அத்தியாயம் 26

 “பாவா உங்ககிட்ட ஒரு விஷயம் கேட்கனும்” என்ற தெய்வானையை, தன் அருகில் இழுத்து தன் மடியில் அமர வைத்தவன், “என்ன விஷயம் என்கிட்ட கேட்கணும்னாலும் இந்த மாதிரி மடியில் உட்கார்ந்து தான் கேட்கணும்” என்று கூறினான் கார்த்திகேயன்.

அவனை பார்த்து புன்னகைத்தவள் “அன்னைக்கு  அர்ச்சனாவை என் அண்ணையாவுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க மாட்டேன்னு நீங்க தானே சொன்னீங்க இப்போ என்ன என் அண்ணையாவை அர்ச்சனாவுக்கு மாப்பிள்ளை பார்த்து இருக்கீங்க என்ன நடந்துச்சு. அர்ச்சனா மனசுல என் அண்ணையா  இருக்காருன்னு உங்களுக்கு எப்படி தெரிஞ்சது, அர்ச்சனா கிட்ட நான் பலமுறை கேட்டு பாத்துட்டேன் எனக்கு கல்யாணம் வேணாம்னு தான் சொன்னாங்க” என்றாள் தெய்வானை.

“கல்யாணம் வேணாம்னு சொன்னாள் உன் அண்ணையாவை  பிடிக்கலைன்னு என்னைக்காச்சும் சொல்லி இருக்காளா” என்று கார்த்திகேயன் கேட்டிட, “இல்லை பாவா அப்படி எதுவும் சொன்னது இல்லை “என்றாள் தெய்வானை.

 “அக்காவால அன்னைக்கு பிரச்சனை நடந்துச்சே அன்னைக்கு உன் அண்ணையாவும், அர்ச்சனாவும் ஹாஸ்பிடல்ல பேசிட்டு  இருந்ததை நான் கேட்டேன். பிரசாந்துக்கு அர்ச்சனாவை பிடிச்சிருக்குன்னு அவன் ஹாஸ்பிடல்ல வெச்சி தான் அவள்கிட்ட சொன்னான்.  அவள் பட்டுன்னு அவனை அறைஞ்சுட்டாள். அதனால அவளுக்கு பிடிக்கலைனு நானும் நினைச்சேன். அதனால தான் நீ என்கிட்ட பிரசாந்துக்கு ஏன் அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணி வைக்க கூடாதுன்னு சொல்லும்போது அர்ச்சனா மனசுல அவன் இல்லாத போது அவனை நான் கல்யாணம் பண்ணி வைக்க கூடாது அப்படிங்கிறதுக்காக தான் உன்கிட்ட வேற வேற காரணம் சொன்னேன். ஏன்னா அர்ச்சனாவை நீ தப்பா நினைச்சிட கூடாது பாரு அப்புறம்  ஊருக்கு போறதுக்கு முன்னால பிரசாந்த் அர்ச்சனா கிட்ட பேசிட்டு இருந்தான். அப்பதான் எனக்கு புரிஞ்சுது என் தங்கச்சி மனசுல பிரசாந்த் தான் இருக்கான்னு” என்று அந்த நிகழ்வை கூற ஆரம்பித்தான் கார்த்திகேயன்.

“என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க அர்ச்சனா” என்ற பிரசாந்திடம், “என்ன பண்ணிட்டு இருக்கேன்னா, நான் பாட்டுக்கு என் வேலைய பாத்துட்டு இருக்கேன்” என்றாள் அர்ச்சனா கோபமாக . “எதுக்காக என்னை அவாய்ட் பண்ணிட்டு இருக்கீங்க நான் ஹாலில் இருந்தால் நீங்க ரூம்லையே தான் இருக்கீங்க , நான் சாப்பிட உட்கார்ந்தாலும் நீங்க வெளியே வர்றது கிடையாது என்ன ரீசன் நாங்க இங்கே இருக்கிறது உங்களுக்கு பிடிக்கலையா” என்று பிரசாந்த் கேட்டான்.

 “உங்க மனசுல என் மேல ஒரு தப்பான எண்ணம் இருக்கு அது எனக்கு பிடிக்கலை” என்று அர்ச்சனா கூறிட, “என் மனசுல அப்படி என்ன தப்பான எண்ணம் இருக்கு. உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு ஆசைப்பட்டது தப்பா” என்றான் பிரசாந்த்.

“ ஆமாம் அது எவ்ளோ பெரிய தப்பு. பெரிய பாவம்” என்ற அர்ச்சனாவிடம், “பைத்தியக்காரத்தனமாக பேசாதீங்க அர்ச்சனா என்ன பாவம் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆகி புருஷன் கூட வாழ்ற ஒரு பொண்ணை வலுக்கட்டாயமா என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கோன்னு சொன்னால் தான் பாவம்.  உங்க எக்ஸ் ஹஸ்பண்ட் இறந்து கிட்டத்தட்ட பத்து வருஷத்துக்கு மேல ஆகுது. நான் அன்னைக்கே சொன்னேன் உங்களுக்கு நடந்ததுக்கு பெயர் கல்யாணமே கிடையாது பால்ய விவாஹம் அது சட்டப்படி செல்லவும் செல்லாது. அப்படி இருக்கும்போது நீங்க ஏன் என்னை அவாய்ட் பண்றீங்கன்னு எனக்கு புரியவில்லை. ஒரு விஷயம் சொல்லுங்க உங்களுக்கு உண்மையிலே என்னை பிடிக்கலை அப்படின்னு சொன்னால் உங்கள நான் தொந்தரவு பண்ணவே மாட்டேன் ஆனால் நீங்க சொல்லவே மாட்டேங்கிறீங்க இப்போ நான் ஃபைனலா கேட்கிறேன் உங்களுக்கு என்னை பிடிச்சிருக்கா பிடிக்கலையா பிடிக்கலை அப்படின்னு நீங்க சொல்லிட்டீங்க அப்படின்னா அதுக்கப்புறம் உங்களை நான் தொந்தரவு பண்ணவே மாட்டேன். சொல்லுங்க சொல்லுங்க அர்ச்சனா என்னை பிடிச்சிருக்கா பிடிக்கலையா” என்றான் பிரசாந்த்.

 அவள் பதில் ஏதும் சொல்லாமல் கிளம்ப எத்தனிக்க அவளது கையை எட்டிப்பிடித்தான் பிரசாந்த்.

“ ப்ளீஸ் தயவு செஞ்சு புரிஞ்சுக்கோங்க எனக்கு உங்களை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. ஆனால் என்னால உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாது என்னை காயப்படுத்தாதீங்க ப்ளீஸ்” என்றாள் அர்ச்சனா.

“ இது என்ன அர்ச்சனா உன்னை எனக்கு பிடிக்கும் ஆனால் நான் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்னா என்ன அர்த்தம்” என்றான் பிரசாந்த் .

“என்ன அர்த்தம்  நீங்க உயிரோடு வாழனும் அது மட்டும் தான் அர்த்தம் என்னால தெரிஞ்சே உங்க வாழ்க்கையில எந்த விஷப்பரிட்சையும் பண்ண முடியாது ஏற்கனவே என்னோட வாழ்க்கை பட்டு போச்சு அதை சரி பண்ணுறேன்னு  சொல்லிட்டு உங்க வாழ்க்கைய கெடுத்துக்காதீங்க. உங்க  அம்மா, நைனாவுக்கு நீங்க ஒரே பையன் நீங்க நல்லா இருக்கணும். நூறு வயசுக்கு நல்லா இருக்கணும் அதனால தான் சொல்றேன் தயவு செஞ்சு என்னை மறந்துடுங்க நீங்க ரொம்ப கண்ணியமான மனுஷன்.உங்களை எப்படி நான் பிடிக்கலைன்னு சொல்ல முடியும் உங்க வீட்ல இருந்த அந்த மூன்று நாளும் நீங்க என் மேல காட்டின அக்கரை, மரியாதை எல்லாமே எனக்கு ரொம்ப புடிச்சி இருந்துச்சு . உங்க வீட்டிலேயே கடைசிவரை வாழனும் அப்படிங்கிற ஆசைதான் எனக்குள்ள வந்துச்சு. அதுவும் நீங்க என்கிட்ட எவ்வளவு கண்ணியமா நடந்துக்கிட்டீங்க தூங்கும்போது என் டிரஸ் விலகி இருந்ததை பார்த்ததும் சலனம் படாமல் போர்வையை  எடுத்து என்னை போத்தி விட்டுட்டு அந்த ரூம்ல இல்லாம வெளியில போயிட்டீங்க அந்த ஒரு விஷயம் போதாதா உங்களை எனக்கு பிடிக்கிறதுக்கு. பிடிச்ச பொண்ணா இருந்தாலும் அவளை தப்பா பார்க்க கூடாது என்கிற உங்களுடைய கண்ணியத்தை எனக்கு ரொம்ப புடிச்சி இருந்தது அப்புறம் என்கிட்ட எவ்வளவோ பேசுவீங்க நீங்க பேசும்போது உண்மையிலேயே நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்தேன். உங்க கூட இருக்கும் போதும் நான் சந்தோஷமா தான் இருந்தேன். நேத்து அக்கா தப்பா பேசினாளே, அப்போ தான் என்னோட நிலைமை என்னன்னு எனக்கு புரிஞ்சுது. என் அக்கா இந்த மாதிரி பேசிட்டாள்னு மட்டும் நான் சாக துணியலை, என் மனசுல இருந்த ஆசையும் தப்பு அந்த ஆசை  தெரிஞ்சா அக்கா பேசுனதை விட பல மடங்கு எல்லாரும் பேசுவாங்களோ என்ற பயத்தினால் தான் கையை  அறுத்துக்கிட்டேன். ஏன்னா கண்டிப்பா என்னால உங்களை கல்யாணம் பண்ணி உங்க வாழ்க்கையை கெடுக்க முடியாது” என்றாள் அர்ச்சனா.

 “பேசி முடிச்சிட்டீங்களா நீங்க என்ன பைத்தியமா நான் தெரியாம தான் கேட்கிறேன் ஒரு குடிகாரன் இதய நோயாளி . அவன் மேலும் குடிச்சு செத்து போயிட்டான். அதுக்கு நீங்க எப்படி காரணமாக இருக்க முடியும் . எனக்கு இந்த கெட்ட பழக்கமும் இல்லை நல்ல வேலையில இருக்கேன் உங்களை நல்லா பாத்துக்குவேன் உங்களை கடைசி வரைக்கும் கண் கலங்காமல் பார்த்துக்குவேன். ஒரு விஷயம் புரிஞ்சுக்கோங்க நாளைக்கு காலைல தூங்கி எந்திரிச்சா தான் நம்ம உயிர் நமக்கு சொந்தம். அப்படி இருக்கும் போது நீங்க ஏன் பியூச்சரை நினைச்சு இவ்வளவு கவலை படுறீங்கன்னு தெரியல. ஃப்யூச்சர்ல ஒருவேளை எனக்கு ஏதாவது ஆனால் கூட என் விதி முடிஞ்சிடுச்சு அவ்வளவுதான் அதை புரிஞ்சுக்கோங்க” என்ற பிரசாந்த்திடம்,  “இதோ பாருங்க பிரசாந்த் நீங்க என்ன வேணாலும் சொல்லலாம் ஆனால் என்னால உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாது. உங்க அம்மா , நைனா  என்ன நினைப்பாங்க என்னை மாதிரி ஒரு பொண்ணை அவங்க மருமகளா ஏத்துப்பாங்களா? கண்டிப்பா மாட்டாங்க அது மட்டும் இல்லை இன்னைக்கு எதார்த்தமா அண்ணையா அறைப் பக்கம் போனேன் . அண்ணையா வேதனை கிட்ட பேசியதை  கேட்டேன். உங்களுக்கு என்னை கல்யாணம் பண்ணி கொடுக்க சொல்லி அண்ணையா கிட்ட வேதனை பேசுனாங்க.  அதுக்கு அண்ணையா மறுத்துட்டாரு. அண்ணையா சொன்ன காரணம் கூட எனக்கு சரின்னுதான் பட்டுச்சு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன என்னைய இதுவரை கல்யாணமே பண்ணிக்காத உங்களுக்கு கட்டி கொடுக்கறது எப்படி முறையாகும். ஒருவேளை ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆகி மனைவியை இழந்த ஒருத்தரை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டால் என் வாழ்க்கை சந்தோஷமா இருக்கும்னு அண்ணையா நம்புறாரு அதனால தயவு செஞ்சு என்னை விட்டு போயிருங்க” என்றாள் அர்ச்சனா.

 “அப்போ உங்க அண்ணையா சொன்னது மாதிரி மனைவியை இழந்த ஒருத்தன உங்களால கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியுமா அர்ச்சனா” என்றான் பிரசாந்த்.

“ சத்தியமா நான் யாரையும் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன் உங்களையும் சேர்த்து தான்” என்று கூறிவிட்டு கோபமாக அர்ச்சனா சென்று விட்டாள் .

“இதுதான் நடந்துச்சு அர்ச்சனாவுக்கு பிரசாந்த்தை பிடிச்சிருக்கு ஆனால் அவளுக்கு ஒரு பயம் இருக்கு எங்கே தன்னோட முதல் வாழ்க்கை போல இரண்டாவது வாழ்க்கையும் அமைந்துவிடுமோ என்று அதனாலதான் அவள் கல்யாணம் வேணாம் வேணாம்னு மறுத்து இருக்காள். ஆனால் அவள் முதல் வாழ்க்கைல நடந்தது கூட சதின்னு அவளுக்கு புரிய வச்சிட்டால் ஒருவேளை அவள் பிரசாந்த்தை ஏத்துக்கலாம்னு தான் பவித்ராவை வீட்டுக்கு வர சொல்லி அருணா அக்காவை பத்தி சொல்ல  சொன்னேன் 

பவித்ரா சொன்னதை வச்சு அர்ச்சனா கொஞ்சம் மனசு மாறி இருக்கலாம். நானும் கேட்டதும் அவளால மறுக்க முடியல.  இன்னைக்கு காலைல பிரசாந்த் கிட்ட பேசிட்டேன். அவனும் சொன்னான். ‘இல்லை பாவா அம்மாகிட்ட பேசி பார்த்தேன் வசதி பார்த்து நீங்க பொண்ணு கொடுக்க மாட்டீங்க அப்படிங்கற மாதிரி தான் அவங்க சொன்னாங்க இப்போ சொல்றேன் பாவா உங்க தங்கச்சியை கட்டின சேலையோட அனுப்புனா போதும் உங்களோட சொத்து பத்து எதுவும் எனக்கு வேண்டாம். என்னோட மனைவியை நல்லபடியா பார்த்துக்கிற அளவுக்கு என்னால சம்பாதிக்க முடியும்’ இதுதான் உங்க அண்ணன் சொன்ன பதில் அதனாலதான் என் தங்கச்சியை அவனுக்கே கல்யாணம் பண்ணி கொடுக்கலாம் என்று நான் முடிவு பண்ணிட்டேன்” என்றான் கார்த்திகேயன்.

 “பாவானா பாவா தான்” என்று அவனை கட்டிக் கொண்டாள் தெய்வானை. 

சில வாரங்களுக்கு பிறகு…

அந்த வீடே விழாக்கோலம்  கொண்டிருந்தது.

 அர்ச்சனாவை அலங்காரம் செய்து கொண்டிருந்தாள் தெய்வானை. 

“அர்ச்சனா ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க உங்களை மட்டும் அண்ணையா இப்ப பார்த்தாரு சொக்கி விழுந்துருவாரு” என்று தெய்வானை கூறிட ன, “ஏய் என்னடி என் மருமகளை பார்த்து கண்ணு வச்சுட்டு இருக்க” என்றபடி வந்தார் கலாராணி. “ஆமாம் உங்க மருமகள் மேல கண்ணை வச்சுட்டு நாங்க தடவிட்டு இருக்கோம் வந்துட்டாங்க இப்போ தான் கண்ணு வைக்கிறாங்களாம் கண்ணு” என்றாள் தெய்வானை.

“ஆமாம் என் மருமகள் இருக்கிற அழகுக்கு உன் கண்ணு முழுக்க அவள் மேல் தான் இருக்கு இங்க பாரு எம்புட்டு திருஷ்டி” என்று மருமகளின் நெற்றி வழித்து சொடுக்கிட்டார் கலாராணி.

“ரொம்பதான் பண்றீங்க அம்மா மருமகள் மேல ரொம்ப தான் பாசம் தூக்கலா இருக்கு” என்று தெய்வானை கேட்டிட, “உன் மாமியார் கூட தான் தெய்வானை தெய்வானைனு உன் மேல பாசத்தை பொழியுறாங்க நாங்க ஏதாவது கேட்டோமா? அந்த மாதிரி தான் என் வீட்டுக்கு வாழ போற பொண்ணு அவள் மேல நான் பாசம் காட்டாமல் வேற யார் காட்டுவாங்க” என்று சிரித்தார் கலாராணி. “சரி சரி உன் அண்ணியை அழைச்சிட்டு வா” என்றார் கலா ராணி. 

“அம்மா வதனைன்னு சொல்லு” என்று தெய்வானை கூறினாள். “அதெல்லாம் உங்க வீட்ல வச்சுக்கோ எனக்கு தெலுங்கு தெரியாது. நான் தமிழில் தான் சொல்லுவேன் அவள் உனக்கு அண்ணி தான் கூட்டிட்டு வா” என்று கலா ராணி கூறிட, “சரி வாங்க அண்ணி எங்க அம்மாவே உங்களை அண்ணி என்று கூப்பிட சொல்லிடுச்சு” என்று கூறிட அர்ச்சனா சிரித்து விட்டு தெய்வானையுடன் மணமேடைக்கு வந்தாள். 

“பிரசாந்த் அவளை வைத்த கண் எடுக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருக்க அவளோ அவனை  முறைத்து விட்டு, “என்னையோ பார்த்துட்டு இருக்கீங்க ஐயர் நம்ம ரெண்டு பேரையும் முறைக்கிறார்” என்று கூறினாள்.

 “அவரு  கிடக்கிறார். என் பொண்டாட்டி எவ்ளோ அழகா இருக்கீங்க உங்களை பாக்காம ஐயரையா பார்த்துட்டு இருப்பாங்க” என்றான் பிரசாந்த்.

 “இன்னும் போங்க வாங்க தானா, சரி நீங்க ஐயரை பார்த்தால் தான் அவரு தாலி எடுத்துக் கொடுப்பாரு. நீங்க அதை என் கழுத்துல கட்டி  நிஜமாவே உங்களுக்கு பொண்டாட்டி ஆக்கிக்க முடியும்” என்று அர்ச்சனா கூறிட , “உங்களுக்கு இவ்வளவு எல்லாம் பேச வருமா” என்று சிரித்த பிரசாந்த் ஐயரை பார்க்க அவரோ அவனை முறைத்துக் கொண்டிருந்தார். “நான் சொல்ற மந்திரத்தை திருப்பி சொல்லுங்கோ” என்று அவர் கூறினார்.

 அவனும் அசடு வழிய அவரை பார்த்து சிரித்து வைத்தான். ஐயர் தாலி எடுத்துக் கொடுத்து கெட்டிமேளம் கொட்டிட அர்ச்சனா கழுத்தில் திருமாங்கல்யத்தை அணிவித்தான் பிரசாந்த். 

அத்தியாயம் 25

“என்ன எல்லாரும் ஏதோ மும்முரமாக பேசிட்டு இருக்கீங்க போல”  என்று வந்தால் கார்த்திகேயன்.

“ இங்கே என்ன எல்லாம் நடந்துச்சுன்னு தெரியுமா கார்த்தி உனக்கு” என்ற சௌந்திரவள்ளியிடம், “பவித்ரா இங்கே இருக்கிறதை பார்த்தால் அக்கா பண்ணுன தப்பு எல்லாம் உங்களுக்கு தெரிஞ்சிருச்சாம்மா” என்றான் கார்த்திகேயன்.

“கார்த்தி” என்ற சௌந்திரவள்ளியிடம், “ஏற்கனவே எனக்கு தெரியும் பவித்ரா ஒரு வாரத்துக்கு முன்னாடியே என்கிட்ட எல்லாம் உண்மையையும் சொல்லிட்டாள். அக்கா உன்கிட்ட இவ்ளோ மோசமான ஒரு குணம் இருக்குன்னு சத்தியமா நான் நினைச்சு கூட பாக்கல அப்படி என்ன பாவம் பண்ணுனோம் உனக்கு என் கல்யாணத்தை கெடுக்க நினைச்ச  சரி பரவாயில்ல கடவுளா பார்த்து எனக்குன்னு ஒரு பொண்ணை அனுப்பி வச்சிருக்காரு. அவளை நான் கல்யாணம் பண்ணி எங்களுக்கு ஒரு குழந்தை வரப் போகுது அந்த குழந்தை உனக்கு என்ன துரோகம் பண்ணுச்சு. நீ வச்ச விஷத்தை தெய்வானை சாப்பிட்டு இருந்தால் என்ன நடந்திருக்கும் என்று நினைத்தாலே எனக்கு பதறுது. நல்ல வேலை பவித்ரா சரியான நேரத்துக்கு போன் பண்ணி அந்த லட்டை சாப்பிடாதீங்கன்னு சொன்னாள். அதனால அதை தூக்கி குப்பையில் போட்டோம் இல்லன்னா என்ன ஆகிறது” என்று கார்த்திகேயன் கேட்டிட அருணா தேவி மௌனமாக நின்றிருந்தாள். 

 “பேசுக்கா பேசு” என்று கார்த்திகேயன் கூறிட, “எப்படி பேசவாள் கார்த்தி? அவளோட குட்டு தான் உடைஞ்சு போச்சே. இப்படி ஒரு கேவலமான பிறவி கூட தான் இத்தனை வருஷம் குடும்ப நடத்தி ஒரு பிள்ளையை பெத்துருக்கேன்னு நினைக்கும்போது அருவருப்பா இருக்குடி. பெத்த பொண்ணை விட அதிக அன்பையும் பாசத்தையும் கொட்டி வளர்த்த உன் சித்தப்பா, சித்திக்கு இவ்ளோ பெரிய துரோகத்தை பண்ணி இருக்கனா நாளைக்கு எனக்கும், என் பொண்ணுக்கும் நீ எப்படிப்பட்ட துரோகத்தை பண்ண மாட்ட” என்று கோபமாக திட்டினார் கண்ணன்.

“பாவா எல்லாம் நம்ம பொண்ணுக்காக தான்” என்று அருணா தேவி கூறினார். “எது டீ என்  பொண்ணுக்காக பண்ணின அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையை கெடுத்ததா, இல்லை தெய்வானையோட குழந்தையை கொல்ல பார்த்தியே  அதுவா, ஏன்டி உன்னோட சுயநலத்துக்காக நீ பண்ணின எல்லாத்தையும் என் பொண்ணுக்காக பண்ணேன்னு சொல்லுற.  என் பொண்ணுக்காக நீ பாவ முட்டையை தான் சேர்த்து வச்சிருக்க. அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையை அழிச்சு தெய்வானையுடைய குழந்தையை அழிக்க பார்த்து எல்லா பாவமும் என் பொண்ணு தலையில தாண்டி வந்து விடியும். அது ஏன்டி உனக்கு புரிய மாட்டேங்குது நீ எல்லாம் ஒரு பொம்பளை உன் கூட வாழ்ந்ததை நினைத்தாலே அருவருப்பா இருக்குடி. இப்ப சொல்றேன் கேட்டுக்கோ உன் மனசுல உள்ள கெட்ட எண்ணத்தை எல்லாம் தலை முழுகிட்டு நம்ம வீட்டுக்கு வரதா இருந்தால் வா. அங்கே வந்த பிறகு இனி எந்த காலத்துலையும் இந்த வீட்ல நடக்கிற நல்லது கெட்டதுல நீ மூக்கு நுழைக்கவே கூடாது. இந்த வீட்டுக்கும், உனக்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது. அப்படி இல்லாமல் நான் திரும்பவும் இந்த சொத்துக்காக அலையுவேன் இந்த சொத்துல எனக்கு பங்கு இருக்குன்னு ஆடுனேன்னு வச்சுக்கோ உன்னை தலை முழுகிட்டு போறதை தவிர எனக்கு வேற வழியே கிடையாது. அப்புறம் உன் தம்பி கொடுத்தானே சொத்து அது எதையுமே நானும் என் பொண்ணு அனுபவிக்கணும்னு நினைச்சதே இல்லை. அது அவனோட சுய சம்பாத்தியம் ஏதோ ஒரு நிலத்தை உங்க அப்பா அம்மா கொடுத்தாங்கன்னு சொன்னில அந்த நிலத்தை மட்டும்  நாம வாங்கிக்கலாம். மத்தபடி கார்த்தியோட சுயசம்பாத்தியம் எதுலயுமே எனக்கும் என் மகளுக்கும் பங்கு வேண்டாம் இதை நான் அன்னைக்கே அவன் கிட்ட சொன்னேன். அவன் தான் இல்லை பாவா இது என் அக்காவுக்கு செய்யுற சீர்னு  சொல்லிக் கொடுத்தான். ஆனால் அவனோட  வாழ்க்கைவே அழிக்க பார்த்த உனக்கு சீர் தான் ஒரு கேடு” என்று திட்டி விட்ட கண்ணன் சென்று விட அருணா தேவி அழுது கொண்டே தன் கணவனின் பின்னால் சென்றாள். 

“பாவா அர்ச்சனாவை பொண்ணு மாப்பிள்ளை வருவதா   அண்ணையா சொன்னாங்களே எப்போ வராங்க” என்றாள் தெய்வானை.

 “ஹைதராபாத்திலிருந்து மாப்பிள்ளையோட நைனா, அம்மா வரணும். அவங்க நாளைக்கு காலையில தான் வருவாங்க மாப்பிள்ளை இங்கே பக்கத்துல தான் வேலை பார்க்கிறார் அதனால சாயந்திரமே வந்துருவாரு” என்று கார்த்திகேயன் கூறினான்.

 “என்ன பாவா சொல்றீங்க மாப்பிள்ளை பக்கத்துல தான் இருக்காரா” என்று கேட்டாள் தெய்வானை.

“ ஆமாம் பக்கத்தில் தான் நம்ம பண்ணை வீட்ல தான் தங்கி இருக்கிறார்” என்று கார்த்திகேயன் கூறிட, “பாவா பண்ணை வீட்டில் என் அண்ணையா தானே தங்கி இருக்காரு” என்றாள் தெய்வானை.

 “உன் அண்ணையா தான் மாப்பிள்ளை அர்ச்சனா மனசுலையும் அவன் தான் இருக்கான் அது தெரிஞ்சதுக்கு அப்புறம் நான் என் தங்கச்சிக்கு வெளியில் ஏன் மாப்பிள்ளை பார்க்கணும்” என்றான் கார்த்திகேயன்.

 “என்ன சொல்றீங்க பாவா அர்ச்சனா மனசுல என் அண்ணையா இருக்காரா!” என்று ஆச்சரியமாக கேட்டாள் தெய்வானை.

 “ஆமாம் உன் அண்ணையா தான் இருக்கான்” என்ற கார்த்திகேயன் அர்ச்சனா என்று அழைத்திட தன் அறையில் இருந்து வெளியே வந்தாள் அர்ச்சனா.

“என்ன அர்ச்சனா உனக்கும், பிரசாந்துக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நான் ஏற்பாடு பண்ணி இருக்கேன். அதுல உனக்கு சம்மதம் தானே” என்று கார்த்திகேயன் கேட்டிட மௌனமாக கண்ணீர் வடித்தாள் அர்ச்சனா.

 பதில் சொல்லு அர்ச்சனா உன் மனசுல பிரசாந்த் தான் இருக்கிறான். அது எனக்கு நல்லாவே தெரியும் நீ உன் வதனை கிட்ட மறைக்கலாம்,  உன் அம்மாகிட்ட நீ மறைக்கலாம் , ஏன் பிரசாந்த் கிட்ட கூட நீ மறைக்கலாம் ஆனால் என்கிட்ட நீ மறைக்க மாட்டேன்னு நம்புறேன் உண்மையை சொல்லு உன் மனசுல பிரசாந்த் தானே இருக்கான்” என்றான் கார்த்திகேயன்.

 “அண்ணையா அது வந்து” என்று அவள் தயங்கிட, “உன்னோட கல்யாணத்துக்கு  அம்மா ,நைனா அத்தைகாரு,  மாவய்யா எல்லாருமே சம்மதம் சொல்லிட்டாங்க. பிரசாந்துக்கும் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க தான் விருப்பம் நீ சொல்லு உன் மனசுல அவன் தானே இருக்கான்” என்றான் கார்த்திகேயன் 

“அண்ணையா என் மனசுல அவர்தான் இருக்காரு நான் இல்லைன்னு சொல்லல ஆனால் என்னை கல்யாணம் பண்ணி அவருக்கு ஏதாவது ஆயிருச்சுன்னா. சத்தியமா என்னால தாங்கிக்க முடியாது அதனால தான் சொல்றேன் தயவு செஞ்சு என்னை வற்புறுத்தாதீங்க. அவர் ரொம்ப நாளைக்கு நல்லா இருக்கணும். அத்தைகாரு, மாவய்யா வதனை இவங்க எல்லாம் ரொம்ப நல்லவங்க அதைவிட ரொம்ப ரொம்ப நல்லவரு வதனையோட அண்ணையா.  ரொம்ப கண்ணியமானவரு அவரை புடிக்கலைன்னு நான் இல்லை எந்த பொண்ணுமே சொல்ல மாட்டாள். ஆனால் என்னை கல்யாணம் பண்ணிட்டு அவருக்கு ஏதாவது ஆயிருமோன்ற பயத்தோட என்னால வாழ முடியாது. அவர் சந்தோஷமா வாழனும் அதனால தான் சொல்றேன் என்னை விட்ருங்க நான் இப்படியே இருந்துட்டு போறேன் எனக்கு கல்யாணம் வேண்டாம்” என்றாள் அர்ச்சனா.

“ என்ன சொல்றீங்க அர்ச்சனா என் அண்ணையாவை புடிச்சிருக்குன்னு சொல்றீங்க கல்யாணம் வேணாம்னு சொல்றீங்க என்ன அர்த்தம். காலம் முழுக்க கல்யாணம் பண்ணாமல் இந்த மூலைக்குள்ளே அடைந்து உங்க வாழ்க்கைய தொலைக்க போறிங்களா அர்ச்சனா. தயவு செஞ்சு புரிஞ்சுக்கோங்க மரணம் என்பது ஒரு மனுஷனுக்கு எப்ப வேணாலும் வரலாம் அடுத்த நிமிஷம் என்ன நடக்கும்னு தெரியாத ஒரு உலகத்துல தான் நம்ம வாழ்ந்துட்டு இருக்கோம். அப்படி இருக்கும் போது இந்த ராசி ,ஜாதகம் இதெல்லாம் நம்பி ஏன் உங்களோட சந்தோஷத்தை நீங்க தொலைச்சிட்டு இருக்கீங்க. தயவு செஞ்சு புரிஞ்சுக்கோங்க இந்த மூடநம்பிக்கையை விட்டு வெளியில வாங்க உங்க ராசியால என் அண்ணையாவுக்கு  எந்த கெட்டதும் நடக்காது . இன்னும் சொல்லப்போனால் நல்லது தான் நடக்கும்.

 யார் சொன்னா நீங்க ராசி இல்லாதவங்கன்னு நீங்கதான் ரொம்ப ரொம்ப ராசியானவங்க. இந்த வீட்டுக்கு நான் கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்த உடனே மனசார என்னை வாழ்த்துனீங்க. நீங்க மனசார வாழ்த்துனதுனால தான் நான் குழந்தை உண்டாகி இருக்கேன். முதல் முதலாக என் குழந்தை உண்டான செய்தியை உங்க அண்ணையா கிட்டயும் உங்ககிட்டயும் தான் அந்த டாக்டர் சொன்னாங்க. அதனாலதான் என் குழந்தைக்கு வந்த ஆபத்து இரண்டு முறை தடுக்கப்பட்டு என் குழந்தை என் வயித்துல நல்லபடியா வளருது. அதனால சும்மா நீங்க ராசி இல்லாதவள் ராசியில்லாதவள்ன்னு சொல்லி மூளையில இருக்க பாக்காதீங்க. வெளில வாங்க உங்களுக்கு என் அண்ணையாவை புடிச்சிருக்கு அப்படின்னா அவனும், நீங்களும் கல்யாணம் பண்ணி சந்தோஷமா வாழனும். இதுதான் எங்க எல்லாரோட ஆசை தயவு செஞ்சு புரிஞ்சுக்கோங்க அர்ச்சனா” என்று கெஞ்சினாள் தெய்வானை.

“ அதெல்லாம் என் தங்கச்சி புரிந்து கொள்ளுவாள் தெய்வானை. என் மேல சத்தியம் அர்ச்சனா நீ இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்கணும். உனக்கு பிரசாந்த் பிடிக்காமல் நான் இந்த கல்யாணத்தை பண்ணி வச்சா தான் தப்பு  அவனுக்கு உன்னை ரொம்ப பிடிச்சிருக்,கு உனக்கும் அவனை பிடிச்சிருக்கு அப்படி இருக்கும் போது நீங்க ரெண்டு பேரும் தான் சேரனும். நான் அத்தைக்காருகிட்டயும், மாவய்யாகிட்டயும் பேசிட்டேன் அவங்களுக்கும் இந்த கல்யாணத்துல பரிபூரண சம்மதம் அப்படி இருக்கும் போது நீ எதுக்கும் பயப்படாத எதையும் யோசிக்காதே இந்த கல்யாணம் நல்லபடியா நடக்கும். கண்ணன் பாவா கூட பிரசாந்துக்கும், உனக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறதுல எங்களுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம் என்று தான் சொன்னாரு. அதனால நீ ஒழுங்கா இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் சொல்லு” என்றான் கார்த்திகேயன்

“எனக்கு சம்மதம் தான் அண்ணையா” என்று அவள் கூறிட அவளை அணைத்துக் கொண்டவள் “அர்ச்சனா இல்லை வதனை சரியா” என்று தெய்வானை கேட்டிட அவளோ மெலிதாக புன்னகைத்தாள்.

“அத்தைம்மா உங்களுக்கு இதுல சம்மதம் தானே” என்று தெய்வானை கேட்டிட என் பையன் ஒரு முடிவு எடுத்தால் அது சரியா தான் இருக்கும் தெய்வானை. அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கைக்கு அவன் எடுத்திருக்கிற இந்த முடிவு நல்லதா தான் இருக்கும் எனக்கு சம்மதம் தான்” என்றார் சௌந்திரவள்ளி .

“பாவா மாவய்யா” என்று தெய்வானை தயங்கிட, “நைனா கிட்ட ஏற்கனவே பேசிட்டேன் நைனா அர்ச்சனாவுக்கும் பிரசாந்துக்கும் ஜாதகம் பார்க்க தான் போயிருக்காங்க” என்றான் கார்த்திகேயன்.

“ ஜாதகம் எல்லாம் எதுக்கு பாவா” என்று தெய்வானை கேட்டிட, “கல்யாணத்துக்கு நாள் குறிக்க வேண்டாமா அதுக்கு தான்” என்றான் கார்த்திகேயன் 

அத்தியாயம் 24

“நான் ஏன் பாவா வாயை மூடனும் என்னைக்கு இவளை கல்யாணம் பண்ணி இந்த வீட்டுக்கு அழைச்சிட்டு வந்தாங்களோ அன்னையில் இருந்து இந்த வீட்ல எனக்கு உண்டான மரியாதை போயிருச்சு. நல்லா கண்ணை சிமிட்டி, கண்ணை சிமிட்டி அத்தைம்மா, அத்தைம்மான்னு கொஞ்சி, கொஞ்சி நடிச்சு, நடிச்சு என் அம்மாவை கைக்குள்ள போட்டாள். மாவய்யா, மாவய்யான்னு நடிச்சு என் நைனாவை கைகுள்ள போட்டுட்டாள். பாவா, பாவானு நடிச்சு என் தம்பியை கைகுள்ள போட்டுட்டாள். இந்த அர்ச்சனா ஒரு பைத்தியம் பாசமா இரண்டு டிரஸ் எடுத்து கொடுத்ததும் வதனை, வதனைன்னு இவளோட முந்தானையை பிடிச்சுட்டு அதுவும் சுத்துது. இதோ பாருடி உன்னோட மாய மந்திரம் எல்லாம் என்கிட்ட பலிக்காது. என் தங்கச்சியோட வாழ்க்கையில் முடிவெடுக்க உனக்கு எந்த உரிமையும் கிடையாது. இன்னும் சொல்லப்போனால் அர்ச்சனா இந்த வீட்டு பொண்ணு இல்லை. எங்க வீட்டு பொண்ணு என் கொழுந்தனுக்கு தான் அவளை கல்யாணம் பண்ணி வச்சேன் . அவள் கல்யாணம் ஆகி மருமகளா எங்க வீட்டுக்கு வந்துட்டாள். எங்க வீட்டு மருமகளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நீ யாரு” என்றாள் அருணா தேவி.

 “உங்க வீட்டு மருமகளீனா அவங்கள உங்க வீட்ல வச்சு நீங்க பத்திரமா பார்த்துட்டு இருக்கணும். பாத்துக்கிட்டிங்களா? கல்யாணம் ஆகி ஒரு வாரத்துல அந்த பொண்ணோட வாழ்க்கை முடிஞ்சு போச்சுன்னு திரும்ப பிறந்த வீட்டுக்கு தான் அனுப்பி வச்சீங்க. அப்போ என்னைக்கு உங்க வீட்டை விட்டு அவங்களை எங்க வீட்டுக்கு அனுப்பி வச்சீங்களோ, அப்பவே உங்க வீட்டுக்கும் அவங்களுக்குமான உறவு அறுந்து போச்சு. அவங்க கணவர் இறந்தப்பவே உங்க குடும்பத்துக்கும், அவங்களுக்கும் உள்ள உறவு அறுந்து போச்சு அப்படி இருக்கும்போது எங்க வீட்டு பொண்ணுக்கு நாங்க இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறதுக்கு உங்களோட சம்மதம் தேவை கிடையாது. அப்படியே சம்மதம் கேட்கணும்னாலும் அர்ச்சனாவோட முன்னாள் கணவரை பெத்த அம்மா இருக்காங்க, கூட பிறந்த அண்ணன் இருக்காங்க அவங்க ரெண்டு பேரும் அர்ச்சனாவுக்கு மறுமணம் பண்ணி வைக்கிறது எந்த தடையும் சொல்லலை. நீங்க அந்த வீட்டுக்கு வாழப் போன பொண்ணு நீங்க அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையில கருத்து சொல்ல எந்த உரிமையும் கிடையாது. அப்புறம் இன்னொரு விஷயத்தை நீங்க மறந்துட்டீங்க முதல்ல அர்ச்சனா ஒன்னும் உங்க கூட பிறந்த தங்கச்சி கிடையாது. என் புருஷனுக்கு கூட பிறந்த தங்கச்சி அதனால அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கைக்கான முடிவை நானும், என் கணவரும் மட்டும் தான் எடுப்போம். நீங்க எடுக்கக்கூடாது ஏற்கனவே அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையே உங்களோட தப்பான முடிவுனால தான் கெட்டுப்போய் சீரழிஞ்சு நிக்குது. கெட்டுப்போன அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையை சரி பண்ண தான் நானும், என் கணவரும் முயற்சி பண்ணிட்டு இருக்கோம். தயவு செஞ்சு இதுல நீங்க தலையிடாதீங்க. மீறி தலையிட்டீங்க அப்படின்னா நான் என்ன பண்ணுவேன்னு எனக்கே தெரியாது” என்று எச்சரித்தாள் தெய்வானை கோபமாக.

“பார்த்திங்களா எப்படி பேசுறன்னு நான் இந்த வீட்டு பொண்ணு இல்லையாம். அர்ச்சனா என் கூட பிறந்த தங்கச்சி இல்லன்னு சொல்றாள். அது இவளுக்கு எப்படி தெரியும்? நான் உங்க பொண்ணு இல்லைங்கிறது நீங்க சொன்னீங்களா? இல்லை உங்க பையன் சொன்னானா? என்று அருணா தேவி கத்திக்கொண்டிருக்க, “நான் தான் சொன்னேன் வதனை” என்று வந்தாள் பவித்ரா.

“ பவித்ரா” என்ற அருணா தேவி அதிர்ச்சியாகிட, “ஆமாம் வதனை நான் தான் சொன்னேன். அது மட்டும் இல்லை நீங்க அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையை கெடுக்க என்னென்ன சூழ்ச்சி பண்ணுனீங்களோ எல்லாமே சொன்னேன். தெய்வானையோட குழந்தையை கலைப்பதற்கு லட்டுல மருந்து கலந்தீங்க பாத்தீங்களா? அந்த லட்டை மாத்தி வச்சது நான் தான்” என்று பவித்ரா கூறிட அருணா தேவி அறிந்து போனாள். 

“என்ன சொல்ற பவித்ரா தெய்வானையோட குழந்தையை கலைக்க லட்டுல விஷத்தை கலந்தாளா?” என்று சௌந்திரவள்ளி அதிர்ச்சியாக கேட்டிட, “ஆமாம் அத்தகாரு என் அம்மாவும், அண்ணையாகவும் தெய்வானையை பார்க்க இங்கு வந்தாங்களே, அப்போ அம்மா லட்டு புடிச்சு கொண்டு வந்தாங்களே. அந்த லட்டுல அம்மாவுக்கே தெரியாமல் வதனை குழந்தையை கலைக்கிற வீரியமான நாட்டு மருந்து கலந்து வச்சிருந்தாங்க. அது மட்டும் இல்லை அதை சாப்பிட்டு இருந்தால் தெய்வானையோட இந்த குழந்தை கலைந்து போறது மட்டுமில்லாமல் இனி தெய்வானேயோட வாழ்க்கையில எப்பவுமே குழந்தையே பிறக்காது. அப்படிப்பட்ட ஒரு வீரியமான மருந்து அதை கலந்து கொடுத்திருந்தாங்க. சத்தியமா அது என் அம்மாவுக்கோ, அண்ணையாவுக்கோ தெரியாது. வதனையோட எல்லா திட்டமும் எனக்கு மட்டும்தான் தெரியும் வதனைக்கு அந்த வீட்ல ரொம்ப நம்பிக்கையான ஆள் நான் தானே அதனால் என்கிட்ட எல்லாமே சொல்லுவாங்க. அப்ப தான் யோசிச்சேன் இன்னும் இந்த உலகத்தையே பார்க்காத ஒரு குழந்தையை கொல்லுற அளவுக்கு மோசமான ஒருத்தவங்க தான் என் வதனைனு. இப்படிப்பட்ட ஒருத்தவங்க கண்டிப்பா எனக்கு ஒரு நல்ல எதிர்காலத்தை அமைத்துக் கொடுக்க மாட்டாங்கன்னு தெரியும். நான் தான் இந்த வாழ்க்கையை வேணான்னு சொல்லிட்டு போனேன். திரும்ப அந்த வாழ்க்கை வேணும்னு வந்து தெய்வானையோட வாழ்க்கையில சிக்கலை உண்டாக்க நான் என்னைக்குமே நினைக்க மாட்டேன். எனக்கு ஆசை இருந்துச்சு பாவாவை கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு ஆனால் எப்போ அவரோட குழந்தை தெய்வானையோட வயித்துல வளருதுனு தெரிஞ்சதோ அப்பவே நான் முடிவு பண்ணிட்டேன் இன்னும் பிறக்காத ஒரு குழந்தைக்கு எப்பவுமே நான் துரோகம் பண்ண கூடாதுன்னு அதனாலதான் வதனை பண்ணின எல்லா விஷயத்தையும் நான் தெய்வானை கிட்டயும், பாவா கிட்டயும் சொன்னேன்” என்றாள் பவித்ரா. 

“அத்தகாரு அது மட்டும் இல்லை அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கை கெட்டுப் போகணும் அப்படிங்கற எண்ணத்தினால் தான் வதனை என் சின்ன அண்ணையாவுக்கு அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்க. சின்ன அண்ணையாவுக்கு ஹாட் பிராப்ளம் இருக்கிறது வதனைக்கு நல்லாவே தெரியும். அது மட்டும் இல்லாமல் அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையை நாசமாக்கனும் அப்படிங்கற ஒரே ஒரு காரணத்துக்காக தான் அவருக்கு அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணி வச்சாங்க. அவர் இறந்து போயிட்டால், அர்ச்சனா மூளையில் உட்கார்ந்து இருப்பாள். அவளுக்கு வாரிசுன்னு ஒன்னு இருக்காது. அப்போ இந்த சொத்தை ஆள்றதுக்கு வைஷ்ணவிக்கு போட்டியா இன்னொரு குழந்தை இருக்காது அதனால் தான் அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையே கெடுத்தாங்க. அது மட்டும் இல்லை என்னையவோ, வைஷ்ணவியையோ பாவாவுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க அவங்க முழு மூச்சா வேலை பார்த்தாங்க. அதுக்கான ஒரே ரீசன் இந்த சொத்து மொத்தத்தையும் எங்கிருந்தோ வந்த யாரோ ஒரு பெண்ணு ஆளக்கூடாது. ஒன்னு அவங்க மகள் ஆளனும், இல்லையா அவங்களோட நாத்தனாரான நான் ஆளனும். என் வயித்துல பிறக்கும் பிள்ளைங்க அவங்களோட வாரிசுன்னு அவங்க நம்பினாங்க அதனால தான் பாவாவுக்கு வந்த நிறைய வரனை கெடுத்து விட்டாங்க. தெய்வானை கூடவும் கல்யாணம் நடக்க கூடாதுன்னு நிறைய திட்டம் போட்டாங்க கடவுள் புண்ணியத்தினால எந்த திட்டமும் பலிக்காமல் அவங்களுக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சு” என்றாள் பவித்ரா.

“அருணா ஏன் உனக்கு இவ்ளோ கேவலமான புத்தி. உன்னை நான் வயித்துல சுமந்து பெத்துக்கலையே தவிர நான் பெத்த பொண்ணா தானடி உன்னை வளர்த்தேன். உன் அம்மா , நைனா இறந்ததுக்கு அப்புறம் நான் பெத்த பிள்ளைகளுக்கும், உனக்கும் ஏதாவது வித்தியாசம் பார்த்திருப்பேனா? அர்ச்சனாவுக்கு இதுவரைக்கும் நீ அவளுடைய பெரியப்பா பொண்ணுன்னு கூட தெரியாதுடி. கார்த்திக்கு கொஞ்சம் விவரம் தெரியும் அதனால அவனுக்கு தெரியும் ஆனால் அர்ச்சனா உன்னை தன்னோட கூட பொறந்த அக்கான்னு தானடி நினைச்சுட்டு இருக்காள். அவளோட வாழ்க்கையை கெடுக்க எப்படி உனக்கு மனசு வந்துச்சு நான் கூட உன்னை பெத்த பொண்ணா தானடி பாத்துட்டு இருக்கேன் நீ என்னைக்காவது என் ஓரகத்தியோட பொண்ணுன்னு நான் நெனச்சிருக்கேனா ஏன்டி இவ்ளோ மோசமா நடந்துக்குற அப்படி என்னடி உனக்கு இந்த சொத்து மேல வெறி என்று கேட்டார் சௌந்திரவள்ளி.

 “ஆமாம் என் நைனா கொடுத்த நிலத்துல விவசாயம் பண்ணி தானே நீங்க இவ்வளவு சொத்தும் சம்பாதிச்சு இருக்கீங்க அப்போ இது பூராவும் ஆள்றதுக்கு என் ஒருத்திக்குத்தானே உரிமை இருக்கு எங்கிருந்தோ வந்த இந்த தெய்வானை ஆண்டுகிட்டு இருக்காள். அர்ச்சனாவுக்கு கல்யாணம் பண்ணி அவளுக்கு குழந்தை குட்டி வந்தா அந்த குழந்தைகளுக்கு பங்கு கொடுப்பீங்க அப்ப என் பொண்ணு வைஷ்ணவிக்கு என்ன கிடைக்கும். ‌ நானும், என் பொண்ணுப் என்ன திருவோடு ஏந்திக் கொண்டு தெருவுல தெரியணுமா? என்றாள் அருணா.

 “வாயை மூடு அருணா என்னைக்கோ இந்த சொத்துல மூன்று பங்கா பிரிச்சு உனக்கான பங்கை மாப்பிள்ளை கிட்ட என் மகன் கொடுத்துட்டான் அது உனக்கு தெரியுமாடி” என்று சௌந்திரவள்ளி கேட்டிட, “அது இவளுக்கு தெரியாம இருக்கும்னு நீங்க நம்புறீங்களா அத்தகாரு, எல்லாமே தெரியும் பேராசை புடிச்ச மிருகம் இது. மொத்தமா இதுக்கே வேணும்னு அலையுது எவ்வளவு மோசமான பொம்பளைடி நீ அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையை அன்னைக்கு கெடுத்த. இன்னைக்கு அதை சரி பண்ண பார்க்குற இந்த தெய்வானை மேல வன்மம் உனக்கு. அந்த பொண்ணோட வயித்துல இருந்த பச்சை குழந்தையை அழிக்க நினைச்சிருக்கியே மனுஷியா டி மனசு ஜென்மமா நீ” என்று மனைவியை போட்டு அடித்தார் கண்ணன்

“அண்ணையா என்ன பண்றீங்க எதுக்கு இப்போ அவங்களை அடிக்கிறீங்க” என்ற தெய்வானையிடம், “அடிக்க கூடாது தெய்வானை இவளை எல்லாம் கொல்லணும்” என்று கண்ணன் கூறிட, “அண்ணையா அவங்கள அடிக்கிறதுனால அவங்க மாற போறாங்களா? அவங்க எப்படியும் மாறப் போறதில்லை விடுங்க. பாவா வரட்டும் முதலில் அர்ச்சனாவுக்கு மாப்பிள்ளை வீட்ல இருந்து வருபவங்க பொண்ணு பாத்துட்டு போகட்டும் அதுக்கப்புறம் நம்ம பேசிக்கலாம்” என்றாள் தெய்வானை. 

அத்தியாயம் 23

“ஏமி தெய்வானை இப்படி பேசுற” என்ற சௌந்திரவள்ளியிடம் “வேற எப்படி சொல்றது அத்தைம்மா, புரிஞ்சுக்கோங்க அர்ச்சனாவுக்கு வாழ்க்கை இருக்கு நீங்க இந்த மாதிரி நினைக்கிறது தப்பு உங்க பொண்ணு யாருக்கும் எந்த துரோகமும் பண்ணலை அவங்களோட வாழ்க்கைக்கு தான் பெரிய துரோகம் நடந்திருக்கு. பெரிய அநியாயம் நடந்திருக்கு. தான் செத்துப் போயிருவோம்னு தெரிஞ்சுமே அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணின அவங்களோட முன்னாள் கணவர் மேல தப்பு இருக்கு, தன்னுடைய கொழுந்தன் எப்படிப்பட்ட ஆளு, அவருக்கு என்ன பிரச்சனை இருக்கு இப்படி எல்லாமே தெரிஞ்சும் தங்கச்சியோட வாழ்க்கையை பலி கொடுக்கிற மாதிரி அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்ச உங்க மூத்த பொண்ணோட தப்பு, இப்படி யார் யாரோ பண்ணின தப்புனாலதான் அர்ச்சனா இன்னைக்கு வாழ வேண்டிய வயசுல வாழ்க்கையை தொலைச்சிட்டு இந்த வீட்ல ஒரு மூலையில் முடங்கி கிடக்காங்க. இப்போ தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா மூலையிலிருந்து அவங்களை வெளியில் கொண்டு வந்து இருக்கேன். அவங்க சுதந்திரமா இந்த உலகத்துல வாழனும். அதற்கு அவங்களுக்கு ஒரு துணை வேணும். அவங்களுக்கும் கல்யாணம் ஆகி குழந்தை , குட்டினு சந்தோஷமா வாழனும் ஊராளுங்க என்ன வேணாலும் சொல்லட்டும் நம்ம பொண்ணோட சந்தோசம் தான் நமக்கு முக்கியம். நம்ம வாழ்கிற வாழ்க்கை நமக்கானது அத்தைம்மா மத்தவங்களுக்காக இல்லை. ஊரோடு ஒத்து வாழனும் தான் அதுக்காக நம்மளோட சந்தோஷத்தை குழி தோண்டி புதைச்சிட்டு தான் ஊரோடு ஒத்து வாழனும் அப்படின்னு எந்த அவசியமும் கிடையாது. இருக்கிறது ஒரு வாழ்க்கை அதை சந்தோஷமா வந்துட்டு போயிரனும். தயவு செஞ்சு நீங்க என்னை தப்பா நினைக்க மாட்டீங்கன்னு நம்புறேன். அர்ச்சனாவுக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொடுக்க வேண்டியது நம்மளோட பொறுப்பு” என்றாள் தெய்வானை .

“நீ சொல்றதெல்லாம் சரிதான் தெய்வானை ஆனால் அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணிக்க யார் வருவாங்க சொல்லு. இந்த ஊரு பத்தி உனக்கு நல்லாவே தெரியும்னு நினைக்கிறேன் கார்த்தி சொல்லியிருப்பானே” என்று கூறினார் சௌந்திரவள்ளி .

“அத்தைம்மா ஏன் பயப்படுறீங்க இந்த ஊரை விட்டால் வேற ஊரே இல்லையா? நீங்க ஏன் இந்த ஊர்ல பொண்ணு எடுக்காமல் ஹைதராபாத் வர தேடி வந்து என்னை உங்க பையனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சீங்க அந்த மாதிரி நம்ம அர்ச்சனாவுக்கு கூட ஹைதராபாத்ல போய் வாழ்ற யோகம் இருந்தால் சந்தோஷம் தானே” என்றாள் தெய்வானை.

“ என் பொண்ணு எங்கே இருந்தாலும் நல்லா இருக்கணும்னு தான் நானும் நினைப்பேன். நீ சொன்னதுக்கு அப்புறம் தான் அவளுக்கு நான் எவ்ளோ பெரிய அநியாயம் பண்ணி இருக்கேன்னு எனக்கே புரியுது” என்று சௌந்திரவள்ளி கூறிட, “அப்புறம் என்ன அத்தைம்மா சந்தோஷமா நம்ம அர்ச்சனாவுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாம்” என்றாள் தெய்வானை.

“அர்ச்சனா இதுக்கு சம்மதிப்பாளா” என்ற சௌந்திரவள்ளியிடம், “உங்க பொண்ணு தானே நீங்க தான் சம்மதிக்க வைக்கணும் இது பண்ணாதே அது பண்ணாதேன்னு மட்டும் அதட்டுறீங்க நல்ல விஷயத்தை பண்ணனும்னு சொல்லியும் அதட்டுங்க” என்று தெய்வானை கூறினாள் .

“என்னமா மருமகளே நான் உன்னோட மாமியார் அந்த ஞாபகம் இருக்கா? இல்லையா?” என்று சௌந்திரவள்ளி கேட்டிட , “அதெல்லாம் நிறையவே இருக்குது அத்தைம்மா நீங்க என்னோட அத்தைம்மா தானே உங்களை கிண்டல் பண்றதுக்கோ, உங்களோட சண்டை போடறதுக்கோ எல்லாத்துக்கும் எனக்கு உரிமை இருக்கு தானே உரிமை இல்லைன்னு சொல்லுங்க நான் இந்த மாதிரி எல்லாம் பேசலை” என்று தெய்வானை கூறினாள். 

“நீ இந்த அருணா சொல்றது மாதிரி மயக்கி தாண்டி கண்ணை சிமிட்டி சிமிட்டி மயக்கிடுவ” என்று மருமகளின் வெற்றி வழித்து சொடுக்கிட்டவர், “நிஜமா சொல்றேன் தெய்வானை நீ ரொம்ப நல்லா இருக்கணும் என் பொண்ணோட வாழ்க்கை எங்க காலத்துக்கு அப்புறம் எப்படி இருக்குமோன்னு பயந்துட்டே இருந்தேன். வரப் போற மருமகள் அர்ச்சனாவை பார்த்துப்பாளோ? இல்லையோ? இப்படி நிறைய யோசிச்சேன் ஆனால் அர்ச்சனாவுக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்கை அமைச்சு அவளுக்கு ஒரு நல்ல எதிர்காலம் அமைச்சு கொடுக்கணும்னு நினைக்கிற பார்த்தியா நிஜமா சொல்றேன் நீ ரொம்ப நல்லா இருக்கணும்” என்றார் சௌந்திரவள்ளி.

“அத்தைம்மா ரொம்ப பாசம் வைக்காதீங்க ஏற்கனவே நீங்க பாசம் வச்சு வச்சு எனக்கு சளி பிடிச்சுகிச்சு. இன்னும் பாசம் வச்சீங்கனா சளி அதிகமாகி உங்க பேரக் குழந்தையை தான் பாதிக்கும்” என்று அவள் கூறிட, “வாயாடிக் கழுதை” என்று மருமகளின் கன்னத்தில் இடித்தவர், “சரி சரி அத்தைமா உனக்கு பேரிச்சம் பழம் லட்டு புடிச்சு வச்சிருக்கேன் சாப்பிடு” என்று அவளுக்கு கொடுத்தார்.

“ தேங்க்ஸ் அத்தைம்மா” என்று அதை சாப்பிட்டவள், எனக்கு மட்டும்தான் கொடுப்பீங்களா? உங்க பொண்ணுக்கு இல்லையா?” என்றாள் தெய்வானை.

 “அவளுக்கு கல்யாணம் முடிஞ்சு குழந்தை உண்டாகி வரட்டும் அவளுக்கு உனக்கு கொடுத்ததை விட ரெண்டு மடங்கு கொடுப்பேன்” என்று சௌந்திரவள்ளி கூறிட, “பார்த்தியா அவங்க பொண்ணுக்கு ரெண்டு மடங்காம். சரியான ஓரவஞ்சினி” என்று அவள் கூறிட, “அவளது கன்னத்தில் கிள்ளியவர் எப்பவுமே இப்படியே சிரிச்சிட்டே இருக்கணும்” என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்து சென்றார்.

எதார்த்தமாக தன் கணவனுடன் அந்த வீட்டிற்கு வந்தாள் அருணா தேவி. அந்த சமயம் மாமியாரும், மருமகளும் கொஞ்சிக் கொண்டிருப்பதை கண்டவளின் வயிறு பற்றி எரிய ஆரம்பித்தது.

“ என்ன இது இந்த அம்மா இவளைக் கொஞ்சிட்டு இருக்காங்க. என்ன நடக்குது இந்த வீட்ல” என்று யோசித்த அருணா தேவி , “அம்மா” என்று அழைத்திட, “வா அருணா, வாங்க மாப்பிள்ளை” என்று மகளையும், மருமகனையும் வரவேற்றார் சௌந்திரவள்ளி. 

“கார்த்தி தான் வரச் சொன்னா அத்தகாரு அதனாலதான் அருணாவை அழைச்சிட்டு வந்தேன்” என்று கூறினார் கண்ணன்.

“என்ன விஷயம் மாப்பிள்ளை” என்ற சௌந்திரவள்ளியிடம் “அர்ச்சனாவை இன்னைக்கு பொண்ணு பார்க்கறதுக்காக மாப்பிள்ளை வீட்டில் இருந்து வர்றாங்களாமே. கார்த்தி சொன்னான் அதனால தான் வந்தோம்” என்று கண்ணன் கூறிட “என்னது அர்ச்சனாவை பொண்ணு பாக்க வர வர்றாங்களா இதை பத்தி நீங்க என்கிட்ட சொல்லவே இல்லை” என்று அலறினாள் அருணா தேவி .

“உன்கிட்ட எதுக்கு சொல்லணும் உன்கிட்ட சொன்னா முன்னாடியே கெடுத்து விட்டுருவனு தான் உன்கிட்ட சொல்ல வேணாம்னு நான் தான் கார்த்தி கிட்ட சொன்னேன்” என்று கண்ணன் கூறினார்.

 “என்ன மாப்பிள்ளை சொல்றீங்க எனக்கே தெரியாதே” என்றார் சௌந்திரவள்ளி.

 “தெய்வானை” என்று சௌந்திரவள்ளி அழைத்திட, “சொல்லுங்க அத்தை அம்மா” என்று வந்தாள் தெய்வானை.

 “இன்னைக்கு அர்ச்சனாவை பொண்ணு பார்க்க வராங்களாமே, கார்த்தி உன்கிட்ட ஏதாவது சொன்னானா?” என்று கேட்ட சௌந்திரவள்ளியிடம், “இல்லையே அத்தைம்மா, பாவா என்கிட்ட எதுவும் சொல்லலையே” என்றாள் தெய்வானை.

“அது எப்படிம்மா உன்கிட்ட சொல்லாமல் என் தம்பி ஒரு காரியம் பண்ணுவானா? கல்யாணம் ஆகி வந்த அன்னைக்கே அவனை உன் முந்தானையில் முடிஞ்சு வச்சுருக்கியே, யாருகிட்ட கதை விடுற நீ தானே அர்ச்சனா ஃபோட்டோவை மேட்ரிமோனி சைட்ல போட்ட உனக்கே தெரியாமல் அர்ச்சனாவை பொண்ணு பார்க்க மாப்பிள்ளை வீட்டிலிருந்து வர்றாங்களா? என்று அருணா நீட்டி முழக்கிட, “இதோ பாருங்க வதனம் எனக்கு பொய் சொல்ல வேண்டிய எந்த அவசியமும் கிடையாது. இதை நீ பண்ணுனியான்னு கேட்டால் ஆமாம் பண்ணுனேன்னு பட்டுன்னு சொல்ற பழக்கம் தான் எனக்கு இருக்கு. நிஜமா எனக்கு தெரியாது. பாவா என்கிட்ட எதுவுமே சொல்லலை” என்றாள் தெய்வானை.

  “எனக்கு சின்ன வயசுல காது குத்தியாச்சு நீ திரும்ப எனக்கு காதுகுத்தி என் காதுல பூ சுத்த பார்க்காதே, நல்லா இருக்குமா இந்த வீட்ல நடக்கிற கூத்து ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆகி புருஷனை இழந்த பொண்ணுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க போறீங்களா! இது என்ன புது கொடுமையா இருக்கு நம்ம ஊர்ல இந்த மாதிரி எந்த வீட்டிலையாவது நடந்து இருக்கா. இந்த மகராசி நம்ம வீட்டுக்கு வந்தாலும் வந்தாள். வெள்ளை புடவை கட்டினவளுக்கு கலர் புடவையை குடுத்துட்டு இப்போ அவளுக்கு கல்யாண ஆசை வேற தூண்டி விட்டுட்டாள். நீங்க வேணா பாருங்க இவன் அண்ணையாவை கூட்டிட்டு வந்து அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சாலும் வைப்பாள்” என்று அருணா தேவி கூறினாள். 

“ஏன் என் அண்ணையாவுக்கு அர்ச்சனாவை கல்யாணம் வச்சு பண்ணி வச்சால் என்ன தப்பு” என்றாள் தெய்வானை.

 “என்ன தப்பா நல்லா எப்படிம்மா இந்த கேள்வி கேட்கிற, என் தம்பி சொத்துல பாதியை உன் அண்ணையாவுக்கு பிடிங்கி கொடுக்க திட்டமோ?” என்றாள் அருணா தேவி.

“வாயை மூடுங்க வதனை என் அண்ணையா ஒன்னும் அடுத்தவங்க சொத்துக்கு ஆசைப்படுறவரு கிடையாது. அர்ச்சனா சம்மதம் சொன்னால் கட்டுண புடவையோடு அவங்களை கல்யாணம் பண்ணி அழைச்சிட்டு போவாரு” என்றாள் தெய்வானை.

“என் தங்கச்சிக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நீ யாரு” என்றாள் அருணா தேவி.

 “உங்க தங்கச்சியோட வதனை, அவங்களோட அண்ணனோட மனைவி, இந்த வீட்டோட மருமகள். உங்களை விட அதிகமா அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையில எனக்கு உரிமை இருக்கு. அத்தைம்மா, மாவய்யாவுக்கு அப்புறம் அவங்களை பாத்துக்க வேண்டிய பொறுப்பும், கடமையும் எனக்கும், என் பாவாவுக்கும் தான் இருக்கு . அப்படி இருக்கும்போது அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கையில முடிவெடுக்கிற உரிமை உங்களைவிட அதிகமா எனக்கு இருக்கு” என்றாள் தெய்வானை.

 “பார்த்தீங்களாமா எப்படி பேசறாள்ன்னு பாத்தீங்களா? எல்லாம் நீங்க கொடுக்குற இடம் அத்தைம்மா, அத்தைம்மான்னு உங்களை மயக்கி வச்சதுனால நீங்களும் அவள் என்ன சொன்னாலும் தலையாட்டிட்டு இருக்கீங்க. உங்க பொண்ணுக்கு இப்போ இரண்டாவது கல்யாணம் பண்ணி வச்சு என்ன சாதிக்க போறீங்க. இந்த ஊரே நம்மளை காரி துப்பும் அதுக்கு தான் இவள் வேலை பார்த்துட்டு இருக்காள்” என்று அருணா தேவி கூறிட, “அருணா வாய மூடு” என்றார் கண்ணன்.

அத்தியாயம் 21

“என்ன பிரசாந்த் டிரான்ஸ்ஃபர் எந்த ஊருக்கு” என்று கேட்டார் கலா ராணி. “நம்ம பாவா ஊருக்கு தான் அம்மா” என்றான் பிரசாந்த்.

“அப்போ ரொம்ப நல்லது நம்ம தெய்வானையை அடிக்கடி நீ போயி பார்த்துக்குவ, எனக்கு தான் கஷ்டம் இரண்டு பிள்ளைகளையும் பிரிஞ்சி இருக்கனும்” என்று வருந்தினார் கலா ராணி.

“நீங்களும் என்கூட வந்து விட வேண்டியது தானே அம்மா” என்ற பிரசாந்திடம், “மகனே உனக்கு மட்டும் தான் டிரான்ஸ்ஃபர் உன் நைனாவுக்கு ட்ரான்ஸ்பர் கிடையாது. நைனாவை பார்த்துக்கனும் இல்லையா நானும் உன் கூட வந்துட்டேன்னா நைனா சாப்பாட்டுக்கு ரொம்ப கஷ்டப்படுவாரு. ஏற்கனவே உன் நைனாவுக்கு பிபி சுகர் எல்லாமே இருக்கு. அதனால அம்மா அங்கே வர முடியாது. பரவாயில்லை லீவுக்கு நீ இங்கே வந்துடனும் சொல்லிட்டேன் பாத்துக்கோ” என்றார் கலாராணி.

 “வாரவாரம் எப்படிம்மா எனக்கு லீவு கொடுப்பாங்க மாசத்துல ஒன் டைம் வந்துடுறேன். தெய்வாவையும் பாக்கணுமே லீவு டைம் தான் தெய்வாவையும் போய் பாக்கணும் அதனால புரிஞ்சுக்கோங்க” என்றான் பிரசாந்த்.

 “சரி சரி ஊருக்கு போக எல்லாம் எடுத்து வைக்கிறேன். தெய்வா வீட்டுல நீ தங்க வேணாம்” என்று கலாராணி கூறினார். “எனக்கு தெரியாதா அம்மா அதெல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேன். ஒரு நாள் மட்டும் தெய்வா வீட்ல தங்கிட்டு அப்புறம் எனக்கு வீடு பார்த்து தங்க ஏற்பாடு பண்ணிக்கிறேன்” என்றான் பிரசாந்த்.

 “சரிப்பா உன் பாவா கிட்டயும், தெய்வா கிட்டயும் ஃபோன் பண்ணி சொல்லிடு” என்று கலா ராணி கூறிட, “நான் ஏற்கனவே பாவா கிட்ட பேசிட்டேன்ம்மா, வீட்டுக்கு வர சொன்னாங்க” என்றான் பிரசாந்த்.

 “சந்தோஷம்” என்ற கலாராணி கண்கலங்கினார். “என்னமா ஏன் கண் கலங்குறீங்க” என்ற பிரசாந்திடம், இல்லைப்பா தெய்வானை கல்யாணம் முடிந்து வீட்டை விட்டு போனப்ப கூட சந்தோஷமா ஆனந்த கண்ணீர் தான் வந்துச்சு ஆனால் பையன் நீ வீட்டை விட்டு விட போகும்போது கொஞ்சம் கஷ்டமா இருக்குடா” என்றார் கலா ராணி .

“கஷ்டமா இருக்கா. உங்க கஷ்டத்தை போக்க என்ன பண்ணட்டும் பேசாமல் வேலையை விட்டுட்டு மா”என்ற பிரசாந்திடம்,

 “பைத்தியக்காரா அதுக்காக வேலையை விடுவியா சந்தோஷமா போயிட்டு வாடா உன்னை கல்யாணம் பண்ணி மாமியார் வீட்டுக்கு அனுப்பிட்டேன்னு நினைச்சுக்கிறேன்- என்று சிரித்தார் கலராணி.

 “அம்மா உங்க கிட்ட ஒரு விஷயம் கேட்கணும்னு நினைச்சிட்டு இருக்கேன். கேட்கலாமா” என்ற பிரசாந்திடம் , “கேளுடா என் கிட்ட கேட்க என்ன தயக்கம்” என்றார் கலாராணி. 

“அர்ச்சனா பத்தி என்ன நினைக்கிறீங்க” என்றான் பிரசாந்த்.

 “நினைக்கிறதுக்கு என்ன இருக்கு ரொம்ப நல்ல பொண்ணு வாழ வேண்டிய வயசுல வாழ்க்கையை இழந்துட்டு இருக்காள். அந்த பொண்ணுக்கு திரும்ப ஒரு நல்லது நடந்தால் நான் ரொம்ப சந்தோஷப்படுவேன்” என்றார் கலாராணி.

 “அந்த நல்லத நம்மளே நடத்தி வைக்கலாமே” என்று பிரசாந்த் கேட்டிட, “புரியலை” என்றார் கலாராணி.

 “அர்ச்சனாவை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு ஆசைப்படுறேன்” என்று பிரசாந்த் கூறிட பட்டென்று அவனது கன்னத்தில் அறைந்து விட்டார் கலாராணி. 

“என்னமா இப்போ தான் அந்த பொண்ணுக்கு ஒரு நல்லது நடந்தால் சந்தோஷப்படுவேன்னு சொன்னீங்க, ஆனால் அதையே உங்க பையன் பண்றேன்னு சொன்னால் ஏத்துக்க முடியலையா” என்ற பிரசாந்திடம், “நீ அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன் சொன்னதுக்காக நான் அறையலை. அர்ச்சனாவுக்கு உன் மேல அந்த மாதிரி எந்த எண்ணமும் இல்லை ஏற்கனவே அந்த பொண்ணை நீ தடுக்கி விழும்போது புடிச்சதுக்கு எவ்ளோ பெரிய பிரச்சனை நடந்துச்சு. இப்போ உனக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்க ஆசைனு பொய் சொன்னன்னு வச்சுக்கோயேன் அந்த அருணா அன்னைக்கு நான் சொன்னது உண்மைதான்னு சொல்லி எல்லாரும் முன்னாடியும் இன்னும் அந்த பொண்ணை அசிங்கப்படுத்துவாள். அதனால தான் உன்னை அறைந்தேன் அப்போ அன்னைக்கு இந்த மாதிரி ஒரு எண்ணத்தோடு தான் நீ அந்த பொண்ணு கிட்ட பேசி இருக்க பழகி இருக்க” என்றார் கலாராணி .

அம்மா அந்த பொண்ணை முதல் முதலாக பார்த்த அன்னைக்கே எனக்கு ரொம்ப புடிச்சி போச்சு அந்த பொண்ணை கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு இன்னைக்கு நேத்து இல்ல நான்கு மாசத்துக்கு முன்னாடியே நான் ஆசைப்பட்டேன். எனக்கு அந்த பொண்ணை புடிச்சிருக்கு. அவங்களுக்கும் என்னை பிடிச்சிருந்தால் மட்டும் தான் நான் அவங்களை கல்யாணம் பண்ணிப்பேன். உங்களுக்கு அர்ச்சனாவை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதுல விருப்பம் இருக்கா இல்லையா” என்றான் பிரசாந்த்.

 “விருப்பம் இல்லைன்னு நான் சொல்ல மாட்டேன் பிரஷாந்த் என் பிள்ளைகளோட விருப்பம் தான் எனக்கு முக்கியம். அது மட்டும் இல்லாமல் அர்ச்சனா ரொம்ப தங்கமான பொண்ணு நம்ம வீட்ல இருந்த மூன்று நாளிலையே அவளை பத்தி நல்லாவே புரிஞ்சு கிட்டேன். அந்த பொண்ணு இருக்கிற வீடு நிஜமா சொல்றேன் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கும் ஆனால் அவங்க நமக்கு பொண்ணு கொடுப்பாங்களான்றது தான் இப்ப கேள்வி” என்றார் கலாராணி.

 “ஏன் கொடுக்க மாட்டாங்க” என்ற பிரசாந்திடம், “பிரஷாந்த் மாப்பிள வீட்டோட வசதிக்கு நம்ம கொஞ்சம் கூட ஈடு கிடையாது. முதலில் அதை புரிந்துகொள் தெய்வானையும் ,நீயும் நல்லா படிச்சு இருக்கீங்க. சம்பாதிக்கிறீங்க அப்பாவும் வேலைக்கு போறாரு சம்பாதிக்கிறார் எல்லாமே ஓகே. ஆனால் மாப்பிள்ளை அந்த கிராமத்திலும் சொந்தமா அவ்வளவு நிலம், பண்ணை அது இதுன்னு பெரிய ஆளா இருக்காரு. நல்ல வசதியா இருக்காங்க அவங்க வசதியோட நம்மளை கம்பேர் பண்ணும் போது ரொம்ப கம்மி. அவங்க வீட்டு பொண்ணை எப்படி நமக்கு கொடுப்பாங்கன்னு நீ முதலில் யோசிச்சியா? எனக்குமே ஆசை இருந்துச்சு அர்ச்சனா இங்க இருந்த மூன்று நாளில் அவள் ஏன் நம்ம வீட்லயே இருக்க கூடாது அப்படின்னு தான் நான் யோசிச்சேன். ஆனால் அவங்க பொண்ணு கொடுக்க மாட்டாங்க டா அது மட்டும் இல்லாமல் அந்த ஊர்ல உள்ள மூடநம்பிக்கை எல்லாம் பார்த்தா நிச்சயமா அந்த பொண்ணுக்கு இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி வைப்பாங்கன்னு எனக்கு தோனலை அதனால நீ அந்த எண்ணத்தை விட்டுவிடு” என்றார் கலாராணி.

சரிங்கம்மா என்ற பிரசாத் ஊருக்கு கிளம்ப தயாராகினான்.

 “நீ தெய்வா வீட்ல தங்குறது ஒரு நாள் மட்டும் தான் இருக்கணும். அங்கே தங்கும் ஒரு நாளும் அர்ச்சனாவை எந்த ஒரு தொந்தரவும் பண்ணக்கூடாது” என்று கலா ராணி கூறிட “அம்மா விருப்பமில்லாத ஒரு பொண்ணை கட்டாயப்படுத்தி கல்யாணம் பண்ணிக்க என்னைக்குமே உங்க பையன் நினைக்க மாட்டான். அர்ச்சனாவுக்கு என் மேல விருப்பம் இருந்தால் மட்டும் தான் நான் அவங்களை கல்யாணம் பண்ணிப்பேன் அதனால நீங்க என்னை நம்பலாம்” என்றான் பிரசாந்த்.

 “என் பையன் மேல எனக்கு நிறையவே நம்பிக்கை இருக்கு. இருந்தாலும் சொல்றேன்” என்றார் கலராணி

“என்னடி என்னென்னமோ சொன்ன” என்ற சௌந்தரவள்ளியிடம், “இதோ பாருங்க இந்த மேட்ரிமோனி சைட்ல உங்க பொண்ணு அர்ச்சனா போட்டோவை உங்க மருமகள் தெய்வானை அப்லோட் பண்ணி இருக்காள்” என்று அருணா தேவி தன் போனை காட்டினாள்.

 அதை பார்த்த சௌந்தரவள்ளி அதிர்ச்சியாகினார்.

 “இதை தெய்வானை தான் பண்ணினாள்னு உனக்கு யார் சொன்னது” என்ற சௌந்திரவள்ளியிடம், “இந்த போட்டோவுக்கு கீழேயே இன்னாரு தான் இதை ஷேர் பண்ணி இருக்காங்கன்னு தான் போட்டு இருக்கேன். பதிவு பண்ணவங்களோட பெயர் தான் போட்டு இருக்கே தெய்வானை கார்த்திகேயன்னு” என்றாள் அருணா தேவி.

 உன் மருமகள் தானே தெய்வானை கார்த்திகேயன் அப்புறம் அவள் தானே இதெல்லாம் பண்ணி இருக்காள்” என்று அருணா கூறிட, “எதுக்கு தெய்வானைக்கு இந்த வேண்டாத வேலை. என் பொண்ணுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க எங்களுக்கு தெரியாதா ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆகி புருஷனை பறிகொடுத்துட்டு இருக்கிற பொண்ணுக்கு திரும்ப கல்யாணம் பண்ணி வைக்க இவள் யாரு இருக்கட்டும் அவளுக்கு” என்று பற்களை கடித்த சௌந்தரவள்ளி கோபமாக வீட்டிற்கு சென்றார்.

தன் அன்னையை தூண்டி விட்ட சந்தோஷத்தில் அருணா தேவி தன் வீட்டிற்கு கிளம்பினாள்.

 செல்லும் வழியெங்கும் சௌந்தரவள்ளிக்கு யோசனையாக இருந்தது .

எதுக்கு இந்த பொண்ணுக்கு இந்த வேண்டாத வேலை அர்ச்சனாவுக்கு இப்போ எதுக்கு இவ கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நினைக்கிறாள். ஒருவேளை அர்ச்சனா வீட்ல இருக்கிறது அவளுக்கு இடைஞ்சலா இருக்கா.

 ச்சே ச்சே அப்படி இருக்காது அர்ச்சனாவுக்கு ஒரு நல்லது பண்ணனும்னு நினைச்சிருப்பாள். ஆனால் எதுக்கு இதை பண்ணிட்டு இருக்காள். இது அர்ச்சனாவுக்கு நல்லது கிடையாது. அது பெரிய பாவம்” என்று யோசித்துக் கொண்டே வந்தார் சௌந்தரவள்ளி.

 “என்ன வள்ளி யோசனையாக உட்கார்ந்திருக்க” என்ற சிவநேசனிடம், “பாவா நம்ம அர்ச்சனா போட்டோவ மேட்ரிமோனி சைட்ல போட்டு மாப்பிள்ளை பார்க்க ஆரம்பித்து இருக்கிறாள் தெய்வானை . எனக்கு அவளை திட்டவும் மனசு வரமாட்டேங்குது. நான் கோவமா ஏதாவது சொல்லிட்டேனா மாசமா இருக்கிற பொண்ணு வேற அதனால தான் கொஞ்சம் தயக்கமா இருக்கு” என்று சௌந்தரவள்ளி கூறிட, “நல்ல விஷயம் தானே வள்ளி” என்றார் சிவநேசன்.

“என்ன பாவா நீங்க நம்ம ஊரை பத்தி தெரிஞ்சும் இப்படி சொல்றீங்க அர்ச்சனாவுக்கு இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி வச்சா நம்ம ஊரே நம்மளை காரி துப்பும். அது உங்களுக்கு தெரியுதா தெரியலையா” என்று சௌந்தரவள்ளிடம், “நம்ம பொண்ணோட வாழ்க்கை இப்படி ஆனதுக்கு காரணம் இந்த ஊரோட கட்டுப்பாடு தான். பதினைந்து வயசுல அந்த பிள்ளைக்கு நம்ம கல்யாணம் பண்ணி வச்சோம். ஒரு நல்லவனா பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வச்சோமா குடிகாரன், பொறுக்கி, ஊதாரி. உன் மூத்த பொண்ணு பேச்சை கேட்டு அர்ச்சனாவை அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சோம் ஆனால் என்ன பண்ணினான். ஒரு வாரம் கூட நம்ம மகள் கூட வாழாமல் போய் சேர்ந்துட்டான். அவன் செத்து பத்து வருஷம் ஆச்சு இன்னும் அவனையே நினைச்சுகிட்டு நம்ம பொண்ணை காலம் முழுக்க முழுக்க இப்படியே இருக்க வைக்கிறது கொஞ்சம் கூட சரி கிடையாது. தெய்வானை எடுத்த முடிவு நல்ல முடிவு நாமளே நம்ம அர்ச்சனாவுக்கு நல்ல மாப்பிள்ளை பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாம்” என்றார் சிவநேசன்.

 “பாவா” என்ற சௌந்திரவள்ளியிடம், “இந்த ஊரே நமக்கு வேணாம் ஒதுக்கி வச்சா ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு போறாங்க நம்ம யாருக்கும் பயப்பட வேண்டிய அவசியம் இல்லை . என் பொண்ணோட வாழ்க்கை நல்லா இருக்கணும்னா தெய்வானை எடுத்து அந்த முடிவுக்கு நான் சம்மதிக்கிறேன் நீயும் சம்மதிக்கணும்” என்றார் சிவநேசன்.

அத்தியாயம் 20

“பாவா” என்ற தெய்வானையிடம் “ஏமி தெய்வா” என்றான் கார்த்திகேயன்.

 “அர்ச்சனாவுக்கு வேற வாழ்க்கை அமைச்சு கொடுக்குறத பத்தி நீங்க என்ன நினைக்கிறீங்க” என்றாள் தெய்வானை.

“இதுல நினைக்க என்ன இருக்கு அர்ச்சனா விருப்பப்பட்டால் கண்டிப்பா அவளுக்கு இன்னொரு வாழ்க்கை அமைத்துக் கொடுத்தே ஆகணும். அவள் இப்படியே எத்தனை நாளைக்கு இருப்பாள். அவளுக்குன்னு ஒரு வாழ்க்கை வேணும், அவளுக்குன்னு ஒரு குழந்தை வேணும், அவளுக்குன்னு ஒரு குடும்பம் வேணும்” என்றான் கார்த்திகேயன்.

“அத்தைம்மாவும் , மாவய்யாவும் சம்பாதிப்பாங்களா” என்றாள் தெய்வானை.

 “சம்மதிக்க வைக்கணும்” என்ற கார்த்திகேயன், “முதலில் அர்ச்சனாவுக்கு நல்ல மாப்பிள்ளையா தேடணும். மேட்ரிமோனியில் போடலாமா” என்றான் கார்த்திகேயன். “மேட்ரிமோனிலையா” என்ற தெய்வானையிடம், “ஆமாம் தெய்வா மேட்ரிமோனியில் தான் பார்த்து ஆகணும். இந்த ஊர்ல கண்டிப்பா அர்ச்சனாவை எவனும் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டான். ஏன்னா இந்த ஊர் அப்படி. மூட நம்பிக்கையில் ஊறிப்போன ஊர். அதனால நம்ம மேட்ரிமோனியில் நல்ல மாப்பிள்ளையா பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாம்” என்றான் கார்த்திகேயன். 

“ஏற்கனவே மேரேஜ் ஆகி இருந்தால் கூட ஓகே” என்ற கார்த்திகேயனிடம், ஏமி பாவா மாப்பிள்ளையும் விடோவரா பார்க்கிறீங்க” என்றாள் தெய்வானை.

 “அர்ச்சனாவுக்கும் இது இரண்டாவது கல்யாணம் தானே முதல் கல்யாணம் பண்ணிக்கிற மாப்பிள்ளை ஏதாவது ஒரு சூழ்நிலையில அர்ச்சனாவோட பழைய வாழ்க்கை பற்றி தப்பா பேசிட்டானா அது அவளுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கும். இதுவே அவனுக்கும் இரண்டாவது கல்யாணம் அப்படிங்கற பட்சத்தில் அர்ச்சனாவோட பழைய வாழ்க்கையை பற்றி அவன் எதுவும் பேச மாட்டான். அவனுக்கும் முதல்ல ஒரு லைஃப் இருந்திருக்கிறது. என் தங்கச்சி வாழ்க்கையில் சந்தோஷம் மட்டுமே இருக்கணும். அப்படி ஒரு மாப்பிள்ளை அவளுக்கு பாக்கணும்” என்றான் கார்த்திகேயன்

“தன் அண்ணனின் விருப்பத்தை தன் கணவனிடம் கூறலாமா? வேண்டாமா?” என்று யோசித்தாள் தெய்வானை.

 “ஒரு வேளை நான் அண்ணையா மனசுல அர்ச்சனா இருக்குற விஷயத்தை சொல்லி பாவா வேணான்னு சொல்லிட்டால் என்ன பண்றது” என்று அவள் யோசித்துக் கொண்டிருக்க, “ஏமி தெய்வா யோசிச்சிட்டு இருக்க நான் சொன்னதை செய்யலையா” என்றான் கார்த்திகேயன்.

 “செய்யலாம் பாவா ஆனால் நம்மை மாப்பிள்ளைக்கு ஏன் வெளியில் போய் அலையனும். என் அண்ணையாவுக்கு அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாமே” என்றாள் தெய்வானை. 

“இல்ல தெய்வா அது சரி வராது” என்று கார்த்திகேயன் கூறிட “ஏன் பாவா என் அண்ணையாவுக்கு என்ன குறைச்சல், நல்ல வேலையில இருக்காரு, நல்ல சம்பாதிக்கிறாரு என் அம்மாவும் நைனாவும் கூட அர்ச்சனாவை நல்லா பாத்துப்பாங்க” என்று தெய்வானை கூறினாள். 

கண்டிப்பா அத்தகாருவும், மாவையாவும் அர்ச்சனாவை நல்லா பாத்துப்பாங்க ஆனால் அது உனக்காக. அவளுக்காக இருக்கும்னு எனக்கு நம்பிக்கை இல்லை. எந்த அப்பா, அம்மா தன் பையனுக்கு ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆன ஒரு பொண்ணை, அதுவும் கல்யாணம் ஆகி ஒரு வாரம் கூட புருஷனோட வாழாமல் வாழ்க்கையை இழந்துட்டு வந்த ஒரு பொண்ண கல்யாணம் பண்ணி வைப்பாங்க சொல்லு. அத்தகாருவும், மாவய்யாவும் ஒருவேளை சம்மதம் சொல்லி கல்யாணம் பண்ணி வச்சாலும் அது உன்னோட வாழ்க்கையை காப்பாத்துறதுக்காக தான் இருக்குமே தவிர அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கைக்காக இருக்காது. அப்புறம் பிரஷாந்த் அவனுக்கு இது முதல் கல்யாணம் ஏதாவது ஒரு சூழ்நிலையில ஏதாவது ஒரு கோவத்துல அர்ச்சனாவை பார்த்து அவளோட முதல் வாழ்க்கையை பற்றி பேசிட்டான்னா என் தங்கச்சியோட வாழ்க்கையே போயிரும். அதனாலதான் நான் யோசிக்கிறேன் வார்த்தை தடிக்காமல் அவர் நடந்துப்பான். அப்படின்னு நீ சொல்லலாம் ஆனால் அது கூட உனக்காகத்தான் இருக்குமே தவிர அர்ச்சனாவுக்காக இருக்காது. அதனால நம்ம பிரசாந்துக்கும், அர்ச்சனாவுக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வைக்க வேண்டாம் என்று நான் நினைக்கிறேன்” என்றான் கார்த்திகேயன்.

 “இல்லை பாவா அது வந்து” என்று அவள் கூறிட, “வேணாம் தெய்வா இது பத்தி அத்தக்காரு கிட்டையும், மாவய்யா கிட்டையும் நீ எந்த ஒரு பேச்சு வார்த்தையும் வச்சுக்க கூடாது சரியா நான் சொல்றபடி நீ மேட்ரிமோனியில் அர்ச்சனாவோட போட்டோவ போ”டு என்று கார்த்திகேயன் கூறினான் .

அவளும் கணவனின் பேச்சை மீற முடியாமல் அவன் சொன்னது போலவே செய்தாள்.

“வதனை இங்கே பாருங்களேன்” என்ற பவித்ரா தன் மொபைலை அருணாவிடம் காட்டிட, “என்னடி இது” என்றாள் அருணா .

“அர்ச்சனாவோட போட்டோவை மேட்ரிமோனி சைட்ல போட்டு இருக்காங்க அவளுக்கு கல்யாணத்துக்கு மாப்பிள்ளை தேடுறாங்க போல” என்று பவித்ரா கூறிட இது என்னடி கூத்து அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க மேட்ரிமோனியில் போட்டோ போடுற அளவுக்கு அந்த தெய்வானை முன்னேறிட்டாளா? இது அம்மாவுக்கும், நைனாவுக்கும் தெரியுமானு தெரியலையே. இருக்கு அவளுக்கு” என்று பற்களை கடித்த அருணா தன் அன்னை சௌந்திரவள்ளிக்கு போன் செய்தாள்.

 “என்னமா நடக்குது உங்க வீட்ல அந்த தெய்வானையுடைய ஆட்டம் அதிகமாயிட்டே போகுது” என்றாள் அருணா தேவி.

“ என்ன தெய்வானையோட ஆட்டம் அதிகமாயிட்டு இருக்கு” என்ற சௌந்தரவள்ளியிடம், உங்க மருமகள் தெய்வானை உங்க மகள் அர்ச்சனாவுக்கு ஆன்லைன்ல மாப்பிள்ளை தேடிட்டு இருக்காள். மேட்ரிமோனி சைட்ல அர்ச்சனாவோட போட்டோவை போட்டு கல்யாணத்துக்கு மாப்பிள்ளை வேணும்னு ஊரு எல்லாம் விளம்பரம் போட்டுட்டு இருக்காள். நம்ம ஊர் பத்தி உங்களுக்கு தெரியும் தானே அர்ச்சனாவுக்கு இரண்டாவது கல்யாணம் அவசியமா? அப்படி பண்ணி வச்சா நம்ம ஊரே காரி துப்பும். இந்த ஊர்ல உங்க மானம் மரியாதை எல்லாம் காத்துல பறக்கும். என்ன நினைச்சிட்டு இருக்காள் உங்க மருமகள். அவள் இஷ்டத்துக்கு பண்ணிட்டு இருக்காள்” என்றாள் அருணா தேவி.

“ நீ சொல்றது உண்மையா” என்ற சௌந்தரவள்ளியிடம், “நான் என்ன பொய்யா சொல்லப் போறேன்” என்ற அருணா, “நீங்க கோயிலுக்கு வாங்க நான் உங்க வீட்டுக்கு வந்தா என் மாமியார்க்கு பிடிக்காது அதனால நீங்க கோவிலுக்கு வாங்க நம்ம பேசிக்கலாம்” என்று கூறி ஃபோனை வைத்தாள் அருணா தேவி. 

ஏமி தெய்வா உன் அம்மா, நைனா ஊருக்கு போயிட்டாங்கனு வருத்தமா இருக்கியா? என்ற கார்த்திகேயனிடம், “அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்லையே, நான் என் பாவா கூட இருக்கிறேன் சந்தோஷமா அதனால தான் அவங்க ஊருக்கு கூப்பிட்டும் கூட நான் போகலை” என்றாள் தெய்வானை .

“ஊருக்கு கூப்பிட்டாங்களா?” என்ற கார்த்திகேயனிடம், ஆமாம் பாவா, வேதனை என்னை தள்ளி விட்டாங்களே, அதனால அம்மா கொஞ்சம் பயந்து இருந்தாங்க நைனா சொல்லி சமாளிச்சுட்டாங்க ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லை நான் நம்ம குழந்தை பிறக்கிற வரைக்கும் உங்க கூட தான் இருப்பேன். குழந்தை பிறந்ததுக்கு அப்புறமும் உங்க கூட தான் இருப்பேன் உங்களை விட்டு போகவே மாட்டேன்” என்று தன் கணவனை அணைத்துக் கொண்டாள் தெய்வானை.

  “சரி ,சரி எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு நான் போயிட்டு வந்துடறேன் நீ வீட்ல பத்திரமா இரு அர்ச்சனா கூட பேசிட்டு இரு” என்று கூறிய கார்த்திகேயன் மனைவி அவளின் நெற்றியிலும் , வயிற்றிலும் முத்தமிட்டு வெளியே சென்று விட்டான். 

“ஏமி செஸ்டான்னு, இந்த அண்ணையா வேற அர்ச்சனாவை விரும்புகிறேன்னு சொல்லுது. பாவா வேற அண்ணையாக்கு அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணி வைக்க மாட்டேன்னு சொல்றாங்க. இப்ப நான் என்ன பண்ணட்டும் அர்ச்சனாவோட மனசுல அண்ணையா இருந்தா கூட பாவா கிட்ட பேசலாம். இந்த அர்ச்சனா அவங்க மனசுல என்ன நெனச்சிட்டு இருக்காங்கன்னு அவங்கள தவிர வேற யாருக்குமே தெரியாது” என்று புலம்பிய தெய்வானை அர்ச்சனாவின் அறைக்கு சென்றாள்.

“ஏமி அர்ச்சனா யோசனையாகவே இருக்கீங்க இரண்டு, மூன்று நாளாக” என்ற தெய்வானையிடம், “ஒன்னும் இல்லை வதனை” என்ற அர்ச்சனா, “சாப்பிட்டீங்களா” என்றாள் .

“அதெல்லாம் நான் சாப்பிட்டேன். நான் மறந்தாலும் என் அத்தைம்மா வேளை வேளைக்கு எனக்கு சாப்பாடு கொடுக்க மறக்கிறதே இல்லை” என்றாள் தெய்வானை.

“ நீங்க எதை பத்தி யோசிச்சிட்டு இருக்கீங்க” என்ற தெய்வானையிடம், “ஒன்னும் யோசனை இல்லையே வதனை”என்று சமாளித்தாள் அர்ச்சனா.

“என் அண்ணையாவைப் பத்தி யோசிச்சிட்டு இருக்கீங்களா?” என்று தெய்வானை கேட்டு விட அர்ச்சனா அதிர்ச்சியாக அவளைப் பார்த்தாள்.

 “எனக்கு தெரியும் என் அண்ணையா மனசுல நீங்க இருக்கீங்கன்னு அதுக்காக உங்கள நான் என் அண்ணையாவைத் தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு கண்டிப்பா சொல்ல மாட்டேன். ஆனால் உங்க வாழ்க்கையில இன்னொரு கல்யாணம் நடந்தால் நான் ரொம்ப சந்தோஷப்படுவேன் உங்க அன்னையாவும் ரொம்ப சந்தோஷப்படுவாங்க. நீங்க கல்யாணம் பண்ணிக்க போற மாப்பிள்ளை என் அண்ணையாவா இருந்தால் எனக்கு ரெண்டு மடங்கு சந்தோஷம் அவ்வளவுதான்” என்று தெய்வானை கூறினாள்.

“ தயவு செஞ்சு இதைப் பத்தி என்கிட்ட பேசாதீங்க வேதனை” என்று கோபமானாள் அர்ச்சனா.

 “ஏன் அர்ச்சனா இது பத்தி உங்க கிட்ட பேச கூடாதுன்னா எனக்கு புரியல நீங்களும் உங்க ஹஸ்பண்டும் அவ்வளவு சந்தோஷமாகவா வாழ்ந்தீங்க. சாரி ஹஸ்பண்ட்னு சொல்லிட்டேன் உங்களுடைய எக்ஸ் ஹஸ்பண்ட்” என்ற தெய்வானையிடம் பதில் ஏதும் கூறாமல் மௌனம் ஆகினாள் அர்ச்சனா.

“இதோ பாருங்க அர்ச்சனா பத்து வருஷமா நீங்க அவரையே நினைச்சுட்டு வாழ்ந்துட்டு இருக்கீங்கனா, உங்க மனசுல அவர் மேல அவ்ளோ காதலா” என்று தெய்வானை மீண்டும் கேட்டாள்.

“காதலா என் வாழ்க்கையில் அதெல்லாம் கிடையாது வதனை . நான் ரொம்ப பெரிய துருதிர்ஷ்டசாலி என்றாள் அர்ச்சனா.

 “என்ன சொல்றீங்க அர்ச்சனா” என்ற தெய்வானையிடம், “எனக்கு நடந்ததுக்கு பெயர் கல்யாணம்னு நீங்களும் நம்புறீங்களா? அது கல்யாணமே கிடையாது. என் அக்காவோட பிடிவாதம், அகங்காரம் அதனால நடந்தது. என்னை கல்யாணம் பண்ணின என் ஹஸ்பண்ட் கூட ஒரு நாள் கூட நான் வாழ்ந்ததே இல்லை. அவனுக்கு என்னை பிடிக்கலை . என்னை தவிர பல பெண்களோட தொடர்புல இருந்தான். குடிச்சு குடிச்சு ஹார்ட் அட்டாக் வந்து தான் செத்துப் போனான். கல்யாணம் ஆகி ஒரு வாரத்தில் செத்தாலும் செத்தான் உன்னால தான், உன் ராசியால தான் செத்துப்போனான்னு ஊரே சொன்னாங்க. என் அத்தைம்மா, பெரிய பாவா இரண்டு பேரும் தான் என்னை பழிக்கலை. மத்தபடி ஊரே பழிச்சுச்சு. எனக்கு பயமா இருக்கு வதனை திரும்ப ஒருத்தனை கல்யாணம் பண்ணி என்னுடைய ராசி நாளைக்கு அவனுக்கு ஏதாவது ஆயிடுச்சின்னா சத்தியமா என்னால எந்த ஏச்சு, பேச்சையும் தாங்க முடியாது நான் இப்படியே இருந்துடுறேன். கடைசி வரைக்கும் என் அப்பா, அம்மாவுக்கு பொண்ணா, அண்ணையாவுக்கு ஒரு தங்கச்சியா, உங்களுக்கு ஒரு நாத்தனாரா, உங்க குழந்தைகளுக்கு அத்தையா இப்படியே நான் இருந்துட்டு போயிடுறேன். வாழ்க்கையில திரும்ப கல்யாணம்கிற அத்தியாயம் வேண்டாம்” என்று அழுது கொண்டே கூறினாள் அர்ச்சனா.

அத்தியாயம் 19

“பைத்தியக்காரி பைத்தியக்காரி நீ எல்லாம் என்னடி ஜென்மம் நீ பண்ணின காரியத்துனால உன் தங்கச்சி அங்கே சாக கிடக்கிறாள்” என்று கத்தினார் கண்ணன்.

“என்ன சொல்றீங்க பாவா” என்ற அருணாவின் கன்னத்தில் பளார் என்ற அறைந்தவர், “நீ பேசின பேச்சுக்கு அர்ச்சனா கையை அறுத்துட்டு சாக கிடைக்கிறாள். போதுமாடி உனக்கு போதுமா உன் மனசு ரொம்ப குளு குளுனு இருக்கா” என்றார் கண்ணன்.

அருணாவே ஒரு நிமிடம் அதிர்ந்து போனாள் . “என்ன சொல்றீங்க” என்று அவள் கேட்டிட, “ஆமாடி இப்போ தான் உன் தம்பி போன் பண்ணினான். உன்னை எல்லாம் என்ன பண்றதுன்னு எனக்கு தெரியலை அர்ச்சனாவுக்கு மட்டும் ஏதாவது ஒன்னு ஆச்சு உன்னை நான் உயிரோடவே விடமாட்டேன்” என்று கத்தினார் கண்ணன்.

“வதனை” என்ற பவித்ராவிடம், “அர்ச்சனா சாகணும்னு” என்று ஏதோ சொல்ல வர, “நல்லா நடிக்கிறீங்க வதனை அண்ணையா கிட்ட வேணும்னா நடிங்க என்கிட்ட நடிக்க வேண்டாம். இப்போ அர்ச்சனா செத்துருந்தால் கூட நீங்க உண்மையிலே கவலைப்பட்டு இருக்க மாட்டீங்க” என்று பவித்ரா கூறிட அவளை பார்த்து புன்னகைத்த அருணா தேவி, “கண்டிப்பா அர்ச்சனா செத்தால் கூட எனக்கு கவலை இல்லை. அர்ச்சனா செத்தால் அதை வச்சு அதுக்கு காரணம் அந்த பிரசாந்த்னும், தெய்வானை வயிற்றில் வளரும் குழந்தை தான்னும் கதை கட்டிவிட்டு அந்த தெய்வானையை எங்க வீட்டை விட்டு விரட்டி விரட்ட தான் பார்ப்பேனே தவிர கண்டிப்பா கவலைப்பட்டு இருக்க மாட்டேன்” என்றாள் அருணா தேவி.

“அர்ச்சனா உங்க கூட பிறந்த தங்கச்சி தானே”என்ற பவித்ராவிடம், “கூடப் பிறந்த தங்கச்சியா யாரு அர்ச்சனாவா, அர்ச்சனா, கார்த்தி ரெண்டு பேருமே என் கூட பிறந்தவர்களே கிடையாது. இன்னும் சொல்லப்போனால் நான் சிவநேசன், சௌந்தரவள்ளி பெத்த பொண்ணே கிடையாது” என்றாள் அருணா தேவி.

“ஏமி செப்பன்டி வதனை” என்ற பவித்ராவிடம், என் நைனாவும், அம்மாவும் ஒரு விபத்துல இறந்து போயிட்டாங்க. அவங்க இறந்து போனதுனால சின்ன குழந்தையா இருந்த என்னை என் சித்தப்பா சித்தி வளர்க்க ஆரம்பிச்சாங்க.

அவங்க பொண்ணாவே வளர்க்க ஆரம்பிச்சாங்க. அவங்களுக்கு பிறந்த பிள்ளைங்க தான் கார்த்தியும், அர்ச்சனாவும். என் நைனாவோட சின்ன வயலில் தான் முதன் முதலில் அவங்க விவசாயம் பண்ணி வாழ்க்கை ஓட்ட ஆரம்பிச்சாங்க. அதுல இருந்து தானே இப்ப உள்ள எல்லாமே அப்போ அது எல்லாம் எனக்கு தானே சொந்தம் ஆகணும். எங்கிருந்தோ வந்த எவளோ ஒருத்தி அதை ஆளணும்னா விடுவேனா அதனாலதான் என் பொண்ணு வைஷ்ணவிக்கும், கார்த்திக்கும் அவ்ளோ வயசு வித்தியாசமா இருந்தாலும் பரவாயில்லை என்று சொல்லி வைஷ்ணவியை அவனுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க நான் முடிவு பண்ணினதே.

அப்புறம் அர்ச்சனா அவள் காலம் முழுக்க எனக்கு அடிமையாக இருக்க வேண்டும் என்று செத்துருவான்னு தெரிஞ்சு தான் உன் அண்ணனுக்கு அவளை கல்யாணம் பண்ணி வச்சேன்.

என்ன அந்த படுபாவி ஒரு வாரத்திலேயே சாவான் என்று நான் எதிர்பார்க்கலை” என்று அருணா தேவி கூறினாள்.

பவித்ராவிற்கு அவளை பார்க்க பயமாக இருந்தது. “வதனை நீங்க பண்ணினது தப்பில்லையா” என்ற பவித்ராவிடம், “தப்பே இல்லை. அதை தப்புன்னு நான் ஒத்துக்கவும் மாட்டேன்” என்றாள் அருணா.

“வதனை என் மேல கோவமா இருக்கீங்களா?” என்ற அர்ச்சனாவை பார்த்து முறைத்தாள் தெய்வானை.

“கோபம் இல்லை கொலை வெறியில் இருக்கேன். எவ்ளோ தைரியம் இருந்தால் சாகறதுக்கு முயற்சி பண்ணுவீங்க. அப்போ உங்களுக்கு எங்க மேல எல்லாம் கொஞ்சம் கூட பாசம் அக்கறை எதுவுமே இல்லைல” என்றாள் தெய்வானை .

“அப்படி இல்லை வதனை” என்ற அர்ச்சனாவிடம், “போதும் நடந்து முடிந்ததை நான் பேச விரும்பலை, ஆனால் உங்க கிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்றேன் இன்னொரு முறை தற்கொலை பண்ணிக்கணும் அப்படிங்கற எண்ணம் உங்க மனசுல வரவே கூடாது. இது என் மேல சத்தியம். என் மேல கூட இல்லை என் வயித்துல இருக்குற உங்க அண்ணையாவோட குழந்தை மேல சத்தியம்” என்றாள் தெய்வானை.

“என்ன காரியம் பண்றீங்க வதனை, குழந்தை மேல போய் சத்தியம் பண்ண சொல்லிட்டு” என்ற அர்ச்சனாவிடம், “என் குழந்தை உயிரோட இருக்கணும்னு உங்களுக்கு ஆசை இருக்கு தானே அப்ப நீங்க ஒழுங்கா இருப்பீங்க” என்றாள் தெய்வானை.

“ சத்தியமா இனிமேல் நான் சாக முயற்சி பண்ண மாட்டேன். அதனால் குழந்தை மேல சத்தியம் பண்ண வேண்டாம் புரிஞ்சுக்கோங்க” என்று அர்ச்சனா கூறிட , “சரி ஓகே உங்களை நான் நம்புறேன்” என்றாள் தெய்வானை.

“நாங்க கிளம்புறோம் தெய்வானை” என்ற கலாராணியிடம், “என்ன சம்மந்தி வந்து ஒரே நாளில் கிளம்புறேன்னு சொல்றீங்க. அருணா பேசுனதை நீங்க எதுவும் தப்பா நினைச்சுக்கிட்டிங்களா?” என்றார் சௌந்தரவள்ளி.

“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல சம்மந்தி” என்ற கலாராணியிடம், “அப்புறம் என்ன ஒரு வாரமாவது தங்கி தெய்வானை கூட இருந்துட்டு தான் நீங்க போகணும்” என்று சௌந்தரவள்ளி கூறிட, “ஆமாம்மா அதான் அத்தைம்மா சொல்றாங்களே ஒரு வாரம் என் கூட இங்க இருங்களேன்” என்றாள் தெய்வானை.

“ இல்லம்மா வேலை இருக்கு போகணும் அண்ணனுக்கு வேற டிரான்ஸ்பர் கிடைச்சிருக்கு” என்று கலா ராணி கூறிட, “நிஜமாவா அண்ணையா என்கிட்ட சொல்லவே இல்லை” என்றாள் தெய்வானை.

“கிடைச்சதும் சொல்லலாம்னு இருந்தேன். இப்ப என்ன” என்ற பிரசாந்த், சரி உன் ஆசைக்காக ஒரு வாரம் வேண்டாம் ரெண்டு நாள் இருந்துட்டு போறோம்” என்றான்

“அர்ச்சனா உன் அக்கா பண்ணுன தப்புக்கு நான் உன்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்கிறேன்” என்று கண்ணன் கூறிட, “ஐயோ பாவா நீங்க ஏன் என்கிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுட்டு இருக்கீங்க அக்காவை பத்தி தான் தெரியுமே. நான் தான் அவசரப்பட்டுட்டேன்” என்றாள் அர்ச்சனா.

இல்லைம்மா எவ்வளவு கஷ்டம் இருந்தால் நீ இப்படி ஒரு முடிவு எடுத்திருப்பே எனக்கு நல்லாவே புரியுது உனக்கு வாக்கு கொடுக்கிறேன். இனிமேல் உன் அக்கா உன் கிட்ட இந்த மாதிரி நடந்துக்க மாட்டாள். அப்படி நடந்தால் என்ன நடக்கும்னு அவளுக்கு என் அம்மா தெளிவா சொல்லிட்டாங்க” என்று கண்ணன் கூறிட அருணா தேவி அமைதியாக நின்றிருந்தாள்.

“என்னங்க ஹாஸ்பிடல்ல இருந்து வந்து முழுசா ஒரு நாள் ஆச்சு என்கிட்ட முகம் கொடுத்து கூட பேச மாட்டேங்கிறீங்க” என்ற பிரசாந்திடம், பதில் ஏதும் பேசாமல் அவனை கடந்து சென்றாள் அர்ச்சனா.

“ உங்ககிட்ட தான் அர்ச்சனா நான் பேசிட்டு இருக்கேன்” என்று பிரசாந்த் கேட்டிட, “எனக்கு உங்க கிட்ட பேச விருப்பமில்லை” என்றாள் அர்ச்சனா.

“அதான் ஏன்” என்றவனிடம், “உங்களுக்கே தெரியும் திரும்பத் திரும்ப போட்டு என்னை இம்சை பண்ணாதீங்க வதனைக்காக நான் வெள்ளைப் புடவையில் இருந்து மாறினதே தப்புன்னு தோணுது” என்றாள் அர்ச்சனா.

“இது என்னங்க வம்பா போச்சு என் மனசுல பட்டதை உங்ககிட்ட சொன்னேன். உங்களுக்கு என்னை பிடிக்கவில்லை அப்படின்னா நீங்க உன்னை எனக்கு பிடிக்கலடான்னு ஓப்பனா சொல்லுங்க அதை விட்டுட்டு என்னை அவாய்ட் பண்றது நல்லாவா இருக்கு” என்றான் பிரசாந்த்.

அவனை முறைத்து விட்டு கோபமாக அங்கிருந்து சென்று விட்டாள் அர்ச்சனா.

“ஏமி அண்ணையா முகத்தில் டன் கணக்கில் சோகம் கொட்டி கிடக்கு, அர்ச்சனா உன்னோட காதலை அக்சப்ட் பண்ணிக்கையா” என்று கேட்டாள் தெய்வானை .

அவளை ஆச்சரியமாக பார்த்தான் பிரசாந்த். “உனக்கு எப்படி தெரியும் நான் அர்ச்சனாவை லவ் பண்றேன்னு” என்ற பிரசாந்திடம், “என் கல்யாணத்துக்கு முன்னமே நீ அர்ச்சனாவை லவ் பண்ண ஆரம்பிச்சுட்ட. அது எனக்கு அப்பவே தெரியும். நீ முதல் முதலாக அர்ச்சனாவை பார்த்த உடனே உனக்கு அவளை பிடிச்சிருந்துச்சு. அதனாலதான் அந்த பொண்ணோட லைப் வந்து இப்படி இருக்கு அப்படி இருக்குன்னு புலம்பிட்டு இருந்த அந்த பொண்ணை அவங்க வீட்ல ஏதோ தீட்டு மாதிரி வச்சிருக்காங்க அது இதுன்னு சொல்லி நீ புலம்புனியே அப்பவே எனக்கு புரிஞ்சிருச்சு அந்த பொண்ணு மேல உனக்கு ஒரு இன்ட்ரஸ்ட் இருக்குனு. கல்யாணம் முடிந்து நான் இங்கே வந்தப்போ அர்ச்சனா லைஃப் பத்தி பாவா சொல்லி தெரிஞ்சுக்கிட்டேன். பாவா கிட்ட பேசி பார்த்ததில் அவருக்கும் அர்ச்சனாவுக்கு இன்னொரு லைஃப் அமைச்சு கொடுக்கிற எண்ணம் தான் இருக்கு. அதை கொஞ்சம் கொஞ்சமா அத்தைம்மா மனசுலையும், மாவய்யா மனசுலையும் ஏத்தணும்னு நினைச்சேன் . இந்த வீட்ல எல்லாமே என் விருப்பப்படி தான் நடக்குது. என் மேல எல்லாருமே பாசமா இருக்காங்க அர்ச்சனாவோட வாழ்க்கை உன் கூட இருந்தா கண்டிப்பா சந்தோஷமா இருக்கும் ஆனால் அது அவளோட விருப்பமா இருந்தால் மட்டும்தான்” என்றாள் தெய்வானை .

“நானும் அதைத்தான் சொல்றேன் தெய்வா அர்ச்சனாவுக்கு என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க விருப்பம் இருந்தால், எனக்கும் சந்தோஷம் தான் அவங்களுக்கு விருப்பம் இல்லாமல் எதையுமே நம்ம பண்ண வேணாம்” என்றான் பிரசாந்த்.

“என் அண்ணையா ரொம்ப ரொம்ப நல்லா அண்ணையா” என்று தெய்வானை கூறிட, “ரொம்ப ஐஸ் வைக்காத தெய்வா, வேணும்னா அண்ணையா உனக்கு ஐஸ்கிரீம் வாங்கி தரேன்” என்றான் பிரசாந்த்.

“நீ மட்டும் வாங்கி கொடுக்காமல் இருந்திருவியாக்கும் அவ்வளவுதான்” என்று அவனை அவள் எச்சரிக்க, “என் தங்கச்சி சொன்னால் மறுப்பேச்சு ஏது, எத்தனை ஃப்ளேவர் வேணும்னு சொல்லு எல்லா ஃப்ளேவரும் வாங்கிட்டு வந்து தரேன்” என்றான் பிரசாந்த்.

“இருக்கிற எல்லா ஃப்ளேவரும் சாப்பிட்டால் எனக்கு சளி பிடிக்கும் எனக்கு சளி பிடிச்சா என் வயித்துல உள்ள குழந்தைக்கும் சளி பிடிக்கும். உனக்கு ஓகேன்னா சொல்லு பத்து ஃப்ளேவர் கூட நான் சாப்பிடுறேன்” என்று அவள் சிரித்திட, “அய்யய்யோ வேணவே வேணாம் உனக்கு ஒரு ஐஸ்கிரீமே அதிகம் தான் குழந்தைக்கு எந்த ஒரு தப்பும் நடந்துவிடக்கூடாது” என்று பதறினான் பிரசாந்த். அவனை பார்த்து புன்னகைத்தவள், “அண்ணையா அர்ச்சனாவுக்கு உன்னை பிடிக்கிறது, பிடிக்காமல் போறது வேற விஷயம் நீ அர்ச்சனாவை கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதுல நைனாவும், அம்மாவும் எதுவும் பிரச்சனை பண்ணினாங்கன்னா என்ன பண்றது” என்றாள் தெய்வானை.

“அதைப் பற்றி யோசிக்கலையே” என்று தலையில் கை வைத்தான் பிரசாந்த்.