July 2024

கதைவைத் திறந்ததும் உள்ளே திடீரென கண்ட உருவத்தை பார்த்து “ஆஆஆ…” எனக் கத்தினார் மகாலக்ஷ்மி. தலையில் கை வைத்தவாறே “அம்மா யூவிய பாத்துட்டாங்க… மாட்டினோம்.” என திருதிருவென முழித்தான் ஆதி. “என்னடா இது ஹூடிய இப்படி கொழுவி வெச்சிருக்க? நான் திடீர்னு பாத்ததும் பயந்துட்டேன். யாரோ உள்ள நின்னுட்டு இருந்த மாதிரி தெரிஞ்சது.” என்று கூறியவர் உள்ளே இருந்த அபியின் உடைகளை எடுத்து “இது என்னடா? இததான் தேடினேன். பெரிசா இல்ல இல்லன்னு சொல்லி சாதிச்ச? இப்போ

“உன்னை நான் எப்போவுமே நம்ப மாட்டேன். இதுல விஷம் ஏதாவது கலந்தாலும் கலந்திருப்ப. சொந்த வீட்டையே ஏமாத்தினவ தானே நீ? சோ அதனால முதல்ல இந்த டீய நீயே குடி.” என அவள் கைகளில் கப்பைத் திணித்தான். அவளுக்குத்தான் பேரிடியாய் விழுந்தது. “என்ன இவன் திடீர்னு இப்படி ஒரு குண்ட தூக்கி போட்டுட்டான். இப்போ நான் இதை குடிச்சா இதுல நான் கலந்த ரஷ் மாத்திரை என் உடம்பை அரிச்சி அலேர்ஜி ஆக்கிடுமே. ஆனால்… குடிக்கலன்னா இவனுக்கு

“என்ன வேலை?’ என ஆர்வமாக கேட்டவளிடம்   “ஒருத்தரை கொலை பண்ணணும்.” என்றான் சாதாரணமாக.   அவளுக்கு கண் முழி பிதிங்கிப் போனது. “என்னாஆஆஆது கொலையா?” என்று கத்தினாள் வாய் பிளந்து.   “ஆமா… கொலைதான். ஏன் இந்த டீவி நிவ்ஸ்ல எல்லாம் நீ கொலை நிவ்ஸ் பார்த்ததில்லையா?” என்றான் அவள் அதிர்ச்சி மாறாத முகத்தை பார்த்து ரசித்தவாறே.   “What the hell are you talking? நீ சொல்ற எல்லாத்தையும் நான் பண்ணுவேன்னு நினைச்சியா?

“என்ன… இங்க இருக்குற எல்லாரையும் மடக்க, உங்க அப்பா ஆதித்ய வர்மாவும், ஸ்வேதா லக்ஷ்மியும் அப்படி என்ன மந்திர வித்தைய சொல்லிக் கொடுத்தாங்க?” என அவளை கைகட்டிப் பார்த்தவாறு கண்களில் குரோதத்துடன் கேட்க, அவள் இதயம் நின்று துடித்தது. அங்கேயே கோமாவிற்கு போகாததுதான் குறை. ஒரு நிமிடம் கண்கள் இரண்டும் அதிர்ச்சியில் வெளியில் எட்டிப் பார்த்தன. “இது கனவா இல்லை நினைவா?” என தன்னைத் தானே கிள்ளிக் கொண்டாள். வாயடைத்துப் போய்விட்டாள். முகம் வெளுத்துப் போனது. “என்னாச்சு?

திடீரென ஏதோ ஞாபகம் வந்தவளாய் “அது சரி… என் பேர்த் டே கிப்ட் என்ன? மரியாதையா நாளைக்கு கிப்ட் வரணும்.” என அவளை தலையை கையால் தாங்கியவாறு படுத்துக் கொண்டே கட்டளை போட்டாள் யூவி. “என்னது பேர்த் டே கிப்டா? போடி நீ வேற.” என அபி அலுத்துக் கொள்ள யூவி முகம் தொங்கிப் போனது. “என்ன? அப்படின்னா எனக்கு பேர்த் டே கிப்ட் இல்லையா? இங்கப் பாரு. வழக்கமா 12 மணிக்கு எங்க அம்மா அப்பாக்கு

ஆதிக்கு சூனியம் செய்யப்பட்டுள்ளது என்று புதுப் புரளியைக் கிளப்பி அவனைத் தேடி ஓடினாள் யூவி. “ஹேய்… நில்லுடி… நில்லு… ஒரு நிமிசம்…” என அவள் பின் கத்திக் கொண்டு ஓடினாள் அபி.   ஆனால் அவளுக்குத்தான் நிற்கக் கூட நேரமில்லை. ஆதியைத் தேடி அங்கும் இங்கும் அலைந்து மூச்சு முட்டிப் போனாள். “எங்கதான் போனான் உன் லூசு அண்ணன்?” எனக் கேட்டவாறே பார்வையை சுழல விட்டாள்.   அவன் வலது பக்கமாக பூச்செடியை நோண்டிக் கொண்டு அதே

“குளிர்ந்த நீர் உடலை வேகமாக நனைக்க அதில் நடுங்கி எழுந்து அவனை “ஆதி…” என வேதனையோடு பார்த்தாள்.   அவன் அவளின் கையில் போடப்பட்டிருந்த கைவிலங்கைக் கழட்டிவிட்டு கையிலிருந்த உணவுத் தட்டை நீட்டி “சாப்பிடு…” என்று கொடுக்க   “எனக்கு வேணாம்.” என தட்டை தூக்கி எறிந்து முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டாள்.   அதில் அவனுக்கு கோபம் வந்துவிட கழுத்தை வேகமாகப் பிடித்தவன், “இத சாப்பிடாம செத்து போக போறியா?” என்றான் பல்லைக் கடித்து.   “ஆமாம்…

பொற்கதிரோன் கிழக்கு வாயிலில் அத்துமீறி நுழைய அதன் வெப்பத்திலும் வெளிச்சத்திலும் பறவைகளும் மிருகங்களும் தங்களுக்காக உணவு தேடச் சென்று விட்டன. ஆனால் இங்கு ஒருத்தன் இன்னும் எழுந்த பாடில்லை. பின்னர், நடு இரவு வரை விழித்திருந்தால் இப்படித்தான் பகல் முழுவதும் தூக்கம் பேயாட்டம் ஆடும். அதுதான் அவன் நிலை. வழமையாக காலையில் ஐந்து மணிக்கே எழுந்து விடுவான். ஆனால் இன்று அவன் தூங்கியதே ஐந்து மணிக்குத் தானே. இப்போது எட்டு மணியாகியும் தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறான்.   இவன்