September 2025

காந்தம் : 46 ஊட்டியில் தனக்கென்று ஒதுக்கப்பட்ட அறைக்கு வந்த துர்க்காவிற்கு வாழ்க்கையை வெறுத்தது போல் இருந்தது. எத்தனை துன்பங்கள், எத்தனை கவலைகள், இவற்றை எல்லாம் பார்த்துட்டு இன்னும் உயிரோடு இருக்கணுமா? ஏங்க என்னை மட்டும் தனியா விட்டுட்டு போனீங்க? என்று சொல்லிக் கொண்டு கணவனை நினைத்து அழுது கொண்டிருந்தார். எத்தனை நேரம் தான் அழுது கொண்டிருப்பதை, அழுதழுது அப்படியே தூங்கிவிட்டார் துர்க்கா.  தனது அறைக்கு வந்த நிஷாவும் இந்த ஊரில் என்ன நமக்காக இருக்கிறதோ என்று […]

காந்தம் : 45 முதலில் பேச ஆரம்பித்தார் பெருந்தேவனார். “என்ன சொல்லிட்டு இருக்கிறா இந்த பொண்ணு? நீங்க எதுவும் வீடு மாறி வந்திட்டீங்களா?” என்று கேசவனிடம் கேட்டார். அதற்கு அவர், “இது தேன்சோலையூர்தானே. இந்த வீடு பெருந்தேவனார் ஐயாவோட வீடுதானே” என்று கேட்க, அவரும் ஆமாம் என்று சொன்னார். “அப்போ, நாங்க வந்தது இங்கதான். நான் சென்னையில இருக்கிறன். இது என்னோட பையன், இவ என் பொண்ணு மோனிஷா. ” என்றார்.  அதற்கு ராமச்சந்திரன், “நீங்க சொல்றது

காந்தம் : 44 அதன் பின்னர் போனில் நீலகண்டனுடனும் ஹர்ஷாவுடனும் பேசிக் கொண்டிருந்தான். காளையனை அவர்கள் அவனை ஊட்டிக்கு அழைப்பதும், அவன் மறுப்பதும் தொடர்ந்து கொண்டே இருந்தது. பின்னர் அவன் விருப்பப்படி நடக்கட்டும் என்று அவர்கள் அவனை ஊட்டிக்கு அழைப்பதில்லை. ஹர்ஷாவுக்கும் காளையனுக்கும் இடையிலான அண்ணன் தம்பி பாசம் ராமலட்சுமணர் போல இருந்தது. ஹர்ஷாவும் தனது காலேஜை முடித்துவிட்டு கம்பெனிப் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொண்டான்.  நடந்து முடிந்த அனைத்தையும் நீலகண்டன் அங்கிருந்தவர்களிடம் சொன்னார். இதைக் கேட்ட துர்க்கா,

காந்தம் : 43 அவர்களை தேற்றி வழி அனுப்பி வைத்த காளையனால் தன்னை தேற்றிக்கொள்ள முடியவில்லை. இத்தனை நாள் நான் வாழ்ந்தது என்னோட குடும்பத்தோட இல்லையா? அப்போ அவங்களுக்கும் எனக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லையா? என்று கதறிக் கொண்டிருந்தான். அந்த நேரத்தில் அவன் தோளைத் தொட்டது ஒரு கரம்.  காளையன் சட்டென்று நிமிர்ந்து பார்த்தான். அப்போது அங்கே நின்றிருந்தார் அவர். அவனுடைய வீட்டில் வேலை செய்யும் கார் டிரைவர் முருகன். நீண்ட காலமாக தன்னுடைய குடும்பத்தில் ஒருத்தராக