Dhanakya karthik

கதவைத் திறந்த ரிஷி வாசலில் பானுமதி நின்றிருக்கவும் என்ன பாட்டி என்ன விஷயம் எதுக்கு இப்படி கதவை தட்டுறீங்க என்றான் . ஒன்றும் இல்லை ரிஷி உள்ளே வரலாமா என்றார் பானுமதி. வாங்க என்று ரிஷி அழைத்திட பானுமதி உள்ளே வந்தார். கல்யாணம் தான் நேரம், காலம் பார்க்காமல் செஞ்சுட்டிங்க மத்த விஷயம் எல்லாம் நல்ல நாள் ,நல்ல நேரம் பார்த்து நடக்கணும் இல்லையா அது சொல்லணும்னு தான் என்றார் பானுமதி. பாட்டி ப்ளீஸ் உங்களோட பஞ்சாங்கம், […]

என்ன இது ஆரத்தி தட்டை கையில வச்சுட்டு சிலை மாதிரி நின்றால் என்ன அர்த்தம் கல்யாணம் பண்ணி என் வைஃப் கூட வந்து இருக்கேன் ஆர்த்தி எடுக்காமல் வேடிக்கை பார்த்துட்டு நிற்கிறீங்க என்ன பாட்டி இதெல்லாம் என்றான் ரிஷி. ரிஷி இந்த பொண்ணு என்ற பானுமதி பாட்டியிடம் என்னோட வைஃப் நிலா என்றான் ரிஷி.  பானுமதி அதிர்ச்சியில் இருந்து மீளவில்லை நிலாவை பார்த்து அதிர்ச்சியில் ரோகினி சிலையாக நிற்க ஆரத்தி எடுப்பீங்களா, மாட்டீங்களா என்று ரிஷி அதட்டிட

யோவ் அத்தான் நில்லுங்க என்றவள் கலகலவென சிரித்திட கயல்விழி அவளை முறைத்துப் பார்த்தாள். ஏன்டி என்னை இப்படி முறைக்கிற நம்ம முறைப்பையன் ஓடிட்டாரு என்ற வேல்விழியிடம் என் மாமாவை இனிமேல் பெயர் சொல்லி கூப்பிடாதே வேலு என்றாள் கயல்விழி. அப்படித்தான் கூப்பிடுவேன் ரத்னவேலு, ரத்னவேலு , ரத்னவேலு என்று விடாமல் சொன்ன வேல்விழியின் கன்னத்தில் பளாரென்று அறைந்தாள் கயல்விழி. கொன்னுருவேன் அவர் வயசென்ன உன் வயசென்னடி இப்ப தான் பெயர் வச்சவ மாதிரி ஏலம் விட்டுட்டு இருக்காள்

அவளை கடைசியாக கோவிலில் பார்த்த போது அவளது முகத்தில் தன் கைரேகைகள் இருந்தது வேலுவிற்கு ஞாபகம் வந்தது. ச்சே இப்படியா அடிப்பேன் என்று நொந்து கொண்டவன் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தான். வள்ளிதிருமணம் நாடகம் சிறப்பாக நடந்து கொண்டிருந்தது. என்னடி வேல்விழி இப்பவும் வரவில்லை என்ற கலைவாணியிடம் தெரியலை கலை அவளை நான் பார்க்கவே இல்லை. நான் போகும் போதே தூங்கிட்டு இருந்திருக்காள் என்றாள் கயல்விழி. வெற்றி அண்ணா கூட வரவில்லை போல என்ற கலைவாணியிடம் உனக்கு என்னடி பிரச்சனை

தன்னறையில் மெத்தையில் சரிந்து அழுது கொண்டே நடந்த்நிகழ்வுகளை அசை போட்டுக் கொண்டிருந்தாள் வேல்விழி. அவள் குளக்கரையில் அமர்ந்திருக்க தன் பின்னால் ஏதோ நிழலாடுவதைக் கண்டு அவள் திரும்பிட யாரோ நான்குபேர் முகத்தில் துணியைக் கட்டிக் கொண்டு நின்றனர். அவர்களைக் கண்டு அதிர்ந்தவள் யார் நீங்க என்றிட டேய் சக்கரை குட்டி படு சோக்கா இருக்காடா என்றான் சின்னான். டேய் வந்த வேலையை மட்டும் பாரு என்ற காரையன் ஏய் பொண்ணு நகையை கழற்றி கொடு இல்லை உயிரை

என்ன உனக்கு சமைக்க கூட தெரியாதா என்ற ரிஷி சரி போய் ரெப்ரேஷ் ஆகிட்டு வா என்று கூறிட அவள் தன் அறைக்குள் நுழைந்தாள். இவளை கல்யாணம் பண்ணி காலம் முழுக்க இவளுக்கு சேவகம் செய்யணும் போலயே என்று நொந்து கொண்டவன் சென்று இருவருக்குமான உணவை சமைக்க ஆரம்பித்தான். மேஜையில் இருந்த அந்த  போத்தலை எடுத்தவள் இந்த ஜூஸ் தானே அன்னைக்கு குடிச்சோம். ரொம்ப பசிக்குது இந்த அங்கிள் சமைக்கும் வரை இதை குடிச்சு பசியை போக்கிக்குவோம்

ரேணுகா பேசியது, தெய்வானை பேசியது எல்லாவற்றையும் தனக்குள் போட்டு யோசித்துக் கொண்டு இருந்தான் வேலு. என்றோ தனக்கு நடந்த அவமானத்திற்கு தவறே செய்யாத மற்றவர்களை பழிவாங்குவதில் என்ன நியாயம் இருக்கிறது என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தவனின் அருகில் வந்தார் துரைப்பாண்டியன். வேலு என்று வந்தவரிடம் சொல்லுங்க அப்பா என்றான். இல்லைப்பா நீ கோவிலுக்கு கிளம்பலையா பாரி தூக்க நேரம் ஆச்சே என்றவரிடம் போகணும் அப்பா என்றவனிடம் உன் அம்மா என்ன சொன்னாலும் செய்வியா என்றவரை கேள்வியாக பார்த்தான். தப்பு

நீங்களா வாங்க அண்ணா என்றாள் வேல்விழி. என்ன பாப்பா அண்ணன் மேல கோபமா என்ற சுரேந்திரனிடம் ஆமாம் கோவம் தான் என்றவளின் கண்களைப் பொத்தியவன் அவளை அழைத்துச் செல்ல அண்ணா எங்கே கூப்பிட்டு போறிங்க என்றாள். வா பாப்பா என்றவன் அவளது கண்களைத் திறக்க அவளின் முன்பு பேசுகின்ற இரண்டு கிளிகளை பறக்க விட்டான் நரேந்திரன். சின்ன அண்ணா என்றவளிடம் எங்க பாப்பாவோட சந்தோசம் அண்ணன்களுக்கு தெரியாதா என்ன என்ற நரேந்திரனைக் கட்டிக் கொண்டவள் என் செல்ல

மகள் ரேணுகாவிடம் மருமகன் எங்கடி என்று விசாரித்தார் தெய்வானை. அவரு அந்தப்பக்கம் நிப்பாருமா. அப்பத்தா வாயை வச்சுகிட்டு சும்மா இருக்காமல் அத்தையை எதாச்சும் குத்தம் சொல்லும் அவருக்கும், சின்னவருக்கும் கோபம் வரும் அதான் அவரு தம்பி கூட ஏதோ வேலையா போயிருக்காரு என்றாள் ரேணுகா. அத்தை எனக்கு இந்த ஐஸ்கிரீம் வேண்டும் என்ற விஷ்ணுவிடம் வேண்டாம் உனக்கு ஐஸ்கிரீம் ஒத்துக்காது சளி பிடிச்சுக்கிரும் வேணும்னா அங்கே பலகாரம் , பழஜூஸ் விக்கிறாங்க அதுனா வாங்கித் தரேன் என்றாள்

நல்ல அக்கா தங்கச்சி தான் வாங்கடி என்ற கலைவாணி அவர்களுடன் கோவிலுக்கு கிளம்பினாள். கோவில்ல நிறைய கடை போட்டுருக்காங்கடி என்ற கயல்விழியிடம் ஆமாம்டி வா நாம போயி வளையல் வாங்கலாம் என்றாள் வேல்விழி. இவள் ஒரு கண்ணாடி வளையல் பைத்தியம் அதான் வீடு முழுக்க கலர் கலரா கண்ணாடி வளையல் வச்சுருக்கியே அப்பறமும் ஏன்டி இப்படி ஆசைப்படுற வளையலுக்கு என்ற கயல்விழியைப் பார்த்து சிரித்தவள் உனக்கு நெயில் பாலிஷ் எவ்வளவு வச்சிருந்தாலும் பத்தாது அது போல எனக்கு