இதயம் பேசும் காதலே..!!

கதவைத் திறந்த ரிஷி வாசலில் பானுமதி நின்றிருக்கவும் என்ன பாட்டி என்ன விஷயம் எதுக்கு இப்படி கதவை தட்டுறீங்க என்றான் . ஒன்றும் இல்லை ரிஷி உள்ளே வரலாமா என்றார் பானுமதி. வாங்க என்று ரிஷி அழைத்திட பானுமதி உள்ளே வந்தார். கல்யாணம் தான் நேரம், காலம் பார்க்காமல் செஞ்சுட்டிங்க மத்த விஷயம் எல்லாம் நல்ல நாள் ,நல்ல நேரம் பார்த்து நடக்கணும் இல்லையா அது சொல்லணும்னு தான் என்றார் பானுமதி. பாட்டி ப்ளீஸ் உங்களோட பஞ்சாங்கம், […]

என்ன இது ஆரத்தி தட்டை கையில வச்சுட்டு சிலை மாதிரி நின்றால் என்ன அர்த்தம் கல்யாணம் பண்ணி என் வைஃப் கூட வந்து இருக்கேன் ஆர்த்தி எடுக்காமல் வேடிக்கை பார்த்துட்டு நிற்கிறீங்க என்ன பாட்டி இதெல்லாம் என்றான் ரிஷி. ரிஷி இந்த பொண்ணு என்ற பானுமதி பாட்டியிடம் என்னோட வைஃப் நிலா என்றான் ரிஷி.  பானுமதி அதிர்ச்சியில் இருந்து மீளவில்லை நிலாவை பார்த்து அதிர்ச்சியில் ரோகினி சிலையாக நிற்க ஆரத்தி எடுப்பீங்களா, மாட்டீங்களா என்று ரிஷி அதட்டிட

என்ன உனக்கு சமைக்க கூட தெரியாதா என்ற ரிஷி சரி போய் ரெப்ரேஷ் ஆகிட்டு வா என்று கூறிட அவள் தன் அறைக்குள் நுழைந்தாள். இவளை கல்யாணம் பண்ணி காலம் முழுக்க இவளுக்கு சேவகம் செய்யணும் போலயே என்று நொந்து கொண்டவன் சென்று இருவருக்குமான உணவை சமைக்க ஆரம்பித்தான். மேஜையில் இருந்த அந்த  போத்தலை எடுத்தவள் இந்த ஜூஸ் தானே அன்னைக்கு குடிச்சோம். ரொம்ப பசிக்குது இந்த அங்கிள் சமைக்கும் வரை இதை குடிச்சு பசியை போக்கிக்குவோம்

வயசு கம்மிதான் ஒரு 25 வயசு இருக்குமா என்ற பாரதியை பார்த்து சிரித்த அசோக் அந்த பொண்ணோட வயசு 18 இப்பதான் மேஜர் என்றான்.  என்ன 18 வயசு பொண்ணு இவரை கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதம் சொல்லிட்டாளா என்ன சொல்லுற அசோக் என்ற பாரதியிடம் நான் என்ன பொய்யாமா சொல்கிறேன் உண்மைதான் அந்த பொண்ணுக்கு இவனை கல்யாணம் பண்ணிக்க சம்மதம்னு சொல்லிட்டாள். இனி என் நண்பன் ரிஷி சிங்கிள் இல்லை ஒரு பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணிட்டு அங்கிள்

எவ்வளவு நேரம் ஷவரில் நின்றானோ தெரியவில்லை ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் தன்னை துவட்டி விட்டு உடைமாற்றி விட்டு வந்து சோபாவில் அமர்ந்து தன் வேலையை கவனிக்க ஆரம்பித்தான் ரிஷி. காலை நேரம் மெல்ல கண்விழித்தாள் நிலா.  பெட்டில் படுத்து இருக்கேன் பெட்டுக்கு எப்போ வந்தேன் ஷோபாவில் தானே படுத்திருந்தேன் ஒருவேளை இந்த அங்கிள் என்னை ஏதும் பண்ணிட்டாரா என்று நினைத்தவள் தன்னை நன்றாக பார்க்க உடைகள் எதுவும் கலையவில்லை நல்லவர்தான் என்று நினைத்தபடியே எழுந்து உட்கார்ந்தாள் நிலா