக்குரலில் உறும அந்த நொடி மொத்தமாக துவண்டு போனாள் அவள்.

‘அவ்வளவுதானா..?’

‘அவள் இல்லை என்றால் இன்னொரு பெண்ணா..?’

இந்த நொடி அவனுடைய காம இச்சையை தீர்த்து வைக்கவில்லை என்றால் இன்னொரு பெண்ணிடம் தன்னுடைய இச்சையை நாடிச் சென்று விடுவானா..?

இதுவே நான் இப்படி இன்னொரு ஆணுடன் சென்றால் இவனால் தாங்கிக் கொள்ள முடியுமா..?

இல்லை அதை ஏற்றுக் கொள்ளத்தான் முடியுமா..?

சாதாரண பழைய ஆடையையே என்னை அணிய விடாதவன் இன்னொரு ஆணுடன் செல்ல மட்டும் அனுமதித்து விடுவானா..?

பெண்களுக்கு ஒரு நியாயம் ஆண்களுக்கு ஒரு நியாயமா..?

பணம் கையில் இருக்கிறது என்றால் எப்படி வேண்டுமென்றாலும் ஆடலாமா..?’

மீண்டும் விழிகளில் இருந்து அவளுக்கு கண்ணீரே மழையாய்ப் பொழிந்தது.

“சொல்லுடி உன்னால முடியுமா முடியாதா..?” என அவன் கேட்க அவளும் சாதாரண பெண்தானே எங்கே அவன் இன்னொரு பெண்ணிடம் போய்விடுவானோ என்ற பயங்கர கேள்வி அவளுக்குள் உதித்து அவளை ஆட்டுவிக்கத் தொடங்க அப்படியே அடங்கிப் போனாள் அவள்.

“இ.. இல்ல வே.. வேணாம் என்னையவே எடு… எடு….” எனக் கூறி முடிக்க முடியாமல் அவளுடைய உடல் அழுகையில் குலுங்கத் தொடங்க அதைப்பற்றி சிறிதும் கவனத்தில் கொள்ளாது மீண்டும் அவளை நாடத் தொடங்கினான் அவன்.

அவள் உடலில் இருந்த பாதி கிழிந்த ஆடையையும் முழுதாக அகற்றியவன் முத்தங்களோ ஸ்பரிசங்களோ அரவணைப்போ இன்றி அவளை எடுத்துக் கொள்வதில் மட்டும் கவனத்தை செலுத்த அவளுக்கோ அதீதமாய் வலித்தது.

அவனுடைய வன்முறையால் உடலும் வலித்து அவனுடைய வார்த்தைகளால் உள்ளமும் வலித்தது.

அப்படியே படுக்கையோடு ஒடுங்கிப் போனாள் அவள்.

இடை அசைத்து தன்னுடைய கூடலை முழுமையாக முடித்துக் கொண்டவன் அழுது வீங்கிப் போயிருந்த முகத்தைப் பற்றி “சொல்லு..” என்றான்.

விழித்தாள் அவள்.

“சொல்லுடி..” என மீண்டும் அவன் கர்ஜிக்க இவளுக்கோ உடல் நடுங்க ஆரம்பித்து விட்டது.

“உன்னைத்தான் கேட்கிறேன் சொல்லு திருப்தியா இருந்துச்சா இல்லையா..? பதில் சொல்லு.. நான் பண்ணதுல உனக்கு திருப்தியா இருந்துச்சா இல்லையா..” என அவன் ஒரு மிருகம் போல மீண்டும் மீண்டும் கேட்கத் தொடங்க இவளுக்கோ வார்த்தைகள் வர மறுத்தன.

அச்சத்தில் அவனைத் தள்ளிவிட்டு எழுந்து ஓடியவளை ஒரே இழுவையில் இழுத்து படுக்கையோடு அழுத்தியவன்,

“சொல்லு உனக்கு திருப்தியா இருந்துச்சு தானே..!” என மீண்டும் கேட்கத் துடித்து முகத்தை மூடிக்கொண்டு கதறியவள்,

“என்ன போக விடுங்க என்னால முடியல.. ப்ளீஸ்.. பயமா இருக்கு விட்ருங்க.. நாங்க வீட்டுக்குப் போகணும்..” என வாய்விட்டுக் கதறத் தொடங்கினாள் அவள்.

“நீ எங்க வேணாலும் போடி.. ஆனா நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லிட்டுப் போ.. திருப்தியா இருந்துச்சா இல்லையா..?” என அவளை மேலும் அழுத்தியவாறு அவன் கேட்க பதில் சொல்லாமல் தன்னை விட மாட்டான் என்பதை மிகத் தாமதமாகவே உணர்ந்து கொண்டவளுக்கு உடலும் வாயும் கூசின.

மனம் முழுவதும் பாகற்காய் போல கசந்து வழிய எப்படித் திருப்தியாக இருக்கிறது என அவளால் கூற முடியும்..?

வெறுப்பாக அல்லவா இருக்கிறது.

அவனோ இப்போதே திருப்தியாக இருக்கு என சொல்லு என்பது போல அவளை ரௌத்திர விழிகளால் பார்த்துக் கொண்டே இருக்க துவண்டு போன குரலில் “தி.. திருப்தி.. திருப்தியா இ.. இரு..‌ இருக்கு..” என நடுங்கிய குரலில் விம்மியபடி அழுகையோடு கூறி முடித்த கணம் அவளை விடுவித்தான் அவன்.

வில்லிலிருந்து பாய்ந்து செல்லும் அம்பு போல வேகமாகப் படுக்கையை விட்டு எழுந்து கொண்டவள் நிற்க முடியாது துவண்டு சரிந்தாள்.

மீண்டும் எழுந்து ஏங்கி ஏங்கி அழுதவாறு ஆடை மாற்றும் அறைக்குள் ஓடிச் சென்றவள், தன்னுடைய ஆடைகளை அணிந்து கொண்டு அந்த அறையை விட்டு வெளியே சென்று விட, தொப்பென மீண்டும் படுக்கையில் சரிந்தவனுக்கு கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தோடத் தொடங்கியது.

“நான் ஆம்பளதான்டிஇஇஇ… ப்ளடி ××××××× நான் ஆமாபளைதான்..” என அந்த அறையே அதிரும் வண்ணம் சத்தமாகக் கத்தியவன் தன்னுடைய வயது மறந்து சிறுவன் போல குலுங்கிக் குலுங்கி அழத் தொடங்கினான்.

கிட்டத்தட்ட 12 வருடங்களாக அவன் அனுபவித்த நரக நிமிடங்கள் யாவும் அவனுடைய கண் முன்னே வந்து போக தாள மாட்டாதவனாய் தலையில் அடித்துக் கொண்டு கதறினான் அவன்.

“நான் ஆம்பளதான்…

நான் ஆம்பளதான்…

நான் ஆம்பளதான்..

என்னால ஒரு பொண்ண திருப்திப்படுத்த முடியும்..” என மீண்டும் மீண்டும் உரத்த குரலில் கத்தியவனுக்கு தொண்டை அடைத்துக் கொண்டது.

குரலே வெளியே வரமாட்டேன் என்பது போல சதி செய்ய தன்னுடைய விரல்களை மடித்துக் கொண்டவன் கட்டிலின் விளிம்பில் ஓங்கிக் குத்தினான்.

“என்னால முடியும்.. என்னால முடியும்.. என்னால முடியும்..” என மீண்டும் மீண்டும் முனகியவாறு கூறிக்கொண்டே கட்டிலின் விளிம்பில் அவன் தன்னுடைய கரத்தை ஓங்கிக் குத்த அவனுடைய கரமோ அவனுடைய சிகப்பு உதிரத்தால் நனையத் தொடங்கியது.

மிருகம் போல மீண்டும் மீண்டும் தன்னையே காயப்படுத்திக் கொண்டவன் அடக்க முடியாத சினத்தை அடக்கப் படாத பாடுபட்டுக் கொண்டிருந்தான்.

இதயமே நின்றுவிடும் போல இருந்தது.

இப்படி கத்திக் கத்தியே தலை வெடித்து விடுமோ எனப் பயந்தவன் அமைதி இன்றி தரையில் விழுந்தான்.

தன்னுடைய தலையை ஓங்கி தரையோடு மோதியவன் தன்னைக் கட்டுப்படுத்த முடியாது மீண்டும் தன்னுடைய உதிரத்தால் தோய்ந்த கரத்தை தரையில் அடிக்க ஓங்கிய கணம் அங்கே விழுந்து கிடந்தது அபர்ணாவின் கிழிந்த ஆடை.

அப்படியே அதில் தன்னுடைய முகத்தை புதைத்துக் கொண்டவனின் சூடான கண்ணீர் அந்த கிழிந்த ஆடையில் நனைய கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன்னிலைக்கு மீண்டு வரத் தொடங்கினான் குருஷேத்திரன்.

🔥🔥🔥🔥

இந்த எபிசோட்க்கு 60 ஸ்டார் ரேட்டிங்ஸ் மேல வந்துச்சுன்னா நாளைக்கும் மூன்று எபிசோட் போடுறேன் டீலா..?

எபி படிச்சுட்டு ஸ்டார் ரேட்டிங் கொடுத்துட்டு போங்க டியர்ஸ்.