எப்போதும் அவன் நெருங்கி வந்தால் தயங்கித் தயங்கி விலகிச் செல்லும் அபர்ணாவோ இன்று தானாகவே அவனை ஏற்று அணைத்துக் கொள்ள அவனுக்கோ அவள் மீது இருந்த கொள்ளை ஆசை இன்னும் கொள்ளை கொள்ளையாகக் கூடிப் போனது.
இடம் பொருள் ஏவல் அத்தனையையும் மறந்து தன்னுடைய முத்த தாக்குதலை தாங்கிக் கொண்டிருந்த பெண்ணவளைத் தன்னுடைய கரங்களில் ஏந்திக் கொண்டான் குருஷேத்திரன்.
அவன் தூக்கியதும் முதலில் அதிர்ந்து பின் வெட்கத்தோடு விழிகளை மூடிக்கொண்டவளுக்கு அவன் தன்னை எங்கே கொண்டு செல்லப் போகின்றான் என்ற கேள்வி உள்ளுக்குள் எழத்தான் செய்தது.
அவனோ அந்த அறைக்குள் இருந்த பெரிய சோபா ஒன்றில் அவளைக் கிடத்தியவன் அப்படியே அவள் மீது படர அவளுக்கோ உடலில் உள்ள மயிர்க் கால்கள் யாவும் குத்திட்டன.
அவனுடைய கரங்களோ அவளுடைய உடல் பாகங்களை கொள்ளையிடுவது போல வருடி தன்னுடைய இஷ்டத்துக்கு ஏற்ப அவளுடைய உடலில் பயணிக்க கீழ் உதட்டை கடித்து தன்னுடைய உணர்வுகளை அடக்கிக் கொண்டவள் அவன் தன்னுடைய ஆடைகளைக் கழற்ற முயன்றதும் விழி விரித்துப் பதறி,
“நோ… நோ… நோ… நோஓஓஓ…” என வேகமாகக் கூறியிருந்தாள்.
சட்டென அவளுடைய விழிகளை ஆழ்ந்து பார்த்தவன் ஏன் என்பது போல தன்னுடைய புருவத்தை உயர்த்த,
“இது ஆ.. பீஸ்.. ஆபீஸ்..” என்றாள் அவள்.
“சோ வாட்..?”
“யா.. யாராவது பார்த்துட போறாங்க…”
“நோ.. என்னோட பர்மிஷன் இல்லாம இந்த ரூமுக்குள்ள யாருமே வர மாட்டாங்க..”
“ஆ.. ஆனா…”
“அ ஆவன்னா எல்லாத்தையும் அப்புறமா பாத்துக்கலாம்..” என்றவன் மீண்டும் அவளுடைய உதடுகளை நோக்கி குனிய இரண்டு உதடுகளும் சங்கமிக்கும் இறுதி நொடியில் தன்னுடைய கரத்தை இடையில் நுழைத்து அவனுடைய உதடுகள் தன்னுடைய உதடுகளை தீண்டாதவாறு தடுத்தவள்,
அவன் தன்மீது இருந்து எழுந்து கொண்டதும் தானும் சட்டென்று எழுந்து கொண்டவள் தடுமாற அவளைப் பிடித்து நேராக நிற்க வைத்தவன் அவளை அழைத்து வந்து அங்கிருந்த சோபாவில் அமர்த்தினான்.
“எப்போ வீட்டுக்கு வருவீங்க..?”
“வீட்டுக்கு வந்தா மேடம் என்ன தருவீங்க..?”
“என்கிட்ட உங்களுக்கு கொடுக்குறதுக்கு எதுவுமே இல்லையே…” என கைகளை விரித்தவளைப் பார்த்து மறுப்பாக தலை அசைத்தவன் தன்னுடைய பார்வையை அவளுடைய கழுத்துக்கு கீழே செலுத்த செங்கொழுந்தாக மாறி மீண்டும் எழுந்து கொண்டவள்,
“ச.. சதீஷ் அண்ணா எனக்காக கீழ வெயிட் பண்ணிக்கிட்டு இருக்காரு.. நா… நான் வீட்டுக்கு கிளம்புறேன்..” என படபடப்போடு கூறினாள்.
அவனோ தன்னுடைய அலைபேசியை எடுத்து சில எண்களை அழுத்தியவன் மறுபக்கம் அழைப்பு ஏற்கப்பட்டதும்
“சதீஷ் நீ கிளம்பு.. அபர்ணாவ நான் பார்த்துக்கிறேன்..” எனக் கூறிவிட்டு அழைப்பைத் துண்டித்து விட அவளோ அவனைப் பார்த்து எச்சில் விழுங்கினாள்.
“ஏய்….?”
“ஹாங்…?”
“இன்னும் எவ்வளவு நேரத்துக்கு நின்னுக்கிட்டே பேசப் போற..? சிட்…”
“ம்ம்..”
“மார்னிங் என்ன சாப்பிட்ட..?”
“இல்ல நான் சாப்பிடல..”
“ஏன்…?”
“பசி இல்ல..”
“அப்போ நைட் என்ன சாப்பிட்ட..?”
“நை.. நைட்டும் சாப்பிடல…”
“வாட்..?” என அவளைக் கோபமாகப் பார்த்தவன்,
“ஸ்டுப்பிட் மாதிரி பண்ணாத அபர்ணா…” எனக் கத்தி விட நொடியில் அவளுடைய முகமோ அழுவது போல மாறிப்போனது.
அவளுடைய முகத்தைப் பார்த்து தன் கோபத்தை உடனடியாக குறைத்துக் கொண்டவன் தன் சிகைக்குள் தன்னுடைய கரத்தை நுழைத்து அழுத்தமாக வருடினான்.
சட்டென அவளைத் திரும்பிப் பார்த்தவன் அவள் அருகே வந்து “நீ எதுக்காக சாப்பிடல..?” எனக் கேட்க,
“நீங்க வீட்ல இல்லாம ஒரு மாதிரியா இருந்துச்சு… அதனால தான் சாப்பிடத் தோணல..” என அவள் வெள்ளந்தியாகக் கூறியதும் அவனுடைய புருவங்களோ உச்சியை நோக்கி உயர்ந்தன.
அவளுடைய உச்சியின் மீது தன்னுடைய கரத்தைப் பதித்தவன் “இனி டைமுக்கு வீட்டுக்கு வந்துருவேன்…” என்க, அவளோ அவனைப் பார்த்து அழகாக புன்னகைத்தாள்.
“ஓகே என்ன சாப்பிடப் போற..?” எனக் கேட்டவாறு அவன் தன் ஃபோனை கரத்தில் எடுக்க,
“ஆமா ஏன்..? அதுக்கு என்ன ரொம்ப நல்லா இருக்கும்.. நீங்க சாப்பிட்டதில்லையா..?” எனக் கேட்டாள் அவள்.
இல்லை என மறுப்பாக தலையசைத்தான் அவன்.
“அப்போ உங்களுக்கும் சேர்த்து ஆடர் போடுங்க… நல்லா இருக்கும்..” என தன்னுடைய நாக்கால் தன் மேல் உதட்டை வருடியவாறு அவள் ரசித்துக் கூற அவளுடைய செய்கையைப் பார்த்தவனுக்கு தன் பார்வையை அவளுடைய உதடுகளின் மீதிருந்து திருப்ப முடியாது போனது.
அவசர அவசரமாக அவள் கூறியதை ஆடர் கொடுத்துவிட்டு வேகமாக அவளை நெருங்கியவன் இமைக்கும் நொடியில் அவளுடைய உதடுகளைத் தன் உதடுகளால் கவ்விக்கொள்ள அதிர்ந்து விழி விரித்தவள் அவனுடைய கரங்களை இறுகப்பற்றி விழிகளை மூடிக்கொண்டாள்.
ஆழ்ந்து ரசித்து அவளுடைய இதழ்களின் சுவையை பருகி விட்டு அவன் நிமிர்ந்த போது அவளுக்கோ முகம் முழுவதும் மீண்டும் சிவந்து போயிருந்தது.
அவளோ அவனைப் பார்க்க முடியாது தலை குனிந்து கொள்ள அவனுக்கும் கூட அவளைப் பார்க்க சற்று சங்கடமாகத்தான் இருந்தது.
“ஓகே நீ உட்காரு.. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல சம்சா வந்துரும்..” என்றவன் தன் பின்னந் தலையை வருடியவாறு சற்றே தள்ளி இருந்த இருக்கையில் சாய்ந்து அமர்ந்து கொண்டான்.
இவளுக்கோ இதயம் வாய்க்குள் வந்து துடித்துக் கொண்டிருந்தது.
“கடவுளே அஞ்சு நிமிஷத்துக்கு ஒரு தடவை இழுத்து வச்சு இப்படி கிஸ் பண்றானே… ஒரு அரைக் கிழவன் பண்ற வேலையா இது…?’ என அவனை மனதில் செல்லமாக திட்டிக் கொண்டவளுக்கு மீண்டும் மீண்டும் அவனுடைய செய்கை நினைவில் வந்து அவளை வெட்கத்தில் ஆழ்த்தியது.
அவன் தன்னைப் பார்த்தால் தான் வெட்கம் கொள்வதை கண்டுபிடித்து விடுவானோ என எண்ணியவள் சட்டென சுவற்றின் ஓரமாக சென்று அந்த கண்ணாடி கட்டிடத்தின் ஊடாக வெளியே தெரியும் வீதியை பார்க்கத் தொடங்கியவளுக்கு அதுவும் பிடித்துப் போனது.
“வாவ் இங்க இருந்து பார்க்கும்போது கீழ ரொம்ப அழகா இருக்கு..”
“அப்படியா…?” என்றவனின் பார்வை அப்போதும் அவளைத்தான் தீண்டிக்கொண்டே இருந்தது.
அவனுடைய பார்வையை அறியாதவளோ கீழே பார்த்தவாறே “அந்தப் பக்கம் சோபாவ போடாம இந்தப் பக்கம் போட்டுருந்தா இங்கே இருந்து கீழ பார்த்துக்கிட்டே இருந்திருக்கலாம்… நல்லா இருக்கும்ல…?” என அவள் கூற
“ஓகே வெயிட் பண்ணு.. அந்தப் பக்கம் சோபாவை செட் பண்ணித் தர்றேன்..” எனக் கூறிவிட்டு அதற்கும் அவன் அலைபேசியை எடுக்க,
“அட ராமா… என்னங்க நீங்க எல்லாத்துக்கும் ஃபோன் எடுத்து வேலை பண்றதுக்கு ஆளுங்கள கூப்பிடுறீங்க… இந்த சோபாவ தள்ளி வைக்கிறது என்ன அவ்வளவு பெரிய வேலையா..? நானே வச்சிடுவேன்..” என்றவள் சோபாவின் பின்பக்கமாக வந்து நின்று அந்தக் கண்ணாடி சுவற்றின் அருகே தள்ள முயற்சிக்க அதுவோ அசைவேனா என்பதைப் போல அப்படியே அசையாமல் இருந்த இடத்திலேயே இருந்தது.
‘அடக்கடவுளே இது சோபாவா இல்ல இரும்பு அண்டாவா..? அசையவே மாட்டேங்குதே..’ என மனதிற்குள் புலம்பியவள்,
மீண்டும் மிகச் சிரமப்பட்டு சோபாவைத் தள்ளிவிட்டு முடியாமல் தன்னுடைய இடையில் கை வைத்தவாறு எழுந்து நின்று மூச்சு வாங்கியவாறு அவனைப் பார்த்தவள் “ஹி… ஹி…” என்றாள்.
அவனுக்கோ உதடுகள் சிரிப்பில் துடித்தன.
‘ஐயோ அசிங்கப்பட்டியே அபர்ணா… இந்த அரைக் கிழவன் வேற சிரிக்கிறானே.. போச்சு போ..’
*அந்த சோபா ரொம்ப ஸ்ட்ராங் மெட்டீரியல்… சாதாரணமா அதை நகர்த்த முடியாது… குறைஞ்சது மூணு பேராவது வேணும்…” என்றவன் சோபாவின் அருகே வந்து அதைத் தானே நகர்த்தத் தொடங்க,
அவனுடைய கரங்களின் அழுத்தத்தில் அவனுடைய ஷர்ட்டின் கைப் பக்கமோ இறுகத் தொடங்க அதை விழி விரித்துப் பார்த்தாள் அவள்.
பெருமூச்சோடு நிமிர்ந்து தான் அணிந்திருந்த ஷர்ட்டினை கழற்றியவன் மீண்டும் சோபாவை தனியாகத் தள்ள முயற்சிக்க,
“வேணாம் வேணாம்… நீங்க ஆளுங்களையே கூப்பிட்டுப் பண்ணுங்க… உங்களுக்கு கை வலிக்கப் போது…” என கவலையோடு கூறியவளைப் பார்த்து கம்பீரமாக சிறு புன்னகையை உதிர்த்து விட்டு அவன் அந்த சோபாவை நகர்த்தத் தொடங்க கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அந்த சோபா நகரத் தொடங்கியது.
ஆவென வாயைப் பிளந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள் அவனுடைய முறுக்கேறிய கரங்களைக் கண்டு அசந்துதான் போனாள்.
அவனுடைய வெற்று தேகத்தின் படிக்கட்டு உடலைப் பார்த்தவளுக்கோ தன் விழிகளைத் திருப்பவே முடியவில்லை.
அவள் கேட்டதைப் போல வெளியே பார்ப்பதற்கு ஏற்றவாறு சோபாவை நகர்த்தி விட்டு அவன் திரும்ப அவளோ அவனை இமைக்காது பஞ்சு மிட்டாயைக் குழந்தை பார்ப்பது போல பார்த்து வைக்க அவளுடைய பார்வையில் அவனுக்கோ மோகத் தீ மீண்டும் பற்றிக் கொண்டது.
“என்னடி..?” என அவளுடைய பார்வையின் வீச்சில் வெளிப்படையாக கேட்டே விட்டான் அவன்.
“ஹையோ செம்மயா இருக்கீங்க..” என தன்னை மறந்து வாய்விட்டுக் கூறியவள் சட்டென தன் கரங்களால் தன் வாயை இறுக பொத்திக் கொண்டு திரும்பி நின்று விட மீண்டும் சிரித்தான் அவன்.
“டெய்லி ஜிம்ல ஒர்க் அவுட் பண்றேன்ல…” என்றவாறு அவள் அருகே வந்து அவளுடைய கரத்தைப் பிடித்து தன்னுடைய படிக்கட்டு தேகத்தில் அவன் பதிக்க சட்டென விழிகளை மூடிக்கொண்டவள் தன் கரத்தை அவனிடமிருந்து விடுவிக்க முயன்றாள்.
“செமையா இருக்குன்னு சொன்னல்லல தொட்டுப்பாரு..” என்றவன் அவள் விலகுவதற்கு இடம் கொடுக்காமல் தன் மேனியில் அவளுடைய கரத்தை அழுத்தமாகப் பிடித்து வைத்திருக்க கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனுடைய தேகத்தை தன் கரத்தால் உணர்ந்து கொண்டவளுக்கு ஆச்சரியம் கூடியது.
தன் வெட்கத்தைத் துறந்து விட்டு அவனுடைய மார்பின் மீது தன் கரத்தை வைத்தவள் மெல்ல மெல்ல தன் கரத்தை கீழே இறக்கி அவனுடைய வயிற்றுப் பகுதியையும் வருடத்தொடங்க அருகே இருந்த சோபாவின் கைப் பிடியை அழுத்தமாக பிடித்துக் கொண்டான் அவன்.
அந்த மென்மையான கரத்தின் வருடலோ அவனுடைய உணர்ச்சிகளை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெடிக்கச் செய்து கொண்டிருந்தன.
அந்த ஆண் மகனுக்குள் பெரும் உணர்வுப் பூகம்பத்தையே உண்டு பண்ணிக் கொண்டிருக்கிறோம் என்பதை அறியாது மென்மையாக அவனுடைய வெற்று மேனியை வருடிக் கொண்டிருந்தது அந்த அழகிய பாவையின் மென்கை.
Super epiii ❤️❤️❤️❤️❤️