அனைவருக்கும் விடுமுறை விட்ட ருத்ரதீரனோ அன்றைய தினம் மைவிழியை போட்டிங் அழைத்துச் செல்ல முடிவெடுத்திருந்தான். ஆகையால் அவளோடு காலையிலேயே தயாராகியவன் அவளைத் தன்னுடைய காரில் அழைத்துச் சென்று கொண்டிருந்தான். “நாம இப்போ எங்க போறோம்..?” “அது சஸ்பென்ஸ்..” “சப்பாத்தியா.?” “அம்மா தாயே போட்டிங் போறோம்டி.” “ஓஹ் போட்டியா.? என்ன போட்டிக்கு போறோம்.?” “இம்சை இம்சை போட்டி இல்ல போட்டிங்.. போட்டிங்னா படகு சவாரின்னு அர்த்தம்.” “ஹி ஹி.. சரி சார்.” என்றவளின் முகம் மலர்ந்தது. […]
இருள் சூழ்ந்த வானில் தனிமையில் இருந்த நிலவின் அருகில் வந்தமர்ந்த நட்சத்திரம் போல ருத்ரதீரனின் வாழ்வினுள் வந்தாள் மைவிழி. தன்னை கவனிக்க எவரும் இல்லை என ஒரு நாள் கூட நினைத்துப் பார்க்காத ருத்ரதீரனுக்கு மைவிழியின் கவனிப்பு புதிதாக இருந்தது. பிடிக்கவும் செய்தது. தன் நினைவு தெரிந்து குறுகிய காலத்திலேயே தனிமையில் வாழத் தொடங்கியவன் தான் ருத்ரதீரன். ஆனால் தற்போது தன் படத்தில் நடிப்பதற்காக அழைத்து வந்த மைவிழியோ தன்னோடு இருக்கும் ருத்ரதீரனின் நலம் பற்றி கவனம்
தன்னை சற்றும் அசைய விடாது பிடித்து வைத்து முத்தமிடுபவனை எதுவும் செய்ய முடியாது தவித்தவள் அடுத்த கணம் அவனுடைய மார்பிலேயே மயங்கி விழுந்தாள். கோபத்தில் அவளுடைய இதழ்களுக்கு தண்டனை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தவன் அவள் மயங்கிச் சரியவும் பதறிப் போனான். “ஓ நோ…” எனக் கத்தியவன் அடுத்த கணமே அவளைத் தன் கரங்களில் ஏந்த முயல, மயக்கம் போல நடித்துக் கொண்டிருந்தவளோ அவனுடைய பிடி தளர்ந்த அடுத்த கணமே அங்கிருந்து ஓடியே போனாள். தீரனோ அவளுடைய நடிப்பில் அசந்து
அவளுடைய நீளமான கூந்தல் இடை தாண்டி தொங்க, கன்னத்தில் தொட்டு இசை மீட்டிய கற்றைக் கூந்தலை தொட்டு விலக்கியவாறு மீடியாவைப் பார்த்து அவள் மருளும் தோற்றம் மிக மிக மிக அழகாக புகைப்படம் ஆக்கப்பட்டிருந்தது. “வாவ் ஷீ லுக்ஸ் லைக் அ பிரின்ஸஸ்.” என்றவனுடைய விரல்களோ புகைப்படத்தில் இருந்த அவளுடைய முகத்தை வருடின. அவளுடைய கண்களில் தெரிந்த உணர்வுகளை படித்தவன் அவளை வித்தைக் காரி என எண்ணிக் கொண்டான். அந்த மருண்ட பார்வை அவனுக்கு புள்ளி மானை
மனிதர்கள் முதற்கொண்டு பட்சிகள் வரை ஓய்வெடுக்கும் அந்த இரம்மியமான இரவு வேளையில் பிரம்மாண்டத்தின் உச்சமாக பகலைப் போல வண்ண வண்ண விளக்குகளால் ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தது அந்த கேளிக்கை வடுதி..!! எங்கும் எதிலும் ஆடம்பரம். யுவன் யுவதிகள் அங்கு ஹைப் பின்ச்சில் ஒலிக்கும் இசைக்கும் மது போதைக்கும் இசைந்து ஆடிக் கொண்டிருந்தனர். காதலர்கள் ஆகட்டும் நண்பர்களாகட்டும் வரைமுறை இன்றி யாரும் யாருடனும் ஆடிக் கொண்டிருந்தனர். சிலர் எல்லை மீறி அந்தரங்க அங்கங்களை உரசியவாறும் ஆடிக் கொண்டிருந்தனர். அந்த கூட்டத்தின்
ஆரலை அணைக்கும் ஆம்பல் அவளோ ஆரல் – 01 Read More »
வகுடுப்பட்டி(கற்பனை ஊர்தான் பா யாரும் பஸ் ஏறிராதிங்க ஹிஹி..) என்ற கிராமம் எங்கு சுற்றிலும் பச்சை பசேல் என்று இருக்கும். பக்கத்தில் ஆறு வேற ஓடும் சொல்லவா வேண்டும் அந்த ஊரின் அழகை. அப்படி ஒரு ஊரில் காலை ஒரு ஒன்பது மணி அளவில் ஒரு பெரிய ஆலமரம் அடியில் ஊர் தலைவர்கள் என்ற பெயரில் வெள்ளை வேட்டி சட்டை போட்டு பெரிய பெரிய மீசை வைத்து அந்த மரத்தின் அடியில் அமர்ந்து கொண்டு தங்களுடைய வெள்ளை
மச்சக்கார மைனர்..!! அத்தியாயம்-01 Read More »
தாய்க்கு தாயாகவும் தந்தைக்கு தந்தையாகவும் தியாவின் மொத்த உலகாகவும் இருந்தது அவளது தந்தை ரவிதாஸ்தான். ஆனால் அவளது கழுத்தில் தாலி ஏறும் பொழுது அதனை தன் கண் கொண்டு காண முடியவில்லையே என அந்த தந்தை உள்ளம் அனுபவித்த வேதனையோ வாய் திறந்து கூற முடியாமல் தியாவை பார்த்த படி நின்றார் ரவிதாஸ். தந்தையை தேடி பார்த்து காணவில்லை என்றும் அருகிலிருந்தவர்கள் கட்டாயப்படுத்தி கொண்டதால் குறித்த நேரத்தில் அஷ்வினின் தாலியை தன் கழுத்தில் சுமந்து கொண்டாள் தியா.
சுகவதையா காதல்..?! அத்தியாயம் – 02 Read More »
நட்சத்திர ஹோட்டல் ஒன்று இரவு வேளையில் பார்க்கையில் எவ்வாறு காட்சியளிக்குமோ அதைப் போல மூன்று அடுக்குமாடி கொண்ட வீடும் பல வர்ண மின்குமிழ் கொண்டும் மாலை, தோரணைகள் கொண்டும் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. அமைதியாக இருக்கும் அந்த இரவிலும் கூட வீட்டிலிருந்து வரும் ஒலியோ ஊர் முழுவதையும் சிறு ஆட்டம் காண வைத்தது. “என்னடா இந்த ராத்திரியில ஒரே சத்தமா இருக்கு…” “அதுவா நாளைக்கு ரவிதாஸ் ஐயாவோட மகளுக்கு கல்யாணம் அதான் இவ்வளவு சத்தமா இருக்கு அதுமட்டுமா ஊர்ல இருக்குற
சுகவதையா காதல்..?! அத்தியாயம் – 01 Read More »
சென்னையில் வந்து அவனோடு தங்கிக் கொண்டவளுக்கு அனைத்தும் புதுமையாகஇருந்தது. பெரிய பெரிய கட்டிடங்களும் இடிப்பது போல வேகமாக செல்லும் வாகனங்களும்நவீன ஆடையுடன் திரியும் பெண்களும் அவளை வியக்க வைத்தனர். தீரனோ மைவிழியை ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டுக்கு தன்னுடைய காரில் அழைத்து வந்துகொண்டிருந்தான். கார் வேகமாக செல்ல அவளுக்கோ விழிகள் பயத்தில் மூடிக் கொண்டன. படபடப்போடு அமர்ந்திருந்தவளைக் கண்ட தீரனோ அவளுடைய கரத்தை மெல்லபிடித்துக் கொண்டான். “டோன்ட் பேனிக்..” “பேனா..? என் தலைல பேன்லாம் இல்லைங்க.” என்றவளைக் கண்டு அவனுக்கோ
இருள் சூழ ஆரம்பித்து சில மணி நேரத்தில் ருத்ரதீரனின் கார் வீட்டினை வந்தடைய அவனது வீட்டைப் பார்த்து மலைத்துப் போய் நின்றாள் மைவிழி. “எந்தப் பெரிய வீடு…., எங்க ஊரே இங்கே இருக்கலாம் போலவே” என கூறிக் கொண்டே இறங்கினாள் மைவிழி. “எங்க ஊர்ல யார்கிட்டையும் தட்டு வீடு இல்லை, இவ்வளவு நாளா நான் இப்படி வீட்டை புத்தகத்தில தான் பார்த்திருக்கேன் இப்போ தான் முதல் தடவை நேர்ல பார்க்கிறேன்” என வாயை பிளந்த படி பார்த்துக்
