என் தேடலின் முடிவு நீயா

தேடல் 10 ட்ரெஸ்ஸிங் டேபளின் முன்னாள் அமர்ந்திருந்தாள் மகிமா… அவளுக்கு தன்னைப் பார்க்கும்போதே கோபம்… அபின்ஞானை எதுவும் செய்ய முடியாத தன் இயலாமையை நினைக்கும் போதே கண்களில் இருந்து மல மலவென கண்ணீர் கொட்டியது… தான் அணிந்திருந்த நகைகளை கழட்டத் தொடங்கினாள்…  அவள் கோபத்தை அதில் காட்டினாள். கழுத்தில் இருந்த நெக்லஸ்சை கழட்ட பார்த்தாள்… ஆனால் முடியவில்லை… காலையில் மேக்கப் செய்யும் பெண்கள் தான் அதை அவள் கழுத்தில் இறுக்கி அணிவித்து விட்டு சென்றிருந்தனர்… அதை கழட்ட […]

தேடல் 09 மகிமாவின் மறுப்பை ஒதுக்கி தன் மடியில் அமர்த்திக் கொண்டவன், அவளால் அசைய முடியாது இறுக்கமாக பிடித்துக் கொண்டவன்… ஏற்கனவே தயாராகி வைத்திருந்த நெயில் கட்டரை எடுத்தவன் அவள் கதறக் கதற நகங்களை வெட்டி விட்டு தான் மகிமைவை விடுவித்தான் அபின்ஞான்…  மகிமா அவனை எரிப்பது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்… அவள் கண்ணத்தில் தட்டியவன், “வரட்டா பேபி” என்று தன் கொடுப்புக்குள் புன்னகைத்த படி செல்ல… குனிந்து தன் கை நகங்களை ஆராய்ந்தவள், “நான் கூட

தேடல் 08 கண்ணை மூடி படுத்துக் கொண்ட மகிமாவுக்கு தூக்கம் தான் வரவில்லை… மெதுவாக கண்களை திறந்து விடிவிளக்கின் ஒளியில் அபின்ஞானை பார்த்தாள்… வளமை போலவே வெற்று மார்புடன் என்னைப்பார் என் அழகைப் பார் என்பது போல் படுத்திருந்தான்… இப்போதெல்லாம் அவன் அழகை தன்னை மீறி ரகசியமாகவே ரசிக்க ஆரம்பித்து விட்டாள்… அபின்ஞானுக்கு யாரோ தன்னை உற்றுப் பார்க்கும் உணர்வு மல்லாக்க படுத்திருந்தவன் அவளை திரும்பிப் பார்த்து, “என்ன விஷயம்” என்று கேட்க… அவளோ அசையாமல் அவனையே

தேடல் 07 அபின்ஞான் ஷார்ட்ஸ் மாத்திரம் அணிந்து வெற்று மார்புடன் கட்டிலில் அமர்ந்து, ஒரு ஆங்கில புத்தகத்தை படித்துக் கொண்டிருந்தான்… அவளுக்கு அவனது வெற்று மேனியை பார்க்க சங்கடம்… தலையை குனிந்தபடி வந்தவள் தயக்கமாக அவன் அருகே அமர, “ஏய்” என்று கத்தியப்படியே கட்டிலில் இருந்து பாய்ந்து எழுந்தான்.  மகிமாவோ அவனை புரியாமல் பார்க்க, கை நீட்டி கட்டிலை காட்டியவன், “இங்க என்ன பண்ற” என்று கேட்டான். “இங்க என்ன பண்ண… படுக்கத்தான் வருவாங்க” என்றாள் நக்கலாக…

தேடல் 06 அவளின் அகங்காரமான பேச்சில் மூண்ட கோபத்தை அடக்கியவனுக்கு இது கோபப்படுவதற்கான நேரமல்ல என்று தெரியும்… மகிமாவை முறைத்துப் பார்த்தவன், “வேண்டியத பண்ணித்தொலை… ஆனா நான் இருக்கும்போது, உன் அண்ணன் இந்த வீட்டு பக்கத்துக்கும் வரக்கூடாது” என்றான். “அதெப்படி? அண்ணா என்ன பார்க்கனும்ன்னா நான் இருக்கிற டைம்க்கு தான் வர முடியும்… நீங்க சொல்ற நேரத்துக்கா வர முடியும்…” என்று அவள் பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போதே, ஒற்றை கையை நீட்டி தடுத்தவன், “நீ என்ன சொல்ல

தேடல் 05   அபின்ஞான் மட்டும் அவனுக்கு சளைத்தவனா என்ன…?அவனும் மகாதேவின் முகத்தில் ஓங்கி குத்தி இருந்தான்… “உன் தங்கச்சி வாயில கைய வெச்சா கடிக்க தெரியாத பாப்பாவா? போடா டேய்… பெரிசா பேச வந்துட்ட” என்றான் அபின்ஞான் கிண்டலாக, “டேய் அவளை பத்தி நீ ஒரு வார்த்தை பேசாதே…” என்று சொன்னபடி இருவரும் சண்டை போட்டுக் கொண்டிருக்க அவர்களைப் பார்த்த மகிமா… “டேய் போதும்…” மகாதேவை பார்த்து கூற, அவனோ இவள் பேச்சை காதிலே வாங்கவில்லை…

தேடல் 04 கார் சென்று மின்கம்பத்தில் மோதிய அதிர்ச்சியில்… மகிமா மயங்கி விட்டாள். சீட் பெல்ட் அணிந்திருந்ததால் அவளுக்கு எந்தக் காயமும் ஏற்படவில்லை… அவள் காரில் முன்பாகத்தில் தான் எடுப்பதற்கு ஒன்றும் இல்லாமல் போனது. சில மணி நேரங்களுக்கு பின் மெதுவாக கண்விழித்தாள் மகிமா… தன் முன்னால் இருப்பது எல்லாம் மங்கலாக இருந்தது… அவளுக்கு பார்க்கவே கஷ்டமாக இருந்தது… கண்ணை பலமுறை மூடித்திறந்து விழிகளை சுருக்கியபடி பார்க்கவும் அனைத்துக் காட்சிகளும் அவள் விழிகளுக்கு தெளிவாக புலப்பட்டன…  மகிமா

தேடல் 03 ஸ்விம்மிங் பூல் அருகே திடகாத்திரமான மேனியுடன் நின்றிருந்தான் அவன்… மகாதேவ்…  தட் தட் என்ற ஹீல்ஸ் சத்தம் கேட்க திரும்பிப் பார்த்தான்…  இளம் ரோஜா வர்ண…நீண்ட கைகளையுடைய தொடை வரையுள்ள லேஸ் ப்ராக்கொன்று அணிந்திருந்தாள்… அவள் தோற்றத்திலே ஒரு பெண் சிங்கத்துக்குரிய கம்பீரம் இருந்தது… அவள் பார்வையிலே திமிர், கம்பீரம் இருந்தது… தோள்பட்டை வரையுள்ள சுருள் சுருளான கூந்தல்…  நவ நாகரீக மங்கையாக திகழ்ந்தாள்… நீச்சல் தடாகத்தை அவள் நெருங்கியதும் அவளை கீழிருந்து மேல்வரை

தேடல் 02 அபின்ஞான் அன்று ஐந்து மணிக்கே தன் வேலைகளை முடித்துவிட்டு கரனை அழைத்தான்… கரன் வரவும், “நான் இப்ப வீட்டுக்கு போறேன் டா… ஜுவல்ஸ் டிசைன்ஸ்ஸ மட்டும் செக் பண்ணிக்கோ… அந்த வேல மட்டும் தான் பாக்கி இருக்கு” என்று அபின்ஞான் கிளம்பப் பார்க்க… அவனை தடுத்து நிறுத்தினான் கரன்…  “கேக்க மறந்துட்டேன்டா… போன வாரம் பார்க்க போன பொண்ணு மேட்டர் என்ன? ஏதாவது விசேஷமா மச்சி… சீக்கிரமாவே கிளம்பிட்ட… என்கிட்ட சொல்லவே இல்ல” என்று

தேடல் 01   இரண்டு மாடிகள் கொண்ட மாளிகை போன்ற பிரம்மாண்டமான வீடு அது…  வெள்ளை நிற பெயிண்ட் அடித்து முழு வீடும் பார்க்க பளிச்சென்று இருந்தது… நிலத்தில் பதிக்கப்பட்டிருந்த டைல்ஸ்ஸோ முகம் பார்க்கும் அளவுக்கு பல பல என்று மின்னிக் கொண்டிருந்தன… அவ்வீட்டின் அமைப்பும் அங்கிருந்த பொருட்களுமே அதன் ஆடம்பரத்தையும் பணச் செழுமையையும் எடுத்துக்காட்டிக் கொண்டிருந்தன…  அந்த வீட்டின் மாடி அறையிலிருந்து தட் தட் என்ற காலடி ஓசையுடன் வேகமாக கீழ் இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தான்