நெருப்பாய் நின் நெருக்கம்..!!

நெருக்கம் – 29 அபர்ணாவுக்கோ நாட்கள் மிக அழகாக நகரத் தொடங்கின. காலையில் எழுந்ததும் கல்லூரி செல்பவள் அது முடிந்து வீட்டிற்கு வந்ததும் குருவுக்காக காத்திருக்கத் தொடங்கி விடுவாள். அவன் இல்லாமல் ஒரு பொழுதைக் கழிப்பதே அவளுக்கு பெரும் யுகத்தை நெட்டித் தள்ளுவது போல இருக்கும். ஆரம்பத்தில் திருமண வாழ்க்கை என்றால் வெறும் கசப்பு என எண்ணி இருந்தவளின் மனநிலை இப்போது முற்று முழுதாக மாறிப் போயிருந்தது. அவளுக்குப் பிடித்த ஆடை தொடக்கம் அவளுக்குப் பிடித்த அனைத்தையும் […]

நெருக்கம் – 28 ஒரு பெண்ணின் வருடல் தன்னுடைய கட்டுப்பாடுகளை தகர்த்தெறியக்கூடும் என அவன் சிறிதும் எதிர்பார்க்கவே இல்லை. இக்கணமே அவளுடைய கரத்தைப் பிடித்து இழுத்து இறுகணைத்து தன் உடலோடு இறுக்கிக் கொள்ள வேண்டும் போலத் தோன்றியது. தன்னை வருடி உணர்ந்து கொள்ளும் அவளுடைய மென்மையான கரத்துக்கு ஆவேசமான முத்தத்தை வழங்க வேண்டும் போல இருந்தது. வஞ்சகம் இன்றி அப்பாவியாக விழி விரித்துப் பார்க்கும் அவளுடைய கயல்வழிகளுக்கு அளவற்ற முத்தங்களை அள்ளிக் கொடுக்க வேண்டும் போல அவனுக்குத்

நெருக்கம் – 27 எப்போதும் அவன் நெருங்கி வந்தால் தயங்கித் தயங்கி விலகிச் செல்லும் அபர்ணாவோ இன்று தானாகவே அவனை ஏற்று அணைத்துக் கொள்ள அவனுக்கோ அவள் மீது இருந்த கொள்ளை ஆசை இன்னும் கொள்ளை கொள்ளையாகக் கூடிப் போனது. இடம் பொருள் ஏவல் அத்தனையையும் மறந்து தன்னுடைய முத்த தாக்குதலை தாங்கிக் கொண்டிருந்த பெண்ணவளைத் தன்னுடைய கரங்களில் ஏந்திக் கொண்டான் குருஷேத்திரன். அவன் தூக்கியதும் முதலில் அதிர்ந்து பின் வெட்கத்தோடு விழிகளை மூடிக்கொண்டவளுக்கு அவன் தன்னை

நெருக்கம் – 26 “அவரோட ஆபீஸ்க்கு போங்க..” என அபர்ணா கூற சதீஷோ திகைத்துப் போனான். “ஒரு நிமிஷம் மேடம்… சார் கிட்ட கேட்டுக்குறேன்..” என்றவாறு அவன் தன் ஃபோனை எடுக்க முயற்சித்த கணம், “அண்ணா அதெல்லாம் கேட்க வேண்டாம்.. எதுவா இருந்தாலும் நான் அவர்கிட்ட பேசிக்கிறேன்… நீங்க அவர் இருக்கிற ஆபீஸ்க்கு போங்க…” என்றதும் சதீஷின் முகம் கலவரத்தை தத்தெடுத்துக் கொண்டது. எப்போதும் குருஷேத்திரனின் கட்டளைகளை மட்டுமே ஏற்று அதை செய்து முடிப்பவனுக்கு அவனுடைய மனைவியின்

நெருக்கம் – 25 தங்களை மோதுவது போல மிக மிக அருகே வந்து நின்ற தன்னுடைய கணவனின் காரைக் கண்டு அச்சத்தில் அலறி விட்டாள் அபர்ணா. குருஷேத்திரனோ நிதானமாக காரைத் திறந்து வெளியே வந்தவன் அதிர்ந்து போய் நின்றவளை நெருங்கி “கூல்…” என்றவாறு அவளுடைய கரத்தைப் பற்றிக் கொள்ள அவனைக் கோபமாகப் பார்த்தவள், “எதுக்கு இப்படி பண்ணீங்க…? கொஞ்ச நேரத்துல என்னோட ஹார்ட்டே நின்னு போச்சு தெரியுமா…?” என்றாள். “ஹேய்… என்னோட கார் எப்பவுமே என்னோட கண்ட்ரோல்லதான்

நெருக்கம் – 24 மாலை நேரத்தில் தனியாக அமர்ந்திருந்து தேநீரை அருந்திக் கொண்டிருந்தவளின் மனம் சற்றே சமப்பட்டிருந்தது. அடிக்கடி அவனுடைய கடந்த காலத்தில் அப்படி என்னதான் நடந்திருக்கும் என்ற கேள்வி அவளைக் குடைந்தாலும் மிகச் சிரமப்பட்டு அந்தக் கேள்வியை மீண்டும் எழவிடாமல் தடுக்க முயற்சித்தாள் அவள். அவனுடைய கடந்த காலம் அவளுக்கு தேவையே இல்லை. தேவை இல்லை என்பதை விட அது தெரிந்து விட்டால் மீண்டும் மனம் ரணப்பட்டு போய்விடுமோ என அச்சம் கொண்டாள் அவள். சற்று

நெருக்கம் – 23 குருஷேத்திரனின் வார்த்தைகள் அபர்ணாவைத் திகைக்க வைத்தன. “அவ யாரோ ஒருத்தி இல்ல என்னோட 12 வருஷ வாழ்க்கையை மொத்தமா திருடிக்கிட்டவ.. நான் என்னைத் தொலைச்சு நரக வாழ்க்கையை வாழ்றதுக்கு காரணமா இருந்தவ.. என்ன காரணத்தை சொல்லி என்ன வேணாம்னு விட்டுட்டுப் போனாளோ அதே காரணத்தை இன்னைக்கு அவ உன் முன்னாடி சொன்னதும் மறுபடியும் ஒரு ஆம்பளையா நான் தோத்திடக் கூடாதுன்னு நினைச்சேன்.. அதனாலதான் என்ன மீறி உன்கிட்ட அப்படி நடந்துக்கிட்டேன்.. அந்த நிமிஷம்

நெருக்கம் – 22 “எங்கேதான் போய்த் தொலைந்தாள்..?” மனம் ஒரு நிலையில் இல்லாமல் அலைபாய்ந்து கொண்டிருந்தது அவனுக்கு. “வழி தெரியாமல் வேறு எங்கேயும் சென்று விட்டாளோ..!” எனப் பதறியது மனம். வீட்டை விட்டு வெளியே சென்றவள் மீண்டும் வீட்டுக்கு வரவில்லை. அவளுடைய வீட்டிற்கும் செல்லவில்லை என்றால் எங்கே தான் போனாள் என்ற குழப்பம் அதிகரிக்க அப்போதுதான் சிசிடிவி கேமராவின் நினைவே வந்தது அவனுக்கு. சடாரென தன்னுடைய அலைபேசியை எடுத்தவன் அதனைத் திறப்பதற்கு முயல அதுவோ பாஸ்வோர்ட் கேட்டது.

நெருக்கம் – 21 பெரும் விம்மலோடு ஆடையை மாற்றி விட்டு அந்த அறையை விட்டு வெளியே வந்தவளுக்கு மூச்சுத் திணறியது. ஒரு மாத காலமாக அவன் கூறிய அனைத்து விதிமுறைக்கும் கட்டுப்பட்டு கிட்டத்தட்ட அவனுடைய வாழ்க்கை முறைக்குப் பழகி அவனை ஏற்றுக் கொள்ளத் தொடங்கியவளுக்கு இன்றைய அவனுடனான நடத்தை பெருத்த அடியாக இருந்தது. தன்னுடைய சுயத்தை இழந்து அவமதிக்கப்பட்டது போல துடித்துப் போனாள் அபர்ணா. யாரோ ஒரு பெண் பேசிய வார்த்தைகளுக்காகவா அவளை அப்படியெல்லாம் நடத்தினான். கணவன்

நெருக்கம் – 20 அவன் கூறிய நேரம் கடந்து மேலும் 10 நிமிடங்களாக காரிலேயே அச்சத்தில் அமர்ந்திருந்தாள் அபர்ணா. அவன் அப்போது கோபத்தில் பிடித்த அவளுடைய விரல்களும், தோள்களும் கூட வலிக்கத் தொடங்கி விட அவனை சமாளிக்கும் திறன் தன்னிடம் இல்லை என்பதை நன்றாகவே உணர்ந்தவள் அறைக்குள் செல்லவே அச்சம் கொண்டாள். ஆனால் அடுத்த சில நொடிகளில் கிட்டத்தட்ட ஒருவன் வேகமாக ஓடி வந்து, “சார் உங்கள உடனே வரச் சொன்னாரு மேடம்..” எனப் பதறியவாறு கூற,