Vaasanthi Shankar

இங்கு இன்னுழவனிடம் பேசி முடித்துவிட்டு நிவர்த்தனன் போனில் யாருடனோ தீவிரமாக பேசிக் கொண்டிருக்க.. பால்கனியில் நின்று அவனைத் தான் வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் இனிதுழனி விழிகள் முழுதும் அவனை நிறைத்தவளாய்.

விழிகள் மட்டுமல்ல மனம் முழுவதும் அவனே தான் நிறைந்திருந்தான்.

அவனுடனான முதல் சந்திப்பு அவள் சிந்தையில் எட்டி செல்ல மனம் இதம் கண்டாலும், விழிகளில் ஈரம் சுரந்தது.

அவள் விழி உருண்டைகள் இரண்டும் அங்கும் இங்கும் நடந்தபடி அலைபேயோடு பேசிக் கொண்டிருந்த நிவர்த்தனன் மேல் பதிந்து நாட்டியம் ஆடியது மௌனமாய்.

அவளின் துளைத்து எடுக்கும் பார்வையில் சமரனை ஏற சட்டென்று திரும்பி தன் பார்வையை சூழல விட்டான் நிவர்த்தனன் சுற்றிலும்.

இனிதுழனி சுதாரித்தவள் தடுப்பு சுவர் பின் தன்னை விரைவாய் மறைத்து கொண்டாள் இதயம் படபடக்க.

நிவர்த்தனன் விழிகளில் இனிதுழனி பிடிப்படாது போக மீண்டும் தன் பேச்சை தொடர்ந்தான் அலைபேசியோடு.

பேசி கொண்டிருந்தவனை மீண்டும் பார்த்தவள் ஒரு நிலையில் உள்ளம் பதபதைக்க வருடங்கள் கடந்து “நிவர்த்து…” என குரல்வளை திறந்து மென் உச்சரிப்புடன் மிதமான சப்தத்தில் காற்றில் கலக்க வேகமாக அறைக்கதவை திறந்து ஓடிச் சென்றாள், நிவர்த்தனனை நோக்கி மானாய் துள்ளி குதித்து.

நிவர்த்தனனும் தன்னை நோக்கி ஓடிவரும் இனிதுழனியை இப்பொழுதே கண்டவன் அலைபேசியை காதில் இருந்து எடுத்தவனாய் “இப்பதான் நான் யாருன்னு தெரிஞ்சிருக்கா இவளுக்கு” என முணுமுணுத்தவன் அவளை நோக்கி முன்னேற அடி வைக்க கல் தடுக்கியிருந்தது அவன் கால். 

“ஹேய்…” என இனிதுழனி அவனை பிடிக்க போக, அவனோ கால் தடுமாறி பாதம் பின்னோடு பதிய போக… ஐயோ பரிதாபம் அங்கோ கிணறு.

நிலை இல்லாதவன் கிணற்றினுள் விழ.. அவன் கையை இனிதுழனி எட்டி பிடிக்க, “வாடி என் வெள்ளகட்டி” என அவளையும் தன்னோடு பிடித்தவன் இழுக்க.. இருவரும் பொத்தென தடுமாறி விழுந்திருந்தனர் கிணற்றினுள்.

கிணற்றுக்குள் விழுந்த வேகத்தில் நிவர்த்தனன் மேலே வந்து விட ஆனால் இனிதுழனி தான் மேலே வந்த பாடில்லை.

“எங்க போய்ட்டா இவ… இனிதுமா…” என 

பதறியவன் மீண்டும் தண்ணிக்குள் சென்று பார்த்தான்.

அங்கு இனிதுழனி நீச்சல் தெரியாது தத்தளித்துக் கொண்டிருந்தாள் வேக மூச்சுடன்.

“ஹேய் இனிதுமா…” என்றவன் வேகமா அவள் இடையோடு தூக்கி தண்ணீருக்கு மேல் கொண்டு வந்தான். 

அவளிற்கோ உடல் நடுங்கினாலும் கண்கள் முழுவதும் ஆராய்ந்தது நிவர்த்தனனை தான், அவன் நலம் குறித்து. 

காதலியவள் பார்வையில் அர்த்தம் கொண்டவன், “ஹேய் நான் நல்லா இருக்கேன் டி… நீ எதுக்கு உள்ள குதிச்ச…?” என்றவளை தன்னோடு அவன் அணைத்து நிற்க,  அவளுக்கோ மேனி நடுங்க அவனிடம் பேச நா எழும்ப கழகம் பண்ணியது குரல்வளை தடுப்பு சுவர் அமைத்து.

பேச முயற்சி செய்தவள் ஒரு நிலையில் பேச முடியாது போக, அவன் கழுத்தோடு கட்டி கண்ணீர் வடித்தாள் இயலாமையில்.

இப்படி ஒரு நிலை அவளவன் முன் வந்து விடக் கூடாது என்றெண்ணியே மனதிற்கு பூட்டு போட்டு அவனை கண்ட நொடி முதல் விலகி ஒளிந்தாள்.

அவன் உயிர் என்று வருகையில் பூட்டை உடைத்து தன்னிலை மறந்து அவனிடமே தஞ்சம் அடைந்திருந்தாள் பாவையவள்.

அவளை கவனித்த நிவர்த்தனன் ஒருவேளை தனக்கு ஏதும் நேர்ந்திருக்குமோ என்ற பதட்டத்தின் தவிப்பில் தான் அவளால் பேச முடியவில்லை என நினைத்தவனாய், “ஒன்னும் இல்லடி காம் டவுன் இனிது…” என அவளை அமைதிபடுத்தினான்.

அப்பவும் அவளின் பறிதவிப்பு அடங்காது.. அடுத்த கணம் அவள் செவ்விதழை தன் இதழ் கொண்டு களவாடியிருந்தான் ஆழமாய் மென்மையாய்.

அவளும் அவன் மேல் கொண்ட பதட்டத்தையும் காதலையும் அவன் இதழின் மூலம் சமர்ப்பிக்க ஆரம்பித்தாள் அழுத்தமாகவும் ஆழமாக அவனை போல், ஆனால் வன்மையாக.

அதற்கு ஏதுவாய் வர்ண தேவனும் தூறல்களை சிதற விட்டார் அழகோவியமாய்.

தன் மேல் அவனவள் கொண்ட தவிப்பை இதழ் வழி காண்பித்தவளை அறிந்துக் கொண்டவன் அவள் வன்மைக்கு வாகுவாக இயைந்து கொடுத்தான் கண்ண சிரிப்புடன் அதரங்களை பரிசளித்து.

சிறிது நேர இதழ் தீண்டலில் இருவரின் தவிப்பும் முற்று பெற, அவன் இதழில் இருந்து தன் இதழை விடுவிக்க முயன்றாள் இனிதுழனி.

முயல மட்டும் தான் முடிந்தது அவளாள். அவனோ பசையாய் ஓட்டியிருந்தான் அவள் இதழுக்குள் அவன் இதழை.

விழி திறந்தவள் திமிற, விடா கண்டன் விழி சிமிட்டி கொள்ளைக் கொண்டு உடும்பாய் தனக்குள் பிடித்து இடை அழுத்தி அவள் உயிர்சத்து வரை இதழ் கொண்டு கடத்த ஆரம்பிதான் தனக்குள் மென்மையிலும் மென்மையாய்.

அவன் தாக்கத்தில் செவ்வானமாய் சிவந்தவள் முனங்க, இதழை விடுத்து அவன் இதழ் கொண்டே அவள் செவிமடல் உரசியவனோ “ரொம்ப மிஸ் பண்ணேன் டி உன்ன. உன்ன பார்க்க முடியாமையே போயிடுவேனோன்னு ரொம்ப நாள் பயந்து இருக்கேன் டி” என்றவனாய் கழுத்துக்குள் முகம் புதைத்தவன்,

தன் மூச்சு காற்றை அங்கு நிறைத்து அதரம் பதிக்க, குளிர்ந்த நீரிலும் உடையவன் உஷ்ணக் காற்றால் அவளுக்கோ சுவாசக் காற்றோடு தேக மயிர் கால்களும் மேலேலும்ப சில்லிட்டது அடி வயிற்றில் பட்டாம் பூச்சி பறக்க.

அச்சமயம் “இவ எங்க போனா… அடியேய் இனி…” என குரல் கொடுத்து கிணற்று மேல் சுற்றி பார்த்த வண்ணம் நின்றார் கோதாவரி.

அதுவரை அவன் தீண்டலில் தன்னை மறந்து பாகாய் கரைந்து நின்றவள் தாயவள் குரல் கேட்டு இனிதுழனியோ அதிர்ந்தாள் என்றால், நிவர்த்தனன் எதையும் பொருட்படுத்தாது அவள் இதழில் தேன் எடுக்கும் வேலையை செவ்வன செய்து கொண்டிருந்தான் கைகள் ஊர்வலம் நடத்த.

“தண்ணிக்குள்ள என்ன சத்தம் கேக்குது” என கோதாவரி கிணற்றை நெருங்க, இனிதுழனி விழிகள் சாசராய் விரிந்து அவன் மார்பில் அடித்தாள் படபடக்கும் விழிகளுடன்.

அதை இன்பமாய் வாங்கிய நிவர்த்தனனோ இதழுக்கு விடுதலை கொடுக்காது அவளை அலேக்காக தூக்கி நீருக்கு அடியில் புகுந்து கொண்டவன், தன் பணியை விடாது செம்மையாய் செய்து அவளை சிவக்க வைத்துக் கொண்டிருந்தான் தன் மூச்சை அவளுக்குள் விடுத்து.

கிணற்றை ஏட்டி பார்த்த கோதாவரி அங்கு யாரும் இல்லாததால் “எங்க போனா இவ…?” என்றபடி அங்கிருந்து நகர… அடுத்த அரை மணி நேரம் கழித்து இனிதுழனியை கிணற்று படியோரம் ஒதுக்கி இருந்தான் நிவர்த்தனன்.

மனமே இல்லாது அவள் இதழுக்கு விடுதலை கொடுத்தவன், கிணற்று நீரில் இருந்து சற்று உயர இருந்த படியில் அவளை ஏக்கி தூக்கி வைத்தான் பூவாய்.

அவளோ மூச்சு வாங்க… தானும் ஏறிக் கொண்டவன் அவள் முதுகை வருடி கொடுத்து சமநிலை படுத்தினான்.

“ஹேய் இனிது… நீ ஓகே தான டி…” 

அவன் செய்கையில் நாணத்தில் கன்னம் சிவந்திருந்தாலும் தன்னை அடி முதல் நுனி வரை காண்பித்தவள் முறைக்க,

பிடரி வருடி கீழ் இதழ் கடித்து சிரித்தவன், “ஏய் வாய துறந்து பேசுடி… உன் குரல கேட்கணும் ரொம்ப ஆசையா இருக்கு டி. வந்ததுல இருந்து ஏன் நீ என்கிட்ட பேசவே இல்ல…?” கேள்வி எழுப்பினான் கோவமாக.

அச்சணம் சிவந்தவள் வதனம் வாடி போக ஏதும் கூறாது எழும்ப போனாள் இனிதுழனி. 

“இருடி… எங்க போற நீ… நான் கேட்டதுக்கு பதில் சொல்லு?” என்றான் பிடித்து அவன் மடியில் அமர்த்தி போக விடாது நிவர்த்தனன்.

அவள் விழிகளில் விழி நீர் கோர்க்க, “ஆமா இப்ப எல்லாம் நீ என் பாட்டு படிச்சிகிட்டே பரதம் ஆட மாட்டேங்குற. கடந்த ரெண்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடி நீ பாடி ஆடுனத நான் பார்த்தது. அதுக்கு அப்புறம் நீ டான்ஸ் பண்ற பட் ஏன் பாட்டு படிக்க மாட்டேங்குற…?”

அவன் கேள்விகளுக்கு அவளிடம் பதில் மௌனம் மட்டும் தான்.

சிலையாய் அவனையே அவள் பார்க்க, “ஹேய் இனிதுமா…” உலுக்கினான் அவளை.

அதில் தெளிந்தவள் ஏதும் கூறாது தொண்டை குழி அடைக்க எச்சிலை கடத்தியவள் எழுந்து மேலே செல்ல எத்தனிக்க, அவள் கையை பிடித்து நிறுத்தியவன் எழுந்தான் பட்டென்று.

விலகி இருந்த அவள் தாவணியை சரி செய்தவனாய் “எப்போ கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம் இனிதுமா…” என்றானே பார்க்கலாம்.

அவள் அதிர்ச்சியில் அவன் விழி பார்த்து நிற்க, அவனோ அவள் கிழாடை முதல் மேலாடை வரை சரி செய்தான் அவளை பாராது.

“சொல்லு இனிதுமா… நீ தான அன்னைக்கு சொன்ன திருப்ப உன்ன நான் இந்த டெஸ்டினில மீட் பண்ணா என்னைய கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்னு” என்றவன் பார்வை அவள் கழுத்தில் படிந்தது இப்போது.

அவன் கேள்வியில் தலையை இட வலமாக வேண்டாம் என்று செய்கையில் அசைத்தவள் விழி நீர் இமை கடக்க, “ஹேய் இனிதுமா உன் கழுத்துல என்ன தழும்பு” என கூர் விழிகளுடனவன் தொட போக.. அவன் கையை வெடுக்கென்று தட்டி விட்டவள் வேகமாக பாவாடையை தூக்கி கொண்டு ஓடினாள் கண்ணீரில் கரைந்தவளாய்.

கிணத்து படியேறி இனிதுழனி விழிகளை துடைத்தபடி வீட்டுக்குள் ஓடிச் செல்ல, செல்லும் அவளை பார்த்து படியே ஈரம் தோயிந்த மேனியுடன் மேலே வந்து நின்றவன் முன்வந்து நின்றார் அம்பிகாமா.

“என்ன பேராண்டி கிணத்துக்குள்ள ஒரே அஜால் குஜால் தான் போல” அவர் கிளுக்கி சிரிக்க..

அவர் வந்து நின்றதை கூட கவனிக்காது நின்றவன் அவர் குரலில் தெளிந்தான்.

முறைத்தவன், “ஏன் அப்பத்தா நான் குஜாலா இருந்தேன் அதை நீ பார்த்த. குஜாலா இருந்தா உன் பேத்தி எதுக்கு இப்படி தலை தெரிச்சு ஓடுறா” அவன் அலுத்துக் கொள்ள…

“அவ எதுக்காக ஓடுறான்னும் எனக்கு தெரியும். அதே நேரத்துல நீ குஜாலா இருந்தன்னு எனக்கு தெரியும்டா கள்ளாலி படவா…” அவன் கன்னம் கிள்ளினார் அம்பிகாமா முத்து பல் தெரிய.

விழிகள் விரிய “கிணத்துகுள்ள ஏதும் இருந்தியா அப்பத்தா…?” நிவர்த்தனன் கிணற்றை பார்த்தான் அதிர்வோடு.

“ம்க்கு… நீங்க பண்ற லூட்டிய பார்க்க நான் கிணத்துக்குள்ள வர வரணுமா… போடா டேய்..” அவன் தலையில் கொடியவர், “வாய தொடடா முதல்ல… என் பேத்திக்கு ஒரு முத்தா கூட கொடுக்க தெரியல கடிச்சு வச்சிருக்கா..” என்றார் நக்கலாய்.

அப்பொழுதே நிவர்த்தனன் உதட்டு ஓரம் கசிந்த குருதியை கண்டவன் ஆண்மையின் வெட்கத்தில் பிடரி வருடினான்.

அவனை முகம் கோண பார்த்த அம்பிகாமா, “டேய் என்ன வெக்கமா…?” அவனும் ஆமோதிப்பாய் தலை அசைக்க, “சகிக்கல…” என தலையில் அடித்துக் கொண்டவர்,

“ஆனா ஒன்னுடா என்ன மாதிரி ஒரு யங் சிங்கிள் கேர்ள்ல வச்சிட்டு நீங்க பண்ற லூட்டி இருக்கே.. நீ என்னடான்னா கிணத்துக்குள்ள ஜலகிரீடை பண்ற.. 

அங்க இன்னொருத்தனுக்கு அவ அம்மா சாந்தி முகூர்த்ததுக்கு நல்ல நேரம் பார்க்கா.. அவன் என்னடானா ரூம்ல ஜலகிரீடை பண்றான் போய் தொலைங்கடா..” என்றவர்,

“அடியேய் கோதாவரி இவனுங்க போற வேகத்த பார்த்தா நீ நேரா புள்ளைக்கு பேர் வைக்கிற பங்குசனுக்கு ( பங்க்ஷன்) நல்ல நேரம் பாருடி…” என அங்கிருந்து நகர்ந்தார் அம்பிகாமா பேத்தி வாழ்க்கையும் வெகு விரைவில் மல்லிகை மணம் வீச போகிறன்றது என்ற சந்தோஷத்தில்.

நிவர்த்தனனுக்கோ வெட்கம் கலைய தவிப்புடனும் காதலுடனும் விழி நீருடன் ஓடிச் சென்ற தன் காதலியின் வரிவடிவ காட்சி கண் முன் விரிய புருவமோ முடிச்சிட்டது சில கேள்விகளுடன்.

செங்கோதை மணம் வீசும்…

கிட்டத்தட்ட ஒரு மாசத்துக்கு அப்புறம் ud போட்ருக்கேன் ஃப்ரெண்ட்ஸ். Sorry helath அண்ட் family issue 🤗🤗. இனி தினமும் ud தரேன் 👍🏻❤️.

உங்க Golden Comments & like கொடுத்து எனக்கு boost up கொடுங்க ஃப்ரெண்ட்ஸ் ❤️😍😍.

அப்புறம் ❤️ தட்டிட்டு போங்க 🤗

அதிர்ச்சியில் நின்ற இன்னுழவன் விழிகள் வெளியே வராத குறை தான்.

“என்ன சொல்ற நிவர்த்தனா…?” என்றவன் புருவம் வளைந்தது.

“ஹிம்… ஆமாம் மாமா அன்னைக்கு நடந்தது வெறும் இன்சிடென்ட் தான். அதுலெல்லாம் அக்கா பெருசா பாதிக்கப்படல, லைட்டா பயந்திருந்தா. பட் நீங்க அவளுக்கு உங்களோட ஷர்ட் கொடுத்து மானத்த காப்பாத்திருக்கீங்க.

வீட்க்கு வந்து அதையும் எல்லார்கிட்டயுமே சொன்னா. உங்க முகத்த பார்க்க முடியலையேன்னு பீல் பண்ணா.

நாங்க எல்லாரும் பதறினாலும் உங்க மேல உங்க செயல் அம்மாக்கும் அப்பாக்கும் மதிப்பு மரியாதை கொடுத்துச்சி. அதனால மறுநாளே அம்மாவும் அப்பாவும் உங்களை நேர்ல பார்த்து நன்றி சொல்லணும்னு உங்க காலேஜ் வந்தாங்க.

அப்போ நீங்க உங்க அப்பா கூட பேசிட்டு இருந்தத அவங்க பாத்துட்டாங்க.

விசாரிச்சதுல சக்திவேல் பையன் தான் நீங்கன்னு தெரிஞ்ச உடனே அம்மாவும் அப்பாவும் ரொம்பவே பயந்துட்டாங்க.

உங்க கிட்ட பேச வந்தவங்க பேசாமலே காலேஜ் விட்டு வர.. துரதிஷ்டவசமா உங்க அப்பாவ சந்திக்கிற மாதிரியே ஆயிடுச்சு.

சரியா அக்கா அப்பா, அம்மாகிட்ட உங்களுக்கு நன்றி சொல்லியாச்சான்னு கேட்டுட்டு இருக்கும் போது தான் காலேஜ்ல வச்சு உங்க அப்பா பாத்துருக்காரு.

அக்கா பேசி முடிச்சுட்டு போக, உங்க அப்பா அக்காவ ஏதும் பண்ணிடுவேன்னு சொல்லி மிரட்டி இருப்பாரு நினைக்கிறேன்.

அம்மா ரொம்பவே பயந்துட்டாங்க. அக்கா அன்னைக்கு நைட்டு ஃபுல்லா உங்கள தான் புகழ்ந்து புகழ்ந்து பேசினா. சீனியர் அப்பிடி சீனியர் இப்பிடின்னு.

உங்க மூஞ்ச அவ பாக்கலன்னு சொன்னது தான் அம்மாக்கு பிளஸ்சா போச்சு. அதனால இனி அந்த காலேஜ்லயே படிச்சா உங்கள பாக்க நேரிடும், திரும்ப பிரச்சனைகள் வரும்.. அக்கா உயிருக்கு உங்க அப்பாவால ஆபத்து வரும்ன்னு தான் ட்ராப் அவுட் பண்ணிட்டு அவளை அமெரிக்கா அனுப்பிட்டாங்க.”

“ஏன் டா என் அப்பா மிரட்டலுக்கு பயந்து தான் அவள அனுப்புனாங்களா…? இந்த ஊர விட்டு போனதுக்கு அப்புறமும் என் அப்பா மாமா, அத்தைய நிம்மதியா வாழ விடலையா…?” ஆராய்ச்சியுடன் கேட்டான் இன்னுழவன் மேலும் புருவம் இடுக்க.

ஆமோதிபாய் தலை அசைத்தான் நிவர்த்தனன்.

“கடந்த ரெண்டு வருஷமா தான் மாமா உங்க அப்பாவால எங்களுக்கு எந்த பிரச்னையும் இல்லாம நாங்க குடும்பமா இருக்கோம் சேர்ந்து.” என்றான் ஆயாசமாய்.

இன்னுழவனோ மேலும் அதிர்ந்தான். ஏனெனில் நிவர்த்தனன் கூறியது போல் கடந்த இரண்டு வருடமாக தான் சக்திவேல் வீட்டோடு அடங்கி இருக்கிறார் இதய குறைப்பாட்டால்.

“அப்போ அதுக்கு முன்னாடி…?” இன்னுழவன் கேட்க,

“சின்ன வயசுல இருந்து நானும் சரி அக்காவும் சரி வ்வோர்த் ஸ்டாண்டர் வர தான் ஃபேமிலியா ஒண்ணா இருந்தோம் மாமா அப்பா,அம்மா கூட. அதுக்கப்புறம் நாங்க ரெண்டு பேருமே ஹாஸ்டல்ல தான் படிச்சோம்.”

ஐந்தாம் வகுப்பிலேயேவா! அச்சிறுமை பருவத்திலே தாய் தந்தை இருந்தும் விடுதியில் வளர்ந்தர்களா…? எவ்வளவு கொடுமை நாட்களை கடந்து வந்திருபார்கள். நினைக்கவே நெஞ்சம் பதபதைத்தது இன்னுழவனுக்கு.

“காரணம் எதற்கும் பெறாத சாதியா…?” என்றான் விட்டேரியாக இன்னுழவன்.

“ஆமா மாமா சாதி வெறில உறுன உங்க அப்பா. கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு சொந்த ஊர்ல இருந்து வெளியில வந்ததுக்கு அப்புறமும் உங்க அப்பா எங்க அம்மா,அப்பாவ நிம்மதியா வாழ விடாம நிறைய டார்ச்சர் பண்ணி இருக்காரு.

அடியாட்களை வைத்து அப்பாவெல்லாம் அடிச்சும் போட்டு இருக்காரு.

அதுக்கெல்லாம் பயந்துகிட்டு தான் எங்க ரெண்டு பேரையுமே ஹாஸ்டல்ல வளர்த்தாங்க வேற ஸ்டேட்ல.

நாங்க ரெண்டு பேருமே ஹாஸ்டல்ல படிச்சு ஹாஸ்டல்லையே வளர்ந்து அப்பா,அம்மா பாசம் கூட பக்கத்துல கிடைக்க முடியாத அளவுக்கு இருந்தோம்.

நானும் அக்காவும் அந்த நாட்களை ரொம்பவே ஏங்கியிருக்கோம். பொம்பள புள்ளைங்களா இரண்டு பேரும் இருந்திருந்தோம்னா ஒரே ஹாஸ்டல்ல தங்கி இருப்போம். விதி பையன் பொண்ணா போனதால வேற வேற ஹாஸ்டல்ல தங்க, எங்களுடைய வீடு அப்படின்னா அது ஸ்கூல் தான்.

அங்க அவ எனக்கு அம்மா, அப்பாவா இருந்தா. நான் அவளுக்கு அம்மா,அப்பாவா எல்லாமுமா இருந்தோம்.

அதுக்கு அப்புறம் தான் கஷ்டப்பட்டு அப்பாவுடைய ஃபிரண்ட் கமிஷனர் மூலமா உங்க அப்பாவால முழுமையா எந்த பிரச்சினையும் வராதபடி ப்ரொடக்ஷனோட நாங்க டெல்லில இருந்து சென்னை வந்தோம்.

ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு தான் அம்மா சம்மதிச்சாங்க அக்கா சென்னைல படிக்கிறதுக்கு. அப்பவும் ஹாஸ்டல்ல தான் படிக்கணும் கண்டிஷன் வச்சாங்க.

அப்பதான் அந்த மாதிரி இன்சிடென்ட் நடந்து திரும்பியும் அக்காவை எங்கள விட்டு பிரிச்சு அமெரிக்கா அனுப்புனாங்க.

அக்கா மேற்படிப்புக்காக அமெரிக்கா போனா.. நான் மேற்ப்படிப்புக்காக ஆஸ்திரேலியா போனேன்.

எங்களுடைய சந்திப்பு இந்தியாவில் எப்போதுமே இருக்காது. சிசி ஆஸ்திரேலிய வருவா, இல்லன்னா நான் அமெரிக்கா போவேன். எங்கள பார்க்குறதுனாலும் அப்பா, அம்மா தான் வந்து பாத்துட்டு போவாங்க. இங்க நாங்க அங்க வர மாட்டோம்.

இப்ப இந்த ரெண்டு வருஷமா தான் உங்க அப்பாவால பிரச்சனை வரல அப்படிங்கற பட்சத்தில் தான் அப்பாவும் அம்மாவும் எங்கள இந்தியாவுக்கு வரயே அனுமதி கொடுத்தாங்க.

விளையாட்டா ஒருநாள் ரேடியோல டெம்ப்ரவரி ஆர் ஜே வேலைக்கு சிசி வாய்ஸ் ரெகார்ட் செஞ்சு அனுப்பிச்சி. அதுலயும் அக்கா வாய்ஸ் பிடிச்சி செலக்ட் ஆனது உங்க அப்பா தொந்தரவு இல்லாம இருந்ததுனாலயும் ஒத்துகிட்டாங்க.

சிசிக்கு அந்த ஆர் ஜே ஒர்க் ரொம்ப பிடிச்சி போச்சி. சின்ன வயசுல இருந்து விடுதிங்கிற சிறைக்கு வலம் வந்தவளுக்கு அங்க முகம் தெரியாத நிறைய பேர்கிட்ட பேசி சந்தோசமா இருந்தது என் அக்கா மனச ஆறுதல் படுத்திச்சி.

எங்கள எங்கயுமே தனியா விடுறது கிடையாது, முக்கியமா அக்காவ.

உங்கள அக்கா காலேஜ்ல பார்த்தது கூட கிடையாது. சீனியர் இன்னுழவன் அப்படிங்கற பேரு மட்டும் தான் அக்காக்கு தெரியும். அன்னைக்கு நடந்த இன்சிடெண்ட்லயும் அக்கா உங்களோட முகத்தை பார்க்கல.

நீங்க எந்த ஊரு யாரு எதுவுமே தெரியாது. அமெரிக்காக்கு அக்காவ அனுப்பும் போது கூட உங்க கிட்ட பேச மாட்டேன், திரும்பி கூட பார்க்க மாட்டேன், நீங்க இருக்க திசை பக்கமே போக மாட்டேன் இங்கேயே இருக்கேனு அக்கா ரொம்ப கதறுனா..

ஆனா அம்மாவும் அப்பாவும் அதுக்கு ஒத்துக்கல. ஏன்னா அவங்களும் பெத்தவங்க தானே! எங்களோட பிரிவு வலி அவங்களுக்கு புரியாம இல்ல. உங்க அப்பாவால எங்களுக்கு ஆபத்து வந்துருமோங்கற பயம். மனச கல்லாகிட்டு எங்கள பிரிஞ்சி இருந்து வளர்த்தாங்க.

பல நாள் ரொம்ப பீல் பண்ணிருக்காங்க, காதலிக்காமலேயே இருந்து இருக்கலாமோ அப்பிடிங்கிற வரைக்கும்.

நானும் நிறைய டைம் கேட்டு பார்த்துட்டேன். உங்க அப்பா அப்பிடி என்ன செஞ்சிருவாருன்னு. அவரு வேற ஏதும் செஞ்சாரா அப்பிடின்னும் சொல்லவே மாட்டாங்க. உங்க அப்பா பேர் கேட்டாலே அம்மா, அப்பா ரொம்ப பயப்படுவாங்க.

முதல் முறையே நீங்க ரேடியோ ஸ்டேஷனில பேசின உடனே அக்கா எனக்கு கால் பண்ணா.

உங்ககிட்ட அவ சகஜமா பேசினா அப்படின்னா உங்களுடைய பெயர் அந்த பெயர் அவளுக்கு அப்பவே மனசுல தாக்கமாயிடுச்சு.

அதுக்கப்புறம் உங்களை காதலிக்கவும் ஆரம்பிச்சிட்டா.

அப்பா, அம்மாகிட்ட ஏதபத்தி சொல்றாளோ இல்லையோ பட் என்கிட்ட சொல்லாமல் இருந்தது கிடையாது சிசி, நானும் அப்படித்தான். அவ யாருகிட்டயும் அதிகமா நெருங்கி பழக மாட்டா.

அப்பிடி என்ன தவிர்த்து பழகி சிரிச்சது உங்ககிட்ட தான். காரணம் உங்க பேர், காலேஜ்ல அவ கேட்ட இன்னுழவன்.

ஒரு நாள் எதார்த்தமா வீட்ல பேசி சிரிக்கும்போது அப்பா உங்களை பத்தி பேசிட்டு எல்லாரும் ஒண்ணா சந்தோஷமா இருந்திருந்தா உங்களுக்கு அக்காவை கட்டி இருக்கலாம்னு அவர் விரக்தியா பேச… அது அம்மா மனசுல ஆழமாக பதிஞ்சிருச்சி.

அப்பாக்கு அப்படி ஒரு எண்ணம் இருக்குது நினைச்சுட்டு தான் அம்மா அவசர அவசரமா அந்த ஷாம்பு பாட்டில அதான் அந்த வீணா போன ஷாம அக்காக்கு பேசி முடிச்சாங்க.

அதே நேரத்துல உங்கள மனசார விரும்ப ஆரம்பிச்சிட்டா. அத வெளிலயும் சொல்ல முடியாம.. ரேடியோல உங்ககிட்டயும் சொல்ல முடியாம.. ரொம்ப தவிச்சு போய்ட்டா.” என நிவர்த்தனன் பேச பேச… இன்னுழவன் விழிகள் பனித்தன உடையவளை எண்ணி.

“அவளோட ஆசை எல்லாம் இந்த ஊர்லேயே இருக்கணும், சொந்த பந்தங்களுடன் சந்தோஷமா இருக்கணும். சின்ன வயசுல இருந்து பெத்தவங்க பாசத்துக்கு ஏங்குன மாதிரி வருங்காலத்தில் அவளோட குழந்தையும் ஏங்க கூடாது அப்படிங்கிறது தான்.

அதுக்கும் அம்மாவே தடையா இருக்கும் போது ரொம்ப கஷ்டப்பட்டா.

நீங்க தான் காலேஜ் இன்னுழவன், என் மாமா இன்னுழவன், அப்பா சொன்ன ஊர் தலைவர் இன்னுழவன், ரேடியோல அக்கா கூட தினமும் பேசுன இன்னுழவன் எல்லாம் நீங்க தான்னு எங்களுக்கு தெரியாது.

ஏதோ மேஜிக் மாதிரி இருக்கு நீங்க கோவிலுக்கு வந்தது, அக்காவ கலயாணம் பண்ணது எல்லாம் எங்களுக்கு.

எப்படியோ அவ உங்ககிட்டே வந்து சேர்ந்துட்டா. அதுவே எனக்கு போதும்.

இன்னுழவன் கையை இருக்க பற்றியவன், “ப்ளீஸ் எனக்காக பத்திரமா பாத்துக்கோங்க என் சிசிய. இனியாது எந்த விஷயத்துக்காகவும் அவ ஏங்க வேண்டாம், வாழ்க்கையில நிறைய இழந்துட்டா.

 அம்மா,அப்பா, தம்பி எல்லாரும் இருந்துமே அனாதையா தான் ரெண்டு பேருமே வளர்ந்தோம் வெவ்வேறு திசைகள்ல.

இன்னைக்கு சொந்த ஊருக்கு வந்து சொந்த பந்தங்கள் கூட இருக்கும்போது எங்களுக்கு எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா மாமா.” என உணர்ச்சி வசத்தில் இன்னுழவனைக் கட்டி அணைத்திருந்தான் நிவர்த்தனன்.

இன்னுழவனும் அணைத்து முதுகு தட்டி அவனை சமப்படுத்தினாலும்.. அறியாது தன்னாலும் அறிந்தும் தன் தந்தையாலும் தன்னவள் பட்ட துயரத்தை எல்லாம் நினைத்து பார்த்தவனுக்கோ நெஞ்சுக் கூட்டில் நெருஞ்சி முள் தைத்தது.

அணைத்து நிவர்த்தனனை விடுவித்தவன், “என்ன சொல்லணும் எனக்கு தெரியல நிவர்த்தனா. இதெல்லாம் அனுபவிச்சு தான் உன் அக்கா என்கிட்ட வரணும்னு இருந்திருக்கு. என் அப்பா பண்ணதுக்கு நீங்க அனுபவிச்ச வலிக்கு என்னால மன்னிப்பு மட்டும் தான் கேட்க முடியும்.” என்றவன் கை கூப்பினான் குரல் கமர.

“ப்ச்… மாமா என்ன பண்றீங்க..” என இறக்கி விட்டான் இன்னுழவன் கரத்தை நிவர்த்தனன்.

“இனிமேல் உன் அக்கா இதெல்லாம் அனுபவிக்க மாட்டா நான் இருக்கிறேன். உன் அக்கா பேரு மேக விருஷ்டி அது மட்டும் தான் எனக்கும் தெரியும்.

சடனா உங்க அக்கா காலேஜ் ட்ராப் பண்ண பிறகு எனக்கு இன்பர்மேஷன் வந்துச்சு.

அன்னைக்கு நடந்த இஸ்ஸுவால தான் போறாளான்னு யோசிச்சேன். இதுக்கெல்லாம் பயந்துகிட்டு காலேஜ் விட்டு போகக்கூடாதுனு அவ கிட்ட பேசுறதுக்காக தான் மறுநாள் அவள தேடினேன். எதுக்காக காலேஜ் ட்ராப் அவுட் பண்ணிட்டு போறான்னு தேட ஆரம்பிச்சேன்.

கொஞ்ச நாள் கழிச்சு தான் அன்னைக்கு மேக விருஷ்டி அப்பா அம்மாவா வந்த மாமா, அத்தைகிட்ட என் அப்பா ஏதோ பேசியிருக்காரு.. அதுக்கு அப்புறம் தான் அவ டிராப் அவுட் செஞ்சு இருக்கான்னு தகவல்.

எனக்கு ஏதோ தப்பா பட்டுச்சி, அதனால தான் அவளை நான் இன்னும் தீவிரமா தேட ஆரம்பிச்சேன். ஆனா அவ எனக்கு கிடைக்கல.

எனக்கு சரியா கல்யாணத்தப்ப காலைல தான் உங்க அக்கா பயோடேட்டா கிடைச்சுச்சு ரேடியோ ஸ்டேஷன் இருந்து.

அண்ட் அப்ப தான் நான் தேட ஆரம்பிச்ச பொண்ணும் உங்க அக்கா தாங்கிற தகவலும் எனக்கு தெரிஞ்சுச்சு.

மேக விருஷ்டி பெயரை வச்சு தான் நானும் ரேடியோவில் பேச ஆரம்பிச்சேன். இன்பக்ட் உன் அக்கா மாதிரியே தான்.

அதுவே எங்களோட மனசு ஒன்னு சேர்க்கணும்னு எங்களுக்கு அப்ப தெரியல. ஆனா போகப் போக தெரிஞ்சிச்சு.

உன் அக்காக்கு தான் கல்யாணம் அப்படின்னு சொன்னதும் அதுவும் அவளோட சம்மதத்தோடன்னு தெரிஞ்சதும் ரொம்ப கோவமாயிருச்சு.

பட் அவள் நிலைமை இருந்து பார்த்தா அவ மனச என்னால புரிஞ்சுக்க முடியுது. இனி நீ பயப்படாம இரு. உன் அக்காக்கு இல்ல, என் பொண்டாட்டிக்கு என் அப்பாவாலயும் யாராலயும் எதுவும் ஆக விடமாட்டேன். முக்கியமாக உங்களுக்கும் தான்.

இந்த ஊர்லயேனாலும் நீங்க இருக்கலாம். இல்ல வந்து வந்து போகலாம். அது உங்க இஷ்டம். இனிமேல் எந்த பிரச்சினையும் வராது என்ன நம்பு” என்ன தீர்க்கமாய் உறுதியளித்தான் இன்னுழவன்.

நிவர்த்தனனோ புன்சிரிப்புடன் “உங்க மேல எனக்கு முழு நம்பிக்கை இருக்கு மாமா” என்க,

பெருமூச்சுடன் அவன் தோளை தட்டி மென்னகையுடன் நகர்ந்தான் இன்னுழவன்.

இன்னுழவன் நிவர்த்தனனுடன் பேசிவிட்டு கம்பெனிக்கு செல்லவே எத்தனித்தவன் மனமோ தன்னவன் நினைத்து பாரம் ஏறி இருக்க மீண்டும் அறைக்குச் சென்றான் .

அறைக் கதவையவன் திறந்து உள்ளே செல்ல , அங்கு விழித்து கட்டியில் சாய்ந்த படிய அமர்ந்திருந்தாள் மேக விருஷ்டி எங்கோ பார்த்தவாரு கவலை தோய்ந்த முகத்துடன்.

“ஏய் ஏஞ்சல் நீ தூங்கிட்டு தான இருந்த மா.. எப்ப முழிச்ச?”

அவளோ, “தூங்குனேன்.. ஆனா தூக்கம் வரல…” என்றாள் குரல் தளர்ந்து.

“ஏண்டா..?” என்று அவள் அருகில் அமர்ந்து அவளை தன் மார்பில் சாய்த்தான் இன்னுழவன்.

அவளும் ஏறெடுத்து அவன் விழி பார்த்தவள், “என்கிட்ட பேசாம இருக்க மாட்டீங்க இல்ல உழவா. அப்பிடி நான் ஏதாவது தப்பு பண்ணாலும் என்ன அடிக்க கூட செய்ங்க. ஆனா, ஒதுக்கி தனியா பேசாம மட்டும் இருக்காதிங்க ப்ளீஸ்” ஏக்கம் நிறைந்த குரலில் கேட்டவள் விழிகளில் விழி நீர் ஊற்று.

அவனுக்கோ நெஞ்சு கூட்டில் வலி ஏற அவள் கன்னம் தாங்கியவன், “ஏய் ஏஞ்சல் இன்னுமா நீ அதேயே நினைச்சுட்டு இருக்க. நான் தான் உன்கிட்ட அப்பவே சொன்னேன் இல்லபா. நான் உன்கிட்ட பேசாம எப்படி இருப்பேன்.” என அவள் உச்சந்தலையில் ஆழ முத்தமிட்டவன் மனமோ அவனுக்கு எடுத்துரைத்து அறிவுறுத்தவும் செய்தது.

தன்னவள் சிறுவயதில் இருந்து கடந்து வந்த தனிமை என்னும் பாதையின் சுவடு அவளுக்குள் ஆறா வடுவாய் இன்னும் ரணப்படுத்துகிறது, மீண்டும் அவ்வாறு ஒரு சூழ்நிலைக்கு அவளை தள்ளி விடாதே என்றும்

மேலும் காலையில் சக்திவேலை தண்டிபதற்காக, தான் கூறிய வார்த்தையின் வீரியம் அவள் மனதை வெகுவாய் தாக்கி உள்ளது என்றும்.

“சரி நீ தூங்குபா எத பற்றியும் யோசிக்காம” என்றவன் அணைத்து அவள் தலை வருட..

“நீங்க என் கூடவே இருக்களேன் உழவா ப்ளீஸ்..” விழிநீர் படலத்துடன் அவள் யாசிக்க,

“ஏஞ்சல்… நான் எங்கேயும் போகல. இங்கதான் இருப்பேன் உன்கிட்ட. நீ தூங்குபா” என்றவன் மேலும் அவனுக்குள் அவளை வாகுவாக அணைத்து கொண்டான்.

பெண்ணவள் தன்னவனுக்குள் புதைந்து மீண்டும் விழிகள் மூடியவள் நித்திரை செல்ல…

உடையவள் மனக் காயத்தை தானே கிளறி விட்டேனே! என அவனை எண்ணி அவனுக்கே கோவமும் வந்தது ஒருபுறம் என்றால்..

மறுபுறம் விழிகளோ தனலாய் சிவக்க, தன்னவளுக்கும் தன் மாமனவன் குடும்பத்திற்கும் தந்தையவன் செய்த அனைத்து இன்னல்களையும் நினைத்தவனுக்கு உறக்க தூரம் போக அக்னீ ஜூவாலை எரிந்தது மனதுக்குள் சக்திவேல் மீது கடும் கோபத்துடன்.

செங்கோதை மணம் வீசும்…

முழங்கை சட்டையை மடித்து விட்டபடி கண்ணாடியின் முன் இன்னுழவன் நிற்க அவனுக்கு முன் அழகிய சிகப்பு நிற சில்க் சுடிதாரில் நின்று கொண்டிருந்தாள் கையில் குங்குமச்சிமிழை ஏந்திய வண்ணம் மேக விருஷ்டி.

இருவரின் பார்வையும் கண்ணாடியின் வாயிலாக மையம் கொண்டிருந்தது ஒரே நேர் கோட்டில்.

சட்டையை மடித்து விட்டவனோ, “அப்பிடி பார்க்காத டி… வேலை இருக்கு எனக்கு” என்றவன் அவளை பின்னிருந்து தன்னோடு அணைத்து குங்குமத்தை எடுத்தவன் பின்னிருந்தே அவளின் பிறை நெற்றி நெற்றியில் சூட்டினான்.

விழிப்பார்வையோ கண்ணாடியூடே இருகக்க அவள் கை புஜங்களை அழுத்தி பிடித்தவனாய் துப்பட்டாவோடு சுடிதாரின் டாப்பையும் சற்று விலக்கி வெண்ணிற தோளில் முத்தம் பதித்தான் ஆழமாய் அழுத்தமாய்.

அதில் இனம் புரியாது அவள் சிலிர்த்து பெருமூச்சி விட.. அவள் பிடரி கழுத்துக்குள் இதழ் ஊர்வலம் நடந்து ஆரம்பித்தான்.

அவளோ நிலை கொள்ள முடியாது உருக ஆரம்பிக்க…

குரலில் தாபமும் எதிர்பார்ப்பும் விரவியிருக்க, அவள் செவி மடல் தீண்டியவன் “ஏஞ்சல் அது நீ தானே காலேஜ்ல… உனக்கு தான நான் என்னோட ஷர்ட்ட கழட்டி தந்தேன்.” என்றவன் கேள்வியில் விதிர்விதிர்த்து போனாள் மேக விருஷ்டி.

தாபம் கரை கடந்து செல்ல அதிர்ச்சி மையம் சூழல மேனி அதிர சட்டென்று திரும்பினாள் விழிகள் பனிக்க.

சட்டையை அழுத்த பற்றி அவன் விழி ஏறிட்டவள் “அப்போ… நீங்க தான்… உங்களுக்கு எப்படி…” என்றவள் மேலும் அதிர,

“ப்ச்… ஏதுக்குடி இவ்வளவு அதிர்ச்சி ஆகுற” என அவளை தன்னோடு இறுக்க அணைத்தவன் நின்றான்.

“அப்போ அன்னைக்கு ஷர்ட் தந்தது நீங்கதானே…!

காலேஜ் சீனியர் ஸ்டுடென்ட்ஸ் சேர்மன் நீங்க தானா…?

கலவரத்துல அந்த சீனியர் ஸ்டுடென்ட்ட கூட அவங்கள அடிச்சு துவைச்சி எடுத்தது நீங்க தானா…!” என்றவள் வார்த்தைகள் திக்கு முக்காட விழிநீர் அவன் மார்பு நனைத்தது.

அவள் அழுகையை மனம் விரும்பாதவன், “ரெயினி… இப்ப எதுக்கு அழுகுற… நான் தான். அதெல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு பா.. ஏதோ தெரியாத ஒரு இன்சிடென்ட்.

தெரியாம நடந்தாலும் அன்னைக்கே நான் பனிஷ் பண்ணிட்டேன் தான… பிரீயா விடு ஜில் பா..” என்றவன் அவளை தேற்றிக் கொண்டிருக்கும் போதே

“இன்னுழவா…” என கீழே இருந்து குரல் கொடுத்து விட்டார் கோதாவரி.

இன்னுழவன் படித்த அதே கல்லூரியில் தான் அவன் கடைசி முதுகலைப் பிரிவில் கடைசி வருடத்தில் பயணித்தபோது இளகலை பிரிவில் முதலாம் ஆண்டில் அடியெடுத்து வைத்திருந்தாள் மேக விருஷ்டி.

அவளுக்கோ விவசாயத்தில் இனம் புரியாத ஈர்ப்புயிருக்க, விவசாயத்திற்குும் நமக்கும் சம்பந்தமில்லை என சோமசுந்தரம் மைதிலியின் பிடித்தமின்மை எல்லாம் தாண்டி மன்றாடி அனுமதி பெற்று சந்தோஷமாக காலடி எடுத்து வைத்தாள்.

எவ்வளவு சந்தோஷமாக கல்லூரி சென்றாளோ அதைவிட பல மடங்கு கவலையுடன் அக்கல்லூரியையும் அவளின் ஆசை படிப்பையும் ஒரு வாரத்திலேயே இடைநீக்கம் செய்து வெளிநாட்டிற்கு பறந்து சென்றாள் மேக விருஷ்டி.

“இப்போ நேரம் இல்ல அப்புறம் இத பத்தி பேசலாம் ஏஞ்சல்” என்றவன் அவள் நெற்றியில் இதழ் பதித்து விலக…

அவன் கையை ஏட்டி பிடித்து நிப்பாட்டியவள், “இப்ப நான் தான் அதுன்னு எப்பிடி கண்டுபிட்டிசிங்க?” கேட்டாள் ஆர்வமாக விழிகள் மின்ன.

அவளை கண்ணாடி பார்த்து சோழியாய் திருப்பியவன் தோளில் கிடந்த துப்பிட்டாவை உருவ..

விடாதவள் பிடித்தாள்.

“ப்ச்… அதான் எல்லாம் பார்த்துட்டேன் தான டி அப்புறம் என்ன” குரும்பாயவன் சலிக்க

“ஹீம்… ஹிம்… நான் என்ன கேட்டா நீங்க என்ன செயிறீங்க உழவா…”

என வேகமாக அவன் புறம் திரும்பி மார்போடு ஒன்றினாள்.

அவளை தன்னோடு அணைத்தவன், “இன்னும் ஏதுவுமே செய்யலையே டி…” கிறக்கமாய் உச்சமூச்சி விட்டான் ஏகத்துக்கு அவள் முகமதில்.

அவன் கூறியதின் பொருள் உணர்ந்தவள் தான் கேட்ட கேள்வியை மறந்து போக..

முகமது செவ்வரளியாய் சிவக்க..

முறைத்தவள் “உழவா நீங்க இருக்கீங்களே.. ஐஞ்சு நிமிஷ போன்லயே அந்த பேச்சு பேசுவீங்க இப்ப சொல்லவா வேணும்” என்றவள் அவனை அடித்தாள் பூவாய்.

“நான் இருக்கல ஏஞ்சல் உன்ன கட்டி பிடிச்சி நிக்கிறேன்” என்றவன் இடையை அழுத்த

“ஐயோ உங்களா… என்ன எப்பிடி கண்டுபிடிச்சிங்க இப்ப? அப்போ அன்னைக்கு நீங்க என்ன பார்த்தீங்களா…?” ஆராய்ச்சியுடன் கேட்டாள்.

எதிர்பார்க்கும் அவள் விழிகளில் இதழ் ஒற்றியவன் “உன் முகத்த பார்க்கலடி… ஆனா உங்கிட்ட ஒன்ன வித்யாசமா பார்த்தேன் அத வச்சி தான் கண்டுபிடிச்சேன்.”

“என்கிட்ட ஒன்ன பார்த்தீங்களா…! என்னது…?” அவள் விழிகளில் எதிர்பார்ப்பை கடந்து தீவிரம்.

அவள் தீவிரத்தை தணிக்க எண்ணியவன், “ஆனா இன்னைக்கு நிறைய பார்த்தேன் ஏஞ்சல்…” என்றான் வசீகர விஷமமாய்.

அவன் பேச்சில் சிவந்து இரச்சித்தாலும் “ஐயோ குழப்பாதிங்க உழவா… தெளிவா சொல்லுங்க” சிணுங்கியவள் அவன் நெஞ்சில் அடித்தாள் மீண்டும்.

“கை வச்சி அடிச்சா வலிக்கும் டி உனக்கு… உன் லிப் வச்சி அடி ஸ்ட்ராங்கா கிக்கா இருக்கும்” இதழுக்குள் நகைத்தான் கள்வனாய்.

அவன் பேச்சில் சிலிர்த்தாலும் முறைத்தவள், “அடிக்க தான செய்யணும் அடிக்கிறேன்…”

“ஹீம்… அதுக்கு தான் டி நானும் வெயிட்டிங்” என்றவன் அவளை இடையோடு தூக்கி உதட்டை நெருங்க, நறுக்கென்று கடித்திருந்தாள் விருஷ்டி அவன் அதரங்களை.

“ஸ்… ஆ…” கத்தியவன் “எதுக்கு டி கடிச்ச…” முகம் சுணங்கினாலும் அவளை நழுவ விடவில்லை.

“நீ தானபா சொன்ன இத வச்சி அடிச்சா வலிக்காதுன்னு” என்றவள் வாய்விட்டு சிரிக்க…

“எனக்கு வலிச்சிருச்சி டி… இப்போ நான் கடிக்கிறேன் இல்ல அடிக்கிறேன் உனக்கு வலிக்குதான்னு சொல்லு…” என்றவன் அவளை அள்ளி கொண்டான்.

கழுத்தோடு கரம் கோர்த்தவள் “உழவா… வேண்டாம்… இது என்ன விளையாட்டு… நீங்க தான அடிக்க சொன்னிங்க. உங்களுக்கு வேலை இருக்குன்னு சொன்னிங்க தான…” என்றவள் வார்த்தை எல்லாம் வாயிதா வாங்கி கொள்ள…

மஞ்சத்தில் சரித்தவனோ அவளின் திரை ஆடை விலக்கி ஆலிலை இடையில் முகம் புதைத்தான் அதிரடியாக.

“ஐயோ… உழவா… என்ன பண்றீங்க… கூசுது… விடுங்க…” என்றவள் துள்ளி கை அவன் சீகையை அழுத்த பற்றி நெறிக்க…

நகர விடாது அவளை சிறை எடுத்தவன் “கூச தானடி செய்து… வலிக்கல தான…” என தன் மீசை மூடி கொஞ்சி விளையாட கடித்தான்..

அவனின் ஒவ்வொரு கடிக்கும் அவள் துள்ளி உதற.. நாசியால் வருடினான் இதழால் ஸ்ரீஹரித்து அவளை திக்கு முக்காட வைத்து மிஞ்சினான். அவளின் சிற்றிடையில் இதழ் கொண்டு சிறு தாப போருக்கு தூபம் ஏறினான்.

அவளவன் நடத்திய சில்மிஷத்தில் ஒரு நிலைக்கு மேல் தன்னிலை இழங்க கரங்கள் தலையணை அழுத்த பற்றி விழிகள் சொக்கினாள் தேகம் முறுக்கிட மங்கை மான்.

தன் இதழ் தீண்டலிலே மீண்டும் உருகியவளை கண்டு கள்ள சிரிப்பில் கர்வம் கொண்டவன் உடையவள் நிலை உணர்ந்தவனாய்

அவள் இடையில் அவன் இதழுக்கு விடுதலை கொடுத்து செவி மடல் நெருங்கி அவனின் மூச்சு காற்றை அங்கு நிரப்பினான்.

அவளுக்கோ அதில் தேகம் மொத்தமுமாய் சில்லிட்டு இமைகள் பசையாய் ஒட்டிக்கொள்ள, “இந்த ஒன்ன தான் ஏஞ்சல் பார்த்தேன். அன்னைக்கு நீ உன் டாப் கிழிஞ்சு இருக்கும் போது” என்றான் அவள் தோளில் இருக்கும் நட்சத்திர மச்சத்தில் அழுத்த அதரம் பதித்து இல்லை இல்லை கடித்து வைத்தான் வன்மையிலும் மென்மையாய்.

அதன் வலியில் சட்டென்று விழிகளை மலர்த்தியவள் அவன் அடையாளம் கண்டு கொண்டதை அறிந்தாலும், “அந்த மச்சத்த மட்டும் தான் பார்த்திங்களா இல்ல…” புருவம் தூக்கினாள் கள்ளியாய்.

அவள் புருவத்தில் மென் முத்தத்தை வைத்தவன், “அன்னைக்கு ஏதார்த்தமா அந்த மச்சம் மட்டும் தான் கண்ணுல பட்டுச்சு ரெயினி. ஆனா இன்னினைக்கு குளியல் அறையை புருவம் அசைத்து காட்டியவன் எல்லாமே பட்டுச்சு ஏஞ்சல்.

முக்கியமா என்னோட ஃபேவரிட் இடமான அங்கயும் நட்…”

“போதும்… போதும்…” என பட்டென்று வெக்கத்தில் அவன் வாயை அவள் அடைக்க,

அவள் காதில் அவ்விடத்தை கிசுகிசுத்தவன் அவளை குங்குமமாய் சிவக்க வைத்து நொடியில் இதழோடு இதழணைத்து வெளியேறி இருந்தான் கசங்கிய சட்டையை அழுத்த நீவி விட்டபடி.

அவன் செல்ல மீண்டும் தன் மச்சத்தை பார்த்தவளுக்கு உள்ளுக்குள் அளப்பரியா சந்தோஷம்  குடி கொண்டாலும், அன்றைய நாளையும் அதனால் தனக்கு நடந்தையும் நினைக்க மனம் வெகுவாய் வாடியாது.

தன்னவன் செய்த ஜாலத்தில் உணர்வுகளை ஒருநிலைக்கு கொண்டு வந்து சிறிது நேரத்தில் கீழே வந்திருந்தாள் மேக விருஷ்டி.

தயங்கியவாறே படிகளில் அவள் நடந்து வந்தாள். அங்கு அமர்ந்திருக்கும் சக்திவேல் தங்கமணியை பார்த்து.

திரும்பி மேலேயே போய் விடலாமா என்று யோசித்தவளாய் பாதி படியிலேயே தேங்கினாள்.

வெளியில் அமர்ந்திருந்த இன்னுழவன் விழிகள் அதை கவனித்தாலும், அனைவரின் முன் அமர்ந்திருந்ததால் மௌனம் காத்தான் செயல்படாது.

“ஸ்டப்புல என்ன ட்ரீம்ஸா என் பேத்திக்கு…” என அவளை பின்னோடு இருந்து குரல் கொடுத்து தோளோடு கை போட்டு நின்றார் அம்பிகாமா.

அதில் முதலில் திடுக்கிட்டு பின் ஆசுவாச மூச்சி விட்டாள் மேக விருஷ்டி.

“எதுக்கு டா தயங்கிறவ?” என்றவர் கேள்விக்கு,

அவளோ சக்திவேல், தங்கமணியை பார்த்தாள் மிரச்சியாக.

அவள் பார்வையில் திசை பார்த்தவர் “இதுங்களுக்கா பயப்படுற நீ… அதுங்க டம்மி பீசு டா. இது உன் வீடு, இந்த வீட்டோட ராணி இனி நீ தான் எதுக்கும் பயப்பட கூடாது.

எப்பேர்ப்பட்ட வம்சத்தில வாக்கப்பட்டுட்டு இன்னுழவன் பொண்டாட்டியா இருந்துட்டு பயப்படலாமா. அதுவும் இந்த வெஸ்ட் பாலோஸ பார்த்து” என அவள் கைகளை பிடித்து அழைத்து வந்தார் அம்பிகாமா.

இரண்டு நடுக்கூடம் கொண்ட அவ்வீட்டில் ஜோசியரிடம் கோதாவரி பேசிக் கொண்டிருக்க, அவர்களுடன் சக்திவேல் தங்கமணி அமர்ந்திருக்க..

அதற்கு மறுபுறத்தில் “உட்காருடா” என சென்று அமர்ந்தார் அம்பிகாமா. மேக விருஷ்டியோ அமராது பார்த்தாள் தன்னவனை.

அங்கு வயதுக்கு முதியவர்கள் வரை வயது வந்தவர்கள் வரை சுற்றி ஒவ்வொன்றாக பேசிக் கொண்டிருக்க, அதனை உள்வாங்கியபடி அதற்கு தீட்சயமாக அறிவுரையும், தீர்ப்புகளையும் கூறியவாரு அவர்களுக்கு மத்தியில் நடுநாயகமாக கூர்விழிகளுடன் அமர்ந்திருந்தான் இன்னுழவன் ஆளுமையாக.

இவ்வளவு நாள் தன்னுடன் அலைபேசியில் ஜொள்ளு வடிய பேசியவன் எங்கே!

தந்தை மற்றும் தமையன் சிலாகித்த அவன் அதிகார கம்பீரம் எங்கே!

ஏன் இவ்வளவு நேரம் தன்னிடம் பேசி கொஞ்சி மிஞ்சியவன் எங்கே!

இப்போது அவன் அமர்ந்திருக்கும் தோரணையும் மிடுக்கும் எங்கே!

மேக விருஷ்டி விழிகள் பிரம்மிப்போடும் ஆச்சரியமாகவும் இமைக்க மறந்து ரசித்துக் கொண்டிருந்தன அவளவனை.

“என் பேரன சைட் அடிச்சது போதும்.

இப்பிடி உட்காரு…” என அவளை இழுத்து அமர்த்தினார் அம்பிகாமா.

“இதுக்கே இப்படி பார்த்து வச்சேனா… சுத்தப்பட்டு ஊருக்கும் அவன் உட்கார்ந்து தீர்ப்பு சொல்லும் போதும், ஊருக்குள்ள அவன் மீசைய முறுக்கிட்டு பரிவட்டம் கட்டி நடந்து வரும் போது அந்த ராஜ ராஜ சோழனே தோத்து போயிருவாரு டி…” என சிலாகித்தார் அம்பிகாமா பேரனின் பெருமையை.

அதை கேட்டு உள்ளுக்குள் பூரித்தாலும், “அவ்வளவு எல்லாம் ஒன்னும் அழகு இல்ல உங்க பேரன் கொஞ்சம் குறைவு தான்” என சீண்டி விட்டாள் மேக விருஷ்டி முகம் கோண புன்னகையுன்.

“அடி ஆத்தே… அவள் கன்னம் கொணட்டியவர் என் பேரன் கிட்ட அப்படி என்னத்தடி குறைவ கண்டவ… அவன் தேர் டி இந்த ஜில்லா தேர்” என்றார் நாடியில் விரல் ஊன்றி.

அம்பிகாமா கன்னம் கிள்ளியவள், “தேர் உங்க பேரன்னா… அப்போ அதுக்குள்ள இருக்குற அம்மன் நான் தான…” அவள் வினவ…

“ஆமா… ஆமா…” என வந்து சேர்ந்தான் நிவர்த்தனன் அவர்களுடன்.

“ஹான்… அப்போ அந்த தேருக்குள்ள இருக்கிற அம்மன் நான் அழகா…? உங்க பேரன் அதான் தேர் அழகா?” என்றாள் சரிக்கு சரியாய் அவரை இடித்துக்கொண்டு.

“சபாஷ் சரியான கேள்வி” என அங்கு வந்து சேர்ந்திருந்தான் அகரனும் கூடவே நந்தனாவும் வந்து ஒட்டிக்கொண்டாள்.

“சொல்லு ஆத்தா தேர் அழகா…? தேருக்குல இருக்க அம்மன் அழகா…?” அகரன் சாட

“ஏலேய் உள்ள இருக்கிற அம்மன் அழகா இருந்தாலும் அந்த அம்மன அழைச்சிட்டு வர தேர் தானலே அழகு. எப்போதும் என் பேரன் தாம்லேய் அழகு” என்றார் ஆவேசமாக அகரன் தலையில் கொட்டு ஒன்றை வைத்து.

“அவ்ளோ சொல்றீங்க இல்ல அப்போ ஒரு பெட் வச்சுக்கலாமா பாட்டி?” மேக விருஷ்டி வினவ…

“யாத்தே பெட்டெல்லாம் தூக்கி வச்சுக்க முடியாது டி… உன்னைய வேணா என் பேரன் மடியில வச்சுக்குவான்” என்றார் அம்பிகாமா அவள் தலையிலும் கொட்டி.

“ஐயோ அப்பத்தா பெட்டுனா படுக்குற பெட்டி இல்ல போட்டின்னு அக்கா சொல்றாங்க.” என்றாள் புரியும் வண்ணமாய் நந்தனா.

“ஓ அது பெட்டர் டி…”

“சரி ஏதோ ஒன்னு இப்ப நான் சொல்றேன். இப்போ உங்க பேரன் உள்ள வருவாங்க தான. உங்க பேரன்கிட்ட கேட்போம் கோயில் தேர் அழகா இல்ல தேருக்கு உள்ள இருக்குற அம்மன் அழகான்னு.

மத்தபடி இங்கு யாரும் என்ன நடந்ததுன்னு சொல்ல கூடாது ஓகே வா” என்றதும் எல்லோரும் பெருவிரல் உயர்த்தினர்.

“உங்க பேரன் தேர் அழகுன்னு சொன்னா நான் சொல்றத நீங்க செய்யணும். அதுவே அம்மன் தான் அழகுன்னு சொன்னா நீங்க சொல்றத நான் செய்றேன் ஓகே டில் ஆஹ..” என்றாள் மேக விருஷ்டி.

“டிலு டி… டிலு டி… நான் என்ன சொன்னாலும் செய்யணும் ஓகே தான…” அம்பிகமா பூசகமாய் வினவினார்.

“டில் டில்…” என்றாள் அவளும்.

“என்ன டில்?” என வந்து சேர்ந்தான் இன்னுழவன் அவர்களுடன்.

“டேய் பேராண்டி உன்கிட்ட ஒரு கேள்வி?” ஆரம்பித்தார் அம்பிகாமா.

“ஹ்ம்… என்ன கேள்வியை அப்பத்தான் கேளு” என அவர்களுடன் வந்து அமர்ந்தான் இன்னுழவன்.

“டேய் நம்ம ஊரு கோயில் தேர் அழகா இல்ல தேர்ல வலம் போற அம்மன் அழகாடா…” என்றவர்,

“சரியா சொல்லுடா…”

 பணிப்பெண் ராஜம் அனைவருக்கும் பழச்சாறை கொண்டு வர எல்லோரும் எடுத்துக் கொள்ள…

“இது என்ன கேள்வி… தேர் இல்லாம அம்மன் இல்லையே! அப்போ தேர் தானா அழகு.” என்றவனாய் பழச்சாறை  அருந்த…

“ஏன் டி இவளே பார்த்தியா நான் தான் ஜெயிஞ்சேன். என் பேரன் தாண்டி அழகு…” என எழுந்து குத்தாட்டம் போட்டார் அம்பிகாமா.

மேக விருஷ்டியோ இன்னுழவனை ஏகத்துக்கு முறைக்க, “அப்பத்தா நான் முழுசா சொல்லி முடிக்கல அடங்கு” என்றவன்,

“தேர் அழகுனா தேர்ல ஏறி வலம் வர என் பொண்டாட்டி சாரி அம்மன் பேரழகு” என்றான் இதழ் விரிய குறுநகையுடன்.

“ஏ… பாட்டி அப்போ நான் அழகு இல்ல பேரழகு… உங்க பேரனே சொல்லிட்டாங்க” என மேக விருஷ்டி துள்ள, அனைவரும் அதனை ஆமோதிக்க…

“இல்ல இல்ல இதெல்லாம் கிடையாது இங்க பெட்டரு அழகா அழகு இல்லையான்னு மட்டும் தான். இதுல பேரழகுக்கு எல்லாம் மார்க் கிடையாது.

அதனால என் பேரன் முதல்ல தேர் தான் அழகுன்னு சொன்னான். சோ… நான் தான் ஜெயிச்சேன். நான் சொல்றத தான் நீ கேக்கணும். இன்னைக்கு நைட்டு நீ என் கூட தான் படுக்கிற” மேக விருஷ்டி கையை பிடித்துக் கொண்டார் தடாலடியாக அம்பிகாமா.

அதை கேட்டு மேக விருஷ்டி விழிகள் ஸாஸராய் விரிய.. வாயில் இருந்த மொத்த பழசாற்றையும் பீறிட்டு வெளியே தள்ளி இருந்தான் புரையேற இன்னுழவன் மறுபுறம்.

அதைக் கண்டு அகரன் முதல் அனைவரும் சத்தமாக நகைக்க தொடங்கினர் சுற்றம் மறந்து.

இன்னுழவனோ தலையை தட்டிக் கொண்டவன், “அப்பத்தா…” என செல்லமாய் சீற

“என்ன மாதிரி ஒரு யங்கு பிரிட்ரிய வச்சிகிட்டு பேரழகா உன் பொண்டாட்டி…” என பழிப்பு காட்டினார் அம்பிகாமா மேக விருஷ்டியை தனக்குள் பிடித்துக்கொண்டு.

“ஏய் என்னடி இதெல்லாம்…” செய்கையால் இன்னுழவன் மேக விருஷ்டியிடம் வினவ…

சரியாக அந்நேரம் கோதாவரியும் ஜோசியரை அனுப்பி வைத்து நல்ல நேரத்தை அம்பிகாமாவிடம் ஆனந்தமாய் சொன்னார் அவர்கள் அருகில் வந்து.

சிறியவர்கள் அனைவரும் தலைகுனிந்து வெக்கத்தில் நகைத்துக் கொள்ள, இன்னுழவனோ இதழ் கடித்து புருவம் ஏத்தினான் மேக விருஷ்டியை பார்த்து வசீகரமாக.

“ம்க்… க்கும்… ஏன் அண்ணி ஜாதகம் பொறுத்தம் எல்லாம் பார்த்து ஏதோ நல்ல நேரம் குறிச்சி எல்லாருக்கும் அழைப்பு வச்சி எல்லா சடங்கு சம்பரதாயமும் சரியா செஞ்சு முடிச்ச கல்யாணம் மாதிரி நல்ல நேரம்லா பார்க்குறீங்க அது ஒன்னு தான் குறையாக்கும்” என அலுத்துக் கொண்டார் தங்கமணி.

அதில் மேக விருஷ்டி முகம் வாட இன்னுழவன் முகம் செந்நிறம் ஏறியது.

“ஹா… ஹா… அந்த தரங்கெட்டவன் லச்சனம் தெரிஞ்சு வந்த மாப்புள ஓடி போய்ட்டான்…” என சக்திவேல் ஆரம்பிக்க, “யோவ்…” என நிவர்த்தனன் பொங்கி எழுந்துவிட்டான்.

“நிவர்த்தனா…” இன்னுழவன் அடக்க மேக விருஷ்டி விழிகள் நீர் தூளிர்த்திருந்தன.

சட்டென்று அவள் அங்கிருந்து  நகர முற்பட… அவளை விடாது பிடித்த இன்னுழவன் விழிகள் செவ்வரி ஏறியிருந்தது.

மேக விருஷ்டியை பார்த்தவன் “உன் அப்பாவ பத்தி மரியாதை இல்லாம பேசினா இப்படித்தான் நிப்பியா நீ…” கேட்டான் பற்களை அரைத்தவனாய்.

அவளோ மௌனம் காக்க…

“சொல்லு… நாளைக்கு என்ன பத்தி தப்பா பேசினாலும் இப்படித்தான் கண்ணீர் வடிச்சிட்டு நிப்பியா விருஷ்டி நீ…” என்றான் தாடை இறுக.

அவளோ அவளவனின் ருத்ர அவதாரத்தில் விதிர்விதிர்த்து நிற்க, “போய் பேசுன வாய் பல்ல உடைச்சிட்டு வா…” என்றான் உச்சத்தானி குரலில்.

“இன்னுழவா… என்ன பேசுற நீ… என் பல்ல உடைச்சிருவாளா… எங்க உடைக்க சொல்லு பார்ப்போம்.” என சினம் கொண்டு முன் வந்தார் சக்திவேல்.

“இன்னுழவா என்ன சொல்லி கொடுக்குற நீ… மாமனார்க்கு தணிஞ்சு பணிஞ்சு போகணும் சொல்லி கொடுக்குறத விட்டுட்டு இப்பிடி அவளுக்கு சொல்லி கொடுக்கிற…” என கொதித்து எழுந்தார் தங்கமணி.

மேக விருஷ்டி வேணாமே என கெஞ்சல் மொழியில் விழிகளில் நீருடன் யாசிக்க..

இன்னுழவனோ அவர்களை திரும்பி பார்க்காது நீ செய்தே ஆக வேண்டும் என தீர்க்கமாக நின்றான் அவனவளை உறுத்து பார்த்தவனாய்.

அவனைவரும் அதிர்ந்து நிற்க, நிவர்த்தனன் மார்புக்கு இடையில் நடப்பதை வேடிக்கை பார்த்தான் குறையாத கோபத்துடன்.

கோதாவரியும் “இன்னு…” முன் வர பார்வையால் அவரை எட்ட நிறுத்தினான் இன்னுழவன்.

இனிதுழனி நடப்பவை என்ன என்று அறியாது வந்து நிற்க, “நீ இப்போ நான் சொன்னத செய்யலனா ஜென்மத்துக்கு உன்கூட நான் பேச மாட்டேன் விருஷ்டி…” என்றான் அழுத்தமாக.

கொண்டவன் வார்த்தை உள்வரை ஊடுருவி தாக்க விழி மூடி பெருமூச்சு இழுத்து விட்டவள் கை சக்திவேல் கன்னம் நோக்கி சென்றது காற்றை கிழித்து.

அனைவர் முகத்திலும் ஈயாடவில்லை “இன்னு… அம்மா மேகா…” கோதாவரி குரல் காற்றில் கரைய ஆர்வமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர் நிவர்த்தனனும் அம்பிகாமாவும்.

மேக விருஷ்டி கரம் சக்திவேல் கன்னம் நெருக்க இருந்த ஒரு காத இடைவெளியில் “விருஷ்டி…” என கர்ஜித்திருந்தான் இன்னுழவன்.

அவளவன் குரலில் சக்திவேலின் கன்னம் மேக விருஷ்டி கரத்தில் இருந்து தப்பித்திருக்க,

சக்திவேலோ அப்போதும் இமை அசையாமல் நின்றாலும் மகனின் குரல் சீற்றத்தில் உள்ளுக்குள் அதிரத்தான் செய்தார்.

விழிகளில் நீருடன் மேனி நடுங்கி நின்றவளை தன்னோடு இழுத்து ஆதூரமாய் அணைத்து நின்றவன்,

சக்திவேலை பார்த்து ஒற்றை விரல் நீட்டியவனாய், “திரும்பவும் இதே மாதிரி நடந்துகிட்டா இன்னைக்கு பக்கத்துல நெருக்குன என் பொண்டாட்டி கை நாளைக்கு உங்க கன்னத்த உழுது பார்க்கும் அவ இல்லனாலும் நான் பார்ப்பேன் ஜாக்கிரதை” எச்சரித்தான் குரலில் கடுமை விரவ முகமது கனல் பறக்க இன்னுழவன்.