55. நெருப்பாய் நின் நெருக்கம் 🔥

நெருக்கம் – 55

பல மாதங்களுக்குப் பிறகு குருஷேத்திரனின் அறைக்குள் நுழைந்தவளுக்கு தனக்குள் எழும் உணர்வுகளை அடக்கவே முடியவில்லை.

அவள் தன்னுடைய வாழ் நாட்களில் மறக்கவே முடியாத சம்பவங்கள் அனைத்தும் நடந்தது இந்த அறையில் தானே.

வாழ்க்கையைப் பற்றி அறியாத போது திடீரென திருமணம் முடித்து இங்கே வந்ததும் இவன் காதலைப் பொழிவான் என இவள் எதிர்பார்த்திருக்க அவனோ காமத்தை மட்டும் கொடுத்துவிட்டு விலகி நிற்க அவள் அனுபவித்த வலிகள் ஏராளமல்லவா.?

அப்படி இருந்தும் அவன் மீது காதல் துளிர்த்ததே..

அவள் அவனை உயிருக்குயிராக விரும்பியது நிஜம்தானே.

ஒவ்வொரு காட்சிகளும் அவளுடைய கண் முன்னே மீண்டும் நடப்பது போலத் தோன்ற கண்ணீரோடு அப்படியே நின்றவளின் தோளில் தன் கரத்தைப் பதித்தான் குரு.

இவன் எப்போது உள்ளே வந்தான் என்பதைப் போல திகைத்து அவனைப் பார்த்தவள் அங்கிருந்து விலகிச் செல்ல முயன்ற கணம் அவளுடைய கரத்தைப் பிடித்தவன்,

“நானும் அவளும் ஒன்னு இல்ல அபி..” எனத் தொண்டை அடைக்கக் கூறினான்.

இவளுக்கோ இவன் பேசினால் பதில் கூற வேண்டுமா என்ற வெறுப்பே எழுந்தது.

விலகி நின்றவளைப் பின்னாலிருந்து அணைத்துக் கொண்டவன் அவளுடைய கழுத்து வளைவில் அழுத்தமாக ஆசையாக முத்தம் ஒன்றைக் கொடுத்துவிட்டு “என்னை விட்டுட்டு எங்கேயும் போயிடாத அபி..” என்க,

அவன் கொடுத்த முத்ததை தவிர்க்க முயன்றவளுக்கு முடியாது போனது.

“குழந்தை பிறக்கும் வரைக்கும்தான் உங்க கூட இருப்பேன்..” என்றிருந்தாள் அவள்.

“உன்கிட்ட நிறைய விஷயம் பேசணும் அபி… ஹீட்டர் ஆன் பண்ணி விடுறேன்… நீ போய் இதமான ஹாட் வாட்டர்ல குளிச்சு ட்ரஸ் சேஞ்ச் பண்ணு.. அதுக்கப்புறம் பேசலாம்..” எனக் கூற சரி எனத் தலை அசைத்தவள் ஆடைகளை எடுத்துக்கொண்டு குளியல் அறைக்குள் நுழைந்து விட இவனுக்கோ அவள் செல்லும் இடமெங்கும் தானும் பின்னாலேயே செல்ல வேண்டும் போல மனம் பரபரப்பதை அடக்க முடியாது போனது.

அவள் மீது காதல் இல்லாதபோதே ஒரு நாள் இரவு கூட அவளைத் தீண்டாது அவன் படுப்பதில்லை அல்லவா..?

இப்போது அளவில்லாத காதலும் அன்பும் அவள் மீது தோன்றிவிட இக்கணமே அவளுடைய அருகாமை வேண்டும் என அவனுடைய மனம் ஏங்கித் தவியாய் தவித்தது.

அவள் அருகில் நின்றாலே அவளுடைய நறுமணத்தில் மனம் கிறங்கி மருகியது.

மெல்லிய குரலில் மெல்ல இதழ்களை அசைத்து அவள் பேசிடும் பொழுது அசைந்தாடும் அந்த அதரங்களில் தன்னுடைய உதடுகளைப் புதைத்து தேன் சுவையைப் பருக வேண்டும் போல ஆவல் அதீதமாய் எழுந்தது.

ஆனால் அவனால் அவற்றையெல்லாம் செய்து விட முடியாதே..!

அவனுடைய கரங்கள்தான் குற்றத்தால் கட்டப்பட்டிருக்கின்றனவே.

அவளிடம் இருந்து மன்னிப்பு கிடைத்த பின்புதான் இவை அனைத்தும் சாத்தியமாகும் என்பதை உணர்ந்து கொண்டவன் மிக சிரமப்பட்டு பொறுமை காத்தான்.

அந்தத் தாராவை இக்கணமே சந்தித்து கழுத்தை நெரித்து விட வேண்டும் போல ஆத்திரம் அதீதமாய் கிளம்ப தன்னை அடக்கிக் கொண்டான் அவன்.

முதலில் தன்னுடைய மனைவியிடம் பேச வேண்டும் அதன் பின்னர் மற்றவர்களைப் பார்த்துக் கொள்ளலாம் என எண்ணியவன் வெளியே காத்திருக்க சற்று நேரத்தில் குளித்துவிட்டு வெளியே மெல்ல மெல்ல நடந்து வந்தாள் அவள்.

அவளுக்காக அவன் வாங்கிக் குவித்து வைத்திருந்த ஆடைகள் எதுவுமே அவளுக்கு அளவில்லாது போக அவனுடைய டீசர்ட் ஒன்றைத்தான் எடுத்து அணிந்திருந்தாள் அபர்ணா.

அவளுடைய மேடிட்ட வயிற்றுக்கு பாந்தமாக பொருந்திப் போயிருந்தது அவனுடைய பெரிய டி-ஷர்ட்.

கன்னத்திலும் கழுத்திலும் இருந்த நீர்த் துளிகளைக் கண்டவனுக்கு அவற்றை உறிஞ்சிக் குடிக்க வேண்டும் போன்ற தாகம் எழுந்தது‌

அவளோ சற்று நேரத்தில் படுக்கையில் வந்து சோர்வாகப் படுத்து விட அவளை நோக்கி வந்தவன் படுக்கையில் அவளுக்கு மிக நெருக்கமாக அமர்ந்து கொண்டான்.

பதறி எழுந்து கொள்ள முயன்ற அவளின் கரத்தைப் பிடித்து,

“ப்ளீஸ் டோன்ட் மூவ் அபி..” என முணுமுணுத்தவன் அவள் அணிந்திருந்த அவனுடைய டீஷர்டை இடுப்பிலிருந்து மெல்ல உயர்த்த அவளோ பதறி அவனுடைய கரத்தைப் பிடித்துக் கொண்டாள்.

“ப்ளீஸ்டி என் பேபியைப் பார்த்துட்டு போயிடுறேன்…” என அவன் இறைஞ்சல் குரலில் கேட்க பெருமூச்சோடு அமைதியாகப் படுத்துக்கொண்டாள் அவள்.

அவனுடைய குரல் பணிந்து போவதும் இறைஞ்சுவதும் அவளிடம் மட்டும்தானே என்பதை அறிந்து வைத்திருந்தவளுக்கு அந்தக் குரலை ஏனோ அக்கணம் மறுக்கத் தோன்றவில்லை.

அவளுடைய அமைதியை சம்மதமாக எடுத்துக் கொண்டவன் அந்த டிஷர்டை வயிற்றுக்கு மேலே உயர்த்தி பெரிதாக இருந்த அவளுடைய வயிற்றை கரம் நடுங்க வருட இவளுக்கு உடலில் உள்ள மயிர்கால்கள் அனைத்தும் குத்திட்டு நின்றன.

விழிகளை மூடிக் கொண்டாள் அவள்.

அவளுடைய வயிற்றில் கை வைத்து குழந்தை உதைப்பதற்காக அவன் காத்திருக்க மீண்டும் அவனுக்கு ஏமாற்றம்தான் கிட்டியது.

ஆனால் இம்முறை குழந்தையின் அசைவை உணர்ந்து சிலிர்த்தவன் தன்னை மறந்து அவளுடைய வயிற்றில் தன் உதடுகளைப் புதைக்க அதிர்ந்து விழிகளைத் திறந்தாள் அவள்.

“ஹேய் நம்ம பையன் அசையுறான்டி.. ஐயோ இது இதுதான் தலையா.. ஹேய் இங்க பாரு அபி.. எப்படி அசையுறான் பாரேன்..” என தன்னை மறந்து உற்சாகக் குரலில் சிறுவனைப் போல குதூகலித்த கணவனைக் கண்டு விழிகளை விரித்தாள் அவள்.

அவனோ தனி உலகத்துக்குள் நுழைந்தவனைப் போல மகிழ்ச்சியின் உச்சத்தில் திளைத்துக் கொண்டிருந்தான்.

கிட்டத்தட்ட 15 நிமிடங்களுக்கும் மேலாக அவன் குழந்தையை வருடி முத்தமிட்டு தடவி மகிழ்ந்து கொண்டிருக்க இவளுக்குத்தான் உணர்வுகளை அடக்க பெரும்பாடாகிப் போனது.

அதே நேரத்தில் அவனுடைய அலைபேசிக்கு குறுஞ்செய்தி வரும் ஒலி கேட்க அதனை எடுத்துப் பார்த்தவனுடைய இதழ்களில் கர்வப் புன்னகை தவழ்ந்தது.

“அந்த டாக்டர் தன்னோட வேலைய ரிசைன் பண்ணிட்டா.. இப்போ என்னோட ஆட்டத்தை ஆரம்பிக்கிறேன்..” என்றவன் அந்த ஒலிப்பதிவை இணைய தளத்தில் வெளியிட முயன்ற கணம் வேண்டாம் என்றாள் அவள்.

“எய்தவன் இருக்கும் போது அம்பை நொந்து என்ன பயன்..? அவங்க பண்ண தப்புக்கு அவங்களோட வேலையை விட்டுட்டாங்க.. பத்தாததுக்கு கைநீட்டி வேற அடிச்சுட்டு வந்திருக்கீங்க… போதும் விட்டுருங்க..” என அவள் கூற மனமே இன்றி தன்னுடைய அலைபேசியை மேஜை மீது வைத்தவன் இப்போது அவளுடைய முகத்தை ஆழ்ந்து பார்த்தான்.

“நீ ரொம்ப ரொம்ப அழகா இருக்க அபி…”

“ம்ம்…”

எவ்வளவோ மறைக்க முயன்றும் அவளுடைய கன்னங்கள் சிவக்கத்தான் செய்தன.

“உன்னோட கைய புடிச்சுக்கவா..?”

“ஹாங்…?”

“கைய மட்டும்தான்டி…”

“நோ…..”

“ப்ளீஸ் அபி..”

“ம்ம்..”

மெல்ல அவளுடைய வலது கரத்தை தன்னுடைய கரங்களுக்குள் அடக்கிக் கொண்டவன்,

“ஒரே ஒரு கிஸ் பண்ணிக்கவா..?”

“நோ….”

“கைலதான் அபி…”

“இல்ல வேணாம்….”

“வேணாமா…?”

“ம்ஹூம்…”

“அப்போ கைல கிஸ் பண்ண வேண்டாமா..?”

“நோ மீன்ஸ் நோ குரு…”

“ஓகே கைல கிஸ் பண்ணலை..” என்றவன் அவள் சுதாரிக்கும் முன்பு வேகமாக எழுந்து படுத்திருந்தவளின் ரோஜா நிற இதழ்களில் தன்னுடைய உதடுகளைப் புதைத்து அழுத்தமாக முத்தத்தைப் பதிக்க,

மேகங்கள் முட்டிக் கொள்ளும் போது இடி மின்னல்கள் தோன்றுவதைப் போல இதழ்களின் சங்கமத்தில் இருவரின் உடலுக்குள்ளும் நொடியில் மின்சாரம் பாய்ந்தது.

என்ன நடக்கின்றது என அவளுக்குப் புரிவதற்கு முன்னரே அவளுடைய மெல்லிய உதடுகளை அவன் காதலாய் ஆசையாய் தாபமாய் ஆட்கொண்டு விட அவனைத் தள்ளுவதற்காக அவனுடைய கன்னத்தில் கை வைத்தவளுக்கு அதை செய்யத்தான் முடியாது போனது.

அவள் கோபப்பட்டு திட்டுவதற்கு முதல் அங்கிருந்து சென்றுவிட வேண்டும் என எண்ணியவன் அவளுடைய இதழ்களை விடுவித்து விட்டு,

“நீ சொன்ன மாதிரி நான் கைல கிஸ் பண்ணவே இல்ல… ஓகே தானே..?” எனக் கேட்க அவளுக்கோ சப்பென அவனுடைய கன்னத்தில் ஒரு அறை வைத்தால் என்ன என்றுதான் தோன்றியது.

ஆனால் உடலின் படபடப்பும் இதழ்களின் குறுகுறுப்பும் அவளை வேறெந்த செயல்களையும் செய்ய விடாமல் உறையச் செய்திருக்க அவனைப் பார்க்க முடியாது விழிகளை மூடிக்கொண்டு தூங்குவது போல அமைதியாக படுத்துக்கொண்டாள் அவள்.

தன் மீது கோபப்படாது அமைதியாக படுத்துக் கொண்ட தன்னவளைக் கண்டதும் மனதில் நிம்மதி பிறக்க அபி என மென்மையாக அவளை அழைத்தான் அவன்.

விழிகளைத் திறந்தவள் என்ன என்பது போல அவனைப் பார்க்க,

“நான் இப்படி எல்லாம் நடந்துக்கிட்டதுக்கு என்ன காரணம்னு உனக்குத் தெரிய வேணாமா..?” எனக் கேட்டான்.

“நடந்தது நடந்து முடிஞ்சு போச்சு… உங்களாலையோ என்னாலையோ அதை மாற்றவே முடியாது… நான் அனுபவிச்ச கஷ்டங்களை உங்களால இல்லாம பண்ணவும் முடியாது… அப்புறம் காரணம் தெரிஞ்சு என்ன பயன்..?”

“உண்மைதான்..” என்றான் அவன் வெறுமையான குரலில்.

“நீங்க இப்படி எல்லாம் பண்றது உங்களோட அம்மாவுக்குத் தெரிஞ்சா உங்க அம்மா எவ்வளவு வேதனைப் படுவாங்க..? அவங்களும் ஒரு பொண்ணுதானே எனக்கு நீங்க பண்ண அநியாயம் எல்லாம் தெரிஞ்சா நிச்சயமா அவங்க உங்களை மன்னிக்கவே மாட்டாங்க..” என கோபமாகக் கூறினாள் அவள்.

அவனோ அவளைப் பார்த்து உணர்வுகள் இன்றிச் சிரித்தவன் “அவங்க இருந்தாதானே என் மேல கோபப்படுறதுக்கு..?” எனக் கூற இவளுக்கோ தூக்கி வாரிப் போட்டது.

“ஏன்..? அவங்க இந்தியாலதானே இருக்காங்க.. நீங்க நினைச்சா அவங்களை இங்க வர வைக்கலாமே..” என்றாள் அவள்.

“என்னோட அம்மா இந்தியால இருக்காங்க அப்படின்னுதான் எல்லாரும் நினைச்சுக்கிட்டு இருக்காங்க… நானும் அப்படித்தான் சொல்லிக்கிட்டு இருக்கேன்.. பட் உண்மை என்னன்னா இந்த குருவுக்கு யாருமே கிடையாது.. எங்க அம்மா இறந்து 12 வருஷம் ஆச்சு.. யாருக்குமே தெரியாம அவங்களோட இறுதிச் சடங்கை முடிச்சிட்டு அவங்க எங்கன்னு கேட்டவங்ககிட்ட எல்லாம் இந்தியால இருக்காங்கன்னு சொல்லி வச்சிருக்கேன்… ஆனா என்னோட மனசுக்கு மட்டும்தான் தெரியும் அவங்க என்ன விட்டு எப்பவோ போய்ட்டாங்கன்னு..” என்றவனுக்கு விழிகள் கண்ணீரில் நனையத் தொடங்கியன.

அவன் கூறியதைக் கேட்டவளுக்கு இதயம் தொண்டைக் குழிக்குள் வந்து துடிக்கத் தொடங்கியது.

இவ்வளவு நாளும் அவர் வேறு நாட்டில் இருப்பதாக நினைத்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு மிகப்பெரிய அதிர்ச்சியை கொடுத்திருந்தான் குருஷேத்திரன்.

“ஏ… ஏன் எப்படி..?” எனத் திணறியவளுக்கு தன் வாழ்க்கையில் நடந்தவற்றைக் கூறத் தொடங்கினான் குரு.

💜🔥💜