நாயகனின் மைவிழியே..!!

அவளோ அழுது முடித்து தன்னைத் தானே தேற்றிக் கொண்டவள் அவனை எப்படியாவது மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்ல வேண்டும் என்ற முடிவில் இருந்தாள்.

“ஹாஸ்பிடல் போகலாம் தீரா ப்ளீஸ்.”

“ப்ச் வேணாம்னு சொன்னா கேளு.” என உறுமியவன் எழுந்து செல்ல அவனைப் பின்னால் சென்று அணைத்துக் கொண்டவள் கண்ணீரோடு அவனுடைய முதுகில் முகம் புதைத்தாள்.

“எனக்காக வாங்க தீரா. நீங்க என்னைக் காதலிக்கிறது உண்மையா இருந்தா வாங்க.” என அழுகையோடு கூற, அவளுடைய கண்ணீரை காண முடியாது விழிகளை மூடியவன் அவளை இறுக அணைத்தான்.

“சரிடி வர்றேன்.” என பெருமூச்சோடு கூறினான் அவன்.

“தேங்க்ஸ்பா.” என்றவளின் உதடுகள் அவனுடைய கன்னத்தில் அழுத்தமாக பதிந்தது.

சற்று நேரத்தில் இரவு நெருங்கி விட, இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அணைத்தவாறு படுத்துக் கொண்டனர்.

இருவருடைய மனதையும் வேதனை ஆட்கொண்டு வருத்தியது. அவனோ அவளுடைய மனம் நோகக் கூடாது என்றும் அவள் அவனுடைய மனதை நோகடிக்கக் கூடாது என்றும் தம் வேதனையை தனக்குள்ளேயே பூட்டி வைத்து இயல்பாக இருப்பதைப் போல நடிக்க ஆரம்பித்தனர்.

அடுத்த நாள் காலை விடிந்ததும் தீரனை எழுப்பியவள் மருத்துவமனை செல்லத் தயாராகினாள்.

இருக்கும் சொற்ப நாட்களை சிகிச்சை மூலம் அதிகரித்து அவனுடன் வாழ்ந்துவிட வேண்டுமென அவளுடைய மனம் ஏங்கியது.

சற்று நேரத்தில் இருவரும் தயாராகி அந்த மருத்துவமனைக்குச் செல்லத் தொடங்கினர்.

மருத்துவமனையை அடைந்ததும் அவளுடைய மனமோ இன்னும் இன்னும் படபடக்கத் தொடங்கியது.

வைத்தியர் என்ன கூறப் போகிறாரோ என எண்ணி அஞ்சிக் கொண்டிருந்தவளின் முகமோ சட்டென கூம்பிய தாமரை போல மாறிப் போக, அவளுடைய உணர்வுகளை புரிந்து கொண்டவன் அவளைத் தன் தோளோடு அணைத்துக் கொண்டான்.

“இதுக்குத்தான் இதெல்லாம் வேணாம்னு சொன்னேன் அம்மு. நீ இப்படி கஷ்டப்படுறதைப் பார்க்க எனக்கு கொஞ்சம் கூட பிடிக்கலை. நீ கிளம்பு வீட்டுக்குப் போகலாம்.” என்றவனின் கரத்தை பிடித்துக் கொண்டவள் அப்படியே அவனுடைய மார்பில் சாய்ந்தாள்.

அவளுடைய விழி நீர் அவளுடைய மார்பை நனைக்க, அவளுடைய காதலையும் தனக்கான கண்ணீரையும் கண்டு அவனுக்கோ உள்ளம் உருகியது.

“கடவுள் ஏன் நம்ம வாழ்க்கைல இப்படி பண்ணிட்டார்.? ஏன் தீரா.?” என்றவளை இறுக அணைத்தான் அவன்.

அவளை எப்படி சமாதானப் படுத்துவது என அவனுக்குப் புரியவே இல்லை.

மருத்துவமனையில் ஒருவரை ஒருவர் அணைத்தவாறு நின்றவர்களின் தோளில் தட்டினார் வைத்தியர்.

“ஹாய் மிஸ்டர் ருத்ர தீரன்.” என்றவர் அடுத்த கணம் அவனை திட்டாத குறையாக பேசத் தொடங்கினார்.

“நீங்க ஃபேமஸ் ஆக்டர்தான். பிஸியா இருப்பீங்கதான் அதுக்காக எங்க காலைக் கூடவா அட்டன்ட் பண்ண மாட்டீங்க.? உங்களுக்கு எத்தனை தடவை ட்ரை பண்ணிட்டோம். நீங்க ஒரு காலைக் கூட எடுக்கலை. சரின்னு உங்களைப் பார்க்க நேர்ல ஆளை அனுப்பினா உங்க வாட்ச்மேன் அவரை உள்ளே கூட விடலை.?” என்க,

“சாரி டாக்டர்.” என்றான் அவன்.

“சரி உங்க ரிப்போர்ட் கொடுத்து விட்டோம். பார்த்தீங்களா.?” எனக் கேட்டார் அவர்.

அப்போதுதான் சில நாட்களுக்கு முன்பு மெடிக்கல் ரிப்போர்ட் ஒன்று தன்னைத் தேடி வந்ததும் அதைத் தான் திறந்து கூட பார்க்காததும் புரிய, தன் பின்னந் தலையில் அழுத்தமாக வருடினான் ருத்ர தீரன்.

“ஆல்ரெடி நீங்க அன்னைக்குக் கொடுத்த ரிப்போர்ட் என்கிட்டதான் இருக்கு. அப்புறம் எதுக்கு இன்னொரு ரிப்போர்ட் கொடுத்து விட்டீங்க.?” எனக் கேட்டான் அவன்.

“ஓ மை காட். அப்போ உங்களுக்கு என்ன நடந்திச்சுன்னே இன்னும் தெரியாதா.? அன்னைக்கு உங்க ரிப்போர்ட் மாறிடிச்சு மிஸ்டர் ருத்ரதீரன். உங்க நேம்ல இன்னொரு பேஷன்ட் அட்மிட் ஆகியிருந்தாரு. அவருக்கும் உங்க ஏஜ்தான். சோ ரிப்போர்ட் மாறிடுச்சு. அவருக்குதான் தலைல கட்டி, இன்னைக்கு ஆப்ரேஷன் ரெடி பண்ணிட்டோம். உங்களுக்கு எந்த ப்ராப்ளமும் இல்ல. இது அந்த பேஷன்டோட ரிப்போர்ட்டா? அதை என்கிட்ட கொடுங்க.” என்றவாறு அதனை வாங்கிய வைத்தியர் சென்றுவிட தீரனும் விழியும் திகைத்துப் போய் நின்றனர்.

அடுத்த கணம் ஆனந்தக் கதறலோடு அவன் மீது பாய்ந்தவள் அவனை இறுக அணைத்துக் கொண்டாள். தானும் அளவிட முடியாத நிம்மதியோடு விழிகள் மூடி அவளுடைய அணைப்புக்குள் நெகிழ்ந்து போய் நின்றான்.

தன் மார்பில் சாய்ந்து விசும்பியவாறு நின்றவளின் கரத்தை இறுகப் பற்றிக் கொண்டவன் அவளை அழைத்து வந்து தன்னுடைய காரினுள் ஏறிக் கொண்டான்.

அடுத்த கணம் அவளைப் பாய்ந்து அணைத்துக் கொண்ட தீரனுக்கோ தான் இழந்து விட்டதாக நினைத்த அத்தனையும் மீண்டும் கிடைத்து விட, சந்தோஷ வெள்ளத்தில் மூழ்கியவன் அவளுடைய எலும்புகள் உடையும் வண்ணம் இறுக அணைத்தான்.

அவளோ இறுகிப் போயிருந்தவள் சட்டென அவனைத் தள்ளி விட்டு அவனுடைய கன்னத்தில் அறைந்து விட, அவனோ அதிர்ச்சியாக அவளைப் பார்த்தான்.

“ஹேய் ஏன்டி அடிக்கிற.?”

“அடிக்காம உங்களை கொஞ்ச சொல்றீங்களா.? எவ்ளோ பெரிய விஷயம் இது.? இதை கன்ஃபோர்ம் பண்ணிக்காம ஏன் வந்தீங்க.? அப்பவே ஹாஸ்பிடல் போயிருந்தா இந்த உண்மை தெரிஞ்சிருக்கும்ல. நீங்களும் கஷ்டப்பட்டு என்னையும் கஷ்டப்படுத்தி…

நான் எப்படி துடிச்சுப் போனேன் தெரியுமா.? நானும் உங்க கூட வாழ்ந்துட்டு உங்ககூடவே ஒன்னா சாகலாம்னு முடிவும் எடுத்தேன்.”  என்றவளை இறுக அணைத்துக் கொண்டான் அவன்.

“,ஹி… ஹி… சரி சரி விடுடி. அன்னைக்கு ஏதோ ஷாக்ல அப்படியே வந்துட்டேன். எனக்கென்ன டி தெரியும்? இது ஹாஸ்பிட்டலோட மிஸ்டேக்தானே.” என்றான் அவன்.

“இது சின்ன விஷயம் இல்ல தீரா. இதால நாம அனுபவிச்ச வலி கொஞ்சமா.? நான் உள்ளுக்குள்ள ஒவ்வொரு நிமிஷமும் செத்துகிட்டு இருந்தேன். ரிப்போர்ட் மாறிடிச்சுன்னு அவ்ளோ சிம்பிளா சொல்றாங்க இடியட்ஸ். கேர்லஸ்ஸா இருக்கிறது ரொம்ப தப்பு தீரா. அவங்க மேல கம்ப்ளைன்ட் கொடுங்க..” என சீறிக் கொண்டிருந்தவளின் கன்னங்களை பற்றிக் கொண்டவன்,

“ஹேய் அம்மு கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா.?’ எனக் கேட்க, விழிகள் விரிய அவனைப் பார்த்தவள் கண்களில் வழிந்த நீரோடு அவனை இறுக அணைத்துக் கொண்டாள்.

“எனக்கு இப்போ எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா.? நம்ம வாழ்க்கை நமக்கு மறுபடியும் கிடைச்சிருச்சு.” என்றவள் அவனுடைய காதல் தாங்கி வந்த பார்வையை கண்டு சிலிர்த்தாள்.

அவனுக்கு சற்றும் குறையாத காதல் பார்வையை அவளும் வழங்கியவள், “பண்ணிக்கலாமே.” என திருமணத்திற்கு சம்மதம் சொன்ன  அடுத்த நொடி அவளுடைய இதழ்களை கவ்விக் கொண்டான் மன்னவன்.

எபிலாக்

மாலைகள் தோரணங்கள் என்று அலங்கரிக்கப்பட்டு இருந்தது அந்த பிரம்மாண்டமான மண்டபம். மண்டபம் முழுவதும் திரையுலகமே திரண்டு இருந்த அற்புத நேரம் அது.

மண்டபத்தை சுற்றி காவலுக்காக பல அதிகாரிகள் நிறுத்தப்பட்டிருக்க அதற்கு வெளியே மக்களின் கூட்டமோ அலை மோதியது.

தலைசிறந்த அனைத்து நடிக, நடிகைகள், தயாரிப்பாளர்கள் எனவும் அரசியலில் முக்கிய பதவி வகிக்கும் பலரும் வந்திருக்க அவர்களை பார்க்க சேர்ந்த கூட்டமே அதுவாகும்.

அலங்கரித்து வைக்கப்பட்ட மேடையில் இளம் ஜோடி ஒன்று அமர்ந்திருக்க மந்திரங்கள் ஓதப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது.

அந்த மணமக்கள் வேறு யாரும் இல்லை நம் ருத்ரதீரன் மற்றும் மைவிழியேதான்.

இயற்கையாகவே அழகின் உருவான நம் நாயகி மணமகள் கோலத்தில் கோவிலில் வீற்றிருக்கும் அம்மனைப் போல பேரழகாக இருந்தாள்.

தீரனோ வேட்டி சட்டை அணிந்து அவளின் அருகே வீற்றிருக்க இருவருக்கும் பின்னால் மைவிழியும் பாட்டியும் தந்தையும் நின்றார்கள்.

மைவிழியின் முகமோ வெட்கத்தில் பாதி மகிழ்ச்சியில் மீதியென ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தது.

திருமணத்திற்கு வந்த அனைவரும் மணமக்கள் இருவரையும் பார்த்து வாழ்த்துக்களை தெரிவித்த வண்ணம் இருந்தார்கள்.

தன் காதல் நாயகியின் கழுத்தில் ஏறவிருக்கும் தாலியானது அனைவரிடமும் ஆசிர்வாதம் பெற்று புரோகிதரின் கையில் கிடைக்க மந்திர உச்சாடனங்களோடும் நாதஸ்வர, மேள தாளங்களோடு மங்கையின் கழுத்தில் தீரனின் கையினால் தாலி ஏறியது.

தலையை குனிந்தபடி இருந்த மைவிழியின் நெஞ்சில் தொங்கிய தாலியை பார்த்தவுடன் அவளை அறியாமல் ஆனந்த கண்ணீர் பொங்க கண்ணீர் கூட அவளது தாலிக்கு தீர்த்தமாக மாறியது.

எத்தனை  இடர்களைத் தாண்டி வந்து இன்று தன் ஆசைக்காதலன் தனக்கான ஓர் நிரந்தர இடத்தை தந்துவிட்டான் எனும் மகிழ்ச்சியின் வெளிப்பாடே அது.

மைவிழியின் கழுத்தில் தாலியைக் கட்டியபின் குனிந்திருந்தவளின் காதின் அருகே சென்று,

“அம்மு ஆர் யூ ஹாப்பி…” என தீரன் கேட்க,

ஒற்றை விரலால் தன்னுடைய கண்ணீரைத் துடைத்த மைவிழியோ,

“நாங்க ரெண்டு பேரும் ரொம்பவே சந்தோஷமா இருக்கோம்” என கூறினாள்.

“ரெண்டு பேருமா.? யார் அம்மு..?” எனப் புரியாமல் கேட்டான் அவன்.

மெதுவாக அவனை நிமிர்ந்து பார்த்த மைவிழி,

“நானும் நம்மளோட பாப்பாவும்” என்றவாறு அவளது வயிற்றில் கை வைக்க,

“அம்முஉஉஉ…., வாவ்…., ஓவ்…” என மணமேடையில் சத்தமிட்டவன் சுற்றம் மறந்து ஆனந்தக் கூச்சலோடு அவளை இறுக அணைத்து முத்தம் இட்டிருந்தான்.

அங்கிருப்பவர்களுக்கு தீரன் எதற்காக இப்படி செய்கின்றான் என தெரியாமல் இருக்க துள்ளி குதித்த திரனின் கரத்தை வெட்கத்தோடு பிடித்து அமர்த்திய மைவிழி,

“அச்சோ நம்மளை சுத்தி நிறைய பேர் இருக்காங்க..,  அமைதியா இருங்க” என அவள் முகம் சிவக்கக் கூற,  சட்டென சத்தமாக சிரித்தான் அவன்.

அங்கிருப்பவர்களும் அவனோடு இணைந்து சிரிக்க அங்கிருந்த அனைத்து கேமாராக்களிலும் பதிந்த படங்களோ மறு நாள் காலை கல்யாண மாப்பிள்ளையின் குதூகலம் என பிரசித்தியாகத் தயாராக இருந்தது.

இனி அவர்களது வாழ்வெனும் நதியோ சந்தோஷ கடலில் இனிதாக கலக்கத் தொடங்கியது.

முற்றும்.

தன் மேல் கொலைவெறியில் இருந்த மைவிழியோ திடீரென அவனை அணைத்து காதல் சொல்லி முத்தமிடவும் அவனோ திகைத்துப் போனான்.

அவளிடம் இருந்து விடுபட முயன்றவனின் தாடி அடர்ந்த கன்னங்களைப் பற்றிக் கொண்டவள் “எங்க போறீங்க.?” எனக் கேட்டாள்.

“உனக்கு என்ன ஆச்சு.?”

“ஒன்னும் ஆகலையே.” என்றவளின் இதழ்களை குனிந்து முத்தம் இட்டான் அவன்.

அவன் தொட்டாலே வெறுத்து ஒதுக்குபவள் இன்று அவனுடைய கழுத்தை வளைத்து அவளும் முத்தமிட அவனோ கிறங்கிப் போனான்.

“அம்மு.” என கிறங்கியவன், அவளுடைய இதழ்களை முழுவதும் உண்ணத் தொடங்கினான்.

அவளோ தனக்கு மேல் படர்ந்தவனை இழுத்து படுக்கையில் தள்ளியவள் அவன் மீது படர்ந்தாள்.

“ஹே அம்முஉஉஉ.” என விழிகளை கிறக்கமாக முடியவனின் முகம் முழுவதும் முத்தமிட்டு முத்த மழை பொழியத் தொடங்கினாள் அவள்.

அவளுடைய முத்தத்தில் மொத்தமும் உருக, அவளை இறுக அணைத்துக் கொண்டவன் அவளுடைய இடையை வளைத்தான்.

“அம்மு அம்மு…” என அவளை காதலோடு அழைத்தவன் அவளுடைய கழுத்து , முதுகு, கன்னம் , மார்பு என ஒவ்வொரு அங்கத்தையும் கடித்துச் சுவைக்க, அவளோ வெட்கத்தில் சிவந்து போனாள்.

அவனுக்கு ஈடாக அவளும் ஒத்துழைக்க, அவனோ அவளுடைய நெருக்கத்தில் சொர்க்கம் கண்டான்.

அவளுடைய ஆடையை நெகிழ்த்தி உள்ளாடை விலக்கி, அவளுடைய மாதுளைகளை மென்மையாக வருடியவன் அவற்றில் பல் படாமல் கவ்விச் சுவைக்கத் தொடங்க, அவளோ அவனுடைய செயலில் செத்துப் பிழைத்தாள்.

அவனோ அவளுடைய இடையில் முகம் புதைத்து அவளுடைய சுரங்கம் சுவைத்து தன் ஆண் ஆயுதத்தை அவளுடைய உறைதனில் செலுத்தி அவளோடு திகட்டா இன்பம் கொண்டு கூட, அவளும் அவனோடு முழு மனதாக கலந்து கரைந்தாள்.

அவனோ திருப்தி அடைந்தவனாக தன்னை மறந்து தன்னவளின் நெற்றியில் முத்தம் பதித்து விலகிப் படுக்க, அடுத்த கணமே அவனுடைய மார்பில் முகம் புதைத்தவள் கதறிக் கதறி அழத் தொடங்கினாள்.

அவளுடைய கதறலில் திடுக்கிட்டுப் போனான் அவன். அவனுடைய வெற்று மார்போ அவளுடைய கண்ணீரில் நனையத் தொடங்கியது.

“ஹேய் என்ன அம்மு..? என்னாச்சு.?” எனக் கேட்டவனின் முகத்தை நிமிர்ந்து பார்த்தவள்,

“ஏன் என்கிட்ட பொய் சொன்னீங்க.?” என அழுது கரைந்தவாறு கேட்டாள்.

“ப்ச் என்ன பொய்.? நான் ஏன் உன்கிட்ட பொய் சொல்லனும்.?” என்றான் அவன்.

“நீங்க என்னை காதலிச்சது உண்மைதானே.? சொல்லுங்க தீரா. உங்களோட காதல் உண்மைதானே.?” என அவள் அழுகையோடு கேட்க, திகைத்தான் அவன்.

“உனக்கு எத்தனை தடவைதான் சொல்றது.? நான் ஒன்னும் உன்னை லவ் பண்ணலை.” என்றான் அவன். அவனுடைய பார்வையோ அவளுடைய விழிகளை சந்திக்க முடியாது தடுமாறின.

அவளோ அவனுடைய கரத்தை எடுத்து தன் தலை மீது வைத்தவள், “நீங்க என்னைக் காதலிக்கவே இல்லைன்னு என் தலை மேல அடிச்சு சத்தியம் பண்ணுங்க.” என்றதும் அவனுக்கோ உடல் இறுகியது.

“முட்டாள் மாதிரி நடந்துக்காத அம்மு.” என்றவன் அவளை விட்டு விலகி நடக்க, “எனக்கு எல்லா உண்மையும் தெரியும்.” என்றாள் அவள்.

“வாட் ரப்பிஷ்.? என்ன உளர்ற.?” எனக் கேட்டான் அவன்.

“நீங்க ஏன் இப்படிலாம் பண்றீங்கன்னு எனக்கு நல்லாவே தெரியும்.”

“என்னடி தெரியும்.? என்ன தெரியும்.?” எனக் கர்ஜித்தவாறு அவளை நெருங்கியவன் அவளுடைய கழுத்தை பற்றப் போக,

“அருண் என்கிட்ட எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டார். எனக்கு எல்லாமே தெரியும்.” என்றவளை அதிர்ந்து போய் பார்த்தான் அவன்.

“எ.. என்ன சொ.. சொன்னான் அந்த இடியட்.? சொல்லு என்ன சொன்னான்.?” என அவன் கர்ஜிக்க, அவளோ கதறிக் கதறி அழத் தொடங்கினாள்.

தாங்க முடியாத வலியை தாங்கி நின்றவாறு கதறும் அவளையே இமைக்காது வெறித்தான் அவன்.

அவளோ தொப்பென தரையில் அமர்ந்தவள்,

தன் கரங்கள் இரண்டையும் விரித்து அவனை நோக்கி நீட்ட, அடுத்த கணம் விரைந்து தரையில் அமர்ந்தவன் அவளுடைய கரங்களுக்குள் நுழைந்து தன் தேவதையை இறுக அணைத்தான்.

அவனுடைய விழிகளும் கசியத் தொடங்கின.

அப்படியே சரிந்து அவளுடைய மடியில் தலை வைத்துப் படுத்தான் ருத்ரதீரன்.

அவனுடைய கேசத்தினுள் விரல் நுழைத்து கோதியவள் அவனுடைய கன்னத்தில் குனிந்து முத்தம் இட்டாள்.

“ஹாஸ்பிடல் போகலாம் சார்..” நலிந்த குரலில் கூறினாள் அவள்.

“சார் வேணாம் அம்மு. என்னை தீரான்னே கூப்பிடேன்.” என்றான் அவன்.

“அச்சோ அதுவா இப்போ முக்கியம்.? ஹாஸ்பிடல் போகலாம் தீரா.” என்றாள் அவள்.

“ப்ச் வேணாம்டி. பிழைக்க மாட்டேன்னு தெரிஞ்ச பிறகு எதுக்கு ஹாஸ்பிடல்.?” என விரக்தியான குரலில் கூறினான் அவன்.

அவனுடைய வார்த்தைகளில் அவளுக்கோ உடல் உறைந்தது. நிதர்சனத்தை அவளால் ஏற்க முடியாது போக, துவண்டு போனவளின் கண்ணீர் அவனுடைய கன்னத்தை தொட்டது.

“சாரி அம்மு. நீ என்னை வெறுக்கணும்கிறதுக்காக உன்னை ரொம்ப ஹர்ட் பண்ணிட்டேன் சாரிடி.” என்க, அவளோ தேம்பித் தேம்பி அழத் தொடங்கினாள்.

“நீ இப்படிலாம் வேதனைப்படுவேன்னு நெரிஞ்சுதான்டி நான் உனக்கு உண்மை தெரியக் கூடாதுன்னு நினைச்சேன். பட் அந்த ஸ்டுப்பிட் இடியட் உன்கிட்ட எல்லாத்தையும் சொல்லித் தொலைச்சுட்டான் சே.” என்றவன் அவளுடைய விழிகளை துடைத்து விட்டான்.

“நீங்க இருக்கும் வரைக்கும் நாம சந்தோஷமா இருக்கலாம் தீரா..”  என விம்மலோடு கூறியவளின் வயிற்றில் முகம் புதைத்தவன் ஆம் என்றான்.

“நான் இல்லாம போனாலும் நீ ஹேப்பியா இருக்கணும் அம்மு.” என்றான் அவன்.

“ம்ஹூம் நானும் உங்க கூடவே வந்துர்றேன்.” என நிதானமாக கூறினாள் அவள்.

“வாட்…!!??” என அலறியே விட்டான் அவன்

அவளுடைய வார்த்தைகள் அவனுடைய இதயத்தை உலுக்கி விட்டது.

“எஸ் நீங்க இல்லாத வாழ்க்கை எனக்கு தேவையே இல்ல. நீங்க இல்லாத உலகம் எனக்கு நரகம் மாதிரிதான் இருக்கும். வேணாம் தீரா. இந்த வேதனை எனக்கு வேணாம். நானும் செத்துருவேன். நீங்க இல்லாம ஒரு நிமிஷம் கூட வாழவே மாட்டேன்.” என்றவளைப் பார்த்து உடைந்து போனான் அவன்.

“அம்மு ப்ளீஸ்.. நான் இல்லைன்னாலும் நீ வாழணும்டி.” என்றவனின் இதழ்களில் குனிந்து முத்தம் வைத்தாள் அவள்.

அவளுடைய இதழ்களில் தன்னை மறந்து சில நொடிகள் கரைந்து போனவனுக்கு சுயம் அடைந்ததும் மீண்டும் வேதனை சூழ்ந்து கொண்டது.

இந்த வேதனைக் கடலில் தன்னோடு சேர்ந்து தன்னவளும் மூழ்குவதை உணர்ந்து தவித்துப் போனான் அந்த ஆண்மகன்.

தன் பெயரில் உள்ள அனைத்து சொத்துக்களையும் மைவிழிக்கு மாற்றி எழுத நினைத்த தீரன் அதற்கு சாட்சியாக தன்னைப் பற்றி அனைத்தும் அறிந்த நண்பன் அருணைத்தான் தேர்ந்தெடுத்தான்.

பத்திரங்களில் கையொப்பம் வைப்பதற்கான இறுதி நாள் என்பதால் லாயர் தீரனுக்கு கால் செய்தும் அதை எடுக்காததால் அவனது வீட்டிற்கே அஷ்வினை அனுப்பி வைத்தார்.

அப்போது இதற்கு சாட்சியாக உள்ள அருணையும் தீரன் வீட்டுக்கு சென்று கையொப்பம் வைக்கும் படி கூற அருணும் தீரன் வீட்டுக்கு வந்தான்.

அவன் வரும் வழியில் அஷ்வினை பார்த்து அனைத்து வேலைகளையும் முடித்த பின்னர் தீரனை காண வீட்டுக்கு வந்த நேரம் தான் மைவிழி கண்ணீருடன் அமர்ந்திருக்க அவளிடம் நடந்ததை பற்றி விசாரிக்கத் தொடங்கினான்.

எவரிடமும் இதைப் பற்றி பேசாமல் இருந்த மைவிழி தன் கவலைகளை அடக்கமுடியாமல் அருணிடம் கூறினாள்.

தீரனோ மைவிழி தன்னை வெறுக்க வேண்டும் என நினைத்து தான் இவ்வாறு செய்கின்றான் என அறிந்திருந்த அருண் அவளை சமாதானப்படுத்தும் வார்த்தைகளை கூறினான்.

ஆனால் அவளோ தீரனை மிக்கடுமையான வார்த்தைகளால் திட்ட தன் பொறுமை இழந்தவன் அவளிடம் உண்மையை கூறத் தொடங்கினான்.

“இனாஃப் மைவிழி நீ நினைக்கிற மாதிரி தீரன் கிடையாது, அவன் வேணும்னு தான் உன்கிட்ட இப்படி நடந்துக்கிறான், ஏன்னா அவன் இன்னும் கொஞ்ச நாள்தான் நம்ம கூட இருப்பான். அவனுக்கா அன்பு காதலைப் பத்தி தெரியாது.? அவனோட காதல் புனிதமானது விழி.” என கண்கள் கலங்க இறுகிய முகத்துடன் அருண் கூற,

“வாட்…., கொஞ்ச நாளா ஏன் இப்படி பேசுறீங்க..?” என கண்களை விரித்தப்படி அதிர்ச்சியுடன் மைவிழி கேட்க,

“எஸ் இதைப் பத்தி தீரன் உன்கிட்டே சொல்ல வேணாம்னு தான் சொன்னான் பட் நீ இந்த அளவுக்கு கேவலமா நினைச்சதை பார்த்துகிட்டு என்னால சும்மா இருக்க முடியாது, நான் எல்லாத்தையும் சொல்றேன்” என தீரனின் பிரச்சனை அனைத்தையும் அதற்காகவே மைவிழியை வீட்டை விட்டு வெளியே அனுப்பியதாகவும் பின் அவள் வேறு எவராலும் பாதிக்கப்படக் கூடாது என நினைத்து மீண்டும் வீட்டுக்கு வரவழைத்தாகவும் கூறினான் மேலும் அவள் மீது உள்ள பாசத்தை வெளிக்காட்டாமல் வெறுப்பை உண்டாக்கவே இவ்வாறு பண்ணினான் எனவும் கூற மங்கையோ மனமுடைந்து போனாள்.

தீரனுக்கு இவ்வாறான ஒரு நிலமை என அறிந்தவுடன் அவளுடைய இதயமோ ஒரு கணம் நின்று துடித்தது. அவளுடைய துயரம் எல்லாம் மறைந்து இப்போது புதுவிதமான வேதனை அவளுடைய நெஞ்சை அரிக்கத் தொடங்கியது

இனிமேல் அவன் தன்னுடன் இருக்க மாட்டானா…?,, தன்னை எவ்வாறு வேண்டுமென்றாலும் திட்டி கொடுமைப்படுத்தினாலும் பரவாயில்லை அவன் இருந்தாலே போதும் என அவளுடைய மனமோ ஏங்கத் தொடங்கியது.

அவளுடைய ஹிருதயமோ தன் துடிப்பை நிறத்துவது போல நிற்க உடலோ படபடக்க அவளை அறியாமலே கை, கால்கள் யாவும் நடுங்கத் தொடங்கின.

விழிகளில் பொங்கிய நீரை அழுந்தத் துடைத்துக் கொண்டவள் துவண்டு போனாள். இதழ்கள் அழுகையில் துடிக்க,

“அப்படின்னா ஏன் தீரன் இன்னும் ட்ரீட்மெண்ட் எடுக்கலை.?” என உடைந்து போன குரலில் கேட்டாள் மைவிழி.

“நானும் எத்தனையோ தடவை சொல்லிட்டேன் மைவிழி அவன் அதுக்கு ஒத்துக் கொள்ளலை ஏன்னா இந்த விஷயம் உனக்கு தெரிஞ்சா நீ தாங்க மாட்டேன்னு சொன்னான்” என அருண் கூற அவளிடமிருந்து எந்தவிதமான பதிலும் வராமல் கண்ணீர் மட்டுமே எஞ்சியது.

தனக்காகவே இவை அனைத்தையும் செய்தான் என்பது புரிய, அவனது காதல் பற்றி நினைத்து சந்தோஷப்படுவதா….? இல்லையெனில் அவன் தன்னை விட்டு பிரியப் போகின்றான் என நினைத்து கவலைப்படுவதா என அறியாமல் உயிர் வலியை அனுபவித்தாள் மைவிழி.

“மைவிழி ப்ளீஸ் நீ அழ வேணாம் அன்ட் நான் உன்கிட்டே சொன்ன விஷயம் தெரியாத மாதிரியே பார்த்துக்கோ, நீ எப்படியாவது அவனை ட்ரீட்மெண்ட்க்கு கூட்டிட்டு வந்தாலே போதும் ஏன்னா ட்ரீட்மெண்ட் எடுத்தா அவன் எங்கக்கூட….” என அவன் கூறி முடிப்பதற்குள்,

“ப்ளீஸ், நீங்க இப்படி பேச வேணாம் நான் எப்படியாவது தீரனை ஹாஸ்பிடலுக்கு கூட்டிகிட்டு வர்றேன்” எனக் கூறினாள்  அவள்.

தீரன் இல்லாமல் போய் விடுவான் என்ற வார்த்தைகளையே தாங்கிக் கொள்ளாத மைவிழி அவனைப் பிரிந்து எவ்வாறு வாழப்போகின்றாள் என அவள் நினைத்து கூட பார்க்கவில்லை.

தனக்கு தீரனைப் பற்றி தெரிந்ததை வெளிக்காட்டாமல் அவன் நினைப்பது போலவே இருக்க வேண்டும் என முடிவெடுத்த மைவிழி அருண் அங்கிருந்து சென்றதும் தன் கண்ணீருக்கு பூட்டிட்டு விட்டு தீரனின் அறைக்குள் சென்றாள்.

இன்று தான் வற்புறுத்தி அழைக்காமலேயே உள்ளே வந்த மைவிழியை விழிகள் விரிய பார்த்தான் ருத்ரதீரன்.

“என்ன மேடம் கீழே பெரிய சாபம்லாம் விட்டீங்க இப்போ என்னன்னா நேரத்துக்கே மேலே வந்துட்டீங்க, ஏன் மாமனை விட்டு இருக்க முடியலையா..?” எனக் கேட்டான் தீரன்.

அவன் தன்னை வேண்டுமென்று சீண்டத்தான் இவ்வாறு செய்கின்றான் என தெரிந்த மைவிழி தன்னுள்ளே இருந்த துன்பத்தை மறைத்து, தன்னை திடப்படுத்திக் கொண்டு தன் வலி மறைத்து பேசத் தொடங்கினாள்.

“ஆமா ஆமா இவர் பெரிய மன்மதன் அதான் விட்டுட்டு இருக்க முடியாம ஓடி வந்துட்டேன்” என மைவிழி கூறினாள்.

தீரனுக்கோ மிகப் பெரிய அதிர்ச்சி ஏனெனில் அவன் அத்தனை செய்தும் இவளோ சாதாரணமாக அவனோடு பேச, இவளிடம் எவ்வாறு இப்படி ஒரு திடீர் மாற்றம் வந்தது என சித்தித்த தீரன் அவளை மீண்டும் காயப்படுத்த வேண்டும் என, எண்ணிக் கொண்டு தன் பேச்சைத் தொடர்ந்தான்.

“நான் மன்மதன் தான், என்னை மன்மதனா மாத்தினது உன்னோட அழகுதான், அப்பப்பா என்னா ஒரு ஷேப் எத்தனை வாட்டி அனுபவிச்சாலும் அடங்காது” என உதடுகளை கடித்தப்படி வேண்டுமென்றே அவன் கூறினான்.

அவள் தன்னை வெறுக்க வேண்டுமே என்ற எண்ணம் அவனுள் வியாபித்திருந்தது.

இதை கேட்டவுடன் கண்களை கசக்கிக் கொண்டு இங்கிருந்து செல்வாள் என நினைத்தான் தீரன் ஆனால் அங்கு நடந்ததே வேறு,

“எஸ் இப்படித் தான் என்னோட முறைப்பையனும் அடிக்கடி சொல்வான் நான் அழகான பொண்ணுன்னு” என்று வெட்கப்படுவது போல அவள் நிற்க,

‘இன்னைக்கு இவளுக்கு என்னாச்சு நான் என்ன பேசினாலும் அதற்கு வித்தியாசமா பதில் சொல்றாளே.’ என நினைத்து மீண்டும் அவளை காயப்படுத்த நினைத்தவன்.

“அம்மு யார் என்னவேணும்னாலும் சொல்லலாம் ஆனா உன்னோட இருந்த முதலாவது நாள் மறக்கவே முடியாது, நீயும் என்னோட என்ஜாய் பண்ணத்தானே வேணும்னே பாத்ரூம்க்குள்ளே வர சொன்ன.?” என கேட்டான் அவன்.

அவளோ அவனுடைய விழிகளை பார்த்தவள் “எனக்கு உங்களை பிடிக்கும் தீரன். அதனாலதான் அன்னைக்கு நானும் அமைதியா இருந்தேன்.” என்க, அவனுக்கோ புருவங்கள் சுருங்கின.

“ஓஹ்… இன்ட்ரஸ்டிங்.” என்றவன் அவளை இழுத்து தன் கரங்களில் ஏந்திக் கொண்டான்.

“ஆரம்பிக்கலாமா டார்லிங்.” எனக் கேட்டவாறு அவளைப் படுக்கையில் கிடத்தியவனின் கழுத்தில் தன் கரங்களைக் கோர்த்துக் கொண்டவள் அவனுடைய விழிகளை இமைக்காது பார்த்தாள்.

அவளுடைய பார்வையில் தடுமாறிப் போனான் ருத்ரதீரன்.

“வாட் அம்மு.?” என்றவாறு அவளுடைய இதழ்களை தன் பெரு விரலால் வருடினான் அவன்.

“ஐ லவ் யு தீரா…” என கலங்கிய குரலில் கூறினாள் அவள்.

அவளுடைய வார்த்தைகளைக் கேட்டதும் அவனுடைய உடலோ வரம் பெற்றதைப் போல சிலிர்த்துப் போனது.

“நா… நான் உன்னைக் காதலிக்கலையே அம்மு.” என்றவனுக்கு தொண்டை அடைத்தது.

“பட் நான் உங்களை காதலிக்குறேனே.” என்றாள் அவள்.

“ஸ்டுப்பிட்…” என்றவாறு விலக முயன்றவனை இழுத்தவள் அவனுடைய இதழ்களில் தன் இதழ்களைப் பொருத்திக் கொண்டாள்.

தீரனுடைய செயல் அவளை ஸ்தம்பிக்கச் செய்தது.

“என்ன சார் இது எதுக்காக என்னோட பேர்ல அவரோட சொத்து எல்லாத்தையும் எழுதி வைச்சிருக்கீங்க..?, யார் இப்படி பண்ணச் சொன்னது.? இது தீரனுக்கு தெரியுமா.” என அதிர்ச்சியுடன் கேட்டாள்.

“என்ன மேடம் சொல்றீங்க அப்படின்னா உங்களுக்கு  எதுவும் தெரியாதா…?

தீரன் சாரோட சொத்து எல்லாத்தையும் உங்க பேருக்கு எப்பவோ எழுதி வெச்சிட்டாரு, இன்னைக்கு அவரும் சாட்சிக்கு இன்னொருத்தரும் சைன் வெச்சா எல்லாம் உங்க பேருக்கு  மாறிடும்.” என்றான் அவன்.

அவளுக்கோ மேலும் மேலும் திகைப்பும் குழப்பமும்   அதிகரித்துக் கொண்டே போனது.

“என்னோட சீனியர் லாயர் கால் பண்ணியும் தீரன் சார் எடுக்கலை அதான் என்னை நேர்லே போய் சைன் வாங்கிட்டு வர சொன்னார்.” எனக் கூறினான்.

‘எதற்காக இவன் சொத்தை எனக்கு எழுதிக் கொடுக்கனும் என்னை இவ்வளவு கொடுமைப் படுத்துறவன் ஏன் எனக்கு இதை செய்யனும் என நினைத்தவள் அவனது சொத்துக்களை வாங்க விருப்பம் இல்லாத விடயத்தை அஷ்வினிடம் கூறினாள்.

“இல்லை சார் இந்த சொத்தை நீங்க…” என கூறிக் கொண்டிருக்கையில் அவளின் பின்னால் இடி போல ஒலித்தது தீரனின் குரல்,

“அஷ்வின் எதுக்காக இங்கே வந்த” எனக் கேட்டப்படியே மாடிப்படிகளிலிருந்து இறங்கி வந்தான் தீரன்.

“இதோ சார் வந்துட்டார்” என அவன் அருகில் சென்ற அஷ்வின் வந்ததுக்கான காரணத்தை கூறினான்.

தீரனோ மைவிழிக்கு தெரியாமல் செய்ய வேண்டும் என நினைத்து செய்த விடயம் அவளுக்கு தெரிந்து விட்டதே என சற்று சிந்தித்தாலும் அதை சமாளிக்க வேண்டும் என நினைத்து எதையும் வெளிக்காட்டாமல் இருந்தான்.

மைவிழியின் கையில் இருந்த பத்திரத்தை பறித்து அதில் சைன் வைத்த தீரன்,

“அஷ்வின் நீ போ நான் மீதியை உங்க சார்கிட்ட பேசுறேன்” என அவன் கூற அஷ்வினோ இருவரையும் பார்த்து புன்னகைத்து விட்டு சென்றான். தீரனும் எதுவும் நடக்காதது போல மீண்டும் மேலே செல்ல,

“வெயிட், எதுக்காக நீங்க இப்படி பண்ணீங்க…?” எனக் கேட்டப்படி நடந்து அவன் முன் சென்று நின்றாள் மைவிழி.

அவனோ அதை அலட்சியப்படுத்தி விட்டு செல்ல அவனது கையினை பிடித்து இழுத்த மைவிழி,

“நான் கேட்குறது உங்களுக்குப் புரியலையா, எதுக்காக சொத்தை எனக்கு எழுதி வெச்சீங்க.?” எனக் கேட்டாள் அவள்.

கருங்கல் பல அடிகளை உள்ளே வாங்கினாலும் கூட வெளியே சிற்பமாக அழகை கொடுப்பது போல மனதில் பல வலிகளை சுமந்தாலும் கூட வெளியே தன்னை கெட்டவனாகவே நிருபித்துக் கொண்டிருந்தான்  தீரன்.

“இது நான் உனக்கு தர வேண்டியது தான் சோ நீ எல்லாத்தையும் எடுத்துக்கோ” என்க

“எனக்கு எதுக்கு உங்க சொத்து…?, உங்க பணத்தை வைச்சு தான் உயிர் வாழ முடியும்னா அப்படி ஒரு வாழ்க்கையே எனக்கு தேவையில்லை” என்று மீண்டும் சத்தமாக மைவிழி பேச,

“ஹா ஹா கூல் மேடம் இது உங்க உழைப்புக்கான ஊதியம் தான், நான் என்ன சொல்றேன்னு புரியலையா…….?” என அவளை வலுகட்டாயமாக இழுத்து அணைத்தவன் அவளின் பின் பகுதியில் கை வைத்து அழுத்தியபடி பின் கழுத்து வரை தடவி பின் அவளது அங்கமெங்கும் வருடியவன் அவளது கழுத்துப் பகுதியில் மையம் கொண்டான்.

தீரன் செய்வதில் அருவெறுப்பாக உணர்ந்து கண்களை மூடிக் கொள்ள அவளின் காதின் அருகே வந்து,

“எனக்கு எப்போலாம் ஆசை வருதோ அப்போல்லாம் உன்கிட்ட வந்துதானே என்னோட ஆசையை தீர்த்துக் கொள்றேன். எதையும் எனக்கு சும்மா செய்து பழக்கம் இல்லை அதுக்காக தான் அதாவது உன்னோட உடம்புக்கு நான் தர்ற கூலிதான் இது” என அவளின் மார்பகங்களை அழுத்த, சட்டென அவனை தள்ளி விட்டாள் மைவிழி.

அவளுக்கோ அவனுடைய வார்த்தைகளில் உடல் நடுங்கியது.

“சீ நீயெல்லாம் ஒரு மனுசனா நான் அப்படி என்ன பாவம் டா செய்தேன் உனக்கு, ஏன் இப்படி என்னைக் கொடுமைப்படுத்துற….?” என கண்கள் நீரின் வெள்ளத்தில் மூழ்க கேட்டாள் மைவிழி.

“என்ன டார்லிங் இப்படி சொல்லிட்ட.? உன்னோட உடம்புல அப்படி என்ன ஸ்பெஷல் இருக்குன்னு தெரியலையே எப்போ பார்த்தாலும் புதுசா பார்க்குற மாதிரியே இருக்கு” என கண்ணீர் சிந்திக் கொண்டிருந்தவளின் கன்னத்தைக் கிள்ளினான் அவன்.

“உனக்கு மனசாட்சியே கிடையாதா, உன்னை பெத்ததும் ஒரு பொம்பள தானே, என்னை இப்படி கேவலப்படுத்தி வைச்சிருக்குறதுக்கு நீ ஒரு நாள் கண்டிப்பா யோசிப்ப.” என கண்ணீர் சிந்த,

“அழுது முடிஞ்சதுக்கு அப்புறமா ரூம்க்கு வா செல்லம் மாமன் லைட்டா மூட் ஆகிட்டேன்” என்று அவளிடம் கூறியவன்,

‘சாரி அம்மு எனக்கு இதைவிட்டா வேற வழி தெரியலை’ என தனக்குள் கூறியவாறு கண்கள் கலங்கியதோடு தன் அறைக்குள் சென்றான் ருத்ரதீரன்.

அவளோ உடைந்து போய் கதறிக் கதறி அழத் தொடங்கினாள். அவனுடைய வார்த்தைகள் உயிரின் மீது ஊசி ஏற்றினாற் போல வலிக்கச் செய்தது.

தன் வாழ்க்கையில் இதற்கு மேலும் கேவலப்பட முடியாது என நினைத்து துடித்துக் கொண்டிருந்தாள் மைவிழி.

முகத்தை மேஜையில் வைத்து அழுதபடி இருந்த மைவிழியின் தோளின் மீது ஒரு கரம் பட,

“மைவிழி என்னாச்சு ஏன் நீ இப்படி இருக்க….?”எனும் குரல் கேட்க கண்கள் சிவந்து முகம் வீங்கியபடி நிமிர்ந்து பார்த்தாள் மைவிழி.

அங்கே கேட்ட குரல் அருணுடையது என்றதும் சட்டென தன் கண்களை துடைத்துக் கொண்டான் அவன்.

அவனைப் பார்த்த மைவிழிக்கு கூற வார்த்தைகள் வராமல் கண்ணீரே வழியத் தொடங்க,

“ஹே என்னாச்சு அழுகுறதை நிறுத்துங்க” என அவன் கூறினாலும் கூட அவளது கண்ணீர் நிற்கவில்லை.

“ப்ளீஸ் எதுவாக இருந்தாலும் ஓபனா சொல்லுங்க விழி டோன்ட் க்ரை.…” என அவன் கூற கண்ணீரும் கம்பளமுமாக தீரன் தனக்கு செய்த கொடுமைகளை தாங்க முடியாத வலியோடு கூறினாள் மைவிழி.

அருண் ஏற்கனேவே அறிந்த விடயங்கள் என்பதால் அதை பெரிதும் கவனத்தில் கொள்ளாமல் அவளை சமாதானப்படுத்த முயன்றான்.

“உங்களோட ப்ரண்ட் எனக்கு பண்ற ஒவ்வொன்றுக்கும் அவர் பதில் சொல்லியே ஆகணும் அருண்., என்னை ஏமாத்தினதுக்கு அவர் நல்லாவே இருக்க மாட்டார்” என வாய்க்கு வந்தபடி வேதனையிலும்  ஆற்றாமையிலும் திட்டினாள் மைவிழி.

“ப்ளீஸ் அவனைத் திட்டாத மைவிழி அவன் உண்மையிலே பாவம்” என்று கூற,

“பாவமா…?, யாரு அவரா என்னை தினம் தினம் கொல்றாரு. அன்புன்னா என்ன காதல்னா என்னன்னு தெரியாத ஜென்மம்.” என வார்த்தையை விட அவ்வளவு நேரம் பொறுமையாக இருந்த அருண்,

“இனாஃப் மைவிழி சாகப் போறவனை நீயும் வார்த்தையால கொல்லாத, தீரன் இருக்கப் போற கொஞ்ச நாளாவது நிம்மதியா இருக்கட்டும். நீ அவன்கிட்டேயும் இப்படி பேசாதே” எனக் கூற,

“வாட்..? கொஞ்ச நாளா…, புரியலை. நீங்க என்ன சொல்றீங்க அருண்.? தீரனுக்கு என்ன?” என பதறியவாறு மைவிழி கேட்க, நடந்த அனைத்தையும் கனத்த மனதோடு கூறினான் அருண்.

அவன் கூறியதைக் கேட்ட மைவிழியின் காதல் கொண்ட ஹருதயமோ நொறுங்கிப் போக உடைந்தே போனாள் மாது.

அவளால் அருண் கூறியவற்றை நம்பவே முடியாது போனது. அவளோ உடல் விதிர்விதிர்க்க உறைந்து போனாள்.

பால்கனியில் வந்து நின்ற ருத்ரதீரனின் விழிகளோ சிவந்து போய் இருந்தன. தான் உயிருக்கு உயிராக நேசித்த தேவதைப் பெண்ணை இப்படி வருத்துகின்றோமே என எண்ணி கலங்கித் தவித்தான் அவன்.

“சாரி அம்மு… சாரிடி.. எனக்கு வேற வழி தெரியல அம்மு.” என்றவனின் விழிகள் கலங்கின.

‘இன்னும் கொஞ்ச மாசத்துல சாகப் போற நான் உனக்கு வேணாம் அம்மு.’ என்றவன் அன்று நடந்த சம்பவத்தை எண்ணிப் பார்த்தான்.

படம் முடிவடைவதற்கு சில நாட்களுக்கு முன் ஷூட்டிங்கில் இருந்தவன்  சற்றே உயரமான இடத்தில் இருந்து தவறி கீழே விழுந்து விட, அவனுடைய தலையும் காலும் அடிபட்டது.

பெரிய உயரம் இல்லாததால் பெரிதாக அடிபட்டிருக்கவில்லை ஆயினும் வைத்தியசாலை சென்றவன் முன் எச்சரிக்கையாக கால்களுக்கு மருந்திட்டு தன் தலையையும் பரிசோதித்தான்.

கீழே விழுந்ததில் அவனுக்கு எந்த பாதிப்பும் இல்லை என்ற வைத்தியர் அவனுடைய தலையில் புதிதாக ஒரு இடியை இறக்கினார்.

ருத்ரதீரனுக்கோ தலையில் ஓர் கட்டி இருப்பதாகவும் அது கேன்சர் கட்டி எனவும் இன்னும் சில மாதங்களே அவனால் உயிரோடு இருக்க முடியும் என்பதையும் வைத்தியர் கூற துடித்துப் போனான் ருத்ர தீரன்.

அவனோடு மருத்துவமனைக்கு சென்ற அருணும் வைத்தியர் கூறியதைக் கேட்டு அதிர்ந்து போய் விட,

தீரனோ அந்த ரிப்போர்ட்டை எடுத்துக் கொண்டு சட்டென வெளியே வந்தான்.

தன் காரினுள் ஏறி அமர்தவனின் விழிகளில் இருந்து கண்ணீர் வழியத் தொடங்கியது.

அதே நேரம் காரினுள் வந்து அமர்ந்த அருணோ அவனை இறுக அணைத்துக் கொண்டான்.

“டேய் தீரா ச.. சரி பண்ணிடலாம்டா. நீ கவலைப் படாத.” என்றான் அருண்.

“இனி எப்படிடா சரி பண்றது.? இன்னும் கொஞ்ச மாசம்தான் என்னால உயிரோட இருக்க முடியும்ல.? அவ்வளவுதானா அருண்.?’ என உடைந்து போனவனின் காதுகளில் ஒலித்தது தன்னவளின் குரல்.

“சார் சீக்கிரமா கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா.?” என ஆசையாக அவனுடைய மார்பில் படுத்தவாறு அன்று கேட்ட தன் அம்முவின் குரலில் மொத்தமாக உடைந்தான் அவன்.

“டேய் தீரா ப்ளீஸ் மனசை தளர விடாத.” என கலங்கிய குரலில் கூறினான் அருண்.

“நான் சாகப் போறதை நினைச்சு எனக்கு கவலை இல்லடா. என்னோட அம்மு இதை தாங்க மாட்டாளே. அவளுக்கு எதுவுமே தெரியாதுடா சின்னப் பொண்ணுடா. நான் இனி அவகூட இருக்க மாட்டேன்னு தெரிஞ்சா துடிச்சுப் போயிருவாளே.. ஊர்ல சந்தோஷமா இருந்த அவள இங்கே கூட்டி வந்து காதலிச்சு தப்பு பண்ணிட்டேன்டா.” எனக் கதறினான் அவன்.

அருணுடைய விழிகளில் இருந்தும் கண்ணீர் வழிந்தது.

“விழிகிட்ட சொல்லி உண்மையை புரிய வைக்கலாம்டா.” என்றான் அருண்.

“நோஓஓ நோ… இது அவளுக்கு தெரியக் கூடாதுடா. அவ என்னை உண்மையா காதலிக்குறாடா. நான் செத்திருவேன்னு தெரிஞ்சா அவளும் இருக்க மாட்டா. அவ அந்த வலியை அனுபவிக்க கூடாதுடா. இன்னும் ரெண்டு நாள்ல ஷூட்டிங் முடிஞ்சிரும். அதுக்கப்புறம் அவளை எப்படியாவது அவளோட ஊருக்கு அனுப்பி வெச்சிடுறேன்.” என்றான் தீரன்.

“உன்ன விட்டு போக விழி சம்மதிப்பாளா.?”

“அவ போக மாட்டாடா பட் அவளே என்னை வேணாம்னு வெறுத்துட்டு போற மாதிரி பண்ணப் போறேன். அவளோட மனசு என்னால உடையும் போது என் மேல தானா வெறுப்பும் வந்திரும். அவ நல்லா இருக்கணும் அருண். என்னை மறந்துட்டு அவ நல்லா இருக்கணும்.” என்றான் தீரன்.

தீரனுடைய காதலை எண்ணி அருணுக்கோ சிலிர்த்துப் போனது.

அன்று நடந்தவற்றை நினைத்துப் பார்த்த தீரனின் விழிகளில் கண்ணீர் கசிந்தது.

‘நீ என்னை வெறுத்துட்டுப் போகணும்னுதான் நான் அன்னைக்கு அப்படி பொய் சொன்னேன் அம்மு. என்னோட காதல் பொய் இல்ல. நான் படத்துக்காக மட்டும் உன்னோட பழகவும் இல்ல. நான் உன்ன உண்மையா நேசிக்கிறேன் அம்மு. நான் சாகப் போறேன்னு உனக்குத் தெரிஞ்சா உன்னால அதை தாங்கிக்க முடியாதுன்னுதான் உன்னை வீட்ட விட்டு போக சொன்னேன்..

ஆனா நீ போகலை. என்னை வெறுத்துட்டு போன நீ தீனா கூட சேர்ந்து படம் பண்ணுவேன்னு நான் கொஞ்சம் கூட எதிர் பார்க்கலைடி. அவன் உன்னோட நெருக்கமா இருக்கிறதைப் பார்க்குற சக்தி எனக்கு இல்ல. உன்னை அனுப்பிட்டு தனியா இருக்கணும்னு நினைச்சேன். பட் என்னால முடியலடி. அதனாலதான் உன்னை மறுபடியும் என்கூடவே இங்கே கூட்டிட்டு வந்துட்டேன். இன்னும் ஒரு வாரம் நீ என்கூடவே இரு அம்மு. உன்கூட இந்த ஏழு நாட்களையும் திகட்ட திகட்ட அனுபவிச்சுட்டு யாருக்கும் தெரியாத கண் காணாத இடமா பார்த்து போயிர்றேன்.

அதுவரைக்கும் என்னை நீ அரக்கனா மிருகமாதான் பார்ப்பேன்னு தெரியும். பட் பரவால்ல. நீ என்கூட இருந்தாலே போதும்.’ என எண்ணிக் கொண்டவன் பால்கனிக் கம்பியை இறுகப் பற்றிக் கொண்டான்.

அவளோடு எப்படியெல்லாம் வாழ வேண்டுமென கனவு கண்டிருந்தான் அவை அத்தனையும் கானல் நீராக அல்லவா போய் விட்டது.

அவனுடைய எதிர்பார்ப்புகள் கனவுகள் எதிர்காலத் திட்டங்கள் யாவும் சீட்டுக் கட்டு மாளிகை போல அல்லவா சிதறிப் போயின.

அவனால் தன்னுடைய முடிவை சற்றும் ஜீரணிக்கவே முடியவில்லை.

மருத்துவரிடம் சென்று தனக்கான சிகிச்சையில் ஈடுபடக் கூட அவனுக்கு சற்றும் விருப்பம் இல்லாது போனது.

ஏதாவது ஒரு அதிசயம் நிகழ்ந்து தனக்கு இப்படிப்பட்ட கொடூர நோய் இல்லை என்றால் எப்படி இருக்கும்.? கடவுள் இறங்கி வந்து இரக்கம் காட்ட மாட்டாரோ.?

என் அம்முவுடன் இனி மகிழ்ச்சியாக வாழவே முடியாதோ என்றெல்லாம் எண்ணிக் கலங்கியவன் விழிகளை மூடிக் கொண்டான்.

************

தீரனுடைய வீட்டுக்கு வந்தது முதல் ஒவ்வொரு நிமிடமும் மனதாலும் உடலாலும் வேதனையை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தாள் மைவிழி.

ஆம் பிடிக்காத ஒருவரின் சிறு தொடுகையோ ஆயிரம் ஆணிகளை கொண்டு உடலை துளைப்பது போல வலியை தரக்கூடியது ஆனால் இங்கே தீரனோ அவளுக்கு  அதைவிட அதிகமான வேதனைகளைக் கொடுத்தான்.

தன் உறவுகளை காப்பற்ற வழியின்றி அவனது மிரட்டலில் உயிர் இழந்த உடல் போல அவனது தொடுகையை சகித்து வந்தாள் மைவிழி.

இவ்வாறு ஒருவனை தன் வாழ்வில் பார்த்தது கிடையாது என நினைத்துக் கொண்டு வெறுப்போடு ஹாலில் உள்ள சோபாவில் அமர்ந்திருந்தாள் மைவிழி.

அப்போது வீட்டின் வெளியே ஒரு கார் வந்து நிற்கும் சத்தம் கேட்க எட்டிப் பார்த்தாள் மைவிழி.

வெண்நிற நீள் சர்ட் ஒன்று அணிந்து ஒருவர் உள்ளே வந்து அங்கிருந்த மைவிழியை பார்த்து,

“மேடம் தீரன் சார் இல்லையா..?” எனக் கேட்டார்.

மைவிழியோ வந்திருப்பது யார் என அறியாமல் “எஸ் அவர் உள்ளேதான் இருக்கார் நீங்க யார்..?” என்று கேட்டாள்.

“சாரி மேடம் நான் என்னை பத்தி சொல்லவே இல்லை, என்னோட பேர் அஷ்வின் நான் மதன் லாயரோட ஜூனியர்” என்று தன்னை அறிமுகப்படுத்த அப்போதுதான் மைவிழிக்கு புரிந்தது வந்திருப்பது ஒர் சட்டத்தரணியென்று,

“ஓகே சார் உக்காருங்க” என அவனை ஓர் இருக்கையில் அமர்த்திய மைவிழி,

“வெயிட் அ மினிட் நான் தீரனை வர சொல்றேன்” என்று அவனை அழைக்க சென்றவளை தடுத்து நிறுத்திய அஷ்வின்,

“மேடம் அவர் வர்றதுக்கு முன்னாடி நீங்க டாக்குமென்ட்டை ஒருவாட்டி செக் பண்ணிப் பாருங்க” என தன் கையில் இருந்த சில பேப்பர்களை கொடுத்தான் அவன்.

அஷ்வின் எதற்காக தன் கையில் இதைக் கொடுத்தான் என அறியாமலே அதை எடுத்து வாசிக்கத் தொடங்கினாள் மைவிழி.

அதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கோ என்ன நடக்கின்றது என்பதே அறியாமல் இருந்தது. ஏனெனில் அதில் குறிப்பிட்டிருந்த விடயம் தீரனின் சொத்துக்கள் மற்றும் அனைத்து பங்குகளும் மைவிழிக்கு மாற்றிக் கொடுப்பதாக இருந்தது.

அவளோ அந்தப் பத்திரத்தை பார்த்த கணம் ஸ்தம்பித்துப் போனாள்.

யாரை இனி தேவை இல்லை எனக் கூறி அனுப்பி வைத்தானோ அவளையே மீண்டும் தன் வீட்டிற்குள் கட்டாயப்படுத்தி அழைத்து வந்திருந்தான் ருத்ரதீரன்.

மாற்றம் ஒன்று தானே மாறாதது.

அவள் இன்றி ஒரு இரவை சிரமப்பட்டு கடந்தவனுக்கு அவளை இன்னொரு ஆணுடன் நெருக்கமாக பார்க்கும் திடம் சற்றும் இல்லாது போனது.

வீட்டினுள் வந்தவளோ சீற்றத்தில் வெடித்து அழத் தொடங்கினாள்.

“நீங்க ஆசைப் பட்டதுதான் நடந்திருச்சுல்ல.? அப்புறம் எதுக்காக என்னை திரும்ப கூட்டிட்டு வந்தீங்க.? உங்க படம் எடுத்தாச்சு. அதுவும் நீங்க எதிர் பார்த்த மாதிரியே வெற்றி. இனி நான் எதுக்கு.? என்னை ஏன் வற்புறுத்தி வர வெச்சீங்க.?” எனக் கோபமாக கேட்டாள் அவள்.

“உன்னை யாருமே இங்கே இருக்க சொல்லி பிடிச்சு வைக்கல நீ போறதுன்னா தாராளமாக போகலாம்.” என்றான் அவன்.

அவன் அப்படி கூறியதும் நம்பாமல் திகைத்தவள் அடுத்த கணமே வெளியே நடந்து செல்லத் தொடங்கினாள். விட்டால் போதும் என்றிருந்தது அவளுக்கு.

அவள் அவ்வளவு வேகமாக வெளியே சென்றதும் அவளையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன் அடுத்த கணமே

“பை அம்மு, நான் அனுப்பிய ஆட்கள்  இன்னும் உங்க வீட்டுலதான் இருக்காங்க நான் சொல்லும் வரைக்கும் அங்க தான் இருப்பாங்க. நீ இந்த வீட்டை விட்டு வெளியே ஒரு அடி எடுத்து வச்சாலும் அடுத்த நிமிஷமே அவங்க உங்க வீட்டுக்குள்ள போயிடுவாங்க எப்படி வசதி.?” எனக் கேட்டு சிரித்தான் அவன்.

விட்டால் போதும் என வேகமாக சென்று கொண்டிருந்தவளோ அவனுடைய வார்த்தையை கேட்டதும் திகைப் பூண்டை மிதித்தாற் போல அசையாது நின்றாள.

அவளுக்கு அவன் மீது பொல்லாத ஆத்திரம்  வந்தது. தன்னை வைத்து இவன் விளையாடுகின்றானா என எண்ணியவள் அவனை திரும்பிப் பார்த்து முறைத்தாள்.

அவளுடைய பார்வையில் வெறுப்பு மேலோங்கி இருந்தது.

அவனை காதலாக ஏறிட்ட விழிகளோ தற்போது  வெறுப்போடு உறுத்து விழித்துக் கொண்டிருந்தன. அவளுடைய பார்வையை தயங்காமல் எதிர் கொண்டான் அவன்.

“உனக்கு கொஞ்சம் கூட மனசாட்சியே கிடையாதா.? நான் உன்ன மாதிரி ஒரு சுயநலம் பிடிச்ச மனுஷனை பார்த்ததே இல்லை.  நீ எல்லாம் மனுசனே கிடையாது நான் உன்னை அடியோடு வெறுக்கிறேன் தயவுசெஞ்சு என் முகத்துல முழிக்காத.” என சீறியவள் ஒரு கட்டத்தில் உடைந்து போய் அழத் தொடங்கினாள்.

“அழுது முடிச்சிட்டு மேல ரூமுக்கு வா. அதுக்காக நாள் முழுக்க அழுதுகிட்டு இங்கேயே இருக்கலாம்னு நினைக்காத. இன்னும் டென் மினிட்ஸ்ல நீ என்னோட ரூமுக்கு வரணும்.”

“வர முடியாது. உன்னோட ரூமுக்கு நான் எதுக்கு வரணும்.?” எனக் கத்தினாள் அவள்.

“நீ வரலைன்னா என்னாகும்னு உனக்கே தெரியும் அம்மு.” என்றவன் தன் அறைக்குள் நுழைந்து விட, கலங்கிப் போய் அழத் தொடங்கினாள் அவள்.

சற்று நேரத்தில் “அம்மூஊஊஊஊ.” என்ற அவனுடைய குரலில் கண்களைத் துடைத்துக் கொண்டு உள்ளே நுழைந்தாள் அவள்.

“டோரை க்ளோஸ் பண்ணிட்டு வா.”

“ஏ… ஏன்.?” அசையாது நின்றாள் அவள்.

அவனோ அவளை நெருங்கி அவளை உள்ளே இழுத்தவன் அறைக் கதவை பூட்டித் தாழ் இட அவளுக்கோ வியர்த்துப் போனது.

அதிர்ந்து நின்றவளின் பின்னே வந்தவன் அவளுடைய இடையை வளைத்துக் கொள்ள சட்டென அவனை உதறினாள் அவள்.

“என்னைத் தொடாத. என்னைத் தொட உனக்கு உரிமை இல்ல.” என சீறினாள்.

“அப்போ அந்த தீனாக்கு மட்டும் உரிமை இருக்காடி.? ஏன் அவன் உன்னை ஹக் பண்ணான்.?”

“என்னை யார் தொட்டா உங்களுக்கு என்ன.?”

அவளின் கேள்வியில் அவளுடைய இதழ்களை அழுத்தமாக வருடியவன் அவளை முத்தமிட தொடங்கினான்.

வெறுப்போடு அவனைப் பிடித்து தள்ளியவளை சுவற்றோடு சாய்த்தவன் அவளுடைய இதழ்களை வன்மையாக தண்டிக்க, அவளுக்கோ பொல பொலவென கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழியத் தொடங்கியது.

திமிறத் தொடங்கியவளின் ஆடையை சட்டென கிழித்தவன் அவளுடைய மார்புக் குழியில் முகம் புதைத்து நாவால் கோலமிட, தன் பலம் முழுவதையும் திரட்டி அவனைத் தள்ளி விட்டவள் வெளியே ஓட முயன்றாள்.

“இந்த ரூமை விட்டு நீ வெளியே போகக் கூடாது அம்மு.” என்ற அழுத்தமான குரலில் அவளுடைய உடல் அழுகையில் குலுங்கியது.

உறைந்து போய் நின்றவளைத் தூக்கி தன் படுக்கையில் கிடத்தியவன் மீண்டும் மீண்டும் அவளுடைய இதழ்களைக் கொய்தான்.

படுக்கையில் துடித்துப் போனவளாக கிடந்தவளை இழுத்து தன் மார்பின் மீது போட்டுக் கொண்டவன்,

“அம்மு நீ எனக்கு வேணும்டி.” என்றான்.

“எ.. எதுக்கு உங்களுக்கு தேவைப்படுறது நான் இல்ல. இந்த உடம்பு மட்டும்தான்.”

“அப்படியும் சொல்லலாம் அம்மு.” என்றவனின் உதடுகள் அவளுடைய வயிற்றில் புதைந்து குட்டி குட்டி முத்தங்களை பதிக்கத் தொடங்கின.

விழிகளை மூடி இறுகிப் போய் கிடந்தவளின் மாங்கனியை தன் கரத்தால் அவன் அழுத்தி விளையாடத் தொடங்க, அவளுடைய உடலோ அழுகையில் குலுங்கியது.

“ப்ச் ஷட் அப் அம்மு.” என்றவன் அவளை முழுவதுமாக ஆட் கொண்டதன் பின்னரே உறங்கத் தொடங்கினான்.

அவன் தூங்கியதும் எழுந்து வேறு அறைக்கு செல்லாம் எனக் காத்திருந்தவள் எழ முயல, அவனுடைய பிடியை அவளால் விலக்க முடியாமற் போனது.

தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் அவனுடைய முகத்தை வெறித்துப் பார்த்தாள் அவள். அதே நேரம் அவனுடைய பிடி சற்றே தளரவும் சட்டென துள்ளி எழுந்தவள் தன்னுடைய ஆடைகளை எடுத்துக் கொண்டு வெளியேறி விட, மூடியிருந்த ருத்ரதீரனின் விழிகளோ கசியத் தொடங்கின.

*************

அடுத்த நாள் காலை குளித்துக் கொண்டிருந்தவளின் பாத்ரூம் கதவை படபடவென தட்டினான் தீரன்.

“ஐயோ ஏன் இப்படி தட்டுறீங்க.? கொஞ்ச நேரம் வெயிட் பண்ணுங்க வர்றேன்.”

“ஓபன் த டோர்.”

“நான் குளிச்சிட்டு வர்றேன் தீரன்.”

“ஓபன் பண்ண முடியுமா முடியாதா.?” என்றதும் சட்டென திறந்தாள் அவள்.

அவனோ உள்ளே நுழைந்தவன் ஈரத்தோடு நின்ற அவளை நெருங்க அவளுக்கோ கண்ணீர் அரும்பியது.

டவலோடு நின்றவளை நெருங்கியவன் அவளுடைய வெற்றுத் தோள்களில் முத்தம் வைத்தான்.

“ப்ளீஸ் வேணாமே.”

“எனக்கு வேணுமே….”

“விட்ருங்க சார் நான் என்னோட ஊருக்கே போயிடுறேன்.” என அழுதாள் அவள்.

அவளுடைய துவாலையை பிடித்து இழுக்க முயன்றவனை விட்டு சட்டென தள்ளி நின்றாள் அவள்.

அவளுடைய உடலோ நடுங்கத் தொடங்கியது.

“அம்மு ஏன் இப்படி நடுங்குற.? உன்கிட்ட இருக்கிறதெல்லாம் நான் பார்த்தது தானே.? ம்ம்..?” என்றவன் அவளைத் தன் கரங்களில் ஏந்திக் கொண்டான்.

“எனக்கு பிடிக்கலை என்னை விட்ருங்களேன்.” என்றவளை படுக்கையில் கிடத்தியவன்,

“ஓகே இன்னும் ஒரு வாரம் மட்டும் நீ என்கூட இரு. அதுக்கப்புறமா நீ இங்கே இருந்து போகலாம்.” என்றவன் அவளுடைய உதட்டில் முத்தம் வைத்து அவற்றை கவ்வி உண்ணத் தொடங்கினான்.

அவனுடைய கரங்களோ அவள் உடலை மறைந்திருந்த துவாலையை இழுத்து எடுத்தன.

அவளுடைய வெற்று மேனியில் எச்சில் கொண்டு அவன் கோலம் போட, அசையாது உணர்வற்றுக் கிடந்தாள் அவள்.

“அம்மு ஏதாவது பேசு”

“ஐ ஹேட் யு…”

“வேற பேசு…”

“என்னை விட்ருங்க ப்ளீஸ்.”

“ப்ச் வேறடி.” என்றவன் அவளுடைய கரத்தை எடுத்து தன் உடலை வருடச் செய்தான்.

“டச் மீ அம்மு.”

“எனக்கு அருவருப்பா இருக்கு சார்.” என்றாள் அவள்.

“இஸ் இட்.?” என்றவன் அவளுடைய கரத்தை எடுத்து தன்னுடைய ஆண்மையை பிடிக்கச் செய்ய பதறிப் போனாள் அவள்.

“ம்ம் பண்ணு.”

“ச்சீஈஈஈ..”

“ப்ச் பண்ணுடி.”

“நான் செத்திரட்டுமா சார். இப்படி விபச்சாரி மாதிரி வாழ்றத்துக்கு நான் செத்தே போயிருவேன்.” என அழுதவளை சட்டென விட்டு விலகிச் சென்றான் அவன்.

விடியல் வர முதலாவது நபராக ஜீர் ஸ்டூடியோவுக்கு வந்தான் ருத்ரதீரன்.

தீரன் வந்திருப்பதை பார்த்து அனைவருக்குமே ஆச்சரியமாக இருந்தது. இவ்வாறு வேறு எந்த ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டுக்கும் செல்லாத தீரன் எதற்காக இங்கே வந்திருக்கிறான் என அனைவரும் தங்களுக்குள் பேச தீனாவும் உள்ளே வந்தான்.

தீனாவோ தீரன் இருப்பதை பார்த்து அருகில் வந்து அமர்ந்து சாதரணமாக பேசிக் கொண்டிருக்கையில் மைவிழி உள்ளே வந்தாள்.

தீரனுக்கும் தீனாவுக்கும் இடையே என்னதான் விரிசல் இருந்தாலும் நேரில் பார்க்கும் போது ஹாய் பை போன்ற சிறு சிறு உனையாடலோடு இருவரும் முடித்துக் கொள்வர்.

இன்றோ ருத்ர தீரனிடம் சிறு புன்னகைக்கும் பஞ்சமாகிப் போனது.

“மேடம் வந்துட்டாங்க” என அங்கிருந்த ஒருவர் கூற மைவிழியை பார்த்து தீனா எழுந்து,

“ஹாய் டியர் ஹௌ ஆர் யூ” எனக் கேட்டவாறு மைவிழியை கட்டியணைக்க பின்னால் அமர்ந்திருந்தான் ருத்ரதீரன்.

அவனுடைய உடலோ எரிமலை போல தகிப்பில்  வெடித்துக் கொண்டிருந்தது.

தீரன் அமர்ந்திருப்பதை பார்த்து அவளது விழிகள் விரிய அவனோ ஒரு புருவத்தினை மட்டும் உயர்த்தி பார்த்தப்படி அவளை நோக்கி தன் தீப் பார்வையை வீசினான்.

தீரன் தன்னை பார்த்து கோபப்படுகின்றான் என புரிந்துக் கொண்ட மைவிழி எரியும் தீயில் எண்ணெய் ஊற்றுவது போல வேண்டுமென தீனாவை அணைத்து, “ ஐ ஆம் குட் டியர்” என பதிலளித்தாள்.

அவள் நினைத்தது போல அவனின் விழிகள் இரண்டும் சிவக்க கையினை பொத்திப் பிடித்தவாறு தன் தொடையில் குத்திக் கொண்டான் ருத்ரதீரன்.

தீனாவை அடித்து கொன்று புதைத்தால் என்ன என்ற எண்ணம் அவனுக்குத் தோன்றியது.

மைவிழியோ அங்கிருந்த தீரனை பார்த்தும் எதுவும் பேசாமல் அவளது கேரவனுக்குள் செல்ல, அடுத்த கணம்  அங்கே அமர்ந்திருந்த தீரனும் எழுந்து அவள் பின்னால் உள்ளே சென்றான்.

தீரனோ கேரவன் உள்ளே வந்து கதவை மூட,

கதவு மூடும் சத்தத்தில் அதிர்ந்து பின்னால் திரும்பிப் பார்க்கையில் உள்ளே அவன் நிற்க, கொதித்துப் போனாள் மைவிழி.

“ஹலோ மிஸ்டர் யாரை கேட்டு நீங்க உள்ளே வந்தீங்க..?” எனக் கேட்டாள் அவள்.

“அம்மு உனக்கு என்ன லூசா பிடிச்சிருக்கு..?, எதுக்காக நீ இன்னொரு படம் நடிக்குற..?” எனக் கேட்க,

“நான் நடிக்குறதும் நடிக்காததும் என்னோட விருப்பம். என் விருப்பத்துல நீங்க எப்படி வருவீங்க..?”

“அம்மு நீ என்மேலே இருக்குற கோபத்துல பேசுற, பட் உனக்கு ஒன்னுமே தெரியலைடி. தீனா நீ நினைக்கிற மாதிரி இல்லை. நீ படத்துல நடிக்க வேணாம் ஊருக்கு போ.” என அவன் கூற,

“நீ என்னமோ நல்லவன் மாதிரி பேசுற, நீயும் என்னோட படு…. தானே வேலை வாங்கின, உன்னை விட மோசமானவனா தீனா இருக்க மாட்டான்.”  என அவள் கூற அவளது கையினை அழுத்தமாக பிடித்த தீரன்,

“நீ இங்கே இருக்க வேணாம் உடனடியா ஊருக்கு போ” எனக் கட்டளை இட்டான்.

“ப்ச் கையை விடுடா…, என்னை தொட உனக்கு என்ன உரிமை இருக்கு.? வெட்கமா இல்லையா…, உன்னோட மூஞ்சில முழிக்கவே கேவலமா இருக்கு. முதல்ல இங்க இருந்து போ ப்ளீஸ் ” என அவனை நோக்கி திட்டத் தொடங்கினாள் மைவிழி.

அதுவரை நேரம் பொறுமையாக இருந்த தீரன் சட்டென பொங்கி எழுந்து மைவிழியின் கழுத்தைப் பிடித்தான்.

“நீ இன்னைக்கே இந்த ஷுட்டிங்கை விட்டுப் போகனும் அன்ட் டுடே ஈவினிங் என்னோட கார் வந்து நிற்கும் அதுல நீ வரனும் இது நடக்கலைன்னா கரெக்டா அஞ்சு மணிக்கு உன்னோட அப்பா இருக்க மாட்டான்.

குடிகார அப்பா ரோட்ல அடிப்பட்டு கிடப்பான் வீட்டில பாட்டி தூங்குற மாதிரி இருக்கும் ஆனா உயிர் இருக்காது” என கொடிய வார்த்தைகளை கொண்டு மிரட்ட,

“உன்னை சும்மா விட மாட்டேன் டா அப்படி ஏதும் நடந்துச்சுன்னா இப்பவே நான் போலிஸ்க்கு போவேன்” என சீற்றத்தின் உச்சத்தில் சீறினாள் மங்கை.

ஆனால் அவனோ சிரித்தவாறு, “எனக்காக போலிஸ்க்கு போக பல பேர் வருவாங்க பட் உனக்கு என்ன முடிவு அப்பாவும் இல்லை பாட்டியும் இல்லை, நீ எல்லாத்தையும் இழந்துட்டு இருப்ப, எனக்கு உங்க ஊர்ல வேலை பண்றதுக்காக நிறைய பேர் இருக்காங்க அம்மு” எனக் கூறினான் அவன்.

“தயவு செஞ்சு என்னை அம்மூன்னு சொல்லாத. உன்னோட வார்த்தையை நம்பி வர்றத்துக்கு நான் ஒன்னும் பழைய மைவிழி இல்லை, கெட் அவுட்…” என சத்தமிட,

சட்டென  அவளுடைய சத்தமிட்ட  இதழ்களைக் கவ்விக் கொண்டான். அவளோ அதிர்ந்து அவனை வெறுப்போடு தள்ளி விட்டாள்.

“ச்சீஈஈ….”

“ஹா ஹா பார்க்கலாம் அம்மு…” எனக் கூறிச் சென்றான் தீரன்.

அவன் வெளியே சென்றதும் உடைந்து போனாள் மைவிழி. பொங்கிய கண்ணீரை துடைத்து எறிந்தவள்,

‘இவன் சொல்ற மாதிரி பண்ண மாட்டான், பொய் சொல்லி என்னை ஏமாத்த பார்க்குறான்’ என நினைத்துக் கொண்டாள்.

தீரன் அங்கிருந்து சென்ற பத்தாவது நிமிடத்தில் புதிய நம்பரில் இருந்து சில போட்டோக்கள் அவளுக்கு வந்தன.

ஆம் அந்த போட்டோவில் கிராமத்தில் உள்ள அவளது வீட்டின் முன்னால் சிலர் அருவாள் கம்புகளுடன்  நிற்பதைப் பார்த்தவள் பதறிப் போனாள்.

இரும்பிலான கூட்டில் அடைத்து பூட்டிடப்பட்ட சிறு பறவை போல தீரனின் செயலில் சிக்கி தவித்தாள் மைவிழி.

தன்னுடன் வர வேண்டும் இல்லாவிடின் தந்தையையும் பாட்டியையும் கொலை செய்வேன் என மிரட்டிய போது அவன் கூறுவது உண்மையில்லை என நினைத்து விட்ட மைவிழிக்கோ கிடைத்த போட்டோக்களைப் பார்த்ததும் உடல் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனது.

இதைப் பார்த்தவுடன் அவளது ஹிருதயமோ படபடக்க தீரனுக்கு ஃபோன் செய்தாள் மைவிழி.

அவள் எத்தனையோ முறை முயன்றும் அவளுடைய அழைப்பை அவன் ஏற்காது போக, உடல் நடுங்கிப் போனாள் மங்கை.

அடுத்த கணமே கேரவனை விட்டு வெளியே ஓடி வந்தவள் கேரக்டரிடம் மன்னிப்புக் கோரிவிட்டு இன்று என்னால் நடிக்க முடிமாதென்றவள் அவர் கூற வந்ததைக் கூடக் கேட்காது வெளியே வேகமாக ஓடி வந்தாள்.

அக் கணம் அவளின் முன்னே வந்து நின்றது தீரனின் கார்.

சற்றும் சிந்திக்காது அவனுடைய காரில் ஏறி அமந்ந்தாள் மைவிழி.

“பரவால்லையே அம்மு. நான்கூட நீ ஷூட்டிங்கை முடிச்சுட்டு ஈவ்னிங்தான் வருவேன்னு நினைச்சேன். பத்து நிமிஷத்துலையே பறந்து வந்துட்டியே.” என்றவாறு அவன் காரை ஸ்டார்ட் செய்ய, அவளோ அமைதியாக அழுது கொண்டே வந்தாள்.

இவனைப் போன்ற மிருகத்தையா நேசித்தோம் என்ற வேதனை வேறு அவளை ஆட்டுவித்தது.

“ஐ லைக் யு அம்மு.”

“ச்சீஈஈஈ ஐ ஹேட் யு.” என வெடித்தாள் அவள்.

“ஹா… ஹா…”

“உன்னை மாதிரி ஒரு கேவலமான பிறப்பை நான் பார்த்ததே இல்ல.”

“இஸ் இட்..? இப்போ பார்த்துக்கோ அம்மு.” என்றவனின் கன்னத்தில் பளாரென அறைந்தாள் அவள்.

அவனோ அவளுடைய செயலில் சீற்றத்தின் உச்சிக்கே சென்றவன், அவளுடைய கன்னத்தை இறுகப் பற்றிக் கொண்டான்.

“என்னை இதுவரைக்கும் யாரும் அடிச்சது இல்ல. இனியும் யாரும் அடிக்கப் போறதும் இல்ல.இப்போ  அடிச்சது நீங்கிற ஒரே ஒரு காரணத்துக்காக உன்னை சும்மா விட்றேன். இல்லைன்னா நடக்குறதே வேற.” என அவன் கர்ஜிக்க, அவளோ மிரண்டு போனாள்.

அடுத்த நாள் காலை வாசுதேவன் சொன்ன இடத்திற்கு சென்றாள் மைவிழி. புதிய படத்தின் பூஜையோடு போட்டோ ஷூட் இருப்பதாகவும் கூற, அதற்கு ஏற்றாற் போல அழகான கற்கள் கொண்டு வேலைப்பாடுகள் செய்யப்பட்டிருந்த லெஹங்கா ஒன்றினை எடுத்து அணிந்தவள் தன்னுடைய நீளமான கூந்தலை விரித்து விட்டாள்.

காதுகளிலே அழகான குடை ஜிமிக்கியும் சங்குக் கழுத்தில் மெல்லிய செயினும் கண்களில் அஞ்சனமும் சிவந்த இதழ்களுக்கு உதட்டுச் சாயமும் பூசி பேரழகியாக பூஜை நடக்கும் இடத்திற்கு வந்தவளைக் கண்டு அனைவரும் வாயடைத்துப் போயினர்.

“ப்பாஆஆ என்ன அழகுடா…” என வியக்கும் வகையில் இருந்தது அவளுடைய பேரழகு.

நடமாடும் மயில் போல ஒயிலாக நடந்து வந்து நின்றவளின் நளினம் அங்கிருந்த அத்தனை ஆண்களையும் தடுமாறச் செய்தது.

பெண்களோ பொறாமையில் வெந்து போயினர்.

இது எதுவும் அறியாத மைவிழியோ சாந்தமான முகத்துடன் பட பூஜையில் கலந்து கொண்டாள்.

பூஜை முடிந்ததும் போட்டோ ஷூட் ஆரம்பமாகியது. படத்தின் போஸ்டருக்காக நடிகன் தீனாவையும் மைவிழியையும் அணைத்தாற் போல போஸ் கொடுக்கச் சொல்ல முதலில் தயங்கிய மைவிழியோ பின் அதற்கு ஒப்புக் கொண்டாள்.

தீனாவின் பார்வையோ அவளை அடிக்கடி மையமிட்டவாறே இருந்தது.

தீனா அவளைப் பின்னால் இருந்து அணைக்க, அவளோ இரு கைகளையும் இதய வடிவில் பிடிப்பதைப் போல இருந்தது அந்த போஸ்.

நாயகனும் நாயகியும் அழகாக போஸ் கொடுக்க, அவர்களை மிக தெளிவாக கிளிக்கிக் கொண்டது கேமரா.

காதலர் தினத்தை முன்னிட்டு எடுக்க இருந்த அந்த திரைப்படத்தின் போஸ்டர் அன்றைய தினமே மீடியாவில் வெளியாகியது.

**********

தன்னை தாங்கிய மைவிழி தன்னோடு இல்லை என்பதை உணரத் தொடங்கினான் ருத்ரதீரன்.

அவன் எழுந்ததிலிருந்து தூங்கும் வரை தன் அருகே துணையாக இருந்தவள் தற்போது இல்லையென்ற போது ஏதோவொன்றை இழந்தது போல கலங்கி நின்றான் அவன்.

உண்பதற்காக அமர்ந்தாலும் அவளது ஞாபகம், காரில் ஏறினாலும் அவளது ஞாபகம் என அவன் செய்த அனைத்திலும் வந்து நின்றாள் மைவிழி.

தனிமையில் கலங்கியவன் படுக்கையில் இருந்து கொண்டு சிந்தித்துக் கொண்டு இருக்கையில் அவனது ஃபோனில் ஏதோ தகவல் வந்த சத்தம் கேட்டது.

தன் ஃபோனை எடுத்து பார்த்த போது புதுப்படம் தொடர்பான புகைப்படங்கள் வெளியாகி இருக்கின்றது என செய்தி வர அதை திறந்து பார்த்தான் ருத்ரதீரன்.

ஆம் அங்கே வந்த செய்தி மைவிழியின் புதிய படம் தொடர்பாக வெளியான புகைப்படங்கள் தான்.

தீனாவோ நெருக்கமாக மைவிழியை அணைத்துக் கொள்ள சிரித்தவாறு மைவிழி நிற்க, அதனைப் பார்த்த தீரனின் நிலையோ மாறியது.

தன் ஸ்பரிசம் படுகையில் துள்ளி குதித்த மாது இன்னொரு ஆண்மகனின் கைகளுக்குள் பாந்தமாக அடங்கி இருப்பதை பார்த்து கோபமடைந்த தீரனோ,

“ஷிட்…, இவளுக்கு என்னாச்சு, இனி நடிக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டு இப்போ படம் நடிக்க வந்திருக்காளே…,  அதுவும் தீனா கூட…” என தன் அருகில் இருந்த சுவரில் கையை அடித்து எழுந்தவனோ டென்ஷனாகி பேசிக் கொண்டே அங்குமிங்குமாக நடக்க தொடங்கினான்.

“நான் வேணாம்னு சொன்னா வீட்டுக்கு போக வேண்டியது தானே அதை விட்டுட்டு இவளுக்கு ஏன் இந்த தேவையில்லாத வேலை,

தீனா சும்மாவே லேடீஸ் விஷயத்துல வீக் அம்முக்கோ ஒன்னும் தெரியாது” என அவளைப் பற்றி புலம்பியபடி இருந்தவன் அந்தப் படத்தின் தயாரிப்பாளருக்கு ஃபோன் செய்து கேட்டான்.

“ஹலோ   ஆம் தீரன்” என அவனது குரல் ஒலிக்க,

“எஸ் தீரன் சொல்லுங்க…” என அவர் கூறினார்.

“சார் உங்களோட நியூ பிலிம் எதை பேஸ் பண்ணி எடுக்கறீங்க” எனக் கேட்டான் அவன்.

“லவ்தான் தீரன். நாளைக்கு தான் ஷூட்டிங் ஸ்டார்ட் பண்றேன் தீரன் அதுல நம்ம தீனாவும் மைவிழியும் தான் ஆக்ட் பண்ணப் போறாங்க” என்று கூற,

“எஸ் நானும் அந்த போஸ்டர் பார்த்தேன் பட் அதைப் பார்த்தா லவ் ஸ்டோரி மாதிரி தெரிஞ்சுது அதான் கேட்கலாம்னு எடுத்தேன்”

“எஸ் சார் இது டோட்டலி ஃபுல் அன்ட் ஃபுல் லவ் ஸடோரி தான், நம்ம தீனாவுக்கு நார்மலாவே லேடீஸ் ஃபேன்ஸ் அதிகம் அன்ட் மைவிழியும் இப்போ ட்ரன்டிங்கான ஹூரோயின் சோ அவங்க ரெண்டு பேரையும் வைச்சு இப்படி ஒரு படத்தை எடுத்தா நல்லா ரீச் ஆக முடியும் அன்ட் அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் கெமிஸ்ட்ரியும் ஓகேயாகிருச்சு நீங்க கூட பார்த்திருப்பீங்களே போஸ்டருக்கு நல்ல வரவேற்பு” என அந்த டைரக்டர் கூறினார்.

அவர்களது ஜோடி சூப்பராக இருக்கின்றது என அவர் கூறுகையி்ல் அதைக்கேட்ட தீரனின் விழிகளோ கோபத்தில் சிவந்தது.

அவர் மட்டும் அருகில் இருந்தால் அப்படிக் கூறிய வாய் இரத்த வெள்ளத்தில் மிதந்திருக்கும் அவ்வளவு கோபத்தையும் அடக்கிய ருத்ரதீரன்,

“எஸ் சூப்பரா இருக்கு…, அப்புறம் நாளைக்கு எங்கே ஷூட்டிங் ஸ்டார்ட் பண்றீங்க” என எதையும் வெளிக்காட்டாமல் கேட்டான் தீரன்.

“நம்ம ஜீர் ஸ்டூடியோவில தான் முதலாவது ஷூட்டிங் ஸ்டார்ட் பண்றேன் தீரா வேணும்னா நீயும் வாவேன்” என அவர் அழைப்பு விடுக்க,

“ஷூர் நான் இல்லாம நம்ம மைவிழியோட படம் இருக்குமா கட்டாயமா வர்றேன்” எனக் கூறி ஃபோனை வைத்தவன்,

“அம்மு நாளைக்கு புரியும் நான் யார்ன்னு” என அதீதக் கோபத்தில் இருந்தான் ருத்ரதீரன்.

ஆனால் அவனது கோபம் அவளை என்னதான் செய்ய முடியும் தற்போது அவள் ஒன்றும் கிராமத்திலிருந்து வந்த ஒன்றும் தெரியாத மைவிழி இல்லையே, எனவே இருவரின் நிலைப் பற்றி நாளை புரியும்.

அவள் மீது கொண்ட கோபத்தில் தூக்கமின்றி இருந்த தீரன் பொழுது விடிவதை எதிர்பார்த்து இருந்தான். அவனுடைய மனமும் உடலும் அவளுக்காக ஏங்கத் தொடங்கியது.

கட்டி அணைத்து அவளுடைய வாசத்தை நுகர்ந்தவாறு தூங்கிப் பழக்கப்பட்டவனுக்கு அவள் இல்லாதது மிகவும் பாதித்தது.

அவள் தன் அருகே படுக்கும் இடத்தை தன் ஒற்றைக் கரத்தால் மெல்ல வருடினான் தீரன்.

அவளுடைய சிரித்த முகம் அவனுடைய கண்களில் வந்து நர்த்தனம் ஆடியது.

அவளுடைய தடித்துச் சிவந்த இதழ்களை கவ்விச் சுவைக்க அவனுடைய இதழ்கள் துடியாய் துடித்தன.

அவளுடைய வெண்ணிற சங்கு போன்ற கழுத்தில் முகம் புதைக்க அவனுடைய ஆசை மனம் அவா கொண்டது.

அவன் எஞ்ஞான்றும் விரும்பும் அவளுடைய தங்கப் புதையல் போன்ற இரு குவியல்களை தன் கரங்களால் அழுத்தி முகம் புதைத்து அவற்றில் அமுதம் பருக அவன் உள்ளம் தவியாய் தவித்தது.

எத்தனை நாட்கள் அவளுடைய மென்மையான வயிற்றில் முகம் புதைத்திருப்பான்.

எத்தனை நாட்கள் அவளுடைய நாபிச் சுழியில் இதழ் புதைத்திருப்பான்..

எத்தனை எத்தனை தடவை அவளுடைய இடையில் கிள்ளி விளையாண்டிருப்பான்..

எத்தனையோ தடவை அவளுடைய மர்மப் பேழையில் செத்துப் பிழைத்திருப்பான்..

அத்தனையையும் நினைத்துப் பார்த்தவனுக்கு அக் கணமே அவள் வேண்டும் போல இருந்தது.

தன்னை ஏங்க வைக்கும் இந்த இரவை வெறுத்தவன் மீண்டும் அந்த போஸ்டரைப் பார்த்தான்.

“ஹௌ டேர் யு மைவிழி.? இன்னொருத்தன்கிட்ட நீ எப்படி க்ளோஸ்ஸா இருக்கலாம்.? ஹொ டேர் யு டாமிட்..?” என்றவனின் குரல் அளவு கடந்த சீற்றத்தில் ஓங்கி ஒலித்தது.

“இந்த தீரனைப் பத்தி உனக்கு இன்னும் ஒழுங்கா புரியலை அம்மு. என்னை மீறி உன்னால எந்த படத்துலயும் எவன் கூடயும் நடிக்க முடியாது. நடிக்கவும் கூடாது.” என்றவன் அவளைப் பற்றி சிந்தித்த வண்ணமே உறக்கத்தை தழுவிக் கொண்டான்.

மைவிழி மக்களுக்கு மத்தியில் நின்று திணறுவதைக் கண்ட அருண் அவள் அருகே வண்டியை நிறுத்தினான்.

சினிமாவில் நடிக்கத் தொடங்கி முன்று வருடங்களைக் கடந்திருக்க, தீரனோடு அவனுக்கு நட்பு எனும் உறவும் இருந்தது.

மைவிழியோ அருண் காரில் இருந்து இறங்கி வருவதைக் கண்டவள் அவனை பார்த்து இயந்திரம் போல புன்னகைத்தாள்.

“ஹாய் விழி ஏன் இங்கே நிற்கிறீங்க.? உங்க கார் எங்க.? தீரன் வரலையா?” எனக் கேட்க, அவளுக்கோ முனுக்கென கண்ணீரே வந்தது.

எதுவோ சரியில்லை எனப் புரிந்து கொண்டவன்,

“கம் வித் மீ.” எனத் தன் கார்க் கதவை திறந்து விட்டான். அடுத்த கணம் அந்தக் காரினுள் ஏறி அமர்ந்தவளுக்கோ அழுகை பொங்கியது.

அவளுடைய அழுகையை பார்த்த அருணோ எதுவும் பேசாது அவளை தன்னுடைய வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றான்

தன்னுடைய வீட்டிற்குள் நுழைந்ததும் வாடிப்போன முகத்துடன் இருந்தவளைப் பார்த்து அவனுடைய மனமோ சற்றே கலங்கியது

“என்னாச்சு விழி ஏன் டல்லா இருக்கீங்க.? ஏதாவது பிரச்சனையா தீரன் உங்க கூட வரலையா” என்ன கேட்டான் அருண்.

அவள் பதில் கூற முடியாமல் தவித்துக் கொண்டிருக்கையில் அவனுடைய வீட்டிற்குள் நுழைந்தார் டேரக்டர் வாசு தேவன்.

“ஹாய் அருண், அட நம்ம விழியும் இங்கதான் இருக்காங்களா.? எனக்கு கேட்டவாறு உள்ளே நுழைந்தார் வாசுதேவன்.

“ஆமா சார் உள்ளே வாங்க. இப்பதான் விழி வந்தாங்க.” என்றான் அருண்.

“ஓகே ஓகே நான் அக்ரீமெண்ட் ரெடி பண்ணிட்டேன் உன்கிட்ட சைன் வாங்கிட்டு போகலாம்னு வந்தேன் அருண்.” என்றார் அவர்.

“ஓகே சார் நான் சைன் பண்ணிடுறேன்” என்றான் அருண்.

“எப்படி இருக்கீங்க விழி” என கேட்டார் வாசுதேவன்.

“நான் நல்லா இருக்கேன் சார் நீங்க எப்படி இருக்கீங்க.?” என்றாள் விழி.

அவளுக்கு சற்று நேரம் தனியாக இருந்தால் நிம்மதியாக இருக்கும் போல இருந்தது. முகத்துக்கு நேரே புன்னகையோடு பேசுபவர்களை புறக்கணிக்க முடியாது அவர்களுக்குரிய பதிலை வழங்கிக் கொண்டிருந்தாள் அவள்.

அவளுடைய மனமோ உள்ளே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உடைந்து நொறுங்கிக் கொண்டிருந்தது.

“நான் நல்லா இருக்கேன் மா. அடுத்த படம் பண்ற ஐடியா உங்களுக்கு இல்லைன்னு கேள்வி பட்டேன். அப்படிப் படம் பண்றதா இருந்தா சொல்லுங்க என்னோட அடுத்த படத்துக்கு உங்களையே ஹீரோயினா போட்டுரலாம்” என்றார் வாசுதேவன்.

அவர்களின் பேச்சில் உடனடியாக குறுக்கிட்ட அருணோ “இல்ல சார் அவங்க இனி நடிக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாங்க.” என்றான்.

“ஓ ஆனா ஒரு படத்திலேயே இவங்க  நல்ல பேமஸான நடிகையாகிட்டாங்க. நிறைய ஃபேன்ஸ் இருக்காங்க. நடிச்சா நல்லது தானே நடிக்கிறதுக்கு ஆர்வம் இருந்தா சொல்லுங்க இப்போ எடுக்கிற படத்துல உங்களை ஹீரோயினா போடுறேன்.” என்றார் அவர்.

சட்டென மூளையில் மின்னல் வெட்ட உடனடியாக அவருடைய பேச்சுக்கு ஒத்துக் கொண்டாள் மைவிழி

“ஓகே சார் எனக்கு உங்க படத்துல நடிக்க ஆர்வமாதான் இருக்கு நான் உங்க படத்துல நடிக்கிறேன்.” என்றாள் அவள்

ருத்ர தீரனின் மேலிருந்த கோபம் அவளை இவ்வாறு பேசச் செய்தது.

அவளுடைய வார்த்தைகளைக் கேட்ட அருணோ திகைத்துப் போய் அவளைப் பார்த்தான்.

“வாவ் நான் இதை எதிர்பார்க்கவே இல்லை ரொம்ப ரொம்ப நன்றி மா. அப்போ நாம இன்னைக்கே ஒப்பந்தம் போடலாமா.? எனக் கேட்டார் வாசுதேவன்.

“ ஓகே சார்.” என்றவளுடன் படம் தொடர்பாக விவரித்தவர் நாளை படத்தின் பூஜைக்கு வருமாறு அழைத்து விட்டுச் சென்றுவிட அருணோ அவளுடைய முகத்தை அழுத்தமாக பார்த்தான்.

“என்ன அருண்.? ஏன் இப்படிப் பார்க்கிறீங்க.?”

“ஏன் அவசரப்பட்டு அவரோட படத்துல நடிக்க சம்மதம் சொன்னீங்க.? அந்த படத்துல ஹீரோ யார்னு தெரியுமா.?”

“தெரியும் தீனாதானே ஹீரோ.” என சாதாரணமாக கூறினாள் அவள்.

“என்ன விழி நம்ம தீரனுக்கும் தீனாக்கும் ஒத்து வராதுன்னு உங்களுக்கே தெரியுமே. அவன் பொண்ணுங்க விஷயத்துல அவ்வளவா நல்லவன் இல்ல விழி.” என எச்சரித்தான் அருண்.

“இந்த உலகத்துல யாருமே உத்தமன் இல்ல அருண். எல்லாருமே ஒரு தேவைக்காகத்தான் நம்ம கூட இருப்பாங்க. எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ண முடியுமா.?”

“சொல்லுங்க விழி. என்னால முடிஞ்ச உதவியை கண்டிப்பா பண்றேன்”

“தேங்க்ஸ்.. எனக்கு ஒரு வீடு பார்த்து கொடுக்க முடியுமா.? மன்த்லி ரென்ட் பே பண்ணிடுறேன்.” என்றாள் அவள்.

“எனக்கு இன்னொரு வீடு இருக்கு விழி. இஃப் யு டோன்ட் மைன்ட் நீங்க அங்கேயே தங்கிக்கோங்க. வாடகை எல்லாம் வேணாம்.”  என்றான் அவன்.

“இல்ல வாடகை வேணாம்னா எனக்கு வீடும் வேணாம் அருண்.” என்றாள் அவள்.

“சரி சரி நான் ரென்ட் வாங்கிக்கிறேன். நீங்க அங்கேயே தங்கிக்கோங்க. உங்களுக்கு உதவிக்கு அங்கே மீனம்மாவும் இருக்காங்க” என்றவன் அவளை தன்னுடைய மற்றைய வீட்டில் வாடகைக்கு தங்க வைத்தான்.

மைவிழியை தன்னுடைய வீட்டில் விட்டவன் தன்னுடைய வீட்டிற்கு வந்ததும் தீரனுக்கு அழைத்து நடந்த அனைத்தையும் கூறினான்.

“வாட்..? நீ சொல்றது உண்மையாடா?” எனக் கேட்டான் ருத்ர தீரன்.

“ஆமான்டா அவ தீனா கூட படம் பண்ணப் போறாளாம். வாசுதேவன் சார் அக்ரிமென்ட்டை உடனே போட்டுட்டாரு. நாளைக்கு படத்தோட பூஜையாம்.”

“இடியட் இவள் யாரைக் கேட்டு அந்த பைத்தியக்காரன் கூட நடிக்க ஒத்துக்கிட்டாள்.? என்னவோ பண்ணட்டும்.” என உறுமியவன் போனை வைத்துவிட அருணோ தலையில் அடித்துக் கொண்டான்.

அன்றைய இரவில் முதன் முதலாக ஒரு அறையில் தனியாக உறங்கினாள் மைவிழி. இப்போது அவளுக்கு பேயை நினைத்து எல்லாம் கவலையே இல்லை.

தன் காதலையும் தன்னையும் நினைத்தே கவலை கொண்டாள் அவள்.

கடந்த ஐந்து மாதங்களும் அவனுடைய கை வளைவிலும் மார்பிலும் உறங்கிப் பழகியவளுக்கு அன்றைய தனிமை கொடுமையாக மாறிப் போனது.

கானலாகிப் போன தன் காதலை எண்ணி கண்ணீர் சிந்தியவள் படுக்கையில் படுத்து கண்களை மூட, மூடிய விழிகளுக்குள் தோன்றினான் அவளுடைய தீரன்.

அவள் சற்று தள்ளிப் படுத்தால் கூட தூக்கம் வராது படுக்கையில் புரண்டு கொண்டே இருப்பவன் இப்போது தூங்கியிருப்பானா.? என அவனைப் பற்றியே எண்ணிக் கொண்டிருந்தாள் அவள்.

ஒரு தடவை அவள் காய்ச்சலில் துவண்டு போய் கிடந்த போது அவளை குழந்தை போல பார்த்துக் கொண்டானே அதுவும் வெறும் நடிப்பு தானா?

ஆடை மாற்றும் நேரம் கூட என்னை விட்டு பிரிய முடியாது எனக் கூறியவனின் நேசம் யாவும் என் சதைப் பற்றான உடலில் மாத்திரம்தான் போலும்.

நடந்தவற்றை நினைத்து துடித்துப் போனவளுக்கு அழுகையில் தேகம் நடுங்கியது.

‘எதுக்காக இப்படி என்னை ஏமாத்தினீங்க.? ரொம்ப வலிக்குது. என்னால இந்த வலியைத் தாங்கவே முடியல சார்.’ என்றவள் வெடித்து அழத் தொடங்கினாள்.

அன்று ஒரு முறை அவள் தன் அம்மாச்சியின் நினைவில் வாடிப் போய் அழுத போது அவன் அவளுடைய இதழ்களை அழுத்தமாக கவ்வி முத்தமிட்டு அவளோடு காதல் மொழிகளை பரிமாறி கொஞ்சிக் கொண்ட காட்சிகள் நினைவில் தோன்ற,  மீண்டும் வேதனையில் சுருண்டு போனாள் மாது.

அன்றைய நாள் காதல் தோல்வி எப்படி இருக்கும் என புரிந்து கொண்டாள் மைவிழி.

அவளுடைய உறக்கம், நிம்மதி,  மகிழ்ச்சி யாவும் அன்று அவளிடம் இருந்து சொல்லாமலேயே விடை பெற்றுச் சென்றது.

தன் கிராமத்தில் இருந்து யாரை நம்பி வந்தாளோ அவனே தற்போது ஏமாற்றி விட்டான் என அறிந்த பெண்ணோ அதிர்ந்து துடித்துப் போனாள்.

தன் பெண்மையின் காவலனாக எண்ணியவனே தன் பெண்மையை சூறையாடி விட அவளுடைய காதல் கொண்ட மனமோ வலி தாங்க முடியாது மரிக்கத் தொடங்கியது.

எந்தவித துன்பமுமின்றி சுதந்திரமாக பறந்து கொண்டிருந்த  கிராமத்து பறவையோ தீரன் எனும் வேட்டைக்காரனால் வேட்டையாடப்பட்டு சிறகுடைந்து நிற்கும் நிலை ஏற்பட்டது.

மைவிழியை நாயகியாக நடிப்பதற்காக கொண்டு வந்த தீரன் தன் தேவைகளுக்காக அவளுக்கு தெரியாமலே பயன்படுத்தி கொண்டான்.

அவளிடமிருந்து இயற்கையான நடிப்பை பெற வேண்டும் எனும் காரணத்திற்காக காதல் எனும் ஆயுதத்தை கையில் கொண்டு ஏமாற்றிய விடயம் அறிந்த மாது  கலங்கிப் போய் அவனிடம் நியாயம் கேட்க நினைத்து அவமானத்தை வாங்கிக் கொள்ளும் நிலையும் வந்தது.

தன்னுடன் அவன் கணவன் போல வாழ்ந்த வாழ்க்கைக்கான காரணத்தை கேட்டு அவனுக்கு புரிய வைக்க வேண்டும் என எண்ணி கேள்வி கேட்ட மாதுவுக்கோ அவனிடம் இருந்து வந்த பதில் நாயகியின் காதலை கேவலப்படுத்துவதாகவும் அவமானப்படுத்துவதுமாகத் தான் இருந்தது.

“நீங்க என்னை உண்மையா விரும்பலன்னு தெரிஞ்சிருந்தா உங்களை எனக்கு பக்கத்துலேயே வர விட்டிருக்க மாட்டேன்” என மைவிழி கூற,

“ஸ்டாப் திஸ், இடியட் திரும்பத் திரும்ப நெருங்கி பழகினேன் பழகினேன்னு சொல்லிட்டே இருக்குறியே நான் உன்னை படத்துக்காக தான் பழக்கினேன்.

அதுக்கும் மேலே நான் உன்னோட க்ளோஸ் ஆக காரணம் நீதான், சும்மா இருந்த என்னை மனம் மாற வைக்கிற மாதிரி எனக்கு முன்னாடி நீ ட்ரெஸ் இல்லாம வந்த சோ நான் கொஞ்சம் அன்வான்டேஜ் எடுத்தேன்.

உனக்கு பிடிக்கலைன்னா அப்பவே நிறுத்தி இருக்கலாமே நீ அப்படி பண்ணலை சோ உனக்கும் என்னோட இருக்குறதுல ஆசைதான்னு புரிஞ்சுகிட்டேன். அன்ட் அதுக்கு அப்புறம் நானும் சந்தோஷமா இருந்தேன் நீயும் சந்தோஷமா இருந்த. அவ்வளவும் தான் அதோட அந்த சாப்டர் க்ளோஸ்” என தன் தாம்பத்திய உறவை ஒரே வார்த்தையில் கேவலப்படுத்தினான் தீரன்.

“இல்ல நான் உங்களை எனக்கு பக்கத்துல நெருங்கவே விடல நீங்க தான் என்னை லவ் பண்றேன் படம் முடிய வெடிங் பண்ணுவோம்ன்னு சொன்னீங்க,

நான் வேணாம்னு சொல்லியும் நீங்க தான் என்னை கட்டாயப்படுத்துனீங்க இப்போ என்மேலே பழி சொல்றீங்க, ஒரு பொண்ணு அவ்வளவு சீக்கிரமா யாரையும் தொட விட மாட்டாள்னு உங்களுக்கு தெரியாதா சார்.? அதைப் போலதானே நானும் இருந்தேன். நீங்க தான் என்னை மாத்தினீங்க” என்று கண்ணீர் சிந்தினாள்.

“ப்ச் ஆமா ஏமாத்திட்டேன்தான் இப்போ என்ன.?  உன்கூட படுத்ததுக்கு இன்னும் பத்து லட்சம் கூடப் போட்டுக் கொடுக்கட்டுமா.?” என அழுத்தமாக கேட்டான் அவன்.

அடுத்த நொடியே மைவிழி அவனது சட்டையை பிடித்து,

“நான் உனக்கு என்ன பாவம்டா செய்தேன். எதுக்காக என்னோட வாழ்க்கையை இப்படி நாசமாக்கின, எதுக்காக என்னை ஏமாத்தின..? ஏன்…? ஏன்.? ஏன் என்னை ஏமாத்தின.?” என அவ்வளவு நேரம் பொறுமையாக இருந்தவளோ கோபத்தில் சீறத் தொடங்கினாள்.

சட்டென்று தன் சர்ட்டை பிடித்து மரியாதை இல்லாமல் மைவிழி பேச அதிர்ந்து போன ருத்ரதீரன்,

“என்ன அம்மு இப்படிலாம் மரியாதை இல்லாம பண்ற, நான் உனக்கு நல்லதுதான் செய்தேன். நான் மட்டும் இப்படி பண்ணலன்னா நீ இன்னைக்கு இந்தளவுக்கு பெரிய ஆளா வளர்ந்திருக்க முடியுமா..?” என தான் செய்தது சரியென்றே கூறிக் கொண்டிருந்தான் தீரன்.

அவனது சர்ட்டில் இருந்து கைகளை எடுத்த மைவிழி “நான் உன்கிட்ட கேட்டனா என்னை பெரிய ஆள் ஆக்குன்னு உன்கிட்ட கேட்டேனா.? யாருக்கு சார் வேணும் இந்த பணமும் பகட்டும்? எனக்கு இது எல்லாம் தேவையே இல்ல. எங்க அப்பாவோட கட்டாயத்துக்காகதான் வேலைன்னு சொல்லி உங்க கூட வந்தேன். ஆனா இந்த வேலை என் கற்பையே சீரழிச்சிரும் நான் கொஞ்சம் கூட எதிர் பார்க்கலை.

நுனி நாக்கு இங்க்லீஷ் பேசுறதும் மாடர்னா ட்ரெஸ் பண்றதும்தான் வாழ்க்கையா.? இதுலதான் சந்தோஷம் இருக்கா.? கிடையவே கிடையாது. நீங்க எல்லாரும் பணத்துக்கும் பகட்டுக்கும் அடிமையா மாறிட்டீங்க.

ஆடம்பர வாழ்க்கை உங்களுக்கு மரியாதையான வாழ்க்கை மாதிரி தெரியுதுன்னா நீங்க எல்லாருமே முட்டாள்தான்.

நான் ஊர்ல ஆட்டுக்குட்டி பின்னாலதான் திரிஞ்சேன். ஆனா ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷமாதான் இருந்தேன். இத்தனை வருஷத்துல நான் எதுக்குமே மனசு உடைஞ்சு போய் அழுததே இல்ல. ஆனா இங்கே வந்து நரக வேதனையை அனுபவிச்சிட்டேன் சார்.

எங்க அம்மாச்சி அப்பவே சொன்னாங்க. எந்த சூழ் நிலையிலையும் யாரையும் நம்பாதேன்னு. பட் நான் உங்களை நம்பினேன். என்னை விட நான் உங்களை நம்பினேன். எனக்கு எல்லாமே நீங்கதான்னு நம்பினேன். என்னைப் போய் இப்படி நீங்க ஏமாத்திட்டீங்கல்ல.?” என்றவள் கதறிக் கதறி அழத் தொடங்கினாள்.

“ப்ச் அம்மு உனக்கு வேற ஏதாவது வேணும்னா கேளு தர்றேன். இன்னும் பணம் வேணும்னா சொல்லு தர்றேன். அதை எடுத்துகிட்டு இங்க இருந்து கிளம்பு.” என இறுகிய குரலில் கூறினான் அவன்.

அவளோ சீற்றத்தில் அந்த பெட்டியைத் திறந்து உள்ளே இருந்த பணத்தை அள்ளி அவன் முகத்தில் விசிறி அடித்தவள்,

“இந்த வெத்து நாட்டை வெச்சு போன என்னோட கற்பை உங்களால திருப்பிக் கொடுக்க முடியுமா.?” சீறினாள் அவள்

அவளுடைய கேள்வியில் இறுகிப் போய் நின்றான் அவன்.

“சொல்லுங்க உங்க பணத்தால நான் கேட்டதை தர முடியுமா.? இல்லைல்ல பிறகு எதுக்கு இது.?” என்றவள் அவன் கொடுத்த தன்னுடைய சம்பளப் பணத்தை நோக்கி கை காட்டியவள்,

“என்னை படிக்க வெச்சேன்னு சொன்னீங்கள்ல அதுக்காக இதை வெச்சுக்கோங்க. நான் யார்கிட்டேயும் கடமை பட்டு கூனிக் குறுகி நிற்க விரும்பலை.” என்றாள் அவள்.

“இப்போ நீ என்ன சொல்லுங்க வர்ற.? இப்போ என்னதான் செய்யப் போற அம்மு.? நீ ஊருக்குப் போக கார் ரெடி பண்ணட்டுமா.?” எனக் கேட்டான் அவன்.

“தேவலை… இதுவே முதல் இருந்த மைவிழியா இருந்திருந்தா நீங்க இப்படி பண்ணதுக்கு தற்கொலை பண்ணிருப்பா. ஆனா நீங்க வளர்த்துவிட்ட உங்களோட அம்முக்கு இந்த உலகத்துல எப்படி எதிர் நீச்சல் அடிக்கணும்னு தெரியும். கிட்டத்தட்ட ஏழு மாசமா உங்ககூடவே இருக்கேன்ல யாரை எப்படி எங்க வைக்கணும்னு நல்லாவே புரிஞ்சுகிட்டேன். டோன்ட் வர்றி சார். எனக்கு என்னைப் பார்த்துக்கத் தெரியும். குட் பை.” என்றவள் அவனுடைய வீட்டை விட்டு வெளியே இறங்கி நடக்கத் தொடங்க, ருத்ரதீரனின் விழிகளோ மூடிக் கொண்டன.

அவள் இப்படி எல்லாம் பேசுவாள் என்று அவன் எதிர்பார்க்கவே இல்லை.

“ஹேய் இங்கே உனக்கு பாதுகாப்பு இல்ல அம்மு. நீ உன் வீட்டுக்கே போயிரு.”

“எனக்கு உங்ககிட்டதான் பாதுகாப்பு இல்லைன்னு தோணுது மிஸ்டர் ருத்ரதீரன்.” என்றவள் அடுத்த கணமே வீட்டை விட்டு வெளியேறி நடக்கத் தொடங்கினாள்.

விழிகள் கண்ணீரை சுரந்து கொண்டே இருக்க, தன்னை நினைத்தே வெறுப்பாகிப் போனது அவளுக்கு.

அவனிடம் தைரியமாக கூறிவிட்டு வெளியே வந்தவளுக்கு இனி என்ன செய்வதென்றே புரியவில்லை.

தன் வீட்டுக்கே சென்று விடலாமா என எண்ணியவள் தன் கையில் இருந்த ஃபோனை வெறித்துப் பார்த்தாள்.

அவளுடைய காதல் கொண்ட மனமோ அளவில்லாத வலியை அவளுக்குக் கொடுக்க, தலை சுற்றுவதைப் போல இருந்தது அவளுக்கு.

‘காதல் என நம்பி இப்படி படு கேவலமாக ஏமாந்து போனாளே… அவனுடைய படம் நன்றாக வர வேண்டும் என்பதற்காக என் உடலோடும் மனதோடும் அல்லவா விளையாடி விட்டான்.? இறுதி வரை அவன் செய்தது தவறு என அவனுக்குப் புரியவே இல்லையே. இப்படிப்பட்ட சுயநல மிருகத்திடம் காதல் கொண்ட தன் மடமையை எண்ணி நொந்து கொண்டு நடந்து சென்றவளை நோக்கி சட்டென வீதியில் கூட்டம் கூடியது.

“வாவ் விழி மேம் நீங்களா..? நான் உங்களோட பிக் ஃபேன்…”

“மேம் ப்ளீஸ் ஒரே ஒரு செல்பி எடுத்துக்கலாமா.?”

“விழி மேடம் நீங்கதான் எங்களோட கனவுக் கன்னி..”

“உங்களை பார்த்ததுல ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷம் மேடம்.”

“மேடம் எங்களுக்காக இன்னொரு படத்துல நடிங்க மேடம்.”

“ஆமா மேடம் ப்ளீஸ்… உங்க ரசிகர்களுக்காக இன்னும் ஒரே ஒரு படம் நடிங்க.” என அவளை பலர் சூழ்ந்து கொள்ள, அவளோ திகைத்துப் போனாள்.

அவர்கள் அனைவருக்கும் இன் முகமாக பதில் கூறி சலித்துப் போனவளின் அருகே வந்து நின்றது ஒரு கார்.

அதில் இருந்து இறங்கினான் ருத்ர தீரனைப் போல புகழ் பெற்ற நடிகனான அருண்.