28. நெருப்பாய் நின் நெருக்கம் 🔥

நெருக்கம் – 28

ஒரு பெண்ணின் வருடல் தன்னுடைய கட்டுப்பாடுகளை தகர்த்தெறியக்கூடும் என அவன் சிறிதும் எதிர்பார்க்கவே இல்லை.

இக்கணமே அவளுடைய கரத்தைப் பிடித்து இழுத்து இறுகணைத்து தன் உடலோடு இறுக்கிக் கொள்ள வேண்டும் போலத் தோன்றியது.

தன்னை வருடி உணர்ந்து கொள்ளும் அவளுடைய மென்மையான கரத்துக்கு ஆவேசமான முத்தத்தை வழங்க வேண்டும் போல இருந்தது.

வஞ்சகம் இன்றி அப்பாவியாக விழி விரித்துப் பார்க்கும் அவளுடைய கயல்வழிகளுக்கு அளவற்ற முத்தங்களை அள்ளிக் கொடுக்க வேண்டும் போல அவனுக்குத் தோன்றியது.

சிறுக சிறுக அவனை சிதைக்கும் அந்தக் கொடியிடையை தன் கரம் கொண்டு பிசைந்து விட ஆசை மலையாய் எழுந்தது.

அத்தனையையும் அடக்கிக் கொண்டு நின்றிருந்தான் அந்த ஆண்மகன்.

அவன் அவளை இழுத்து நொடியில் அணைத்துக் கொள்ளலாம்தான் ஆனால் அடுத்த நொடியே தன்னை வருடும் அவளுடைய கரம் செயலற்று நின்று விடுமே..

அவளாக கொடுக்கும் இந்த சிறிய சிற்றின்பத்தையும் இழக்க அவன் கிஞ்சித்தும் தயாராக இல்லை.

அவளுடைய கரம் எந்த தடையும் இன்றி தன்னை வருட வேண்டும் என்ற நோக்கில் தன்னுடைய மொத்த உணர்ச்சிகளையும் அடக்கிக் கொண்டு அசையாது நின்றிருந்தான் அவன்.

ஆசையாக அவனுடைய படிக்கட்டு தேகத்தை வருடிக் கொண்டிருந்தவளுக்கு அவனுடைய உடல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இறுகி விறைப்பதைக் கண்டதும் அதிர்ந்து அவனுடைய முகத்தைப் பார்த்தாள்.

அவனுடைய சிவந்த விழிகளும் அழுத்தமாக மூடப்பட்டிருந்த அதரங்களும் அவனுடைய பார்வையின் வீச்சும் அவளுக்குள் மீண்டும் படபடப்பை கடத்தி விட சட்டென தன் கரத்தை அவன் மீது இருந்து எடுத்துவிட்டு பின்னால் நகர அவனோ அடுத்த நொடியே அவளுடைய கரத்தைப் பிடித்து வேகமாக தன்னை நோக்கி இழுத்திருந்தான்.

அக்கணம் அந்த அறையின் ஹாலிங் பெல் சத்தம் கேட்க,

“ஐ காண்ட் கண்ட்ரோல் மை செல்ப் அபர்ணா…” என வெப்பமான மூச்சுக் காற்து அவள் மீது படும் வண்ணம் அவள் அருகே நெருங்கிக் கூறியவன் அவளுடைய கரத்தை விடுவித்து விட்டு கதவைத் திறக்க அவன் ஆடர் செய்திருந்த சம்சாவோ வந்து சேர்ந்திருந்தது.

“ஹப்பாடா சாப்பாடு வந்துருச்சா..? அதை என்கிட்ட கொடுங்க..” என்றவள் அவனுடைய மேஜையின் மீது அதை வைத்துவிட்டு மேஜை மீதே தானும் ஏறி அமர்ந்தவள் சம்சாவை தூக்கிக் கடிக்கத் தொடங்க அவளை முறைத்துப் பார்த்தான் அவன்.

“ப்ச்… என்ன அபர்ணா இது? எப்படி சாப்பிடணும்னு தெரியாதா..? முதல்ல கீழே இறங்கு..” என்றவன் மேசைக்கு அருகே நாற்காலியை எடுத்து வந்து போட பொறுமை இன்றி அதில் அமர்ந்தவள் மீண்டும் சம்சாவை எடுக்க கையை நீட்ட அவளுடைய கரத்தை தடுத்தவன்,

“ஹே அது உனக்குத்தான்டி.. அத நான் பறிச்சுத் தின்னப் போறது கிடையாது… கொஞ்சம் பொறுமையா சாப்பிடு…” என்றான் அவன்.

அவளோ வேகமாக தலையை அசைத்து விட்டு சாஸை தட்டில் அப்படியே கவிழ்த்துக் கொட்டியவள் கொட்டிக் கிடந்த சாஸில் சம்சாவை முக்கி பெயிண்ட் அடிப்பது போல சம்சா முழுவதும் சாஸை புரட்ட அவனுடைய முகமோ அஷ்ட கோணலாக மாறியது.

“ஏய் என்னடி பண்ற..? அது சாஸா இல்ல பெயிண்ட்டா..? ஜஸ்ட் லைட்டா தொட்டுக்கோ போதும்..” என்றவனைப் பார்த்து ஏதோ தவறாக கூறியதைப் போல முறைத்து வைத்தவள்,

“உங்களுக்கு சம்சா எப்படி சாப்பிடணும்னு தெரியல.. நீங்க சொன்ன மாதிரி சாப்பிட்டா டேஸ்ட்டாவே இருக்காது.. அத நல்லா இப்படி கையில எடுத்து சாஸுக்குள்ள முக்கி எடுத்தா செம்மையா இருக்கும்…” என ரசித்துக் கூறியவள்

அடுத்த சம்சாவையும் எடுத்து சாஸுக்குள் முக்கி மூழ்க வைத்து கடிக்கத் தொடங்க பெருமூச்சோடு தன்னுடைய இருக்கையில் சாய்ந்து அமர்ந்தவனுக்கோ இவளை எந்த வகையினுள் சேர்ப்பது என்றே தெரியவில்லை.

மூன்று சம்சாக்களை முழுதாக விழுங்கியவள் நான்காவதாக இருந்ததையும் தன் கரத்தில் எடுத்துக் கொண்டாள்.

“உங்களுக்கு சம்சா வேணாம் தானே..?” என தன்னுடைய வாய் அருகே வைத்துக் கேட்டவள் அவன் பதில் கூறுவதற்கு முதலே அதையும் கடித்து விட,

“இல்ல எனக்கு வேணாம் நீயே சாப்பிடு…” என்றான் அவன்.

அவன் கூறி முடிப்பதற்குள் சம்சாவை உண்டு முடித்திருந்தாள் அவள்.

அவனோ சிரித்தவாறு மீதி இருந்த வேலையில் மூழ்கிப் போக அவளோ உண்டு முடித்துவிட்டு மீண்டும் அவன் தனக்காக நகர்த்தி வைத்திருந்த சோபாவில் சென்று அமர்ந்து வெளியே வேடிக்கை பார்க்கத் தொடங்கியவள் அதுவும் போர் அடித்து விட மீண்டும் அவன் முன்பு வந்து நின்றாள்.

“என்னடி ஏதாவது வேணுமா..? இல்லன்னா இன்னும் நாலு சம்சா ஆடர் பண்ணவா..?” எனக் கேட்டான் அவன்.

“இல்ல ஸ்டொமக் ஃபுல் ஆயிடுச்சு.. நார்மல் ஆனதுக்கு அப்புறமா வாங்கிக் கொடுங்க.‌. எனக்கு இங்க போர் அடிக்குது… வீட்டுக்குப் போகணும்…”

அவனோ தன்னுடைய மடிக்கணனியை மூடியவன்,

“சரி வா கிளம்பலாம்..” எனக் கூற,

“உங்களுக்கு வேலை இருந்தா நீங்க வேலைய பாருங்க.. இட்ஸ் ஓகே. நான் ட்ரைவர் அங்கிள் கூட போய்க்கிறேன்…”

“என்னோட வேலைய வீட்டுக்குப் போனதுக்கு அப்புறம் கூட நான் பாத்துப்பேன்.‌‌ நீ வா..” என்றவன் அவளை அழைத்துக்கொண்டு தன்னுடைய அறையை விட்டு வெளியே வந்தவன் காரை நோக்கி நடக்கத் தொடங்க அவன் வெளியே செல்வதைக் கண்ட ஊழியர்களோ எழுந்து நின்றனர்.

“ப்பாஆஆ ரொம்ப மாஸா இருக்கானே..” என ஜொள்ளியது அவளுடைய மனம்‌.

‘ஓ மை காட்… நான் எப்போ இருந்து இவனை சைட் அடிக்க ஆரம்பிசேன்..?’

‘நீ எப்போதான் அவனை சைட் அடிக்காம இருந்திருக்க..?’ என அவளைப் பரிகாசம் செய்தது அவளுடைய மனசாட்சி.

‘நான் ஒன்னும் அந்த அரைக் கிழவன சைட் அடிக்கவே இல்லை..’ என்றாள் அவள்‌

‘எதே.. அரைக் கிழவனா..? நிஜமாவே அவன் உன்னோட கண்ணுக்கு அரைக்கிழவன் மாதிரியா தெரியுறான்…?’ என மனசாட்சி கேள்விக்கணையைத் தொடுக்க

அந்தக் கேள்வியில் திணறிப் போனவள்,

‘அதுஉஉ அது வந்து… அவர் ரொம்ப ரொம்ப அழகாத்தான் இருக்காரு..’ என தன் மனதில் இருந்த நிஜத்தைக் கூற மீண்டும் சிரித்தது அவளுடைய மனசாட்சி.

தன் முன்பு நின்று கெக்கே பிக்கே என சிரித்த மனசாட்சியை துடைப்பத்தால் அடித்து விடுவேன் என மிரட்டி விரட்டியவள் காரில் அமர்ந்து கார்ன் அடித்த தன் கணவனை நோக்கி வேகமாக சென்றவள் முன் இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டாள்.

அவனோ காரைச் செலுத்தியவாறு ப்ளூடூத் காலில் சில பல கட்டளைகளை தன்னுடைய பிஏக்கு கொடுத்துக் கொண்டே வர இவளோ வெளியே வீதியை வேடிக்கைப் பார்த்தவாறு அமைதியாக வந்து கொண்டிருந்தாள்.

‘நாம இவன் மேல ரொம்ப கோபமாதானே இருந்தோம்..?

எந்த செகண்ட்ல இருந்து எனக்கு இவன் மேல கோபம் இல்லாம போச்சு..?

இவன் வீட்டுக்கு வரலைன்னா எனக்கு என்ன..?

நான் எதுக்காக இவனைத் தேடி இவனோட ஆபீஸ் வரைக்கும் போகணும்…?

அடிக்கடி அவனுக்கே தெரியாம எதுக்காக அவனைப் பார்த்து சைட் அடிக்கணும்..?

ஓஹ் மை கடவுளே ஓவரா அவன் கூட அட்டாச் ஆகிட்டேனா..? என தனக்குத்தானே கேள்விகளைக் கேட்டவாறு அமர்ந்திருந்தவளின் தொடையில் தன்னுடைய அழுத்தமான கரத்தை வைத்தான் குருஷேத்திரன்.

திடுக்கிட்டுத் திரும்பி அவனை அவள் கேள்வியாகப் பார்க்க,

“நான் கொடுக்கிற எல்லா டேப்லட்ஸ்ஸையும் நீ ஒழுங்கா போடுற தானே..?” எனக் கேட்டான் அவன்‌.

“ஆ… ஆமா எதையுமே மிஸ் பண்ணாம போட்டுட்டுதான் வரேன்..” என்றாள் அவள்.

“குட்…” என்றவனின் கரம் தொடையிலிருந்து மேலே உயர்ந்து அவளுடைய கன்னத்தை வருடி விட்டு மீண்டும் ஸ்டேரிங்கை பிடிக்க சிலிர்த்துப் போய் கார் இருக்கையோடு ஒன்றிக்கொண்டாள் அவள்.

“உனக்கு ஓகே தானே..?”

“எ.. என்னது..?”

“நான் இன்னைக்கு உன் கூட ஒன்னா இருக்கிறதுல உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லையே..? உனக்கும் சம்மதம் தானே..?” என அவன் வெளிப்படையாக தாம்பத்தியம் பற்றிக் கேட்க தன்னுடைய கீழ் உதட்டை மடித்து கடித்துக் கொண்டாள் அவள்.

“உன்னோட சம்மதம் இல்லாம உன் கூட இருக்க மாட்டேன்னு சொல்லி இருக்கேன்… சோ ஐ நீட் யுவர் பெர்மிஷன்… எனக்கு நீ எனக்கு வேணும்… உன்னோட சம்மதமும் வேணும்…” என்றவன் காரை நிறுத்திவிட்டு சீல்ட் பெல்ட்டை கழற்றத் தொடங்க படபடப்போடு காரில் இருந்து இறங்கிக் கொண்டவள் அவனைப் பார்க்காது வேகமாக அவர்களுடைய அறைக்குள் ஓடிச் சென்றாள்.

சற்று நேரத்தில் தங்களுடைய அறைக்குள் வந்தவன் அந்த அறையின் கதவைப் பூட்டிவிட்டு அவளைப் பார்க்க அவளுக்கோ உடல் நடுங்கத் தொடங்கியது.

“சொல்லு அபி… ஓகே தானே..?” எனக் கேட்டவாறு அவளுடைய கன்னங்களை அவன் பற்றிக்கொள்ள அவனுடைய அபர்ணா என்ற அழைப்பு அபியாகிப்போன ஆனந்தத்தில் திளைத்துக் கொண்டிருந்தவள் சம்மதம் என்பது போல தன்னுடைய தலையை மெல்ல அசைக்க அடுத்த கணம் அவளை அள்ளி அணைத்துக் கொண்டவன் அவளோடு படுக்கையில் சரிந்தான்.

கிட்டத்தட்ட ஐந்து நாட்களாக அவள் இன்றி தனியாக கழிந்த இரவுகளின் ஏக்கங்கள் அனைத்தையும் இப்போதே தீர்த்துவிடும் ஆர்வத்தோடு அவன் அவளில் புதைய,

முதல்முறையாக தன்னுடைய சம்மதம் கேட்டு தன்னைப் பார்த்துப் பார்த்து மென்மையாக கையாளும் குருஷேத்திரனின் அணைப்பில் தன் பெண்மையை உணர்ந்து கொண்டவள் அவனுடைய தூண்டலுக்கேற்ற துலங்களை வழங்கத் தொடங்கினாள்.

அந்தப் பஞ்சுப் படுக்கையில் இருவருடைய உடலும் ஒன்றோடு ஒன்று பிணைந்து புரண்டன.

உதடுகளோ தன்னுடைய இணைகளை அடைந்து இன்னிசை இசைத்தன.

முதல்முறையாக அவனுடைய அத்தனை செயல்களையும் ரசித்து கூடலின் சுவையை உணர்ந்து கொண்டவள் தன்னுடைய உணர்வுகளையும் அப்படியே அவனுக்கு வெளிப்படையாகக் காட்டி விட இன்பத்தின் உச்சியைத தொட்டவன் மீண்டும் மீண்டும் அன்று அவளை நாடத் தொடங்கியிருந்தான்.

(வெயிட் வெயிட் என்னடா கதை ஸ்மூத்தா போகுதேன்னு திங் பண்றீங்களா..? ஹி.. ஹி.. கெட் ரெடி ஃபார் குரு அதிரடி..)