வில்விழி அம்பில்(அன்பில்) வீழ்ந்திடுவேனோ?

அம்பு – ௰௧ (11)

தன் தந்தை விழியின் நிபந்தனைகளை ஏற்றுக் கொண்ட சந்தோஷ மிகுதியில் வெளியே சென்றவுடன் நேராக உற்சாகத்தோடு விழியை ஆசையாய் கையை விரித்து அணைக்க போன இந்தர்

சட்டென அவள் நிபந்தனைகள் நினைவுக்கு வர அவள் புறமிருந்து கையை இழுத்துக் கொண்டு அவள் பக்கத்தில் தன் தாய் மடியில் அமர்ந்து இருந்த சக்தியை தூக்கி அணைத்த படி

“சக்தி மா.. நீ இனிமே என்னை விட்டு எங்கேயும் போக மாட்ட டா.. என்னோட தான் எப்பவும் இருக்க போற..” கண்களில் நீர்துளி மின்ன சொன்னான் அவன்..

புருவம் சுருக்கி அவன் நடவடிக்கைகளை  பார்த்த விழியோ “என்ன பிருத்வி சொல்றாரு உங்கண்ணன்.. உங்க அப்பா என் கண்டிஷனுக்கு எல்லாம் ஒத்துக்கிட்டாரா..?” என்று கேட்க

“கன்டிஷனா? என்ன கன்டிஷன்?” சகுந்தலா கேட்க

“நான் உங்களுக்கு அப்பறமா சொல்றேன் அத்தை..” என்றாள் வில்விழி..

“ஆமா.. விழி.. அப்பா ஒத்துக்கிட்டார்.. ஒரே ஒரு கண்டிஷன்ல மட்டும் ஒரு சின்ன சேஞ்ச்..”

“நான் தான் என் கன்டிஷன்ஸ்ல எந்த சேஞ்சும் இருக்காதுன்னு சொன்னேன் இல்ல..”

“இங்க பாரு.. நீ எப்படிப்பட்ட கண்டிஷனை போட்டேன்னு உனக்கு தெரியும்.. அவர் இறங்கி வந்து எல்லா கண்டிஷனுக்கு ஓகே சொல்லி இருக்காரு.. அதே மாதிரி நீயும் கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணலாம் இல்ல..? அந்த ஆர்ச்சரி அகடமி ஃபுல்லா உன் பேர்ல மாத்த சொன்னே.. அவர் மாத்தறேன்னு சொல்லி இருக்காரு.. ஆனா உன் பேர்லயும் இந்தர் பேர்லயும் சேர்த்து மாத்துறேன்னு சொல்லி இருக்காரு.. மொத்தமா தனியா உனக்கு மட்டும் கொடுக்க அவருக்கு இஷ்டம் இல்ல.. ஏன்னா அந்த அகடமில இந்தரோட இத்தனை வருஷ உழைப்பு இருக்கு.. அதுக்கு மதிப்பு கொடுக்கணும்னு நினைக்கிறாரு.. அது தப்பு இல்லையே விழி..”

ப்ருத்வி எடுத்து சொல்ல அவளுக்கும் அது சரி என பட “ஓகே.. இதுக்கு நான் ஒத்துக்குறேன்..” என்றாள்..

இந்தரோ “ஹே… சக்தி.. ஜாலியா நாம எல்லாம் ஒன்னா இருக்க போறோம்..” என்று அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டவன்

கண்கள் கலங்கிய காரணம் புரியாமல் கண்ணீர் வெளியேற அந்த சிறு குழந்தையோடு சிறு குழந்தையாய் மாறி துள்ளி குதித்து வீடு முழுவதும் சுற்றி வந்தான் இந்தர்..

முதல் முறையாய் அவனை இப்படி சிறுபிள்ளைத்தனமான செயல்கள் செய்து பார்க்கிறாள்.. அவளுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.. எவ்வளவு கம்பீரமாக ஆளுமையோடு மிரட்டிக் கொண்டிருந்தவன் அவன்..

அவன் அடங்கும் ஒரே ஒருவர் அவன் தந்தை மட்டும் தான்.. தனக்கும் அவனுக்கும் இடையே ஏற்பட்ட இந்த மூன்று வருட பிரிவு அவனை எப்படி தலைகீழாய் மாற்றி இருக்கிறது என்று யோசித்து யோசித்து நெகிழ்ந்து போனாள் விழி.. தனக்கான அவனின் காதல் அவளை கொஞ்சம் கர்வமாய் தான் உணர வைத்தது..

அதே மகிழ்ச்சியோடு ஒரு புன்முறுவல் பூத்தபடி அவனும் தன் குழந்தை சக்தியும் சேர்ந்து விளையாடுவதை கண் கொட்டாமல் முழுவதுமாக அவர்கள் ஓடிய இடமெல்லாம் பின் தொடர்ந்து பார்த்து தன்னை மறந்து ரசித்துக் கொண்டே இருந்தாள்..

சக்தியை தூக்கிக்கொண்டு அவளுக்கு விளையாட்டு காட்டுவதற்காக அந்த வரவேற்பறையின் ஒரு மூலையில் இருந்து வண்டி ஓட்டுவது போல ஓடி வந்து வில்விழியும் சகுந்தலாவும் அமர்ந்திருந்த மேஜைக்கு கொஞ்சம் முன்னால் சட்டென நின்று சக்தியை தலைக்கு மேல் தூக்கி உலுக்கவும் சக்தியோ களுக்களுக்கென தன் மழலை சிரிப்பால் அவன் கவனத்தை மொத்தமாய்  தன் புறம் ஈர்த்திருக்க

“ஹா ஹா.. அப்பாவோட ஜாலியா ரைட் பண்றீங்களா? இன்னொரு ரைட் போலாமா?” என்று கேட்டுக் கொண்டே சட்டென விழி பக்கம் பார்வையை திருப்பிட

 அவ்வளவு நேரம் தன்னையும் அறியாமல் அவனை பார்வையால் விழுங்கிக் கொண்டிருந்தவளுக்கு திடீரென அவன் பார்வையை சந்தித்ததும் பார்வையில் ஒரு தடுமாற்றம்..

பட்டென அவன் பார்வையில் இருந்து விழியை அகற்றி வேறு புறம் திருப்ப அவனோ இதழுக்குள் புன்னகைத்தபடி

“நீ என்ன பண்ணாலும் என் மேல உனக்கு இருக்கிற லவ்வை மறைக்கவே முடியாதுடி.. நீயா ஆசைப்பட்டு தான் என்கிட்ட வருவேன்னு சொல்லி இருக்க இல்ல..? வர வைக்கிறேன்டி உன்னை.. இந்த ஆறு மாசத்துல யார் என்ன சொன்னாலும் உன்னை விட்டு போக மாட்டேன்னு உன் வாயால சொல்ல வைக்கிறேன்..”

மனதிற்குள் கங்கணம் கட்டிக் கொண்டான் அவன்..

“அப்பாடா.. ஒரு வழியா உங்க அப்பாவே சம்மதிச்சுட்டாருல? இனிமே மலரு..” என்று சகுந்தலா ஏதோ சொல்ல வர

“அத்தை.. என் பேரை நான் வில்விழின்னு மாத்திட்டேன் அத்தை.. வேணும்னா நீங்க விழினு கூப்பிடுங்களேன்..”

அவள் மெதுவாய் சொல்ல “ஏன்.. மலர்விழிங்கற பேரு நல்லா தானே இருந்தது..” சகுந்தலா கேட்க

“ரொம்ப சாஃப்டா இருக்கு அத்தை.. அதான் எல்லாரும் ஈஸியா ஏறி மிதிக்கறாங்க..”

அவள் சொன்னதை கேட்டவர் பெருமூச்சு விட்டு “சரிமா.. உனக்கு அது தான் பிடிச்சிருக்குன்னா விழின்னே கூப்பிடுறேன்.. எல்லாரும் பேசினதெல்லாம் போதும்.. வாங்க முதல்ல சாப்பாடு சாப்பிட்டுட்டு அதுக்கப்புறம் பேசலாம்.. நான் போய் எல்லாம் ரெடி பண்றேன்..” என்று எழுந்தவரை கைபிடித்து தடுத்தாள் விழி..

“இருங்க அத்தை.. எங்க போறீங்க?”

“என்னமா கேள்வி இது..? எங்க போவேன்..? எல்லாருக்கும் சாப்பாடு எடுத்து வைக்கப் போறேன்.. இப்போ உன் மாமனார் வந்துருவாரு.. எல்லாருக்கும் சாப்பாடு பரிமாறணும் இல்ல..? நேரத்துக்கு சாப்பாடு சாப்பிடாம பசி அதிகமாயிடுச்சுன்னா அவருக்கு கோபம் வேற அதிகமா வரும்மா.. உனக்கு டயர்டா இருந்தா நீ வேணும்னா ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ.. நான் போய் எல்லாம் செய்யறேன்..”

சொல்லியபடியே மறுபடியும் அவர் எழுந்து கொள்ள அவரை கைப்பிடித்து மறுபடியும் அங்கேயே இருத்தினாள் விழி..

“இல்ல அத்தை.. இனிமே சாப்பாடு எடுத்து வைக்கிறது.. பரிமாறுறது.. எல்லாமே மாமாவும் உங்க பிள்ளைங்களும் தான் செய்வாங்க.. இது மட்டும் இல்ல.. இத்தனை நாள் நாம என்னெல்லாம் வேலை செஞ்சுகிட்டு இருந்தோமோ அது அத்தனையும் அவங்க தான் செய்வாங்க..”

அவள் சொன்னதைக் கேட்டு எதுவும் புரியாமல் சகுந்தலா “என்னம்மா சொல்ற? அவங்க எப்படி செய்வாங்க? அவங்களுக்கு இதெல்லாம் செஞ்சு பழக்கம் இல்லம்மா.. இத்தனை வருஷமா நம்ம தானே செஞ்சுகிட்டு இருக்கோம்.. திடீர்னு அவங்களை செய்ங்கனா அவங்க எப்படி செய்ய முடியும்? உங்க மாமாக்கு தெரிஞ்சதுன்னா அவ்வளவுதான்..”

“மாமாக்கு தெரியும் அத்தை.. மாமா அந்த கண்டிஷனுக்கு ஒத்துக்கிட்டாரு..”

“என்ன சொல்ற? எனக்கு புரியல..”

விழி தன் நிபந்தனைகளை அவளிடம் கூற “இல்லம்மா.. இதெல்லாம் சரிப்பட்டு வராது.. இத்தனை வருஷமா இந்த வேலையெல்லாம் நான் தான் செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கேன்.. அவருக்கு இதெல்லாம் ஒன்னுமே தெரியாது.. அவங்களால சமாளிக்க முடியாது விழி.. இதை பாரு.. இந்த கண்டிஷன் எல்லாம் நீ உன்னோட வச்சுக்கோ.. உங்க மாமாக்கு வேண்டியது எல்லாம் நான் தான் செய்வேன்..”

“ஓ அப்படியா அத்த.. நீங்களே செய்ங்க.. ஆனா நான் இந்த நிமிஷமே என் குழந்தையை தூக்கிட்டு இந்த வீட்டை விட்டு வெளிய போறேன்.. நான் இங்க இருக்க மாட்டேன்.. நான் உங்க புள்ளையோட சந்தோஷமா வாழணும்னு நினைச்சீங்கன்னா நீங்களும் இந்த கண்டிஷனுக்கு ஒத்துக்கிட்டு தான் ஆகணும்.. இந்த ஆறு மாசம் இந்த வீட்ல அவங்க தான் வேலை செய்வாங்க.. என்ன அத்தை..? அவங்களுக்கு வராது வராதுன்னு சொல்றீங்க.. நம்ம எல்லாம் மட்டும் என்ன.. பிறக்கும்போதே சமையல் வேலை தெரிஞ்சிக்கிட்டா பொறந்தோம்..? ஒவ்வொரு வேலையும் தட்டு தடுமாறி கத்துக்கிட்டு தானே செய்றோம்.. அவங்களும் கத்துக்கிட்டு செய்வாங்க..”

அவள் சொன்னதைக் கேட்டு அதிர்ந்து இந்தர் பக்கம் திரும்பிய சகுந்தலா “என்னடா இதெல்லாம்?” என்று கேட்க

சகுந்தலா அருகே வந்து மண்டியிட்ட ப்ருத்வி “அம்மா நீங்க  நிறைய உழைச்சுட்டீங்கமா.. கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடுங்க.. நானும் இந்தரும் எல்லா வேலையும் பார்த்துக்கிறோம்.. ஆறு மாசம் தானே மா.. அதெல்லாம் செஞ்சுக்குவோம்மா.. அப்பா கூட ஒத்துக்கிட்டாருமா.. நீங்க ஒன்னும் கவலைப்படாதீங்க.. நாங்க பாத்துக்கிறோம்.. நீங்க மகராணி மாதிரி கால் மேல கால் போட்டு உட்காருங்க.. சரியா?”

சகுந்தலாவோ கலங்கிய முகத்துடனே “எனக்கு என்னவோ இதெல்லாம் சரியா படல.. என்னவோ பண்ணுங்க.. நான் போய் உங்க அப்பாவை சாப்பிடவாவது கூட்டிட்டு வரேன்..”

“ஏன்மா நாங்க கூப்பிட மாட்டோமா? எங்களுக்கும் அப்பாவுக்கும் நடுவுல நீங்க எதுக்கு வரீங்க? அப்பாவை நாங்க கூப்பிடுறோம்.. நீங்க வாங்க..”

சகுந்தலாவை எழுப்பி தோளில் கையணைத்தபடி உணவு மேஜைக்கு அழைத்து சென்ற இந்தர் அவரை அவருடைய இருக்கையில் அமர வைத்துவிட்டு

“இங்கிருந்து நகர கூடாது.. நான் போய் அப்பாவை கூட்டிட்டு வரேன்..”

இந்தர் தன் தந்தையை அழைக்க அறைக்குள் செல்ல

போகும் அவனையே மெச்சுதலாய் ஒரு பார்வை பார்த்திருந்தாள் வில்விழி..

ப்ருத்வியோ சமையல் அறைக்குச் சென்று ஏற்கனவே சகுந்தலா செய்து வைத்திருந்த உணவு பதார்த்தங்கள் அடங்கிய பாத்திரங்களை ஒவ்வொன்றாய் எடுத்து வந்து மேஜை மேல் வைத்து எல்லோருக்கும் சாப்பாட்டு தட்டுகளையும் மேஜையில் அடுக்கினான்..

இந்தர் உள்ளே சென்று தன் தந்தையிடம் விஷயத்தை சொல்லி அழைக்க அவரோ அவனை முறைத்துக் கொண்டே அவனோடு வெளியே வந்தார்..

சகுந்தலாவோ வெளியே வந்தவரை முகத்தில் பெரும் கலக்கத்துடன் பார்த்தவர் இருக்கையில் இருப்பு கொள்ளாமல் நெளிந்தபடியே அமர்ந்திருந்தார்..

சகுந்தலாவின் அடுத்த இருக்கையில் வில்விழி அமர்ந்திருக்க அங்கே வந்த மார்க்கண்டேயன்

“எல்லாரும் உக்காந்து சாப்பிடலாம்..” என்க

“அது எப்படி மாமா? என் கண்டிஷன் நினைவு இருக்குல்ல? நாங்க எப்படி என்னவெல்லாம் பண்ணுனோமோ அதை எல்லாம் அதே மாதிரி தான் நீங்க இப்ப பண்ணனும்.. அதுல எந்த சேஞ்சும் இல்லை.. அப்புறம் எப்படி எல்லாரும் ஒண்ணா உக்காந்து சாப்பிட முடியும்..?”

விழி கேட்ட கேள்வியில் அங்கு இருந்த அத்தனை பேருக்குமே அந்த வீட்டில் உணவு பரிமாறும்போது நிகழும் நிகழ்வு முறை நினைவில் ஓடியது..

திருமணமாகி வந்த புதிதில் தங்கள் வீட்டில் உண்பது போலவே எல்லோரோடும் சேர்ந்து வில்விழியும் மான்விழியும் தங்கள் கணவர்கள் பக்கத்தில் சாப்பாட்டு மேஜையின் முன்னால் உணவருந்த அமர்ந்த போது வெளிப்பட்ட மார்க்கண்டேயனின் வார்த்தைகள்.. இப்போதும் அவள் செவிகளில் ரீங்காரமிட்டுக் கொண்டு தான் இருக்கிறது..

“இந்த வீட்டில ஆம்பளைங்க எல்லாம் சாப்பிட்டு முடிச்ச பிறகு தான் பொம்பளைங்க சாப்பிடணும்.. அவங்க அவங்க புருஷன் என்ன சாப்பிடறாங்க ஏது சாப்பிடறாங்கன்னு பார்த்து பார்த்து பரிமாறனும்.. இந்த வீட்டில பொம்பளைங்க இப்படி தான் இருக்கணும்..”

மான்விழியோ எதுவும் பேசாமல் அடுத்த நொடியே எழுந்து ப்ருத்விக்கு பரிமாறத் தொடங்க

ப்ருத்வி “அப்பா இன்னைக்கு ஒரு நாள் அவங்களும் நம்மளோட சாப்பிடட்டும்பா..  அவங்களுக்கும் கல்யாண களைப்பு இருக்கும்ப்பா..” என்க

அதற்கு மார்க்கண்டேயன் பதில் சொல்வதற்கு முன் மான்விழி

“அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லைங்க.. நான் உங்களுக்கு பரிமாறுறேன்.. நீங்க சாப்பிடுங்கங்க..” என்றாள்..

அவளை மெச்சுதலாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் மார்க்கண்டேயன்..

வில்விழியோ இந்தரிடம் “இந்தர்.. எனக்கு பசிக்குது.. காலையிலிருந்து கல்யாண டென்ஷன்ல ஒழுங்கா சாப்பிடவே இல்ல.. டின்னர் நல்லா சாப்பிடலாம்ன்னு வந்து உட்கார்ந்தா உங்க அப்பா என்ன இப்படி சொல்றாரு.. எனக்கு பெருங்குடல் சிறுகுடலை தின்னுடும் போல இருக்கு.. ப்ளீஸ் இந்தர்.. இன்னைக்கு ஒரு நாள் நான் சாப்பிட்டுக்கறேனே.. நாளைல இருந்து உங்களுக்கு பரிமாறிட்டு அப்புறம் சாப்பிடுறேன்..”

“இந்தர்.. அது என்ன புருஷனை பேர் சொல்லி கூப்பிடுறது? இந்த வீட்ல இதெல்லாம் வழக்கம் இல்ல.. நாலு சொந்தக்காரங்க முன்னாடி இப்படி பேர் சொல்லி கூப்பிட்டா எங்க மானம் தான் போகும்..” கணீர் குரலில் மார்க்கண்டேயன் சொல்ல

“பேர் வச்சிருக்கிறது கூப்பிட தானே? இப்ப நான் பேர் சொல்லி கூப்பிட்டா நீங்க என்ன ஒரு அடி ஹைட்ல குறைஞ்சு போய்டுவீங்களா இந்தர்?”

அவளும் சளைக்காமல் கேட்க அதைக் கேட்ட மார்க்கண்டேயனோ இந்தரை பதில் சொல்ல கூட விடவில்லை

“மலர்..  இந்த வீட்டில இத்தனை வருஷமா இப்படித்தான் நடந்துகிட்டு இருக்கு.. இனிமேலும் இப்படித்தான் நடக்கும்.. பேர் சொல்லி கூப்பிடறது மட்டும் இல்ல வீட்டு வேலை சாப்பாடு எல்லாத்துலயும் இந்த வீட்ல என்ன வழக்கமோ அதை தான் ஃபாலோ பண்ணணும்.. ஒரு நாள் ரெண்டு நாள் இல்ல ஒரு வேளை சாப்பாட்டுக்கு கூட இந்த முறையை மாத்துறதுக்கு யாருக்கும் அனுமதி கிடையாது.. புருஷனை சாப்பிட உட்கார வெச்சு சாப்பாடு போடறதுலருந்து அவன் கை கழுவிட்டு வந்ததும் அவனுக்கு கை தொடைக்க டவல் கொடுக்குற வரைக்கும் எல்லாத்தையும் செஞ்சிட்டு தான் பொண்டாட்டிங்க சாப்பிடலாம்.. இந்த வீட்ல வழி வழியா இப்படித்தான் நடந்துட்டு இருக்கு.. இதை மாத்த நினைக்கிறவங்களுக்கு இந்த வீட்ல இடம் கிடையாது..”

அவர் நிர்தாட்சண்யமாக சொன்னதை கேட்டு அதிர்ந்த வில்விழி இந்தரை கேள்வியாய் பார்க்க அவனோ “மலர்.. என்னால அப்பாவை எதிர்த்து எதுவும் பேச முடியாது.. இந்த வீட்ல அப்பாவை மீறி யாரும் நடந்துக்க மாட்டோம்.. கொஞ்சம் பசியை பொறுத்துக்கிட்டு எனக்கு பரிமாறிடேன்.. அப்புறமா நீ சாப்பிடு.. நான்  வேகமா சாப்பிட்டுடுவேன்..”

வில்விழியோ கண்களில் ஏமாற்றத்துடன் எழுந்தவள் அவனுக்கு உணவை பரிமாற தொடங்க..

“மலர்.. ஃப்ரிட்ஜில ஐஸ் வாட்டர் இருக்கும்.. எனக்கு கொஞ்சம் ஐஸ் வாட்டர் வேணும்.. எடுத்துட்டு வரியா?”

இந்தர் கேட்க ஏற்கனவே அங்கே நின்று பரிமாறவே அவள் சிரமப்பட்டு கொண்டிருக்க அவளை குளிர் நீர் எடுத்து வர சொல்லி அவன் சொன்னது அவள் கோபத்தை இன்னும் கிளறி இருந்தது..

உள்ளே சென்று ஜன்னல் பக்கம் வெறித்து பார்த்து நின்று கொண்டிருந்தவள் வாய்க்குள் அவனுக்கு சரமாரியாய் முணுமுணுவென அர்ச்சித்தப்படியே குளிர்சாதன பெட்டியில் இருந்து நீரை எடுத்தாள்..

அதே நேரம் சமையலறைக்குள் வந்த சகுந்தலா “அம்மாடி மலரு.. இந்தா.. இந்த வாழைப்பழத்தை சாப்பிட்டுக்க.. கொஞ்சம் பசி அடங்கும்.. சாப்டுட்டு தண்ணி எடுத்துட்டு வா.. நான் உங்க மாமாவை சமாளிச்சுக்கிறேன்..” என்றார் அவளிடம் ஒரு வாழைப்பழத்தை நீட்டியபடி..

“ஏன் அத்தை.. பசிச்சா இந்த வீட்ல சாப்பிட கூட கூடாதா? அதுக்கு கூட நமக்கு உரிமை கிடையாதா? என்ன அத்தை வாழ்க்கை இது? உங்க பையனை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டதை நெனச்சு இப்ப நான் ரொம்ப வருத்தப்படுகிறேன்..”

“இல்லம்மா.. என் பையன் உன் மேல உயிரையே வச்சிருக்கான்.. இந்தர் ஒரு நாளும் அவங்க அப்பாவை மீறி நடந்துக்க மாட்டான்.. அவரை எதிர்த்து வாக்குவாதம் பண்ணவும் மாட்டான்.. ஆனா அவனுக்கு உன் மேல ரொம்ப அன்பும் அக்கறையும் இருக்கு.. இப்போ இந்த வாழைப்பழத்தை எடுத்துட்டு வந்து உன்கிட்ட கொடுத்து இருக்கேன் இல்ல..? இது நானா கொடுக்கிறேன்னு நினைச்சியா? இல்லடா.. உன்னை உள்ள அனுப்பிட்டு என்னை கூப்பிட்டு இதை கொண்டு வந்து உன்கிட்ட கொடுக்க சொன்னான்.. நீ அவனை தப்பா நினைக்காத.. அவன் இப்படித்தான்.. உன் விஷயத்துல மட்டும் இல்ல என் விஷயத்திலயும் இப்படித்தான்.. ப்ருத்வியாவது அவங்க அப்பாவை எதிர்த்து ஒன்னு ரெண்டு வார்த்தை பேசுவான்.. இவன் என்னைக்குமே அப்படி பேசினது இல்ல.. ஆனா இப்ப இதோ உன் பசியை போக்க வழி பண்ண மாதிரி எனக்கும் அவருக்கு தெரியாமல் ஏதாவது செஞ்சுகிட்டு தான் இருப்பான்..”

அந்த வாழைப்பழத்தை கையில் எடுத்து அதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள் மனதில் சொல்ல முடியாத ஒரு உணர்வு.. தன் மனைவிக்கான காதல் அன்பை கூட மறைத்து வைத்து காட்ட வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் அவனுக்கு..

தன் தந்தையின் மீது வைத்திருக்கும் மரியாதை தன் மனைவி மேல் வைத்திருக்கும் காதல் இரண்டையும் விட்டுக் கொடுக்க முடியாமல் அவன் அவஸ்தை படுவது அவளுக்கு புரிந்தது..

ஆனாலும் அவளால் அதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.. கொஞ்சம் சிரமப்பட்டு அந்த நிகழ்வை விழுங்கினாள் அவள்..

ஆனால் அந்த வீட்டில் இதே போன்ற பல சின்ன சின்ன அடக்குமுறைகளை விழுங்கிக்

கொள்ளத்தான் வேண்டி இருந்தது அதன் பிறகும்..

அன்றிரவு அவர்களுக்கு நடந்த முதல் இரவில் அந்தக் கோபத்தை பிரதிபலித்திருந்தாள் வில்வழி..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௯ (9)

வில்விழி போட்டதாக சொன்ன ஒரு நிபந்தனையை கேட்டதிலேயே அரண்டு போனான் பிரித்வி.. அவள் சொன்ன மற்ற நிபந்தனைகளையும் ஒவ்வொன்றாய் இந்தர் பட்டியலிட மயக்கமே வராத குறை தான் அவனுக்கு..

கடைசி நிபந்தனையை மட்டும் தம்பியிடம் கூற முடியாமல் மறைத்து இருந்தான் இந்தர்..

ப்ரித்வியோ மெதுவாக கண்களை மூடி மேலும் கீழுமாய் மூச்சை உள்ளே இழுத்து வெளியே விட்டபடி தன் கையை மேலிருந்து கீழாக  மெல்ல இறக்கி தன்னையே ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்ள முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தான்..

“டேய் இந்திரா.. நீ சொல்ற மாதிரி நெஜமாவே இதெல்லாம் கண்டிஷனே இல்லைடா.. ஒன்னும் ஒன்னும் ஒரு அணுகுண்டு.. நீ சரியா தான் சொன்ன.. அப்பா எப்படி இருந்தாலும் இதுக்கெல்லாம் ஒத்துக்க மாட்டாரேடா..”

“டேய்.. இத சொல்லவா டா உன்னை கூப்பிட்டேன்..  இதுதான் எனக்கே தெரியுமே.. ஆனா அந்த வில்லியை என்னோட இருக்க வைக்கணும்னா இதை தவிர வேற வழியே கிடையாதுடா.. அவளை மீட் பண்ணதுலேர்ந்து என் மூளை சுத்தமா வேலை செய்ய மாட்டேங்குது.. எங்க அவ குழந்தையை தூக்கிட்டு என்னை விட்டு போயிடுவாளோன்ற யோசனைலயே ஒரே படபடப்பா இருக்குடா.. ப்ளீஸ்டா.. என் பெருமூளை தான் வேலை செய்யல.. உன்னோட இந்த சிறு மூளைய கசக்கி ஏதாவது உருப்படியான ஐடியா சொல்லுடா..”

அந்த நேரத்திலும் விடாமல் தன்னை கலாய்த்தவனை கண்களை சுருக்கி முறைத்தான் ப்ரித்வி..

“ஆனாலும் மவனே‌‌.. உனக்கு ரொம்ப லொள்ளு தான்டா..  கைவசம் ஒரு ஐடியா இல்லை.. வந்து என்னை ஐடியா கேட்கிறே.. அது நடுவுல இந்த நக்கல் கிண்டல் இதெல்லாம் உனக்கு தேவையா?”

“ஐயையோ இதை மனசுல வச்சுட்டு என் வாழ்க்கைல விளையாடிடாதடா.. உருப்படியா ஏதாவது ஐடியா சொல்லு..”

“ஐடியா தானே..? சொல்றேன்..” என்றபடி தீவிரமாய் சிந்தித்தவன்

“ம்ம்..”

அடுத்த நிமிடம் “ஐடியா சிக்கிருச்சு.. டேய்..  நம்ப அப்பா நிச்சயமா இந்த கண்டிஷனுக்கு எல்லாம் ஒத்துப்பாரு.. ஒத்துக்க வெக்கறோம்.. அதுக்கு நான் கேரண்டி..”

“என்னடா சொல்ற அப்பா எப்படி ஒத்துப்பாரு..”

“ஒத்துப்பாரு.. ஆக்சுவலா நீ இதுக்கெல்லாம் உன் பொண்ணு சக்திக்கு தான் தேங்க்ஸ் சொல்லணும்.. நல்ல வேளை.. அவ உன் வாழ்க்கையில வந்தா.. உன் வாழ்க்கைல விளக்கேத்தி வைக்க போற நம்ம வீட்டு மகாலட்சுமி அவ தான்டா.. சரி வா..” என்றவன் மறுபடியும் வரவேற்பறைக்கு இந்தரையும் அழைத்துக் கொண்டு போனான்..

“என்னடா நீயும் உங்க அண்ணனும் பேச வேண்டிய ரகசியம் எல்லாம் பேசிட்டீங்களா? இப்ப நாம பேசலாமா?”

வெளியே வந்தவர்களை பார்த்து மார்க்கண்டேயன் கேட்க

“பேசலாம் பா.. ஆனா இங்கேயே அம்மா முன்னாடியும் வில்விழி முன்னாடியும் பேசலாம்..”

“வில்விழியா? அது யாருடா வில்விழி..?”

“ம்ம்.. உங்க பெரிய மருமக.. இந்தரோட வைஃப்… எனக்கு அண்ணி.. உங்க பேத்தி சக்தியோட அம்மா.. அவ தான் வில்விழி..”

“வில்விழியா? அது என்னடா பேரு? அவ பேரு மலர்விழி தானே..”

“இப்போ பேரை மாத்தியாச்சு.. அவ பேரு வில்விழி.. அவ செய்யற ப்ரொஃபஷனுக்கு ஏத்த மாதிரி பேரை மாத்திக்கிட்டு இருக்கா போல இருக்குப்பா..”

‘அது சரி.. புகுந்த வீட்ல மாமனார் மாமியாருக்கும் புருஷனுக்கும் தான் மதிப்பு கிடையாதுன்னு நினைச்சேன்.. பொறந்த வீட்டுல அப்பா வச்ச பேருக்கும் மதிப்பு கிடையாதா? அதையும் மாத்திட்டாளா..?”

வில்விழியை பார்த்து முறைத்தவர்

“சரி.. வில்விழியோ வேல்விழியோ எதையோ வெச்சுக்கிட்டு போகட்டும்.. எனக்கு என்ன வந்தது? அதை விடு..  அப்புறம் உள்ள போய் பேசினீங்களே என்ன முடிவு பண்ணிங்க..?”

“என்னப்பா முடிவு பண்ணுறது? இந்தர் அவன் வைஃபோடதானப்பா வாழணும்? குழந்தை வேற இருக்கு.. மூணு பேரும் குடும்பமா வாழறதுதான் பா கரெக்ட்..”

“ம்ம்.. நீ சொல்றது சரிதான்.. அவ இங்கேயே இருந்து நல்லபடியா புருஷனோட வாழ்ந்து புள்ளைய பெத்து இருந்தானா மூணு பேரும் குடும்பமா வாழறது சரி.. அவ நடுவுல ஓடிப் போய் இல்ல புள்ள பெத்துட்டு வந்து இருக்கா..? இந்த வீட்டுல அவளால எவ்வளவு அவமானங்களை தாங்கி இருக்கோம் நாம? இவ்வளவு அவமானத்தை அவனுக்கும் இந்த குடும்பத்துக்கு தேடி தந்தவளோட மறுபடியும் என் புள்ள வாழணுமா? ஒன்னும் தேவையில்லை.. அவ கெளம்பட்டும்..”

கம்பீரமான குரலில் வந்தன இறுதி வார்த்தைகள் இதுதான் என் முடிவு என்பது போல…

“மாமா..” என்றழைத்த வில்விழி சட்டென நிறுத்தி “ஓ.. உங்களை மாமானு வேற கூப்பிடக்கூடாதுன்னு சொல்லிட்டீங்க.. வேற என்ன கூப்பிடுறது..? ம்ம்..” என்று சுட்டு விரலை கன்னத்தில் வைத்து யோசிப்பது போல் நின்றவள்

“ஹா..ன்.. அங்கிள்னு கூப்பிடவா?” என்று கேட்டுவிட்டு பதிலுக்கு மார்க்கண்டேயனின் முறைப்பையும் வாங்கிக் கொண்டாள்..

ஆனால் அந்த முறைப்பு அவளில் எந்த பாதிப்பையும் ஏற்படுத்தவில்லை..

“ஓடினேன் ஓடினேன்னு சொல்றீங்களே.. நான் ஓடினதுக்கு காரணம் யாரு? நான் என்ன இந்தரோட வாழ பிடிக்காமயா ஓடுனேன்.. நான் ஏன் ஓடுனேன்னு உங்களுக்கு தெரியாது..? இந்தரை உயிருக்கு உயிரா விரும்பினவ நான்.. இப்பவும் விரும்புறேன்..”

அவள் இப்படி சொன்ன நேரம் சட்டென ஒரு நொடி இந்தரின் விழிகளை காதலோடு தழுவின அவள் விழிகள்..

அடுத்த நொடி மார்க்கண்டேயன் பக்கம் திரும்பியவள் “ஆனா என் கனவெல்லாம் தொலைச்சிட்டு ஒரு அடிமையா தான் அவரோட வாழ முடியும்னா அப்படி ஒரு வாழ்க்கை எனக்கு தேவையே இல்லைன்னு தான் ஓடினேன்..”

“ஓ.. புருஷனை விட உன் கனவு தான் உனக்கு அவ்ளோ முக்கியமா?”

“ம்ம்.. பொண்டாட்டிக்கு புருஷனை விட கனவு முக்கியம் இல்லன்னு நீங்க சொல்றீங்க.. அது என்ன பொண்டாட்டிக்கு மட்டும் அப்படி..? பாசம் நேசம் காதல் கனவு இதெல்லாம்  புருஷன் பொண்டாட்டி ரெண்டு பேருக்குமே சமம் தானே.. அப்போ பொண்டாட்டி கனவை நிறைவேத்தறதுக்காக புருஷனும் அவனோட கனவை விட்டுக் கொடுக்கலாம் இல்ல..? ஃபார் எ சேஞ்ச் உங்க புள்ளையை வீட்ல இருக்க சொல்லுங்க.. நான் என் கனவை நோக்கி போறேன்..”

“ஊர் உலகத்துல எங்கேயுமே இந்த மாதிரி ஒரு கிறுக்குத்தனத்தை யாருமே பண்ண மாட்டாங்க.. ஏன்டா.. என்னடா இது பைத்தியக்காரத்தனம்.. என்ன பேசிட்டிருக்கா இவ? பொண்டாட்டியை வேலைக்கு அனுப்பிச்சிட்டு புருஷன் வீட்ல உக்காந்திருக்கணுமா? விட்டா உன்னை சேலை கட்ட வச்சிருவா போல அவ..”

மார்க்கண்டேயன் அடிக்குரலில் சீறினார்..

“அப்பா.. இப்படியே பேசிட்டு இருந்தா இதுக்கு சொல்யூஷனே கிடைக்காது.. முன்னாடி அவ போனதெல்லாம் இருக்கட்டும் பா.. இப்ப வீட்டுக்கு திரும்பி வந்து இருக்கா.. இப்போ அவங்க மட்டும் இல்ல.. ஒரு குழந்தையும் இருக்கு.. நாம அதையும் யோசிச்சு பாக்கணும்.. அந்த குழந்தைக்காக ஒரு நல்ல முடிவு எடுக்கணும்.. உங்க பிள்ளையோட பொண்டாட்டியை அவன் கிட்ட இருந்து நீங்க பிரிச்சு அனுப்பலாம்.. ஆனா உங்க பேத்தியோட அம்மா அப்பாவை நீங்க பிரிக்க முடியாது பா.. அது நீங்க சக்திக்கு பண்ற பெரிய பாவம்.. கொஞ்சம் யோசிச்சு பேசுங்கப்பா..”

“ஹலோ ப்ரித்வி.. நீங்க எதுக்கு எனக்காக இவர் கிட்ட கெஞ்சிகிட்டு இருக்கீங்க..? நான் யார்கிட்டயும் இங்க கெஞ்சி வாழ்க்கை கேக்கறதுக்கு வரலை.. இந்தரை பிரிஞ்சு நான் சந்தோஷமா இல்ல தான்.. ஆனா அதுக்காக என் சுயமரியாதையை விட்டு கொடுத்துட்டு வாழமுடியாது.. அதான் இந்த வீட்டை விட்டு போனேன்.. ஆனா இப்ப என் குழந்தையோட வாழ்க்கைக்காக தான் நான் இந்த வீட்டுக்குள்ள மறுபடியும் வந்து நின்னுகிட்டு இருக்கேன்.. இப்பவும் யாருக்காகவும் என் செல்ஃப் ரெஸ்பெக்ட்டையும் என் ப்ரொஃபஷனையும்  நான் இழக்கறதுக்கு ரெடியா இல்ல..”

அவள் பேசியதை கேட்ட ப்ருத்வியோ  முற்றிலும் தளர்ந்தவனாய் இந்தரிடம் “டேய் ரெண்டு பேரும் அடங்க மாட்டேங்கிறாங்க டா..  உன் பொண்டாட்டி கொஞ்சம் வாயை அடக்கினா ஏதாவது பண்ணலாம்.. கண்டிஷனையும் போட்டுட்டு இந்த பேச்சு பேசுறா.. அண்ணாத்த.. உன் வாழ்க்கை ஓவரா ஊசலாடிட்டு இருக்குடி.. உன் வில்லி அவ வாயை ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் மூடுனானா நான் எல்லாத்தையும் சரி பண்ணிடுவேன்.. ஆனா எங்க.. அப்படி ஒரு அதிசயம் நடக்கும்ன்னு எனக்கு தோணவே இல்லை..” இந்தர் காதை கடித்தான் ப்ருத்வி..

“எப்படி சிக்கி இருக்கேன் பாருடா..” சோகம் அப்பிய முகத்துடன் தழுதழுத்த குரலில் தம்பியிடம் ரகசியமாய் புலம்பினான் இந்தர்..

“சுயமரியாதையை விட்டு இங்க யாரும் அவளை வாழ சொல்லல.. கிளம்பி போயிட்டே இருக்க சொல்லுடா ப்ருத்வி.. ஆனா எந்த காரணத்தை கொண்டும் என் பேத்தி அவளோட போக மாட்டா.. என் பேத்தி அவ அப்பனோட தான் இருப்பா..”

கொஞ்சமும் இறுக்கம் தளராமல் பேசிக்கொண்டிருந்தார் மார்க்கண்டேயன்..

“அப்பா.. என்னப்பா பேசுறீங்க? உங்களுக்கு இப்ப இருக்கிற ரூல்ஸ் தெரியாதா? நீங்க கோர்ட்டுக்கு போனா கூட குழந்தை அம்மா கிட்ட தான் இருக்கணும்னு தான் தீர்ப்பு வரும்.. அதுவும் பெண் குழந்தை அம்மா கிட்ட வளரணும்னு தான் சொல்லுவாங்க..”

“அதெல்லாம் நம்ம வக்கீல் கிட்ட பேசி ஏதாவது செஞ்சு பிள்ளையை வாங்கிடலாம் டா.. நீ ஒன்னும் கவலைப்படாத..”

“ஓ அப்படி வேற உங்களுக்கு நெனைப்பு இருக்கா.. பெண் குழந்தை அம்மாகிட்ட தான் வளரனும்னு தான் சட்டமும் சொல்லும்.. நீங்க எந்த வக்கீலை வேணா போய் கேட்டு பாருங்க.. எதுக்கு வெளில கேட்டுக்கிட்டு.. இதோ அத்தையே வக்கீல் தானே..? அவங்க கிட்டயே கேட்கலாம்.. என்னத்த..? நான் சொல்றது சரிதானே..?”

வில்விழி சகுந்தலா பக்கம் திரும்பி கேட்க அவளோ திடுக்கிட்டு அவளை பார்த்து “என்னை ஏன்மா இதுல மாட்டிவிடுறே?” என்பது போல் புருவம் சுருக்கி விழிகளை உருட்டியபடி மார்க்கண்டேயனின் பக்கம் திரும்ப அவரின் முறைப்பை சந்தித்தவள் அப்படியே தலையை பட்டென குனிந்து கொண்டாள்..

மார்க்கண்டேயனோ அவள் பக்கம் ஏளனமாய் ஒரு பார்வையோடு “இவ படிச்சு எவ்வளவு வருஷம் ஆகுது..? இவளுக்கு எப்படி இன்னிக்கு இருக்கிற சட்டம் எல்லாம் தெரியும்? அதெல்லாம் நம்ம வக்கீல் கிட்ட பேசி நமக்கு சாதகமா தீர்ப்பு வாங்கிக்கலாம் டா.. அந்த பொண்ணு ஏதோ சொல்றான்னு பயப்படாதீங்க..” என்றார்..

மார்க்கண்டேயனை கூர்ந்து பார்த்த வில்விழியோ “யாரு..? அத்தைக்கு இப்ப இருக்கற சட்டங்களை பத்தி ஒன்னும் தெரியாதா? உங்களுக்கு வேணும்னா நாட்டு நடப்பு தெரியாம இருக்கும் மாமா.. அத்தைக்கு எல்லா விஷயமும் தெரியும்.. நீங்க கம்பெனிக்கு போயிருக்கும் போது அத்தை வேலை எல்லாம் முடிச்சுட்டு வீட்ல லா புக்ஸ் எல்லாம் வச்சு படிச்சுக்கிட்டு இருக்காங்க.. அது மட்டும் இல்லாம நியூஸ் பேப்பர்ல வர்ற நியூஸ் இப்ப இருக்கிற கேஸ்களோட டீடைல்ஸ்.. இது எல்லாமே அவங்களுக்கு அத்து படி.. மூணு வருஷத்துக்கு முன்னாடி நான் இந்த வீட்ல இருந்தப்போ அத்தைக்கு இந்த மாதிரி நியூஸ் எல்லாம் தெரிஞ்சுக்கறதுக்கு ஹெல்ப் பண்ணதே நான்தான்.. ஆன்லைன்ல வித்தியாசமான கேஸ் பத்தின டீடெயில்ஸ்.. இப்ப இருக்கிற வக்கீல்கள் எப்படி வாதாடுறாங்க.. ஜட்ஜ்மெண்ட் எப்படி கொடுக்குறாங்க.. இதை பத்தி எல்லாம் நிறைய டீடெயில்ஸ் அவங்களுக்கு நான் எடுத்து கொடுத்து இருக்கேன்.. நீங்க இல்லாதப்போ அவங்க நிறைய லாயர்ஸோட கூட ஃபோன்ல பேசி இருக்காங்க.. சில கேஸஸ்ல இவங்க குடுக்கற சில டிப்ஸ் அந்த லாயர்ஸூக்கே ஹெல்ப்பா இருந்திருக்குன்னு அவங்க சொல்லி இருக்காங்க.. இவங்களுக்கு அந்த ஃபீல்டுல இவ்வளவு டேலண்ட் இருக்கும்போது அதெல்லாம் இப்படி வேஸ்ட் பண்றாங்களேன்னு வருத்தமும் பட்டிருக்காங்க..”

வில்விழி சொன்னதை கேட்டு அப்படியே அதிர்ந்து  வாயடைத்து போய் நின்றது மார்க்கண்டேயன் மட்டும் இல்லை அவரது இரு மகன்களும் கூடத்தான்..

அம்பு பாயும்..

அம்பு..!! – ௮ (8)

“ஐயையோ.. முதலுக்கே மோசம் பண்ணிருவா போலயே..  சொக்கா.. என்னை காப்பாத்து.. இவ வேற கொஞ்சம் நிமிண்டி விட்டா போதும்.. பத்திட்டு எரியறா..   இந்த அப்பா வேற ஓவரா பேசி இவளை கிளப்பி கிளப்பி விடுறாரே..”

நாலா பக்கமும் விழிகளை உருட்டியபடி திருதிருவென விழித்துக் கொண்டு இதை எப்படி சமாளிப்பது என்று யோசித்து திண்டாடிக் கொண்டிருந்தான் இந்தர்..

“டேய் இந்திரா.. உன் நிலைமை ரொம்ப மோசமாயிரும் போலயேடா..  ஏடாகூடாமா  இப்படி ரெண்டு டார்ச்சர்க்கு நடுவுல மாட்டிக்கிட்டியேடா.. சிக்கினா சின்னாபின்னமாக்காம விடமாட்டாங்க.. இன்னைக்குன்னு பார்த்து இந்த பிரித்வியை வேற காணோம்.. கொஞ்சம் கூட இருந்து ஏதாவது ஹெல்ப் பண்ணுவான்னு பாத்தா நேரம் பார்த்து எங்க தொலைஞ்சான்னு தெரியல பாவிப்பய.. டேய் எரும.. எங்கடா போய் ஒழிஞ்ச?”

மனதிற்குள் ப்ரித்விக்கும் அர்ச்சனை செய்தபடியே வில்விழியிடம் திரும்பி..

“வில்லி..” என்று அவசரப்பட்டு அழைத்தவன் நாக்கை கடித்தபடி “இன்னைக்கு உன் நாக்குல சனி அவர் இஷ்டத்துக்கு தாண்டவம் ஆடிகிட்டு இருக்காரு டா.. ஏற்கனவே கிளம்பி போறேன்னு சொல்லிக்கிட்டிருக்கா.. இதுல இவர் முன்னாடி வில்லின்னு வேற கூப்பிட்டுட்டோம்.. இப்ப சலங்கை கட்டி ஆடப்போறா..”

பாவமாய் அவள் புறம் பார்த்தவன் “ஹிஹி” என்று அசிங்கமாக இளித்துவிட்டு “சாரி.. விழின்னு கூப்பிட வந்து டங்கு ஸ்லிப்பாயிடுச்சு.. கொஞ்சம்  இரு விழி.. அப்பா கிட்ட நான் பேசறேன்.. அதுக்குள்ள அவசரப்பட்டு நீ எந்த முடிவும் எடுத்திராத.. ” என்றவன்

தன் தந்தை பக்கம் திரும்பி “அப்பா.. நான் சொல்றதை முதல்ல கேளுங்க..” என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்த நேரம் சரியாக கேட்டை திறக்கும் சத்தமும் ப்ருத்வி குதிரையை ஓட்டி உள்ளே வர குதிரையின் குளம்படி சத்தமும் கேட்டது..

அதை கேட்டு ஆசுவாசமாய் ஒரு பெருமூச்செடுத்த இந்தர் “அப்பாடா வந்துட்டான்.. கொஞ்சம் சமாளிக்கலாம் இவரை.. கொஞ்சம் விட்டா பத்து நிமிஷத்துல என் மொத்த வாழ்க்கையையும் அழிச்சிருப்பாரு.. எவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு இவளை சமாதானப்படுத்தி இழுத்துட்டு வந்து இருக்கேன்.. மொத்தத்தையும் ஒரு டயலாக்கை வச்சு முழுசா காலி பண்ணி தரை மட்டமாக்க பார்க்கறாரு.. இந்த அப்பாங்கள்லாம் ஏன் தான் இப்படி இருக்காங்களோ..”

இப்படியே யோசனையில் இருந்தவனின் சிந்தனையை கலைத்தார் மார்க்கண்டேயன்..

“என்னடா.. அவ இஷ்டத்துக்கு பேசிக்கிட்டே இருக்கா.. நீ எந்த ரியாக்ஷனும் இல்லாம வாயை மூடிட்டு இருக்கே..”

அவர் கேட்ட அதே நேரம் உள் நுழைந்த ப்ருத்வி வில்விழியை பார்த்த வியப்பில் விழி விரித்து “மலரு.. எப்ப வந்த? முதல்ல எங்க போன நீ? இப்ப எப்படி இருக்க..?” என்று உற்சாகமாக கேட்டுக் கொண்டிருந்தவன் அப்போதுதான் சக்தியை கவனித்திருக்க

“ஆமா.. இதாரு க்யூட்டி பை.. ஹாய் குட்டி. க்யூட்டா டால் மாதிரி இருக்கீங்களே.. குட்டி பொண்ணு..” என்று குழந்தையின் நாடியில் கைவைத்து கொஞ்சினான்..

“மலர்.. உங்க குழந்தையா? அப்ப இங்கே இருந்து போகும்போது பிரக்னண்டா இருந்தியா? இந்த இளவரசி பேர் என்ன?” என்று நேராக மலரை விசாரிக்க தொடங்க

மார்க்கண்டேயனோ  “ஏ.. ப்ருத்வி… நல்லா விசாரிச்சு முடிச்சிட்டியா? இல்ல உள்ளே இருந்து ஒரு ஆரத்தி தட்டு எடுத்துட்டு வந்து நீயும் உங்க அம்மாவும் சேர்ந்து ஆர்த்தி எடுத்து அவளை பூரண கும்பம் வெச்சு வரவேற்க போறிங்களா?” என்று நக்கலாக கேட்டார்..

அவனோ அவர் பேச்சில் இருந்த நக்கலை அலட்சியப்படுத்தியவன் “ஆரத்தி எடுக்கணும் தானப்பா..? இந்தர் மக.. இந்த வீட்டு இளவரசி முதல் முதலா இந்த வீட்டுக்குள்ள வரா.. நியாயமா பார்த்தா ஆரத்தி எடுத்து தானப்பா உள்ள கூப்பிடனும்.. புள்ள பெத்து முதல் முதலா வீட்டுக்கு தூக்கிட்டு வர மருமகளை புகுந்த வீட்ல ஆரத்தி எடுத்து தானே உள்ள கூப்பிடுவாங்க.. மானுவை அப்படி தானே கூப்பிட்டீங்க.. என்னம்மா நீங்களும் அப்படியே நிக்கிறீங்க? அவங்களை வெளியில நிக்க வெச்சே பேசிக்கிட்டு இருக்கீங்க?”

ப்ருத்வி கேட்க சகுந்தலாவோ இருதலை கொள்ளி எறும்பாய் தவித்து போனாள்..

மார்க்கண்டேயனை பார்த்து பார்வையாலேயே அவள் கெஞ்ச “சரி சரி.. சொல்ற மாதிரி என் பேத்தி முதல் முதல்ல இந்த வீட்டுக்கு வந்துருக்கா.. அவளை இப்படி வெளியில நிக்க வச்சு பேச வேண்டாம்.. சக்கு.. போ.. போய் ஆரத்தி எடுத்துட்டு வா.. ஆனா இந்த ஆரத்தி என் பேத்திக்கு மட்டும்தான்..” என்றார் இறுக்கமான குரலில்..

“ஐயோ.. மறுபடியும் வில்லங்கத்தை கூட்டுறாரே.. இவ வேற இப்ப தொடங்கிடுவாளே..” என்று நினைத்தவன் ப்ருத்விக்கு கண்ணை காட்டி “டேய் கொஞ்சம் சமாளி டா..” என்று சத்தமின்றி வாயசைத்து சொல்லவும் அவனும் கண்ணை மூடி திறந்து நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்பது போல் சைகை செய்தான்..

வில்விழி இந்தரை முறைத்தபடி பல்லை கடித்துக்கொண்டு நின்றிருக்க சகுந்தலாவோ மார்க்கண்டேயன் சொன்னதுதான் தாமதம்.. வேகமாக உள்ளே போய் ஆரத்தி கரைத்து அடுத்த இரண்டாவது நிமிடம் எடுத்துக்கொண்டு வெளியே ஓடி வந்தார்..

“அம்மா பாத்தும்மா.. தட்டு கீழே விழுந்திட போகுது..”

“அதெல்லாம் விழாதுடா..”  என்றவர் பேத்தியை கண்ணார கண்டு கொண்டே கண்கள் பனிக்க ஆரத்தி எடுத்து அவள் நெற்றியில் பொட்டை வைத்துவிட்டு தன் மகன் நெற்றியில் வைத்தவர் ஏதோ தைரியத்தில் மருமகள் நெற்றியிலும் சட்டென வைத்துவிட “சக்கு..” என்று உறுமினார் மார்க்கண்டேயன்..

அவரோ மார்க்கண்டேயன் பக்கம் கூட திரும்பாமல் தட்டை பிருத்வியிடம் தந்து “டேய்.. போய் இதை வெளியில் கொட்டிட்டு வாடா..” என்றார்..

“அட என்னம்மா.. என்னை போய் இந்த வேலை எல்லாம் வாங்குறீங்க..”

அவன் கேட்க இந்தருக்கோ அதை கேட்டு சட்டென புறை ஏறியது..

“அடே..ய்.. உடன் பிறந்தவனே.. இதுக்கே இப்படி சலிச்சிக்கற? ஹைய்யோ.. இன்னும் நான் கண்டிஷன் எதையுமே சொல்லலயே.. அந்த கண்டிஷன் எல்லாம் கேட்டா இந்த வேலை செய்யறதெல்லாம் ஒண்ணுமே இல்லன்னு புரிஞ்சுக்கவடா தங்கம்.. இப்போதிலிருந்தே பழகிக்கோ.. அம்மா தான் உனக்கு முதல் வேலை கொடுத்து இருக்காங்க.. ப்ராக்டிஸ் செஷன் தொடங்கிருச்சுடா உனக்கு..”

உள்ளுக்குள் பல கலவரங்கள் நிகழ்ந்து கொண்டிருக்க  சங்கடம் நிறைந்த புன்னகையுடன் சிரித்த முகமாக நின்றிருந்தான் இந்தர்..

சகுந்தலா அதற்கு மேல் பொறுமை இல்லாமல் பட்டென இந்தரின் கையில் இருந்து சக்தியை வாங்கிக்கொண்டு குழந்தையின் முகம் முழுவதும் முத்தமிட்டு

“செல்ல குட்டிமா.. இந்த வீட்டு மகாலக்ஷ்மி டா நீ.. எங்கேயோ போய் கண்காணாத இடத்துல பிறந்து இப்படி கஷ்டப்பட்டு இருக்கியே? இங்க இருந்து இருந்தா உன்னையும் உங்கம்மாவையும் கண்ணுக்குள்ள வெச்சு பார்த்திருப்பேன்.. எவ்வளவு பேர் இருக்கோம் உன்னை பார்த்துக்கறதுக்கு.. இப்படி நீயும் உங்க அம்மாவும் எங்கேயோ போய் அனாதை மாதிரி வாழ்ந்து இருக்கீங்களேடா..” என்று புலம்பியவர்

அதற்கு மேல் அங்கு நிற்க கூட இல்லை.. உள்ளே சென்று ஒரு கதிரையில் அமர்ந்தவர் மடியில் பிள்ளையை வைத்துக் கொண்டு அவளோடு பேசி விளையாட ஆரம்பித்து விட்டார்…

சக்தியோ அவர் ஏற்கனவே ஏதோ தனக்கு ரொம்ப பரிச்சயமானவர் என்பது போல பார்த்தவுடன் அவரோடு ஒட்டிக்கொண்டாள்.. எப்போதும் போல தன் மழலை பேச்சால் கொஞ்சி குலாவி பேசி அவரை மயக்க தொடங்கி விட்டாள் அவள்..

“அப்பா.. எதுவா இருந்தாலும் மலரை உள்ள கூப்பிட்டு பேசிக்கலாம் பா.. மலரை உள்ள கூப்பிடுங்க.. அவ அம்மாவோட பேசிக்கிட்டு இருக்கட்டும்.. நம்ம மூணு பேரும் தனியா பேசலாம்.. அவனோட ஒரு வார்த்தை கூட பேசாம மலரை வெளியில போக சொன்னீங்கன்னா அது எப்படிப்பா நியாயமாகும்.. இப்ப மலர் வெளியில போனா நஷ்டம் மலருக்கு மட்டும் இல்ல.. உங்க பிள்ளைக்கும் தான்.. புரிஞ்சுக்கோங்க பா.. என்ன பேசணும்னாலும் நிதானமா பேசி முடிவெடுங்க.. இந்தர் ஏதோ சொல்லணும்னு நினைக்கிறான்.. அவனும் சொல்லட்டும்.. நீங்க என்ன சொல்லணும்னு நினைக்கிறீங்களோ அதையும் சொல்லுங்க.. பேசி முடிவெடுப்போம் பா.. அவசரப்பட்டு முடிவு எடுக்க இது ஒன்னும் சாதாரண விஷயம் இல்ல.. அவங்க மூணு பேரோட வாழ்க்கை பா..”

ப்ருத்வி பேசுவதையே ஆச்சரியமாக பார்த்திருந்தாள் வில்விழி.. இவ்வளவு தெளிவாக பேசுபவன் எப்படி மான்விழியையும் தன் குழந்தையையும் இவ்வளவு நாளாக பிரிந்து இருக்கிறான் என்று வியப்பாக இருந்தது அவளுக்கு..

“சரி சக்கு.. இவளை உள்ள கூட்டிட்டு போ.. நானும் இந்தரும் ப்ருத்வியும் கொஞ்சம் பேசிட்டு வரோம்..” என்று மார்க்கண்டேயன் சொல்லி முடிக்கவில்லை..

சகுந்தலா குழந்தையுடன் வேகமாய் வந்து “அம்மாடி.. வாம்மா உள்ள..” என்று மலர்விழியை கட்டி அணைத்து தன்னுடன் கூட்டி போக  மார்க்கண்டேயனோ அவரைத்தான் முறைத்துக் கொண்டு இருந்தார்..

சட்டென மார்க்கண்டேயனை பார்த்து எச்சில் விழுங்கியவர் “அதுக்கு தானங்க பேச போறீங்க.. எப்படியும் நல்ல முடிவா சொல்லுவீங்கன்னு ஒரு நம்பிக்கை தான்..” என்று தயங்கி தயங்கி சொல்லிக் கொண்டே அதற்கு மேல் அவர் புறம் பார்க்காது தலையை குனிந்து கொண்டு வேகமாக வில்விழியின் தோளில் கை வைத்து அழைத்துப் போனார்..

அதற்குள் ப்ருத்வியோ “அப்பா நான் இந்தர் கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசும் பேசணும்.. நாங்க ரெண்டு பேரும் ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் தனியா பேசிட்டு வரோம்.. நீங்க இங்கயே இருங்க..” என்க

“அதை என் முன்னாடியே பேசுங்க.. அது என்ன தனியா பேசுறது..?” என்று மார்க்கண்டேயன் கேட்க

“இல்லப்பா.. அது.. உங்க முன்னாடிலாம் பேச முடியாது.. நாங்க சின்ன பசங்க.. ஏதாவது பேசிப்போம்.. ஒரு ஃபைவ் மினிட்ஸ் தான்பா… நான் பேசிட்டு உடனே வந்துடறேன்..” என்று அவன் முகம் சுருக்கி கெஞ்ச..

“சரி சரி.. பேசிட்டு வா..” என்றவரும் அப்படியே அங்கிருந்த நீள்விருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டவர்

உணவு மேஜை முன்னே அமர்ந்து அளவளாவிக் கொண்டிருந்த வில்விழியையும் சகுந்தலாவையும் நடுநடுவே தன் பிஞ்சு விரல்களால் அவர்கள் முகங்களை தன் புறம் திருப்பி அவர்களோடு அவர்கள் கதைப்பது போலவே தானும் புரியாத மொழியில் கதைத்துக் கொண்டிருந்த சிறியவளையும் ஆழ்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்..

இந்தரும் ப்ருத்வியும் ஒரு அறைக்குள் சென்ற மறு நொடியே இந்தர் வேகமாய் கதவைத் தாழிட்டு “டேய் ப்ருத்வி.. எப்படியாவது அப்பாவை சமாளிக்க ஹெல்ப் பண்ணுடா.. சுத்தமா முடியலடா.. இந்த வில்லி வேற என்கிட்ட இருந்து எப்ப பிச்சுக்கிட்டு போகலாம்னு காத்திருக்கா.. ரெண்டு பேரையும் சமாளிக்கறதுக்குள்ள எனக்கு பைத்தியமே பிடிச்சுடும் போல இருக்கு..”

அவன் சொன்னதை கேட்டவன் “அது ஒன்னும் ப்ராப்ளம் இல்லடா.. கொஞ்சம் மலர் அட்ஜஸ்ட் பண்ணி பழையபடி இந்த வீட்ல அப்பாவோட  ரூல்ஸை ஃபாலோ பண்ணி இருந்துக்கிட்டான்னா அப்புறம் அப்பாவ சமாளிச்சுடலாம்.. ஆனா அவர்கிட்ட அவ பழைய படி மானு மாதிரி அவர் சொன்னதெல்லாம் கேட்டு நடப்பான்னு பிராமிஸ் பண்ணனும்..”

அவன் சொன்னதை கேட்ட இந்தருக்கு தலையே சுற்றியது..

“டேய்.. அரை மண்டையா.. விஷயம் புரியாம உளரிட்டே போகாதடா.. அப்பாவோட ரூல்ஸை அவ ஃபாலோ பண்ணறது இருக்கட்டும்.. அந்த வில்லி என்கிட்ட சில பல கண்டிஷன்களை போட்டு இருக்காடா..”

“என்னது..? கண்டிஷனா..? இரு இரு.. அது என்ன அப்போலருந்து வில்லி வில்லின்னு சொல்லிட்டு இருக்கே.. நீ வில்லின்னு கூப்பிடுறதுக்கும் நீ அவளை பார்க்கிற பார்வைக்கும் சம்பந்தமே இல்லாம இருக்கே டா..” அவனை ஒரு ஆராய்ச்சி பார்வை பார்த்தபடி கேட்டான் பிருத்வி..

“டேய் அவ பேரை வில்விழின்னு மாத்திக்கிட்டு இருக்காடா.. பேரிலேயே தெரியுது இல்ல.. அவ எப்படி போனவ எப்படி திரும்பி வந்து இருக்கான்னு.. இனிமே பழைய மலரை தேடுனாலும் கிடைக்க மாட்டா.. வில்லுலருந்து வர்ற அம்பு மாதிரி கண்டிஷன் போட்டே கொல்றாடா மனுஷனை.. அந்த கண்டிஷன் எல்லாம் ஃபாலோ பண்ணா தான் என்னோட சேர்ந்து இருப்பேன்னு சொல்றா.. இல்ல மறுபடியும் குழந்தையை தூக்கிட்டு என்னை விட்டு போயிருவேன்னு மிரட்டுறாடா.. இந்த முறை அவ என்னை விட்டு போனா அப்புறம்…”

அதற்கு மேல் பேச முடியாமல் அவனுக்கு தொண்டை அடைக்க

“புரியுதுடா.. சரி.. பார்த்துக்கலாம் விடு.. ஆமா.. அப்படி என்ன கண்டிஷன் போட்டா அவ..?” என்று கேட்க

“அவ போட்டது கண்டிஷனே இல்லடா.. ஒவ்வொண்ணும் ஒவ்வொரு அணுகுண்டு.. அதை அப்பா முன்னாடி சொல்றதுக்கே பயமா இருக்குடா எனக்கு..”

“அப்படி என்னடா கண்டிஷன்? ரொம்ப சஸ்பென்ஸை ஏத்தாம சொல்லித் தொலைடா.. எனக்கு மண்டை வெடிக்குது..”

“அது.. இந்த வீட்ல இனிமே பொம்பளைங்க ராஜ்யம் தானாம்.. அவங்கதான் இந்த வீட்ல நடக்கிற எல்லாத்தையும் டிசைட் பண்ணுவாங்களாம்.. அவங்க செஞ்ச அத்தனை வேலைகளையும் நம்ம செய்யணுமாம்.. குழந்தைகளை பாத்துக்குறதுல இருந்து சமையல் வேலை வரைக்கும்..”

“நம்ம செய்யணுமா? ஆமா.. இந்த நம்பங்குறது..”

அவன் சந்தேகமாய் இழுக்க இந்தரோ அவன் என்ன கேட்கிறான் என்று புரிந்து விட “அப்பாவையும் சேர்த்து தான்டா சொல்றா..”

இன்னும் கொஞ்சம் விட்டால் அவன் அழுது விடுவான் போல இருந்தது..

“சோலி முடிஞ்ச்சு”

என்ற பிருத்வியோ நம்ப முடியாமல் விழி விரித்து அவனையே மலங்க மலங்க பார்த்து கொண்டு இருந்தான்..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௭ (7)

இந்த்ர தனுஷ் – ஒரு காலத்தில் பெயர் பெற்ற வில்லாளன்.. வில் வித்தையில் கர்ணன் அர்ஜுனனுக்கு அடுத்ததாக இவன் பெயரை சொல்லும் அளவிற்கு அதில் சிறந்து விளங்கியவன்.. வில்வித்தைக்கான போட்டி எங்கு நடந்தாலும் அங்கு அவன் பெயர் முதல் மூன்று இடங்களில் எதிரொலிக்காமல் இருந்ததே இல்லை..

அப்படிப்பட்டவன் மூன்று வருடங்களாய் ஒரே அறையில் உலகமே கவிழ்ந்து போனதாய் உயிர் இல்லாது முடங்கி இருந்தான்.. தன்னவளின் நினைவுகளோடு தனிமையில் ஆதங்கத்தோடும் ஏக்கத்தோடும் வேதனையோடும் கழித்துக் கொண்டிருந்தான் அவன்..

வில் வித்தை பயிற்சிக்காக அவன் ஏற்படுத்திய பயிற்சி கூடம் தான் இந்த்ர தனுஷ் ஆர்ச்சரி அகடமி.. மூன்று வருடங்களுக்கு முன்னால் அந்த அகடமியில் பயிற்சிக்கு இடம் கிடைக்காது ஏமாந்து திரும்பி போனவர்கள் எத்தனையோ பேர்..

ஆனால் மூன்று வருடங்களாக கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதன் பெயரை இழந்து பொலிவை இழந்து இன்று விரலால் எண்ணி விடக்கூடிய எண்ணிக்கையில் மட்டுமே விளையாட்டு வீரர்கள்  அங்கே பயிற்சிக்கு வந்து கொண்டு இருந்தார்கள்.. ஒன்று இரண்டு பயிற்சியாளர்கள் மட்டுமே இருக்க அவர்களும் அங்கு வேலை செய்யும் ஆர்வமே இல்லாமல் விலகிப் போக நினைத்திருந்தார்கள்..

இந்த சமயத்தில்தான் சம்யுக்தா அகடமியோடு பார்ட்னர்ஷிப் டீலிங் பேச போயிருந்தவன் கண் முன்னால் இப்போது வில்விழியாக மாறி இருந்த மலர்விழி தோன்றியிருந்தாள்..

காரில் வரும்போது அதை ஓட்டிக்கொண்டு வந்தவன் நடுநடுவே வில்விழியின் மடியில் “அவ்வா.. ட்ர்ர்.. பப்பே..” என்று புரியாத மழலை சிதறல்களை உளறல்களாய் உதிர்த்தபடி அவள் முகத்தில் கை வைத்து விளையாடி கொண்டு அவள் விழியோடு விழி உருட்டி பேசிக்கொண்டு இருந்த சக்தியை சுவாரஸ்யமாய் அதே சமயம் ஏதோ ஒருவித ஏக்கப் பார்வை வீசி பார்த்துக் கொண்டு வந்தவன் நடு வழியில் திடீரென வண்டியை நிறுத்தினான்..

இந்தரிடம் வில்விழி என்னவென்று கேட்க அவனோ அவளிடம்

“ஏ வில்லி.. எனக்காக ஒரே ஒரு வேலை மட்டும் பண்றியா?” என்று கேட்க

“கண்டிஷன் எதையும் என்னால மாத்த முடியாது.. அது தவிர வேற எதை வேணா கேளு பண்றேன்..”

“அதுதான் அந்த கண்டிஷன் எல்லாம் பண்றேன்னு ஒத்துக்கிட்டேனேடி.. அதை பத்தி மறுபடியும் பேசமாட்டேன்.. இது வேற.. கொஞ்சம் வீட்டு வரைக்கும் எனக்கு பதிலா நீ கார் டிரைவ் பண்றியா? ப்ளீஸ்..” சக்தியை விழிகள் கலங்க பார்த்தபடி அவளிடம் கெஞ்சி கேட்டுக் கொண்டிருந்தவன் அவன்..

அவன் முதல் முறையாய் அவளிடம் கெஞ்சுகிறான்.. அதுவும் அவன் குழந்தையோடு நேரம் செலவிட.. அவன் நினைத்திருந்தால் என் உதிரத்தில் உதித்த குழந்தை இவள்.. இவளோடு விளையாடுவதற்கு உன்னிடம் நான் எதற்கு அனுமதி கேட்க வேண்டும் என்று நினைத்திருக்கலாம்..

மகளுக்கு அவள் தந்தையின் முழுமையான அன்பு கிடைப்பது அவளுக்கும் மகிழ்ச்சியை தான் தந்தது என்றாலும் தனக்குத்தான் எப்போதும் அவன் பார்வையில் முதலிடம் இருக்க வேண்டும் என்று அசையாத வேட்கை கொண்டாள் அவள்..  மனை அதிகாரத்திற்குப் பிறகே மகள் அதிகாரம் வரவேண்டும் என்று எதிர்ப்பார்த்தவளுக்கு பெருத்த ஏமாற்றமாகித் தான் போனது..

“புள்ள வந்த உடனே பொண்டாட்டி கண்ணுக்கு தெரியலல்ல… அந்த முட்டை கண்ணை உருட்டி உருட்டி புரியாத பாஷை பேசி பேசியே அவனை அப்படியே மயக்கி தன் பக்கம் இழுத்துகிட்டா.. சவால்ல வேற ஜெயிச்சுட்டான்னா நம்மள கண்டுக்கவே மாட்டான் போலயே.. ம்ம்ம்ம்.. இந்த ஆறு மாசத்துல இவனை ஒரு வழி பண்ண வேண்டியது தான்.. இருடா.. உன்னை என் பின்னாடி பழையபடி அலைய வைக்கிறேன்..” மனதிற்குள் சபதம் எடுத்து கொண்டாள் வில்விழி..

யார் எவர் பின்னால் அலைய போகிறார்கள் என்பது கடவுளுக்கே வெளிச்சம்..

குழந்தையை கையில் வாங்கியவுடன் அவளை உயர தூக்கியவன் அவளை உலுக்கி விளையாட்டு காட்ட அவளோ களுக் களுக்கென்ற  சிரித்து வெள்ளை முல்லை சிரிப்பில் தன் தந்தையை தன்னோடு காந்தமாய் ஈர்த்து கட்டிபோட்டாள் சக்தி..

“சக்தி செல்லம்.. அப்பா கிட்ட வந்துட்டீங்களா? இனிமே நீங்க எப்பவும் அப்பாவோட தான் இருப்பீங்க.. உங்களை எங்கேயும் போக விட மாட்டேன்.. என் தங்கம் டா நீங்க..” என்று சொல்லி

அப்படியே தன் மார்போடு அவளை இறுக்க அணைத்து சக்தியின் முகம் முழுவதும் முத்தமிட்டு கொண்டே தன் பக்க இருக்கையில் வந்து ஏறி அமர்ந்து கொண்டான்..

அதன் பிறகு இமைக்கும் நொடி கூட சக்தியின் முகத்திலிருந்து வேறு பக்கம் அவன் பார்வை திரும்பவில்லை.. கார் வீடு வந்து சேரும் வரை தன் மகளோடு ஆசை தீர விளையாடிக் கொண்டிருந்தான் அவன்.. ஆனால் வீட்டுக்கு வந்தும் ஆசை தீர்ந்த பாடில்லை அவனுக்கு..

அப்போதும் சக்தியை விலக மனமில்லாமல் அவளை தானே தூக்கிக்கொண்டு வீட்டிற்குள் நுழைய உள்ளே நுழைந்தவனை கண்ட சகுந்தலா அவன் மலர்ந்த முகத்தையும் அவன் பக்கத்திலேயே இருந்த  வில்விழியையும் பார்த்தவள் மகிழ்ச்சியில் திக்கு முக்காடி போனாள்..

“மலரு.. வந்துட்டியாம்மா?” என்று கேட்டபடி முன்னே அடிவைத்து அவளை நோக்கி போனவளை மார்க்கண்டேயனின் குரல் தடுத்தது..

“சக்கு… இன்னொரு அடி எடுத்து வச்ச நீயும் அவளோடயே சேர்ந்து வீட்டை விட்டு வெளியில போக வேண்டியதுதான்..”

அதன் பிறகு சகுந்தலா எங்கே முன்னேறி செல்வது அப்படியே தான் நின்ற இடத்திலேயே வந்து ஆணி அடித்தார் போல் நின்று கொண்டாள்..

தன் இடத்தில் இருந்து மெல்ல எழுந்த மார்க்கண்டேயனோ “எதுக்குடா இந்த ஓடுகாலியை திரும்ப வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வந்தே? நான் எவ்வளவு நாளா உன்னை இவளை மறந்துட்டு இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணிக்கன்னு சொல்லிட்டு இருக்கேன்..? இத்தனை நாளா இவளை மறக்க முடியாம ஏதோ உயிர் போன மாதிரி ஜடமா வாழ்ந்துட்டு இருந்த.. இப்ப இவளை பார்த்த உடனே இவளை கூட்டிட்டு வந்துட்டியா? என்ன.. இவளோட வாழ போறியா?”

“ஆமாம்பா.. அவளோட வாழ போறேன்.. அதுல என்னப்பா தப்பு? எனக்கு பொண்டாட்டின்னா அது அவ மட்டும் தான் பா.. என் மனசுல இருந்து அவளை தூக்கி எறிஞ்சிட்டு வேற யாரையும் அந்த இடத்துல வைச்சு என்னால  பார்க்க முடியாது.. அவ என் வாழ்க்கையில இருக்கணும்னா அதுக்காக நான் என்ன வேணா பண்ணுவேன்..’

“பைத்தியக்காரனாடா நீ என்னிக்கு உன்கிட்ட சொல்லாம உன்னை விட்டுட்டு ஓடிப்போனாளோ அன்னிக்கே உனக்கும் இவளுக்கும் இருக்கிற உறவு அறுந்து போச்சு.. இப்ப அவளோட வாழ போறேன்னு கூட்டிட்டு வந்து இருக்கியே திரும்ப அதே மாதிரி ஓட மாட்டான்னு என்னடா நிச்சயம்? அப்படி ஓடிட்டான்னா மறுபடியும் இதே மாதிரி தேவதாஸா திரிஞ்சுக்கிட்டு இருப்பியா? இங்க பாரு.. அதுக்கு நீ இவ்வளவு நாள் இருந்த மாதிரி எப்பவும் தேவதாசாவே இருந்திரு.. இன்னொரு முறை அடி வாங்குனா தாங்க மாட்ட டா நீ..”

“இல்லப்பா.. அவ என்னை விட்டு போக மாட்டா.. நிச்சயமா நான் இந்த முறை என்னை விட்டு அவளைப் போக விடமாட்டேன்.. அப்படி அவ போகக்கூடாதுன்னா அது உங்க கையில தான் பா இருக்கு..”

“என்னது.. இந்த ஓடுகாலி ஓடாம இருக்குறது என் கையில இருக்கா? ஏதாவது புரியிற மாதிரி பேசுறியா நீ..

அது சரி.. இந்த குழந்தை யாரு..?”

அவனையும் அவளையும் நிதானமாக முறைத்தபடி அவர் கேட்க

“உங்க பேத்திபா.. என் பொண்ணு சக்தி.. இப்போ என்னோட இன்னொரு உயிர்..”

அதைக்கேட்ட சகுந்தலாவின் கைகளும் கால்களும் உடனே ஓடிச் சென்று தன் பேத்தியை கையில் அள்ளிக் கொள்ள துடித்துப் பரபரத்தது..

“ஓ.. இப்ப எனக்கு புரியுது.. இங்க பார்.. இந்த குழந்தைக்காக நீ அவளோட சேர்ந்து வாழணும்னு கட்டாயம் எல்லாம் இல்லை.. இந்த குழந்தையை நம்மளே வச்சுப்போம்.. அவளை அத்து விட்டு அனுப்பிச்சு விடு.. அவளை எல்லாம் நம்ப முடியாது.. சொன்னா கேளுடா..  இந்த குழந்தை இந்த வீட்டு வாரிசு.. இவளை விட்டுக் கொடுக்க முடியாது.. இந்த ஓடுகாலி ஏதாவது பிரச்சனை பண்ணா அதை கோர்ட்டு மூலமா எப்படி சமாளிக்கணும்னு எனக்கு தெரியும்.. இந்த குழந்தை அவகிட்ட வளர்ந்தா அவளை மாதிரியே இன்னொரு ஓடுகாலியா தான் வளருவா..”

“மாமா வார்த்தையை அளந்து பேசுங்க.. என் பொண்ணுக்கு என்னைக்கும் அந்த நிலைமை வராது.. நான் வரவும் விட மாட்டேன்.. அவ கனவு காணற மாதிரி  ஒரு வாழ்க்கையை தேடி ஓட வேண்டிய அவசியத்தை என்னிக்குமே அவளுக்கு வரவே விட மாட்டேன்.. அவ கனவு நிறைவேற அவளுக்கு என்னவெல்லாம் தேவையோ அதை நானே அவளுக்கு பண்ணி கொடுப்பேன்.. என்னால யார் உதவியும் இல்லாம தனியாவே அதை பண்ணமுடியும்”

“யாருடி உனக்கு மாமா? என்னைக்கு நீ இந்த வீட்டை விட்டு போனியோ அப்பவே  இந்த மாமா மருமக உறவு எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு.. இப்ப எங்க வீட்டை பொறுத்தவரைக்கும் நீ யாரோ ரோட்ல போற ஒருத்தி.. நான் என் புள்ள கிட்ட பேசிட்டு இருக்கேன்.. நீ வாயை திறக்காத..”

“நீங்க உங்க புள்ள கிட்ட என்ன வேணா பேசலாம்.. ஆனா என்னை பத்தி என் பொண்ணை பத்தி பேசுனீங்கன்னா நான் வாயை தொறந்து தான் ஆகணும்.. கஷ்டப்பட்டு புள்ளைய பெத்து ரெண்டு வருஷம் வளர்த்து உங்க கிட்ட தூக்கி குடுத்துட்டு போவேன்னு நினைச்சீங்களா..? அதுக்கு வேற ஆளை பாருங்க.. என் குழந்தை என்னோட தான் இருப்பா.. இந்தர்.. நீங்க குழந்தைய குடுங்க நான் கிளம்புறேன்.. இது சரிப்பட்டு வராது..”

அவள் பட்டென்று சொல்லிவிட இந்தரோ ஆடி போனான் ஒரு நொடி..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௫ (5)

“குடும்ப தலைவியா?”

அவன் புருவம் உயர்த்தி கேட்க

“ஆமா குடும்பத் தலைவி தான்.. சொல்லப்போனா குடும்ப தலைவிகள்.. நான்.. உங்க அம்மா.. உங்க தம்பி பொண்டாட்டி.. அதாவது என் அக்கா.. அப்புறம் ஃபாரின்ல படிக்கிற உங்க தங்கச்சி.. நாங்க நாலு பொண்ணுங்க தான் அந்த வீட்டில என்ன நடக்கும் எப்ப நடக்கும் எப்படி நடக்கும்னு டிசைட் பண்ணுவோம்.. இத்தனை நாள் நீங்க.. உங்க தம்பி.. உங்க அப்பா.. மூணு பேரும் என்னல்லாம் பண்ணிட்டு இருந்தீங்களோ அது அத்தனையும் இனிமே நாங்க நாலு பேரும் சிறப்பா செய்வோம்.. அதே மாதிரி  இத்தனை நாள் எங்களுக்கு இருந்த அத்தனை ரோல்ஸ் அண்ட் ரெஸ்பான்ஸிபிளிட்டீஸூம் அப்படியே உங்களுக்கு ட்ரான்ஸ்பர் ஆயிடும்..”

“என்ன சொல்ற? நீ டிசைட் பண்ணுவேன்னு சொன்னது நடக்க சான்ஸ் இருக்கு.. ஆனா நீ இப்ப சொல்றதுக்கு முதல்ல எங்க அம்மா ஒத்துக்கணும்.. அப்படியே எங்க அம்மா ஒத்துக்கிட்டாங்கன்னாலும் உங்க அக்கா அதான் என் தம்பி பொண்டாட்டி இப்ப நம்ம வீட்ல இல்ல.. உங்க அம்மா வீட்ல இருக்கா..”

“என்ன..? எங்க வீட்டிலயா? அப்ப சின்ட்டூ..?”

அவள் கேட்க “சின்ட்டூ அவ கூட தான் இருக்கான்.. ப்ரித்வியும் மானுவும் பிரிஞ்சு தான் இருக்காங்க..”

“என்ன ஆச்சு? ஏன் பிரிஞ்சு இருக்காங்க? நானாவது உங்க அப்பா சொல்றதை கேட்க முடியாம ரொம்ப கஷ்டப்பட்டுட்டு இருந்தேன்.. அப்பப்ப அவரை மீறி ஏதாவது பண்ணிட்டு அப்புறம் அவர் பேசுற பேச்சுல நொந்து போயிட்டு இருந்தேன்.. ஆனா மானு எப்பவுமே ரொம்ப அமைதியானவளாச்சே.. உங்க அம்மா மாதிரியே உங்க குடும்பத்துக்கு சிக்குன இன்னொரு அடிமை தானே அவ? உங்க வீட்டில உங்க அப்பா என்ன சொல்றாரோ அப்படியே ஃபாலோ பண்ணுவாளே.. அப்புறம் என்ன ப்ராப்ளம்..”

“உங்க அக்கா அங்க இருந்து போனதுக்கு காரணம் ஷ்யாம் கர்ணா..”

“ஓ மை காட் .. அவ ஒரு லூசு.. சரியான பயந்தாங்கொள்ளி.. அவளை நான் எப்படியாவது எங்க வீட்டுலருந்து நம்ம வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வரேன்.. ஆனா இப்ப நான் சொன்ன கண்டிஷன்ல எந்த சேஞ்சும் இல்லை..”

“ஊர்மிளா நெக்ஸ்ட் மந்த் படிப்பு முடிச்சிட்டு வர போறா.. அப்பா அவ போகும்போதே அவ படிப்பை முடிச்சிட்டு வந்த உடனே அவளுக்கு கல்யாணம்னு சொல்லித்தான் அனுப்பி இருந்தாரு.. ஆக்சுவலா விஷ்வாவை தான் அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலாம்ன்னு அப்ப ப்ளான்.. ஆனா…”

“இதுக்கு உங்க தங்கச்சியை அப்படியே ஒரு பெரிய பாழுங்கெணறா பாத்து புடிச்சு தள்ளி விட்டுடுங்க.. அவ அப்படியே ஒரேடியா செத்துப்போயிடட்டும்.. அந்த ஆளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சு அவ தெனம் தெனம் சித்திரவதை அனுபவிக்கறதுக்கு நீங்களே உங்க கையாலே அவ கழுத்தை நெறிச்சு கொன்னு போட்டுருங்க..” கோபமாய் கத்தினாள் வேல்விழி..

“புரியுது.. ஆனா விஷ்வாவை பத்தி இப்பதான் நல்லா தெரிஞ்சு போச்சே.. அதான் இப்ப வேற மாப்பிள்ளை பார்த்துட்டாரு… எங்க ஸ்டேட்டஸ்க்கு ஏத்த மாதிரி மாப்பிளை பார்த்து இருக்கிறார்.. அப்பாவோட ஃப்ரெண்ட் பையன் தான்.. அவங்க கார்மெண்ட் பேக்டரி வச்சிருக்காங்க..  உனக்கு கூட அந்த அங்கிளை தெரியும்.. சக்கரவர்த்தி அங்கிள்..”

அவன் முடிக்கும் முன்பே “ம்க்கும்.. சுத்தம்.. ஒரு ஜெயில்ல இருந்து இன்னொரு ஜெயிலுக்கு மாத்த போறீங்க.. அவ்வளவு தானே..?”

அவள் சலிப்பாக கேட்க “அது அப்பா முடிவு பண்ணது..”

“ஹலோ.. இவ்வளவு நேரமா நான் பேசிட்டு இருந்தது எதுவுமே உங்களுக்கு புரியலையா? உங்க அப்பா முடிவு பண்ணது எதுவுமே இனி அந்த வீட்ல நடக்காதுங்கறது தான் என்னோட கண்டிஷனே.. அதனால ஊர்மிளா இங்க வந்த அப்புறம் அவ யாரை கல்யாணம் பண்ணிக்கணும்னு நினைக்கிறாளோ எப்ப கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னு நினைக்கிறாளோ அப்பதான் பண்ணிக்குவா.. அவ ஏதாவது வேலைக்கு போகணும்னு நினைச்சா போவா.. இதுல முடிவு சொல்றது.. முடிவெடுக்கறது அவளாதான் இருக்கணும்.. அப்படியே அட்வைஸ் பண்ணறதுன்னா நானு.. எங்க அக்கா.. உங்க அம்மா.. மூணு பேரும் பண்ணிக்கறோம்.. நீங்க உங்க அப்பா அப்புறம் உங்க தம்பி மூணு பேரும் நாங்க என்ன சொல்றோமோ அதை கேட்டு நடந்துக்கிட்டா போதும்.. ஓகேவா..?”

அவள் தீர்க்கமாய் சொல்ல அவளை ஆயாசமாய் பார்த்தான் அவன்.. வீட்டில் இதை சொன்னால் பெரிய ப்ரளயமே நடக்கும் என்று அவனுக்கு தெரியாதா என்ன..?

அவளுக்கோ இன்னும் கூட கோவம் அடங்கவில்லை..

“அந்தப் பொண்ணு எம் பி ஏ படிச்சிட்டு வர்றா.. அவளை ஒரு ரெண்டு வருஷம் கூட ஃப்ரீயா விட்டு வேலை பார்க்க விடாம அவளை கல்யாணம் பண்ணி கொடுத்து வீட்டோட அடைச்சு வைக்க பாக்குறீங்க.. உங்களுக்கு எல்லாம் மனசாட்சியே கிடையாதா?”

அவனை வெறுப்போடு பார்த்தபடி கேட்டாள் அவள்..

“ஹேய்.. ஊர்மி ஊருக்கு போறதுக்கு முன்னாடி நான் அப்பா கிட்ட என்ன பேசினேன்னு உனக்கு தெரியாதா? அவளுக்காக நானும் ப்ரித்வியும் எவ்ளோ பேசினோம்.. அவ படிச்சுட்டு வந்து வேலைக்கு போகட்டும்.. கல்யாணம் கொஞ்ச நாள் கழிச்சு அவ விருப்பத்தையும் கேட்டு பண்ணிக்கலாம்னு தானே நாங்க சொன்னோம்.. ஆனா அப்பா அக்செப்ட் பண்ணலையே.. என்ட் ஆஃப் த டே அவ  அவரோட பொண்ணு.. அவரு முடிவு பண்ணிட்டாரு.. அதுக்கு மேல நாங்க என்ன பண்ண முடியும்? நான் அவர்கிட்ட சொல்லி தான் பார்க்க முடியும்.. அதுக்கு மேல அவர் முடிவை நான் எப்படி மாத்த முடியும்னு நினைக்கிறே..?”

“அவர் அவளுக்கு அப்பான்னா நீங்க அவளுக்கு அண்ணன்.. ஏன் அவளுக்காக நீங்க முடிவு எடுக்க கூடாதா? ஃபர்ஸ்ட் நீங்களும் உங்க அப்பாவும் எதுக்கு முடிவு எடுக்கணும்? அவ மேஜர் தானே..? அவ வாழ்க்கை எப்படி இருக்கணும்னு அவளுக்கு முடிவெடுக்க தெரியாதா? அப்ஸர்டா இருக்கு நீங்க பேசுறது.. இப்பவே சொல்லிடறேன்.. அவ கல்யாண முடிவை அவ தான் எடுப்பா.. அப்படி அவ கல்யாணம் பண்ணிக்கறேன்னு சொல்லும் போது அவளுக்கு மாப்பிள்ளை பார்க்கிற வேலையை வேணும்னா உங்க அப்பாவும் அம்மாவும் சேர்ந்து செய்யட்டும்.. அதுவும் கூட அந்த மாப்பிள்ளையை அவளுக்கு பிடிச்சிருந்தா தான் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்..  ஒருவேளை அவ யாரையாவது லவ் பண்ணா அந்த பையனை பத்தி விசாரிக்கிற வேலையை நம்ம எல்லாருமே பண்ணலாம்..”

“சரி.. பார்த்துக்கலாம்.. இப்ப உன் கண்டிஷன் எல்லாம் முடிஞ்சுதா..?”

“இன்னும் இல்லையே..”

“இன்னும் என்னடி கண்டிஷன்?”

“என்ன அதுக்குள்ளே இவ்வளவு அலுத்துக்கறீங்க? இன்னும் ரெண்டு கண்டிஷன் இருக்கு.. ஒன்னு இனிமே வீட்ல வேலை எல்லாம் ஆம்பளைங்க செய்யணும்.. உங்களோட அகடமி ஃபேக்டரி இது எல்லாத்தையும் லேடிஸ் நாங்க பாத்துக்கறோம்.. எல்லா வீட்டு வேலையும் செஞ்சு நீங்க வெளியில போயிட்டு வரும்போது உங்களை எப்படி நாங்க ராஜா மாதிரி பாத்துக்கிட்டோமா அதே மாதிரி நாங்க வெளில போயிட்டு வரும்போது எங்கள நீங்க ராணி மாதிரி பாத்துக்கணும்.. வந்த உடனே பெரிய கப்ல காஃபி கொடுக்கணும்.. குளிச்சிட்டு வந்தா இல்ல மூஞ்சி கை கழுவிட்டு வந்தா கையில டவல் கொண்டு வந்து கொடுக்கணும்.. இந்த மாதிரி நாங்க என்ன எல்லாம் பண்ணிட்டு இருந்தோமோ அது அத்தனை வேலையும் நீங்க பண்ணனும் சமையல் உட்பட.. இன்னொரு முக்கியமான வேலை இருக்கு.. குழந்தைங்களை பாத்துக்குறது.. சின்ட்டூவையும் சக்தியையும் அவங்களோட அப்பாவான நீங்களும் உங்க தம்பியும் தான் பாத்துக்கணும்.. ஓகேவா..?”

அதைக் கேட்டு அப்படியே விழி விரித்து வாயை பிளந்து அமர்ந்திருந்தான் இந்தர்..

“அப்படியே அந்த கடைசி கன்ஷனையும் சொல்லிடு மா.. மொத்தமா ஷாக் ஆகிக்கறேன்..” என்றவனை இதழுக்குள் அடக்கிய சிரிப்போடு பார்த்தவள்

“ம்ம்.. லாஸ்ட் பட் நாட் த லீஸ்ட்.. நான் உங்களுக்கு பொண்டாட்டியா வாழ தான் வரப் போறேன்.. ஆனா நமக்குள்ள அது எனக்கு விருப்பம் இருந்தா தான் நடக்கும்..”

அவனுக்கு புரிந்துவிட இதழுக்குள் சிரிப்பை அடக்கி “அதுவா? அதுன்னா எது?” என்று குறும்பு பார்வையோடு கேட்க

அவனை தீவிரமாய் முறைத்தவள் “ஆஹான்.. உங்களுக்கு நான் என்ன சொல்றேன்னு புரியல இல்ல..? இதை நான் நம்பணும்..”

அவள் அவனை முறைத்துப் பார்த்து கேட்க “இருக்கிற கண்டிஷனுக்குள்ளே இதுதான் ரொம்ப கஷ்டமான கண்டிஷனா இருக்கும் போலயே.. உன்னை பாத்தாலே என்னால என்னை கண்ட்ரோல் பண்ணிட்டு இருக்க முடியாது .. சரி விடு.. இனிமே பர்மிஷன் கேட்டு தொடணுங்கற? அவ்வளவுதானே? அதெல்லாம் ஈசியா பெர்மிஷன் வாங்கிடுவோம் இல்ல?”

அவன் ஒற்றை கண்ணடித்து சொல்ல அவளோ புருவம் சுருக்கியவள் “நீங்க பர்மிஷனே கேட்க வேண்டாம்.. எனக்கு தோணும்போது நானே..”

“அடிப்பாவி.. என்னடி ரேப் பண்ண போற ரேஞ்சுக்கு பேசுற..?”

“ஹலோ.. நானா உங்கள அப்ரோச் பண்ணும் போது தான் நமக்குள்ள எதுவா இருந்தாலும் நடக்கும்.. நீங்களா என்னை எப்பவும் தொடக்கூடாதுன்னு சொல்ல வந்தேன்.. சொல்ல வர்றதை முழுசா கேக்காம லூசு மாதிரி பேச வேண்டியது..”

அவள் உதட்டை சுழித்தபடி சொல்ல

“யாரு..? நானு..? லூசு மாதிரி பேசுறேனா..? நீ சொன்ன கன்டிஷனை வெளியில போய் சொல்லி பாரு.. யாரு லூசுன்னு தெளிவா சொல்லிடுவாங்க… மத்த கண்டிஷன் எல்லாம் கூட ஓகே.. அந்த கடைசியா ஒரு கண்டிஷன் சொன்ன பாரு.. வெளங்கும்.. நல்லா தெளிவா பேசுற டி நீ.. ராட்சசி”

அந்த கடைசி வார்த்தையை உதட்டுக்குள் முணுமுணுத்து கொண்டவன் உதட்டை பிதுக்கியபடி தலையை நாலா பக்கமும் ஆட்டி அலுப்பாய் சொல்ல “ஆமா எப்பவும் காய்ஞ்ச மாடு கம்புல பாய்ஞ்ச மாதிரி தானே பாய்வீங்க..? இப்ப கூட என்னை அறைஞ்சிட்டு அடுத்த நிமிஷம் கிஸ் பண்றீங்க.. இதெல்லாம் இனிமே நடக்காது.. என்னை அறையறது பத்தில்லாம் கனவுல கூட நெனைக்காதீங்க.. கிஸ் பண்றதுக்கும் நீங்களா என் பக்கமே வரக்கூடாது.. நானா உங்க பக்கம் வந்தா அப்படி வரணும்னு எனக்கு தோணுனா பாத்துக்கலாம்..” என்றவளை பாவமாய் பார்த்து வைத்தான் அவன்..

“இதெல்லாம் ரொம்ப அநியாயம் டி..” என்க அவளுக்கு உள்ளுக்குள் அவன் முக பாவனை பார்த்து சிரிப்பு தான் வந்தது..

வந்தது முதல் அவன் பேசிக் கொண்டிருந்த பாவம் என்ன? இப்போது அவன் கெஞ்சிக் கொண்டு இருக்கின்ற பாவனை என்ன? அவளுக்கு ஏனோ அப்போதே அவனை அள்ளி அணைத்துக் கொள்ள வேண்டும் போல தான் இருந்தது.. அவ்வளவு க்யூட்டாக தெரிந்தான் அவள் கண்களுக்கு..

தன்னையே கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவள் “இவன் கிட்ட இப்பவே சரண்டர் ஆயிடுவேன் போல இருக்கே..  கண்ட்ரோல் டி விழி.. கொஞ்சமாவது இவன் கிட்ட கெத்து மெயின்டைன் பண்ணனும்.. இல்லனா மொத்தமா நம்மளை சாய்ச்சிடுவான்.. ரவுடி..” என்று அவனை ஆழ்ந்து பார்த்தபடியே தனக்கு தானே சொல்லிக் கொண்டாள்..

“இப்ப சொல்லுங்க.. என் கண்டிஷனுக்கெல்லாம் ஓகேவா… ? ஓகேன்னா இப்பவே கெளமபலாம்..”

அவளை ஒரு பெருமூச்சோடு பார்த்தவன் “ம்ம்.. கெளம்பலாம்.. அம்மா அப்பாவை நான் கன்வின்ஸ் பண்றேன்.. ஆனா மான்விழியை..”

“அவளை நான் கூட்டிட்டு வர்றேன்.. நீங்க கவலைப்படாதீங்க..” என்றாள் இடையிட்டு..

“ப்ரித்விக்கும் ஊர்மிக்கும் இதுல எதுவும் ப்ராப்ளம் இருக்காது.. சரி வா போலாம்..” என்றவன் வெளியே வந்து தன்வியிடம் தன் குழந்தையை பெற்றுக்கொண்டு தன் வீட்டுக்கு பல யோசனைகளுடனேயே முதலில் ப்ரித்வியுடன் இது பற்றி பேசவேண்டும் என்று நினைத்தபடி வில்விழியுடன் கிளம்பினான்..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௪ (4)

வில்விழி சொன்னதை கேட்டு “ம்ம்.. இன்ட்ரஸ்டிங்.. உங்க அந்த கண்டிஷன்ஸை கொஞ்சம் எனக்கு புரியிற மாதிரி டீடெய்ல்டா சொல்றீங்களா மேடம்?”

அவள் அருகில் இருந்த இருக்கையில் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்து நெற்றியை விரலால் நீவிய படியே அவள் முகத்தில் ஆராய்ச்சியாக தன் பார்வையை மேய விட்டு இந்திர தனுஷ் கேட்க..

அவளோ தான் அமர்ந்து இருந்த இடத்திலிருந்து எழுந்து இருக்கையின் பின்னால் எதிர்ப்புறமாய் திரும்பி சாய்ந்து நின்றவள் கையை மார்பிற்கு குறுக்காய் கட்டிக்கொண்டு “ம்ம்.. சொல்றேன்..” என்றபடி அவனை திரும்பி கீழ்கண்ணால் தீர்க்கமாகப் பார்த்தாள்..

அவனுக்கு முன்னே இருந்த மேஜையில் அவன் விரல்கள் தாளமிட்டுக் கொண்டே இருக்க அவள் பதிலுக்காக காத்திருந்தவன் அவள் முகத்தையே கூர்ந்து பார்த்திருந்தான்..

அவளோ தொண்டை  செருமியபடி அவன் புறம் திரும்பி “ம்க்கும்.. என்னோட கண்டிஷன்சை கேட்க ரொம்ப ஆவலா இருக்கீங்க போல இருக்கு..” என்று சொல்ல

“நீயும் என் குழந்தையும் என்னோட இருப்பீங்கன்னா அது எப்படிப்பட்ட கண்டிஷனா இருந்தாலும் அதை செய்யறதுக்கு நான் ரெடியா தான் இருக்கேன்..”

“நான் சொல்லப் போற கண்டிஷன்ஸை ஃபாலோ பண்ணறது உங்களுக்கு அவ்வளவு ஈஸியா இருக்காது இந்தர்.. ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கும்.. இன்ஃபேக்ட் உங்க பேசிக் கேரக்டரையே மாத்திக்கற மாதிரி இருக்கும்.. அது மட்டும் இல்லாம உங்க வீட்ல இருக்கிறவங்களுக்கு இந்த கண்டிஷன்ஸை ஃபாலோ பண்றது எல்லாம் அவ்வளவு சுலபமா இருக்கும்ன்னு எனக்கு தோணல.. அதனால அவசரப்பட்டு வார்த்தையை விடாதீங்க..”

அவள் உறுதியான குரலில் சொல்ல

“அப்படி என்ன மேடம் கன்டிஷன்? நிலாவை வானத்தில இருந்து தூக்கிட்டு வா.. இல்லன்னா ஆறு கடல் ஏழுமலை தாண்டி இருக்கிற பூவை பறிச்சிட்டு வான்னா சொல்ல போறீங்க? நீங்க கண்டிஷனை சொல்லுங்க.. அதை எப்படி ஃபாலோ பண்றதுன்னு நான் பார்த்துக்கிறேன்..”

அவனும் அழுத்தமான பார்வையோடு சொல்ல அவளோ தன் மார்பின் குறுக்காய் கையை கட்டி மிடுக்காய் அமர்ந்தவள்

“ஓகே.. நீங்க இவ்ளோ கான்ஃபிடன்ட்டா இருக்கீங்கன்னா சரிதான்.. லெட் மீ புட் இட் ஸ்ட்ரெய்ட்”

“என்னோட முதல் கண்டிஷன் இப்ப நான் உங்களோட வர்றது ஒரு டெம்ப்ரரி அரேஞ்ச்மெண்ட் தான்.. வெறும் ஆறு மாசத்துக்கு தான் உங்களோட வந்து இருப்பேன்.. இந்த ஆறு மாசத்துல என்னோட கண்டிஷன்ஸை நீங்க கரெக்டா ஃபாலோ பண்ணுனீங்கன்னா… எனக்கு உங்க மேல நிஜமாவே ஒரு கான்ஃபிடன்ஸ் வந்தா.. நம்ப வாழ்க்கை இந்த ஆறு மாசம் தாண்டி கன்டினியூ ஆகும்.. இல்லேன்னா ஒருவேளை இந்த ஆறு மாசத்துக்கு பிறகும் எனக்கு உங்களோட வாழ பிடிக்கலைன்னா அடுத்த நாளே நம்ம ரெண்டு பேரும் ம்யூச்சுவல் கன்ஸென்ட்டோட டிவோர்ஸ்க்கு அப்ளை பண்ணிடுவோம்.. டிவோர்ஸ் அப்ளை பண்ணின அடுத்த நிமிஷம் உங்களை விட்டு என் குழந்தையையும் எடுத்துக்கிட்டு பிரிஞ்சி போயிடுவேன்..”

தலையை முன்னிருந்து பின்னாய் கோதியவன் ஒரு ஆழ்ந்த மூச்சோடு “ஹூ..ம்..  சேலஞ்ச்.. அதுவும் என்கிட்ட..? உன் விஷயத்தில மிஸ் ஆகும்னு நெனைக்கறியா?” என்று ஒற்றை புருவம் உயர்த்தி கேட்க

“ம்ம்.. சேலஞ்ச் தான்.. நீங்க இதுல எவ்வளவு கான்ஃபிடன்ட்டா இருக்கீங்கன்னு எனக்கு தெரியாது.. நான் ரொம்ப கான்ஃபிடன்ட்டா இருக்கேன்.. உங்களால இந்த சேலஞ்சை கம்ப்ளீட் பண்ணவே முடியாதுன்னு..”

அவள் வார்த்தையில் திமிரும் கர்வமும் உறுதியும் கலந்து இருக்க

“இருக்கலாம்.. அந்த கான்ஃபிடன்ஸ் என்னை விட்டுட்டு போறதுக்கு முன்னாடி நீ பார்த்த இந்த்ரதனுஷோட குவாலிட்டிஸை வெச்சு உனக்கு வந்து இருக்கலாம்.. ஆனா இப்ப இருக்குற இந்த்ர தனுஷ் வேற மாதிரி.. சரி நீ கன்டிஷன்ஸை சொல்லு..”

“என்னோட மத்த கண்டிஷன்ஸ் சொல்றதுக்கு முன்னாடி நான் இங்கே எதுக்கு வந்தனோ, அதை பத்தி ஃபர்ஸ்ட் பேசிடுறேன்” என்றவள் குரலை செருமி

“இந்த்ர தனுஷ் அகாடமியோட ஓனர்ஷிப்பை கம்ப்ளீட்டா சம்யுக்தா அகாடெமிக்கு மாத்திக்கிறதா டீல் பேசத்தான் நான் இங்க வந்தேன்.. இந்த பார்ட்னர்ஷிப்லாம் எங்களுக்கு ஒத்து வராதுன்னு சொல்லிட்டு இதுக்கு ஓகேனா ஆர்ச்சரி அகாடெமியோட கம்ப்ளீட் ஓனர்ஷிப் எங்களுக்கு மாத்தறதா இருந்தா டீல் பேசலாம்னு வந்தேன்..”

“ம்..ஹூம்.. மறுபடி மறுபடி வில்லின்னு நிரூபிக்கிறியேடி.. அதெப்படி முழுசா இந்த ஆர்ச்சரி அகாடமியை உங்க கிட்ட அப்படியே அல்வா மாதிரி தூக்கி குடுத்துடுவோம்னு நெனைச்சீங்க நீங்களும் உங்க சம்யுக்தா மேடமும்…”

“ம்ம்.. நீங்க பார்ட்னர்ஷிப்புக்காக சம்யுக்தா மேடமை அப்ரோச் பண்ணவுமே அகாடமியில ஏதோ பெரிய பிராப்ளம்ன்னு புரிஞ்சுது.. அதான் முழுசா ஓனர் ஷிப்ட் கேட்டு வாங்கலாமேன்னு நினைச்சோம்.. ஆஸ்திரேலியால இருக்கிற அகாடமியோட ரெண்டு சென்டரை நான் தான் இன்சார்ஜா இருந்து இதுவரைக்கும் பார்த்துக்கிட்டேன்.. இப்போ மேடமோட பொண்ணு படிப்பை முடிச்சுட்டாங்க.. சோ  அவங்க அங்க எல்லாத்தையும் பாத்துக்குறாங்க.. அதான் எனக்கே எனக்குன்னு இந்த அகாடமியை வாங்கி கொடுக்கணும்னு மேடம் நினைச்சாங்க.. எனக்கும் இந்த அகடமியை வாங்கி இதோட ஓனரா இருக்குறதுல ஏதோ பெருசா அச்சீவ் பண்ண மாதிரி ஒரு ஃபீலிங்.. அதான் இந்த ஆப்பர்ச்சூனிட்டிய மிஸ் பண்ணிட கூடாதுன்னு..”

அவள் அவனை ஆழமாய் விழி சுருக்கி  பார்த்தபடி சொல்லிக் கொண்டிருக்க அவள் செவிகளிலோ மூன்று வருடங்கள் முன்னே அவள் கேட்ட வார்த்தைகள் எதிரொலித்துக் கொண்டிருந்தன..

“பொட்ட புள்ளைங்க வீட்டை பார்த்துட்டு குடும்பத்தை பார்த்துட்டு புருஷனுக்கு வேணுங்கறதை செஞ்சுகிட்டு வீட்டோட இருக்காம இது என்ன வெளியில போய் போட்டில கலந்துக்கிறேன் ஜெயிக்கறேன்னு பேசிக்கிட்டு..  ம்ஹூம்.. இதெல்லாம் சரியா படல.. இந்திரா.. உன் பொண்டாட்டியை வீட்டோட அடக்கி வைக்கற வழியை பாரு.. ஏதோ நீ கெஞ்சி கேட்டுக்கிட்டியேன்னு தான் அந்த அகாடமில ஆர்ச்ரி கிளாசுக்கு இவ போறதுக்கு நான் பர்மிஷன் கொடுத்தேன்.. ஆனா அதுக்காக இந்த மாதிரி அவ இஷ்டத்துக்கு ஊர் ஊரா திரியறதெல்லாம் நம்ம குடும்பத்துக்கு ஒத்து வராது.. சொல்லி வை..”

“இந்த வீட்டு பொம்பளைங்க இது வரைக்கும் வெளியில போய் வேலை செஞ்சதும் கிடையாது.. இந்த வீட்டு ஆம்பளைங்க இப்படி அவங்களை வேலைக்கு அனுப்பி அவங்க சம்பாதிக்கற பணத்துல வாழற அளவுக்கு எந்த விதத்திலயும் குறைஞ்சும் போயிடல..  வீட்ல மட்டும் இல்ல.. வேலை செய்யற இடத்துலயும் நாம தான்டா ராஜாவா இருக்கணும்.. பொம்பளைங்களுக்கு அடி பணிஞ்சு போனா அப்புறம் அவங்களுக்கு நம்ம கூஜா தூக்கிட்டு திரிய வேண்டியது தான்.. என் புள்ள எங்க இருந்தாலும் சிங்கமா இருக்கணும் டா.. சுண்டெலியா இருக்க கூடாது..”

இப்போதும் அந்த வார்த்தைகள் அவள் மனத்திரையில் ஓடும் போது அவள் கண்களில் அந்த வார்த்தைகளால் அவள் மனதில் ஏற்பட்ட வடுக்களின் வலியும் கோவமும் எரிதணலாய் பிரதிபலிக்க தான் செய்தது..

அவள் சொன்ன பதிலில் அவன் எண்ணங்களும் அந்த நாளை தான் அசை போட்டுக் கொண்டிருந்தன..

அழுத்தமாய் கண்களை மூடி திறந்தவன் “புரியுது.. சம்யுக்தா மேடமை விட இந்த ஆர்ச்சரியை வாங்குறதுல உனக்கு தான் இன்ட்ரஸ்ட் அதிகமா இருக்கு போல.. ஆனா இப்ப கூட இன்னொருத்தருக்கு இதுல பார்ட்னர்ஷிப் கொடுக்கலாம்னு நாங்க நெனச்சதுக்கு காரணம் நான் தான்..  ஏற்கனவே வேற ஒரு ஹ்யூஜ் லாஸ்னால ஒரு ஃபினான்ஷியல் க்ரைஸிஸ் இருந்தது.. இந்த நேரம் என்னால அகடமியோட ஆக்டிவிட்டீஸ்ல அதோட மெயின்டனன்ஸ்ல அட்மினிஸ்ட்ரேஷன்ல ஒழுங்கா ஃபோக்கஸ் பண்ண முடியல.. நீ போனதுல இருந்து உயிரே போயிடுச்சுடி.. குறை உயிராய் ஆயிட்டேன்.. போனவ என் உயிர் துடிப்பு என்னோட நாடி நரம்புல ஓடிக்கிட்டு இருந்த வேகம் என் நிதானம் எல்லாத்தையும் சேர்த்து இல்ல தூக்கிட்டு போயிட்ட..? ஒன்னும் இல்லாதவனா அப்படியே உயிரை உருவிவிட்ட மாதிரி இருந்தேன்.. ஒவ்வொரு நாளும் நீ இல்லாம கடக்கிறது எனக்கு எவ்வளவு பெரிய தண்டனையா இருந்துச்சுன்னு எனக்கு தான் தெரியும்.. என்னால எந்த வேலையிலயும் ஒழுங்கா ஃபோக்கஸ் பண்ண முடியல.. ஷார்ட்டா சொல்லணும்னா நீ போனதிலிருந்து நான் ஒரு நடைப்புணமா ஆயிட்டேன் டி.. நாளுக்கு நாள் அகாடெமியை ஒழுங்கா பாத்துக்க முடியாம அதுல ஸ்டுடென்ட் ஸ்ட்ரெந்த் கொஞ்சம் கொஞ்சமா குறைய ஆரம்பிச்சது.. இப்போ ஒரு பத்து பதினைஞ்சு பேர் தான் இருக்காங்க..  அகாடெமியை ஒரேடியா க்ளோஸ் பண்ணிடலாமான்னு கூட நெனைச்சேன்.. லக்ஷ்மன் தான் கொஞ்சமா மேனேஜ் பண்ணி ஓரளவுக்கு அகாடமி நடத்துறதுக்கு ஹெல்ப் பண்ணிட்டு இருக்கான்.. நான் ஃபுல்லா அவுட் ஆப் ஃபோகஸ்ல போயிட்டேன்.. அப்பதான் அகாடமியை இழுத்து மூடலாம்னு பேசிட்டு இருந்தப்போ லக்ஷ்மண் இந்த ஐடியாவை கொடுத்தான்.. இன்னொருத்தரோட பார்ட்னர்ஷிப் வச்சுக்கலாம்ன்னு யோசிச்சோம்.. அப்பதான் சம்யுக்தா மேடம் ஞாபகம் வந்தது..”

“எல்லாம் சரி தான்.. ஆனா உங்களுக்கு ஒரு விஷயம் தெரியாதா? சம்யுக்தா மேடமோட ஆர்ச்சரி அகாடெமில ஃபுல்லா லேடிஸ் மட்டும்தான் இருக்காங்க.. அங்க ஆம்பளைங்களுக்கு வேலை கிடையாது.. அதனாலதான் உங்களோட பார்ட்னர்ஷிப் பண்றதுல அவங்களுக்கு கொஞ்சம் யோசனையா இருந்தது.. ஃபுல்லாவே வாங்கிட்டா மத்த சென்டர்ஸ் மாதிரி இதுவும் கம்ப்ளீட்டா எங்க மேனேஜ்மென்ட் கீழே வந்துரும்.. அதாவது ஒன்லி லேடிஸ் மேனேஜ்மென்ட்.. அதான் அப்படி யோசிச்சோம்..”

“சாரி.. அப்படி எந்த ஐடியாவும் எங்களுக்கு கிடையாது.. அப்படி முழுசா தான் கொடுக்கணும்னா அதுக்கு இழுத்த மூடிட்டு போயிருப்போம்… நாங்க ஆரம்பிச்சு வளர்த்த இந்த அகாடமியை கடைசி வரைக்கும் உயிர்ப்போட வச்சிருக்கணும்ன்றதுக்காக தான் இந்த பார்ட்னர்ஷிப் பத்தி யோசிச்சோம்..”

“ஓகே ஓகே.. ஒரு நிமிஷம்.. வெயிட் மிஸ்டர் இந்தர்.. இதுக்கு முன்னாடி இப்படி யோசிச்சோம்ன்னு தான் சொன்னேன்.. ஆனா இப்போ அதுக்கு அவசியம் இல்லைன்னு நெனைக்கிறேன்.. நீங்க என்னை உங்க லைஃப் பார்ட்னரா இருக்க சொல்றதுனால ம்ம்.. பார்ட்னர்ஷிப் வேணாம்னு தோணுது.. அதுக்கு பதிலா  உங்களோட வைஃப் எனக்கு இந்த அகடமியோட முழு பொறுப்பை.. தட் இஸ் இதோட கம்ப்ளீட் ஓனரஷிப்பை ட்ரான்ஸ்ஃபர் பண்ணணும்.. இதுதான் என்னோட முதல் கன்டிஷன்..”

அவனை நிமிர்வாய் புருவம் உயர்த்திப் பார்த்தபடி பேசிக் கொண்டிருந்தாள் பெண் அவள்..

அவன் புருவம் சுருக்கி அவளை உருத்து பார்த்து “புரியல.. யூ மீன் கம்ப்ளீட் ஓனர்ஷிப்..?” என்று விழி விரித்து கேட்க

“எஸ்.. கம்ப்ளீட் ஓனர்ஷிப்.. அகாடமி சம்பந்தப்பட்ட எல்லாத்திலயும் நான் தான் முடிவெடுப்பேன்.. யாரும் என்னோட டெசிஷன்ல தலையிடக்கூடாது.. யாரும்ன்னா யாரும்..” அழுத்தமாய் சொன்னாள் அந்த கடைசி இரண்டு வார்த்தைகளை..

“நீங்க.. உங்க அப்பா.. உங்க தம்பி.. யாருமே தலையிடக்கூடாது..”

“ம்ம்.. இன்னொரு முக்கியமான ஆளை விட்டுட்டியே… உங்க அக்கா மான்விழி அவ தலை இடலாமா..?”

“அதை விடுங்க.. அதை நான் பார்த்துக்கிறேன்.. அது என் இஷ்டம்.. இந்த கன்டிஷன்க்கு ஓகேன்னா சொல்லுங்க.. ஐ வில் மூவ் ஆன் டு த நெக்ஸ்ட் ஒன்”

அவள் தீர்க்கமாய் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டே அவன் பதிலுக்கு காத்திருக்க அவன் யோசனையாய் அமர்ந்து கொண்டு அவளை கூர்ந்து பார்த்த படி தன் தாடியை விரல்களால் வருடி கொண்டிருந்தான்..

வேறு வழியின்றி ஒருவாறு அரை மனதாய் “ஓகே.. நான் எப்படியாவது அகாடமியோட ஃபுல் ஓனர்ஷிப்பை என் பேரில இருந்தும் அப்பா பேர்ல இருந்தும் மொத்தமா உன் பேருக்கு மாத்தறேன்..” என்றான்..

இந்த நிபந்தனையை எப்படி நடைமுறை படுத்துவது என்ற யோசனையுடனேயே அவன் இருக்க அவளோ அடுத்த இடியை கூலாக இறக்கினாள் அவன் தலையில்..

“ஓகே.. அப்ப என் ரெண்டாவது கன்டிஷனை சொல்லிடறேன்.. அகாடெமில மட்டும் இல்ல.. இந்த ஆறு மாசமும் வீட்டுலயும் ஐ வில் பீ த மாஸ்டர் ஆஃப் தி ஹவுஸ்.. அங்கயும் எவ்ரிதிங்க் வில் பீ ஆன் மை ஆர்டர்.. புரியலையா? அந்த வீட்டில குடும்ப தலைவர் இல்ல குடும்ப தலைவி தான் எல்லாத்தையும் பார்ப்பாங்க..” என்றாள் மிடுக்காய் ஒரு  புன்னகையோடு அவனை நேர் கொண்டு பார்த்தபடி..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௩ (3)

அவளின் செவ்வரி ஓடிய இதழோடு தன் இதழ் சேர்த்து அவன் எழுதிக் கொண்டிருந்த காதல் கவிதையில் மொத்தமாய் மூழ்கியிருந்தாள் சித்திரப்பாவை அவளும்..

வெகு நேரம் ஒட்டி வைத்த அதரங்களை வெட்டிக் கொள்ள மனமில்லாமல் இருவரும் அந்த முத்தத்துக்குள்ளேயே மூச்செடுக்க மறந்து கவிதையாய் துவங்கியதை காவியமாக மாற்ற முயன்று கொண்டிருந்தார்கள்..

முத்த மயக்கத்தில் இருந்து முதலில் சற்று தெளிந்த இந்தர் இதழை விலக்காமல் கண் திறந்து காரிகை அவள் முகம் நொடிக்கு நொடி காட்டிய உணர்வு கீற்றுகளை தன்னை மறந்து ஆழ்ந்து பார்க்க அவளோ மோக சுழலில் சிக்கித் தவித்தபடி மூச்செடுக்க மறந்தவளாய் ஆசை கடலின் அடி ஆழத்திற்கு பயணப்பட்டவள் போல் மெய் மறந்து கிடந்தாள்..

அதற்கு மேல் அவளை சோதிக்க மனம் இல்லாது தன் இதழ்களை சட்டென பிரித்துக் கொண்டவன் அவள் முகத்தில் பிரியமான எதையோ இழந்துவிட்ட கணநேர பாவனையை பார்த்த நொடி இதழ் விரித்து அழகாய் புன்னகைத்திருந்தான்..

அவளோ அப்போதும் கண்களைத் திறவாமல் ஆசை மயக்கத்தின் வலிய பிடியில் கட்டுண்டு கிடந்தவளாய் அவன் பிடரி மயிருக்குள் தன் விரல்களை விட்டு பிடித்து தன் புறம் அவனை இழுத்து “இந்து ப்ளீஸ்..” என்று மறுபடி அவன் அதரங்களோடு வன்மையாய் வேகத்தோடு தன் இதழ் சேர்த்திருந்தாள்..

அவளோடு சேர்ந்து இருந்த காலங்களில் அவளுக்குள் மூழ்கி இருக்கும் நேரம் மோகத்தின் உச்சத்தில் தாபம் நிறைந்த கிறங்கிய குரலில் அவள் இந்து என்று அவனை அழைக்கும் போது அவனுக்குள் கட்டவிழும் ஆண்மை துள்ளி எழுந்து உச்சத்தை அடைந்து சிலிர்த்தடங்கும்..

வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு அதே அழைப்பு பாகில் கலந்த தேனாய் அவனுக்குள் ஊடுருவி உள்ளுக்குள் ஒரு சிலிர்ப்பை ஏற்படுத்த அவள் இதழுக்குள் ஆழமாய் புதைந்து போனான் அவன்..

சில நொடிகள் தாண்டி அவளின் விழியோரம் ஒரு நீர் துளி எட்டிப் பார்க்க அவள் கன்னப்பகுதி முழுவதும் தன் உள்ளங்கையில் அடக்கி இருந்தவனின் நுனி விரலை அந்தக் கண்ணீர் துளி நனைத்தது..

சட்டென கண் திறந்தவன் அந்த ஒற்றைக் கண்ணீர் துளியின் ஈரத்தில் தன் மேல் மாறாத அவளின் காதலின் ஆழத்தை முழுவதுமாய் உணர்ந்து இருந்தான்.. இனி எந்த நிலையிலும் அவளை தன்னிலிருந்து பிரிந்து போக விடுவதில்லை என்று தீர்மானம் கொண்டான் அவளின் காதல் தலைவன்..

அவள் காதல் அலையின் ஈரத்தில் நெகிழ்ந்து போனவனின் இதழில் அவனை அறியாமல் ஒரு கர்வ புன்னகை இறுமாப்போடு தன்னையே இருத்திக் கொண்டது.. அவள் இதழிலிருந்து விலகி அவள் முகத்தில் தோன்றிய காதல் உணர்வுகளின் சிதறல்களை புன்னகை மாறாமல் ரசித்து பார்த்திருந்தான் கள்வன் அவன்..

ஆனால் அவன் இதழின் அந்த நொடி நேர இழப்பில் சட்டென கண்களை திறந்தவளுக்கு தான் என்ன நிலையில் இருக்கிறோம் என்பது புரிய ஒரு நொடி அதிர்ந்து போனாள்.. அனல் மேல் பனியாய் அவன் அருகாமையில் உருகும் மனதை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் தவித்தாள்..

கண்கள் வெவ்வேறு திசையில் அலை பாய “ஐயோ மானங்கெட்ட மனசு இவன் கிட்ட வந்தாலே இவன் கிட்ட மொத்தமா கவுந்து போகுதே” பற்களை கடித்து முணுமுணுவென தன்னைத்தானே திட்டிக்கொண்டாள்..

அவள் வாயசைவிலேயே அவள் என்ன பேசினாள் என்று உணர்ந்து கொண்டவனின் மனம் இன்னும் அவளோடு பசை போட்டு ஒட்டிக்கொள்ள ஏங்கி தவிக்க ஆரம்பித்தது..

அவள் நாடியில் கைவைத்து முகத்தை நிமிர்த்தியவன் “உன் மனசு அப்படிதான்டி சொல்லும்.. ஏன்னா அதுக்கு பொய் சொல்லி நடிக்க தெரியாது.. உள்ள என்ன இருக்கோ அதைதான் வெளியில காட்டும்..” என்றான் அவள் முகத்தை தன் கண்களால் ஊடுருவி அளந்து கொண்டே..

அவ்வளவு நேரம் தன்னை மறந்து காதல் கடலின் ஆழத்தில் நீந்தி கொண்டிருந்தவளின் முகம் இப்போது அதற்கு எதிர் மாறாக இறுக்கத்தை தத்தெடுத்து இருக்க ஏனோ அவனுக்கு அவள் கோபம் அடம் பிடிக்கும் ஒரு குழந்தையின் கோபமாகவே தோன்றியது..

அந்த எண்ணமே அவன் இதழில் உதித்த சிரிப்பை இன்னும் விரித்து பெரிதாக்கியது..

ஏற்கனவே கடுப்பில் இருந்தவளுக்கு அவன் முகத்தில் நிறைந்திருந்த புன்னகை இன்னும் ஆத்திரத்தை கூட்ட அவனை எரிப்பது போல் முறைத்தாள்..

“என்ன நெனச்சிட்டு இருக்கீங்க உங்க மனசுல?”

அவன் கையை தட்டி விட்டு அவள் இன்னும் ஆத்திரத்தோடு வினவ “என்ன நினைச்சுகிட்டு இருக்கேன்.. நீ என் பொண்டாட்டின்னு நினைச்சுக்கிட்டு இருக்கேன்.. இனிமே ஒரு நிமிஷம் கூட உன்னை பிரிய கூடாது.. உன்னையும் என் குட்டி இளவரசியையும் என் பக்கத்துலயே வச்சுக்கிட்டு காலம் முழுக்க உங்களோட வாழணும்னு நினைச்சுகிட்டு இருக்கேன்..”

“அது உங்க கனவிலயும் நடக்காது.. உங்களை மாதிரி ஒரு மனுஷனோட வாழறதை நினைச்சு பார்த்தாலே எனக்கு வெறுப்பா இருக்கு..”

ஒரு பெருமூச்சை விட்டவன் புருவம் உயர்த்தி “ம்ம்.. அப்படியா.. ஆனா.. இவ்வளவு நேரம் நீ நடந்துக்கிட்டதை பார்த்தா அந்த மாதிரி ஒரு செகண்ட் கூட எனக்கு ஃபீல் ஆகலையே பேபி.. தொடங்கி வெச்சது தானடி நானு.. அதுக்கு அப்புறம் விடாம பிடிச்சு வச்சுக்கிட்டது நீ தானடி.. ரொம்ப நாள் கழிச்சு உயிர் இல்லாதவளுக்கு உயிர் கிடைச்ச மாதிரி என் வாயை போட்டு இப்படி கடிச்சு வச்சுட்டு பேசுற பேச்சை பாரு..”

தன் உதட்டை பிடித்து முன்னால் நீட்டி அவளுக்கு காட்டியபடி குறும்பு பார்வையோடு சொன்னவனின் கண்களைப் பார்த்தவளோ ஒரு நொடி அவன் பார்வையில் தடுமாறி போனாள்..

“இப்படி பார்த்து பார்த்து தான் மொத்தமா சாச்சுட்டான் நம்மள.. இந்த முறை ஏமாறக்கூடாது” என்று முணுமுணுத்தபடி அவன் பார்வையில் இருந்து அவள் விழி விலக்க அவனோ அவள் முகத்தை தன் புறம் திரும்பியவன் “இங்கேயும் அதே நிலைமைதான்டி.. உன் கண்ணை பார்த்தாலே உள்ளுக்குள்ள மொத்தமா ஆஃப் ஆயிடுறேன்.. ப்ப்பாஆஆ.. அந்த கண்ணுல அப்படி என்னதான் வச்சிருக்கியோ.. தெரியல.. மாட்டுனா வெளில வரவே மனசு வரமாட்டேங்குது..”

வார்த்தைகள் தான் சலிப்பாய் வந்ததே தவிர பேதை அவளின் முகம் பார்த்த அவன் கண்களிலோ ஏகத்துக்கும் ரசனை கூடித்தான் இருந்தது..

“ம்க்கும்.. நீ எவ்வளவுதான் முயற்சி பண்ணாலும் என் மேல உனக்கு இருக்கிற லவ்வை மறைக்க முடியாது மலரு.. ம்ஹூம்.. சாரி.. இப்ப நீதான் சாஃப்டான மலர் இல்லையே.. ஸ்ட்ராங்கான வில்லி இல்லை.. என்னோட ஆசை வில்லி..”

அவன்  கூற்றுக்கு பதிலாய் அவளால் முறைக்க தான் முடிந்ததே தவிர மறுத்து எதுவும் சொல்ல இயலாமல் தடுமாறினாள் வஞ்சியவள்.. அவன் சொன்னதத்தனையும் உண்மைதானே.. ஆழக்கடலின் சுழலாய் தன்னை அவனுக்குள் இழுத்துக் கொண்டு ஆட்டி வைக்கும் வித்தை அறிந்தவனாயிற்றே அவன்..

அவள் உடலில் இருக்கும் ஒவ்வொரு அணுவும் இந்த ஒருவன் புறம் மட்டும் எப்போதும் அவளின் எந்த கட்டளைக்கும் அடங்காமல் காந்தத்தால் ஈர்க்கப்பட்ட இரும்பாய் அவனை நோக்கி பாய்ந்து அவனை இறுகப்பற்றி கொண்டு விட துள்ளி ஓடுகிறதே..

எல்லாம் தெரிந்தாலும் அவனிடம் அதை ஒப்புக் கொண்டு சரணடைய மனம் இல்லாதவள் வேண்டுமென்றே அவட்சியமாய் வேறு வார்த்தைகளை வீசி அவனை வெறுப்பேற்ற முயன்றாள்..

“லவ்வா.. லவ்வெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல.. இத்தனை நாளா ஆஸ்திரேலியால தானே இருந்தேன்.. அங்க இதெல்லாம் ரொம்ப சகஜம்தான். அங்க இந்த டேட்டிங் கிஸ்ஸிங்..  ஹக்கிங் ஏன் ஒன் நைட் ஸ்டேண்ட் இது எல்லாமே பார்த்துட்டு தான் வந்து இருக்கேன்.. சும்மா சொல்ல கூடாது.. அப்ப பார்த்ததைவிட இப்ப இன்னும் உடம்பெல்லாம் ஏத்தி ரொம்ப ஹேண்ட்ஸம்மா தான் இருக்கீங்க.. அதான் அங்கே என்னை அப்ரோச் பண்ண கைஸ் கிட்ட நடந்துக்கிற மாதிரியே உங்ககிட்டயும் கொஞ்சம்..” ஒரு மார்க்கமாய் அவனை பார்த்தவள் அவனை இன்னும் சீண்டும் நோக்கோடு.. “ஹான்.. இப்பவும் உங்களோட ஒன் நைட் ஸ்டேண்ட் எனக்கு ஓகே தான்.. அதுக்காக வாழ்க்கை முழுக்க உங்களோட வாழறதெல்லாம்.. ப்ச்.. சான்சே இல்ல மிஸ்டர் இந்தர்..”

அவனோ தன் காதில் விரல் விட்டு அலட்சியமாய் குடைந்தவன் “ப்ப்பா.. உன் கம்பி கட்ற கதையெல்லாம் முடிச்சிட்டியா? நீ சொன்னதெல்லாம் உண்மையாவே இருந்தாலும் எனக்கு ஒன்னும் பிராப்ளம் இல்ல.. ஆஸ்திரேலியால இருந்தப்போ நீ எப்படி இருந்தங்கறது எனக்கு ஒரு பிரச்சனையே இல்லை.. நீ அங்க ஒன் நைட் ஸ்டேன்ட்ல இருந்தியோ இல்ல பாய் ஃபிரண்ட் கூட டேட் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தியோ.. இல்ல அதுக்கும் மேல இன்னொருத்தனோட நீ குடும்பமே நடத்தி இருந்தாலும் எனக்கு பிரச்சனை இல்லை.. இப்போ நீ என்னோட பொண்டாட்டி.. எவனுமே அதை இல்லன்னு சொல்ல முடியாது.. நீ இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணி இருந்தா அதுவும் வேலைக்காகாது.. சோ போன முறை தப்பிச்சு போன மாதிரி என்கிட்ட இருந்து தப்பிச்சு போகலாம்னு கனவிலயும் நினைக்காத.. இனி உன்னையும் விடறதா இல்ல.. என் பொண்ணையும் விட்டுக் கொடுக்கிறதா இல்லை.. அதனால வேற எதுவும் ட்ரை பண்ணாம என்னோட எப்படி சந்தோஷமா வாழலாம்னு யோசிக்கறதுக்கு முயற்சி பண்ணு.. ஏன்னா உனக்கு யோசிக்கறதுக்கு நான் இங்க நிக்கிற வரைக்கும் தான் டைம்.. அதுக்கப்புறம் ஒரு பக்கம் என் செல்லக்குட்டி சக்தியை தூக்கிக்கிட்டு இன்னொரு பக்கம் உன்னை அப்படியே தோள்ல அள்ளிப் போட்டுக்கிட்டு போயிட்டே இருப்பேன்.. எவனும் என்னை தடுக்க முடியாது..”

அவன் தீர்க்கமாய் சொல்லிவிட்டு “யோசிச்சு டிசைட் பண்ணி சொல்லுங்க மேடம்..” என்றவன் சீட்டியடித்தபடி தன் பிடரி மயிரை கோதிவிட்டுகொண்டு ஒய்யாரமாய் அங்கிருந்த இருக்கையில் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்து விட அவளோ பல்லை கடித்தபடி அவனைத்தான் முறைத்திருந்தாள்..

“இப்போவும் என் ஃபீலிங்ஸ்க்கு மதிப்பு கொடுக்க மாட்டீங்க இல்ல?”

அவள் விழிகளை உருட்டி கேட்க பட்டென தன் இருக்கையில் இருந்து துள்ளி எழுந்து அவள் அருகே வந்து நின்றவன் அவள் விழிகளோடு தன் விழிகளை கலக்க விட்டு “உன் ஃபீலிங்க்ஸ்காக தான்டி இப்ப பேசிகிட்டு இருக்கேன்.. உன்னால என்னை விட்டு இருக்க முடியாது.. என்னாலயும் முடியலடி.. இங்க பாத்தியா?”

தன் விரல் நுனியில் அவள் கண்ணீரின் ஈரத்தை காட்டியவன் “இது சொல்லுதுடி.. நீ என் மேல வச்சிருக்கற காதலை.. இங்க பாரு.. எனக்கு வெட்டி பேச்சு பேச டைம் இல்ல.. சீக்கிரம் டிசைட் பண்ணி சொல்லு.. இந்த முறை நீ எந்த காம்ப்ரமைசும் பண்ண வேண்டாம்.. நீ எப்படி எங்க வாழனும்னு சொல்றியோ அங்க வாழலாம்.. உனக்கு அந்த வீட்டுக்கு வர இஷ்டம் இல்லையா? அதுவும் எனக்கு ஓகே தான்.. நம்ம மூணு பேரும் தனியா இருக்கலாம்.. ஆனா எதுக்காகவும் இனி நான் உன்னையும் என் பொண்ணையும் விட்டுக் கொடுக்கறதா இல்ல.. இதை உன்னோட இந்த காலி குடோன்ல நல்லா அழுத்தி போட்டு வச்சுக்க..”

அவள் தலையில் சுட்டுவிரலால் சுட்டி அவன் சொன்னதை கேட்டவள் ஆழமாய் ஒரு மூச்செடுத்து அங்கே இருந்த இருக்கையில் அமர்ந்து கைகளால் முன் நெற்றியை தாங்கி ஐந்து நிமிடங்கள் அமைதியாய் ஏதோ யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள்..

சட்டென நிமிர்ந்து “ஓகே நான் உங்க கூட வரேன்.. ஆனா எனக்கு நிறைய கண்டிஷன்ஸ் இருக்கு.. அந்த கண்டிஷனுக்குலாம் ஓகேனா நம்ம சேர்ந்து வாழலாம்.. அதுவும் உங்களோட அந்த குடும்பம் இருக்கிற அதே வீட்ல..”

இறுக்கமான குரலில் எதிர்பக்க சுவற்றை தீவிரமாய் வெறித்த படி சொல்லி முடித்திருந்தாள் அவள்..

அம்பு பாயும்..

அம்பு – ௨ (2)

தன்னை முறைத்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த வில்விழியின் கோபத்தை அலட்சியப்படுத்திய இந்தர் அவன் கூட வந்த பெண்ணின் பக்கம் திரும்பினான்..

“ஹான்.. மிஸ்..”

“தன்வி சார்..”

“ஹான்.. மிஸ்.தன்வி.. நான் என் வைஃப்கிட்ட கொஞ்சம் பர்சனலா பேசணும்.. நீங்க சக்தியை கொஞ்ச நேரம் வெளிய கூட்டிட்டு போய் வச்சு இருக்கீங்களா? 1 ஹவர்க்கு எங்களை யாரும் டிஸ்டர்ப் பண்ண கூடாது..”

அவளோ அவன் சொன்ன விஷயங்களை எல்லாம் கேட்டு அரண்டு போயிருந்தாள்..

“ஐயோ.. இந்த முரட்டு சிங்கம் இவங்களோட ஹஸ்பென்டா.. மேடம் ரொம்ப பெரிய இடம் தான் போல.. அப்புறம் ஏன் அங்க வந்து அவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு வேலை பார்த்தாங்க..”

அவள் தலைக்குள் பல்வேறு கேள்விகள் ஓடிக்கொண்டிருக்க பெரும் யோசனையுடனேயே மலங்க மலங்க விழித்தபடி நின்று கொண்டிருந்தாள் அவள்..

அவள் முகத்திற்கு நேராக சொடக்கிட்டவன் “ஹலோ.. என்ன.. திடீர்னு உங்களுக்கு காது கேட்காம போயிடுச்சா? சொன்னது காதுல விழல..? குழந்தையை வாங்கிட்டு போய் ஒரு ஒன் ஹவருக்கு பாத்துக்கோங்க.. பத்திரமா பாத்துக்கணும்.. அவ என் பொண்ணு.. அவ மேல ஒரு தூசு படக்கூடாது..”

உறுமலாய் வந்த அவன் குரலில் அரண்டு போனவள் “ஓகே சார்.. என் பக்கத்திலேயே உட்கார வெச்சு பாத்துக்குறேன் சார்..” என்க வில்விழியோ “தன்வி.. நில்லு.. இங்கே யாரும் யாருக்கும் பொண்டாட்டியும் கிடையாது.. ஒன்னும் கிடையாது.. நீ எங்கேயும் போக வேண்டாம்.. மிஸ்டர் இந்திர தனுஷ்.. நீங்க கிளம்பலாம்.. நான் இந்த மீட்டிங்கையே கால் ஆஃப் பண்றேன்.. உங்களோட எந்த டீலும் எங்களுக்கு வேண்டாம்..”

இறுகி போன முகத்தோடு அவள் சொல்லி முடித்த வேளை அவளை ஆழ்ந்து பார்த்தவன் சட்டென திரும்பி தன்வியை ஒற்றை புருவம் உயர்த்தி  இன்னும் நீ கெளம்பலையா என்ற ரீதியில் பார்க்க “அய்யோ.. நான் கிளம்பிட்டேன் சார்..” என்றவள் குழந்தையை படபடவென வாங்கி அங்கிருந்து தப்பித்து ஓடியே போயிருந்தாள்..

அவள் சென்றதும் வில்விழி பக்கம் திரும்பியவன் கண்களை அவள் முகத்தினின்று சிறிதும் அகற்றாமல் கூர்ந்து பார்த்தபடி மெல்ல அவளை நோக்கி அடியெடுத்து வைக்க எவ்வளவுதான் இறுக்கமாயும் அழுத்தமாயும் தன்னை தானே வெளிப்புறத் தோற்றத்தில் அவள் காட்டிக் கொண்டாலும் அவன் அவளை நோக்கி வைத்த ஒவ்வொரு காலடியினுடைய ஓசையும் ஒருவித நடுக்கத்தையும் அதே நேரம் இன்னொரு புறம் ஒரு வகை சிலிர்ப்பையும் இனிய படபடப்பையும் ஒருங்கே அவளுக்குள் உண்டாக்கி கொண்டிருந்தது..

சுவாசம் தொடும் தூரத்தில் அவளோடு நெருங்கி நின்றவன் தன்னையே எரிப்பது போல் பெரிதாய் விழித்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளின் முகத்தருகே குனிந்து அவள் பார்வையோடு தன் பார்வையை கலக்க விட்டான்..

அவன் பார்வையின் தீட்சண்யத்தை தாங்கமுடியாது முகத்தை வேறு புறம் திருப்பியபடி அவள் அவனிலிருந்து விலகி பின்னால் நகர முயல சட்டென அவள் பின்னால் தன் கையை கொண்டு போய் கொத்தாய் அவள் தலை முடியை இறுகப்பற்றி அவள் முகத்தை தன் புறமாய் திருப்பினான்..

அதற்கு மேல் அவளின் இருவிழிகளுக்கிடையே அலைபாய்ந்து ஊடுருவிய அவனின் விழிகளால் அவன் தொடுத்த கேள்விகளுக்கு பதில் இருக்க முடியாமல் அவளின் விழிகள் தனிச்சையாய் தன் இமைகளை மூடிக்கொள்ள அவனோ அவள் முகத்தில் எங்கு முத்தம் வைக்கலாம் என்று தேடுவது போல் முகமெங்கும் பட்டும் படாமல் உரசிவிடும் இடைவெளியில் இதழால் ஊர்வலம் நடத்தினான்..

அவள் சருமத்தில் அவன் சுவாசத்தின் தீண்டல் அவளையும் மோகப்பெருக்கில் செயலற்றுப் போக வைத்திருக்க அவ்வளவு கோபத்தோடும் ஆத்திரத்தோடும் பேசிக் கொண்டிருந்தவள் ஒரே நொடியில் அவன் கைப்பாவையாய் மாறி இருந்தாள்..

ஒரு மெல்லிய இதழ்விரிப்போடு அவள் தலை முடியை பற்றி இருந்த விரல்களை தளர்த்தி விடுவித்தவன் அடுத்த நொடி அவளிடம் இருந்து தள்ளி நின்று அவள் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்து இருந்தான்..

அவ்வளவு நேரம் அவன் மூச்சுக் காற்றின் வெப்பத்தில் அவன் வசம் சிறை பட்டு கிடந்தவள் அவன் கொடுத்த அந்த அறையில் திடுக்கிட்டு கண் திறந்து அவனை விழித்து தீப்பார்வை பார்க்க “என்னடி.. கோவம் வருதா..? வரணும் டி.. இந்த ஒரு அடி கொடுத்ததுக்கு உனக்கு இவ்வளவு கோவம் வருதுன்னா இவ்வளவு நாளா என் குழந்தை உருவானதிலேர்ந்து எல்லாத்தையும் என்கிட்ட இருந்து மறைச்சு அவளை என் கண்ணுல கட்டாம ஒளிச்சு வச்சு வளர்த்திருக்கியே.. எனக்கு எவ்வளவு வலிக்கும்? உனக்கு எவ்வளவு கொழுப்பு இருக்கணும்? என்கிட்ட இருந்து உன்னை பிரிச்சு கொண்டு போறதுக்கே உனக்கு உரிமை இல்லைன்னு நான் சொல்லிக்கிட்டு இருக்கேன்.. என்ன திமிர் இருந்தா என் பொண்ணை என் கண் பார்வையில இருந்து மறைச்சு வளர்த்து இருப்பே.. அவளுக்கு ரெண்டு வயசு ஆகற வரைக்கும் அவளோட இருப்பே தெரிய விடாம என்னை இப்படி இருட்டில வச்சிருந்திருக்கியேடி..?”

அவள் எதுவும் பேசாமல் மௌனமாய் இருக்கவும் “நீ என்னை விட்டு போன ரெண்டு வருஷம் 8 மாசம் நான் எவ்வளவு துடிச்சிருக்கேன் தெரியுமா? ஒவ்வொரு நிமிஷமும் நீ கூட இல்லாத வெறுமை என்னை அணு அணுவா சித்திரவதை செஞ்சிருக்கு.. என் மக.. என்னுடைய இளவரசிடி அவ.. உனக்குள்ள அவ வளர்ந்த ஒவ்வொரு நொடியும் எனக்கு உரிமையான நேரம்.. அதை என்கிட்டே இருந்து அநியாயமா பறிச்சிட்டியேடி.. உனக்கு யாருடி அந்த உரிமையை கொடுத்தா.. அவ பிறந்த நேரம் அவ வளரும் போது செஞ்ச சின்ன சின்ன விஷயங்கள்னு இந்த சந்தோஷம் எதையுமே என்னை உணர விடாம பண்ணிட்டியேடி.. உன் அகராதி படி நான் தப்பு பண்ணினவனாவே இருந்துட்டு போறேன்.. எனக்கு தண்டனை கொடுத்தது உன்னை பொறுத்த வரைக்கும் நியாயமாவே இருக்கலாம்.. ஆனா நமக்கு பொறந்ததை தவிர அவ என்னடி தப்பு பண்ணா? அவளுக்கு இந்த ரெண்டு வருஷம் அப்பாங்கற உறவு இல்லாம பண்ணிட்டியேடி.. என்னோட பாசத்தை அவளுக்கு கிடைக்காம பண்ணி அவளுக்கு நீ எவ்வளவு பெரிய கொடுமை பண்ணி இருக்கேன்னு உன் மரமண்டைக்கு புரியுதா? ராட்சசி..” ஆக்ரோஷமாய் தொடங்கியவன் கரகரத்த குரலில் தொடர்ந்து சீறலாய் முடித்திருந்தான்..

“அவ உங்க பொண்ணு இல்ல.. அவ என் பொண்ணு மட்டும்தான்..”

“அது எப்படி மேடம்? குந்தி தேவிக்கு கொடுத்த மாதிரி சூரிய பகவான் உங்களுக்கு வரம் கொடுத்தாரா..?”

அவன் கிண்டலாக கேட்க அவனை தீவிரமாய் முறைத்தவள் “உங்க இரத்தம் அவ உடம்புல ஓடுதுங்கறதுக்காக மட்டும் நீங்க அவளோட அப்பா ஆகிட முடியாது.. போதும்.. பொண்ணுங்களை அடிமையா நடத்துற ஆம்பிளைங்க இருக்கற அந்த குடும்பத்துல என் பொண்ணு வளர்ந்து கஷ்டப்பட வேண்டாம்.. அவ என் கூட சுதந்திரமா வளர்ந்து அவ கனவுகளை அடையட்டும்..”

அவள் தீர்க்கமாய் சொல்லிவிட “இப்படி பேசறதுக்கு உனக்கு வாய் கூசவே இல்லையா மலரு.. சாரி.. ஹா..ன்.. அதென்ன பேரு.. ஹான்.. வில்விழி.. மலர்விழியை சுருக்கி செல்லமா உன்னை மலருன்னு கூப்பிட்டேன்.. வில்விழியை சுருக்கி எப்படி கூப்பிட..? வில்லுன்னா.. ஹான்.. இல்ல.. வில்லின்னு கூப்பிடறேன்.. சைலண்டா என்னையும் என் பொண்ணையும் பிரிச்சு கூலா இப்படி ஒரு வில்லத்தனமான வேலை எல்லாம் பண்ணி இருக்க இல்ல.. உனக்கு அந்த பேரு நல்லாவே சூட் ஆகும்டி..”

அவன் முன்னே சுட்டு விரலை நீட்டி அவனை எரிப்பது போல் பார்த்து “மிஸ்டர். இந்திரதனுஷ்.. மைண்ட் யுவர் வர்ட்ஸ்..” அவளும் சீறினாள்..

அவளின் நீட்டிய விரலை பிடித்து மடக்கி அவள் கையை அப்படியே அவளுக்கு பின்னால் கொண்டு போய் அவள் முதுகோடு ஒட்டி நின்றவன் “என் முன்னே விரலை நீட்டி பேசினே விரலை ஒடச்சிடுவேன்.. இங்க நடக்கிறது அஃபீஷியல் மீட்டிங்கில்ல.. இப்படி நீ கையை நீட்டி பேசுறதுக்கு.. நான் இப்போ என் பொண்டாட்டி கிட்ட பேசிகிட்டு இருக்கேன்.. அது ஞாபகம் இருக்கட்டும்..”

அவளோ அவன் முகத்தை திரும்பி தலை தூக்கி மேல் கண்ணால் பார்த்தவள் “இதை தான் சொல்றேன்.. இதுக்காக தான் என் பொண்ணை அங்க விட மாட்டேன்னு சொன்னேன்.. பொண்டாட்டின்னு சொல்லும்போதே எதிர்த்து பேசக்கூடாது.. அவளோட கனவுகள்.. அவளோட உணர்ச்சி.. அதை எல்லாம் அவ வெளிப்படுத்தவே கூடாது.. இதோ இப்ப கூட மிருகத்தனமா என் கையை பின்னாடி பிடிச்சுகிட்டு என்னை அடக்கிக்கிட்டு இருக்கீங்களே.. இந்த அடக்குமுறை தான் என் பொண்ணுக்கு வேணான்னு நான் முடிவு பண்ணேன்.. இப்ப கூட என் பொண்ணுக்காக நான் எந்த முடிவும் பண்ண கூடாதுன்னு தானே நீங்க நினைக்கிறீங்க..?”

அவன் கையால் இழுபட்டு அவனுடைய இறுகிய பிடியில் வலி எடுத்துக் கொண்டிருந்த தன் கையை விடுவிக்க போராடியபடி அவள் பேச அவள் கையை இழுத்து அவளை சற்று முன்னே தள்ளி விடுவித்தவன் அவள் தோள் பற்றி தன் புறம் திருப்பினான்..

தன் பின் தலையை அழுத்தமாய் கோதியப்படி கண்ணை மூடித் திறந்தவன் ஒரு கையை இடுப்பில் குற்றி மறுகையை அவள் முகத்துக்கு நேராக நீட்டி “அடியேய்.. என் பொறுமையை ரொம்ப சோதிக்கிற டி.. அறிவு கெட்டவளே.. அதிகாரத்துக்கும் அன்பு தொல்லைக்கும் வித்தியாசம் தெரியாதவளா நீ.. உன் பொண்ணுக்காக நீ  முடிவு எடுக்கறதை இங்க யாரும் தப்பு சொல்லல.. ஆனா அவளுக்கு அப்பா நான் இருக்கேன்.. இந்த முடிவுல என்னோட பங்கும் இருக்கணும்னு தான் நான் சொல்றேன்.. புரியுதா இல்லையா?”

அவள் கன்னங்களை தன் கைவிரலால் அழுத்தி அவள் முகத்தை பார்த்து சொல்லிக் கொண்டிருந்தவன் சட்டென தான் அறைந்த அறையில் சிவந்திருந்த அவள் கன்னங்களை கட்டை விரலால் மெல்ல வருடி “சாரிடி.. என் குட்டிப்பொண்ணை என்கிட்டே இருந்து பிரிச்சுட்டேன்ற கோவத்துல அடிச்சிட்டேன்..”

பேசிக்கொண்டே இருந்தவன் சட்டென அவள் முகத்தருகே குனிந்து கன்னத்தில் அழுத்தமாய் தன் இதழ் பதித்து விட அவன் அறைந்த போது அதிர்ந்ததை விட அதிகமாக அதிர்ந்து போனாள் பாவை அவள்..

“என்ன பண்றீங்க நீங்க?”

அவனைப் பிடித்து தன்னில் இருந்து விலக்கி தள்ளி விட்டவள்.. “இப்படி எல்லாம் அத்துமீறி நடந்துக்கிட்டீங்கன்னா போலீஸ்ல கம்ப்ளைன்ட் கொடுத்துடுவேன்.. உங்க மேல ஆக்சன் எடுக்க வேண்டி இருக்கும்..”

அவள் அவனை ஆழமாய் உருத்து பார்த்தபடி எச்சரிக்கை செய்ய அவனோ உள்பக்க கன்னத்தில் நாவை வைத்து பதிலுக்கு ஆழ பார்த்தபடி மெல்லிய முறுவலோடு இன்னும் அவளை நெருங்கி வந்தவன் “ஓ.. கம்ப்ளைன்ட் கொடுப்பிங்களா மேடம்..? ம்ம்.. அப்போ இதையும் சேர்த்து கொடுடி..” என்றவன் அவள் பின் தலையில் தன் கையை வைத்து அவள் நகர முடியாமல் அழுத்தமாய் பிடித்து அவள் இதழோடு இறுக்கமாய் தன் இதழை பிணைத்துக் கொண்டான்..

அவள் அவனிடமிருந்து தன் அதரங்களை பிரிக்க முதலில் துள்ளி திமிறி அவன் மார்பில் கை வைத்து தன்னிலிருந்து அவனை விலக்கி தள்ள முயன்று போராடிக் கொண்டிருந்தவள் ஒரு கட்டத்தில் அவனுடைய தடித்த உதடுகளின் ஆளுமைக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாமல் தன் மென் உதடுகளை

மனமுவந்தே அவன் இதழ்களுக்கு உணவாய் கொடுத்திருந்தாள்..

தொடரும்..