வில்விழி அம்பில்(அன்பில்) வீழ்ந்திடுவேனோ?

அம்பு – இறுதி அத்தியாயம்

ஆண்கள் சமையலறையில் அன்று மும்முரமாக வேலை செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.. பெண்களோ ஊர்மி நிச்சயதார்த்தத்துக்கு கடைக்கு சென்று வாங்க வேண்டிய பொருள்களின் பட்டியல்.. பத்திரிகைகளை அனுப்ப வேண்டிய நபர்களின் பட்டியல்.. சமையல் அலங்காரம் இவை எல்லாவற்றுக்கும் ஏற்பாடு செய்வது என்று எல்லாவற்றையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்..

இதில் எல்லாம் ஆண்கள் மூவரும் தலையிட கூட இல்லை.. லக்ஷ்மணுக்கு உறவென்று சொல்லிக்கொள்ள யாரும் இல்லாததால் வில்விழியினா அன்னை தந்தையே அவனுக்கு பெற்றோராக இருந்து அந்த கல்யாணத்தை நடத்தி வைக்க முன் வந்தனர்..

இதில் லக்ஷ்மனுக்கு தனக்கு அன்னை தந்தை கிடைத்துவிட்ட சந்தோஷம்.. அவர்களை நிஜமாகவே தன் பெற்றோராக எண்ணினான் அவன்..

அவர்களும் லட்சுமணனை கடைக்கு அழைத்து போய் அவனுக்கு வேண்டியதெல்லாம் வாங்கினர்.. அவனின் சகோதரிகளாய் வில்விழியும் மான்விழியும் அவனுக்கு வேண்டியதெல்லாம் செய்தவர்கள் இந்தப் பக்கம் மார்க்கண்டேயனின் மருமகள்களாய் ஊர்மியின் அண்ணிகளாய் பெண் வீட்டு வேலைகளையும் பார்த்து பார்த்து கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்..

ஆண்கள் மூவருமே அவர்கள் பொருட்களை வாங்கியதும் பையை தூக்க வருவதோடு சரி.. ஊர்மி எம்பிஏ படித்திருப்பதால் அவர்களின் கம்பெனியின் வரவு செலவுகளை பார்க்கும் வேலையை அவள் பார்த்துக் கொண்டாள்..

இப்போது இந்த்ர தனுஷ் அகாடமியிலீ வில்விழியும் இந்தரும் சரி சமமான பங்குதாரர்கள்.. அதுபோல ப்ருத்வி ஆர்ச்சரி மேனுஃபேக்சரர்ஸ் கம்பெனியில் மான்விழியும் பிருத்வியும் சமமான பங்குதாரர்களாக இருக்க பிருத்வி மேனுஃபேக்சரஸ் புதிய கிளை ஊர்மிளா ஏரோ மேக்கர்ஸ் கம்பெனியில் ஊர்மிளாவும் லக்ஷ்மணும் சம பங்குதாரர்கள் ஆனார்கள்..

மார்க்கண்டேயர் எல்லா பொறுப்புகளில் இருந்தும் விலகிக் கொண்டார்.. மார்க்கண்டேயரின் வீடு மட்டும் சகுந்தலா மார்கண்டேயர் இருவர் பெயரிலும் இருந்தது..

இப்போது சகுந்தலாவிடம் நிறைய வழக்குகள் குவிந்திருந்தன..

மார்க்கண்டேயர் அவரின் திறமையை பார்த்து வியந்து போனார்..

அன்று.. சகுந்தலாவும் மார்க்கண்டேயரும் கோயிலுக்கு சென்று இருந்தார்கள்..

எல்லோரும் வேலைக்கு சென்றிருக்க மான்விழி குழந்தைகளை பார்த்துக் கொள்ள வீட்டிலேயே இருந்தாள்.. அன்று தாமதமாக மார்க்கண்டேயரும் சகுந்தலாவும் வீட்டுக்கு வந்த பிறகு கம்பெனிக்கு செல்லலாம் என்று இருந்தாள் அவள்..

அவள் வீட்டில் வேலை பார்த்துக் கொண்டிருக்க அந்த சமயம் சக்தியும் சின்ட்டூவும் ஷ்யாம் கர்ணாவோடு விளையாடிக் கொண்டிருந்தார்கள்..

சிறிது நேரத்தில் அவர்களுக்கு உணவு கொடுக்க கையில் கிண்ணத்தோடு வெளியே வந்த மான்விழி சரியாக அவள் வெளியே வந்த நேரம் யாரோ இருவர் வீட்டுக்குள் நுழைந்து குழந்தைகள் இரண்டையும் தூக்கி ஒரு ஜீப்பில் ஏற்றிக்கொண்டு போக அதன் பின்னாலேயே ஓடி சென்றவள் “ஏய்.. யாருடா நீங்க..? எதுக்குடா குழந்தைகளை தூக்கிட்டு போறீங்க? டேய் படுபாவிங்களா..”

 தன் கையில் இருந்த கிண்ணத்தை கீழே போட்டுவிட்டு கத்திக் கொண்டே சென்றவள் அவர்களை பின்தொடர முடியாமல் திரும்பவும் வந்து வீட்டுக்குள் பார்க்க வீட்டிற்குள் எந்த வண்டியும் இல்லை..

 ஷ்யாம் கர்ணாவோ தன் கயிற்றை எப்படியாவது அறுத்துக் கொண்டு குழந்தைகளை காப்பாற்ற போக வேண்டும் என்று விழைவது போல் தலையை இப்படியும் அப்படியும் ஆட்டிக் கொண்டு பெரிதாய் கனைத்தபடி தவித்துக் கொண்டிருந்தான்..

அவன் கனைக்கும் சத்தத்தில் அவன் புறம் திரும்பி பார்த்த மான்விழி அவர்களின் குழந்தைகளின் கதறல்கள் மட்டுமே கண்களில் நிறைந்திருக்க சட்டென தன் பயத்தை உதறித் தள்ளியவள் வேகமாக சென்று தன் கைபேசியை தன் இடையில் சொருகிக்கொண்டு ஷ்யாம் கர்ணாவின் கயிற்றை கழட்டி விட்டவள் ஒரே தாவலில் அவன் மீது ஏறி பழைய மான்விழியாக அவனை அந்த கடத்தல்காரர்கள் போன திசையை நோக்கி செலுத்திக் கொண்டிருந்தாள்..

சட்டென தன் கைபேசியில் முதலில் இருந்த எண்ணுக்கு அழைத்தவள் அந்த பக்கம் வில்விழி அழைப்பை ஏற்கவும் “மலரு.. நீதானா..? இங்க பாரு.. யாரோ நாலு பேரு ஜீப்ல வந்து நம்ம குழந்தைகளை கடத்திட்டு போயிட்டாங்க.. நான் ஷ்யாம் கர்ணாவோட அவங்களை துரத்திகிட்டு போயிட்டு இருக்கேன்.. இப்ப நான் தெரு முனையில தான் இருக்கேன்.. என் கண்ணுக்கெட்டற தூரத்தில் தான் அவங்க இருக்காங்க.. இன்னும் கொஞ்சம் வேகமாக போனேனா அவங்க வண்டி கிட்ட போயிருவேன்.. நான் என் லைவ் லொகேஷன் ஷேர் பண்றேன்.. நீ உடனே நான் எங்க இருக்கனோ அங்க வந்துரு..”

அவள் சொன்னதைக் கேட்ட வில்விழியோ படபடத்துப் போனாள்..

 “மானு.. நீ குதிரை ஓட்டுறியா?” என்று கேட்க “அடியேய் இப்ப அதெல்லாம் பேச டைம் இல்லடி.. நான் அவனுங்களை ஃபாலோ பண்ணிட்டு இருக்கேன்.. என்னால இதுக்கு மேல பேச முடியாது.. நீ சீக்கிரம் வா..” என்று சொல்லிவிட்டு கைபேசியை அது இருந்த இடத்திலேயே வைத்து அந்த வண்டியை தொடர்ந்து போனாள்..

அவள் சொன்னது போல லைவ் லொகேஷன் போட்டு இருக்க அதை பார்த்தபடியே அவள் இருக்கும் இடத்திற்கு இந்தரையும் கூட்டிக்கொண்டு விரைந்தாள் வில்விழி.. பிருத்விக்கும் ஊர்மிக்கும் விஷயத்தை சொல்லிவிட்டு சரியாக பத்து நிமிடத்தில் மான்விழி இருந்த இடத்தை அடைந்து இருந்தாளா அவள்..

அவள் வண்டியில் வில்லும் அம்பும் இருந்தன..மான்விழிக்கு முன்னால் ஒரு ஜீப் போய்க்கொண்டிருந்தது.. அதிலிருந்து அவர்கள் குழந்தைகளை அடக்கிப் பிடித்து வைத்திருக்க அவர்களும் அம்மா சித்தி என்று மாறி மாறி மான்விழியை கதறி அழைத்துக் கொண்டு இருந்தார்கள்…. வில்விழி வந்து கொண்டிருந்த வண்டி திடீரென நின்று விட என்ன கோளாறு என்று தெரியாமல் தவித்து போனாள் வில்விழி..

சட்டென தாமதிக்காமல் “இந்தர் நீங்க வண்டியை பார்த்து அதை ஸ்டார்ட் பண்ணி கொண்டு வாங்க.. நான் மான்விழியோட அவங்களை ஃபாலோ பண்றேன்..” என்று அவசரமாய் சொல்லிக்கொண்டே காரை விட்டு இறங்கி ஓடினாள்..

 அவன் “நீ எப்படி டி போவ?” என்று கேட்டுக் கொண்டிருக்க அவன் கேட்டது காற்றில் கரைந்து போனது.. வேகமாக நாலு கால் பாய்ச்சலில் ஓடி சென்று குதிரையை அடைந்தவள் “மானு.. ஒரு நிமிஷம்.. நான் உனக்கு பின்னாடி..ஏறிக்கறேன்.. என்று சொல்ல ஷ்யாம் கர்ணாவும் ஒரு நொடி நிதானித்தான்..

 அந்த இடைவெளியில் சட்டென அவன் மேல் ஏறிய வில்விழி மான்விழியின் பின்னால் அமர்ந்து கொண்டாள்..

அதேநேரம் பிருத்வியும் ஊர்மியும் வந்த கார் இந்தர் கார் அருகில் வர அவனும் பிருத்வியின் காரில் ஏறிக்கொண்டான்..

ப்ருத்வி தன்னவள் குதிரை ஓட்டிக்கொண்டிருக்கும் அழகை பார்த்துக் கொண்டே மெய் மறந்து வண்டியை பின்னாலேயே மெதுவாக ஓட்டி சென்று கொண்டிருந்தான்..

இந்தரோ “டேய் நம்ம குழந்தைங்க அங்க டேஞ்சர்ல இருக்காங்க டா.. இப்பதான் பொண்டாட்டியை பார்த்து மயங்கிட்டு இருக்கான்.. ஃபாஸ்டா போடா..” என்க அப்போதுதான் நிலைமையை உணர்ந்தவன் வண்டியின் வேகத்தை அதிகரித்தான்..

இங்கு மான்விழி ஜீப்புக்கு மிக அருகில் சென்று இருக்க வில்விழியோ முன்னால் சென்று கொண்டிருந்த வண்டியில் ஓட்டி கொண்டிருந்தவனின் வெளியே தெரிந்த காலை நோக்கி அம்பை செலுத்தி இருந்தாள்..

சரியாக அவன் காலில் அம்பு பாய அம்பு பட்டவுடன் வலியில் துடித்து போனவன் வண்டியை தாறுமாறாக செலுத்த தொடங்க அதில் வண்டி கொஞ்சம் வேகம் குறைந்தது.. அதற்குள் வண்டியை அடைந்திருந்தான் ஷ்யாம் கர்ணா..

சட்டென இறங்கிய இரு சகோதரிகளும் ஓடிச்சென்று ஒரு மரத்தில் மோதி நின்ற வண்டியில் இருந்து குழந்தைகளை பறித்து எடுக்க அவர்களோ வில்விழியையும் மான்விழியையும் சரமாரியாக தாக்க தொடங்கினார்கள்..

இரண்டு பேரும் அவர்களை எதிர்த்து எவ்வளவு போராடியும் ஒரு நிலையில் அவர்களால் நான்கு பேரை சமாளிக்க முடியவில்லை.. சரியாக அப்போது இந்தரும் பிருத்வியும் அங்கு வந்து சேர அவ்வளவுதான் நான்கு பேரையும் சுற்றி வளைத்து அடித்து துவைத்து கொத்தாக பிடித்திருந்தார்கள் குடும்பமாய் சேர்ந்து..

அவர்களை காவல் நிலையத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல அவர்கள் இந்த கடத்தலுக்கு காரணமாய் சொன்ன பெயர் விஷ்வாவும் அவன் நண்பர்களும்..

மான்விழி அருகில் வந்த ப்ருத்வி.. “இந்த சீனை பாக்க எவ்வளவு நாளா வெயிட் பண்ணிட்டு இருந்தேன் தெரியுமாடி? என் மானு பழையபடி ஹார்ஸ் ரைட் பண்றா.. என்ன ஸ்டைலு.. என்ன ஸ்பீடு.. சான்சே இல்லடி.. அப்படியே எனக்கு உடம்பெல்லாம் புல்லரிச்சு போச்சு.. எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா? இனிமே எனக்கு ஒரு ரைடிங் பார்ட்னர் கிடைச்சாச்சு..”

அவன் மகிழ்ச்சியாய் சொல்ல “ஹா..ன்.. அதெல்லாம் செல்லாது.. எனக்கு தனியா ஒரு குதிரை வாங்கி கொடுங்க.. அதுக்கு தேஜஸ்வின்னு பேர் வச்சு நான் ஒட்டிக்கிறேன்.. ஷ்யாம் நல்லா தான் ஓடுறான்.. ஆனா அப்பப்ப கொஞ்சம் அவன் இஷ்டத்துக்கு வேலை செய்றான்.. எனக்கு நான் சொல்ற மாதிரி கேக்குற.. குதிரை தான் வேணும்..”

“நீ சொல்ற மாதிரி கேக்குற புருஷன்.. வேணும்.. நீ சொல்ற மாதிரி கேக்குற குதிரை வேணும்.. நீ சொல்ற மாதிரி கேக்குற புள்ள வேணும்.. அப்படித்தானே..”

 “அதான் புள்ள பொறந்துட்டானே.. இனிமே பொண்ணுதான் வேணும்..” அவள் சொல்ல பிருத்வியோ விழி விரித்து “அடிப்பாவி.. என்னை விட ஃபாஸ்ட்டா இருக்கியேடி.. இன்னைக்கே ப்ராஜெக்ட்டை ஆரம்பிச்சுடுவோம்..” என்க.. அவளோ அதைக் கேட்டு கன்னம் சிவந்தாள்..

“அப்பப்பப்பா.. நம்ம ஃபேமிலில ஒரே வீர மங்கைகளா இருக்காங்க.. இதை கொண்டாடணுமே..” என்றான் ப்ருத்வி..

“ஆமா.. விழி ஒரே ஏரோல அந்த ஆள மொத்தமா சாச்சுட்டா.. செம ஷாட்.. சும்மாவா ஐயாவோட டிரைனிங் ஆச்சே..” என்றான் இந்தர்..

அவளோ இந்தரை முறைத்தாள் “அவர் சும்மா ஓட்டுறாரு.. லக்ஷ்மண் தான் என்னை இவ்வளவு நல்லா ட்ரெயின் பண்ணது.. எல்லா பேரையும் தானே தட்டிட்டு போக பார்க்கிறார் இவரு.. இவரு கத்துக் கொடுத்திருந்தா நான் இன்னும் இருக்கிற ஸ்கில்ஸையும் மறந்திருப்பேன்..”

அவள் சொல்ல பிருத்வியோ “என்ன விழி இப்படி சொல்ற.. வித்யா என்ன போடு போடுறா..” என்க இதற்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று தெரியாமல் திருதிருவென விழித்தாள் வில்விழி..

 இந்தரோ தன் வாய்க்குள்ளே சிரித்துக் கொண்டவன் அவள் காதருகே குனிந்தவன் “என்ன ஓட்டுறேன்னு செமையா சிக்கிட்டயே டி.. இப்ப பதில் சொல்லு பார்ப்போம். .ஏன்டி உனக்கு இந்த வேலை” என்று கிசுகிசுக்க

அவளோ “அது என்னவோ தெரியல பிருத்வி.. உங்க அண்ணா சொல்லிக்கொடுத்தா மட்டும் எனக்கு எதுவும் வர மாட்டேங்குது.. இதோட ரகசியம் என்னனு உங்க அண்ணாவையே கேட்டுக்கோங்க ..” சட்டென இந்தரையே சிக்க வைத்தாள் அவள்..

“இனிமே அந்த விஷ்வா என்ன வேணா பண்ணிக்கட்டும்.. நம்ம வீட்டு பொண்ணுங்க இவ்வளவு தைரியமா இருக்கிற வரைக்கும் நமக்கு எந்த கவலையும் இல்லை.. அவன் என்ன பண்ணாலும் அவனை சாச்சி ஜெயிச்சுட்டு வருவாங்க.. என்ன கேர்ள்ஸ் அப்படித்தானே..?”

 இந்தர் கேட்க மூன்று பெண்களும் கோரசாக “யெஸ்… வீ ஆர் பவர் கர்ள்ஸ்..”

என்றார்கள்..

அன்று மூன்று ஆண்களும் வேலை எல்லாம் முடித்து அலுத்து போய் வரவேற்பறையில் அமர அங்கே வந்து அமர்ந்த வில்விழி மூவரிடமும் ஒரு கேள்வியை கேட்டாள்..

“நாங்க பண்ணின வேலை எல்லாம் பண்றதுக்கு ரொம்ப சிரமமா இருக்கு போல..” என்று அவள் கேட்க இந்தரோ “ஆமா பேபி.. இவ்ளோ வேலைகளை எப்படித்தான் நீங்க பாத்துக்கிட்டிங்களோ.. இதை முடிச்சுட்டு நீ அகடமிக்கு வேற வந்த ..ரொம்ப ஆச்சரியமா இருக்கு.. ஆனாலும் நீங்க எல்லாம் ரொம்ப பவர்ஃபுல் டி.. பெண்கள் எல்லாம் வீக்கர் செக்ஸ்ன்னு சொல்றவங்கள முதல்ல அடிச்சு போடணும்.. நீங்க தான்டி ரொம்ப ஸ்ட்ராங்.. நாங்க எல்லாம் ரொம்ப வீக்.”.

இந்தர் சொல்ல பிருத்வி “ஆமாமா.. நைட் படுக்கும் போது உடம்பு வலி பின்னி எடுக்குது..”

வில்விழியோ இந்தரிடம் குனிந்து ரகசியமாய் “இவ்வளவு வேலை பண்ணிட்டு எங்களுக்கும் அப்படித்தான் உடம்பு வலி பின்னி எடுக்கும்.. ஆனாலும் நைட்டு சில்மிஷம் செஞ்சு செஞ்சு தூங்கவே விட மாட்டீங்க இல்ல..? இப்ப புரியுதா எங்க கஷ்டம்.. ஐயா என் பக்கத்துல வந்து கிட்டத்தட்ட ஒரு மாசம் ஆகுது.. ரூமுக்குள்ள வந்த உடனே அப்படியே குப்புற படுத்து தூங்கிட வேண்டியது..”

அவள் சொன்னதை கேட்டவன் “ஆமாம்டி எனக்கே தெரியுது.. ரொம்ப மிஸ் பண்றேன் உன்னை..” என்றவன்.. “ஆனா ஒரு விஷயம் இருக்கே.. நைட் தூங்க விடலன்னாலும் அப்ப வேலை செஞ்சு உழைக்கிறது எல்லாம் நாங்க தானே.. நீ என்னடி வேலை செய்ற?”

அவன் கேட்க “நான் இங்க வந்த அன்னைக்கு எங்க அம்மா வீட்டுக்கு போனோம் இல்ல..? அப்ப நான் செஞ்ச வேலை எல்லாம் அதுக்குள்ள மறந்து போச்சா? இன்னிக்கு இன்னொரு ரவுண்டு போவோமா?” அவள் ரகசியமாக கேட்க

“அடியேய் கொன்னுடுவேன்டி உன்னை.. மறுபடியும் என் கைய கட்டற வேலையெல்லாம் வச்சுக்காத… சத்தியமா அந்த கட்டுக்கு அடங்கி இருக்க மாட்டேன்.. கட்ட அறுத்துடுவேன்..” அவன் பல்லை கடித்துக் கொண்டு ரகசியம் பேச அவளோ விழி விரித்து அவனைப் பார்த்தாள்..

பிறகு தொண்டையை செருமியவள் “இந்தர் அவருக்கு ரொம்ப கஷ்டம்னு தான் இவ்வளவு நேரம் புலம்பி தள்ளிட்டு இருந்தாரு.. மத்தவங்க எல்லாம் எப்படி?” என்று கேட்க

“ஆஹான்.. அதைத்தான் இவ்ளோ ரகசியமா இவ்வளவு நேரமா பேசிட்டு இருந்தீங்களா?” பிருத்வி கிண்டலாக கேட்டான்..

“இப்ப அதுவா மேட்டரு.. நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லுங்க..” என்றாள் வில்விழி..

“கஷ்டமா தான் இருக்கு.. ஆனா என்ன செய்ய முடியும்? இன்னும் ஆறு மாசத்துக்கு பண்ணி தான் ஆகணும்..”

“மாமா நீங்க என்ன சொல்றீங்க..?”

“அவர் இதை போன மாசமே இரண்டாவது நாளே சொல்லிட்டாரு.. நீ தான் ரொம்ப லேட்டு..” என்றான் இந்தர்..

களுக்கென சிரித்தவள் “சரி நாங்க பொண்ணுங்க எல்லாம் சேர்ந்து ஒரு முடிவுக்கு வந்திருக்கோம்.. உங்களுக்கும் இது ஓகே னா நம்ம இனிமே நான் சொல்ற சிஸ்டத்துக்கு மாறிக்கலாம்.. விருப்பம் இல்லன்னாலும் சொல்லிடுங்க.. உங்க இஷ்டம் தான்..”

“எதுக்கு இவ்வளவு பீடிகை போடுற.. விஷயம் என்னன்னு சொல்றியா?”

“சொல்றேன்.. நீங்க வீட்டு வேலை எல்லாம் இன்னும் ஆறு மாசத்துக்கு பாக்கணும்.. அதுதான் என்னோட கண்டிஷன்.. இதுக்கு பதிலா நாங்க உங்களுக்கு இன்னொரு ஆப்ஷன் தரோம்.. நாங்களும் நீங்களும் வீட்டு வேலையை ஷேர் பண்ணி செய்யலாம்.. ஆனா அதுல ஒரு சின்ன ட்விஸ்ட் இருக்கு..”

அவள் சொல்ல ஆர்வமாய் அவளை பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள் மூன்று ஆண்களும்..

“என்ன ட்விஸ்ட்னா.. அப்படி நாங்க ஷேர் பண்ணி செய்யறதா இருந்தா இனிமே காலம் முழுக்க மென் கேர்ள்ஸ் ரெண்டு பேரும் ஷேர் பண்ணி தான் செய்யணும்.. இந்த ஆறு மாசம் கணக்கெல்லாம் அப்புறம் கிடையாது.. இதுல எது வேணும்னு நீங்க முடிவு பண்ணிக்கோங்க.. ஆறு மாசத்துக்கு எல்லா வேலையும் செய்றீங்களா? இல்ல காலம் முழுக்க ஷேர் பண்ணி செய்றீங்களா..?” அவள் கேட்டு முடிக்கவில்லை மார்க்கண்டேயன் சட்டென பதில் சொல்லி இருந்தார்..

“இல்ல ஷேர் பண்ணி செய்ய வேண்டாம்..” யோசிக்காமல் சொல்லி இருந்தார் மார்க்கண்டேயன்..

அங்கிருந்த எல்லோர் முகமும் அதைக் கேட்டு சுருங்கியது.. அவரே தொடர்ந்து பேசினார்..

 “ஷேர் பண்ணி செய்ய வேண்டாம்.. காலம் முழுக்க நாங்களே இந்த வேலையெல்லாம் செய்றோம்.. முடிவை எல்லாமே குடும்ப தலைவிங்களா நீங்களே எடுங்க..” அவர் சொல்ல சகுந்தலாவின் விழிகள் நீர் கொண்டு நிறைந்தது..

தன்னவனை பெருமையாக பார்த்திருந்தார் அவர்..

சந்தோஷ மிகுதியில் பக்கத்தில் அமர்ந்திருந்த வில்விழியை இறுக்கமாய் அணைத்துக் கொண்டார்..

 “என் வாழ்க்கையில நீ எவ்வளவு பெரிய சந்தோஷத்தை தந்து இருக்கேன்னு உனக்கு தெரியாது.. இந்த வீடு உனக்கு தந்ததெல்லாம் பெரிய பெரிய கஷ்டம் மட்டும் தான்.. அதுக்கு பதிலா இந்த வீட்டுக்கு முழுக்க முழுக்க சந்தோஷத்தை வாரி வாரி கொடுத்து இருக்க.. நீ என் புள்ளையோட காலம் முழுக்க சந்தோஷமா வாழணும்.. இந்த வீடு உனக்கு எப்பவுமே சந்தோஷத்தை மட்டும் தான் தரணும்..” நெகிழ்ந்து பேசினார் அவர்..

மார்க்கண்டேயனும் “ஆமாம்மா விழி.. என்ன மன்னிச்சிடுமா.. உன்னை ரொம்ப கொடுமை படுத்திட்டேன்.. உங்களை எல்லாம் அடக்கி வைக்கணும்னு நினைச்சேனே தவிர உங்களை எல்லாம் ஆள வைக்கிறதுல இருக்குற சந்தோஷம் என்னன்னு எனக்கு புரியல.. இப்போ அந்த சந்தோஷம் நல்லாவே புரிஞ்சிடுச்சு.. காலம் முழுக்க இந்த வேலைகள் எல்லாம் நாங்களே செய்யறோம்.. அப்பதான் இந்த சந்தோஷம் காலம் முழுக்க எங்களுக்கு கிடைக்கும்.. அப்பத்தான் இத்தனை நாள் உங்களை அடிமையா நடத்துனதுக்கு நான் பரிகாரம் செஞ்ச மாதிரி இருக்கும்..”

அவர் சொன்னதைக் கேட்ட வில்விழி “மாமா உங்களுக்கு எங்க வேதனையை புரிய வைக்கணும்னு நினைச்சேனே தவிர உங்களை பழி வாங்கணும்னு நினைக்கல.. எப்ப நீங்க செஞ்ச அடக்குமுறைகளும் கொடுமைகளும் தப்புன்னு புரிஞ்சிட்டீங்களோ அதுவே போதும் மாமா.. அதுக்கு மேல வேற எதுவும் எனக்கு வேண்டாம்.. காலம் முழுக்க இனிமே ஆம்பள பொம்பள வித்தியாசம் இல்லாம இந்த வீட்ல நம்ம எல்லாரும் வேலைகளை ஷேர் பண்ணி செய்யலாம்.. மத்தவங்க கஷ்டத்தை புரிஞ்சுக்க ட்ரை பண்ணலாம்.. ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் சப்போர்ட்டா எமோஷனல் பில்லரா இருக்கலாம்.. அப்புறம் நம்ம குடும்பத்துல கஷ்டமே வராது மாமா..” என்றாள்..

அவளை பெருமையாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் இந்தர்..

அடுத்த நாள் காலையிலிருந்து அந்த வீட்டின் சூழ்நிலையே மாறி இருந்தது.. சமையல் வேலையை ஒரு ஜோடியும் துவைக்கும் வேலையை ஒரு ஜோடியும் பாத்திரம் கழுவும் வேலையை ஒரு ஜோடியும் பார்த்துக்கொள்ள குழந்தைகளை பார்க்கும் வேலை அப்போதைக்கு கல்யாணம் ஆகாத ஊர்மிளாவின் தலையில் விழுந்தது..

“ஊர்மி குழந்தைகளை நல்லா பார்த்துக்கிட்டு ட்ரெயின் பண்ணிக்கோ.. நாளைக்கு கல்யாணம் ஆனா உனக்கும் வசதியா இருக்கும்..” மான்விழி கேலி செய்ய தன் வயிற்றை யாருக்கும் தெரியாமல் வாஞ்சையோடு தடவிக் கொடுத்துக் கொண்டாள் ஊர்மிளா..

அவள் தன் திருமண கனவுகள் கை கூடிய மகிழ்ச்சியோடு தான் மனதில் நினைத்தவனையே திருமணம் செய்ய போகும் பூரிப்பிலும இருந்தாள்.. அவள் விழிகளில் அந்த மகிழ்ச்சியும் நிறைவும் பிரதிபலித்தது கொண்டு இருந்தது.. இவர்கள் எல்லோருடைய வாழ்விலும் ஆனந்தமும் மகிழ்ச்சியும் இனி என்றும் நிறைந்திருக்க வாழ்த்தி விடை பெறுவோம்..

முற்றும்..

நண்பர்களே..

இந்த கதையில ஊர்மிளாவோட நிச்சயம் நடக்கப்போகுதுன்னு கதையை முடிச்சிருக்கேன்.. ஊர்மிளா லக்ஷ்மண் கதை இந்த கதையோட அடுத்த பாகமா ஏந்திழையிலேயே வரும்.. போட்டி முடிவுகளுக்கு பிறகு அந்த கதையோட அறிவிப்போட உங்களை சந்திக்கிறேன்..

இந்த கதையை இதுவரை படித்து ஆதரவு தந்த அனைத்து அன்புள்ளங்களுக்கும் நன்றி..🙏🤩❤️

அம்பு – ௨௰௯ (29)

அடுத்த நாள் வித்யாவின் வழக்கு விசாரணைக்கு வர மறுபடியும் விஷ்வாவையும் அவன் நண்பர்களையும் கைது செய்து ரிமாண்டில் வைக்க ஆணை பிறப்பித்தது கோர்ட்..

அதன்படியே விஷ்வாவை கைது செய்யப் போன நேரம் அவன் பிசினஸ் விஷயமாக யூ எஸ் போய் இருப்பதாகவும் அடுத்த வாரம் தான் திரும்பி வருவான் என்றும் அவர்கள் வீட்டில் கூறினார்கள்.. அவனுடைய நண்பர்கள் மட்டும் கைது செய்யப்பட்டு இருக்க விஷ்வா வருவதற்காக காத்துக் கொண்டிருந்தார் அந்த இன்ஸ்பெக்டர்…

மூன்று வாரங்களில் சகுந்தலாவும் தன் தோழிக்கு ஜூனியராக நீதிமன்றத்துக்கு சென்று வந்தாள்…

அப்போதைக்கு மான்விழி ப்ருத்வி சமையல் வேலை எல்லாம் முடித்த பிறகு அவனோடு கம்பெனிக்கு சென்று அலுவலக வேலைகளை பார்த்துக் கொண்டாள்.. அவனிடம் அந்த வேலைகளைப் பற்றி கற்றுக் கொண்டாள்…

அந்நேரம் தொழிற்சாலையின் ஒரு வாடிக்கையாளர் அவர்களை குறிப்பிட்ட வடிவத்தில் அம்புகள் செய்ய சொல்லி வார்த்தைகளில் அதன் வடிவமைப்பையும் தன்மையையும் அது செல்ல வேண்டிய வேகம் அதன் உறுதி.. எடை.. என்று எல்லாவற்றையும் விளக்கி கேட்டிருக்க அந்த அம்பினுடைய வடிவத்தையும் அதை  செய்ய பயன்படுத்த வேண்டிய பொருட்களையும் அவர்கள் கேட்ட விதத்தில் நிறுவனத்தின் வடிவமைப்பாளர் விதவிதமாக வடிவமைத்து வரைந்து கொடுத்தும் ஏனோ அது திருப்தியாக வரவில்லை…

அதை கண்ட மான்விழி “நான் ஒருவாட்டி ட்ரை பண்ணவா? இந்த ஏரோவை என்னால டிசைன் பண்ண முடியும்னு நினைக்கிறேன்.. நீங்க எனக்கு எந்தெந்த மெட்டீரியல்ல எப்படி பண்ணா அவுட்புட் எப்படி இருக்கும்னு சொல்லி இருக்கீங்க இல்ல ப்ருத்வி.. நான் அதை டிசைன் பண்ணி அதுக்கு என்னென்ன மெட்டீரியல் யூஸ் பண்ணலாம்னு மென்ஷன் பண்றேன்.. அது சரியா இருக்குமான்னு மட்டும் நீங்க பாருங்க..” என்றாள் பிருத்வியிடம்..

அந்த வடிவமைப்பாளரோ “மேடம் இத்தனை வருஷமா நான் இங்க டிசைனரா இருக்கேன்.. என்னாலேயே இந்த ஏரோவை டிசைன் பண்ண முடியல.. நீங்க ரெண்டு நாளா தான் ப்ருத்வி சார் கிட்ட இதை பத்தி கத்துக்க ஆரம்பிச்சு இருக்கீங்க.. உங்களால எப்படி முடியும்?” என்று கேட்க

“மிஸ்டர். ஷாஹித்.. நீங்க ரொம்ப எக்ஸ்பர்ட் டிசைனர் தான்.. இல்லன்னு சொல்லல.. ஆனா ஒருவேளை நீங்க மிஸ் பண்ற ஏதோ ஒன்னை மான்விழி யோசிக்கலாம் இல்லையா..? ட்ரை பண்றதுல ஒன்னும் நஷ்டம் இல்லையே.. அவ ட்ரை பண்ணட்டும்.. அவ டிசைன் முடிச்சதும் நான் உங்ககிட்ட கொண்டு வந்து காட்ட சொல்றேன்.. நீங்க இப்போ உங்க ஒர்க் ப்ளேஸ்க்கு போய் இந்த டிசைனை வேற எப்படி எல்லாம் பண்ணலாம்னு கொஞ்சம் ட்ரை பண்ணுங்க..” என்றான்..

அவனும் சென்றுவிட “ஓகே மானு.. அந்த டிசைனர் ஒரே மாதிரி மோனோடனஸ்ஸா டிசைன் பண்றாரோ என்னவோ டிஃபரண்டா நீ ஏதாவது இன்னவெட்டிவா பண்றேனா பண்ணி பாரு..” என்றான்..

அவளும் அந்த அம்புத் தண்டு அம்பின் முனை அன்பின் கீழ் பகுதி அதில் இணைக்கப்பட்ட இறக்கைகள் என்று எல்லாவற்றையும் ஒரு வடிவமாக வரைந்தவள் அதற்கு என்னென்ன பொருட்களை பயன்படுத்த வேண்டும் என்றும் அந்த வரைபடத்தில் குறிப்பிட்டிருந்தாள்…

அதைப் பார்த்த அந்த வடிவமைப்பாளரும் பிருத்வியும் வியப்பில் ஆழ்ந்து போனார்கள்..

“ஹே மானு.. எப்படிடி.. நான் உனக்கு ரெண்டு நாள் தான்டி சொல்லி கொடுத்தேன்.. அந்த கிளையன்ட்டோட ரெக்விஸிட்ஸ் எல்லாமே ஃபுல் ஃபில் ஆகுற மாதிரி எவ்ளோ அழகா டிசைன் பண்ணி இருக்கே.. இதுல யூஸ் பண்ணி இருக்கற மெட்டீரியல்ஸ் எல்லாமே அவங்க ரெக்வஸ்ட் பண்ணதுக்கு ஏத்த மாதிரி தான் இருக்கு.. சூப்பர் டி..” என்று அவளை பாராட்டியவன் அவள் செய்து கொடுத்த வடிவமைப்பில் மாதிரி அம்பை தயாரிக்க சொன்னான்..

அந்த அம்பும் தயாரிக்கப்பட்டது.. அந்த வாடிக்கையாளரின் பிரதிநிதி ஒருவர் அவர்கள் தொழிற்சாலைக்கே நேரில் வந்து அந்த மாதிரியை பார்த்துவிட்டு பிரமித்து போனார்..

“வாவ்.. எக்ஸாக்ட்டா நாங்க என்ன எக்ஸ்பெக்ட் பண்ணோமோ அப்படியே பண்ணி இருக்கீங்க.. பெர்ஃபெக்ட் ஜாப்.. ப்ருத்வி உங்க கம்பெனியில இவ்ளோ நல்ல டிசைனர்ஸ் இருக்காங்கன்னு எனக்கு தெரியாது.. முன்னாடியே தெரிஞ்சி இருந்துதுன்னா அவங்களை எங்க கம்பெனிக்கு இழுத்துட்டு இருப்போம்..”

அவன் சொன்னதை கேட்ட பிருத்வி சத்தமாக சிரித்தான் “அது உங்க கனவிலே கூட நடக்காது.. ஏன்னா இந்த ஏரோவை டிசைன் பண்ண டிசைனர் என்னோட வைஃப் மான்விழி..” சொன்னவன் மான்விழியை அழைக்க அவளும் அங்கு வந்தாள்..

“நான் ஏரோ மட்டும்தான் அழகா பண்றாங்கன்னு நெனச்சேன்.. அவங்களும் ரொம்ப அழகா தான் இருக்காங்க..” மான்விழி அதை கேட்டு வெக்கப்பட்டு சிரிக்க பிருத்விக்கோ காதில் எரிமலை குழம்பாய் புகை வந்து கொண்டிருந்தது..

“மிஸ்டர் சாகர்.. அவங்க என் வைஃப்ன்னு சொன்னேன்..” என்றான் மான்விழியையும் சாகரையும் மாறி மாறி முறைத்தபடி..

“அதுலயும் நீங்க முந்திக்கிட்டீங்க..” என்று அவன் சொல்ல அவன் மண்டையில் ஒரு பெரிய பாறாங்கல்லை தூக்கி போட்டால் என்ன என்று தோன்றியது பிருத்விக்கு..

மான்விழியோ இதழுக்குள் சிரித்துக் கொண்டவள் சாகரிடம் “அந்த விஷயத்துல நான் தான் ரொம்ப லக்கி.. நல்லவேளை.. உங்களுக்கு முன்னாடி நான் இவரை பார்த்துட்டேன்.. இல்லனா ப்ருத்வி மாதிரி ஒரு கோல்டன் மேனை மிஸ் பண்ணி இருப்பேன்..”

அவள் சொன்னதைக் கேட்டு இப்போது சாகரை பார்வையில் ஒரு கர்வத்தோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ப்ருத்வி..

இதையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த அந்த வடிவமைப்பாளரோ “நல்ல ஜோடி.. யார் கண்ணும் படாம இருக்கணும்.. இவங்க இப்படியே எப்பவும் சந்தோஷமா இருக்கணும்..” என்று உள்ளுக்குள் எண்ணிக்கொண்டான்..

சாகரும் ஷாஹித்தும் சென்ற பிறகு மான்விழியை தன் அணைப்புக்குள் கொண்டு வந்த பிருத்வி “ஓய் பொண்டாட்டி.. அவன் உன்னை அழகா இருக்கன்னு சொன்னா வெட்கப்பட்டு சிரிக்கிற.. உன்னோட வெட்கம் எனக்கு மட்டும் தான் டி சொந்தம்.. வேற யார் முன்னாடியாவது வெட்கப்பட்ட அப்புறம் அதுக்கு தண்டனை ரொம்ப ஹெவியா இருக்கும்..” என்க

“ஆஹான் .. அப்படி என்ன தண்டனை கொடுப்பீங்க மை டியர் ஹஸ்பன்ட்..” என்று அவள் அவனை சீண்ட “அடியே இது ஆஃபீஸ் டி.. வீட்டுக்கு வா.. வெச்சு செய்யறேன் உன்னை..” என்க

“பார்க்கலாம் பார்க்கலாம்..” என்றவள் அவனை விட்டு விலகி “நான் ஃபேக்டரிக்கு போய் பாத்துட்டு வரேன்.. நீங்க இங்க சமத்துப் பிள்ளையா உட்கார்ந்து உங்க வேலையை பாருங்க..” என்று அந்த அறையை விட்டு சென்றாள்..

போகும் அவளை ஒரு அழகிய புன்சிரிப்போடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் அவன்..

மான்விழி அந்த நிறுவனத்தில் இப்படி பட்டையை கிளப்பிக் கொண்டிருக்க சகுந்தலாவோ தன் முதல் வழக்கை எதிர்கொள்ள தயாரானாள்..

ஆம்.. விஷ்வா ஊருக்கு வந்திருந்தான்.. அதே சமயம் மார்க்கண்டேயன் வீட்டில் ஊர்மிளா படிப்பை முடித்துவிட்டு திரும்பி வந்திருந்தாள்..

ஏனோ அவள் முகம் மிகவும் வாடிப்போய் இருந்தது.. முன்னே இருந்த அந்த உற்சாகம் அவள் முகத்தில் இப்போது இல்லை.. வில்விழி பலமுறை அவளோடு பேசி அவள் மனதில் என்ன கவலை இருக்கிறது என்று கண்டுபிடிக்க முயன்றும் அவளால் எதையுமே அறிய முடியவில்லை…

ஒரு நாள் வில்விழி வித்யாவோடு அந்த வழக்கு விஷயமாக வெளியே சென்று இருக்க அப்போது ஒரு உணவகத்தில் லக்ஷ்மணும் ஊர்மிளாவும் உணவு உண்டு கொண்டே பேசிக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தாள்..

வித்யா அவளிடம் அவர்களிடம் போய் பேசலாம் என்று சொன்னபோது அவளை பிடித்து நிறுத்தி வைத்தவள் “ஊர்மி எதுக்கு லக்ஷ்மணை தனியா பாக்கணும்? அவங்களுக்குள்ள..” என்று யோசித்தவள் “வித்யா நம்ம வேற ஹோட்டலுக்கு போலாமா?” என்றாள்..

“ஏன் கா.. நம்ப லக்ஷ்மணும் ஊர்மியும்தானே.. வாங்க.. அவங்க கிட்ட பேசிட்டு வரலாம்..” என்று வித்யா சொல்ல “அவங்களுக்கு நம்ப கூட சேர்ந்து பேசணும்னா இந்த ஹோட்டலுக்கு அவங்க நம்மளையும் கூட்டிட்டு வந்து இருப்பாங்க.. அவங்க தனியா பேசணும்ங்கறதுக்காக தான் இங்க வந்து இருக்காங்க.. அதை நாம டிஸ்டர்ப் பண்ண வேண்டாம்.. வா.. நம்ம வேற ஹோட்டலுக்கு போலாம்..” என்று அவள் சொல்ல

வித்யாவுக்கும் அவள் சொன்னது சரி என்று தோன்றியது..

வீட்டிற்கு வந்தவுடன் ஊர்மிளாவிடம் அதைப்பற்றி பேசினாள் வில்விழி.. “ஊர்மி இன்னைக்கு ஹோட்டல்ல நீ லக்ஷ்மனோட பேசிட்டு இருக்கிறதை நான் பார்த்தேன்.. எனக்கு கேட்கலாமான்னு தெரியல.. உன் பிரைவசில தலையிடணும்னு நான் நினைக்கல.. ஆனா உனக்கும் சக்கரவர்த்தி அங்கிள் பையனுக்கும் கல்யாணம் பேசி வச்சிருக்காங்க இல்ல..?அதுக்காக மட்டும் தான் கேட்கிறேன்.. நீ லக்ஷ்மணை..”

“ஆமா அண்ணி.. நானும் லக்ஷ்மணும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் விரும்புறோம்.. ஏற்கனவே இங்க காலேஜ் படிக்கிற டைம்லருந்து நான் அவனை லவ் பண்ணிட்டு இருக்கேன்.. ரொம்ப வெயிட் பண்ணிட்டேன் அண்ணி… எனக்கு இதுக்கு மேல அவனை விட்டு இருக்க முடியல.. எப்படியாவது எங்க கல்யாணத்தை ஒரு மூணு மாசத்துக்குள்ள நடத்தி வச்சிருங்க அண்ணி.. நீங்க போட்டு இருக்க கண்டிஷன் பத்தி எல்லாம் அம்மா என்கிட்ட சொன்னாங்க.. இந்த அஞ்சு மாசத்துக்குள்ள லக்ஷ்மணை எனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சிட்டீங்கன்னா எனக்கும் அதுக்கப்புறம் பிரச்சினை இல்லாம இருக்கும் அண்ணி..” என்றாள் அவள்..

“ஓகே.. அப்புறம் எதுக்கு லேட் பண்ணிக்கிட்டு.. வா உடனே பேசிடலாம்..” என்றவள் அந்த வீட்டிலிருந்த எல்லோரையும் வரவேற்பறைக்கு அழைத்தாள்..

“ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசத் தான் உங்க எல்லாரையும் கூப்பிட்டு இருக்கேன்.. நான் ஊர்மி கல்யாணத்தை பத்தி பேச தான் உங்க எல்லாரையும் இங்க வரவழைச்சேன்.. ஊர்மி ஒருத்தரை விரும்புறா.. அவரை உடனே கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு ஆசைப்படறா.. இன்னும் ஒரு மாசத்துக்குள்ள அவ விரும்பறவருக்கும் அவளுக்குஅ நிச்சயதார்த்தம் பண்ணி மூணு மாசத்துல கல்யாணத்தை முடிச்சுடலாம்ன்னு நினைக்கிறேன்.. நீங்க எல்லாம் என்ன சொல்றீங்க?”

மார்க்கண்டேயன் சட்டென தன் இடத்தை விட்டு எழுந்தார்..

“என்ன நெனச்சிட்டு இருக்க நீ? உன் இஷ்டத்துக்கு ஆடுவியா? ஏன் அவளுக்கு அம்மா அப்பான்னு நாங்க இல்ல.. நாங்க எல்லாம் என்ன செத்தா போய்ட்டோம்..? அவளுக்கு எப்போ யாரை எப்படி கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு எங்களுக்கு தெரியும்.. நீ இதுல தலையிடாதே.. அவ எங்க பொண்ணு..”

“ஓகே.. கரெக்ட்.. அவ உங்க பொண்ணு.. நான் தலையிடல.. ஆனா அவ உங்களுக்கு மட்டும் பொண்ணு இல்ல இல்ல..? அத்தைக்கும் பொண்ணு தானே..? இந்த விஷயத்துல அத்தை முடிவு எடுக்கலாம் இல்ல..? அவங்க முடிவு என்னன்னு கேளுங்க.. அவங்க முடிவும் அதே தான்னா அப்புறம் ஊர்மியோட விருப்பத்தை பத்தி நாம பேசலாம்.. முதல்ல அவங்க முடிவை கேட்கலாம்..”

சொன்னவள் தாமதிக்காமல் சகுந்தலாவின் பக்கம் திரும்ப சகுந்தலா “ஊர்மி.. யாரடி லவ் பண்ற..?” என்று நேரடியாக தன் மகளிடம் கேட்டார்..

“அம்மா.. அது வந்து.. நான் நம்ப அகாடமியில வேலை செய்றாரு இல்ல லட்சுமண்..”

அவள் சொல்லி முடிக்கவில்லை “அந்த அனாதை பயலை தான் காதலிக்கிறியா நீ.. ஒன்னும் இல்லாத அந்த பயலுக்கு உன்னை கட்டி வைக்கணுமா? இதுக்கு நான் ஒத்துக்கவே மாட்டேன்..”

“எதுக்கு நீங்க ஒத்துக்கணும்..? அவ மேஜர்.. அவ யாரை கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு அவ தான் முடிவு பண்ணனும்.. சரி.. நீங்க சொன்ன பாயிண்ட்டுக்கே வரேன்.. அத்தையை கேட்கலாம்.. நீங்க ஒரு மாப்பிள்ளை பார்த்து வச்சிருக்கீங்க.. இப்போ ஊர்மி ஒரு மாப்பிள்ளையை பார்த்து வச்சிருக்கா.. இந்த ரெண்டு பேர்ல யாருக்கு ஊர்மியை கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு அத்தை சொல்லட்டும்.. ஏன்னா ஒரு அம்மாவா ஒரு பொண்ணா அத்தையை விட இந்த விஷயத்துல பர்ஃபெக்ட்டா வேற யாராலயும் முடிவு எடுக்க முடியாது.. சொல்லுங்க அத்தை.. சக்கரவர்த்தி அங்கிள் பையனை உங்க பொண்ணுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு நினைக்கிறீங்களா? இல்ல லட்சுமணை உங்க பொண்ணுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு நினைக்கிறீங்களா..?”

“அவ லக்ஷ்மணை விரும்புறானா அவரையே கல்யாணம் பண்ணிக்கட்டும்.. என் பொண்ணு நல்லா படிச்சிருக்கா.. அவ பெரிய வேலைக்கு போய் பெரிய ஆளா வரணும்.. சக்கரவர்த்தி குடும்பத்துக்குள்ள போனா அவளை என்னை மாதிரியே வீட்டில அடைச்சு வச்சுடுவாங்க.. வேண்டாம்.. அவ லட்சுமணையே கல்யாணம் பண்ணிக்கட்டும்..”

சகுந்தலா சொல்லி முடித்ததும் மார்க்கண்டேயரோ “சக்கு.. என்ன பேசுறன்னு தெரிஞ்சுதான் பேசுறியா? உனக்கு அவ்வளவு ஏத்தமாயிருச்சா?” என்று கர்ஜித்தபடி அந்த வயதிலும் பாய்ந்து சகுந்தலாவை அடிக்கவே வந்திருந்தார் அவர்..

ஓங்கிய அவர் கையை அழுத்தமாக பிடித்தார் சகுந்தலா.. அவர் கையை உதறி தள்ளியவர் “போதுங்க.. என்னை அடக்கி அடக்கி என் வாழ்க்கையை கெடுத்தது போதும்.. என் பொண்ணாவது அவ விருப்பப்படி வாழட்டும்ங்க.. அவளுக்கு என்ன விருப்பமோ அந்த வேலையை செய்யட்டும்.. அவள வீட்டுக்குள்ள ஒரு கூண்டுக்குள்ள என்னை மாதிரி அடைச்சு வைக்க வேண்டாம்.. இந்த முறை நீங்க என்ன செஞ்சாலும் சரி.. நீங்க என்னை வீட்டை விட்டே போக சொன்னாலும் எனக்கு கவலை இல்லை.. உங்களை விட்டு பிரிஞ்சு போக கூட நான் தயாரா இருக்கேன்.. ஆனா என் பொண்ணு வாழ்க்கை கெட்டுப் போக விட மாட்டேன்.. அவ நிச்சயமா அவ விரும்பற லக்ஷ்மணை தான் கல்யாணம் பண்ணுவா..”

தைரியமாக பேசினார் சகுந்தலா.. அவ்வளவுதான் அப்படியே ஒடுங்கி அமர்ந்து விட்டார் மார்க்கண்டேயன்.. அதுவரை தன் வார்த்தைக்கு எதிர் வார்த்தை பேசாத சகுந்தலாவா இது.. எப்படி அவளுக்கு இவ்வளவு தைரியம் வந்தது என்று அப்படியே பிரமித்து போய் உறைந்து அமர்ந்து விட்டார் அவர்..

இப்போது சகுந்தலா அவர் முன் மண்டியிட்டு அமர்ந்து அவர் கையைப் பிடித்த படி “ஒரு நிமிஷம் யோசிச்சு பாருங்க.. நீங்க இதுவரைக்கும் என்னை எப்படி வச்சிருந்தீங்க? இந்த ஒரு மாசம் நான் எப்படி இருந்திருக்கேன்? இந்த ஒரு மாசமா நீங்க சகுந்தலாவா மாறி இருக்கீங்க.. ஆனா நான் மார்க்கண்டேயனா முழுசா மாறலைங்க.. இப்பவும் உங்ககிட்ட அனுசரணையா தான் பேசிகிட்டு இருக்கேன்.. நான் உங்களை மாதிரி மாறினா என்ன நடக்கும்னு யோசிச்சு பாருங்க.. எதுக்கெடுத்தாலும் கோபம்.. கையில கிடைச்ச பொருளை தூக்கி எறியறது.. வீட்டில் ரூல்ஸ் போடுறது.. மத்தவங்க எல்லாம் உங்க இஷ்டத்துக்கு தான் எல்லாத்தையும் செய்யணும்.. அவங்க எப்படி எப்படி இருக்கணும்னு நீங்க முடிவு பண்றீங்க.. பிள்ளைங்களை கூட ஒரு வயசுக்கு மேல இப்படித்தான் இருக்கணும்னு சொல்ல முடியாதுங்க.. அப்படி இருக்கும்போது நீங்க உங்க பொண்டாட்டி மருமக மக எல்லாரையும் ஆட்டி வைக்கிறீங்க.. உங்களை மாதிரி நான் மாறினா உங்களால ஒரு நாள் கூட என்னோட வாழ முடியாது.. ஆனா 50 வருஷமா உங்களோட நான் வாழ்ந்து கிட்டு இருக்கேன்.. என் வாழ்க்கையை திரும்பிப் பார்த்தா அது முழுக்க நீங்க மட்டும் தாங்க நெறைஞ்சி இருக்கீங்க.. என்னை என்னால பாக்கவே முடியல.. இப்படி ஒரு வாழ்க்கையை வாழறதுக்கு நான் வாழாமலே இருந்திருக்கலாம்ன்னு தோணுதுங்க.. ஆனா இந்த ஒரு மாசமா நான் சகுந்தலாவா வாழ்ந்து இருக்கேன்.. மார்க்கண்டேயனோட சகுந்தலாவா இல்ல.. வெறும் சகுந்தலாவா சந்தோஷமா சிறகடிச்சு பறக்கிற பறவை போல வாழ்ந்து இருக்கேன்.. இந்த வாழ்க்கை தாங்க சந்தோஷம்.. உங்க பொண்ணு.. என்ன இருந்தாலும் அவ உங்க இளவரசி இல்லையா? அவ சுதந்திரமான பறவை மாதிரி வாழணும் இல்லையா? அவ ஒரு கூண்டுக்குள்ள அடைஞ்சு வாழணும்னு நினைக்கிறீங்களா? இப்ப நீங்க சொல்லுங்க.. அவளுக்கு ஏத்த மாப்பிளை யாரு?”

அந்தக் கேள்விக்கு அவரால் லக்ஷ்மன் என்பதை தவிர வேறு பதிலை சொல்ல முடியவில்லை.. முற்றிலுமாக அந்த நிமிடம் வேறு மனிதராக மாறிப் போயிருந்தார் மார்க்கண்டேயன்.. அவருக்கு எல்லாமே புரிந்தது.. தான் செய்த தவறுகள் கொடுமைகள் அடக்குமுறைகள் எல்லாமே அந்த வீட்டில் அளவுக்கு மிஞ்சியதாக இருந்தது என்று புரிந்து போனது..

“ஒரு விஷயம் தெரிஞ்சுக்கோங்க.. இந்தர் ப்ருத்வி ஊர்மி மூணு பேருமே உங்களுக்கு மரியாதை கொடுக்குறாங்க.. மதிப்பு கொடுக்கிறாங்க.. உங்களை யார்கிட்டயும் விட்டுக் கொடுக்கறதில்லை.. உங்களை அவமானப்பட விடறதில்லை.. ஆனா இதுக்கெல்லாம் காரணம் என்னன்னு நெனைக்கறீங்க.. அவங்க உங்க மேல வச்சிருக்கற பாசமும் அன்பும் தான் காரணம்னா நான் ரொம்ப சந்தோஷப்பட்டு இருப்பேன்.. ஆனா அப்படி இல்லைங்க… நீங்க அப்பா.. அந்த ஸ்தானத்துக்கு குடுக்குற பயம் கலந்த மரியாதை மதிப்பு மட்டும் தான் அது… ஆனா உங்களுக்கு அந்த மரியாதையை உங்க மேல அவங்க வச்சிருக்கற அன்புனாலயும் பாசத்துனாலயும் குடுக்கணும்னு நான் நெனைக்கிறேன்.. நீங்க அவங்களை கொடுக்க வைக்கணும்.. அதுல தான் அப்பாவா உங்களோட வெற்றி இருக்கு.. உங்களுக்கு புரியுதா?”

சகுந்தலா முதல் முறையாக இவ்வளவு நீளமாக தன் வீட்டில் அதுவும் மார்க்கண்டேயரிடம் பேசி இருக்கிறார்..

இப்போது மார்க்கண்டேயருக்கு பேச வார்த்தைகளே இல்லை.. சகுந்தலா இவ்வளவு நாள் எப்படி அமைதியாக இருந்தாரோ அதே அமைதி இப்போது மார்க்கண்டேயரிடம் குடி கொண்டது..

“என்னங்க எதுவுமே பேச மாட்டேங்கறீங்க..?”

சகுந்தலா கேட்க மார்க்கண்டேயன் அவள் கைபிடித்து அதில் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டவர் உடல் அழுகையில் குலுங்கியது.. பதறி போனார் சகுந்தலா.. அவர் தலையை வருடி முகத்தை நிமிர்த்த  “என்ன பேசட்டும் சக்கு.. என்னை மன்னிச்சுடு.. உன் வாழ்க்கையை இத்தனை நாளா நரகமாக்கிட்டு இருந்து இருக்கேன்.. அன்னைக்கு என் கையில் அந்த சூடு பட்டப்போ  உன் கையில இருந்த தழும்பை பார்த்ததும் நீ எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு இருக்கேன்றது அந்த நிமிஷமே எனக்கு புரிஞ்சிருச்சு.. உன் வார்த்தையால என் மண்டைல அடிச்சு ஒரே நிமிஷத்துல என்னை எனக்கு புரிய வெச்சுட்ட.. நான் முழுசா மாறிட்டேன்னு உனக்கு தெரிய வைக்க இதை தவிர எனக்கு வேற வழி தெரியல.. லக்ஷ்மண் வீட்டுக்கு சம்மந்தம் பேச எப்ப போகலாம்னு.. சொல்லுங்க மேடம்.. நீங்க ஆர்டர் பண்ணுங்க.. நான் அதை செய்யறேன்.. அடுத்த மாசம் லக்ஷ்மனுக்கும் ஊர்மிக்கும் நிச்சயதார்த்தம் நடத்திடலாமா..?”

அவர் சொன்னதைக் கேட்ட அனைவருமே மகிழ்ச்சியில் திக்கு முக்காடி போனார்கள்.. ஆனால் அப்போதும் ஊர்மியின் முகத்தில் அதீத உற்சாகம் இல்லை.. சாதாரணமாகத்தான் இருந்தாள்.. இந்தப் பெண்ணுக்கு இன்னும் என்னதான் வேண்டும் என்று யோசித்தாள் வில்விழி..

ஏதோ இன்னும் சரியில்லை என்று தோன்ற அவளிடம் பேசியே ஆக வேண்டும் என்று நேராகச் சென்று அவளை தனியாக அழைத்துக் கொண்டு போய் “ஊர்மி.. உனக்கு என்னதான் பிரச்சனை? ப்ளீஸ்.. என்கிட்ட உண்மையை சொல்லு.. லட்சுமணை நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னு சொன்ன பிறகும் உன் முகத்தில சந்தோஷமே இல்லை.. என்ன தான்மா ப்ராப்ளம்..? என்னை உன் ஃப்ரெண்டா நினைச்சுக்கோ.. நிச்சயமா என்னை தாண்டி விஷயம் வெளியில போகாது.. ஏதாவது சீரியஸ் விஷயமா? சொன்னா தானே அதுக்கு ஏதாவது சொல்யூஷன் இருக்கான்னு பார்க்கலாம்..”

வில்விழி கேட்க “அண்ணி நீங்க இல்லனா இந்த கல்யாண பேச்சே நடந்திருக்காது.. அதனால உங்க கிட்ட சொல்றேன்.. நான் யுஎஸ் ல இருந்தப்போ சக்கரவர்த்தி அங்கிளோட பையன் என்னை மீட் பண்ணான்.. அவன்கிட்ட எனக்கு இந்த கல்யாணத்துல இஷ்டம் இல்லன்னு நான் சொன்னேன்.. ஆனா அவன் எங்க வீட்ல எங்க அப்பா டிசைட் பண்ணறது தான் நடக்கும்..உங்க அப்பாவும் எங்க அப்பாவும் சேர்ந்து முடிவு பண்ணியாச்சு.. இனிமே நம்ம என்ன நினைச்சாலும் நீ தான் எனக்கு பொண்டாட்டின்னு சொல்லிட்டு போறான்.. அது மட்டும் இல்லாம அங்க அவன் லைஃப்பே வேற மாதிரி இருக்கு அண்ணி.. அவனுக்கு நிறைய பொண்ணுங்களோட..”

“என்ன..? என்ன சொல்ற” விழி கேட்க..

“ஆமா அண்ணி.. அவன் என்னை கூப்பிட்டு பேசினது ஒரு கிளப்ல தான்.. அந்த கிளப்லயே நிறைய பொண்ணுங்க அவனோட ஒரசிக்கிட்டு அவன் கூட ட்ரிங்க்ஸ் பண்ணிட்டு அவனுக்கு முத்தம் கொடுத்துக்கிட்டு பார்க்கவே அருவருப்பா இருந்தது.. போதா குறைக்கு அங்க ஒரு பொண்ணோட சேர்ந்து அவன் ஒரு ரூமுக்குள்ள வேற போயிட்டான்..”

அதிர்ந்து போனாள் வில்விழி..

“இந்த பையனுக்கா உன்னை கட்டி வைக்கணும்னு நினைச்சாரு உங்கப்பா.. அது சரி.. அவருக்கு என்ன தெரியும்.. அந்த பையன் எப்படின்னு.. அவன் யூஸ்ல இருந்து இல்ல இந்த அக்கிரமம் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான்..” என்றவள்..

“சரி.. அதான் அந்த பிராப்ளம் இப்ப சால்வ் ஆயிடுச்சு இல்ல..? நீ இப்ப லக்ஷ்மணை கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னு உங்க அப்பாவே சொல்லிட்டாரே.. இன்னும் எதுக்கு மூஞ்சை உம்முன்னு வச்சிருக்கே.. இனிமே அந்த பையன் எப்படி இருந்தா நமக்கு என்ன..?”

அவள் கேட்க “இல்ல அண்ணி.. அது மட்டும் காரணம் இல்லை.. அன்னைக்கு கிளப்ல யாரோ எனக்கு மயக்க மருந்து கொடுத்து தப்பா எதோ நடந்திருக்கு அண்ணி..”

அதைக் கேட்டு சிலையாய் ஸ்தம்பித்து போனாள் வில்விழி..

“என்ன சொல்ற ஊர்மி..?” என்று அதிர்ந்து போய் கேட்டவளிடம் “ஆமா அண்ணி.. என் வயத்தில ஒரு குழந்தை வளருது.. இங்க வரதுக்கு முதல் நாள் ஒரே மயக்கமாவும் வாமிட்டிங்காவும் இருந்துச்சு.. ஊருக்கு வரணுமேன்னு ஹாஸ்பிடல் போனேன்.. அங்க செக் பண்ணப்போ நான் பிரக்னண்டா இருக்கேன்னு தெரிஞ்சுது அண்ணி..”

வாயில் கையை வைத்து அப்படியே உறை பனியாய் உறைந்து போனாள் வில்விழி..

“என்னம்மா சொல்ற? உன் வயத்தில குழந்தை வளருதா..?”

“அதுக்கு அப்பா யாருன்னு தெரிஞ்சாலாவது சட்டையை பிடிச்சு அவனை நியாயம் கேட்கலாம்.. அப்பா யாருனே தெரியாத குழந்தையை அபார்ட் பண்ணிடலாம்னு தான் நினைச்சுட்டு நான் இங்க வந்தேன்.. லக்ஷ்மண் கிட்டயும் அதை பத்தி தான் பேசினேன்.. லக்ஷ்மண் தான் இந்த குழந்தையை நான் அபார்ட் பண்ண வேணாம்னு சொன்னாரு.. அவரு இந்த குழந்தைக்கு அப்பாவா இருக்கேன்னு சொன்னாரு.. அவருக்கு இது ஒரு பிரச்சினையே இல்லை.. நான் எப்படி இருந்தாலும் என்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்னு சொன்னார்.. என் வயிறு வெளிய தெரியறதுக்கு முன்னாடி இந்த கல்யாணம் நடக்கணும்னு தான் மூணு மாசத்துக்குள்ள சீக்கிரம் இந்த கல்யாணத்தை பண்ண சொன்னேன் அண்ணி..”

“சரி நீ சொன்னபடியே இது யாருக்கும் வெளியே தெரிய வேண்டாம்.. யாருன்னே தெரியாத எவனோ ஒருத்தனை தேடி வாழ்க்கையை தொலைக்கறதை விட நீ எப்படி இருந்தாலும் உன்னை ஏத்துக்குறேன்னு சொல்ற லக்ஷ்மணை கல்யாணம் பண்றது தான் சரி.. அன்னைக்கு நடந்ததை ஒரு கனவா நினைச்சு மறந்திரு.. மூணு மாசம் கூட தள்ளி போட வேண்டாம்.. அடுத்த மாசமே நிச்சயம் பண்ணி அதுக்கு அடுத்து ஒரு வாரத்திலேயே கல்யாணத்தையும் வச்சுக்கலாம்.. நான் மாமா கிட்ட பேசுறேன்” என்றாள் வில்விழி..

சொன்னபடியே எல்லோரிடமும் பேசி அந்த திருமணத்திற்கு சம்மதிக்க வைத்திருந்தாள்..

இதனிடையே விஷ்வாவையும் அவன் நண்பர்களையும் கைது செய்து சிறையில் அடைத்திருந்தார்கள்.. கைதுக்கு பிறகு அவர்கள் சொன்னபடி எந்த காணொளியையும் சோசியல் மீடியாவில் போடவில்லை.. வித்யாவுக்கு அப்படி என்றாவது போட்டு விடுவார்களோ என்று பயம் இருந்தாலும் இன்று போடாதவர்கள் இனிமேலா போடப் போகிறார்கள் என்று அந்த பயத்தை கைவிட்டாள்..

நீதிமன்றத்தில் வழக்கு நடந்து கொண்டிருந்தது..  சகுந்தலா மிகவும் திறமையாக வாதாடி அந்த வழக்கை வித்யாவுக்கு சாதகமாக மாற்றி இருந்தார்..  ஊர்மிளாவின் நிச்சயதார்த்தத்துக்கு இரண்டு நாட்கள் கழித்து வரும் நாளை அந்த வழக்கில் தீர்ப்பு நாளாக அறிவித்தார் நீதிபதி..

நிச்சயதார்த்த வேலைகள் தீவிரமாக நடந்து கொண்டிருந்தன..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௨௰௮ (28)

சகுந்தலாவோ மார்க்கண்டேயரையே நம்ப முடியாமல் பார்த்திருந்தார்.. தனக்கு தீக்காயம் பட்ட போதுதான் அந்த வலி எப்படி இருக்கும் என்று மார்க்கண்டேயருக்கும் புரிந்தது.. சகுந்தலாவுக்கு அந்த காயம் பட்டபோது எவ்வளவு வலித்திருக்கும் என்று உணர தொடங்கியிருந்தார்…

அதன் வெளிப்பாடு தான்  இந்த அக்கறையும் அனுசரணையும்… இப்போதுதான் தான் செய்த தவறு என்ன என்று சகுந்தலாவுக்கு தெரிந்தது..

“எனக்கு வலிக்குதுன்னு அவருக்கு நான் புரிய வைக்கவே இல்லை.. அது புரிஞ்சா தானே என் வலிக்கு அவர் மருந்து போடுவாரு.. இனிமே என் வலியை அவர் கிட்ட சொல்லணும்..” இது அன்றைய நிகழ்வில் சகுந்தலா கற்றுக் கொண்ட பாடம்..

சகுந்தலா கையில் மருந்தை பூசியவர் நிமிர்ந்து அவர் முகம் பற்றி அவர் நெற்றியில் அழுத்தமாக முத்தம் தந்தார்.. அவர் வாய் திறந்து ஒரு வார்த்தை பேசவில்லை.. ஆனால் தன் செய்கையாலேயே அவர் என்ன சொல்ல நினைத்து இருந்தாரோ அதை சொல்லி இருந்தார்…

என்னதான் அவர் சகுந்தலாவை வீட்டுக்குள் பூட்டி வைத்திருந்தாலும் அவ்வளவு வருடங்களாக தனக்கு இணையாக துணையாக நடந்து வரும் அந்த உயிர் மேல் அவருக்கு தீரா காதல் இருந்தது என்னவோ உண்மைதான்.. அவர் இன்றி மார்க்கண்டேயருக்கு ஒரு அணுவும் அசையாது.. அந்தக் காதல் தான் இன்று சகுந்தலாவின் வலியை அவருக்கு புரிய வைத்திருந்தது என்றும் சொல்லலாம்..

அவர் அந்த வலியை உணர்ந்ததால் அந்த வலிக்காக மட்டும் தான் கவலைப்பட்டாரே தவிர முழுதுமாய் மனம் மாறினாரா மார்க்கண்டேயன் என்று கேட்டால் இல்லை என்று தான் சொல்ல வேண்டும்

சகுந்தலாவும் அவர் மார்பில் சாய்ந்து கண்ணை மூடிக்கொள்ள மென்மையாக அவரை அணைத்தபடி அமர்ந்திருந்தார் மார்க்கண்டேயன்..

இந்த வயதிலும் அந்த மூத்த தம்பதிகளிடையே மெல்லிய அழகான காதல் உணர்வுகள்.. இத்தனை வருடங்களில் என்றைக்காவது ஒரு நாள் தனக்காக தன் கணவர் இப்படி அன்பும் அக்கறையுமாய் ஏதாவது செய்து விட மாட்டாரா என்று ஏங்கிய சகுந்தலாவுக்கு இந்த நாள் ஏதோ அவள் வாழ்க்கையின் மிக பெரிய  பொக்கிஷமாய் மாறியது போன்ற ஒரு நிறைவை தந்து இருந்தது…

மார்க்கண்டேயரின் இந்த சிறு அக்கறையான செயலிலேயே பெரிதாய் மனம் நெகிழ்ந்து போனார் சகுந்தலா… மார்க்கண்டேயருக்கும் உள்ளுக்குள் ஒருவித சொல்ல முடியாத நிறைவான உணர்ச்சி பரவியது.. அது தந்த மகிழ்ச்சியை கைவிட முடியாமல் வெகு நேரம் தன் மனைவியை அப்படியே  அணைத்தபடி அமர்ந்திருந்தார்…

மாலை பெண்கள் அனைவரும் வரவேற்பறையில் அமர்ந்திருக்க ஆண்கள் சிற்றுண்டி செய்யும் வேலையில் இறங்கி இருந்தனர்…

அங்கே வந்து அமர்ந்த சகுந்தலாவின் கையில் ஆயின்மென்ட் பூசப்பட்டிருப்பதை பார்த்த விழி “ஆயின்மென்ட் போட்டுக்கிட்டிங்களா அத்தை..?” என்று கேட்க சட்டென விழியை நோக்கி குனிந்த சகுந்தலா அவளிடம் ரகசியமாய் “நான் போட்டுக்கல.. உங்க மாமாதான் போட்டு விட்டார்..” என்க

வியப்பில் விழி விரித்தார்கள் வில்விழியும் மான்விழியும்..

“மாமாவா பரவாயில்லையே.. இது நான் எதிர்பார்க்காத ட்விஸ்ட்டா இருக்கே.. ம்ம்.. மார்க் மாமா சீக்கிரம் வழிக்கு வந்துருவார் போலையே..”

விழி சொல்ல சகுந்தலாவோ அவளை முறைத்தார்..

“என்னடி.. மரியாதை இல்லாம மார்க் மாமா பார்க்கு மாமா ன்னு சொல்லிக்கிட்டு.. ஒழுங்கா மாமான்னு சொல்லு..”

“பாரு மானு.. புருஷன் ஒரு நாள் பாசமா நடந்துட்டாருன்ன உடனே அப்படியே சைடு மாறி நம்ம மேல பாயறது..”

விழி சொல்ல சகுந்தலா முகத்தில் ஒரு வெட்கச் சாயம்..

“ஐயையோ அத்தை.. வெட்கப்படுறீங்களா? மார்க் மாமா எதோ பெரிய வேலை தான் பண்ணி இருக்காரு போலையே…”

அவள் கிண்டலாய் சொல்ல “அது.. கையில காயம் பட்டுச்சுன்னு மருந்து போட்டு விட்டார்.. அவ்வளவுதான்.. மத்தபடி எல்லாம் முன்னாடி மாதிரி தான்…”

“அத்தை விளையாட்டுக்காக பேசுறது எல்லாம் இருக்கட்டும்… இப்ப உங்களுக்கு புரியுதா..? நான் ஏன் இவ்வளவு ரூடா கொஞ்சம் ஓவரா நடந்துக்கிறேன்னு.. இப்படி நடந்துக்கலனா நம்ம எல்லாம் இருக்கிறதே கண்ணுக்கு தெரியாது இவங்களுக்கு‌. நம்ம கஷ்டங்கள் எல்லாம் அவங்க பார்வைக்கு போகவே போகாது.. நம்ம என்ன கஷ்டப்படுறோம்னு அவங்களுக்கு புரிஞ்சா தான் கொஞ்சமாவது நம்மளோட ஆசைகள் கனவுகள் கருத்துக்களுக்கு மரியாதை கொடுப்பாங்க.. மார்க் மாமா வழிக்கு வந்துருவாருன்னு தான் தோணுது.. நீங்க கவலைப்படாதீங்க…” என்றாள்..

அவள் சொன்னதைக் கேட்ட சகுந்தலா “எனக்கு இப்பதான் புரியுது.. நீ சொல்றதிலும் உண்மை இருக்கு.. இனிமே எனக்கு என்ன தோணுதோ அதை தைரியமா அவர்கிட்ட சொல்ல போறேன்.. செஞ்சே ஆகணும்னு கொஞ்சம் ஆர்க்யுவும் பண்ணலாம்னு தோணுது…”

“சூப்பர் அத்தை.. இப்படியே சூட்டோட சூடா உங்களை கொண்டு போய் பார் கவுன்சில்ல ரெஜிஸ்டர் பண்ணி உங்க ஃப்ரெண்ட் அனிதா லாயரா இருக்காங்கன்னு சொல்லுவீங்க இல்ல..? அவங்க கிட்ட ஜூனியரா சேர்ந்துக்கோங்க..”

“இவ்வளவு வயசுக்கு மேல இதெல்லாம் நடக்கிற காரியமா? சொல்லு..”

“எல்லாம் நடக்கும்.. நாளைக்கு நம்ம உங்க ஃப்ரெண்டை பாக்க போறோம்..”

ஆண்கள் மூவரும் அன்று மாலை சிற்றுண்டிக்கு வெங்காய பக்கோடா செய்து கொண்டிருந்தார்கள்..

மான்விழி உள்ளே சென்று “நான் வேணா எப்படி செய்யணும்னு சொல்லிக் கொடுக்கவா?” என்று பிருத்வியிடம் கேட்க

“ஒன்னும் தேவை இல்ல.. இப்பதான் எல்லாம் யூட்யூப்ல இருக்கே.. அதை பாத்து நாங்க சமைச்சுக்கறோம்… நீங்க உள்ள காலடி எடுத்து வைக்க கூடாது.. அப்புறம் நாங்க ரூல்ஸ் பிரேக் பண்ணிட்டோம்னு சக்தியை கூட்டிட்டு போறதுக்கா? இதெல்லாம் வேலைக்காகாது… முதல்ல நீ வெளியில போ.. நாங்க எல்லாம் டிபன் எல்லாம் முடிச்சிட்டு கொண்டு வந்து கொடுக்கிறோம்…” என்றான் அவன்..

மார்க்கண்டேயனோ பிருத்வியை முறைத்துக் கொண்டிருந்தார்.. “ரெண்டு பேரும் விட்டா பொண்டாட்டிக்கு காலம் பூரா கால் அமுக்கி சேவகம் செஞ்சிட்டு கெடப்பானுங்க போல.. ரெண்டும் எனக்கு புள்ளையா வந்து பிறந்திருக்கு பாரு..” தனக்குள் முணுமுணுத்துக் கொண்டார் அவர்‌.

பக்கோடாவுக்கு வெங்காயத்தை அரிந்து கொண்டிருந்தார் மார்க்கண்டேயர்.. அவர் கண்களிலோ தாரைதாரையாக கண்ணீர்..

அவரைப் பார்த்த இந்தர் “ஐயோ அப்பா எதுக்குப்பா அழறீங்க? நீங்க அழுது நான் பார்த்ததே கிடையாதே.. ஆறு மாசம் தானே.? அழாதீங்க பா..” என்று அவர் கண்ணை துடைத்து விட வெங்காயத்தின் அருகில் வந்து நின்ற நேரம் அவன் கண்ணிலும் கண்ணீர் பொத்துக் கொண்டு வந்தது..

“பாத்தியாடா? நீயும் அழற..?” என்று அவர் கேட்க “இது என்னபா இந்த வெங்காயம் அதை கட் பண்ணதுக்காக நம்மளை அழ வெக்குது..?” அவன் கேட்டுக்கொண்டே இருக்க அங்கே வந்த ப்ருத்வியோ மறுபடியும் முதலில் இருந்து ஆரம்பித்தான்..

“டேய் இந்தர்… அப்பா.. ஏன் நீங்க ரெண்டு பேரும் அழறீங்க? இப்ப இப்படி கண்ணீர் விட்டு அழற அளவுக்கு என்ன நடந்துச்சு?” என்று கேட்க வெங்காயம் அருகில் வந்ததும் அவன் கண்ணிலும் எரிச்சலும் கண்ணீரும்…

“இப்ப நீ எதுக்கு அழுறியோ அதுக்கு தான்டா நாங்களும் அழறோம்..” இந்தர் சொல்ல “அய்யய்யோ இது என்ன கண்ணுல தண்ணியா கொட்டுது.. கண்ணு வேற இப்படி எரியுது..”

சொல்லிக்கொண்டே கஷ்டப்பட்டு வெங்காயத்தை அரிந்து கொண்டிருந்தார் மார்க்கண்டேயன்..

அப்போது தண்ணீர் குடிக்க வந்த விழி  அவர்கள் மூவரையும் பார்த்து “ஒரு சமையல் செய்யறதுக்கு இவ்வளவு அக்கப்போரா? மூணு பேரும் எதுக்கு இப்படி ஒப்பாரி வைக்கிறீங்க..?” என்று கேட்க அவளை தீவிரமாய் முறைத்தான் இந்தர்..

அவள் கேட்டதை வரவேற்பறையில் இருந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்த மான்விழியும், சகுந்தலாவும் உள்ளே வந்து அந்தக் காட்சியை பார்க்க சகுந்தலா “ஐயோ வெங்காயம் அரிஞ்சீங்களா? கண்ணு எரியுதா?” என்று கேட்டுக் கொண்டே மார்க்கண்டேயனின் அருகில் வந்து “அது.. வெங்காயம் அரியும் போது..” என்று ஏதோ சொல்ல தொடங்க நடுவில் வந்து தடுத்தாள் வில்விழி…

“அத்தை.. எதுக்கு அவங்களுக்கு சொல்றீங்க.. அவங்கதான் யூட்யூப் பார்த்து எல்லாத்தையும் பண்ணிடுவாங்களாமே.. மான்விழி வந்து ரெசிபி சொல்லி தரேன்னு சொன்னப்போ நாங்க யூட்யூப் பார்த்து பண்ணிக்கிறோன்னு திமிரா சொன்னாங்க இல்ல..? அவங்க பண்ணிக்குவாங்க.. நீங்க வாங்க.. நம்ம போகலாம்..” என்று மாமியாரின் கை பிடித்து இழுக்க..

“ஐயோ.. என்னை விடு விழி..” என்றவர் “என்னங்க வெங்காயத்தை தண்ணியில போட்டுட்டு அப்புறம் நறுக்குங்க… இல்லைன்னா வெளியில டைனிங் டேபிள்ல உட்கார்ந்து ஃபேன் போட்டுட்டு  நறுக்குங்க.. கண்ணு எரியாது..” என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே சென்றார்…

அவரும் அப்படியே செய்ய கண் எரிச்சல் இல்லாமல் போனது..

சகுந்தலாவிடம் வந்து “உனக்கு எப்படி இதெல்லாம் தெரியும்?” என்று கேட்க “நானும் சமையல் செய்ய ஆரம்பிச்ச புதுசுல இப்படி தாங்க அழுதுகிட்டே வெங்காயம் நறுக்குவேன்.. உங்க அம்மா தான் எனக்கு இதெல்லாம் சொல்லி கொடுத்தாங்க…”

அதன் பிறகு ஒரு வழியாக வெங்காய பக்கோடா தயாரானது.. அதை ஒரு தட்டில் போட்டு காபியையும் கலந்து எடுத்து கொண்டு வந்து மூன்று பெண்களிடமும் தர அவர்களும் அதனை எடுத்து உண்டார்கள்..

“ஓகே.. நாட் பேட்” என்றாள் விழி..

“ரொம்ப நல்லா இருக்கு..” என்றார்கள் மான்விழியும் சகுந்தலாவும்..

ஆண்கள் மூவரும் திருப்தியாய் அடுத்து தாங்கள் வெங்காய பக்கோடா எடுத்து உண்டு பார்க்க அவர்களால் ஒரு வாய் கூட உண்ண முடியவில்லை.. வெங்காய பக்கோடா உப்பு கரித்தது..

“டேய் இந்தரு.. என்னடா உப்பு பக்கோடாவா இருக்குது.. அந்த யூட்யூப் வீடியோ பார்த்து தானடா பண்ணோம்…? நீதானடா உப்பு போட்ட.. அவங்க சொன்ன அளவு போடலையா…?”

“டேய் அவங்க எங்கடா அளவு சொன்னாங்க.. தேவையான அளவுன்னு சொன்னாங்க.. தேவையான அளவு எவ்வளவுன்னு எனக்கு எப்படி தெரியும்?”

“ஆனா அவங்க யாருமே இதுல இவ்வளவு உப்பு இருக்குன்னு சொல்லவே இல்லையே.. அப்படியே சாப்பிட்டாங்க..”

“நம்ம செஞ்சு குடுக்குறதே பெரிய விஷயம்னு சாப்பிட்டு இருப்பாங்க..” பிருத்வி சொன்னான்…

அப்போது சில நாட்களுக்கு முன்னால் தனக்கு சகுந்தலா செய்து கொடுத்திருந்த சட்னியில் ஒரு கல்லு உப்பும் கொஞ்சம் காரமும் தூக்கலாக இருந்தது என்று தட்டை அவர் முகத்திலேயே விட்டெறிந்த ஞாபகம் மார்க்கண்டேயனுக்கு வந்தது…

ஒரு பெருமூச்சு விட்டவர் “சரி ஆறு மணிக்கு நைட் சமையலை வந்து செய்ய ஆரம்பிக்கணும்…” என்றார்..

“இன்னைக்கு நைட்டுக்கு என்னப்பா?” இந்தர் கேட்க

“நைட் என்ன? தோசை இட்லி சப்பாத்தி தான் செய்வா உங்கம்மா.. இட்லி மாவு தோசை மாவு இல்லைன்னு சக்கு சொன்னா.. அப்போ சப்பாத்தி தானே செய்யணும்..? சப்பாத்தி செஞ்சு உருளைக்கிழங்கு மசாலா செஞ்சிடலாம்…”

மிகவும் எளிதாக வாயால் சொல்லிவிட்டு கிளம்பி விட்டார்.. ஆனால் ஒரு வெங்காய பக்கோடா செய்வதற்குள்ளேயே அந்த சமையல் அறையின் நிலை…

சமையலறையே களேபரமாக இருந்தது.. அங்கு ஏதோ கலவரம் நிகழ்ந்தது போல் ஒரு பக்கம் கருகிய வாணலி இன்னொரு பக்கம் காய்கறி நறுக்கிய குப்பை இன்னொரு பக்கம் அரைத்த மிக்ஸியில் இருந்து சுவர் எல்லாம் தெறித்திருந்த உணவு பதார்த்தங்கள் கொட்டி இருந்த குழம்பு சிந்தி இருந்த பொடிகள் என ஏதோ பெரிய யுத்த பூமியாக காட்சி அளித்தது சமையலறை..

அதைப் பார்த்தவுடன் சட்டென வாயை மூடி சிரித்த விழி “அத்தை.. ஆறு மாசத்துல நம்ம கிச்சனையே ரெனோவேட் பண்ண வேண்டி இருக்கும்னு நினைக்கிறேன்..” என்றாள்…

“ஐயையோ என்ன சமையல் ரூமை இப்படி ஆக்கி வச்சிருக்கிறாங்க? தரையில வேற மாவு எல்லாம் கொட்டி இருக்காங்க.. இரு.. நான் போய் கிளீன் பண்ணிட்டு வரேன்..” என்று தான் கட்டியிருந்த புடவை தலைப்பை இடுப்பில் சொருகிக் கொண்டு மான்விழி கிளம்ப அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்தாள் வில்விழி…

“கிச்சனை இவ்ளோ அழுக்கு பண்ணவங்களுக்கு அதை சுத்தப்படுத்தவும் தெரியணும்.. அதெல்லாம் அவங்க சுத்தம் பண்ணுவாங்க.. நீ கெளம்பு..” என்றாள் மான்விழியிடம்…

“பாவம்டி மலர்.. தனியா எப்படி இவ்வளவு அழுக்கையும் கிளீன் பண்ணுவாங்க…”

“ஆஹான்.. இத்தனை நாள் நம்ம சமையல் பண்ணும் போது யாருமா வந்து கிளீன் பண்ணாங்க..? தனியா தானே பண்ணினோம்.. அதுவும் நம்ம ரெண்டு பேரும் இல்லாதப்போ இது அத்தனையையும் அத்தை தனியா செஞ்சிருக்காங்க.. மூணு பேரு இருக்காங்க இல்ல..? எல்லாம் சேர்ந்து செய்யட்டும்..” தரதரவென மான்விழியை ஹாலுக்கு இழுத்து வந்தாள் வில்விழி…

சமையலறை முழுவதும் சுத்தம் செய்துவிட்டு ஒரு ஒரு மணி நேரம் இடைவெளி கிடைத்திருக்கிறது என்று அறையில் வந்து அப்படியே ஒரு பெருமூச்சு விட்டு அமரலாம் என்று நினைத்த இந்தருக்கும் ப்ருத்விக்கும் அங்கே வேலை வைத்து காத்திருந்தார்கள் சக்தியும் சின்ட்டூவும்…

இருவரும் அப்போதுதான் உறங்கி எழுந்திருக்க மாலை அவர்களுக்கு பாலும்  பழங்களும் கொடுக்க வேண்டும்.. அந்த வேலையும் இப்போது இந்த குடும்பத்தலைவர்கள் தலையில் தானே…

ஒரு கையில் பழங்கள் அடங்கிய கிண்ணத்தையும் மறுகையில் சக்தியையும் தூக்கிக்கொண்டு இந்தர் அவளுக்கு வெட்டிய ஆப்பிள் பழத்தை ஊட்ட முயல அவளோ நானா என்று முகத்தை திருப்பி அவன் தோளில் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டாள்..

“சக்திமா நீங்க சாப்பிட்டா தானே பிக் கேர்ள் ஆக முடியும்.. நல்லா க்ரோவாகி அப்பா ஹைட்டுக்கு வர முடியும்.. இப்படி சாப்பிடாம இருந்தா சக்தி குட்டியாவே இருப்பாங்களே..” என்று சொல்லி ஊட்ட முனைய சக்தியோ மசியவே இல்லை…

அப்போது அவர்கள் அருகில் வந்த ப்ருத்வி “சக்திமா.. ஹார்ஸ் பாக்க போலாம் வரீங்களா?” என்று கேட்க “சாம் சாம்” என்று சக்தி ஷியாம் கர்ணாவின் பெயரை சொல்ல “ஷ்யாம் தான்.. வாங்க போயிட்டு  நீங்களும் ஷாமும் ஆப்பிள் சாப்பிட்ட அப்புறம் ரெண்டு பேரும் ரைட் போலாம் ஓகேவா?” என்று கேட்க அவளோ உடனே தன் சித்தப்பா கைகளில் தாவினாள்…

இதைப் பார்த்த சின்ட்டூவுக்கோ லேசான பொறாமை எட்டிப் பார்த்தது.. நானு என்று தன் அப்பாவை தூக்கிக் கொள்ள சொல்லி கை நீட்ட சட்டென அவனை தூக்கிக் கொண்டான் இந்தர்.. அவன் கையில் இருந்த பழக்கிண்ணத்தை ப்ருத்வி வாங்கி கொள்ள சின்ட்டூ சாப்பிட வேண்டிய பழக்கலவையை எடுத்துக்கொண்டான் இந்தர்..

இந்தரும் ப்ருத்வியும் இரண்டு குட்டிகளையும் தூக்கிக் கொண்டு ஷ்யாம் கர்ணாவே கதி என அவனிடம் வந்தார்கள்…

ஷ்யாம் கர்ணாவின் மேல் ரைடு போகலாம் என்று சொல்லி சொல்லியே சக்திக்கு அந்த பழக்கலவையை முழுவதுமாய் ஊட்டி விட்டிருந்தான் ப்ருத்வி.. அதேபோல சாப்பிட்டு முடித்தால் இந்தரோடு ஏரோ ஷூட் பண்ணலாம் என்று இந்தர் சொல்லிவிட சின்ட்டூவும் வேகவேகமாய் அந்த பழங்களையும் சாப்பிட்டு முடித்து பாலையும் சமர்த்தாக குடித்து விட்டான்…

எல்லாம் முடிந்து சக்தி குதிரை சவாரியை முடித்துவிட்டு வர சின்ட்டூவும் இந்தரும் மட்டுமின்றி அவர்களுடன் வில்விழியும் சேர்ந்து அரை மணி நேரம் அம்பை எய்து பயிற்சி செய்தார்கள்…

எல்லாம் முடிந்து ஒரு வழியாக உள்ளே வந்த நேரம் அடுத்த பிரச்சனை துவங்கியது.. சக்தி நேராக இந்தரிடம் வந்து “அவ்வா பாத்து..” என்க இந்தருக்கோ ஒன்றும் புரியவில்லை.. “என்னடா சக்தி வேணும்?” என்று கேட்க வில்விழியோ இதழுக்குள் சிரிப்பை அடக்கியபடி “அவளுக்கு பாத்ரூம் போகணுமாம்.. கூட்டிட்டு போங்க இந்தர்..”

அவள் சொல்லிட அப்போது ஒரு ஆயாசமான பெருமூச்சை விட்டவன் “வா போலாம்” என்று குழந்தையை தூக்கிக்கொண்டு அவர்கள் அறையில் இருந்த குளியலறைக்கு சென்றான்.. ஆனால் முகம் சுளிக்காமல் குழந்தைக்கு எல்லாவற்றையும் செய்தான் அவன்.. தன் மகளை இளவரசி போலத்தான் பார்த்துக் கொண்டான்.. வில்விழியாவது சில சமயம் சக்தியை மிரட்டி உருட்டுவாள்…

ஆனால் இந்த தந்தையோ தாயின் அன்பையும் அரவணைப்பையும் கூட பின்னுக்கு தள்ளி இருந்தான்..

அன்று இரவு அவர்கள் செய்த சப்பாத்தி உப்பு சப்பு இல்லாத கோதுமை உப்புமாவாகவும் உருளைக்கிழங்கு மசாலா மசித்துவிட்ட உருளைக்கிழங்கு குழம்பாகவும் மாறி எல்லோரையும் உண்பதற்குள் ஒரு வழி ஆக்கி இருந்தது..

ஏற்கனவே சகுந்தலா போட்டு வைத்த ஊறுகாய் இருந்ததோ பிழைத்தார்கள்..

இப்படியே நாளொரு கருகலும் பொழுதொரு காந்தலுமாக சமையல் வேலையும் களைப்பும் ஆயாசமுமாக மற்ற வேலைகளும் நடக்க தொடங்கியது.. அந்த வீட்டில் ஆண்கள் எல்லோரும் வீட்டின் வேலை பளுவை சுமக்க முடியாமல் சுமக்கத் தொடங்கினர்…

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பெண்களின் சிரமங்கள் எல்லாம் அவர்களுக்கு புரிய ஆரம்பித்தது…

வில்விழி அகாடமிக்கு செல்ல தொடங்கி இருந்தாள்.. வித்யாவின் பழைய வழக்கை மீண்டும் புதுப்பிக்க எண்ணினாள் வில்விழி..

வித்யாவிடம் இது குறித்து பேசவும் அவளும் “அக்கா நான் அவங்க மேல கேஸ் போட்டா அந்த வீடியோவை அவங்க..”

அவள் தயங்கி தயங்கி சொல்ல வில்விழி “கவலைப்படாதே.. அதுக்கு ஒரு வழி இருக்கு.. நான் அத்தையை உன் கேஸை எடுத்து நடத்த சொல்றேன்.. அவங்க சீக்கிரமே கோர்ட்டுக்கு போக ஆரம்பிச்சிடுவாங்க.. அதுக்கப்புறம் அந்த வீடியோ வெளிய போகாம அந்த பொறுக்கிங்களை எப்படி அரெஸ்ட் பண்றதுன்னு பார்க்கலாம்.. ஆனா ஒரு விஷயம்.. இந்த முறை நீ நேஷனல் லெவல் சாம்பியன்ஷிப் போறதுக்கு முன்னாடி அவங்க எல்லாரும் ஜெயிலுக்கு போகணும்…”

“நிச்சயமாக்கா.. இனிமே என்கிட்ட இழக்கறதுக்கு ஒன்னும் இல்ல.. அந்த வீடியோ மட்டும் வெளியில போகாம இருந்ததுன்னா நான் அவங்களுக்கு தண்டனை வாங்கி கொடுக்குறதை யாராலயும் தடுக்க முடியாது..”

“சரி.. முதல்ல நம்ம கேசை ரிஓபன் பண்றதுக்கு அத்தை ஜூனியரா ஜாயின் பண்ண போற அவங்க ஃபிரண்ட் அனிதா கிட்ட கேட்கலாம்..”

அதன்படியே அன்று மாலையே சகுந்தலாவையும் அழைத்துக்கொண்டு போய் அனிதாவை சந்தித்து பேசினார்கள் வில்விழியும் வித்யாவும்..

அனிதாவும் அவர்கள் கேட்டுக் கொண்டபடியே அந்த வழக்கை மறுபடியும் புதுப்பிக்கும் விதமாக மேல் முறையீடு செய்தார்..

அப்படியே சகுந்தலாவின் வேலை நிமித்தமாகவும் பேச மூன்று வாரங்களில் சகுந்தலா நீதிமன்றத்தில் வழக்குகளை எடுத்து வாதாடலாம் என்று சொன்னார் அவர்..

அதைக் கேட்டு சந்தோஷ மிகுதியுடன் திரும்பி இருந்தார்கள் மூவரும்..

திரும்பி வரும்போது வில்விழி சகுந்தலாவிடம் “அத்தை உங்ககிட்ட நான் ஒன்னு கேக்கணும்.. இந்தர் நான் இங்க திரும்ப வந்தப்போ ஊர்மிளாவை பத்தி ஒரு விஷயம் சொன்னார்.. ஊர்மிளாவோட கல்யாணம் அவ இஷ்டப்படி தான் நடக்கணும்னு நான் ஒரு கண்டிஷன் வச்சிருக்கேன்.. அதை பத்தி பேசும்போது விஷ்வாக்கும் ஊர்மிக்கும் மொதல்ல கல்யாணம் ஃபிக்ஸ் பண்ணதா சொல்லிட்டு இருந்தாரு.. எப்படி அத்தை .. விஷ்வாக்கும் இந்தருக்கும் ஆகவே ஆகாது.. அவங்க அகடமிக்கும் நம்ப அகடமிக்கும் பயங்கர காம்பெடிஷன்… இப்போ அந்த விஷ்வாவை பத்தி யோசிச்சு பார்த்தா அவனை மாதிரி ஒரு பொறுக்கி யாருமே கிடையாதுன்னு தெரியுது.. அவனுக்கு போய் ஊர்மியை கொடுக்கணும்னு எப்படி அத்தை யோசிச்சீங்க..?”

“விழி மொதல்ல எல்லாம் விஷ்வஜித் அகாடமி ஒரு போட்டி அகாடமியா மட்டும் தான் இருந்தது.. விஷ்வாவுக்கும் இந்தருக்கும் அவ்வளவு பிரச்சனை எல்லாம் இல்லை.. அப்போ தான் விஷ்வாவோட அப்பா இந்தர் அப்பா கிட்ட வந்து பேசினார்.. ரெண்டு குடும்பமும் ஒன்னு சேர்ந்தா ரெண்டு அகாடமியையுமே பெரிசா வளர்க்கலாம்னு பேசினப்போ அவரும் அதுக்கு ஒத்துக்கிட்டாரு.. அப்போ விஷ்வா பத்தி எந்த தப்பான பேச்சும் கிடையாது.. எல்லாரும் அவனை பத்தி நல்ல விதமா தான் சொல்லிக்கிட்டு இருந்தாங்க.. இது எனக்கும் அவருக்கும் விஸ்வஜித்தோட அப்பாக்கும் மட்டும் தான் தெரியும்.. இந்தருக்கும் பிருத்விக்குமே கூட இந்த விஷயம் அப்ப தெரியாது.. அதுக்கு அப்புறம் வித்யா விஷயத்துல விஷ்வா பத்தி தெரிஞ்சப்போ நாங்க அந்த பேச்சை விட்டுட்டு சக்கரவர்த்தி பையனுக்கு ஊர்மியை கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு முடிவு பண்ணோம்..”

“தப்பா சொல்றீங்க அத்தை.. மாமா முடிவு பண்ணி இருப்பாரு.. நீங்க சரி சரின்னு தலையாட்டி இருப்பீங்க.. கரெக்டா..?” வில்விழி சரியாக கேட்க சகுந்தலாவோ அவளை மேல் கண்ணால் பார்த்து “தெரிஞ்சே எதுக்குடி வெந்த புண்ணுல வேலை பாய்ச்சற..?” என்று கேட்டார்..

சத்தமாக சிரித்த வில்விழியோ “ஓகே.. ஆனா அந்த சக்கரவர்த்தி அங்கிளும் நம்ம மார்க் மாமா மாதிரி தானே.. ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட் ஆச்சே.. பாவம் ஊர்மி அங்கேயும் போய் கஷ்டப்படணுமா.. வேணாம் அத்தை.. அவ வரட்டும்.. அவளுக்கு யாரை பிடிச்சிருக்குன்னு கேட்டு கல்யாணம் பண்ணி வைங்க.. அவளுக்கு எப்ப கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு தோணுதோ அப்ப கல்யாணம் பண்ணிக்கட்டும்.. இது விஷயமா நீங்க தான் மாமா கிட்ட தைரியமா பேசணும்.. ஊர்மி உங்க பொண்ணு.. உங்களுக்கு அவ கல்யாண விஷயத்தை பேசறதுக்கு ஃபுல் ரைட்ஸ் இருக்கு.. பாக்கலாம்.. நீங்க அன்னைக்கு சொன்னீங்க இல்ல.. எல்லா விஷயத்துலயும் ஆர்க்யூ பண்ண போறேன்னு.. கோர்ட்ல உங்க ஆர்க்யூமென்ட் நல்லா இருக்கும்னு எனக்கு தெரியும்.. வீட்ல உங்க ஆர்கியூமென்ட் எப்படி இருக்க போகுதுன்னு நான் பாக்குறேன்..” என்றாள் வில்விழி கண்ணை சிமிட்டி கொண்டு..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௨௰௭ (27)

“ஏன்டா எவனாவது பணம் கொடுத்தா ஒரு வயசு பொண்ணை நாலு ஆம்பளைங்க கிட்ட கொண்டு விட்ருவியா? நீ எல்லாம் மனுஷனாடா? என்று சரமாரியாக அவனை அடித்து துவைத்தான் இந்தர்..

“டேய் விஷ்வா.. நேரடியா மோத தைரியம் இல்லாம இப்படி ஒரு கேவலமான வேலையை பண்ணி இருக்கியே.. உன்னை சும்மா விட மாட்டேன் டா.. மலர் இவனை கொண்டு போய் போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல விட்டுட்டு வரேன்.. நீ வித்யாவை கூட்டிட்டு வா..” என்றவன் ஆட்டோக்காரர் பக்கம் திரும்பி “டேய் இப்ப என்கிட்ட சொன்னது அத்தனையும் ஒரு வார்த்தை மாறாம அங்க போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல வந்து நீ சொல்ற.. மாத்தி ஏதாவது பேசுன கத்தி எடுத்து அப்படியே சொருகிடுவேன் டா”..

அவனும் பயந்து போய் “இல்ல சார்.. சொல்லிடுறேன் சார்.. நான் அப்ரூவரா மாறிடுறேன் சார்..” என்றவன் இந்தரோடு காவல் நிலையத்திற்கு சென்றான்.. சொன்னது போலவே அங்கிருந்த இன்ஸ்பெக்டரிடம் இந்தரிடம் சொன்னதை அப்படியே சொன்னவன் அங்கிருந்த சிறைக்குள் அடைக்கப்பட அடுத்ததாக அந்த இன்ஸ்பெக்டர் “ஒரு பொண்ணுக்கு இவ்வளவு பெரிய அநியாயம் நடந்திருக்கு.. இதை சும்மா விடமாட்டோம்.. அந்த பொண்ணை ஒரு கம்ப்ளைன்ட் எழுதி கொடுக்க சொல்லுங்க சார்.. நான் உடனே ஆக்சன் எடுக்கிறேன்..” என்றார் அந்த இன்ஸ்பெக்டர்..

அவருக்கும் வித்யாவின் வயதில் ஒரு மகள் இருந்தாள்.. அவருக்கும் அந்த கயவர்களை நினைத்து ஆத்திரம் பொத்துக் கொண்டு வந்தது.. வித்யா புகார் எழுதிக் கொடுத்தது தான் தாமதம்.. உடனேவே கிளம்பி விஷ்வாவையும் அவனுடன் இருந்த அவன் நண்பர்களையும் கைது செய்ய அரை மணி நேரத்தில் வாரண்டோடு புறப்பட்டார் அந்த இன்ஸ்பெக்டர்..

விஷ்வாவும் அவன் நான்கு நண்பர்களும் கைது செய்யப்பட்டார்கள்.. விஷ்வா இந்தரை உறுமிய படி பார்த்துக் கொண்டிருக்க இந்தரோ. “என்னடா லுக்கு? நீ செஞ்ச வேலைக்கு உன்னை கண்ட துண்டமா வெட்டி போட்டு இருக்கணும்..  அகடமியை ஒழுங்கா திறமையா நடத்தி என்னை ஜெயிக்க முடியாம இப்படி ஒரு கீழ்த்தரமான குறுக்கு வழியில எங்களை ஜெயிக்கணும்னு நினைக்கிறியே சீ.. வெக்கமா இல்ல உனக்கு..?”

“டேய் யார பாத்து என்னடா பேசுற? கொன்னுடுவேன்டா உன்னை..” என்று சிறைக்குள்ளிருந்து கர்ஜித்தான் விஷ்வா..

அந்த இன்ஸ்பெக்டரோ “செய்யறது எல்லாம் செஞ்சுட்டு பேச வேற செய்றியா? உள்ள வந்தேன்னா ஒரு எலும்பு கூட முழுசா இருக்காது.. பேசாம போய் உட்காருடா..” என்றார் அவனை..

ஊர்மிளாவோ நேராக அவன் இருந்த சிறைக்குச் சென்று அவன் சட்டையை பிடித்து “உனக்கு என்ன தைரியம் இருந்தா ஒரு பொண்ணு வாழ்க்கையை இப்படி கெடுத்து இருப்பே.. நீ எல்லாம் ஒரு மனுஷனா? உன்னலாம் அப்படியே கூட்டிட்டு வந்தது தப்பு டா.. உன்னைல்லாம் செருப்பால அடிச்சு கூட்டிட்டு வந்திருக்கணும்..” என்றவள் தன் செருப்பை கழட்டி அவனை ஓங்கி அடித்திருந்தாள்..

அந்த இன்ஸ்பெக்டர் அங்கு வந்து அவளை பிடித்து தடுத்து “மிஸ்டர் இந்தர்.. போலீஸ் ஸ்டேஷன்ல இப்படி எல்லாம் நடந்துக்க கூடாது.. என்ன இருந்தாலும் இவங்க குற்றவாளியை ஹேண்டில் பண்றது ரொம்ப தப்பு.. நீங்க அவங்கள கூட்டிட்டு போங்க..” என்று சொல்ல

அவளோ அவனை ஆத்திரம் பொங்க பார்த்துக் கொண்டே இந்தரோடு இழுபட்டு செல்ல விஷ்வாவோ ஒரு உறுமலோடு சிறை கம்பியை இறுகப்பற்றிய படி அவளை தான் எரிப்பது போல் பார்த்திருந்தான்….

அதன் பிறகு அவர்களை நீதிமன்றத்திற்கு அழைத்துச் செல்லும் நாளும் வந்தது.. வித்யாவை நீதிமன்றத்துக்கு வந்து சாட்சி சொல்ல வேண்டும் என்று சொல்லி இருக்க அன்று முழுவதும் அரை நாள் காத்திருந்தும் அவள் வராமலேயே போனாள்..

இந்தரும் வில்விழியும் எவ்வளவோ முறை அழைத்துப் பார்த்தும் அவள் அவர்கள் அழைப்பை ஏற்கவே இல்லை..

அதன் பிறகு எதுவும் செய்ய முடியாமல் அவர்களும் அந்த விஷயத்தை சில நாட்களுக்கு அப்படியே விட்டிருந்தார்கள்..

அடுத்த நாள் விழி அகடமிக்கு கிளம்ப அவளை பார்த்த மார்க்கண்டேயனோ “ஏ சக்கு.. நான்தான்  போட்டி விளையாட்டெல்லாம் வேண்டாம்ன்னு சொல்லி இருக்கேன் இல்ல..? மறுபடியும் மறுபடியும் அகாடமிக்கு போனா என்ன அர்த்தம்..? அன்னிக்கு ஏதோ ஊர்மிளா  போகணும்னு சொன்னதுனால சும்மா போயிட்டு வரட்டும்னு இருந்தேன்.. இனிமே அகாடமி எல்லாம் வேணாம்.. உன் மருமகளை ஒழுங்கா வீட்டை பார்க்க சொல்லு..” என்றார்..

இந்தர் அவரை முறைத்து பார்த்திருக்க சகுந்தலா “என்னங்க..” என்று ஏதோ சொல்ல ஆரம்பிக்க விழி அவர் பேச்சை நிறுத்தியவள் “சரி மாமா.. இனிமே நான் இந்த வீட்டிலேயே இருக்கேன்.. வீட்டு வேலை எல்லாம் பார்த்துக்கிறேன்.. நான் எங்கேயும் வெளியே போக மாட்டேன்..” சொல்லிவிட்டு அவள் தன் அறைக்கு சென்று விட இந்தரோ புருவம் சுருக்கி போகும் அவளையே பார்த்திருந்தான்..

அவனுக்கு அவள் நடவடிக்கை ஏதோ சந்தேகத்தை கிளப்பி விட்டது.. அறைக்கு சென்று அவளிடம் “என்ன அப்பாகிட்ட அப்படி சொல்லிட்டு வந்துட்ட.. நீ ப்ராக்டிஸ் வரப் போறது இல்லையா?” என்று கேட்க “எப்படியும் உங்க அப்பா இன்னும் ரெண்டு வாட்டி அழுத்தி சொன்னா நீங்க அமைதியா தான் இருக்க போறீங்க.. அவ்வளவு எனர்ஜியை அனாவசியமா அவர் எதுக்கு வேஸ்ட் பண்ணனும்..? அதான் முதல் தடவை சொல்லும்போதே ஓகே சொல்லிட்டேன்.. நீங்க நிம்மதியா அகாடமிக்கு போங்க.. நான் பாத்துக்குறேன்…”

அவனிடம் இப்படி சொன்னவள் அடுத்த நொடியில் இருந்து ஏதோ தேடலில் இறங்கி இருந்தாள்… அப்படித்தான் சம்யுக்த்தாவை பற்றி அறிந்து கொண்டு அவர் ஆஸ்திரேலியாவில் தன் அகாடமி தொடங்கி இருப்பதால் அதில் கோச்சாக இருக்க தேர்ந்த ஆர்ச்சர்கள் தேவை என்று விளம்பரப்படுத்தி இருந்ததையும் பார்த்தாள்…

அவர் அப்போது அந்த ஊருக்கு வந்திருப்பதையும் அறிந்து கொண்டாள்.. இரண்டு மாதங்களில் அவர் திரும்பி போய் விடுவார் என்பதை அறிந்து கொண்டு அவருக்கு அழைத்து தன்னிலை சொல்லிட அவர் “உடனே என்னோட ஆஸ்ட்ரேலியா வர்றியா..? நான் உன்னை கூட்டிட்டு போய் வேர்ல்ட் சாம்பியன் ஆக்குறேன்..” என்றார்..

“மேடம் அது..”

“இங்க பாரு.. உன்னை பெர்மனென்ட்டா அங்க வான்னு சொல்லல.. உன் கனவுகளை நிறைவேத்திக்கிட்டு திரும்பி உன் குடும்பத்தோட வந்து சேர்ந்துடு.. ஆனா நீ அந்த குடும்பத்தில் இருந்தா இந்த ஜென்மத்துல உன் கனவுகளை அடைய முடியாது.. நீ வெளியே வந்தா தான் உன்னால உன் கனவுகளை அடைய முடியும்.. இன்னும் உனக்கு ரெண்டு நாள் டைம் தரேன்.. அதுக்குள்ள உன் முடிவை சொல்லு.. அப்புறம் விசா வேலைகள் எல்லாம் பாக்கணும்..”

அவர் சொன்னதை கேட்டவளுக்கு அதற்கு மேல் யோசிக்க தோன்றவில்லை.. இதுதான் தன் கனவை அடைய சிறந்த வழி என்று உணர்ந்தவள் உடனேயே “நான் உங்களோட வரேன் மேடம்.. நான் பாஸ்போர்ட் எல்லாம் ரெடி பண்ணி எல்லாத்தையும் எடுத்துட்டு வரேன்” என்று சொல்லிவிட்டு ஆஸ்திரேலியா செல்வதற்கான வேலைகளில் இறங்கினாள்..

இந்தருக்கு தெரியாமல் அந்த வேலைகளை முழுமூச்சில் செய்தவள் அவன் வீட்டிலிருந்த போது அவனோடு அந்த இரு மாதங்களில் தன் காதலை கொண்டாடவும் தவறவில்லை..

ஆஸ்திரேலியா கிளம்புவதற்கு முதல் நாள் இரவு யாருக்கும் தெரியாமல் வீட்டை விட்டு வெளியேறி சம்யுக்தா வீட்டுக்கு சென்று அடுத்த நாள் ஆஸ்திரேலியாவுக்கும் பறந்து இருந்தாள் வில்விழி..

சம்யுக்தா தான் அவள் பெயரை வில்விழி என்று மாற்றி அந்த பெயரிலேயே அவளை போட்டியில் கலந்து கொள்ள வைத்தார்.. இதனிடையே அவள் கருவற்றிருப்பதையும் அறிய ம்யுக்தாவின் தீவிர கவனிப்பில் பயிற்சியினூடே பிள்ளையையும் பெற்றெடுத்து உலக சாம்பியன் ஆகி திரும்பி இருந்தாள் வில்விழியாய் மாறி இருந்த மலர்விழி..

இன்று தன்னவன் மார்பை மீண்டும் சேர்ந்திருந்தாள் சிங்கப் பெண் அவள்..

அவள் சம்யுக்தாவை பார்க்கும் போதெல்லாம் ஏனோ அவளை எங்கோ பார்த்தது போலவே தோன்றும்..  எங்கே என்று யோசித்து யோசித்து குழம்பியது தான் மிச்சம்.. அவளுக்கு அவளை எங்கே பார்த்திருக்கிறோம் என்று தெரியவே இல்லை.. ஒரு வேளை சிறு வயதில் எங்காவது சந்தித்திருப்போமோ என்று நினைத்தாள் அவள்..

இந்த பழைய நினைவுகளிலேயே இந்தரை வில்விழி கட்டி அணைத்து படுத்திருக்க அவர்கள் உறங்கும் போது அந்த நாள் உறங்கி அடுத்த நாளின் விடியலுக்கு வழி விட்டு இருந்தது..

காலையில் வில்விழி இந்தர் மான்விழி சின்ட்டூ சக்தி ஐவரும் தங்கள் வீட்டுக்கு கிளம்பினார்கள்.. மனமே இல்லாமல் அவர்களை வழி அனுப்பி வைத்தார்கள் பரிமேலழகரும் வாசுகியும்..

சிண்ட்டூவும் சக்தியும் வந்த உடனேயே ஷாம் கர்ணாவிடம் ஓடி அவனை தொட்டு தடவி விளையாட தொடங்கி இருந்தார்கள்..

பிருத்விக்கோ மான்விழியை கண்டதுமே இன்ப அதிர்ச்சியில் விழிகள் விரிந்து கொண்டன.. உள்ளிருந்து வேகமாய் வந்து அவள் கைப்பிடித்து தன்னோடு அழைத்துப் போயிருந்தான் அவன்.. வெளியே நின்று கொண்டிருந்த யாரைப் பற்றியும் அவன் கவலைப்படவில்லை..

அறைக்குள் வந்ததும் மான்விழி ப்ருத்வி மார்பில் புதைந்து கதறி அழுது கொண்டிருந்தாள்..

அவனோ “ஏய் மானு எதுக்குடி அழற.. அழாதடி.. எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு.. முதல்ல நீ அழறதை நிறுத்து.. அதான் நீ வந்துட்ட இல்ல.. இனிமே எனக்கு ஒரு பிராப்ளமும் இல்ல.. என்னை பாருடி..”

அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி அவள் நெற்றியில் அழுத்தமாய் இதழ் பதித்தவன் “அழாதமா ஏன்டா..” என்று அவன் கேட்க  “சாரிங்க உங்களை எவ்வளவு படுத்துறேன்னு எனக்கு தெரியும்… நீங்க என் மேல ரொம்ப கேர் எடுத்துக்குறீங்க… எனக்காக அவ்வளவு கவலைப்படுறீங்க.. ஆனா நான் தான் உங்களை ரொம்ப படுத்தறேன்.. அம்மா வீட்ல இருந்தப்போ மாமா கிட்ட சண்டை போட்டுட்டு நீங்க அங்க வந்தப்போ கூட மாமாவோட சண்டை போடக்கூடாதுன்னு சொல்லி உங்களை திருப்பி அனுப்பி விட்டேன்.. என்னால உங்களுக்கும் மாமாக்கும் நடுவுல எதுவும் பிரச்சனை வந்திடக் கூடாதுன்னு தான் அப்படி செஞ்சேன்.. ஆனா என்னை விட்டு சின்ட்டூவை விட்டு இருந்தது உங்களுக்கு எவ்வளவு கஷ்டமா இருந்திருக்கும்னு எனக்கு தெரியும்… மலர் சொன்னா.. நீங்க சக்தியை தூக்கும்போதும் விளையாடும் போதும் சின்ட்டூவை ரொம்ப மிஸ் பண்ணது உங்க கண்ணுல தெரிஞ்சுதுன்னு.. ரொம்ப சாரிங்க..”

“பரவால்லடி நடந்ததெல்லாம் மறந்திடு… இப்பதான் நீ என்னோட வந்து சேர்ந்துட்ட இல்ல.. இப்பவும் இப்படி அழுகாச்சி காவியம் பாடிட்டு இருக்காத.. சந்தோஷமா இருக்க வேண்டிய டைம் இது.. இப்படி அழுதுகிட்டே இருந்தா நானும் அழுதுகிட்டே தான் இருக்கணும்.. இத்தனை நாள் உன்னை விட்டு பிரிஞ்சு இருந்து அழுததெல்லாம் போதாதா? இப்போவும் நான் வலியோட தான் இருக்கணும்னு நினைக்கிறியா?”

அவன் அப்படி சொன்னதும் தன் கண்களை வேக வேகமாக துடைத்துக் கொண்டவள் “இல்லை.. நான் இனிமே அழ மாட்டேன்.. ஆனா இன்னொரு சாரி கேட்கணும்.. எனக்காக இத்தனை வருஷமா உங்க கூடவே வளர்ந்த ஷ்யாம் கர்ணாவை விட்டுட்டு வர சொன்னது எவ்வளவு பெரிய தப்புன்னு மலர் சொன்னப்ப தான் எனக்கு புரிஞ்சது… எனக்கு இருக்கிற பயத்துக்காக உங்களுக்கு வலியை கொடுக்கிறது எந்த விதத்திலும் நியாயம் இல்லை.. நான் எப்படியாவது அட்ஜஸ்ட் பண்ணி இருக்க ட்ரை பண்றேன்.. முன்னபின்ன நடந்துக்கிட்டேன்னா நீங்களும் கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கோங்க..”

“நீ என் கூடவே இருந்தா நான் எவ்வளவு வேணாலும் அட்ஜஸ்ட் பண்றதுக்கு ரெடி தான்.. அந்த கவுன்சிலிங்னால உனக்கு நிறைய இம்ப்ரூவ்மென்ட் ஆயிருக்குல.. அதை இன்னும் நல்லா கண்டினியூ பண்ணா நிச்சயமா உனக்கு இந்த பயம் சுத்தமா காணாம போயிரும்.. நிச்சயமா ஒரு நாள் ஷ்யாம்கர்ணா மேல ஏறி உக்காந்து நீ ரைட் பண்ணுவ.. நான் அதை பார்ப்பேன்…”

அவன் நம்பிக்கையோடு சொன்னதை கேட்டவள் “ரைட் பண்ணுவேனான்னு தெரியல.. ஆனா நீங்க பேசுறது கேட்டா எனக்கு அந்த நம்பிக்கை வருது..” என்றவள் கட்டிலை பார்க்க அங்கே அவளின் புடவை ஒன்று தாறுமாறாக கிடந்தது..

“இது என்ன.. என் புடவை இங்கே இருக்கு..? நான் பீரோல தானே வச்சுட்டு போனேன்.. அது எப்படி இங்க வந்துச்சு…?”

“பின்ன.. நான் என்னடி பண்ணுவேன்டி..? நீ என்னை விட்டுட்டு போயிட்ட.. சரி நான் அங்க நைட் வந்து தங்கலாம்னு பார்த்தா அதுக்கும் எங்க அப்பாக்கு இஷ்டம் இல்லாம வரக்கூடாதுன்னு சொல்லிட்டே.. என்னதான் பண்ணுவேன்.. உன்னை விட்டு பிரிஞ்சி இருக்க முடியல.. அதான் உன் புடவையை எடுத்து நெஞ்சோட அணைச்சுக்கிட்டு நைட்டு முழுக்க தூங்குறதுக்கு ட்ரை பண்ணுவேன்.. ஆனா தூக்கம் வரல டி.. விடிய காலைல தான் தூக்கம் வரும்.. அப்புறமா ஏதேதோ கனவு வரும்.. கனவு முழுக்க நீ தான்டி இருப்ப..” அவள் நெற்றியோடு நெற்றி முட்டி சொன்னவனை விழிகள் கலங்க பார்த்தாள் அவள்…

“நான் ரொம்ப கொடுமைக்காரி.. உங்களை ரொம்ப கொடுமை படுத்திட்டேன்.. இனிமே இந்த புடவைக்கலாம் இந்த கட்டில்ல வேலையே கிடையாது.. இப்பதான் நான் வந்துட்டேன் இல்ல.. இனிமே என்னை மட்டும்தான் நீங்க கட்டிக்கிட்டு படுத்துக்கணும்…”

அவள் தலை குனிந்த படி சொல்லிக் கொண்டிருக்க அவள் முகத்தை நாடி பிடித்து நிமிர்த்தியவன் “இந்த புடவைக்கு மட்டும் இல்ல.. இதோ நீ கட்டி இருக்கியே இந்த புடவைக்கும் இனிமே இந்த ரூமுக்குள்ள வேலை இருக்காது.. சின்ட்டூ ரெண்டு நாளைக்கு அம்மா அப்பாவோட படுத்துக்கட்டும்.. ரெண்டு நாளும் இந்த புடவைக்கு பதிலா நீ முழுக்க முழுக்க என்னைதான் உடுத்தியிருக்கணும்..”

அவன் சொன்னதைக் கேட்டவளின் முகம் வெட்க நிறம் பூசிக்கொள்ள விழியை தாழ்த்தியவளை “மானு இப்பவும் வெட்கப்படற… இப்படியே உன்னை வெட்கப்பட விட்டுட்டு இருந்தா வேலைக்காகாது… களத்துல இறங்கிட வேண்டியதுதான்..” என்றவன்

வெகு நாளைக்கு பிறகு அவள் இதழில் அழுத்தமாய் தன் அச்சாரத்தை பதித்து அவளைப் பிரிந்து இருந்த தாபத்தை எல்லாம் அந்த முத்த தூது மூலம் அவள் இதயத்துக்கு கடத்தி இருந்தான்…

அவனுக்கு அர்ப்பணமாய் இதழை கொடுத்துவிட்டு அந்த முத்தத்தில் ஆழ்ந்து மூழ்கியவள் அவனை பிரியவே மனம் இல்லாதவள் போல் அவன் இதழோடு தன் உதட்டை இன்னும் இறுக்கமாய் ஒட்டிக்கொண்டாள்…

வழக்கம்போல பகல் உணவுக்கு சமையல் செய்ய மான்விழி சமையலறைக்கு செல்ல அங்கே ஏற்கனவே மார்க்கண்டேயனும் இந்தரும் சமையலறையில் ஏதோ செய்து கொண்டிருந்தார்கள்…

“இந்தர் அத்தை எங்க..? மலர் எங்கே..? நீங்க என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க..? மாமா நீங்க ஏன் இதெல்லாம் பண்றீங்க..? கொடுங்க நான் பண்றேன்..” என்று அவரிடம் இருந்து அவர் நறுக்கிக் கொண்டிருந்த காய்கறியை கைகளில் வாங்க போனவளை கை பிடித்து தடுத்தான் அவள் பின்னாலேயே வந்த பிருத்வி…

“இனிமே எங்க சமையல் தான் இந்த வீட்ல.. உனக்கு எல்லாம் சமையல் ரூமுக்குள்ள வரதுக்கு பர்மிஷனே கிடையாது.. போயி ஹால்ல உக்காந்து அங்க உன் தங்கையோடும் அம்மாவோடயும் பேசிக்கிட்டு இரு.. நாங்க சமையல் முடிச்சிட்டு உன்னை சாப்பிட கூப்பிடுறோம்…”

அவன் சொன்னதை கேட்டவள் நம்ப முடியாமல் விழியை விரித்த படி “என்ன சொல்றீங்க..? அது எப்படி நாங்க சும்மா உக்கார்ந்துக்கிட்டு உங்களை சமைக்க விடறது.. அதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது.. மாமா.. நீங்க போங்க மாமா.. நான் சமைக்கிறேன்…”

அவள் சொன்னதை கேட்ட மார்க்கண்டேயனும் “நாங்க ஒன்னும் உனக்காகவோ உன் மாமியார்காகவோ இல்ல அந்த ராங்கிக்காரிக்காகவோ சமைக்கல.. என் பேத்தி சக்தி இந்த வீட்டை விட்டு போய்ட கூடாதுங்கறதுக்காக சமைக்கிறோம்.. அதனால இன்னும் ஆறு மாசத்துக்கு இதை பத்தி கவலைப்படாம போய் உட்கார்ந்து வேடிக்கை பாத்துட்டு இரு.. ஆறு மாசம் முடிஞ்சப்புறம் இந்தப் பக்கமே நாங்க வர மாட்டோம்…”

பிருத்வியோ அவள் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு வேகமாய் அழைத்து வந்து வரவேற்பறையில் வில்விழியோடு அமர வைத்தவன்

“விழி.. உங்க அக்காவை பத்திரமா பாத்துக்க.. எங்களை வேலை செய்ய விட மாட்டேங்குறா.. இப்படியே போச்சு.. நீ  என்ன பண்ண வந்தியோ அதை கெடுக்கிற முதல் ஆளு உங்க அக்காவா தான் இருப்பா.. முதல்ல அவளை அடக்கி வை” என்று சொல்லிவிட்டு மறுபடியும் சமையல் அறைக்குள் போனான்…

ப்ருத்விக்கோ அந்த வீட்டில் இருக்கும் அப்போதைய நிலைமை மிகவும் பிடித்து தான் இருந்தது.. எப்போதும் பெண்கள் சமைத்து துவைத்து பாத்திரம் தேய்த்து வீட்டு வேலை செய்து கொண்டு அடுப்படியில் கிடக்க வேண்டும்.. ஆண்கள் சொகுசான வேலை பார்த்து எந்த கவலையும் இல்லாமல் உல்லாசமாக இருக்க வேண்டும் என்பதெல்லாம் ரொம்பவும் கொடுமையான விஷயமாக அவனுக்கு தெரிந்தது…

இந்த நடைமுறையில் வில்விழி கொண்டு வந்த இந்த மாற்றம் அவனுக்கு மிகவும் பிடித்தே இருந்தது.. வேலைகளை மிகவும் பிடித்து செய்தான் அவன்…

இப்படி சமைத்துக் கொண்டிருக்கும் போது திடீரென மார்க்கண்டேயரின் சத்தம் கூடம் வரை கேட்க சகுந்தலா பதறிப்போய் தான் அமர்ந்திருந்த இருக்கையில் இருந்து எழுந்து சமையலறைக்குள் ஓடினாள்…

மார்க்கண்டேயனோ “அய்யய்யோ சுட்டுருச்சுடா.. சுட்டுருச்சுடா.. கடுகு தெறிச்சிருச்சுடா கையில..” என்று கத்தியவர் “டேய் ஏதாவது மருந்து எடுத்துட்டு வந்து போடுங்களேன் டா..” என்று வலி தாங்காமல் கத்த ஓடி சென்று அவர் கையைப் பிடித்து பார்த்தார் சகுந்தலா…

அவரோ கோபமாய் சகுந்தலாவின் கையை உதறி “இப்ப எதுக்கு நீ இங்க வந்த.. போ.. அங்க ஹால்ல உக்காந்து வேடிக்கை பாரு.. என் உடம்பெல்லாம் தீக்காயம் பட்டு கத்தினா கூட கிட்ட வராத..” என்று அவர் திட்ட அங்கே வந்த வில்விழியோ “ம்க்கும்.. காயம் பட்டிருக்கேன்னு அக்கறையோட பார்க்க வந்தா எப்படி எரிஞ்சு விழறாரு பாரு.. இவரெல்லாம்..” அவரை முறைத்தபடி சொன்னாள் அவள்..

அதற்குள் இந்தர் ஒரு ஆயின்மெண்ட்டை எடுத்துக்கொண்டு வந்து மார்க்கண்டேயரிடம் “எங்கப்பா அடிபட்டது?” என்று கேட்க அவரும் தன் கையின் சுண்டுவிரலின் ஒரு முனையை காட்ட அங்கு சிவந்திருப்பதற்கான அறிகுறி கூட தெரியவில்லை…

அதைக் கண்ட விழியோ பக் என்று சிரித்து விட்டாள்.. அவளைப் பார்த்து இந்தர் முறைக்க அவளோ திடீரென பதட்டமாய் முகத்தை வைத்துக் கொண்டு  “இந்தர் வாங்க.. உடனே ஹாஸ்பிடல் போகலாம்..” என்றாள்…

“ஆமா.. அப்பாவை உடனே ஹாஸ்பிடல் கூட்டிட்டு போகலாம்.. அவருக்கு சூடு பட்டுருச்சு.. ஏதாவது ஆயிடுச்சின்னா..” இந்தர் சொல்ல “உங்க அப்பாக்கு இல்ல.. இந்தர்.. உங்க அம்மாவை ஹாஸ்பிடல்க்கு கூட்டிட்டு போகணும்…”

அவள் சொல்ல “அம்மாவையா? அம்மாவை எதுக்கு ஹாஸ்பிடல் கூட்டிட்டு போகணும்..? அம்மா நல்லா தானே இருக்காங்க..?” என்றான்…

“என்ன இந்து.. இப்படி சொல்றீங்க.. இங்க பாருங்க.. உங்க அப்பாக்கு எங்க தீக்காயம் பட்டிருக்குதுன்னு கூட தெரியல.. ஒரு கடுகு தெறிச்சதுக்கு தீக்காயம் பட்ட இடத்தை தேடி தேடி அதுக்கு ஆயின்மென்ட் போடுறீங்க.. எங்க அத்தை கையை பாருங்க..” என்று சகுந்தலாவின் கையைப் பிடித்து இழுத்து அவர்கள் மூவரிடமும் காட்ட சகுந்தலாவோ தயங்கி தயங்கி கையை நீட்டினாள்…

“நேத்து நைட்டு அவங்க கைல மாமா சுட சுட சாம்பார் ஊத்தினாரா.. அதுல கை ஒரு மாதிரி பிரவுனா ஆயிருச்சு பாருங்க.. போதா குறைக்கு இங்க வளையல் போடுற இடத்துல தீக்காயம் பட்டு கொப்பளிச்சு போச்சு.. வளையல் போட முடியாம அத்தை இந்த கைல மாத்தி வளையல போட்டு இருக்காங்க பாருங்க.. எவ்வளவு பெரிய தழும்பு ஆயிட்டு இருக்குன்னு பாருங்க.. மாமாவோட அத்துனூண்டு காயத்துக்கு அவ்வளவு எரியுதுன்னா அத்தைக்கு இவ்வளவு பெரிய காயத்துக்கு எவ்வளவு வலிக்கும்..? எவ்ளோ எரியும்..? அவங்களை ஹாஸ்பிடல் கூட்டிட்டு போக வேண்டாமா? வாங்க இந்தர்.. முதல்ல ஹாஸ்பிடல் கூட்டிட்டு போலாம்…”

அவள் சொன்னதை கேட்ட சகுந்தலா “ஐயோ விடும்மா.. அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம்.. இது நாளைக்கு ஆறிடும்.. அது ஒன்னும் இல்ல.. நீயும் மானுவும் வேற இல்லையா? தனியாவே எல்லா வேலையும் பார்த்துட்டு இருந்தேனா? அதுல கொஞ்சம் கை நடுக்கம் எடுத்துருச்சு.. வேற ஒன்னும் இல்ல.. அதான் தெரியாம சுட்டுக்கிட்டேன்.. அதான் இப்ப நீயும் மானுவும் வந்துட்டீங்களே.. இனிமே இப்படி ஆகாது…”

“அது கரெக்ட் தான்.. அத்தை.. இன்னும் ஆறு மாசத்துக்கு அவங்க தானே சமைக்க போறாங்க.. உங்களுக்கு எதுவும் ஆகாது.. ஆனா இப்ப இந்த காயத்துக்கு ஹாஸ்பிடல் போகணும் இல்ல..? அட்லீஸ்ட் ஆயின்மென்ட்டாவது..”.

சகுந்தலாவுக்கு அவள் என்ன செய்ய முனைகிறாள் என்று புரிந்தது..

“அம்மாடி போதுண்டா… அவர் கைக்கு மருந்து போடட்டும்.. எங்க அந்த ஆயின்மென்ட்.. இங்க குடுங்க.. நான் உங்களுக்கு மருந்து போட்டு விடுறேன்..” என்று சகுந்தலா ஆயின்மென்ட்டை கேட்க இந்தர் கையில் இருந்து அதை எடுத்துக்கொண்ட மார்க்கண்டேயன் “வேண்டாம் நீ எனக்கு மருந்து போட வேண்டாம்” என்றார்..

அவள் அப்படியே நிற்க இந்தர் “கொடுங்கப்பா.. நான் போட்டு விடுறேன்..” என்று ஆயின்மென்ட்டை வாங்க முயல

“எனக்கு மருந்து வேண்டாம்” என்றார்..

“சரிப்பா.. குடுங்க.. இதை கொண்டு போய் வச்சுடறேன்..” என்று அந்த ஆயின்மென்ட்டை இந்தர் கேட்க “இல்ல அது என்கிட்டேயே இருக்கட்டும்… நான் ரூமுக்கு போய் மருந்து போட்டுக்குறேன்..” என்றவர் மறுபடியும் சமையல் வேலை செய்ய துவங்கி விட்டார்…

இந்தர் வில்விழியை முறைக்க அவளோ சட்டென சகுத்தலாவின் கைபிடித்து நீட்டிக்காட்டி “இதுக்கு நான் தான் உங்களை முறைக்கணும்.. நீங்க என்னை முறைக்காதீங்க…” என்றாள்…

அவனுக்கும் அவனுடைய அன்னையின் கையை இப்போது பார்த்த போது தாங்கள் எவ்வளவு எளிதாய் அவரை கவனிக்காமலேயே இருந்திருக்கிறோம் என்று புரிந்தது.. தலையை குனிந்து கொண்டவன் தன் காய்கறி நறுக்கும் வேலையை தொடர்ந்து செய்ய ஆரம்பித்து இருந்தான்…

அன்று மதியம் எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்த பிறகு அவரவர் அறைக்கு சென்று விட்டனர்..

தங்கள் அறைக்குள் நுழைந்த மார்க்கண்டேயன் அங்கே உள்ளே அவர்கள் அலமாரியில் இருந்த துணிகளை மடித்து அடுக்கி வைத்துக் கொண்டிருந்த சகுந்தலாவை அழைத்தார்..

“சக்கு.. ஒரு நிமிஷம் இங்க வா..” என்றவர் கட்டிலில் சென்று அமர சகுந்தலாவும் அவர் அருகில் வந்து அமர்ந்து கொண்டார்..

சமையலறையில் இருந்து தான் எடுத்து வந்த ஆயின்மெண்டை கையில் அவர் எடுக்க “மருந்து போடணுமாங்க? குடுங்க.. நான் போட்டு விடுறேன்.. எங்க அடிபட்டதுன்னு காட்டுங்க..” என்று அவர் கையில் இருந்து சகுந்தலா ஆயின்மென்ட்டை வாங்க போக

கைநீட்டி அவரை தடுத்த மார்க்கண்டேயன் அவரின் தீக்காயம் பட்ட கையைப் பிடித்து மெல்ல அந்த பெரிய தழும்பை வருடி பார்த்தார்…

எதுவும் பேசாமல் சட்டென அந்த ஆயின்மென்ட்டை திறந்து அவர் கையில் போட்டு பூசி விட்டார்…

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௨௰௬ (26)

இந்தரும் சகுந்தலாவும் பேசிக் கொண்டிருந்ததை கேட்ட விழி நேராக மார்க்கண்டேயரிடம் அதை பற்றி நியாயம் கேட்க இரண்டு அடி எடுத்து வைக்க வேகமாக அவள் அருகே ஓடி வந்த இந்தர் அவளைப் பிடித்து தடுத்து

 “சொன்னா கேளு விழி.. அப்பாகிட்ட இப்ப நீ எதுவும் பேசாத ப்ளீஸ்.. ரொம்ப கோவத்துல இருக்கே.. அப்பா கிட்ட நான் பேசுறேன்… இப்ப போய் நீ எதுவும் சண்டை போடாத.. வேணாண்டி.. பெரிய பிரச்சனை ஆயிடும்.. சொன்னா கேளு..” என்றான்..

“இனிமேதான் பெரிய பிரச்சினையாகணுமா? இப்ப நடந்தது உனக்கு பெரிய பிரச்சினையா தெரியலையா? இன்னிக்கு ரெண்டுல ஒன்னு அவரை கேட்டுட்டு தான் விடுவேன்.. என்னதான் நெனச்சிட்டு இருக்காரு அவரு.. நான் எங்க வீட்ல இருந்து அழகா அந்த போட்டியை அட்டென்ட் பண்ணி இருப்பேன் இல்ல..? அங்கிருந்து ஒரு வாரம் முன்னாடி என்னை இங்க கூட்டிட்டு வந்து பால்ல எதையோ கலந்து கொடுத்து எவ்வளவு கீழ் தரமான வேலை எல்லாம் பண்ணி இருக்காரு.. சரியான தர்ட் ரேட்டட் கிரிமினல் உன் அப்பா.”

 அவள் சொன்ன நொடி அவனால் அவள் பேசியதை பொறுக்க முடியவில்லை.. மறுபடியும் ஓங்கி அறைந்திருந்தான் அவளை..

“மலர்.. அவர் என்ன வேணா பண்ணி இருக்கட்டும்.. அதுக்காக அவரை பத்தி நீ இவ்வளவு கேவலமா பேசுவியா..? அவர் உன்னை விட வயசுல பெரியவரு.. என்ன இருந்தாலும் அவரு வயசுக்கு நீ மரியாதை கொடுத்து தான் ஆகணும்.. அவர் இந்த வீட்டோட குடும்ப தலைவர்.. அதை ஞாபகம் வச்சுக்கோ.. இதுவரைக்கும் எங்க அம்மா கூட அவரை எதிர்த்து பேசினதில்லை.. அப்படி இருக்கும்போது நீ அவரை என்னவெல்லாம் பேசற.. அதெல்லாம் எங்க வீட்ல இருக்குற யாராலயும் தாங்க முடியாது..”

“அப்போ நீயும் கேக்க மாட்ட.. என்னையும் கேட்க விட மாட்டே.. உங்க அப்பாவை கேள்வி கேட்கிறேன்னு சொன்னா என்னை அடிப்பே… அப்பறம் நான் எதுக்குடா இந்த வீட்ல இருக்கணும்? நான் யாருடா இந்த வீட்ல..?”

“மலரு.. நான் உன்னை அடிச்சது தப்புதான்.. அதுக்காக கோவத்துல என்ன என்னவோ பேசாதடி.. நீ இல்லாம எனக்கு வாழ்க்கையே கிடையாது.. ஆனா அவர் என் அப்பா.. என்னை சின்ன வயசுல இருந்து தான் உயிர்ல சுமந்து வளர்த்தவரு.. அவரு அவமானப்படுறதை என்னால ஒத்துக்க முடியாது.. ப்ளீஸ் என்னை புரிஞ்சுக்கோ.. முதல்ல மாடிக்கு போ.. நம்ம ரூமுக்கு போ.. நீ வா என்னோட..” அவள் கையைப் பிடித்து தர தரவென இழுத்துக் கொண்டு அறைக்குச் சென்றான் அவன்..

அவளோ அவன் பிடியிலிருந்து தன் கையை விடுவிக்க போராடியவள் அது முடியாமல் அவனுடனேயே இழுபட்டு சென்றாள்..

அறைக்குள் சென்றதும் கதவை தாழிட்டவன் “இங்க பாருடி அம்மு.. என் தங்கம் இல்ல..? கொஞ்சம் புரிஞ்சுக்க ட்ரை பண்ணு.. அவர் உனக்கு பண்ணுனது அநியாயம் தான்.. நான் தான் அவர்கிட்ட இதை பத்தி கேட்கிறேன்னு சொல்றேன் இல்ல..? நடந்தது நடந்து போச்சு.. இது ஒன்னும் உலகத்தோட கடைசி நாள் கிடையாது.. அடுத்த வருஷம் திரும்ப இதே மாதிரி போட்டி வரும்.. நிச்சயமா நான் அதுல உன்னை கலந்துக்க வைக்கிறேன்.. இப்போதைக்கு இதை மறந்துரு ப்ளீஸ்..”

“ஓ.. அடுத்த வருஷம்.. வேணாம் இந்தர்.. எனக்கு வாயில வேற மாதிரி ஏதாவது வந்திட போகுது.. ஏன்.. அடுத்த வருஷம் உங்க அப்பாக்கு இந்த மாதிரி மருந்து கிடைக்காதா… இல்ல நீ தான் எனக்கு பாலை கொண்டு வந்து கொடுக்க மாட்டியா? இனிமே எப்படி உன்னை நம்புவேன்? ஆசையா பேசுற மாதிரி பேசி எதையாவது எனக்கு கலந்து கொடுத்து என் கனவெல்லாம் சுக்கு நூறா உடைக்க மாட்டீங்கன்னு என்ன நிச்சயம்? இனிமே எப்படி நம்புவேன்? போடா.. என்னோட பேசாத.. இப்ப என்ன உங்க அப்பாவை நான் ஒரு கேள்வியும் கேட்க கூடாது.. அவ்வளவு தானே? கேட்கல டா.. கேட்கல.. இப்படியே இந்த ரூம்லயே ஒரு நடைப்பிணமா உக்காந்து இருக்கேன்.. ஆனா உங்க அப்பா செஞ்சதுக்கு ஒரு கேள்வி கூட கேட்காம என்னையும் கேள்வி கேட்க விடாம இப்படி உன் காதல் பேரை சொல்லி என்னை கட்டிப்போட்டு வச்சிருக்க பாரு.. உன்னை என்னால மன்னிக்கவே முடியாது.. இனிமே என்னோட பேசவே பேசாத.. தயவு செஞ்சு என்னை கொஞ்சம் தனியா விடு”

முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடிக்க அப்படியே அந்த கட்டிலில் அமர்ந்து முன்னும் பின்னும் ஆடி தன் கோவத்தை கட்டுப்படுத்த முயன்று கொண்டு இருந்தாள்..

அவள் கோபத்தை எப்படி தணிப்பது என்று தெரியாமல் யோசித்தவன் அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு உள்ளரங்க வில்வித்தை களத்துக்கு சென்றான்.. அவள் கையில் வில்லையும் அம்பையும் கொடுத்து

 “அதோ.. அங்கே எதிரே இருக்கே டார்கெட் போர்ட்.. அது நானுன்னு நினைச்சுக்கோ.. உனக்கு எவ்ளோ அம்பு விடணுமோ விடு.. அந்த டார்கெட் போர்டு ஒடஞ்சு சிதறி போனாலும் பரவாயில்லை..”

அவன் சொன்னதைக் கேட்டவள் “அதை நீன்னு நினைக்க மாட்டேன்.. அது அந்த வில்லன் மார்க் மாமான்னு தான் நினைப்பேன்.. அந்த டார்கெட் போர்டு இன்னிக்கு உடைஞ்சு பீஸ் பீஸா போகல என் பேரு மலர் இல்லை..” என்றவள் சரமாரியாக அந்த இலக்கு பலகையை நோக்கி விறு விறு என அம்புகளை செலுத்தினாள்..

அவனோ கவலை நிறைந்த முகத்தோடு அவளையே பார்த்திருந்தான்.. ஏதோ ஒரு விதத்தில் அவளுடைய ஏமாற்றத்துக்கு அவனும் காரணமாகி விட்டான்… அவன் செய்தது தவறு என்று அவனுக்கு புரிந்தது.. ஆனால் எந்த நிலையிலும் தன் தந்தையை விட்டுக் கொடுக்கும் நிலையில் அவன் இல்லை.. அவரை யாரும் அவமரியாதையாய் பேசுவதை அவன் அனுமதிக்கவே மாட்டான்..

சொன்னபடியே எல்லா அம்புகளும் சரியாக அந்த இலக்கு பலகையை சென்று தாக்கி இருந்தது.. இலக்கு பலகை லேசாக விரிசலே விட்டிருந்தது.. கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் தொடர்ச்சியாக அம்புகளை செலுத்திக் கொண்டிருந்தாள் அவள்.. அவள் கோபமோ தணியவே இல்லை அதன் பிறகும்..

அவள் கையை பிடித்து தடுத்தவன் “ஏய் மலர்.. கொஞ்சம் பிரேக் எடுத்துக்கடி.. உனக்கு உடம்பு சரியில்லாம போயிட போகுது..” என்றவன் அவளிடம் இருந்து வில்லையும் அம்பையும் வாங்கி வைத்துவிட்டு அவளை அறைக்கு அழைத்து போய் கட்டிலில் அமர வைத்தான்..

“இங்க பாரு.. எனக்கு தெரியும்.. உனக்கு ரொம்ப பெரிய தப்பு நடந்திருக்கு.. ஆனா அடுத்த முறை இந்த தப்பு நடக்காம நான் பாத்துக்கிறேன்.. அடுத்த முறை நீ ஸ்டேட் லெவல் சாம்பியன்ஷிப்ல கலந்துக்கலன்னா நான் ஆர்ச்சரியையே விட்டுடுறேன்.. இது நான் உனக்கு கொடுக்கற பிராமிஸ்..”

“ஒரு மூணு மாசத்துக்கு முன்னாடி எங்க அம்மா வீட்டுக்கு நான் போனப்போ இதே மாதிரி தான் நீ ஒரு பிராமிஸ் பண்ணே எனக்கு.. நினைவிருக்கா?” என்று உதட்டை பிதுக்கியவள் “இனிமே நான் எப்படி உன்னை நம்புவேன்.. நீ பண்ற பிராமிஸ் நீ கொடுக்குற வார்த்தை இதுல எல்லாம் எனக்கு நம்பிக்கையே வராது.. உன் காதலால என்னை எதுவும் செய்ய முடியாதவளா மாத்தி வச்சிருக்க.. உன்னோட லவ் என்னோட வீக்னஸ் ஆயிட்டு இருக்கு இந்தர்.. ப்ளீஸ் என்னை தனியா இருக்க விடு.. என்னை டிஸ்டர்ப் பண்ணாத.. ஒரு நாலஞ்சு நாள் நான் தனியா இருந்து யோசிக்கணும்..”

“நீ என்ன வேணா யோசி ஆனா..”

“ப்ளீஸ் இந்தர்.. எதுவும் பேசாத.. நீ கிளம்பு.. இல்ல நான் கிளம்பி எங்க அம்மா வீட்டுக்கு போறேன்..”

“மறுபடி மறுபடி விட்டுட்டு போறேன்னு சொல்லாதடி.. இந்த மூணு மாசம் நீ இல்லாம ரொம்ப தவிச்சு போயிட்டேன் டி.. நீ உங்க அம்மா வீட்ல தான் இருந்தே.. தினமும் வந்து நான் உன்னை பார்த்துக்கிட்டே தான் இருந்தேன்.. ஆனா எனக்கு நீ என் கூடவே இருக்கணும்.. என் கண் பார்வையிலேயே இருக்கணும்.. உன்னை விட்டு என்னால இருக்க முடியாதுடி.. என்கிட்டே இருந்து உன்னை பிரிச்சு எடுத்துட்டு போறதுக்கு உனக்கே உரிமை கிடையாது.. இதை மட்டும் நல்லா இந்த மரமண்டைல போட்டுக்க.. சும்மா சும்மா எப்ப பாரு அம்மா வீட்டுக்கு போறேன்.. அம்மா வீட்டுக்கு போறேன்ன அடிச்சே கொன்னுடுவேன்..”

அப்போதும் அவள் அவனை முறைத்தபடி அமர்ந்திருக்க அங்கு இருந்து எழுந்து அந்த அறையை விட்டு வெளியே போனான் அவன்..

நேராக மார்க்கண்டேயனிடம் சென்றான்.. அவன் போகும்போது அவர் தன் அறைக்குள் தான் இருந்தார்..

கதவை அடைத்து விட்டு தான் அவரை கேள்வி கேட்க தொடங்கியிருந்தான் அவன்..

“என்னப்பா வேலை பண்ணி வச்சிருக்கீங்க? ஏன் பா இப்படி பண்ணீங்க?” என்று மனதில் அடக்கப்பட்ட கோபத்தோடு அடிக்குரலில் கேள்வி கேட்க தொடங்கினான்..

“என்னடா பண்ணேன்.. என்ன பண்ணேன்.. நீ எனக்கு தெரியாம என்னென்னவோ வேலை எல்லாம் பண்ண.. அதுக்கு பதிலா நானும் உனக்கு தெரியாம என்னால முடிஞ்சதை பண்ணேன்..”

அவர் தெனாவட்டாய் பதில் சொல்ல “ஏம்பா மலர் அவளோட கனவை அச்சீவ் பண்றதுல உங்களுக்கு என்னப்பா பிரச்சனை? வீட்டு வேலை செய்யறதுலயோ உங்களுக்கும் எனக்கும் மதிப்பு கொடுக்கிறதுலயோ எந்த குறையும் வைக்கலையேபா அவ.. எல்லா விஷயத்திலயும் சரியா தானே இருக்கா.. அவ சும்மா இருக்கற நேரத்துல தானே அவளோட பேஷன் அந்த ஆர்ச்சரி அதை ஃபாலோ பண்ணனும்னு நினைக்கிறா.. அவ வேர்ல்ட் சாம்பியன் ஆனா நமக்கும் பெருமை தானே பா… நீங்க ஏன் பா இப்படி கூடவே இருந்து அவ கழுத்தை அறுத்துட்டீங்க..?”

அவன் மெதுவாய் தான் பேசினான்.. மிதமான குரலில் தான் பேசினான்.. ஆனால் அவன் கேள்விகள் ஒவ்வொன்றும் அவரை சாட்டையால் அடித்தது போல் தான் இருந்தது..

இதுவரை அவன் பேசியிராத விதத்தில் பேசிக் கொண்டிருந்தான் அவரிடம்..

“இங்க பாரு.. அவ வேர்ல்ட் சாம்பியனாகறது உனக்கு வேணா பெருமையா இருக்கலாம்.. அது எனக்கு பெருமையான விஷயமே இல்ல.. வீட்டு பொம்பளைங்க குடும்பத்துக்கு அடங்கி தான் இருக்கணும்.. வெளியில ஸ்டேட் சாம்பியன் நேஷனல் சாம்பியன்னு போய்ட்டு இருந்தானா வீட்ல இருக்குற ஆம்பளைங்களை மதிக்க மாட்டா.. நான் உனக்கு எப்பவும் நல்லது தான் பண்ணுவேன்.. இப்பவும் நல்லது தான் பண்ணி இருக்கேன்..”

அவர் சொல்லி முடிக்கும் முன் இடைப்புகுந்தவன் “இல்லப்பா.. நீங்க என் வாழ்க்கையையே கெடுத்து இருக்கீங்க.. இப்போ உங்களுக்கு அது புரியாது.. என் மலர் பழைய மலரா எனக்கு திருப்பி கிடைப்பாளான்னே தெரியல.. ரொம்ப கோவத்துல இருக்காப்பா.. உங்க மேல கொலவெறியில இருக்கா.. நான் தான் அவளை பேசி அடக்கி வச்சிருக்கேன்.. அவ கோவம் ரொம்ப நியாயமானது பா.. என்னால அவளுக்கு பதில் சொல்லவே முடியல… கொஞ்சம் கூட உங்களுக்கு இப்படி பண்ணிட்டோமேன்னு ஃபீலிங்கே இல்லையாப்பா..?”

அவன் கேட்ட கேள்விக்கு இடவலமாக தலையாட்டி திட்டவட்டமாய் மறுத்திருந்தார் மார்க்கண்டேயன்..

“அப்போ.. உங்களுக்கு யாரை பத்தியும் எதை பத்தியும் கவலை இல்லை.. என் வாழ்க்கையை பத்தி கவலை இல்லை.. பிருத்வி வாழ்க்கையை பத்தியும் கவலை இல்லை.. உங்களுக்கு கவலை எல்லாம் உங்க வீட்டுல உங்க ரூல்ஸ் படி எல்லாம் நடக்கணும்.. பொம்பளைங்க உங்க வீட்டுக்குள்ள அடங்கியிருக்கணும்.. அதுதானே..? இத்தனை நாளா அம்மாவை அடக்கி வீட்டிலேயே வச்சிருக்கிற மாதிரி இனி இந்த வீட்டில் பொறக்குற மருமகளா வர அத்தனை பெண்களையும் அடக்கி வைக்கணும்னு நினைக்கிறீங்க.. ரொம்ப தப்பு பா.. இனி உங்களுக்கு நான் உடந்தையா இருக்க மாட்டேன்.. இனிமே உங்களோட நான் பேசவும் மாட்டேன்.. இது தான் நான் உங்களோட பேசுற கடைசி பேச்சு.. என்னைக்கு என் மலர் உங்களை மன்னிக்கிறாளோ அன்னைக்கு தான் நான் உங்களோட மறுபடியும் பேச தொடங்குவேன்.. ஐ அம் சாரி பா.. இதை நான் உங்ககிட்ட இருந்து எதிர்பார்க்கல..” சொல்லிவிட்டு விறுவிறுவென நடந்து அறையை விட்டு வெளியே வந்தான் இந்தர்..

விழியோ யோசித்து யோசித்து மன அழுத்தத்தை அதிகப்படுத்தி கொண்டிருந்தாள்..

அதே நேரம் அவர்கள் திருமணத்திற்கு வந்திருந்த ஊர்மிளா அதன் பிறகு அப்போது தான் ஹாஸ்டலில் இருந்து விடுமுறைக்காக வீட்டுக்கு வந்திருந்தாள்..

நடந்த விஷயத்தை கேள்வி பட்டவள் விழிக்காக மிகவும் வருத்தப்பட்டாள்..

திருமணத்தின் போது முகமலர்ச்சியோடு இருந்தவளை அந்த நிலையில் பார்க்க ஒரு மாதிரி இருக்க அடுத்த நாள் அவளை கிளப்பி அகடமிக்கு அழைத்து சென்றாள் அவள்.. இந்தரோ மார்க்கண்டேயனோ அவளை எதுவும் சொல்லவில்லை…

ஊர்மிளாவுக்கும் லட்சுமன் வித்யா இருவரும் நல்ல நண்பர்கள்.. லக்ஷ்மனுக்கும் அவளுக்கும் இடையில் ஒருவித நேசம் கலந்த உறவு ஓடிக்கொண்டிருந்தது என்று கூட சொல்லலாம்.. அவர்களுக்குள் இருந்த நட்பு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நேசமாக மாறி கொண்டிருந்த காலம் அது..

அகடமிக்கு சென்றவளிடம் லக்ஷ்மன் நலம் விசாரிக்க அவளும்  விழியின் முன்னால் அவன் கேட்ட கேள்விக்கு மட்டும் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்..

லக்ஷ்மன் விழியிடம் “என்ன மேடம்? இப்படி செலக்சனுக்கு வராம போயிட்டீங்க? அந்த வித்யாவும் வரல.. இப்ப வித்யா ஃபோனும் எடுக்க மாட்டேங்கறா.. இந்தர் சார் கால் பண்ணி பண்ணி பார்த்துட்டார்.. கட் பண்ணிக்கிட்டே இருக்கா.. இந்தர் சார் உங்ககிட்ட இது பத்தி எதுவும் கேட்க வேண்டாம்ன்னு சொன்னார்.. எனக்கு தான் மனசு கேட்கல.. அவ்வளவு ரிகரஸா ப்ராக்டிஸ் பண்ணிங்களே மேடம்.. நீங்க இதை மிஸ் பண்ணது எனக்கு கஷ்டமா இருக்கு…”

அவன் சொன்னதை கேட்டவள் “ஆமா.. ஏன் வித்யா வரல..? என்ன ஆச்சு அவளுக்கு? உங்களுக்கு ஏதாவது தெரியுமா? நீங்க கால் பண்ணி பார்த்தீங்களா?” என்று கேட்டாள் லக்ஷ்மணை..

“இல்ல மேடம்.. என் காலையும் எடுக்கல..”

 அவன் சொன்னதும் ஊர்மிளா தன் கைபேசியில் இருந்து அவளுக்கு அழைத்துப் பார்த்தாள்.. ஆனால் அவள் அழைப்பையும் ஏற்கவில்லை வித்யா..

“வித்யா நம்பர் உங்க கிட்ட இருந்தா எனக்கு குடுங்க..” என்று கேட்டாள் விழி..

அவனும் வித்யாவின் நம்பரை கொடுக்க அவள் எண்ணுக்கு தன் கைபேசியில் இருந்து அழைத்தாள் மலர்..

அழைப்பை ஏற்ற வித்யா “ஹலோ யாரு?” என்று கேட்க அவள் குரலிலோ உயிரே இல்லை..

 “வித்யா.. நான் மலர் பேசுறேன்..” என்றதும் அவள் அழைப்பை துண்டிக்க போக “ப்ளீஸ்.. ஃபோனை கட் பண்ணாத.. நானும் காம்பெடிஷன் அட்டென்ட் பண்ணல.. நீயும் அட்டென்ட் பண்ணல.. நான் அட்டென்ட் பண்ணாததுக்கு ரீசன் இருந்தது‌… நீ ஏன் அட்டென்ட் பண்ணல..?

நீ சொன்னா தானே தெரியும்.. ஏன் உங்க வீட்ல பெரியவங்க காம்ப்படிசனுக்கு போக கூடாதுன்னு சொல்லிட்டாங்களா?”

ஒருவேளை தனக்கு இருக்கும் நிலைமை தான் அவளுக்குமோ என்ற சந்தேகத்தில் விழி கேட்க வித்யாவோ கரகரத்த குரலில் அடுத்த நொடி அழுது விடுபவள் போல

“இ…இல்லக்கா எங்க..எங்க வீட்ல என்னை ரொம்ப என்கரேஜ் பண்ணுவாங்க.. ஆனா என்னை எதுவும் கேட்காதீங்க அக்கா… நடக்க கூடாததெல்லாம் நடந்திருச்சு.. என் வாழ்க்கையே முடிஞ்சு போச்சு.. இனிமே எனக்கும் ஆர்ச்சரிக்கும் எந்த சம்பந்தமும் கிடையாது…” குரல் உடைந்து அழுதே விட்டாள் அவள்..

அவள் சொன்னதைக் கேட்டவள் அதிர்ந்து போனாள்..

 “என்ன வித்யா சொல்ற நீ? எவ்ளோ நல்ல ஆர்ச்சர் நீ.. இப்படி பேசலாமா? இங்கே இருக்கிற பிகினர்ஸ்கெல்லாம் நீதான இன்ஸ்பிரேஷனா இருக்கணும்.. நீ இப்படி பேசினா எப்படி?”

“இன்ஸ்பிரேஷனா.. என் வாழ்க்கையே கையை விட்டு போயிடுச்சு அக்கா.. எங்க வீட்ல எல்லாரும் பயந்து போய் இருக்காங்க.. நான் வெளியிலேயே என் முகத்தை எப்படி காட்டுறதுன்னு தெரியாம உட்கார்ந்து இருக்கேன்.. இனிமே ஆர்ச்சரியை பத்தி எனக்கு எந்த ஆசையும் கிடையாது.. அஸ்பிரேஷனும் கிடையாது.. நான் இப்படியே இருந்துடறேன்.. இனிமே எனக்கு கால் பண்ணாதீங்க…” அவள் வார்த்தைகளில் ஒரு வித விரக்தி..

“நீ நிஜமாவே இந்த அகாடமி மேலயும் இந்தர் மேலயும் கொஞ்சமாவது மதிப்பு வச்சிருந்தேன்னா என்ன நடந்துச்சுன்னு என்கிட்ட சொல்லு.. அப்பதானே அதுக்கு ஏதாவது சொல்யூஷன் இருக்கான்னு பார்க்க முடியும்..?”

அவளோ அந்தப் பக்கம் கதறி அழுது கொண்டிருந்தாள்..

வில்விழிக்கோ ஒன்றும் புரியவில்லை..

 “வித்யா என்னம்மா ஆச்சு?” என்று பதறியபடி கேட்டாள்.. விஷயம் எதோ மிகவும் பெரியதாய் இருக்கும் என தோன்றியது அவளுக்கு..

“அக்கா என் வாழ்க்கையை கெடுத்துட்டாங்க அக்கா.. நேத்து அகாடமியில இருந்து நைட் 8 மணிக்கு ஆட்டோல வீட்டுக்கு திரும்பி வந்தேன்.. அந்த ஆட்டோக்காரர் என் மூஞ்சில ஏதோ ஸ்ப்ரே அடிச்சார்… அப்புறம் என்ன நடந்துச்சுன்னு தெரியல.. காலைல எட்டு மணிக்கு ஒரு ஹோட்டல் ரூம்ல நான் இருந்த நிலைமை ஐயோ வேணாம் கா.. என்னை எதுவும் கேட்காதீங்க..” அழைப்பை துண்டித்து இருந்தாள் அவள்..

அவளால் பேசக்கூட முடியவில்லை.. வார்த்தைகள் தொண்டைக்குள் சிக்கிக் கொண்டன.. தொண்டை அடைக்க அழுதவளின் குரல் மீண்டும் மீண்டும் வில்விழியின் காதுகளில் கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது போல இருந்தது.. அந்த குரல் அவள் மனதை என்னவோ செய்தது..

“ஐயோ இந்த பொண்ணுக்கு எவ்வளவு பெரிய கொடுமை நடந்திருக்கு.. யார் அந்த பொறுக்கிங்க.. அவ வாழ்க்கையை இப்படி கெடுத்தது..” என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தவளை பார்த்த ஊர்மிளாவும் “என்ன அண்ணி? என்ன ஆச்சு? வித்யா கிட்ட பேசினீங்களே.. என்ன சொன்னா?” என்று கேட்க

“ஊர்மி நான் முதல்ல இந்தர் கிட்ட பேசணும்.. நான் உங்ககிட்ட அப்புறம் பேசுறேன்..” என்று சொல்லிவிட்டு இந்தரை தேடிச் சென்றாள்..

ஊர்மிளாவும் லக்ஷ்மனும் எதுவும் புரியாமல் அங்கேயே நின்று கொண்டிருக்க இந்தரிடம் வில்விழி விஷயத்தை சொன்னாள்.. அவனும் அதிர்ந்து போனான்..

 தலையில் அடித்துக் கொண்டு “நானே அவளை வீட்ல கொண்டு விட்டுட்டு வந்து இருக்கணும்.. அவ்வளவு நைட்ல அவளை ஆட்டோவில தனியா அனுப்பிச்சது என் தப்பு தான்.. நான் தான் ஆட்டோ ஏத்தி விட்டேன் மலரு.. அந்த டிரைவர் நம்பர் கூட..”

ஒரு நிமிஷம் யோசித்தவன் அவன் கைபேசியை எடுத்து அவன் சேமித்து வைத்திருந்த அந்த ஆட்டோ டிரைவரின் எண்ணுக்கு வில்விழியின் கைபேசியிலிருந்து அழைத்தான்..

அவனும் எடுத்து “ஹலோ யாரு..” என்க “அது என் பையனை தினமும் ஸ்கூல்ல கொண்டு விட்டு கூட்டிட்டு வரணும்.. நீங்க கொஞ்சம் நான் சொல்ற அட்ரஸ்க்கு வர முடியுமா..?”

அவன் கேட்டவுடன் பணம் வருகிறது என்ற நினைப்பில் “இப்பவே வரேன் சார்.. நீங்க அட்ரஸை என் ஃபோனுக்கு அனுப்பிடுங்க..” என்று இணைப்பை துண்டித்தான் அவன்..

“மலரு.. அவனுக்கு நான் சொல்ற அட்ரஸை உன் ஃபோன்ல இருந்து அனுப்பு..”

அவன் சொல்ல அவளும் அதே போல செய்தாள்.. அவள் அனுப்பிய முகவரி வித்யாவினுடையது..

ஊர்மிளாவிடமும் லக்ஷ்மணிடமும் நடந்த விஷயத்தை சொல்ல அவர்களும் பதறி போனார்கள் விஷயத்தை கேட்டு.. நால்வரும் கிளம்பி வித்யாவின் வீட்டிற்கு செல்ல சரியாக அந்த ஆட்டோக்காரன் அங்கே வந்திருந்தான்..

அவனைக் கண்ட அடுத்த நொடி வண்டிக்குள் நுழைந்து அவன் சட்டையை பிடித்திருந்தான் இந்தர்.. ஓங்கி அவன் முகத்தில் குத்திவிட அவன் உதடு கிழிந்து ரத்தம் வந்தது..

 “சார் ஏன் சார்.. நீங்க எதுக்கு சார் என்னை அடிக்கிறீங்க?” என்று கேட்டவன் நிமிர்ந்து இந்தரின் முகத்தை அப்போதுதான் பார்த்தான்..

உடனே அவனுக்கு விஷயம் புரிய அவன் கையில் இருந்து திமிறி தப்பி ஓட முனைந்தான் அவன்..

ஆனால் இந்தர் அவனை இரும்பு பிடியாய் பிடித்திருந்தான்.. அவனை இழுத்துக் கொண்டு போய் வித்யா வீட்டு அழைப்பு மணியை அழுத்த வெளியே கதவை திறந்து கொண்டு வந்தவள் அந்த ஆட்டோ டிரைவரை பார்த்து அதிர்ந்து போனாள்..

அவன் சட்டையை பிடித்து உலுக்கியவள் “அடப்பாவி.. ஏன்டா இப்படி பண்ண..? நான் உனக்கு என்னடா பாவம் பண்ணேன்..? என் வாழ்க்கையை ஏன் டா இப்படி கெடுத்த..” என்று அவனை சரமாரியாக அடிக்கவும் தொடங்கியிருந்தாள்..

அவர்களின் அன்னை தந்தைக்கும் விஷயம் புரிய அவர்களும் சேர்ந்து அவனை அடிக்கத் தொடங்கினார்கள்..

 இந்தர் அவளிடம் “வித்யா.. கொஞ்சம் விஷயத்தை கேளு.. முதல்ல இவன் ஏன் இதை பண்ணான்? எதுக்கு பண்ணான்னு தெரிஞ்சுக்கணும்.. அதுக்கப்புறம் இவனை போலீஸ்ல புடிச்சு கொடுத்து இதுக்கு காரணம் யாருன்னு கண்டுபிடிக்கணும்.. அவங்களையும் போலீஸ்ல புடிச்சு கொடுக்கணும்…”

அவன் சொல்லிக் கொண்டே போக அந்த ஆட்டோ டிரைவரோ “எனக்கு பணம் கொடுத்தாங்க சார்.. அதுக்கு ஆசைப்பட்டு தான் இதை பண்ணிட்டேன்.. எனக்கும் இதுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை.. இந்த பொண்ணு மேல மயக்க மருந்து மட்டும் தான் அடிச்சேன்.. மயக்கமா இருந்தவளை நாலு பசங்க வந்து அவங்க கார்ல ஏத்திட்டு போயிட்டாங்க..”

“அவங்க யாருடா?” என்று இந்தர் கேட்க “அவர் பேரு விஷ்வானு சொன்னார் சார்.. இவங்க ஏதோ போட்டியில் கலந்துக்க கூடாதுங்கறதுக்காக இப்படி பண்ணதா அவங்க பேசிக்கிட்டாங்க… மத்தபடி இந்த பொண்ணை என்ன பண்ண போறாங்கன்னு கூட எனக்கு தெரியாது சார்.. எனக்கு அவசரமா பணம் தேவைப்பட்டதனால பண்ணிட்டேன்..”

அவன் சொன்னதை கேட்ட இந்தருக்கோ ஆத்திரம் பொத்து கொண்டு வந்தது..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௨௰௫ (25)

மாநில அளவு தேர்வு நடப்பதற்கு முதல் நாள்..

சகுந்தலாவிடம் வந்த மார்க்கண்டேயன் “சக்கு.. மலருக்கு கர்பப்பை ஸ்ட்ராங்கா இல்லைன்னு நம்ம சக்கரவர்த்தி வைஃப் சிந்தாமணி கிட்ட நீ சொல்லி இருப்ப போல.. போன வாரம் சக்கரவர்த்தி பிசினஸ் விஷயமா என்னை பாக்க வந்தார்.. சிந்தாமணி ஏதோ கோயிலுக்கு போனாங்களாம்.. அங்க இங்க மூலிகை தீர்த்தம் கொடுத்தாங்க போல… இது குடிச்சா கர்ப்பப்பை நல்லா வலுப்படும்னு சொல்லி இருக்காங்க.. அதான் மலருக்கு வாங்கிட்டு வந்து இருப்பாங்க போல.. அவரு போன வாரமே இதை என்கிட்ட கொடுத்தாரு.. நான் தான் உன்கிட்ட கொடுக்க மறந்துட்டேன்.. நீ இன்னும் நாள் கடத்தாம மலருக்கு தூங்குறதுக்கு முன்னாடி பால்ல இதை ஒரு ஸ்பூன்  கலந்து கொடுத்துடு..”  என்று அவரிடம் ஏதோ ஒரு மருந்து குப்பியை கொடுக்க

அவரும் வெள்ளந்தியாக அதை வாங்கிக் கொண்டவர் “பரவாயில்லையே.. அவங்க கோவிலுக்கு போனப்ப கூட மலரை ஞாபகம் வச்சுக்கிட்டு வாங்கிட்டு வந்து இருக்காங்களே.. நான் உடனே சிந்தாமணிக்கு ஃபோன் பண்ணி தேங்க்ஸ் சொல்றேங்க..” என்றார்..

“இல்ல.. இப்ப எதுவும் போன் பண்ண வேண்டாம்.. அவங்க யூஎஸ்ல இருக்குற அவங்க மகனோட இருக்க போயிருக்காங்க.. டைம் சோன் செட் ஆகாது.. அதனால அவங்க வந்த அப்புறம் தேங்க்ஸ் சொல்லிக்கலாம்.. நீ இந்த மருந்தை மட்டும் கொடு..” எனவும் அவரும் “சரிங்க அவங்க இங்க வந்த உடனேவே பேசிக்கிறேன்..” என்றார்..

அன்று இரவு அதை பாலில் கலந்து அவள் அறைக்கு எடுத்துக் கொண்டு போக கிளம்பிய நேரம் இந்தர் அப்பொழுது தான் அகாடமியில் இருந்து வீட்டுக்கு வந்திருந்தான்..

அவனுக்கு அடுத்த நாள் போட்டி தேர்வுக்கு வித்யாவையும் தயாரிக்க வேண்டி இருந்தது.. அவளுக்கு பயிற்சி கொடுத்துவிட்டு அப்போதுதான் வீட்டுக்கு திரும்பி இருந்தான்.. எட்டு மணி ஆகி இருந்தது..

அவர்கள் வீட்டில் தான் ஆண்கள் முதலில் சாப்பிட்டு விட்டு பிறகு தான் பெண்கள் சாப்பிட வேண்டும் அல்லவா? பிருத்வியும் மார்க்கண்டேயனும் ஏற்கனவே சாப்பிட்டு தங்கள் அறைக்கு சென்று விட இந்தருக்காக தான் காத்திருந்தார் சகுந்தலா..

இந்தரும் அன்று இரண்டு மூன்று மாணவர்களுக்கு அடுத்த நாள் தேர்வுக்காக பயிற்சி கொடுக்க வேண்டி இருக்க ஓய்வில்லாமல் அவர்களுக்கு தீவிரமாய் பயிற்சி கொடுத்திருந்தான்..

அவனுக்கு அது மிகுந்த களைப்பை தந்து இருக்க சகுந்தலாவிடம் “அம்மா.. இன்னைக்கு மலரும் ப்ராக்டிஸ் பண்ணிட்டு ரொம்ப டயர்டா இருப்பா.. அதனால நீங்க எனக்கும் அவளுக்கும் ரெண்டு தட்டுல சாப்பாடு போட்டு குடுங்கம்மா.. நான் ரூமுக்கு எடுத்துட்டு போய் அவளோட சாப்பிட்டுக்கறேன்.. பாவம் மா.. அவளும் ரொம்ப பசியோட இருப்பா..” என்றான்..

அவன் சொன்னதைக் கேட்டு இதழ் விரித்த சகுந்தலா “உங்க அப்பா எப்படி இருந்தாலும் நீங்க ரெண்டு பேரும் சரியா வளர்ந்து இருக்கீங்க டா.. அதுல எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம்” என்றார்..

அவனுக்கு அவர் சொன்னதில் ஏதோ ஒரு ஏக்கமும் ஆதங்கமும் தெரிந்தது.. அவருக்கும் மார்க்கண்டேயரிடமிருந்து அந்த அக்கறை தேவைப்படுகிறது என்று முதல் முறையாக உணர்ந்தான் இந்தர்..

“இந்த அப்பா ஏன் தான் இப்படி இருக்காரோ.. எங்க கிட்ட ஸ்ட்ரிக்ட்டா இருக்கிறது எல்லாம் கூட ஓகே.. அம்மா கிட்ட கொஞ்சம் ஈஸியா இருக்கலாம் இல்ல..? அவங்க கிட்டயும் அதே ரூல்ஸ்.. ரொம்ப தான் பண்றாரு.. பாவம் அம்மா..”

மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டானே தவிர அதை வெளியில் சகுந்தலாவிடம் சொல்லக்கூட அவனுக்கு தைரியம் இல்லை..

ஒரு தட்டில் விழிக்கும் தனக்கும் உணவு எடுத்துக் கொண்டு அறைக்கு போக திரும்ப அவனை அழைத்த சகுந்தலா “கொஞ்சம் இருப்பா.. இந்த பாலை மறக்காம மலரை குடிக்க சொல்லு.. இதுல மலரோட உடம்பு தெம்பா ஆகறதுக்கு மூலிகை மருந்து கலந்திருக்கேன்.. மறக்காம அவளுக்கு கொடுத்துடு..” என்றார்..

“நீங்க எவ்வளவு கேர் எடுத்துக்குறீங்க அம்மா எங்க மேல.. சோ ஸ்வீட் மா நீங்க..” என்று சொன்னவன் வில்விழிக்கு உணவு அடங்கிய தட்டையும் தன் உணவு தட்டையும் பால்குவளையையும் எடுத்துக்கொண்டு தன் அறைக்கு சென்றான்..

அங்கே வில்விழியோ அறையில் ஒரு மூலையில் நின்று கொண்டு கையை தூக்கி தூக்கி ஏதோ உடற்பயிற்சி செய்து கொண்டிருந்தாள்..

அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே போன இந்தர் “ஏய் மலரு.. என்ன பண்ணிட்டு இருக்க.. 8 மணி ஆயிடுச்சு.. இன்னும் என்ன எக்சர்சைஸ் பண்ணிட்டு இருக்க.. ஓவர் ஸ்ட்ரெய்ன் பண்ணாதடி..” என்று கடிந்து கொள்ள

“சாயந்தரம் அஞ்சு மணி வரைக்கும் தான் பிராக்டிஸ் பண்ணேன்.. அப்புறம் மாமா வந்துட்டாரு.. அதான் கைய கால அசைச்சாவது கொஞ்சம் எக்சர்சைஸ் பண்ணலாம்னு பண்ணிட்டு இருக்கேன்.. நாளைக்கு ஒழுங்கா பண்ணனும் இல்ல..?”

“எல்லாம் சரிதான்.. அதுக்காக ஓவர் ஸ்ட்ரெய்ன் பண்ணாத.. இதை பாரு.. எவ்ளோக்கு எவ்ளோ பிராக்டீஸ் எக்ஸ்சசைஸ் இதெல்லாம் முக்கியமோ அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு சாப்பாடு ரெஸ்ட் இதெல்லாமும் முக்கியம்.. இங்க வா.. முதல்ல இந்த சாப்பாட்டை சாப்பிட்டுட்டு பால் குடிச்சிட்டு படுத்து தூங்கு.. ஏன் இவ்ளோ டென்ஷனா இருக்க..? முதல்ல ரிலாக்ஸ் ஆகுடி..”

அவன் சொன்னதை கேட்டவள் “ரொம்ப பயமா இருக்கு இந்தர்.. நாளைக்கு செலக்ட் ஆயிடுவேன் இல்ல..? ஸ்டேட் சாம்பியன்ஷிப்க்கு செலக்ட் ஆகியே தீரணும்.. இந்த வாட்டி மிஸ் பண்ணவே கூடாது..” என்றாள் சிறிது பதட்டம் நிறைந்த குரலில்..

“அய்யய்ய நீ என்னடி இவ்ளோ டென்ஷன் ஆகுற..? சரி வா.. உக்காந்து முதல்ல சாப்பிடு..” என்று அவளை இழுத்து கட்டிலில் அமர வைத்தவன் சாப்பாட்டு தட்டை எடுத்து தன் கையாலேயே அவளுக்கு ஊட்டி விட தொடங்கினான்..

“பரவால்ல.. இந்தர்.. நீயே டயர்டா வந்து இருக்க.. நீ சாப்பிடு.. நானே சாப்பிட்டுக்குறேன்..”

சொன்னவளை முறைத்தவன் “உனக்கு ஊட்டி விட்டா எனக்கு கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆகுதுடி.. நாளைக்கு நீ வித்யா அப்புறம் இன்னும் ரெண்டு ஸ்டுடென்ட்ஸ் எல்லோரும் செலக்சன் போறீங்க.. நானும் டென்ஷனா தான் இருக்கேன் மேடம்..”

அவன் சொன்னதை கேட்டவளின் கண்கள் லேசாய் நிறைந்து தான் போனது.. தனது தந்தையை எதிர்த்து பேசாதவன் தான்.. ஆனால் தன்னை பார்த்து பார்த்து கவனித்துக் கொள்கிறானே.. தன்மீது திணற திணற காதல் மழையை பொழிகிறானே.. அவன் கொடுக்கும் காதலுக்கு முன்னால் அவன் தந்தைக்கு பயந்து அவர் முன்னே தனக்காக பேசாமல் இருப்பதையும் அவள் கடந்து விடுகிறாள் எளிதாக..

இருவரும் மாறி மாறி உணவை ஊட்டிக்கொள்ள இருவரிலும் கொஞ்சம் பதட்டம் குறைந்து இருந்தது.. உண்டு முடித்ததும் தட்டை கழுவி வைத்தவன் பால்குவளையை அவளிடம் கொடுக்க “வயிறு ரொம்ப ஃபுல்லா இருக்கு எனக்கு.. பால் வேண்டாம்..” என்றாள் சிணுங்கியபடி..

அவளை முறைத்தவன் “இங்க பாரு.. பாலை குடிச்சிட்டு படு.. இது சாதாரண பால் இல்ல.. ஸ்பெஷல் பால்.. இதை குடிச்சிட்டு படுத்தா நல்லா தூக்கம் வரும்.. நாளைக்கு தெம்பா போட்டிக்கு போகலாம்..” என்றான்..

அவளும் சிணுங்கியபடியே அந்தப் பாலை வாங்கி பாதி குடித்து முடித்து இருந்தாள்..

சட்டென நிமிர்ந்தவள் “ஆமா.. நீயும் தான் டயர்டா இருக்க.. நீயும் இந்த பால் குடிக்கலாம் இல்ல..?” என்று கேட்க

“பால் தானே..? நீ குடி.. நானும் குடிச்சுக்குவேன்..” என்றவன் அவள் அந்த குவளையில் இருந்த பாலை குடித்து முடித்ததும் அவள் இதழ் தேனோடு சேர்த்து பாலை குடிக்க ஆரம்பித்தான்..

இதழை விலக்கியதும் “யாரோ ரெஸ்ட் ரொம்ப முக்கியம்னு சொன்ன மாதிரி காதுல விழுந்துச்சு…” என்று அவள் ஓரப்பார்வை பார்த்தபடியே சொல்ல அவனோ “ரெஸ்ட் எடுக்குறதை விட ரிலாக்ஸ் ஆகுறது ரொம்ப முக்கியம் டி.. அதான் உன்னை ரிலாக்ஸ் பண்ண ட்ரை பண்ணறேன்‌‌.. இப்பதானே தொடங்கி இருக்கேன்.. உன்னை ஃபுல்லா ரிலாக்ஸ் பண்ணாம தூங்க மாட்டேன்..” என்றவன் மறுபடியும் அவள் இதழில் இளைப்பாற தொடங்கினான்..

அவளும் அவன் இதழுக்குள்ளேயே புன்னகைத்தபடி அவனோடு ஒன்றி போனாள்.. இருவரும் எப்போது உறங்கினார்கள் என்பது அவர்களுக்கு தான் வெளிச்சம்..

காலையில் வில்விழி கண்ணை திறக்கும் போது உடம்பெல்லாம் அடித்து போட்டார் போன்ற ஒரு வலி.. எதிரில் சகுந்தலா நின்று கொண்டு அவளை எழுப்பிக் கொண்டிருந்தார்..

“அம்மாடி மலரு… மணி 8 ஆயிருச்சு.. இந்தர் போகும்போது நீ எட்டு மணிக்கு கிளம்பி வருவேன்னு சொல்லிட்டு இருந்தானே..  நீ என்ன எட்டு மணி ஆகியும் எந்திரிக்கவே மாட்டேங்குற..?”

அப்போது சிரமப்பட்டு கண்ணை திறந்தவள் நேரத்தை பார்க்க 8 மணியை காட்டியது சுவற்றில் இருந்த அந்த காலச்சக்கரம்….

“ஐயோ கடவுளே… 8:30 மணிக்கு செலக்சன்.. 8 மணிக்கு அங்க இருக்கணும்.. நான் என்ன இப்படி தூங்கிட்டு இருந்திருக்கேன்.. காலைல 5 மணிக்கு எல்லாம் எழும்புறதுக்கு அலாரம் வச்சிருந்தனே..”

அவள் புலம்ப தொடங்க சகுந்தலாவோ “அலாரம் அடிச்சிருக்கும்மா… இந்தர் எழுந்துட்டான்.. அவன் உன்னை எழுப்பி பார்த்தப்போ நீ எழுந்துக்கிற வழியா தெரியல.. அவன் போட்டிக்கு அகாடமி கேண்டிடேட்ஸ் எல்லாம் அனுப்பணும்னு சொல்லி சீக்கிரமே கிளம்பி போயிட்டான்.. நேத்து ஓவரா எக்ஸர்சைஸ் பண்ணதுல கொஞ்சம் டயர்டா இருப்பியோன்னு நீ ஆறரை மணிக்கா எழும்பி வருவேன்னு சொன்னான்.. நான் உனக்காக காத்திருந்தேன்.. ஆனா நீ வர்ற வழியா காணோம்..  இந்தர் ஏழரை மணிக்கு ஃபோன் பண்ணி நீ வீட்லருந்து கெளம்பிட்டியான்னு கேட்டான்.. நான் இன்னும் நீ எழுந்தே வரலைன்னு சொன்னப்போ ரொம்ப கோவப்பட்டான்.. போய் சீக்கிரம் அவளை எழுப்பி அனுப்புமான்னு சொன்னான்.. ஏழரை மணிலருந்து அரை மணி நேரமா உன்னை எழுப்பிட்டு இருக்கேன்.. என்னம்மா ஆச்சு? எனக்கு ஒரு செகண்ட் உனக்கு தூக்கமா மயக்கமான்னு சந்தேகமே வந்துருச்சு.. இந்தருக்கு ஃபோன் பண்ணி வர சொல்லலாமான்னு கூட யோசிச்சேன்..”

அவர் சொன்னதை கேட்டவளுக்கு தலை சுற்றியது.. தலைவலி வேறு பின்னி எடுத்தது..

“இப்ப எதுவும் பேச டைம் இல்ல அத்தை.. நான் உடனே கிளம்பி போறேன்..”

வேக வேகமாக எழுந்து குளித்து உடுத்தி அவசரமாய் தேர்வு நடக்கும் இடத்திற்கு கிளம்பிச் சென்றாள்.. அவள் அந்த வீட்டு வரவேற்பறையை கடக்கும்போது பதட்டமாய் வெளியே ஓடிக் கொண்டிருக்கும் அவளைப் பார்த்த மார்க்கண்டேயர் ஒரு வில்லத்தனமான சிரிப்பு சிரித்தபடி தான் நினைத்ததை சாதித்து விட்ட திருப்தியில் இருந்தார்..

இந்தரை தன் கைபேசியில் இருந்து அழைத்து அழைத்துப் பார்த்தவள் அவன் அவள் அழைப்பை ஏற்காமல் இருக்கவும் இன்னும் பதட்டம் அடைந்தாள்..

“ஒருவேளை தூங்கிட்டேன்னு கோவமா இருக்கானோ.. அங்க செலக்சன் முடிஞ்சிடுச்சோ.. என்னை வச்சு செய்ய போறான்..”

அவள் புலம்பிய படி ஒரு வழியாக தேர்வு நடக்கும் இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தாள்..  நேராக உள்ளே இந்தர் இருந்த இடத்திற்கு சென்று “இந்தர்..” என்று அழைத்த நேரம் அவளை தீவிரமாய் முறைத்தவன்

“எவ்வளவு தூரம் சொன்னேன்.. ரொம்ப ஸ்ட்ரைன் பண்ணாதன்னு.. உன்னால எந்திரிக்க கூட முடியல.. செலக்சன் எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு.. நீ இப்படின்னா அந்த வித்யாவும் வரவே இல்லை.. எல்லாம் என்னதான் நினைச்சுகிட்டு இருக்கீங்க? அவளுக்கு ஃபோன் அடிச்சு அடிச்சு பார்க்கிறேன்.. ஃபோனை கூட எடுக்க மாட்டேங்கறா.. கட் பண்றா என் ஃபோனை..”

வெறுத்து போனான் அவன்.. முன்னாள் வரை மிகவும் சிரமப்பட்டு அவளுக்கு பயிற்சி கொடுத்திருந்தான்… லக்ஷ்மனை வில்விழிக்கு என்னவெல்லாம் பயிற்சி கொடுக்க சொன்னானோ அவளுக்கும் அதே முறையில் பயிற்சி கொடுத்து இருந்தான்… இருவரும்  தேர்வுக்கு வரவே இல்லை… அவனுக்கு கோவம் கோவமாய் வந்தது… ஆனால் அதைக் காட்ட அந்த பெண் அங்கு இல்லாமல் போகவும் அவள் மேலிருந்த கோபத்தையும் சேர்த்து வில்விழியின் மேல் காட்டி இருந்தான்..

அவள் கண்கள் கலங்கி இருப்பதை கூட கவனிக்காமல் “ஏய் மலரு.. நீ எதுக்கு இப்போ டென்ஷன் ஆகுற? நீதான் எத பத்தியும் கவலை இல்லாம ஜாலியா தூங்கிட்டு நிதானமா ஆடி அசைஞ்சுட்டு வர்ற இல்ல? பேச்சு தான் பெருசா இருந்துச்சு.. ஸ்டேட் லெவல் நேஷனல் லெவல் வேர்ல்டு லெவல்னு.. நீ நல்லா தூங்கி எழுந்து நிதானமா ஆடி அசைஞ்சுட்டு வர வரைக்கும் உனக்காக இங்க செலக்சன் கமிட்டில எல்லாரும் காத்துட்டு இருப்பாங்கன்னு நெனச்சியா? இப்படி அழுதுகிட்டு நிக்காம பேசாம இங்கிருந்து போயிரு.. உன்னை பாக்கவே எரிச்சலா இருக்கு.. இந்த வித்யா வேற  ஃபோனை எடுக்க மாட்டேங்குறா.. எல்லாருக்கும் திமிர் ஆயிடுச்சு.. போய் எங்க அப்பா சொன்ன மாதிரி வீட்டிலேயே இருந்து எங்க அம்மாக்கு சமைக்கிறதுக்கு ஹெல்ப் பண்ணிட்டிரு.. கிளம்பி போ.. இங்க எதுக்கு நிக்கிற? யூஸ்லெஸ் கிரீச்சர்ஸ்..”

எரிந்து விழுந்தான் அவன்… கண்களில் திரண்டு இருந்த நீரை உள்ளிழுத்துக் கொண்டவள் அப்படியே திரும்பி வீடு வந்து சேர்ந்திருந்தாள்..

தான் ஏன் இவ்வளவு நேரம் தூங்கினோம் என்று மறுபடி மறுபடி யோசித்து யோசித்துப் பார்த்தவளுக்கு தலை வலி தான் மிஞ்சியது..

சிறிது நேரம் சின்ட்டுவோடு சென்று விளையாடி விட்டு வந்தவள் பிறகு ஆற அமர உக்காந்து யோசிக்க ஆரம்பிக்கும் போது தான் அவளுக்கு முன்னாள் இரவு தான் பாலை குடித்த பிறகு வெகு நேரம் விழித்திருக்க முடியாமல் உறங்கியது நினைவுக்கு வந்தது..

இந்தர் அவளுக்கு முத்த மழையாய் பொழிந்து எதற்கோ அடி போட அவனிடம் தனக்கு தூக்கத்தில் கண்ணை சுழட்டுகிறது என்று சொல்லி உறங்கியது நினைவுக்கு வந்தது..

“அந்தப் பாலை குடிச்ச அப்பறந்தான் நான் நல்லா தூங்கிட்டேன்.. அந்த பால்ல தான் ஏதோ இருந்திருக்கு..”

இப்படி யோசித்துக் கொண்டே இருந்தவளுக்கு இந்தர் கார் வீட்டுக்குள்ளே நுழையும் சத்தம் கேட்கவும் வேகமாக இறங்கி ஓடினாள்..

வரவேற்பறையில் இந்தர் நுழைய அங்கு அமர்ந்திருந்த மார்க்கண்டேயனோ “டேய் இந்திரா.. வாடா.. சொன்ன மாதிரியே மலர் போட்டியில கலந்துக்கல போல.. நீ அவளுக்கு ட்ரெய்னிங் கொடுக்கிறேன்ன உடனே இந்த வீட்டு பழக்கவழக்கத்தை மீறி அவளை போக வச்சிடுவியோன்னு கவலைப்பட்டேன்… பரவாயில்லை.. நான் அவ போட்டியில கலந்துக்க கூடாதுன்னு சொன்னப்போ நீ அமைதியா இருந்தியா? எங்க என்னை ஏமாத்திருவியோன்னு நெனச்சேன்.. என்ன நடந்துச்சோ.. அவ போட்டிக்கு போகல.. இனிமே இந்த வீட்டோட மருமகளா அவ ஒழுங்கா நடந்துப்பா.. நீ என் பையன்னு நிருபிச்சுட்டடா..”

இந்தருக்கு முதல் முறையாக அவர் பேசியது மிகுந்த எரிச்சலை தந்தது.. அவனே வித்யாவும் மலர்விழியும் அந்த போட்டியில் கலந்து கொள்ளவில்லையே என்ற விரக்தியில் வீட்டுக்குள் நுழைந்திருக்க அவர் இப்படி சொல்லவும்

“ஆமாம் பா… நீங்க நினைச்ச மாதிரி தான் எல்லாம் நடக்குது.. கடவுள் எப்பவுமே உங்க பக்கம் தான் இருக்கிறார்..” என்று எரிச்சலோடு சொன்னவன் வேக வேகமாய் அவன் அறைக்கு போக படி ஏற  வழியில் நின்று கொண்டிருந்த மலரை முறைத்து விட்டு தொடர்ந்து அறைக்குள் நுழைந்தான்..

அவனைப் பின்தொடர்ந்த விழி அவன் நேரே குளியலறைக்கு குளிக்க செல்ல எத்தனிக்க அவன் கையைப் பிடித்து தன் புறம் திருப்பியவள் “நில்லு.. முதல்ல நான் கேட்கிற கேள்விக்கு பதில் சொல்லிட்டு போ..”

“என்னடி கேக்கணும்? எல்லாத்தையும் சொதப்பிட்டு கேள்வி கேட்க போறியா?”

அவனும் பதிலுக்கு பேச “ஆமா.. உங்க அப்பா சொன்ன மாதிரியே என்னை வீட்டோட வைக்கணுங்குறதுக்காக நேத்து ராத்திரி அந்த பால்ல எதையோ கலந்து கொடுத்து என்னை தூங்க வச்சுட்ட இல்ல..? நீ இப்படி பண்ணுவன்னு நான் நினைக்கவே இல்ல… உன் அப்பா கிட்ட அவ்ளோ பயம் இருந்தா என்னை ஏன் கட்டிக்கிட்ட.. நான் உன்னை என் லைஃப்ல பார்த்திருக்கவே கூடாது..”

அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.. “என்னது பாலை கொடுத்து தூங்க வெச்சனா.. என்னடி உளர்ற..?”

“அப்படியே ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி நடிக்காத.. உன் அப்பா நான் போட்டிக்கு போக கூடாதுன்னு சொன்னப்போ நீ அமைதியா இருந்து இருக்க.. நேத்து நைட் அந்தப் பாலை நான் குடிக்க மாட்டேன்னு சொன்னப்போ அது ஸ்பெஷல் பாலுன்னு சொல்லி என்னை ஃபோர்ஸ் பண்ணி குடிக்க வச்ச.. அதை குடிச்ச அப்புறம் தான் எனக்கு தூக்கம் தூக்கமா வந்துச்சு..”

அவள் சொன்னதை கேட்ட இந்தரோ அதிர்ந்து போனான்.. அந்தப் பாலில் ஏதாவது கலந்திருக்குமோ? தூக்க மருந்து கலந்திருக்குமோ? அவன் இப்படி யோசித்துக் கொண்டிருக்க அவன் யோசித்ததையும் அவள் தவறாக புரிந்து கொண்டாள்..

“என்ன.. பதில் எதுவும் சொல்லாம திருதிருன்னு முழிக்கிற? உன் குட்டு உடைஞ்சிடுச்சேன்னு கவலையா இருக்கா? என்னோட கனவை எல்லாம் இப்படி உடைச்சிட்டியே.. உங்க அப்பாவுக்காக என்னை ஏமாத்திட்ட இல்ல..?”

அவள் குரல் உடைந்து இருந்ததே தவிர அவள் அழவில்லை.. கோவமாகத்தான் பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.. அவனோடு சண்டை போட்டுக் கொண்டிருந்தாள் சண்டைக்கோழியாய்..

அவனுக்கும் ஏதோ புரிந்தார் போல இருக்கவும் அவளை எப்படி சமாதானப்படுத்துவது என்று தெரியாமல் விழித்தான்..

“என்ன முழிக்கிற? நீ பண்ணது சரியா? உன் காதலால என்னை இப்படி வீட்டுக்குள்ள பூட்டி வச்சிருக்கியே.. இது கரெக்டா? இப்படி உன் காதலை வச்சு என்னை ஏமாத்தி இருக்கியே.. உனக்கெல்லாம் மனசாட்சி இருக்கா..?”

அவள் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லமுடியாமல் அவன் அமைதியாக இருக்க அவளுக்கு மேலும் மேலும் அந்த அமைதி அவனை குற்றவாளியாய் காட்டியது..

அவனோ உண்மை என்னவென்று தெரியாமல் அவசரப்பட்டு தன் சந்தேகத்தை அவளிடம் சொல்லி ஏற்கனவே தன் தந்தையின் மேல் இருக்கும் அவளுடைய அதிருப்தியை கோபமாக வளர்க்க விரும்பாமல் அமைதியாக இருந்தான்.. அதுவே அவனுக்கு பாதகமாக போனது..

“அது சரி.. உனக்கு நான் அந்த போட்டியில கலந்துக்கிட்டா என்ன? கலந்துக்கலன்னா என்ன? அதான் உன் ஃபேவரிட் ஸ்டூடன்ட் வித்யா இருந்தால்ல? ஆனா கடவுள் இருக்காரு குமாரு.. அதனாலதான் என்னை நீ முடக்கி வச்சதுக்காக அந்த வித்யாவை வர விடாமே பண்ணிட்டாரு.. அவ உனக்கு வெச்சா இல்ல ஆப்பு..?” எரிச்சலில் என்ன பேசுகிறோம் என்று தெரியாமல் படபடவென பொரிந்தாள் அவள்..

ஏற்கனவே வித்யா வராத கடுப்பில் இருந்தவன் “மலரு வாயை மூடு… நான் ஏற்கனவே அந்த விஷயத்தில ரொம்ப டிஸ்ட்டர்ப்டா இருக்கேன்.. மேல மேல அதை பத்தி பேசாத.. எனக்கு புரியுது.. உன்னால போட்டி அட்டென்ட் பண்ண முடியாதது பெரிய கஷ்டம்தான்.. அதுக்காக கோபத்தை காட்டுறேன்னு என்னை நோகடிக்காதடி.. நான் ஏற்கனவே ரொம்ப நொந்து போயிருக்கேன்…” என்றான்.. அவன் குரலில் சுருதி குறைந்து இருந்தது.

“அதானே.. உனக்கு உன் கஷ்டம் தான் முக்கியம்.. நான் எப்படி இருந்தா உனக்கு என்ன அப்படித்தானே..? உன்னை பொறுத்த வரைக்கும் உங்க அப்பாவும் இந்த வீட்ல வச்சிருக்கிற ரூல்ஸூம் மட்டும்தான் முக்கியம்.. இதோ இப்பவே போய் கேக்குறேன்.. அவருக்கு இப்ப சந்தோஷமான்னு..” என்று வெளியே கிளம்பி போனவளை கை பிடித்து இழுத்து

“இப்ப அவர் கிட்ட போய் எதுவும் மரியாதை இல்லாம பேசாத.. நீ கோவத்தில இருக்க.. ஏதாவது தாறுமாறா பேசினா அவ்வளவுதான்..” என்று அவளை இழுத்து நிறுத்த

அவளோ “இல்ல நான் கேட்க தான் போறேன்.. அவருக்கு இதுல என்ன கிடைக்குதுன்னு எனக்கு கேட்டு தான் ஆகணும்..” என்று மறுபடியும் வெளியே போக எத்தனித்தவளை பிடித்து இழுத்து ஓங்கி அவள் கன்னத்தில் அறைந்து இருந்தான் இந்தர்..

“சொல்லிக்கிட்டே இருக்கேன் இல்லடி.. பெரியவங்கங்கற மரியாதை இல்லையா? உன் இஷ்டத்துக்கு பேசுவியா? பேசாம இங்கேயே இரு.. வெளிய கால எடுத்து வச்சா கொன்னுடுவேன்..” என்றானே பார்க்கலாம்.. அவனை நம்ப முடியாமல் பார்த்திருந்தாள் அவள்…

அவனும் என்ன நடந்தது என்று புரியாமல் குழப்பத்தில் இருந்தான்.. தன்னைத் தானே ஆசுவாசப்படுத்தி கொண்டவன் “ஐ அம் சாரி டி..” என்று அவள் அருகில் வந்து அவள் கன்னத்தை தாங்கி சமாதானப்படுத்த முயல

அவளோ அவன் மார்பில் கை வைத்து தன்னை விட்டு அவனை விலக்கி தள்ளியவள் அவன் மார்பில் சரமாரியாக அடித்து “விடுடா என்னை.. நீ என்னை ஏமாத்திட்ட போடா… எல்லாமே பொய்.. என் கனவை உன் கனவா நீ நினைச்சிருந்தேனா இப்படி பண்ணி இருப்பியா? இப்படி எனக்கு துரோகம் பண்ணிட்ட இல்ல?” என்று அவனை அடித்தபடியே இருந்தாள்

அவனோ அமைதியாக அவள் அடிகளை வாங்கிக் கொண்டான்..

அதற்கு மேல் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் அவனை ஆற்றாமையோடு பார்த்திருந்தாள் வில்விழி..

“உன் கோவம் கொஞ்சம் குறைஞ்சிடுச்சா? அடிச்சு முடிச்சிட்டியா? ஒக்காரு..” என்று அந்த கட்டிலில் அவளை அமர வைத்து “கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்து ரிலாக்ஸ் ஆகு.. கொஞ்சம் நிதானமா உக்காந்து யோசி.. என்னையும் யோசிக்க விடு… நான் பண்ணலடி.. அந்த பால்ல நான் உனக்கு எதுவும் கலந்து கொடுக்கல.. சொன்னா கேளுடி.. இங்க பாரு.. நான் இந்த ரூம் கதவை சாத்தி கிட்டு போறேன்.. அமைதியா உட்கார்ந்து கொஞ்ச நேரம் ரிலாக்ஸ் ஆனப்புறம் இதை நம்ம பேசிக்கலாம்..” என்றவன் நேராக தன் அன்னையை தேடிச் சென்றான்..

அம்மா என்றழைத்தவனை திரும்பிப் பார்த்த சகுந்தலா “என்னடா.. பாவம் அந்த பொண்ணு கலங்கி போய் வந்திருந்தாளே.. அவ ஏன்டா அவ்வளவு நேரம் தூங்குனா?”

“அவ ஏன் அவ்வளவு நேரம் தூங்கினான்னு உங்களுக்கும் தெரியலையா அம்மா..?”

“இல்லையேடா.. நேத்து ஃபுல்லா ப்ராக்டிஸ் பண்ணதனால டயர்ட்ல தூங்கி இருப்பா..”

சகுந்தலா கேட்ட கேள்வியை வைத்தே அவருக்கு இதைப்பற்றி ஒன்றும் தெரியவில்லை என்று புரிந்து போனது இந்தருக்கு..

“அம்மா நேத்து அந்தப் பால்ல எதோ கலந்து கொடுத்தேன்னு சொன்ன இல்ல..?”

“ஆமா.. மூலிகை மருந்து… அது.. உங்க அப்பா தான் கொண்டு வந்து கொடுத்தாரு.. அதை கலந்து கொடுத்தா மலரோட கர்ப்பப்பை வலுப்படும்னு சொல்லி சக்கரவர்த்தி ஏதோ கோவில்லருந்து வாங்கிட்டு வந்து கொடுத்ததா சொல்லி கொடுத்தாரு.‌ அதைத்தான் நான் அந்த பால்ல கலந்து உன் கிட்ட கொடுத்தேன்..”

“என்ன.. அப்பா கொடுத்தாரா?” என்று கண்களை இறுக்க மூடி ஒரு பெருமூச்சை விட்டவன்  “நேத்தே நீ இதை என்கிட்ட சொல்லி இருக்கலாமேம்மா.. நான் அந்த பாலை அவளுக்கு கொடுத்து இருக்கவே மாட்டேன்.. ஏன்மா..” என்று சலித்து கொண்டே திரும்ப அங்கே படியில் நின்ற படி அவன் பேசியது எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள் வில்விழி..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௨௰௪ (24)

மார்க்கண்டேயனின் இதயத்தை கிழிக்கும் வார்த்தைகளில் யாரோ ஒரு கூடை நெருப்பை அள்ளி தன் மேல் வீசியது போல் இருந்தது வில்விழிக்கு… அவள் உடலில் ரத்தமே இல்லாமல் போய் எல்லாமே கண்களுக்குள் குடியேறியது போல் அப்படியே தன் கோபம் முழுக்க உள்ளுக்குள் கட்டுப்படுத்தியப்படி அவள் அமர்ந்திருக்க அவள் விழிகளோ ஏகத்துக்கு சிவப்பேறி போனது..

இந்தர் எதுவும் பேசாமல் அவளை கெஞ்சுதலாய் பார்க்க அவளுக்கோ அவன் வாய் மூடி இருந்தது மனதிற்குள் ரணமாய் வலித்தது..

“என் அம்மா வீட்டுக்கு என்னை கொண்டு விட்டுடுங்க இந்தர்… என்னால இங்க இருக்க முடியாது… நான் இப்ப இருக்கற நெலமையில ஏதாவது விபரீதமா ஆயிட போகுது…” அமைதியாக தரையை உறுத்துப் பார்த்தபடி சொன்னவளின் வார்த்தையில் உண்மை இருப்பதை உணர்ந்த இந்தர் அவளை அழைத்துக் கொண்டு அவளுடைய தாய் வீட்டுக்கு புறப்பட்டான்..

அங்கே சென்றதும் தன் அன்னையை கண்ட நொடி முழுதுமாய் உடைந்து கதறி அழுதாள் விழி..

“அம்மா… ரொம்ப.. ரொ..ரொம்ப வலிக்குதும்மா.. என் குழந்தை என் உயிர் என்னை விட்டு போயிருச்சும்மா… என் வயித்துல வளர்ந்தது எனக்கும் குழந்தை தானம்மா.. ஒரு அம்மாவா அது எனக்கு எவ்வளவு பெரிய இழப்பு… அந்த குழந்தையை நான் கொன்னுட்டேன்னு…” அவளுக்கு பேசமுடியாமல் தொண்டை அடைத்தது…

இந்தர் புறம் திரும்பியவள் “அப்படி உங்க அப்பாவால எப்படி ஒரு வார்த்தை சொல்ல முடிஞ்சுச்சு.. என்னால முடியல இந்தர்.. அந்த நிமிஷம் அவரை குத்தி கொன்னு போடணும்னு தோணுச்சு… எப்பேர்பட்ட பழியை என் மேல போட்டு இருக்கார்… நம்ம ரெண்டு பேருக்கு இடையில இருக்கற ஆத்மார்த்தமான காதலுக்கு கிடைச்ச பரிசு டா இந்த குழந்தை… அதை நானே அழிக்க நினைப்பேனா? ஹாஸ்பிடல்ல நான் கண்ணு முழிச்சப்போ நீ என்கிட்ட உன் உயிரே போன மாதிரி உடைஞ்சு போய் நம்ம குழந்தை உயிரோட இல்லன்னு சொன்ன இல்ல… அந்த நிமிஷம் நான் ஏன் உயிரோடு இருக்கேன்னு எனக்கு தோணுச்சு… என் குழந்தையை காப்பாத்த முடியாம அதோட உயிரை பறி கொடுத்த எனக்கு இந்த உலகத்துல உயிரோட இருக்கிற அருகதையே இல்லைன்னு தோணுச்சு..”

“ஹேய்.. மலரு.. அப்படியெல்லாம் சொல்லாதடி… நீ இல்லனா எனக்கு எதுவுமே கிடையாதுடி.. இந்தக் குழந்தையை இழந்ததனால உனக்கு எவ்வளவு வேதனை இருக்கோ அதே அளவு வேதனை வலி எனக்கும் இருக்கு.. இப்போ நம்ம ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் சப்போர்ட்டா தைரியமா இருக்கணுமே தவிர உடைஞ்சு போகக்கூடாது மலரு… இப்படி அழாதடி… உனக்கு ஏதாவது ஆயிட போகுது… இப்பதான் அபார்ஷன் ஆகி இருக்கு.. உன் உடம்பு ரொம்ப வீக்கா இருக்கு.. டாக்டர் நீ ஸ்ட்ரெஸ் ஆகக்கூடாது.. ரெஸ்ட் ல இருக்கணும்னு சொல்லி இருக்காங்க…”

தரையில் உயிரற்றவளாய் விழுந்து அழுது கொண்டிருந்தவளின் முன்னே அமர்ந்து தன் கைகளால் அவளை அணைத்து தாங்கிய படி ஆறுதல் சொல்லிக் கொண்டிருந்தான் இந்தர்…

ஒரு விரக்தி சிரிப்பை உதிர்த்தவள் “விடு இந்தர்.. நீ ஏண்டா என்னை சமாதானப்படுத்திக்கிட்டு இருக்க..? நான்தான் என் குழந்தையை கொன்னு போட்டேனே… நான் எதுக்கு உண்மையா அழ போறேன்..? உங்க அப்பாவை பொருத்த வரைக்கும் இதெல்லாம் வெறும் நடிப்பு தானே.. உனக்கு கூட அப்படித்தானோ… நீ தான் எதுவுமே சொல்லாம அவர் என் மேல அநியாயமா பழி போட்டப்போ வாயை மூடிக்கிட்டு இருந்தியே…”

அவள் குரலில் நம்பிக்கை விட்டுப் போயிருந்தது..

அவள் முகம் நிமிர்த்தியவன் “இங்க பாரு மலரு..” என்க அவளோ அவனை விழி உயர்த்திப் பார்த்தாள் இல்லை… அவளுக்கு பார்க்கவும் தோன்றவில்லை..

“என்னை பாருடி மலரு… என்னை வெறுத்துறாத ப்ளீஸ்.. எங்க அப்பா தான் அப்படி சொன்னாரு… நான் அவரை எதிர்த்து பேசி இருக்கணும்… நீ அப்படி இல்லைன்னு சொல்லி சண்டை போட்டு இருக்கணும்.. ஆனா என்னால அது முடியலடி.. என் தப்பு தான்.. ஆனா உன்னை பத்தி எனக்கு தெரியும்டி.. நான் உன்னை முழுசா நம்புறேன்… நம்ம குழந்தையை பத்தி உன்னால அப்படி நினைக்க கூட முடியாது.. எனக்கு தெரியும்.. நீ அவனை வளர்த்து பெரிய ஆளாக்கனும்னு நினைச்சிருப்ப.. ஏன் பெரிய ஆர்ச்சர் ஆக்கணும்னு கூட கனவு கண்டு இருப்ப… ஆனா கடவுள் வேற விதமா பண்ணிட்டாரு…”

“கடவுள் இல்லை இந்தர்… நான்தான் நான்தான் கொன்னுட்டேன் என் புள்ளைய…” வயிற்றில் அடித்துக் கொண்டு சொன்னவளின் கரங்களைப் பிடித்து தடுத்து தன்னோடு சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டான் இந்தர்..

“உனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா? ஒரு நிமிஷம் நான் லேட்டா போயிருந்தா சின்ட்டூ கட்டில்லருந்து கீழே விழுந்து இருப்பான்.. அவன் தலையில அடிபட்டு இருக்கும்.. இல்ல இன்னும் விபரீதமா கூட அவனுக்கு ஏதாவது ஆகி இருக்கலாம்.. ஒருவேளை நான் அவனை காப்பாத்தாம இருந்திருந்தா என் குழந்தை இப்போ உயிரோட இருந்திருக்கும் டா.. இன்னும் பொறக்காத குழந்தையை பத்தி யோசிச்சு ஆபத்தில இருக்கற ஒன்றரை வயசு குழந்தையை அதுவும் என் அக்கா குழந்தையை காப்பாத்தாம இருக்க முடியல டா.. அவன் கீழ விழறதை பார்த்த உடனேயே தன்னால என் கை அவனை போய் பிடிச்சு காப்பாத்துச்சு.. ஒருவேளை கீழே விழுந்து அவனுக்கு ஏதாவது ஆகி இருந்தா அப்போ உங்க அப்பா சந்தோசமா இருந்திருப்பாரா? சொல்லுடா…”

அவன் அணைப்பில் இருந்தபடியே அவனை மார்பிலும் தோளிலும் அடித்தபடி அவள் சொன்னதைக் கேட்டு அப்படியே அசைவற்று நின்றான் இந்தர்.. சின்ட்டூவின் உயிருக்கு ஆபத்து நேர்வதை பற்றி அவனால் யோசித்து கூட பார்க்கமுடியவில்லை…

“மலரு நீ நம்ம குழந்தைக்காக யோசிச்சு சின்ட்டூவை காப்பாத்தாம போயிருந்தா தான் எனக்கு ரொம்ப வேதனையா இருந்திருக்கும்.. நீ செஞ்சது தியாகம் மலரு.. அழாதடி… நமக்கு நிறைய குழந்தைங்க பிறக்கும்.. நமக்கு என்ன வயசா ஆயிடுச்சு.. அழாத கண்ணம்மா..”

“இல்ல இந்தர்.. என்னால தாங்கவே முடியல.. இப்போ உங்க அப்பா சொன்ன வார்த்தை தான் என் காதுல திரும்ப திரும்ப கேட்டுகிட்டே இருக்கு…  இல்ல வேண்டாம்.. அவர் சொன்னதுல எந்த உண்மையும் இல்லாதப்போ அதை பத்தி நான் ஏன் கவலைப்படணும்.. இப்ப நான் சொல்றேன் கேட்டுக்கோ.. வர்ற ஸ்டேட் லெவல் சாம்பியன்ஷிப்ல நான் கலந்துக்குவேன்.. இந்த ஒரு மாசத்துல என் உடம்பை சரி பண்ணிக்கிட்டு நான் பிராக்டிஸ்க்கு போவேன்.. இதனால அந்த வீட்டுக்கு இனிமே நிரந்தரமா என்னால வர முடியாமலே போனாலும் எனக்கு கவலை இல்ல.. எப்படியும் என் மேல உங்க அப்பா அபாண்டமா போடக்கூடாத பழியை போட்டுட்டாரு.. இனிமே அவருக்காக நான் எதுக்கு என் கனவை விட்டுக் கொடுக்கணும்..”

“நானும் அதான் மலரு சொல்றேன்.. அவருக்காக நீ உன் கனவை விட்டுக் கொடுக்க வேண்டாம்.. ஆனா உன் கனவுக்காக நீ என்னை விட்டு கொடுத்திடுவியா மலரு… நான் உனக்கு வேண்டாமா?”

அவன் கேட்ட கேள்வியில் உறைந்து போனாள் அவள்.. அவன் இல்லாமல் அவளின் ஜீவன் தனித்து இயங்காதே.. அவளின் உயிருக்குள் உறைந்தவனாயிற்றே அவன்..

இந்தர் விழியை கட்டி அணைத்து சமாதானப்படுத்த தொடங்கும் போதே விழியின் பெற்றோர் இருவரும் அந்த இடத்தை விட்டு நீங்கி போயிருக்க அவளோ அவன் கேட்ட கேள்வியில் தவித்து துடித்து போனவள் அவனை இறுக்கமாய் அணைத்த படி

“எனக்கு நீ வேணும் இந்தர்.. நீ இல்லாம எனக்கு வாழ்க்கை இல்லை.. ஆனா உன் அப்பா உன்னை மட்டும் கொடுத்துட்டு என்கிட்ட இருக்கிற எல்லாத்தையும் பறிச்சுக்கணும்னு நினைக்கிறார்.. எதை இழந்தாலும் என்னால என் கனவை இழக்க முடியாது இந்தர்..”

“இல்லடி நீ உன் கனவை இழக்க வேண்டாம்.. இழக்கவும் கூடாது.. எங்க அப்பா பேசினப்போ நான் அமைதியா இருந்தது தப்புதான்.. ஆனா இப்ப நான் உனக்கு ஒரு ப்ராமிஸ் பண்றேன்.. உன்னை இப்படியே விட்டுட மாட்டேன்.. உனக்கு டெய்லி பிராக்டிஸ் கொடுத்து  உன்னை வேர்ல்ட் சாம்பியன் ஆக்குறதுதான் என்னோட முதல் வேலை… கடைசி நிமிஷத்துல ஸ்டேட் சாம்பியன்ஷிப்ல உன் பேரை கொடுக்கிறேன்.. இப்போதைக்கு வித்யா மட்டும் போறதாவே இருக்கட்டும்.. அப்பாக்கு இந்த விஷயம் தெரிய வேண்டாம்.. தெரிஞ்சா வேற ஏதாவது ஏடாகூடமா பண்ணி வைப்பார்.. நான் லக்ஷ்மணை இங்க வந்து டெய்லி உனக்கு ட்ரெய்னிங் கொடுக்க சொல்றேன்.. இங்க இருக்கிற ஆர்ச்சரி ரேஞ்சுல இன்னும் காம்பவுன்ட் பௌவ், ஹை குவாலிட்டி பௌவ்ஸ் அன்ட் ஆரோஸ்னு சில எக்விப்மென்ட்ஸ் வாங்கி செட் பண்ணறேன்.. உனக்கு என்னென்ன ட்ரெய்னிங் கொடுக்கணுமோ அத்தனையும் கொடுப்பான் லக்ஷ்மன்.. உன்னை வேர்ல்ட் சாம்பியன் ஆக்கிட்டு தான் நான் ஓய்வேன்டி..” அவன் சொன்னதை கேட்டவள் அவனை இறுக்கமாய் தழுவிக் கொண்டாள்..

ஒரு மாதத்தில் அவள் உடல் நிலை நன்கு தேறி இருந்தது.. அதன் பிறகு இந்தர் சொன்னபடியே லட்சுமன் ஒவ்வொரு நாளும் அவளுக்கு பயிற்சி கொடுத்தான்..

இந்தரோ அவளை விட்டு இருக்க முடியாமல் அவளை பார்க்க அவள் வீட்டுக்கு வர அவளோ அவன் தன் தந்தை பேசும் போது அமைதியாக இருந்ததற்கு தண்டனையாய் அவனை வீட்டு வாசலோடு நிறுத்தி அப்படியே திருப்பி அனுப்பி விடுவாள்.. ஆனாலும் விக்கிரமாதித்தன் வேதாளத்தை தேடி வருவது போல தன்னை துரத்தி அடிக்கும் மோகினி பிசாசை தினமும் தேடி போய்க்கொண்டிருந்தான் இந்தர்..

மாநில அளவிலான போட்டிக்கு யாரெல்லாம் கலந்து கொள்ள வேண்டும் என்று தேர்வு செய்யும் ஒரு முகாம் ஒரு வாரத்தில் நடக்க இருந்தது..  வித்யாவும் விழியும் அதற்குப் பெயர் கொடுத்திருந்தார்கள்..

அப்போது சரியாக திடீரென இந்திரதனுஷ் அகடமிக்கு மார்க்கண்டேயன் வந்திருக்க கண்களாலேயே லக்ஷ்மணை தேடினார் அவர்.. அங்கே வேலை செய்யும் ஒருவரிடம் மார்க்கண்டேயன் கேட்க

“சார்.. இந்த லக்ஷ்மன் சார் அடிக்கடி வெளியில எங்கேயோ போயிடுறாரு.. அகடமில இருக்கிறதே இல்லை.. அவர் வேலையும் சேர்த்து அகாடமில இப்ப நாங்க தான் சார் பார்க்கிறோம்.. இந்தர் சார்ட்ட பலமுறை சொல்லி பார்த்துட்டோம் .. ஆனா அவரு ஏதேதோ சொல்லி சமாளிக்கறாரே தவிர எங்களை எல்லாம் கண்டுக்கவே மாட்டேங்குறார்..”  மார்க்கண்டேயன் வந்ததும் அவரிடம் புகார் செய்ய ஆரம்பித்து இருந்தார் அந்த பயிற்சியாளர்..

அதைக் கேட்ட மார்க்கண்டேயனோ “அப்படி எங்க போறான் லட்சுமண்?” என்று கேட்க “தெரியல சார்.. காலைல போயிட்டு சாயந்திரம் தான் வராரு… கேட்டா இந்தர் சார் தான் எங்கயோ அனுப்பி இருக்காருன்னு சொல்றாரு.. யாருக்கோ வீட்ல போயி ட்ரெயினிங் கொடுக்கிறாராம்..”

அந்த நபர் சொன்ன விஷயத்தில் ஏதோ பொறி தட்ட லட்சுமனை கைபேசியிலிருந்து அழைத்தவர் “அப்புறம் லட்சுமன்.. எப்படி இருக்க..? மலர்விழிக்கு பிராக்டிஸ் எல்லாம் ஒழுங்கா போயிட்டு இருக்கா?” என்று கேட்க

ஏற்கனவே அவருக்கு விஷயம் தெரிந்திருக்கிறது என்று நினைத்த லட்சுமன் அவரிடம் எல்லாவற்றையும் உளறி கொட்டினான்..

“ஓ.. அப்படியா..? குட்.. நல்லா ட்ரெயினிங் கொடுத்து அவளை பெஸ்ட் ஆர்ச்சரா மாத்தணும்..” என்று அவனிடம் சொல்லிவிட்டு அமைதியாக வீட்டுக்கு வந்து விட்டார்..

அன்று வீட்டுக்கு வந்து இந்தரிடம் பேசினார் மார்க்கண்டேயன்..

“இந்தர்.. மலர் இந்த போட்டியில் கலந்துக்க கூடாதுன்னு நான் ஏற்கனவே உன்கிட்ட சொன்னேன்.. இந்த வீட்டு பழக்க வழக்கம் எதுக்காகவும் யாருக்காகவும் மாறாது.. நான் சொல்றது புரியுதா?”

“அப்பா… அது வந்து.. அவ சேம்பியன்ஷிப்ல கலந்துக்கட்டும் பா.. இந்த ஒருமுறை அவ வர்ல்ட் சேம்பியன்ஷிப் வரைக்கும் போய் வின் பண்ணிட்டான்னா அதுக்கப்பறம் அவ வீட்டிலேயே ஆர்ச்சரி ப்ராக்டிஸ் பண்ணிட்டு இருக்கேன்னு சொல்றா பா.. ப்ளீஸ் பா.. ஏற்கனவே அபார்ஷன் ஆனப்ப நீங்க சொன்ன வார்த்தைல அவ மட்டும் இல்ல நானும் ரொம்ப காயப்பட்டிருக்கேன்பா.. இந்த சேம்பியன்ஷிப் விக்டரீஸ் அதுக்கு மருந்தா இருக்கும் பா”

“இங்க பாரு.. நான் கொஞ்சம் அதிகமா தான் பேசிட்டேன்.‌ இல்லன்னு சொல்லல.. நம்ம வீட்டு வாரிசு போயிருச்சேன்கிற ஆதங்கத்தில் பேசிட்டேன்.. அதுக்காக இப்ப என்ன உன் பொண்டாட்டி கால்ல விழுந்து என்னை மன்னிப்பு கேட்க சொல்றியா? இந்த வீட்டு நடைமுறையை மாத்துறது அதுக்கு சமம் தான்.. உன் பொண்டாட்டியை நீ எப்படி சமாளிப்பியோ ஏதா சமாளிப்பியோ எனக்கு தெரியாது அவ இந்த போட்டியில கலந்துக்க கூடாது.. அவ்வளவுதான்..” என்றார்..

அவனோ இதற்கு மேல் அவரிடம் பேசிப் பயனில்லை என்று புரிந்து கொண்டான்.. அப்போது அவரை எதிர்த்து பதில் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தான்.. அந்த அமைதி தான் அவன் வாழ்வில் பெரும் துயரையே வரவழைக்கப் போகிறது என்று தெரியாமல் போனது அவனுக்கு..

ஆனால் விழிக்கு பயிற்சி கொடுப்பதை அவன் நிறுத்தவே இல்லை.. இந்த முறை அவளுக்கு முழுதாய் அவளைத் தாங்கி நின்று ஏற்றி விடும் தூணாய் தான் இருக்க வேண்டும் என்பதில் உறுதியாக இருந்தான் அவன்..

அன்று சகுந்தலாவிடம் மார்க்கண்டேயர் “சக்கு.. விளையாட்டு போல மூணு மாசம் ஆயிடுச்சு மலரு நம்ம புள்ளைய விட்டு போய்.. எவ்வளவு நாள் தான் அவ அங்க அம்மா வீட்டிலேயே இருப்பா.. நீ போய் அவளை வீட்டுக்கு வர சொல்லி அழைச்சுக்கிட்டு வா.. அவ கிட்ட நான் பேசுனதெல்லாம் ஏதோ அந்த நேர கோவத்துல பேசிட்டேன்னு சொல்லி.. அதை எல்லாம் மறந்துட்டு அவளை வீட்டுக்கு வர சொல்லு..” என்றவரை ஆச்சரியமாக பார்த்தார் சகுந்தலா..

பின்னே அவ்வளவு எளிதில் இப்படி இறங்கி வருபவர் கிடையாதே அவர்..

சொன்னபடியே அன்று மாலை இந்தரோடு விழியின் வீட்டுக்கு சென்றவர் மலர்விழியை வீட்டுக்கு வர சொல்ல அவளோ தீவிரமாக முடியாது என்று மறுத்திருந்தாள்..

சகுந்தலா மார்க்கண்டேயன் சொன்னதை சொன்னது மட்டும் இல்லாமல் தன் மகனும் மருமகளும் சேர்ந்து வாழ வேண்டும் என்ற ஆசையில் அவர் சொல்லாத ஒரு வார்த்தையை அவர் சொன்னதாக சேர்த்து கூறியிருந்தார்..

ஆமாம்.. மார்க்கண்டேயன் அவளிடம் ரொம்பவும் மன்னிப்பு கேட்டுக் கொண்டதாக அவர் கூறவும் விழி நம்ப முடியாமல் அவரை பார்த்து இருந்தாள்..

இந்தருக்கும் அதே நிலை தான்.. அவனும் அவரைக் கேள்வியாக பார்க்க “ஆ..ஆமாண்டா அவர் சொன்னாரு… அன்னைக்கு ஏதோ கோபத்தில பேசிட்டாராம்.. அன்னிக்கு சின்ட்டூவை காப்பாத்த தான் அவ அப்படி பண்ணான்னு தெரிஞ்ச உடனேயே அவர் தான் பேசினதை நெனைச்சு ரொம்ப ஃபீல் பண்ணதா சொன்னாரு.. அந்த பொண்ணு மனசு ரொம்ப துடிச்சு போயிருக்கும்.. நான் அவகிட்ட மன்னிப்பு கேட்டதா சொல்லி அவளை அழைச்சிட்டு வான்னு அவர் தான் சொன்னாரு..”

விழிக்கோ இன்னும் கூட அவர் சொன்னதை நம்ப முடியவில்லை.. அவள் இந்தரை கேள்வியாக பார்க்க அவனுக்கும் அவர் அப்படி சொல்லி இருப்பாரா என்று சந்தேகமாகத்தான் இருந்தது.. கண்ணை மூடி திறந்தவன் “எதுவாக இருந்தாலும் நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன்..” என்று சொல்லி “எனக்காக வாடி” என்று கெஞ்சினான் அவளிடம்..

“ஆனாலும் மாமா நேர்ல வந்து இந்த மன்னிப்பை கேட்டு இருக்கலாம் அத்தை..” அவள் சொன்னதைக் கேட்ட சகுந்தலாவோ உண்மை தெரிந்தால் என்ன ஆகுமோ என்ற பதட்டத்தில் எச்சில் கூட்டி விழுங்கினார்..

ஆனால் நல்லது நடக்க வேண்டும் என்பதற்காக தன் மகன் மருமகளின் வாழ்வு சந்தோஷமாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக இந்த சின்ன பொய் சொல்வதில் தவறு இல்லை என்று எண்ணிக் கொண்டார் அவர்.. ஆனால் அதனால் ஏற்பட போகும் விளைவு அவர்கள் வாழ்வை தலைகீழாய் திருப்பி போட போகிறது என்று தெரியவில்லை அவருக்கு..

அதற்கு மேல் மறுக்க முடியாமல் இந்தரோடு வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தாள் மலர்விழி.. அடுத்த ஒரு வாரம் மார்க்கண்டேயன் அலுவலகத்துக்குச் சென்ற பிறகு லட்சுமன் இந்தர் வீட்டுக்கு வந்தே அவனுடைய வில்வித்தை களத்தில் மலருக்கு பயிற்சி கொடுத்தான்..

இந்தரிடம் மார்க்கண்டேயன் தன்னிடம் விசாரித்ததை பற்றியும் சொல்லி இருந்தான் அவன்..

அன்று இந்தரோடு பேசிய பிறகு மார்க்கண்டேயன் எதையும் கண்டுகொள்ளாமல் அலுவலகத்திற்கு சென்று கொண்டிருக்கவே இந்தரும் அவர் விழி போட்டியில் கலந்து கொள்ளட்டும் என்று கண்டும் காணாமல் இருக்கிறாரோ என்று நினைத்துக் கொண்டான்..

ஆனால் மார்க்கண்டேயனோ வேறு மாதிரி திட்டமிட்டு கொண்டிருந்தார்..

இந்தர் அவருக்கு தெரியாமல் வில்விழிக்கு பயிற்சி கொடுத்தது அவரை பொறுத்தவரை பேரிடியாக இருந்தது.. இந்தர் தன் சொல்லை தாண்டி தனக்கு எதிராக ஒரு வார்த்தை கூட பேச மாட்டான் என்று எண்ணிக் கொண்டிருந்தவர் அவன் தன்னை எதிர்த்துப் பேசியதோடு மட்டும் இன்றி தன்னை மீறி தனக்கு தெரியாமல் இவ்வளவு பெரிய வேலை செய்திருக்க எங்கேயோ அந்த தந்தையின் ஈகோ கொஞ்சம் அடி வாங்கியது..

அவனுக்கும் விழிக்கும் தன்னை மீறி அவர்களால் எதுவும் செய்து விட முடியாது என்று புரிய வைக்க வேண்டும் என்று கங்கணம் கட்டிக் கொண்டார் அவர்..

அதன் பலனாக விழியின் கனவை சுக்குநூறாக உடைக்கும் வேலையில் இறங்கி இருந்தார் அவர்…

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௨௰௩ (23)

“என்னப்பா.. இப்படி கேட்கறீங்க? அவ டிஸ்ட்ரிகட் லெவல்ல ஆர்ச்செரில கம்பீட் பண்றவப்பா.. நம்ம வீட்ல இருக்கற ஆர்ச்சரி ரேஞ்சை பாக்கணும்னு ஆசைப்பட்டா.. அதான் கூட்டிட்டு வந்தேன்..”

இந்தர் தன் தந்தை கேட்ட கேள்வியில் திடுக்கிட்டு அவருக்கு விழியை பற்றி விளக்க முற்பட

“இனிமே இதெல்லாம் அவ எதுக்கு பாக்கணும்..? இனிமே அவ வீட்ல குடும்பத்தை பார்த்துகிட்டு இந்த வீட்டுக்கு மருமகளா உனக்கு பொண்டாட்டியா நாளைக்கு உங்களுக்கு பொறக்க போற குழந்தைகளுக்கு அம்மாவா தானே இருக்க போறா.. இப்ப இதெல்லாம் பார்த்து அவ என்ன பண்ண போறா..? ஆமா.. அவளுக்கு சமைக்க தெரியுமா?”

மார்க்கண்டேயன் கேட்க இந்தர் “இல்லப்பா.. அவ ரொம்ப சமையல் எல்லாம் பண்ண மாட்டாளாம்.. இனிமே தான் அம்மா கிட்ட கத்துக்கணும்னு சொல்லிட்டு இருந்தா..” என்றான்..

“அப்ப அந்த வேலையை பாக்க சொல்லு.. அவளை கிச்சனுக்கு போய் உங்கம்மா கிட்ட சமையல் கத்துக்க ஆரம்பிக்க சொல்லு.. இனிமே இதெல்லாம் தேவையில்லை..”

அவர் சொன்னதைக் கேட்டு பற்றிக் கொண்டு வந்தது வில்விழிக்கு.. உலக சாம்பியன் ஆக வேண்டும் என்று அவள் கனவு கண்டு கொண்டிருக்க மார்க்கண்டேயனோ அவள் பயிற்சி வகுப்புக்கு போவதையே நிறுத்த வேண்டும் என்ற ரீதியில் பேசிக்கொண்டு இருந்தார்..

என்ன செய்வது என்று அவள் யோசித்துக் கொண்டிருந்த நேரம் இந்தரோ “வா.. போலாம்..” என்று அவள் கை பிடித்து அழைத்துக் கொண்டு சமையலறைக்கு போனான்..

அவளும் இந்தரை தீவிரமாய் முறைத்தபடி “நாளைக்கு நான் விஷ்வஜித் அகாடமி போகணும்.. என்னால உங்கப்பா சொல்ற மாதிரி ஆர்ச்சரி எல்லாம் விட முடியாது.. இந்தர் நான் சொல்றது உனக்கு புரியுதா இல்லையா?”

அவள் கொஞ்சம் இறுகிய குரலில் சத்தமாகவே கேட்க..

“மெதுவா பேசு மலர்.. அப்பாக்கு கேட்டுட போகுது.. நான் அவரோட பேசுறேன்.. கொஞ்சம் டைம் கொடு.. உடனே போகணும்னு சொல்லாத… ஒரு ஒன் வீக் எனக்கு டைம் கொடு ப்ளீஸ்..” என்றான்..

“இல்ல முடியாது.. நான் டைம் கொடுத்தா நீயும் உங்க அப்பாவும் சேர்ந்து என்னை அப்படியே இந்த வீட்லயே அடைச்சு வச்சிருவீங்க.. நான் உனக்கு ரெண்டு நாள் டைம் தரேன்.. அதுக்குள்ள எப்படியாவது பர்மிஷன் வாங்கி என்னை விஷ்வாஜித்  அகடமிக்கு அனுப்பிவிடு..”

“சரி.. ரெண்டு நாள்ல நான் அப்பாகிட்ட பேசுறேன்.. ஆனா அதுவரைக்கும் கொஞ்சம் அமைதியா இரு.. அவரோட எதுவும் ஏடாகூடமா பேசிடாத ப்ளீஸ்..” கெஞ்சினான் அவன்..

அப்போதும் அவள் அவனை முறைத்தபடியே சமையல் அறைக்குள் சகுந்தலாவை தேடி போயிருந்தாள்..

ஆனால் சமையல் கற்றுக் கொள்வதில் அவள் எந்த குறையும் வைக்கவில்லை.. அவளாகவே சந்தேகங்கள் கேட்டு கேட்டு சமையலை முழு கவனத்தோடு கற்றுக் கொண்டாள்..

ஆனால் ஆர்ச்சரி பற்றிய அவளின் எண்ணங்கள் மனதின் ஒரு ஓரத்தில் உறுத்திக் கொண்டே தான் இருந்தது..

இந்தர் வில்விழியின் கூடல்களும் ஊடல்களும் இப்படி ஓடிக்கொண்டிருக்க அந்த வீட்டுக்குள் வந்த மான்விழியோ ப்ருத்வியோடு அறைக்குள் சென்றவள் அவன் காதலிலும் மோகத்திலும் பித்தாகி போனாள்..

தன் முத்தங்களாலும் அணைப்புக்களாலும் வருடல்களாலும் தீண்டல்களாலும் ஆளுமையினாலும் அவளை மொத்தமாய் ஆண்டு தனக்குள் ஒரு பகுதியாய் அவளை மாற்றி இருந்தான் பிருத்வி..

அவனன்றி அவளை சுற்றி வேறு உலகம் இல்லை என்பது போன்ற ஒரு இணை உலகில் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தாள் மான்விழி..

அவன் உயிரோடு தன் உயிர் கலந்திருந்தாள் பாவை அவள்.. இந்தரும் வில்விழியும் வில்வித்தை களம்  சமையலறை என்று எல்லா இடங்களிலும் புழங்கி கொண்டிருக்க பிருத்வியோ மான்விழியை அவன் அறையை விட்டு அடுத்த நாள் மதியம் வரை வெளியே போக விட்டான் இல்லை…

அவளைப் பிரிந்தால் அவன் இதயத்துடிப்பு நின்று விடும் என்பது போல் அவளை அன்று மதியம் வரை தன்னுடனே கோர்த்து வைத்துக் கொண்டிருந்தான்..

அதன் பிறகு கூட காதல் ஆட்டம் ஆடியவர்களுக்கு களைப்பு மிகுதியாகி உடலுக்கு சக்தி தேவையாக இருக்க வயிற்றுக்கும் சிறிது ஈய வேண்டுமே என்ற நினைப்போடு வெளியே வந்தார்கள் அந்த காதல் சிட்டுக்கள்…

ஆனால் மார்க்கண்டேயன் மான்விழியையும் விட்டு வைக்கவில்லை.. மதிய உணவு உண்ணும் போது சகுந்தலாவிடம் சொல்வது போல் பொதுவாக மான்விழிக்கும் தலையில் தட்டி இருந்தார்…

“சக்கு.. இந்த வீட்ல பொண்ணுங்கள்லாம் காலையில ஆறு மணிக்கு முன்னால எந்திரிச்சு வந்து வேலைகளை பார்க்க ஆரம்பிக்கணும்.. மதியம் 12 மணி வரைக்கும் தூங்குறதெல்லாம் இந்த வீட்டு பழக்க வழக்கத்தில வராது.. புது மருமகளுங்களுக்கு இந்த வீட்டு பழக்க வழக்கத்தை நல்லபடியா சொல்லிக் கொடு.. முதல்லயே சொல்லிக் கொடுத்தா தான் கடைசி வரைக்கும் அதுக்கேத்த மாதிரி நடந்துப்பாங்க…”

அவர் ஜாடைமாடையாய் சொல்ல பிருத்வியோ அவரையும் சகுந்தலாவையும் மாறி மாறி பார்த்து தீவிரமாய் முறைத்துக் கொண்டிருந்தான்…

புதிதாய் திருமணமானவர்கள் என்று கூட பார்க்காமல் முதல் நாளே அவன் தந்தை இப்படி பேசியது அவனுக்கு எரிச்சலை தான் தந்தது…

ஆனால் மான்விழியோ ஒரு படி முன்னே சென்று “இனிமே உங்களுக்கு கோவம் வர மாதிரி நான் நடந்துக்க மாட்டேன் மாமா.. காலைல எழுந்து இனி எல்லா வேலையும் நானே பார்க்கிறேன்.. சாரி மாமா” என்றாள்…

மன்னிப்பு கேட்டதனாலேயே மார்க்கண்டேயன் பார்வையில் மதிப்பு கூடி இருந்தது மான்விழிக்கு…

வில்விழிக்கோ அவளை பார்க்க பார்க்க உள்ளுக்குள் பற்றிக் கொண்டு வந்தது..

“இப்ப எதுக்கு மானு சாரி கேட்கிறா.. கல்யாணம் ஆன புதுசுல இப்படி லேட்டா எழுந்து வர்றதெல்லாம் சகஜம் தானே… உங்க அப்பாவும் அந்த வயசை தாண்டி தானே வந்திருக்கிறார்… இப்படித்தான் கொஞ்சம் கூட இங்கிதமே இல்லாம எல்லார் முன்னாடியும் பேசறதா?”

வில்விழி இந்தரின் காதை கடிக்க “மலர் உனக்கு ஏற்கனவே சொல்லி இருக்கேன்… அப்பாவை எதிர்த்து எதுவும் பேசக்கூடாது.. திரும்பவும் சொல்றேன்.. அப்பாவ எதிர்த்து பேசணும்னு நினைக்க கூட நினைக்காதே… இந்த வீட்ல அதை மட்டும் நானு ப்ருத்வி ரெண்டு பேருமே அனுமதிக்க மாட்டோம்…” என்றான் அவன்..

“எல்லாம் சரிதான்.. ரெண்டு நாள்ல நான் அகாடமி போறதை பத்தி உங்கப்பா கிட்ட பேசறேன்னு சொல்லி இருக்கீங்க… எப்படியாவது சீக்கிரம் பேசி எனக்கு பர்மிஷன் வாங்கி கொடுங்க.. இல்லனா உங்களோட இந்த ரூல்ஸ் அண்ட் ரெகுலேஷன்ஸ் எல்லாம் நான் ஃபாலோ பண்ணிட்டு இருக்க மாட்டேன்… நானே நேரா அவரோட பேசி சண்டை போட்டு அகாடமிக்க போவேன்.. அவர் ஒத்துக்கிறாரோ இல்லையோ ரெண்டு நாள் கழிச்சு நான் அகாடமிக்கு போய் தான் ஆகணும்…”

அவள் சொன்னதை கேட்டவனுக்கு உள்ளுக்குள் எப்படித்தான் இதைப் பற்றி தன் தந்தையிடம் பேச போகிறோமோ  என்ற பதட்டம் நிறைந்து போனது..

சொன்னது போலவே இரண்டாவது நாள் இந்தர் மார்க்கண்டேயனோடு பேசினான்…

“நான் உங்ககிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் பா..”

“இது என்னடா புதுசா இருக்கு? என்கிட்ட பேசுறதுக்கு எல்லாம் பர்மிஷன் கேட்கிறே?”

தன் கையில் இருந்த செய்தித்தாளை பார்த்தபடியே அவர் குரல் மிரட்டலாய் ஒலிக்க சற்று தயங்கியவன் “அப்பா.. அது வந்து.. மலர்விழி சின்ன வயசுல இருந்தே ஆர்ச்சரி கத்துக்கிட்டு இருக்காப்பா..”

“சரி.. அதுக்கு என்ன இப்ப?”

அவர் கொஞ்சமும் அவன் பேச்சில் கவனத்தை வைக்காது செய்தித்தாளை படித்துக் கொண்டே  அலட்சியமாக கேட்டார்..

“அவ டிஸ்ட்ரிக்ட் லெவல் சாம்பியன் பா.. அவளோட கனவே வர்ல்ட் சாம்பியன் ஆகணும்ங்கிறதுதான்.. அதனால அவ தொடர்ந்து ப்ராக்டிஸ் போகணும்னு..”

கையிலிருந்த செய்தித்தாளை விலக்கி கீழே வைத்தவர் “என்ன இந்தர்.. இந்த வீட்ல என்ன நடைமுறைன்னு உனக்கு தெரியாதா? நம்ம வீட்ல பொம்பளைங்க வெளியில போய் வேலை செய்யறது இந்த மாதிரி போட்டியில் கலந்துக்கறது இதெல்லாம் பழக்கம் கிடையாது.. எப்ப மலர் இந்த வீட்டு மருமகளா ஆனாளோ அப்பவே இந்த வீட்ல என்ன வழக்கமோ அதைத்தான் அவ ஃபாலோ பண்ணனும்.. அதனால இந்த பேச்சை இதோட விட்டுட்டு போய் உன் வேலையை பார்..”

“அப்பா இல்லப்பா… அவளுக்கு அது ரொம்ப பிடிச்ச விஷயம் பா… அவளோட பேஷன்.. எனக்கும் ஆர்ச்சரில அவளோட ஸ்டைல் ஸ்கில்ஸ் இதெல்லாம் ரொம்ப பிடிக்கும் பா… எனக்காக காம்படிஷனுக்கெல்லாம் அனுப்பலைனா கூட அட்லீஸ்ட் ப்ராக்டிஸ்க்கு அவளை அனுப்புங்கப்பா.. ப்ளீஸ்பா..”

அவன் கெஞ்சவும் அவனை நிமிர்ந்து பார்த்த மார்க்கண்டேயன் “ஓகே.. அவ ப்ராக்டிஸ் பண்ணட்டும்… ஆனா விஷ்வஜித் அகடமிக்கு எல்லாம் அவளை அனுப்ப முடியாது.. நம்ம அகடமிக்கு அவளை கூட்டிட்டு போ.. ஆனா ஒரு கண்டிஷன்… டெய்லி உன்னோட 8:00 மணிக்கு எல்லாம் அவ கிளம்பி அவ அகடமிக்கு வர முடியாது… வீட்டு வேலை எல்லாம் முடிச்சுட்டு பத்து மணிக்கு மேல அவ வருவா… அப்புறம் ரெண்டு மணி நேரம் பிரக்டிஸ்… 12வது மணிக்கு திரும்ப அவ வீட்ல இருக்கணும்… இல்ல இந்த பிராக்டிஸை மொத்தமா நிறுத்திடுவேன்..”

கறாராக அவர் சொன்னதை கேட்டவன் “இது போதும் பா… தேங்க்ஸ் பா… நான் எல்லாத்தையும் பாத்துக்குறேன் பா..”

அவனிடம் அவர் அவ்வளவு கறாராக பல நிபந்தனைகளை போட்டு பேசி இருக்க வில்விழியிடம் இந்திர தனுஷ் அகடமியிலேயே அவளை அவர் பயிற்சி செய்ய சொன்னார் என்று மட்டும் சொன்னவன் அவளை போட்டிக்கு அனுப்ப அவர் அனுமதி தரவில்லை என்பதை அவளிடம் சுத்தமாய் மறைத்து இருந்தான்..

அவளிடம் இரண்டு மணி நேரம் அவள் பயிற்சி செய்யலாம் என்று அவர் சொன்ன பயிற்சி நேரத்திற்கான விதிமுறைகளை சொல்ல வில்விழியோ “ஒரு நாளைக்கு டூ ஹவர்ஸ் பிராக்டிஸ் எப்படி போதும் இந்தர்..? என்ன விளையாடுறீங்களா? நாள் ஃபுல்லா ப்ராக்டிஸ் பண்ணியே நாலு வருஷத்துக்கு அப்புறம் இப்பதான் டிஸ்ட்ரிக்ட் லெவல்ல கம்பீட் பண்ணிட்டு இருக்கேன்.. நேஷனல் இன்டர்நேஷனல் லெவல் போகணும்னா நான் அதுக்கு இன்னும் ஸ்ட்ரகிள் பண்ணனும்… நீங்க என்னடான்னா டெய்லி டூ அவர்ஸ் பிரக்டிஸ்னு சொல்றீங்க.. அட்லீஸ்ட் ஒரு ஃபைவ் ஹவர்ஸாவது பிராக்டிஸ் பண்ணுனா தான் என்னால கொஞ்சமாவது அச்சீவ் பண்ண முடியும்.. நான் வெறும் ஆர்ச்சரி பிராக்டீஸ் மட்டும் இல்ல பாடி ஃபிட்னஸ் எக்விப்மென்ட் ஃபிட்னஸ் எல்லாமே பார்க்கணும்… நீங்க ஒரு கோச் தானே.. ? உங்களுக்கு இதெல்லாம் தெரியும் தானே இந்தர்..?”

அவள் கேட்டது அவனுக்கும் புரிந்தது..

“புரியுது மலரு.. ஆனா அப்பா இதுக்கு மேல இறங்கி வர மாட்டார்..”

“எனக்கு புரியல இந்தர்.. நான் ஆர்ச்சரி பிராக்டிஸ் பண்றதுக்கு அவர் எதுக்கு ஒத்துக்கணும்..? இது என்னோட ட்ரீம்… என்னால யாருக்காகவும் எதுக்காகவும் இதை விட்டு தர முடியாது..”

“யாரு உன்னை விட்டு தர சொன்னா..? நீ விட்டுத் தர வேண்டாம்… அதுக்காக தான் அவர் கிட்ட பெர்மிஷன் கேட்டேன்.. இல்லனா எங்க அப்பா ஒரு விஷயத்தை முடிவு பண்ணி சொல்லிட்டா அதுக்கப்புறம் இந்த வீட்ல அதை பத்தி இரண்டாவது முறை யாரும் டிஸ்கஸ் பண்ண மாட்டோம்.. உனக்காக தான் நான் அப்பாவோட முடிவை மாத்திக்க சொன்னேன்.. எனக்கும் தெரியும்டி.. ஸ்டேட் லெவல்ல நேஷனல் லெவல்ல கம்பீட் பண்ணணும்னா டூ ஹவர்ஸ் போதாது… நீ அகடமிக்கு வந்து டூ ஹவர்ஸ் ப்ராக்டிஸ் பண்ணு..  நீ வீட்டுக்கு வந்தப்புறம் வீட்ல இருக்குற இன்டோர் ரேஞ்ச்ல பிராக்டிஸ் பண்ணு… அப்பா எப்படியும் ஆஃபீஸ்க்கு போயிட்டு நைட் தான் வீட்டுக்கு வருவார்… அது வரைக்கும் இங்க வீட்ல நீ பிராக்டீஸ் பண்ணலாம்… அம்மா கிட்ட சொல்லிடறேன்.. அம்மா அப்பாக்கு தெரியாம பாத்துப்பாங்க… அது மட்டும் இல்லாம நான் வேணா லக்ஷ்மனை இங்க அனுப்பி வைக்கிறேன்… அவன் உனக்கு ட்ரெயினிங் குடுப்பான்..”

ஒரு பெருமூச்சை விட்டவள் “எனக்கு இன்னும் கூட புரியலை இந்தர்.. நான் எதுக்கு இப்படி திருட்டுத்தனமா ஆர்ச்சரி ப்ராக்டிஸ் பண்ணனும்… நான் எந்த தப்பான வேலையும் பண்ணலையே…”

அவள் சொல்ல “ப்ளீஸ் மலர்.. எனக்காக..”

அவன் கெஞ்சுவது போல் கண்ணை வைத்து இருக்க அவளும் ஆமோதிப்பாய் தலையாட்டினாள்..

அவள் நெற்றியில் அழுத்தமாய் இதழ் பதித்தவன் “சாரிடி… எனக்காக கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கோ..” என்றான்..

ஆனால் அவனுடைய தலைவலி அதோடு முடியவில்லை.. திருமணமாகி இரண்டாவது மாதமே மான் விழி கருவுற்றிருந்தாள்.. ஏற்கனவே மார்க்கண்டேயரின் செல்ல மருமகளாக ஆகி போனவள் இப்போது இன்னும் அவரின் சிறப்பு கவனத்திற்கு உரியவள் ஆனாள்..

பிருத்வியையும் சகுந்தலாவையும் அவளுக்கு பார்த்து பார்த்து எல்லாவற்றையும் செய்ய செய்தார்..

தன் குல வாரிசை பெற்றெடுக்க போகிறாள் என்று தெரிந்த நாளிலிருந்து அவளை தலையில் வைத்து தாங்காத குறை தான்..

ப்ருத்வி சகுந்தலா இருவருமே அவளை உள்ளங்கையில் தான் வைத்து தாங்கினார்கள்..

வில்விழி தினமும் வில் வித்தை பயிற்சி செய்பவள் கிட்டத்தட்ட அதுதான் சாப்பாடு அதுதான் தூக்கம் என்பது போல் அதற்காக உழைத்துக் கொண்டு இருந்தாள்… மார்க்கண்டேயன் இல்லாத நேரங்களில் முழுவதுமாக வில்வித்தை பயிற்சி செய்பவள் அவர் இருக்கும் நேரங்களில் தன் உடலை பாதுகாக்க உடற்பயிற்சி செய்தாள்…

வில்வித்தை பயிற்சிக்கு என்ன விதமான உடற்பயிற்சி எல்லாம் தேவையோ அதை எல்லாம் செய்து கொண்டிருந்தாள்..

இந்தர் மார்க்கண்டேயனுக்கு தெரியாமல் அவளுக்கு எல்லா பயிற்சிகளையும் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான்..

இப்படியே எட்டு மாதங்கள் ஓடி இருக்க.. மான்விழிக்கு ஆண் குழந்தை பிறக்க அவனுக்கு ஸ்ரேஷ்ட் சிரஞ்சீவி என்று பெயர் சூட்டினார்கள்.. ஆனால் சின்ட்டூ என்று செல்ல பெயர் வைத்து வில்விழி முதன் முதலில் அழைக்க அவனை எல்லோரும் அப்படியே அழைக்க தொடங்கினார்கள்…

மேலும் மேலும் மாதங்கள் ஓடின.. சரியாக இன்னும் மூன்று மாதங்களில் ஸ்டேட் லெவல் சாம்பியன்ஷிப் போட்டி வர இருக்க அந்த நேரம் சகுந்தலாவிடம் சொல்லி வில்விழியிடம் ஒரு விஷயத்தை விசாரிக்க சொன்னார் மார்க்கண்டேயன்…

அவர்களுக்கு குழந்தை ஏன் இன்னும் பிறக்கவில்லை… ஏதாவது தள்ளிப் போட்டு இருக்கிறார்களா என்று கேட்க வில்விழியும் “இப்ப என்ன அவசரம் அத்தை..?” என்றாள்….

அதே நேரம் சமையல் அறைக்குள் வந்த இந்தரோ “ஆமாம்மா… இப்ப என்னம்மா அவசரம்? அவ இன்னும் ஆர்ச்சரில ஒரு லெவல்க்கு வரட்டும்… அதுக்கப்புறம் குழந்தை பெத்துக்கறோமே… இப்போ குழந்தை குட்டின்னு பெத்துக்கிட்டா அவளால ஆர்ச்சரில கம்ப்ளீட்டா ஃபோக்கஸ் பண்ண முடியாது..”

அவன் சொன்னதை கேட்டபடியே உள்ளே வந்தார் மார்க்கண்டேயன்..

“என்ன ஆர்ச்சரியில ஒரு லெவலுக்கு வரத்துக்காக குழந்தை பெத்துக்கறதை தள்ளி போட்டிருக்கீங்களா? டேய் இந்தர்.. என்னடா பேசுற..? உனக்கு கொஞ்சமாவது அறிவு இருக்கா இல்லையா? இப்பவே உனக்கு வயசு 28 ஆகுது… வயசு ஆயிடுச்சின்னா குழந்தை வளர்க்கறது அதுக்கு அப்புறம் அதுக்கு வேண்டியது எல்லாம் செய்யறது எல்லாம் கஷ்டமாயிடும்… அதனால ஒழுங்கா எதையும் தள்ளி போடாம குழந்தையை பெத்துக்கங்க..”

“அப்பா… இன்னும் ரெண்டு வருஷம் டைம் கொடுங்கப்பா… அதுக்குள்ள அவ வர்ல்ட் சேம்பியன் ஆயிடுவா… அதுக்கப்புறம் நீங்க சொல்ற படியே..”

அவன் பேசி முடிக்கவில்லை.. அவனை கைநீட்டி தடுத்தவர் “என்கிட்ட என்ன சொல்லி நீ அவளை பிராக்டிஸ்க்கு அனுப்பி வெச்ச? அவ எந்த காம்பெடிஷன்லயும் கலந்துக்க மாட்டான்னு சொல்லித்தானே அவளை ப்ராக்டீஸ்க்கு அனுப்பிச்சே… இப்ப என்னடா அவ ஒரு லெவலுக்கு வரணும் ஒரு லெவலுக்கு வரணும்னு சொல்ற… அவ ஒரு லெவலுக்கு வந்துட்டான்னு உனக்கு எப்படி தெரியும்..”

மார்க்கண்டேயன் சொன்னதை கேட்ட வில்விழிக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது… இந்தர்தான் அந்த விஷயத்தை முழுவதுமாக விழியிடமிருந்து மறைத்திருந்தானே…

அவனை தீவிரமாய் முறைத்தவள் “மாமா இந்த ஸ்டேட் லெவல்க்கு போயிட்டு வந்துட்டேனா அப்புறம் வேர்ல்ட் சாம்பியன்ஷிப்பை ஒரே வருஷத்துல அடிச்சிடுவேன்… அது வரைக்கும் டைம் கொடுங்க… அப்புறம் நான் ஆர்ச்சரி ஃபீல்ட்லருந்தே நின்னுக்கிறேன்… ப்ளீஸ் மாமா… இது என்னோட கனவு..”

“பொம்பள பிள்ளைகளுக்கு எதுக்கு கனவு? பொம்பள பிள்ளைகளை பொறுத்த வரைக்கும் வீடு புருஷன் புள்ள குட்டிங்க இதுதான் கனவா இருக்கணும்… இனிமே உன் மத்த கனவை எல்லாம் மூட்டை கட்டி வை… இன்னையோட நீ ஆர்ச்சரி கிளாஸ் போக வேண்டாம்… நாளைல இருந்து வீட்ல இருந்து சமைக்கிறது துவைக்கிறது பாத்திரம் கழுவறது இந்த வேலையெல்லாம் பார்..” முடிவாய் சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து சென்றிருந்தார் மார்க்கண்டேயன்..

வில்விழி இந்தரை முறைக்க அவனோ இரண்டு பேரில் யாருக்காக பேசுவது என்று தெரியாமல் திருதிருவென விழித்தான்.. ஆனால் எப்போதும் போல் தன் தந்தையின் முன்னால் பேச முடியாதவன் விழியை அழைத்துக்கொண்டு அறைக்கு சென்றான்..

அறைக்கு வந்தது தான் தாமதம் விழி படபடவென பொரிய தொடங்கினாள்..

“இந்தர் என்ன நெனச்சிட்டு இருக்காரு உங்க அப்பா.. என்னால ஆர்ச்சரியை விட முடியாது… எனக்கு ஆர்ச்சரில ஒரு லெவலுக்கு வந்த பிறகு தான் குழந்தையை பத்தி எல்லாம் யோசிக்க முடியும்… இப்ப உங்க அப்பாகிட்ட நீங்க பேசுறீங்களா? இல்லன்னா .நான் பேசவா..?”

“மலரு.. கொஞ்சம் பொறுமையா நான் சொல்றதை கேளு.. அவசரப்படாத.. நம்ம ஒரு குழந்தையை பெத்து அவர் கைல கொடுத்துடுவோம்… அதுக்கப்புறம் அவர் உன்னை எந்த கேள்வியும் கேட்க மாட்டார்.. கேட்டாலும் அந்த குழந்தையை வைத்து சமாளிச்சுடலாம்.. எனக்கும் நம்ம குழந்தை பாக்கணும்னு ஆசையா இருக்குடி..  நமக்கு ஒரு குழந்தை பிறந்த பிறகு நான் அவரை எப்படியாவது பேசி கன்வின்ஸ் பண்ணி அதுக்கப்புறம் உன்னை முழுசா வேர்ல்ட் சாம்பியனா ஆக்கி காட்டுறேன்.. நீ வேர்ல்ட் சாம்பியனா ஆகணுங்கறது உனக்கு மட்டும் இல்ல… எனக்கும் கனவு தான்.. அதுக்கு இதுதான் சரியான வழி… அவர் கையில ஒரு பேரனோ பேத்தியோ பெத்து கொடுத்துட்டா என் பேர் சொல்ல ஒரு புள்ள வந்துட்டான்னு அதுக்கப்புறம் வாயை மூடிக்குவார்… எதுவும் சொல்ல மாட்டார்..”

அவன் சொல்ல அவளோ முடியாது என்று பிடிவாதமாய் நின்றாள்… கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இந்தர் சகுந்தலா இருவரும் சேர்ந்து அவள் மனதை கரைத்து ஒரு வழியாக அவர்கள் சொன்னது போல பிள்ளை பெற்றெடுப்பதற்கு சம்மதித்தாள் வில்விழி.. ஆனால் உள்ளுக்குள்ள அவளுக்கு தன்னை வீட்டோடு இதையே காரணமாய் வைத்து அடித்து விடுவார்களோ என்ற பயம் இருக்கத்தான் செய்தது… ஆனாலும் எல்லா தாயையும் போல தன் மகவை ஆசையோடு தான் அவளும் எதிர்பார்த்திருந்தாள்..

இந்தர் தான் எதிலும் குறி தப்பாதவன் ஆயிற்றே, அடுத்த மாதமே கருவுற்றிருந்தாள் வில்விழி..

மருத்துவரை பார்க்க சென்றபோது அவரோ அவளை பரிசோதித்து விட்டு வில்வழியின் கர்ப்பப்பை மிகவும் பலவீனமாக இருப்பதாகவும் அவளை மிகவும் பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றும் சொன்னார்..

அதிலிருந்து வில்விழியை படுக்கையை விட்டு அசையை கூட விடவில்லை அந்த வீட்டில் இருந்தவர்கள்… அவளுக்கு ஏதோ சிறைவாசத்தில் இருப்பது போல தான் தோன்றியது அந்த நேரம்..

அடுத்த மூன்று மாதத்தில் ஸ்டேட் லெவல் சாம்பியன்ஷிப் போட்டி வர இருந்தது.. அவளால் அந்த போட்டியில் கலந்து கொள்ள முடியவில்லை.. அதனால் அந்த போட்டிக்கு வித்யாவை தேர்வு செய்து அவளுக்குத்தான் பயிற்சி கொடுத்துக் கொண்டிருந்தனர்..

படுக்கையிலேயே எத்தனை நாள் தான் படுத்து கிடப்பது என்று.. ஒரு நாள் யாருக்கும் தெரியாமல் மெல்ல நடந்து வீட்டுக்குள்ளேயே நடமாடிக் கொண்டிருந்தாள் வில்விழி…

அன்று மார்க்கண்டேயரும் சகுந்தலாவும் ஏதோ ஒரு உறவினரின் இறப்புக்குப் போய் இருக்க மான்விழி தான் சமைக்க வேண்டி இருந்தது… வில்விழியும் சமைக்க முடியாது இல்லையா? அதனால் அவள் சின்ட்டூவை உறங்க வைத்துவிட்டு சமையல் வேலையை பார்க்க போயிருந்தாள்…

வில்விழி மான்விழியின் அறைக்குள் எட்டி பார்க்க அங்கே சின்ட்டூ கட்டிலில் படுத்திருந்தவன் மெல்ல ஊர்ந்து வந்து கட்டிலின் நுனியில் கீழே விழுவது போல் படுத்திருக்க அவளுக்கு ஒரு நொடி இருதயம் படப்படப்பில் அதிவேகமாய் துடிக்க தொடங்கியது..

அவனைப் பார்த்ததும் பதட்டம் அடைந்தவள் சற்றே வேகமாய் அவன் அருகே நடந்து போக அவனோ அப்படியே கீழே சாய்ந்து விழப் போகவும் மெதுவாய் நடந்து கொண்டிருந்தவள் வேகமாக ஓடி சென்று கீழே விழுந்த சின்ட்டூவை தரையில் விழுவதற்கு முன் கையில் பிடித்திருந்தாள்.. குனிந்து அவனை பிடித்தவள் அப்படியே அவனை தூக்கி தோளில் போட வயிற்றில் சுர் என்று ஒரு வலி..

சின்ட்டூவை கட்டிலில் கிடத்திவிட்டு வயிற்றைப் பிடித்துக் கொண்டு அப்படியே மயங்கி சரிந்தாள்.. மெல்ல அவளை சுற்றி ரத்தம் பரவத் தொடங்க வயிற்றைப் பிடித்துக் கொண்டு அம்மா என்று மயங்குவதற்கு முன் அவள் கத்திய சத்தம் கேட்டு மான்விழியும் ஓடி வந்து பார்த்தாள்..

ஓடி வந்தவள் வில்விழியின் நிலையை பார்த்து பதறி போனாள்.. சட்டென இந்தருக்கு அழைத்து விஷயத்தை சொல்லவும் அவனும் ஓடி வந்து அவளை மருத்துவமனைக்கு அழைத்துப் போக அங்கே மருத்துவர் அவள் கரு கலைந்து விட்டதை உறுதிப்படுத்தினார்..

கரு கலைந்த விஷயம் அறிந்த மார்க்கண்டேயர் அப்போதுதான் கருக்கலைந்து மிகவும் நொடிந்து போயிருந்த வில்விழியின் நிலையை கூட கருத்தில் கொள்ளாமல் மருத்துவமனைக்கே வந்து அவளையும் இந்தரையும் சரமாரியாக திட்டி வெளுத்து வாங்கினார்..

எங்கே அந்த மாநில அளவிலான போட்டியில் கலந்து கொள்ள முடியாதோ என்று தான் வில்விழி தன் கருவை கலைத்து விட்டதாக அபாண்டமாக வில்விழி மேல் பழி சொல்ல அதை கேட்டு அதிர்ந்து போனார்கள் இந்தரும் வில்விழியும்..

“இல்லப்பா..”

இந்தர் ஏதோ சொல்ல ஆரம்பிக்க “என்னடா.. அவ பண்ணலன்னு சொல்ல போறியா? அவளுக்கு சப்பைக்கட்டு கட்டாதடா… உனக்கும் தெரியும்… அவ இதை வேணும்னே தான் பண்ணி இருக்கான்னு… ஏற்கனவே அந்த சாம்பியன்ஷிப்ல கலந்துக்கணும்னு குழந்தை பேறையே தள்ளி போட்டவங்க தானே நீங்க? இப்போ அதுல எப்படியாவது கலந்துக்கணும்னு இந்த குழந்தையை அவ அழிச்சிருக்க மாட்டான்னு என்ன நிச்சயம்? இவ தான் அந்த குழந்தையை கொன்னு இருக்கா… ஈவு இரக்கமே இல்லாம காம்பெடிஷனில கலந்துக்கறதுக்காக குழந்தையை கொன்னு இருக்கா… நீ அவளுக்கு சப்போர்ட் பண்ணிட்டு வரியா.. சை.. ரெண்டு பேரும் என் கண்ணு முன்னாடி நிக்காதீங்க… அவளை பேசாம அவ அம்மா வீட்ல கொண்டு விடு.. எனக்கு அவளை பார்க்கவே வெறுப்பா

இருக்கு..  மனசாட்சியே இல்லாம வயத்தில இருந்த புள்ளையையே கொன்னவளுக்கு என் வீட்ல இடம் கிடையாது…”

வில்விழிக்கோ உயிர் வற்றி போனது அவர் பேசிய வார்த்தைகளை கேட்டு…

அம்பு பாயும்…

அம்பு – ௨௰௨ (22)

கழுத்தில் மென் ரோஜா இதழ்களை வைத்து யாரோ வருடுவது போல் இருக்க கண்ணை திறந்த இந்தர் தன் கண்முன் கண்ட காட்சியில் கொஞ்சம் திக்குமுக்காடி தான் போனான்..

விழி அவன் கழுத்து வளைவில் இதழ்களால் முத்த ஊர்வலம் நடத்திக் கொண்டிருந்தாள்..

உடலில் மோக உணர்வுகளை அந்த இதழ் வருடல்கள் தட்டி எழுப்பி விட தன் கரங்களால் அவளை கட்டி இழுத்து முத்த கணைகளால் அவளை திணறடிக்க முயன்றவனுக்கு தன் கைகளை கொஞ்சமும் அசைக்கவே முடியவில்லை..

புரியாமல் நிமிர்ந்து பார்த்தவன் அதிர்ந்து போனான்.. தன் துப்பட்டாவால் கைகளை கட்டிலோடு சேர்த்து கட்டி இருந்தாள் அவள்..

“ஹேய் விழி.. என்னடி பண்ணி இருக்க? இப்ப எதுக்குடி என் கையை இப்படி கட்டி போட்டு இருக்க? என்ன..? என்னை பழி வாங்குறயா?”

அவன் கேட்க அவன் இதழ்களை தன் சுட்டு விரலால் மூடியவள் “இந்த இந்தரோட காதல் இம்சை எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும் தான்.. ஆனா இப்போ வித்தியாசமா இந்த வில்விழி தன்னோட  காதல் விளையாட்டை விளையாட போறா.. அமைதியா சமத்து பிள்ளையா அதை என்ஜாய் பண்ணுவியாம்.. ஓகேவாடா இந்தர் பையா..” அவள் கேட்கவும்

வில்விழியின் இந்த வித்தியாசமான காதல் லீலை உள்ளுக்குள் அவனுக்கு கிளுகிளுப்பையும் ஒரு விதமான குறுகுறுப்பையும் உண்டாக்கினாலும் அவள் அன்பு தளைக்குள் அடங்கி இருக்க முடியாமல் முரண்டு பிடித்தான் அவன்..

“ஏய்.. இங்க பாரு.. இதெல்லாம் சரி கிடையாது.. மரியாதையா என் கையை கழட்டி விடுடி.. என்கிட்டயே வராம இதுக்கு நீ தள்ளியே இரு.. அது பரவால்ல.. ஆனா இப்படி கொடுமை படுத்தாதடி என்னை..”

புலம்பினான் அவன்.. அவளோ இரக்கமற்றவளாய் மாறி இருந்தாள்..

தலையை இடவலமாய் ஆட்டியவள் “ம்ஹூம்..” விழிகளால் அவனை கிறக்கமாக பார்த்து அளந்து கொண்டே சொன்னவள்

“இன்னைக்கு இந்தர் கம்ப்ளீட்டா இந்த விழியோட கண்ட்ரோல்ல தான்.. ஒன்னும் பண்ண முடியாது.. ரொம்ப துள்ளாதடா.. அப்படியே படுத்திருடா இந்து..”

அவன் கன்னத்தை விரலால் வருடியபடி அவள் சொல்லிவிட அவனுக்கோ உள்ளே ஆண்மை வேர்கள் எல்லாம் தீப்பற்றி எரிய தொடங்கின..

ஆசை தீயின் அனல் தாங்காமல் “வேண்டாம்டி இந்த விபரீதமான கேம்.. ரொம்ப டேஞ்சரஸா விளையாடிட்டு இருக்க.. சொன்னா கேளு..”

இந்தர் தனக்குள் நிகழும் இளமை போராட்டத்தை சமாளித்தபடி அவளை மிரட்டி கொண்டே இருக்க அதெல்லாம் அவளுக்கு செவிகளில் விழவே இல்லை.. முழுவதுமாய் அவனை ஆளும் வேலையில் இறங்கி இருந்தாள் அவள்..

நெற்றியில் தொடங்கி மெல்ல அவன் கண்கள் நாசி கன்னம் என்று முத்த மழையால் அவனை நனைத்து அவனுள் மோகத்தீயை மூட்டி விட்டவள் மெல்ல மெல்ல அவன் இதழ்களை மொத்தமாய் தன் இதழ்களால் ஆக்கிரமித்துக் கொண்டாள்..

தன் இமைகளை மூடியவன் அவளின் காதல் சித்திரவதைகளை எதிர் வினைகள் எதுவும் காட்டாது உறுமல்களோடும் முனகல்களோடும்  அனுபவித்து இருந்தான்..

“இதுக்கெல்லாம் சேர்த்து வச்சு இருக்குடி உனக்கு.. ஆறு மாசம் முடியட்டும்.. ஆனா இது கூட ஒரு மாதிரி நல்லா தான்டி இருக்கு வில்லி..” என்று கரகரக்கும் மோக குரலில் சொல்லிக் கொண்டிருந்த நேரம்

அவன் கழுத்து வளைவில் அவள் தன் இதழ்களால் கோலமிட தொடங்க அவனுக்குள்ளிருந்து ஒரு வித மோகமுனகலுடன் கூடிய உறுமல்..

தன் கை விரல்களின் துடிப்பையும் தாபத்தையும் தாளமுடியாமல் தனக்குள் நிகழும் இன்பவேதனையை அவன் வெளிப்படுத்த அதுவே வில்லிழியை இன்னும் கிறங்கடித்தது..

மேலும் மேலும் முன்னேறியவளுக்கோ ஒரு நிலையில் தாபம் முற்றி அவளுக்கும் அவனின் எதிர் வினை வேண்டியிருக்க அவன் கைகளை பிணைத்திருந்த கட்டிலிருந்து விடுவித்திருந்தாள் அவள்..

அடுத்த நொடி முழுதுமாய் வேறு வழியின்றி தன் காதல் தலைவனின் ஆளுமைக்குள் அடங்கி போனாள் அவனின் வில்லி..

கட்டிலில் அவளை அப்படியே பிரட்டிப் போட்டு அவள் மீது முழுதுமாய் அழுத்தமாய் படர்ந்திருந்தான் இந்தர்..

எப்போதும் கட்டவிழ்த்து விட்ட காளையாய் அவளை மோக விளையாட்டுக்களில் திணறடிப்பவன் இப்போது தாபம் கூடி தவித்து போயிருந்த அவன் ஆண்மையின் எழுச்சியில் சீறும் வேங்கையாய் மாறி இருந்தான்..

இவ்வளவு நாளாய் அவளை பிரிந்து இருந்த விரகம் மொத்தமாய் தீரும் மட்டும் அவளை மீண்டும் மீண்டும் முழுவதுமாய் களவாடி அவளில் இருந்த அத்தனை அழகு பொக்கிஷங்களையும் ஆசையையும் காதலையும் மோகத்தையும் முனகல்களையும் தனக்கே தனக்கான உடமையாக்கிக் கொண்டவன் அவளின் விரகதாபத்திற்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைத்திருந்தான்..

எப்போது கட்டிலில் இருந்து இருவரும் தரைக்கு வந்தார்கள் என்று அவர்களுக்குத்தான் வெளிச்சம்.. உறங்கிக் கொண்டிருக்கும் மகள் விழித்து விடக்கூடாது என்று மோகத்தின் உச்ச நிலையிலும் தன் காதல் களத்தை நிலத்துக்கு மாற்றி இருந்தான் பாசமிகு தந்தை அவன்..

அவன் மார்பில் முகம் புதைத்த படி இரவு முழுவதும் அவனை அணைத்த படியே அவளை மறந்து உறைந்து போனாள் வில்விழி.. மூன்று வருடங்களாக அவனைப் பிரிந்திருந்த ஏக்கத்தையும் தாபத்தையும் தீர்த்துக் கொள்ள அந்த ஒரு இரவு அவளுக்கு போதவில்லை தான்..

அவளை தனக்குள் இறுக்கி கொண்டிருந்த இந்தரின் அணைப்பில் அழுத்தம் ஏகத்துக்கும் கூடி இருந்தது.. இனி அவளை எப்போதும் தன்னை விட்டு பிரிய விடுவதில்லை என்று முடிவெடுத்திருந்தது போல் தனக்குள் புதைத்து கொண்டான் அவளை..

இருவர் எண்ணங்களிலுமே மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னால் அவர்களின் பிரிவுக்கு காரணமாய் இருந்த நிகழ்வுகளின் நினைவுதான்..

இந்தர் மேல் மாறா காதல் மனம் முழுதும் நிறைந்திருக்க பல கனவுகளோடு தான் எல்லா பெண்களையும் போல தன் புகுந்த வீட்டுக்குள் அடியெடுத்து வைத்திருந்தாள் வில்விழி..

மான்விழியோ உள்ளே நுழையும் போதே அங்கே வாசலில் இருந்த ஷ்யாம் கர்ணாவை பார்த்து பயந்து தான் போனாள்..

திருமணத்திற்கு முன் அவளும் ப்ருத்வியும் பலமுறை சந்தித்திருந்தார்கள் தான்.. அப்போது பிருத்வியின் வாய்மொழியாகவே அவனுக்கு குதிரை ஏற்றத்தின் மேல் இருந்த காதலைப் பற்றி தெரிந்து கொண்டவள் கொஞ்சம் அரண்டு தான் போனாள்..

ஆனால் அவள் தான் பிருத்வியிடம் மனதை முழுதாய் தொலைத்திருந்தாளே..  அவன் எப்படி இருந்தானோ அப்படியே அவனை ஏற்க துணிந்தாள் அவள்..  ப்ருத்வி மேல் அவள் வைத்திருந்த மாறா காதல் அவளுக்கு அந்த துணிவை தந்திருந்தது..

எப்படியாவது தன் பயத்தை தனக்குள் அழுத்திக்கொண்டு வாழ்ந்து விடலாம் என்ற தைரியத்தில் தன் பயத்தை பற்றி அப்போதைக்கு பிருத்வியிடம் கூட அவள் பெரிதாய் பேசிக்கொள்ளவில்லை..

ஆனால் இன்று அந்த வீட்டில் ஷ்யாம் கர்ணாவை பார்த்தபோது அவளையும் மீறி அவளுக்குள் ஒரு நடுக்கம்..

அந்த விபத்து நடந்து முடிந்து முதல் இரண்டு வருடங்கள் நாளாக நாளாக அவளுக்குள் இருக்கும் இந்த பயம் சரியாகி விடும் என்று தான் நினைத்தார்கள் பரிமேலழகரும் வாசுகியும்..

ஆனால் இரண்டு மூன்று வருடங்கள் ஓடியும் அவளுக்குள் அந்த பயம் விடாது அதிகமாகி இருக்க அவளை மருத்துவ ஆலோசனைக்கு அனுப்பினார்கள்..

எங்கேயோ ஒரு மூலையில் குதிரையின் குளம்புகளின் சத்தம் கேட்டாலோ இல்லை அதன் பிம்பம் தெரிந்தாலோ அலறிக்கொண்டு அந்த இடத்தில் இருந்து ஓடுபவள்.. புத்தகத்தில் படமாய் குதிரை இருந்தால் கூட மிரண்டு விடுபவள்.. இப்போது குதிரையை பார்த்தால் அமைதியாக ஒதுங்கி செல்லும் அளவிற்கு அந்த ஆலோசனை அமர்வுகளால் முன்னேறி இருந்தாள்..

ஆனாலும் அவளுக்கு உள்ளுக்குள் பயம் இருக்கத்தான் செய்தது.. வீட்டுக்குள் நுழையும் போது பிருத்வியின் கையை இறுக்கமாக பிடித்தபடி  மிரண்ட விழிகளோடு ஷ்யாம் கர்ணாவை பார்த்தபடியே வாயிலின் இன்னொரு பக்கத்தில் ஒட்டி ஒடுங்கி சென்றவளை புரியாமல் பார்த்தார்கள் மார்க்கண்டேயனும் சகுந்தலாவும்..

அவர்களிடம் விஷயத்தை தெரிவித்த போது “அது ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல.. இப்ப என்ன அவ வீட்டுக்குள்ள சமைச்சுக்கிட்டு குடும்பத்தை பார்த்துட்டு இருக்க போறா.. குதிரை கிட்ட அவளுக்கு என்ன வேலை..? அவ வேலை உண்டு அவ உண்டுன்னு வீட்டுக்குள்ளேயே இருக்கட்டும்.. வெளியே போனா தானே குதிரையை பாக்கணும்.. அதுக்கு அவ்வளவு அவசியம் இருக்காது.. அப்படியே எப்பயாவது பிருத்வி கூட்டிட்டு போனான்னா அவன் தான் கூட இருக்க போறானே.. அவன் சமாளிப்பான்..” என்றார் மார்க்கண்டேயன்..

பெண்ணிற்கு அந்த பயம் இருந்தால் ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லை.. பிள்ளைகளுக்குத்தான் அப்படி எல்லாம் பயம் இருக்கக் கூடாது என்ற ஒரு எண்ணம் அவருக்கு..

இதைக் கேட்ட வில்விழி வழக்கம் போல பொங்கி எழுந்து ஏதோ சொல்லப்போக அவள் பின்னால் நின்றிருந்த வாசுகி “ஏய் மலரு.. எதுவும் சொல்லிடாத.. இன்னைக்கு தான் வீட்டுக்குள்ள வந்திருக்கே.. பேசாம இருக்கணும்.. எங்க கிட்ட பேசுற மாதிரி இங்கேயும் பேசாத..” என்றார்..

இந்தரும் அவளிடம் “ஆமாம் மலர்.. அப்பாவை யாருமே இந்த வீட்டில எதிர்த்து பேச மாட்டோம்.. நீயும் பேசாதடி..” என்றான் அவள் காதில் கிசுகிசுத்தபடி..

ஆனால் ப்ருத்வி பேசினான்..

“அப்பா என்னப்பா சொல்றீங்க? அவ சின்ன வயசுல அவ்வளவு சூப்பரா ஹார்ஸ் ரைட் பண்ணுவாளாம்.. இப்படி பயந்துகிட்டு அந்த ஸ்கில் எல்லாம் அப்படியே தொலைச்சுருக்கா.. அவளை எப்படியாவது பழையபடி மாத்தணும்னு நான் நெனச்சுக்கிட்டு இருக்கேன்.. நீங்க என்னடான்னா அவ வீட்டுக்குள்ளேயே இருக்கட்டும்னு சொல்றீங்க..?”

“டேய் ப்ருத்வி.. அவளுக்கே அதுக்கு இஷ்டம் இல்லைன்றப்போ நீ எதுக்கு அவளை ஃபோர்ஸ் பண்ற? இந்த வீட்டு பழக்க வழக்கத்துக்கு பொண்ணுங்க ஹார்ஸ் ரைடரா இருக்கறதெல்லாம் ஒத்து வராது.. அவ எப்படி இருக்காளோ அப்படியே இருக்கட்டும்.. அதுதான் இந்த வீட்டுக்கு நல்லது.. நான் சொன்னது புரியுதில்லை.?”

மார்க்கண்டேயன் மிரட்டலாய் கேட்க அவ்வளவு தான்.. ப்ருத்வியும் முணுமுணுத்தபடியே அடங்கிப் போனான்.. அதற்கு மேல் அந்த வீட்டில் யாருமே அடுத்த வார்த்தை பேசமாட்டார்களே..

வில்விழிக்கோ முதல் நாளே ஆயாசமாய் இருந்தது..

“கடவுளே.. இந்த வீட்ல பேசுறதுக்கு கூட சுதந்திரம் இருக்காது போல இருக்கே.. ரொம்ப கஷ்டம் டி மலரு.. உன் வாயை எப்படி அடக்கி வைக்க போறே.. தப்பா ஏதாவது நடந்தா என்னால பேசாம இருக்கவே முடியாதே..”

மனதிற்குள் புலம்பியவளுக்கு மார்க்கண்டேயனோடு தன்னால் ஒத்துப்போக முடியுமா என்று சந்தேகமாகவே இருந்தது..

அதற்கேற்றார் போல் முதல் நாள் இரவு சாப்பாட்டு மேஜையில் தன் இயல்பான குணத்தை காட்டியதால் மார்க்கண்டேயனின் பிடித்தமின்மையை சம்பாதித்துக் கொண்டாள்.. அவருக்கு மான்விழி செல்ல மருமகளாகிப் போனாள்.. அவரை எதிர்த்து ஒரு வார்த்தை பேசமாட்டாள்.. பயந்த சுபாவம் உடைய அவள் தான் அந்த வீட்டுக்கு ஏற்ற மருமகள் என்று முடிவே செய்து இருந்தார் மார்க்கண்டேயர்..

மார்க்கண்டேயரோடு முதல் நாளே வில்லிழிக்கு சிறு பிணக்கு ஏற்பட்டிருக்க அடுத்த நாளோ அவள் வாழ்க்கையின் ஒரே கனவு சிதறி போகும் நிலை ஏற்படவும் அரண்டு போனாள் அவள்..

திருமணமாகி வந்த அடுத்த நாள் இந்தரிடம் “இந்தர்.. நான் உங்களோட வீட்ல இருக்கிற அந்த ஆர்ச்சரி ரேஞ்சை பார்க்கணுமே.. கூட்டிட்டு போறீங்களா?”

அவன் தோளில் கைகளை மாலையாய் போட்டுக்கொண்டு அவள் கேட்க அவனோ “இப்படி சும்மா கேட்டால்லாம் கூட்டிட்டு போக முடியாது..” என்றான் புருவம் உயர்த்தி..

“ஓ.. அப்படியா? அப்ப எப்படி சார் கேக்கணும்?”

அவள் கேட்க “கன்னத்துல ஒரு முத்தம் கொடுத்து கேட்கலாம்.. இல்ல அதைவிட பெட்டர்.. நல்லா இறுக்கமா கட்டிக்கிட்டு அழுத்தமா என் லிப்ஸ்ல அப்படியே உன் லிப்ஸ் ஒட்டிக்கிற மாதிரி ஒரு கிஸ் கொடுத்து கேட்கலாம்.. இப்படி கேக்குறதுக்கு எவ்வளவோ வழி இருக்கு..”

அவன் கீழ் உதட்டை கடித்த படி அவளை ஒரு மார்க்கமாய் பார்த்த படி சொல்லிக் கொண்டிருக்க அவளோ அவனை மேல் கண்ணால் பார்த்தபடி அரை மயக்க விழியோடு

“ம்ம்.. கொடுத்து கேட்டா போச்சு..” என்றவள் தன் கால் விரல்களால் எக்கி அவன் கன்னத்தருகே தன் இதழை கொண்டு போக அவனோ அவள் இதழ் பதிவிற்காக ஆர்வமாய் கண்ணை மூடி காத்துக் கொண்டிருக்க

சட்டென அவன் கன்னத்தில் தன் பற்கள் பதிய அழுத்தமாய் கடித்து வைத்தவள் “நீ எனக்கு ஆர்ச்சரியை காட்டவே வேண்டாம்.. நான் அத்தைகிட்டே கேட்டு போய் பார்த்துக்கிறேன்..” என்று அவனில் இருந்து விலகப் போக

“அடிப்பாவி ராட்சசி.. என்னை கடிச்சுட்டு ஓடுற.. நீ கடிச்சதுக்கு உனக்கு ரிட்டன் கிஃப்ட் கொடுக்க வேண்டாம்? நில்லுடி..” என்று அவள் கையை பிடித்து இழுக்க

அவன் மார்போடு மோதி நின்றவளின் முகத்தைப் பற்றியவன் அவள் தனக்கு கன்னத்தில் கொடுத்த பரிசை அவளின் இதழ்களுக்கு இன்னும் அழுத்தமாய் கொடுத்திருந்தான்..

அவள் இதழ்கள் ரத்த சிவப்பாகி போக அவளோ “டேய் காட்டான்.. இப்படியாடா என் லிப்ஸை கடிச்சு வைப்பே..?” என்று தன் உதட்டை விரலால் பிடித்து இழுத்து காட்டி கேட்க

“இந்த அழகான மோகினி பிசாசு என்னை கன்னத்துல கடிச்சு வெறி ஏத்திச்சுல்ல..? அதுக்கு பதிலா இந்த காட்டான் இப்படித்தான் கடிச்சு வைப்பேன்..”

தன் அணைப்பிலிருந்து அவளை விலக விடாமல் இடைவளைத்து பிடித்திருந்தவன் “இருடி.. நானே மருந்து போட்டுவிடுறேன்..” என்று அவள் இதழ் நோக்கி குனிய

“ஒன்னும் வேணாம்.. முதல்ல ஆர்ச்சரி ரேஞ்சை காட்டுங்க.. அகடமில சேர்ந்த புதுசுல பிராக்டிஸ் பண்ணும்போது எவ்வளவோ தடவை கைல அடிபட்டு இருக்கு.. அது மாதிரி கல்யாணமான புதுசுல பட்ட இந்த அடியோட வலியை தாங்கிக்குறேன்..”

“சோ.. வலியோட கன்டினியூயசா ஆர்ச்சரி ப்ராக்டிஸ் பண்ணி எக்ஸ்பர்ட் ஆன மாதிரி மேடம் இதுலயும்..”

அவன் ஒரு மார்க்கமாய் குரலில் மோகம் இழையோட அவள் இதழ்களை விரலால் வருடியபடி கேட்க அவளோ “சீய்.. போடா பொறுக்கி..” என்று அவனில் இருந்து விலகி அறையை விட்டு வெளியே வந்தாள்..

அவள் பின்னாலேயே வந்தவன் “இருடி.. ஓடாதே.. வீட்ல ஒரு இன்டோர் ரேஞ்ச் அவுட்டோர் ரேஞ்ச் ரெண்டும் இருக்கு.. வா.. உனக்கு ரெண்டுத்தையும் காட்டுறேன்..” என்று அவள் கரம் பிடித்து முதலில் உள்ளரங்க வில்வித்தை களத்துக்கு அழைத்துப் போனான்..

அரங்கத்தைப் பார்த்தவள் அதன் கட்டமைப்பில் பிரமித்து போனாள்..

அங்கே இருந்த வில்களையும் அம்புகளையும் எடுத்து பார்த்தவள் “என்கிட்ட ரிகர்வ் பௌவ் மட்டும் தான் இருக்கு.. ஆனா நீங்க எல்லா பௌவ்வும் வச்சிருக்கீங்க.. சூப்பர்.. நான் இனிமே இது எல்லாத்தையும் ஷூட் பண்ண ப்ராக்டிஸ் பண்ண போறேன்..”

ஒரு அம்பை பார்த்த படி அவள் சொல்லிக் கொண்டிருக்க அந்த அம்பை அவள் கைகளில் இருந்து வாங்கியவன்

“இதை கேட்கணுமா பொண்டாட்டி.. நீ என் மலரு.. என்னை விட உனக்கு இந்த ஆர்ச்சரி ரேஞ்சுல நிறைய உரிமை இருக்கு டி.. தாராளமா நீ இங்க பிரக்டிஸ் பண்ணலாம்.. நானே உனக்கு சொல்லி தரேன்..” என்றான்..

“அய்யோ வேணாம்பா..” என்றாள் அவள்..

“ஏன்டி.. நான் நல்லா தான்டி சொல்லி தருவேன்.. வேணும்னா போய் வித்யாவை கேட்டுப்பாரு..”

“நீ நல்லா தான் சொல்லி தருவ.. எனக்கு தெரியும்.. ஆனா அது மத்தவங்களுக்கு.. எவ்வளவு வருஷம் ஆனாலும் உன்கிட்ட என்னால ஆர்ச்சரி கத்துக்க முடியாது..”

“அது ஏன்னு நான் தெரிஞ்சுக்கலாமா மேடம்..?” விடை தெரிந்து கொண்டே வேண்டுமென்றே அவளை அவன் கேட்க

அவளோ “சார் கிட்ட ஆர்ச்சரி கத்துக்கிட்டா சார் எனக்கு ஆர்ச்சரியா சொல்லி தருவீங்க? வேற ஏதோ தானே சொல்லி கொடுப்பீங்க..?” என்று கேட்க

தன் கையில் இருந்த அம்பின் கூர்பகுதியால் அவள் கன்னத்தை மெல்ல வருடியவன் “அப்படி என்ன மேடம் நான் சொல்லிக் கொடுப்பேன்?” ‌ மோகம் பூத்த கண்களோடு அவன் கேட்க

அவளோ அவன் கண்களையே பதிலுக்கு பார்த்தபடி “ம்ம்ம்.. கண்ணால அம்பு விடுறது எப்படின்னு சொல்லிக் கொடுப்பீங்க.. அப்புறம் பார்வையாலேயே அம்பு விட்டு ஹார்ட்டுங்கற டாக்கெட்டோட கோல்டன் ரிங்ல ஷூட் பண்ணி அதை எப்படி அடையறதுன்னு சொல்லிக் கொடுப்பீங்க.. அப்பறம்..” சொல்லிக் கொண்டே போனவளை தடுத்து நிறுத்தினான் அவன்..

“போதும் போதும்.. தியரி கிளாஸ் ரொம்ப அதிகமாயிடுச்சு.. பிராக்டிகல் கிளாஸ்க்கு போகலாமா?”

அவன் கேட்க அவளோ மையலுடனேயே அவனை பார்த்து “ஆர்ச்சரி கிளாஸ்னா எப்பவும் நான் ரெடி தான்..” என்றாள் குரலில் சற்றும் கிறக்கம் குறையாமல்..

அவனோ அவள் கையோடு கை சேர்த்து வில்லில் அம்பை வைத்து நாணை பூட்டி மெல்ல குனிந்து அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டபடி அம்பை செலுத்தி இருந்தான்..

அடுத்த அம்பை நாணேற்றியவனின் இதழ்கள் அவள் கழுத்தில் ஊர்ந்த படி அடுத்த கணையை செலுத்தி இருக்க அது எங்கு சென்று விழுந்தது என்று பார்க்க கூட முடியவில்லை வில்விழியால்..

அவள் பூமியில் இருந்தால் தானே அம்பை பற்றி கவலைப்படுவதற்கு.. அவள் தான் இந்தரின் இதழ்களால் கட்டப்பட்ட ஒரு மாய லோகத்தில் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தாளே..

தன்னை மறந்து அவன் முத்தக்கணைகளில் அவள் மூழ்கிப் போய் இருக்க அவனோ அடுத்த அஸ்திரத்தோடு தயாராக இருந்தான்..

அவனுடைய கைகள் அவள் கைகளோடு பிணைந்து அந்த அஸ்திரத்தை ஏந்தியிருக்க அவன் இதழ்களோ அவள் இதழ்களோடு சேர்ந்து அவள் உள்ளே மோகம் என்னும் அஸ்திரத்தை மொத்தமாய் பாய்ச்சிக் கொண்டிருந்தது..

இதழ் முத்தம் முடியும் தருவாயில் கையில் இருந்த கணையை விடுதலை செய்தவன் அவள் கண்களையே பார்த்த படி தன் அணைப்புக்குள் அவளை இறுக்கியபடி நிற்க அவளோ சட்டென எய்த அம்புகள் அத்தனையும் எங்கே போய் விழுந்து இருக்கின்றன என்று பார்க்க அவன் புறமிருந்து திரும்பியவள் பிரமித்து போனாள்..

அத்தனை அம்புகளும் சரியாக இலக்கு பலகையின் நடுவில் இருந்த தங்க வளையத்தை சென்றடைந்திருந்தன..

வியப்பில் விழி விரித்தவள் “பலே ஆளுதான் நீ.. ஆர்ச்சரில தான் எக்ஸ்பர்ட்னு பார்த்தா லவ் ஆர்ச்சரிலயும் அந்த மன்மதனையே தோக்கடிச்சிடுவ போல இருக்கு.. ரெண்டுத்துலையுமே குறி தப்பாது போலயே..”

அவள் சொன்னதைக் கேட்டு இன்னும் காதல் பித்து முற்றி போனவன் அவள் இடை வளைத்து தன்னோடு நெருக்கியபடி “எப்பவுமே குறி தப்பாதுடி.. எங்க போய் எப்படி அடிக்கணுமோ சரியா அங்க போய் குறி தவறாம அடிச்சுடும்..” என்றான்..

“சரி சரி.. ஆர்ச்சரி ஃபீல்டை பெட்ரூம் ஆக்குனது போதும்.. எனக்கு உன் அவுட்டோர் ரேஞ்சை பாக்கணும்.. கூட்டிட்டு போ.. அங்க இந்த சேட்டை எல்லாம் பண்ண கூடாது.. சொல்லிட்டேன்.. கைய கால வச்சிட்டு சும்மா இருக்கணும்.. இது ஏதோ ஒரு க்ளோஸ்ட் ரூமுக்குள்ள இருக்கறதுனால ஓகே.. ஆனா அங்கல்லாம் இந்த மாதிரி எதுவும் பண்ணி மத்தவங்க முன்னாடி என்னை நெளிய வைக்காத..”

“ஏன்னே தெரியல மலரு.. நீ செய்யாத பண்ணாத கொடுக்காத வைக்காதன்னு சொல்றது எல்லாமே எனக்கு செய்யு.. பண்ணு.. கொடு.. வையின்னு சொல்ற மாதிரியே கேக்குது..”

அவன் புருவம் சுருக்கி சொல்ல “கேட்கும்.. கேட்கும்.. இந்த காதை திருகிவிட்டா எல்லாம் சரியா கேட்கும்..” என்று அவன் காதை இழுத்து திருகிவிட “அடிப்பாவி ராட்சசி.. காதை விடுடி..” என்று சொல்லி சிரித்தவன் “சரிவா.. அவுட்டோர் ரேஞ்சுக்கு போகலாம்..” என்று அவளை தோளணைத்து அழைத்துச் சென்றான்..

அங்கேயும் அவள் கையில் வில்லையும் அம்பையும் பிடிக்க வைத்து அவளுக்கு அதை செலுத்த கற்றுக் கொடுக்க எத்தனிக்க சரியாக மார்க்கண்டேயன் அந்த நேரம் அங்கே வந்தார்..

“டேய் இந்தர்.. மலர் இங்க என்னடா பண்றா? அவளுக்கு ஆர்ச்சரி ரேஞ்சுல என்ன வேலை..?”

மலரோ அவர் கேட்ட கேள்வி சரியாகத்தான் தன் காதில் விழுந்ததா என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள்..

அம்பு பாயும்..