நாயகனின் மைவிழியே..!!

அனைவரது பேச்சும் மைவிழி மற்றும் ருத்திரதீரன் பற்றியே  இருந்தது.

எங்கிருந்தோ வந்த புதுமுக கதாநாயகியை கொண்டு எடுத்த படமோ மிகப்பெரிய வெற்றியை பெற்றதோடு பல நட்சத்திரங்கள் தயாரிப்பாளர்கள் என அனைவரும் ருத்ரதீரனுக்கு ஃபோன் செய்து வாழ்த்து தெரிவித்தார்கள்.

தன் படத்தின் வெற்றியை கொண்டாட நினைத்த ருத்ரதீரன் தன் திரையுலக நண்பர்கள் என அனைவரையும் அழைத்தான்.

அந்த நிகழ்வுக்கு மைவிழியும் ருத்ரதீரனும் ஒன்றாக சென்று ஹோட்டலில் இறங்கியதும் கேமராக்கள் இருவரையும் சூழ்ந்துக் கொண்டது.

அங்கே இருவரும் அமர நிகழ்வும் தொடங்கியது. ஒவ்வொருவராக பேச ஆரம்பித்தார்கள். ருத்ரதீரனும் பேசும் போது தனது அடுத்தப் படம் பற்றியும் அனைவருக்கும் நன்றியும் கூற பின் மைவிழியும் பேசினாள்.

அவள் பேசி முடிய அங்குள்ள ஒரு பத்திரிகையாளர் சில கேள்விகளை கேட்டார்.

“விழி மேடம் நீங்க அடுத்த படம் எந்த நடிகரோட பண்ணப் போறீங்க” எனக் கேட்க சிரித்துக் கொண்டே,

“நோ… ஐடியா…, நான் இனி படம் பண்ண மாட்டேன்” என்று கூற அங்குள்ளவர்கள் அதிர்ச்சியோடு ஒரு படத்தோடு இவள் ஏன் இப்படி கூறுகின்றாள் என தங்களுக்குள் பேச,

“ நீங்க வெடிங் பண்ணப்போறதால தானா இனி அக்ட் பண்ண மாட்டேன்னு சொல்றீங்க” என இன்னொருவர் கேட்க,

“எஸ்…., அதுக்காக தான் நான் இனி நடிக்க மாட்டேன்” என்றாள்.

“அப்படின்னா எப்போ மேடம் உங்களோட வெடிங்…?” மற்றொருவர் கேட்க,

“நெக்ஸ்ட் நாங்க எல்லோரும் வெடிங்ல தான் மீட் பண்ணுவோம்” என ருத்ரதீரனை பார்க்க அவனும் சிறு புன்னகையுடன் அனைவரையும் பார்த்தான்.

மைவிழி தன் ஆசைத் திருமணத்தை எதிர்பார்த்து இருப்பதை அனைவரும் தெரிந்து கொள்ளும்படி தெரிவித்தாள் மைவிழி.

தன் ஆசைக் காதலனின் அருகே சிரிப்புடன் வந்து அமர்ந்தாள் மைவிழி. தமது நிகழ்வு முடிந்து வீட்டுக்கு இருவரும் ஒன்றாக சென்றார்கள்.

வீட்டில் சென்று தான் இருக்கும் அறைக்குள் செல்லுகையில் மைவிழியை அழைத்தான் ருத்ரதீரன்.

அவன் அழைக்க “எஸ் சார்…,” என அருகில் வர,

“அம்மு இந்தப் பெட்டியை எடுத்துக்கோ” என அவனது மேஜை மீது இருந்த ஓர் கறுப்பு நிற பெட்டியை காட்டினான்.

“என்ன பாக்ஸ் சார் இது…?”

“இதை எடுத்துக்கோ அம்மு” எனக் கூற மைவிழியோ அந்த பெட்டியை திறந்து பார்க்கையில் பணம் இருந்தது.

“என்ன சார் இதுலாம்.?? எதுக்காக இந்தப் பணம்” எனக் கேட்டாள் மைவிழி.

“அம்மு இது உனக்கான பணம், உன்னோட உழைப்புக்கு நான் கொடுக்குற சம்பளம்” என அவன் கூற,

“எனக்கு ஏன் சார் இதுலாம்….?” என அவள் கூறுகையில் வீட்டின் பெல் சத்தம் கேட்க உள்ளே வந்தாள் ரேஷ்மா.

ரேஷ்மா உள்ளே வருவதைப பார்த்து பேசுவதை நிறுத்தினாள் மைவிழி.

“ஹாய் சார்…” என உள்ளே வந்த ரேஷ்மா சாதரணமாக கட்டியணைத்து அமர மறுபக்கம் மைவிழிக்கு உடல் எரிவது போல இருந்தது.

கட்டியணைத்து அறிமுகப்படுத்துவது சாதாரணமாக இருந்தாலும் கூட தன் நாயகனை அவள் நெருங்கியதில் கோபம் உண்டாகி மனதினுள் திட்டிக் கொண்டே இருந்தாள்.

ஆனால் வெளியில் ரேஷ்மாவை பார்த்து சிரித்தபடி உள்ளே சென்று அமர்ந்திருக்க அரை மணி நேரம் கழித்து ரேஷ்மா வெளியே போக ருத்ரதீரனின் அருகே வந்தாள் மைவிழி.

“என்னதுக்காக சார் அவங்க வந்தாங்க” என கேட்டாள்.

“என்னோட அடுத்த படத்துக்கு அவள் தான் ஹூரோயின், அதைப் பத்தி பேச தான் வந்தாள் அம்மு” என்றான் அவன்,

“அப்படியா சார் எப்போ ஸ்டார்ட் பண்றீங்க” எனக் கேட்க,

“எல்லாம் ஓகே ஆகிருச்சு அம்மு எப்படியும் நெக்ஸ்ட் மந்த்க்குள்ள ஸ்டார்ட் பண்ணுவேன்” எனக் கூறினான்.

ம்ம்ம் சார் இந்தப் பணம் எனக்கு வேணாம்” என அவள் கூற,

“இல்லை அம்மு இது உன்னோட சம்பளம் நான் உங்க அப்பாகிட்ட பேசின சம்பளத்தை விட இது அதிகமா இருக்கு சோ எடுத்துக்கோ” என்றான்,

“நோ சார் நமக்குள்ள ஏன் இப்படி பிரிச்சு பார்க்குறீங்க…?, இதுலாம் எனக்கு வேணாம்”.

“நோ அம்மு எப்படியும் நீ வேற நான் வேறதானே சோ இந்தப் பணம் உனக்கு யூஸ் ஆகும்” என அவன் கூற புரியாமல் நின்றாள் மைவிழி.

“என்ன சார் சொல்றீங்க…, நான் வேறையா….?” அவளுடைய விழிகள் நொடியில் கலங்கிப் போயின.

“எஸ் அம்மு நீ எப்படியும் வேறதானே, அதான் நான் அப்படி சொன்னேன்” என்றான்.

“ஏன் சார் இப்படி பேசுறீங்க…?, நாமதான் கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறோம்ல.?”

“கல்யாணமா யாரு உன்னை நான் கல்யாணம் பண்ணணுமா…?, வாட் த ஹெல்?

எங்கேயோ இருந்த பட்டிக்காட்டு பொண்ணு உன்னை நான் வெடிங் பண்ணுவேனா….?” என்ற அவனது பதிலில் உடைந்தது மங்கையின் மனம்.

தன் ஆசை நாயகன் தன்னிடம் எதைப் பார்த்து இரசித்து காதல் செய்வதாக கூறினானோ அதையே இன்று கேவலமாக பேசி விட அவளோ சிலை போல உறைந்து போனாள்.

அவளுடைய மனமோ பதறத் தொடங்கியது.

“அம்மு நீ இப்படி ஒரு எண்ணத்தை மனசுல வைச்சிக்கிட்டு என்கூட இருக்காத” என சாதாரணமாக கூறினான் அவன்.

“என்ன சார் இப்படிலாம் பேசுறீங்க அப்படின்னா நீங்க என்னை லவ் பண்ணலையா…?” எனக் கேட்டாள் அவள்.

அவளுக்கோ நடக்கும் எதையும் நம்ப முடியாது போனது.

“நோ நான் உன்னை லவ் பண்ணல, என்னோட தேவைக்காக உன்னை மாத்தினேன் அவ்வளவும் தான்” என்றான் அவன்.

“என்ன சார் பேசுறீங்க, நீங்க என்மேலே வைச்ச பாசம் எல்லாம் பொய் தானா..?” உடைந்து போய் கேட்டாள் மைவிழி.

“எஸ் நான் உன்னை நடிக்க வைக்குறதுக்காக தான் அப்படிலாம் பண்ணினேன் மத்தபடி உன்னை நான் லவ் பண்ணலை அம்மு. புரிஞ்சிக்கோ  ப்ளீஸ்” என்றான்.

தன்னை காதல் செய்வதாகக் கூறி இவ்வளவு காலமும் தன்னோடு கூடிக் களித்த தன் ஆசைக்காதலன் காதலே வெறும் நடிப்பு தான் எனக் கூறியதில் தன் நம்பிக்கைகள் அனைத்தும் உடைந்துப் போய்  தன்னைச் சூழ உள்ள அனைத்தும் சுழல்வது போல் இருக்க அருகில் இருந்த இருக்கையில் பொத்தென அமர்ந்தாள் மைவிழி.

“நீங்க என்ன லவ் பண்றேன்னு சொல்லி செய்த எல்லாமே பொய்ன்னா அப்போ என்னோட வாழ்ந்த வாழ்க்கையும் பொய்யா நோ நீங்க என்கிட்ட பொய்யா இருக்கலை. எனக்கு தெரியும். என்னை பொண்டாட்டி மாதிரிதானே பார்த்துக்கிட்டீங்க, ப்ளீஸ் விளையாடாதீங்க சார்.  உண்மையை சொல்லுங்க” என்று அவன் தன்னோடு வழமையாக கேலி செய்வது போல பண்ணுகிறான் என நினைத்துக் கேட்டாள் மைவிழி.

“நோ அம்மு…, நான் உன்கிட்ட உண்மையா ஒரு நிமிஷம் கூட இருக்கலை. இப்போ நான் சொல்றதுதான் உண்மை”

“உங்களை என்னோட புருஷனா நினைச்சு தானே பழகினேன், இப்போ இப்படி பேசுறீங்களே, நீங்க என்னை தொடும் போதுலாம் நமக்கு கல்யாணம் நடக்கும் சோ நான் மொத்தமா உங்களுக்கு தான்னு நினைச்சுதானே இப்படிலாம் பண்ணினேன் நீங்க என்னை வெடிங் பண்ண மாட்டேன்னு சொல்லியிருந்தா தொட விட்டிருக்க மாட்டனே” என அவள் கதறத் தொடங்க,

“நோ அம்மு இதுல நான் தப்பு பண்ணது உண்மைதான் பட் நான் உன்னை இப்போ எப்படி மாத்திட்டேன்னு நினைச்சு சந்தோஷப் படு,

நீயே யோசி எங்கேயோ கிராமத்தில ஆடு மேய்ச்சுக் கொண்டிருந்த நீ இப்போ எல்லாருக்கும் பிடிச்ச நடிகையா மாறிட்ட,” என்றான் அவன்.

“எனக்கு இந்த பணம் பகட்டு எல்லாம் முக்கியமே இல்ல சார். என்னை ஏன் பொய் சொல்லி ஏமாத்தினீங்க.? நீங்கதானே கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்னு சொன்னீங்க.?”

“ப்ச் நீ என்கூட க்ளோஸா நடிக்க தயங்கின அப்படி நீ நடிக்கலைன்னா படம் இப்படி ரீச் ஆகியிருக்காது அதனாலதான் உன்னோட இடுப்பை தொட்டு அதை பழக்கப்படுத்தினேன்.

அன்ட் கிஸ் பண்ணுற மாதிரி பண்ண முடியாதுன்னு சொன்ன, அதுக்காக தான் உனக்கு அதையும் பழக்கப்படுத்தினேன். இதை எல்லாம் மைன்ட்ல வைச்சு தான் உன்னை லவ் பண்றேன்னு ஒரு சின்ன பொய்யை சொன்னேன்” என கிராமத்து கிளியின் வாழ்க்கையை கிழித்தெறிந்தான் தீரன்.

ஆடவர்களின் தீண்டல் தவறானது என நினைத்திருந்த மங்கையின் மனதில் புகுந்து அவளது மனம் மானம் என அனைத்தையும் காதல் எனும் பெயரில் வேட்டையாடப்பட்டதே இங்கு உண்மையாக இருந்தது.  அவளின் கண்களில் நீரோடை பெருக்கெடுக்க,

“இல்லை நீங்க இப்படி பண்ணியிருக்க கூடாது, கல்யாணம் பண்றேன்னு நீங்க சொன்னதாலே தானே நான் உங்க கூட அப்படி இருந்தேன்” என மீண்டும் மீண்டும் கணவன் மனைவி போல வாழ்ந்ததை ஞாபகப்படுத்தும் வகையில் அவள் கதறலோடு பேச,

“இனாஃப் அம்மு திரும்பத் திரும்ப எதுக்கு அதையே பேசிக்கிட்டு இருக்க, எஸ் நான் உன்கூட படு…..தான். பட் நான் ஒன்னும் உன்னை கட்டாயப்படுத்தி பண்ணலையே,

சும்மா இருந்த என்னை வேணும்னு பாத்ரூம்க்குள்ள கூப்பிட்டது நீ, உன்னோட மனசுல ஆசை இருந்ததால தான் நான் உன்னை தொடும் போது ஒன்னும் சொல்லாம இருந்த,

உனக்கும் என்னோட இருக்க ஆசை எனக்கு உன்னோட இருக்க பிடிச்சிருந்துச்சு அவ்வளவும் தான் ரெண்டு பேரும் என்ஜாய் பண்ணினோம் அதோட எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு” என பெண்ணவளின் வாழ்வில் தான் செய்தது சாதரண ஒரு விடயம்தான் என அவன் கூறினான்.

அவன் கூறிய வார்த்தைகளில் அவன் தொட்ட இடம் அனைத்தும் எறிவது போல கூனிக் குறுகினாள் மாது.

கரப்பான் பூச்சியை பார்த்து பயந்து சத்தமிட்ட மைவிழி தற்போது மிகப்பெரிய பொல்லாத பூச்சியிடம் மாட்டிக் கொண்டாள்.

ஆம் அவளை தூக்கி கட்டிலின் மீது போட்டான் தீரன் அவளோ மோகம் கலையாமல் இருந்தாலும் தன் அருகில் இருந்த போர்வையை கொண்டு உடலை மூடி,

“சார்ர்ர் எனக்கு வெட்கம் வெட்கமா வருது, நீங்க என்னவோலாம் பண்றீங்க..” எனக் கூறினாள்.

அவன் அவளது பேச்சை கேட்காமல் தன் டீ சர்ட்டை கழற்றி கட்டிலில் அவளின் அருகே வர,

“சார் வேணாம் இதுலாம் தப்பு கல்யாணம் பண்றதுக்கு முன்னாடி பொண்ணை பையன் இப்படிலாம் பார்க்குறது தப்பு” என்றாள்.

ஆனால் அவனோ அனைத்தையும் காதில் கேட்காமல் அவளது உடல் மூடியிருந்த போர்வையை இழுத்தான்.

“நாம அப்புறமா கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்டி.”

“ம்ஹூம் என்னால முடியாது, உங்க முன்னாடி இப்படி இருக்க கூச்சமா இருக்கு” என்று கூற ஆடையின்றி இருப்பதால் வெட்கப் படுகின்றாள் என நினைத்த ருத்ரதீரன் போர்வைக்குள் தன் உடலை  நுழைந்துக் கொண்டான்.

“என்னப் பண்றீங்க இப்போ எதுக்காக  உள்ள வந்தீங்க..?” என கேட்க,

“அம்மு இப்போ உன்னோட பேசுறதுக்கு எனக்கு டைம் இல்லை எதுவாக இருந்தாலும் கொஞ்சம் லேட்டா பேசு” என்றான்.

“ஏன் இப்ப என்ன தூங்கவா போறீங்க” என அவள் கேட்க,

“உன்னோட நக்கல் பேச்சை கேட்குறதுக்கு எனக்கு டைமும் இல்லை பொறுமையும் இல்லை,” என்று அவள் இடையில் கை வைத்தான் ருத்ரதீரன்.

“சார்ர்ர் இது தப்பு இல்லையா…?”

“நான் இன்னும் தப்பு பண்ணலை அம்மு இனி தான் பண்ணப் போறேன்” இடையிலிருந்து கையை அவளது பின் மேட்டுப்பகுதியில் வைத்து அழுத்தியப்படி தன்னோடு அணைக்க அவள் உடலோடு மோதுகையில் ருத்ரதீரனுக்குள் மின்சாரம் பாயத் தொடங்கியது.

ஆண்மகனின் நெடும் கோலானது அருட்டப்பட அவளை தன்னோடு அணைத்தப்படியே அவனுக்கு தடையாக தனது ஆடையையும் கலைத்தான் ருத்ரதீரன்.

ஆடையின்றிய தேகத்தோடு அவன் தன்னோடு இருக்க வெட்கத்தில் கண்களை மூடிக் கொண்டாள் மைவிழி.

தீரனோ அவளுடைய இதழ்களை கவ்வியபடி அவள் மீது படர முதலில் புறக்கணித்தவள் பின் அவனை அணைத்துக் கொண்டாள்.

ஆசை எனும் தீயில் மாட்டினாள் எவர்தான் மீண்டு வர முடியும் அப்படி சிக்கிக் கொண்ட மைவிழியும் அவன் பண்ணுவதற்கு ஏற்ப நடக்கத் தொடங்கினாள்.

மைவிழியின் அணைப்பு அவனை மேலும் தூண்ட உச்சி முதல் உள்ளம் உள்ளம் கால் வரை தன் எச்சில் கொண்டு நீராட்ட அவளும் அங்குமிங்குமாக உடலை நெளித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

மைவிழிக்கு கொடுத்த முத்தத்தின் விளைவாக அவனது நெடுங்கோல் மேலும் நீட்சியாகி துடிக்க அதன் துடிப்பை அணைக்க மங்கையின் மையத்துக்கு செலுத்த நினைத்தவன் மூடியிருந்த போர்வையை விலக்கி அவளது இரு கால்களுக்குமிடையில் முட்டியிட்டான்.

மாதுவின் இரு கால்களையும் தன் இடையோடு உயர்த்தி அருகில் அணைத்தவன் அவளின் அங்கத்தில் தன் வாலினால் செப்பம் செய்தான்.

வாசலில் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த வாலினைக் கொண்டு அவளின் அங்கத்தில் மெதுவாக நுழையச் செய்தான்.

மைவிழி இன்னும் கன்னி தன்மையோடுதான் இருப்பாள் என அறிந்த ருத்ரதீரன் அவளது உடல் நிலைப் பற்றியும் கவனத்தில் கொண்டு வேட்டையாட நினைத்தான்.

தன் துடுப்பினை உள்ளே செலுத்துகையில், “ஆஆஆ, சார்….., வலிக்குது….” எனக் கூற,

“அம்மு கொஞ்ச நேரம் தான் அப்புறம் எல்லாம் சரியாகிடும்” எனக் கூறிக் கொண்டே மெதுவாக அவளது திரையினை நோக்கி வாள் வீச்சைத் தொடங்க,

“ஸ்ஸ்…. ம்மாஆஆஆஆ சார்ர்ர்..” என முனகல் இட்டாள் மாது.

அவளுடைய விழிகளோ கண்ணீரால் நனைந்தன.

“பயமா இருக்கு சார்.” என்றவளை அன்பாக அணைத்துக் கொண்டவன் பின் மீண்டும் தன் வேட்டையை ஆரம்பித்தான்.

சில நிமிடங்களில் அவளது பெண்மையை வேட்டையாடியது அவனது நெடியகோல்.

“அம்மாஆஆ….” என வலியை உணர்ந்து சத்தமிட அவளின் இதழ்களை கவ்விக் கொண்டான் அவன். இதழில் தேன் உறிஞ்சிக் கொண்டே  தொடர்ந்தான் ருத்ரதீரன்.

இதழை விடுவித்து அவளது இரு மார்பிலும் கை வைத்து விறைத்து போய் நின்ற அவள் அங்கங்களை விரல்களால் வருடிக் கொண்டே தன் வேகத்தை அதிகரிக்க மைவிழியோ தன் உடலை உயர்த்தி கண்களை மூடிக் கொண்டு, “சார்ர்ர்ர்………ஆஆஆஆ” என சத்தமிட்டப்படி அவனது தின்மையான மார்பில் தன் கைகளை வைத்து தடவினாள்.

மைவிழியின் வதனமோ வெட்கம் பாதி மோகம் மீதி என நிறைந்திருக்க இருவரும் தம் புணர்ச்சியை மேலும் தொடர காமன் என்பவனின் லீலையில் மோகம் எனும் தீர்த்தம் சுரக்க இருவரது பசியும் அடங்க மன்னவனின் வீரியமோ குறைய அவளை தன்பிடியில் இருந்து விடுவித்து கட்டிலில் படுக்க அவளும் அவன் மார்பில் முகம் புதைத்தாள்.

“சார் நீங்க ரொம்ப மோசம் ஏன் என்னை இப்படி பண்ணீங்க” எனக் கேட்டாள் அவள்.

“உன்னை இப்படியான ஒரு கோலத்துல பார்த்ததுக்கு பிறகு என்னால எப்படி சும்மா இருக்க முடியும்” எனக் கூறி சிரிக்க அவனது மார்பில் தன் பஞ்சுப் போன்ற கரத்தினால் அடித்தவள்,

“எல்லாத்துக்குமே அந்த கரப்பான் பூச்சிதான் காரணம் அது மட்டும் என்னோட கையிலே கிடைக்கட்டும்” என்று கூறினாள்.

“அம்மு அங்கே பாரு அந்த கரப்பான் பூச்சி உனக்கு பின்னுக்குதான் இருக்கு” என ருத்ரதீரன் கூற,

“அச்சச்சோ எங்கே….., எங்கே…?” அவன் மீது ஏறிக் கொண்டாள் மைவிழி.

“ஹா ஹா ஹா இப்போ தானே சொன்ன கரப்பான் பூச்சிக்கு பயம் இல்லைன்னு” என ருத்ரதீரன் சிரிக்க,

“ஹி ஹி……, அப்படின்னா சும்மாவா சொன்னீங்க…” என சுற்றி சுற்றி பார்த்தாள் மைவிழி.

“அந்த கரப்பான் பூச்சியாலதானே நீ இன்னைக்கு எனக்கு கிடைச்ச இப்படி நடக்கும்ன்னு தெரியும்னா எப்பவோ நான் இதைப் பண்ணியிருப்பேன்” என அவன் கூற,

“நல்லா சொல்லுவீங்க சும்மா இருந்த என்னை அப்பப்பா…” என்று கூறி கட்டிலில் இருந்து எழ,

“அம்மு எங்கே போற..” எனக் கேட்டான் ருத்ரதீரன்.

“நான் போய் மறுபடியும் குளிக்கனும் அதான் போறேன்” என்று கூற,

“அப்படியா ஓகே ஓகே, அதுக்கு முன்னாடி இன்னொரு தடவை அம்மு” என அவளின் கரத்தை பிடிக்க,

“இல்லை இல்லை, நான் போறேன்” என்றாள்.

“பரவாயில்லடி வா…” என அவளை மீண்டும் கட்டிலின் மீது போட்டவன் தன் இன்ப வதையை தொடங்கினான்.  இவ்வாறு இருவரும் தம் காதலை கூடல் மூலமும் பகிர்ந்து கொண்டார்கள்.

இவ்வாறு அவனோடு கிடைத்த ஒரு வார விடுமுறையை கழித்த பின்னர் மீண்டும் சூட்டிங்கை ஆரம்பித்தான் ருத்ரதீரன்.

இம்முறை அவளிடம் தயக்கமும் இல்லை கூச்சமும் இல்லாமல் ருத்ரதீரன் கூறிய அனைத்தையும் இலகுவாக நடித்து முடித்தாள் மைவிழி.

முத்த காட்சி மற்றும் இருவரும் நெருங்கும் காட்சிகளில் என அனைத்தையும் சிறப்பாக நடித்து முடிக்க காலமும் அவ்வாறே ஓடியது.

*****************************

இந்த ஐந்து மாதங்களில் அனைத்தும் மாறியது மைவிழியும் மாறினாள்.

இறுதி நாள் ஷூட்டிங்கிற்காக அனைவரும் ஒன்று கூடிய நேரம் அது, அனைத்து கதாபாத்திரங்களின் காட்சியும் முடிந்து நாயகனுக்கான சண்டை காட்சி மட்டுமே மிகுதியாய் இருந்தது.

சண்டை காட்சியும் முடிவடைந்து அனைவரும் அவளுக்காக காத்திருந்தார்கள்.

ருத்ரதீரனும் ரெடியாகி இறுதியில் கேக் ஒன்றை வெட்டி கொண்டாட நினைத்தான். அனைவரும் வந்திருந்தாலும் நாயகி மட்டும் வர தாமதமானதால் மைவிழிக்கு ஃபோன் செய்தான் அவன்.

மைவிழியோ அருகில் வந்து விட்டாதக கூறி இரண்டு நிமிடத்தில் ஷூட்டிங் இடத்துக்கு வந்தாள்.

இறுக்கமான டெனிம் ஜீன்ஸ் ஒன்றும் மேலே டீ சர்ட் ஒன்றும் அணிந்தும் விரித்து விடப்பட்ட தலை முடியும் கண்ணிற்கு சிறிதான மஷ்காரா மற்றும் இளம்சிவப்பு நிற உதட்டு சாயமும் பூசிய பெண் ஒருத்தி உள்ளே வந்தாள்.

ஆம் அது வேறு யாரும் இல்லை நம் கிராமத்து குயில் மைவிழி தான். இரட்டை ஜடை கூந்தல் பவுடர் போடாத முகம் நடக்க கூட தெரியாமல் இருந்தவளை முற்று முழுதாக மாற்றியிருந்தான் ருத்ரதீரன்.

அவளை படிக்க வேண்டும் என வற்புறுத்தியவன் அவளிடம் காணப்பட்ட குறைகள் அனைத்தையும் மாற்றி நாகரிகமான அனைத்தையும் புரிந்துக் கொள்ளக் கூடிய பெண்ணாக மாற்றினான்.

“சாரி சார் வர்ற வழியிலே கொஞ்சம் ட்ராஃபிக் ப்ராப்ளம் அதான் லேட்” எனக் கூறினாள் அவள்.

“ஓகே அம்மு எனக்கும் இப்போ தான் வர்க் முடிஞ்சுச்சு நாம ஸ்டார்ட் பண்ணுவோமா” என தீரன் கேட்க,

“யா.. ஷுயூர்…” என அனைவரும் தம் படப் பிடிப்பு நிறைவை கொண்டாடினார்கள்.

அனைத்து எடிட்டிங் வேலைகளும் முடிந்து ஒரு மாதத்தில் படமும் வெளி வந்தது. முதலாவது ஷோவை பார்ப்பதற்காக ருத்ரதீரனும் மைவிழியும் ஒன்றாக சென்றிருந்தார்கள்.

தன்னை திரையில் பார்த்த மைவிழிக்கு முன்னால் பழைய நினைவுகள் மற்றும் அவளது நடிப்பு எவ்வாறு அமைந்தது என எண்ணி மகிழ்ந்தாள்.

மறுபக்கமோ ருத்ரதீரன் தன் படத்தை பார்த்து தான் எடுத்த படங்களில் இது தன் மனதிற்கு நெருக்கமானது என எண்ணிக் கொண்டான்.

படம் முடிய திரையரங்கில் இருந்த அனைவரும் இவர்கள் இருவரையும் பராட்டி கை தட்டி தம் வாழ்த்துக்களை சொல்லிக் சென்றனர்.  அனைத்து சமூக வலைத்தளங்களிலும் பிரசித்தி பெற்றது இந்த படம்.

எதிர்பார்த்ததை விட அதிக வசூலைப் பெற்றதால் இரு வாரத்தின் பின் அதற்கான வெற்றி களிப்புக் கொண்டாட்டமும் ஒழுங்கு செய்யப்பட்டது.

மைவிழியின் நடிப்பை பார்த்து பல பட வாய்ப்புகள் தேடி வர அதை அனைத்தையும் வேண்டாம் என்று புறக்கணித்தவள் தீரன் மட்டுமே மணவாளன் அவன் தவிர்த்து எவருடனும் நடிக்க மாட்டேன் என இருந்தாள். அனைத்தும் சிறப்பாக முடிந்த பின்னர் தான் ஆரம்பமானது புதியதொரு பிரச்சனை.

தன்னைப் பற்றி தவறாக செய்தி வந்து விட்டதே என கலங்கி நின்றவளை மணப்பதாக ருத்ரதீரன் கூறினான். அதைப் பற்றி சிந்திப்பதக்குள் மங்கையின் இதழ்களில் மையம் கொண்டு அவளின் சிந்தையை கலங்க வைத்தான்.

மைவிழியோ அவன் செய்ததில் உறைந்தாலும் கூட தீரனின் அன்பை உணர்ந்து ஏற்றுக் கொண்டாலும் அதை வெளிப்படுத்தாமல் இருந்தாள். ருத்ரதீரனின் மனதில் பூத்த காதல் மலர் தற்போது மைவிழியிடமும் துளிர் விட ஆரம்பித்தது.

அவனது முத்தத்தின் வடுவினை கண்ணாடியின் முன் நின்று தன் இதழ்களில் பார்த்தவள்,

“இப்படி கடிச்சு வைச்சிட்டாரே..” என தடவியபடி உடலை சிலிர்த்து, “அச்சோ….” என வெட்கத்தில் உடல் சிவக்க நின்றாள் மங்கை.

மறுபக்கம் ருத்ரதீரனோ மாலை அவளது பதில் என்னவாக இருக்கும் என சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கையில் அறையினுள் மைவிழியின் அலறல் சத்தம் கேட்டது.

“சார் ஓடி வாங்க ஓடி வாங்க….” என சத்தமிட உள்ளே விரைந்தான் ருத்ரதீரன்.

அவளது சத்தமோ பாத்ரூம்க்குள் இருந்து வர,

“அம்மு என்னாச்சு ஏன் இப்படி சத்தம் போடுற..?” என உள்ளே செல்லாமல் வெளியில் இருந்தே கேட்டான் ருத்ரதீரன்.

ஆனால் அவள் அதற்கு பதிலளிக்காமல் “உள்ளே வந்து என்னை காப்பாத்துங்க” என மீண்டும் சத்தமிட வேறு வழியில்லை என கதவை திறக்க முயன்றான் ஆனால் கதவு உள்பக்கமாக பக்கமாக தாழ் போடப்பட்டிருக்க அவனது பலம் கொண்டு தள்ளிய திறந்தான் ருத்ரதீரன்.

மங்கையோ துவாலை கொண்டு தன் மார்பின் மேற்பகுதியில் இருந்து அவளது முழங்கால் வரை மட்டும் கட்டி பாதி தேகத்தை மறைத்து ஈரத்தோடு நிற்க, அவளைப் பார்த்தவன் ஸ்தம்பித்தான்.

சட்டென தன்னை திடப்படுத்திக் கொண்டவன்,

“ஏன் இப்படி சத்தம் போடுற என்னாச்சு..?” என பதற்றத்தோடு கேட்டான் ருத்ரதீரன்.

“அதோ.. அங்க பாருங்க” என கையினை தூக்கி காட்ட நிமிர்ந்து பார்த்தான் ருத்ரதீரன். கதவின் மேல் உள்ள சுவற்றில் ஓர் கரப்பான் பூச்சியொன்று இருந்தது.

“இதுக்குதானா இப்படி சத்தம் போடுற, நான் பயந்தே போய்ட்டேன்” என்றான் அவன்.

“எனக்கு கரப்பான் பூச்சின்னா பயம் சார் அதை இங்கே இருந்து கூட்டிட்டு போய்டுங்க” என்க,

“ஓகே நீயே அதுகிட்ட சொல்லி என்னோட அனுப்பி வை” என சிறு புன்னகையோடு கூறினான் ருத்ரதீரன்.

“சார்ர்ர் சார், விளையாடாம இதைக் கொண்டு போங்க, எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு” என பயத்தில் மைவிழி துள்ள,

“ஓகே ஓகே நான் இதை வெளியே போடுறேன்” என கரப்பான் பூச்சியை வெளியே தள்ளிவிட நினைத்து தட்ட அது மைவிழியின் மீது பாய்ந்தது.

அவளின் உடலில் விழுந்த அடுத்தக் கணமே தரையில் விழுந்து மீன் போல துடித்துப் போனாள் அவள். அது அவளது உடலில் விழுந்ததை பார்த்த ருத்ரதீரன்,

“ஷிட்….” என அதை தட்டி விட அருகில் செல்வதற்குள் அங்கு நடந்ததே வேறு,

அவள் உடலில் கரப்பான் பூச்சி உலா வருவதில் பயந்துப்போன மைவிழி துள்ளி குதிக்கையில் மேனியின் மென்மையால் துவாலையும் வழுக்கி விழுந்தது.

அடுத்தக் கணமே துவாலையை எடுக்க குனிகையில் அவளது துவாலையில் பூச்சி இருப்பதைப் பார்த்தவள் நடுங்கிப் போனாள்.

தன் மானம் காக்க துவாலையை எடுப்பதா இல்லையெனின் பூச்சியை தட்டி விடுவதா என நினைத்தவள் துவாலையை எடுக்காமல் மற்றைய ஆடை கொண்டு தன்மேனி மறைக்க அந்த ஆடையை எடுக்க செல்கையில் தான் அவளுக்கு நினைவு வந்தது தன் முன் ருத்ரதீரன் நிற்கின்றானே என்று,

வெண்நிற மேனி முழுவதையும் பார்த்த மறுகணமே இமை மூடாது அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் ருத்ரதீரன்.

வெண்நிற பாறையில் வடிந்தோடும் நீரைப் போல அவளது தேகம் முழுவதும் நனைந்திருந்தது.

சற்றுப் பெருத்த மாதுளை கனிகளின் மேல் கருந்திராட்சை ஒன்றை வைத்தது போல அவளது மார்பழகோ மன்னவனை தூக்கிவாறி எறிந்தது.

அடிவியிற்றில் சிறு முன் தள்ளிய வயிறும் அதன் கீழ் அப்பப்பா ஒரு வழி சுரங்கமும் இருக்க கூடுமோ என அவனது மனம் நினைத்து இரசித்துக் கொண்டே இருந்தான்.

எவர் கூறியது தட்டையான வயிறும் கூறிய மார்பும் தான் பெண்களின் அழகு என்று அதற்கு எதிர்மறையாக இருந்தது மைவிழியின் அழகு.

அவள் அவன் முன் கீழே குனிகையில் மரம் இன்றி தொங்கிய மாங்கனிகளின் அழகோ அவள் மீது மேலும் ஆசையை தூண்டியது. அவனது மோகத்தீயோ தனலின்றி எரியத் தொடங்க,

தன் உடலை இருகையினால் மூடியவாறு கீழே அமர்ந்த மைவிழி,

“சார் வெளியே போங்க..” எனக் கூறினாள். அவள் விழிகளோ கலங்கின. ஆனால் அவள் கூறியது அவனது காதுகளை சென்று அடையவில்லை.

கீழே அமர்ந்திருக்க அவளது பின் அழகையும் பார்த்துக் கொண்டு அசையாது நின்றான் அவன்,

“சார்ர்ர்…..” என அவளது சத்தத்தில் நினைவுக்கு வந்த ருத்ரதீரன், “அம்மு……..” என மெல்லிய குரலில்  அழைக்க,,

“வெளியே போங்க சார் எனக்கு ஒரு மாதிரி இருக்கு” எனக் கூறினாள்.

ஆடையில்லாம இருக்கும் பெண்ணுடன் உள்ளே நிற்பது தவறு என அவன் மனம் கூற  அங்கிருந்து வெளியே செல்ல முடிவெடுத்து நடந்தான் ருத்ரதீரன். ஆனால் அவனது சிந்தை முழுவதும் அவளது தேகத்திலேயே இருந்தது.

ருத்ரதீரன் செல்வதை பார்த்து கதவினை மூட நினைத்து எழுந்தாள் மைவிழி. ஆனால் சென்ற ருத்ரதீரனோ அசையாமல் நின்று பின்னால் திரும்பி பார்த்து,

“அம்மு என்னை மன்னிச்சுடு….” எனக் கூறினான்.

அவனது மன்னிப்பு தேவையில்லாத ஒன்று என தனக்குள் நினைத்தாலும் அதற்கான விளக்கம் கொடுக்கும் நிலையில் அவள் இல்லாததால்,

“பரவாயில்லை சார் நீங்க வெளியே போங்க” என அவனை அனுப்புவதையே நோக்கமாக கொண்டிருக்க,

“இல்லை அம்மு என்னால இதுக்கு மேலேயும் முடியலை மன்னிச்சுடு” என அவளின் அருகே வர,

ருத்ரதீரன் தன்னருகே வருவதை கண்டவள், “ஏன் சார்……., உள்ளே.. வா…” என பேச முன்பே அவளை நெருங்கி இழுத்து அணைத்தவன் அவளின் இதழ்களை கவ்விக் கொண்டான்.

இதழ்களை கவ்விக் கொள்கையில் அவளோ விலக நினைத்து தீரனை விட்டு பின்னால் போக எத்தனிக்கையில் அவளின் முதுகினை பிடித்து பின்னால் உள்ள சுவரோடு அணைத்துக் கொண்டான்.

மங்கையோ விக்கித்துப் போய் அவனது அணைப்பிலிருந்து விலக முடியாமல் நின்றாள்.

அவனோ அவளது இதழை சுவைத்துக் கொண்டே அவளது மாங்கனியொன்றை தன் கையால் தாங்கி அழுத்தம் கொடுக்க மைவிழியோ துடித்துப் போனாள்.

மைவிழியோ அவனது செயலில் மூச்சடைத்து போய் அவனது கையினை முன்னேற விடாமல் தடுக்க தீரன் தன் மறுகையை ஆயுதமாக்கி மலர் மீது போர் தொடுத்தான்.

மறுபக்க மார்பில் கோலம் போட ஆரம்பித்து அவளது அங்கத்தின் வடிவமைப்பை அளவிடத் தொடங்க மைவிழியோ பயத்திலும்லும் கூச்சத்திலும் சுருள அவளது இதழ்களை விடுவித்த தீரன்,

“அம்மு…., உனக்கு பிடிக்கலையா” என்றுக் கேட்டான். அவளோ எதுவும் கூறாமல் கண்களை மூடிக் கொண்டிருக்க, “என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியல” எனக் கூறி மீண்டும் அவள் மீது முத்த வெள்ளம் தொடுத்தான்.

கன்னம் கழுத்து என முத்தம் கொடுத்தவன் சற்று கீழே இறங்கி அவளது மார்பில் இதழ் பதிக்க, “ஆஆஆ….” என சத்தமிட்டாள் அவள்.

ஆம் அவளது மனமும் அவனது நெருக்கத்தை விரும்புவது போல இருக்க முத்தம் இட்ட மார்பை தன் வாயினுள் அடக்கினான் ருத்ரதீரன்.

ஆம் அன்னையிடம் பால் அருந்தும் குழந்தைப் போல அவன் மாறிப் போக  மைவிழியோ தன்னை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் அவனது தலையினைப் பிடித்துக் கொண்டு,

“சார்ர்ர் ஆஆஆ….ம்ம்ம்..” என முனகல் இட்டாள்.

அவன் அருந்தியபோது அவளது தனங்களின் நிலையோ மாற்றம் காண மன்னவனின் ஆண்மையின் சின்னமும் விறைத்துப் போனது.

பசி தீர பாலகனோ மங்கையின் மார்பிலிருந்து இறங்கி அவள் வயிற்றுப் பகுதியில் தன் நாவினை கொண்டு வர்ணம் தீட்டியபடி மங்கையின் அந்தரங்கத்தில் முகம் புதைக்க மைவிழியோ வெட்கத்தில் சிவந்து போனாள்.

அவனோ எவரும் அறியா இருளான குகையில் முத்தெடுக்க அவளோ தாங்க முடியாமல் அவனை தலைமுடியை அழுத்திப் பிடித்து சத்தமிட தொடங்க அவளது உடலில் உள்ள ஈரம் முழுவதையும் தன் சூட்டால் உலர்த்தியவன் தன் சூட்டை தனிக்க மங்கையை கட்டிலுக்கு தூக்கிக் கொண்டு சென்றான்.

“வே.. வேணாம் சார் இது தப்பு.” என்றவளின் மறுப்பு அங்கே மரணித்துப் போனது.

இருவரும் இன்பக் கடலில் நீச்சலடிக்க தொடங்கினர்.

அனைவருக்கும் விடுமுறை விட்ட ருத்ரதீரனோ அன்றைய தினம் மைவிழியை போட்டிங் அழைத்துச் செல்ல முடிவெடுத்திருந்தான்.

ஆகையால் அவளோடு காலையிலேயே தயாராகியவன் அவளைத் தன்னுடைய காரில் அழைத்துச் சென்று கொண்டிருந்தான்.

 

 

“நாம இப்போ எங்க போறோம்..?”

“அது சஸ்பென்ஸ்..”

“சப்பாத்தியா.?”

“அம்மா தாயே போட்டிங் போறோம்டி.”

“ஓஹ் போட்டியா.? என்ன போட்டிக்கு போறோம்.?”

“இம்சை இம்சை போட்டி இல்ல போட்டிங்.. போட்டிங்னா படகு சவாரின்னு அர்த்தம்.”

“ஹி ஹி.. சரி சார்.” என்றவளின் முகம் மலர்ந்தது.

“இதுக்கு முன்னாடி நீ போட்டிங் போயிருக்கியா.?”

“இல்ல சார்.”

“ஓகே அம்மு இன்னைக்கு போகலாம்.” என்றவன் குறிப்பிட்ட இடம் வந்ததும் காரை நிறுத்தினான்.

“வா அம்மு.” என்றவாறு அவளுடைய கரத்தைப் பிடித்துக் கொண்டவன் படகின் அருகே வந்து அதில் தான் ஏறியவன் மைவிழியை கை கொடுத்து தூக்கி உள்ளே இறக்கி விட்டான்.

கடலின் அலைகள் நுரைகள் பொங்க எழுந்து மோத வருவதை ரசித்தவாறு முதலில் சிரித்துக் கொண்டு நின்றவள் அடுத்த கணம் படகு வேகமெடுத்து கடல் அலையைக் கிழித்துக் கொண்டே போக, அலறி விட்டாள் அவள்.

பயந்து நடுங்கியவளை சட்டென இழுத்து அணைத்துக் கொண்டான் தீரன். அவனுடைய இறுகிய அணைப்பில் பயமும் படபடப்பும் சற்றே நீங்க, அவனோடு ஒட்டிக் கொண்டவளுக்கோ இதயம் தாறுமாறாக துடிக்கத் தொடங்கியது.

அதே போல அவளை இறுக்கமாக அணைத்து நின்றவனுக்கும் இமைகள் தானாக மூடிக் கொண்டன.

தீரனின் கரங்கள் அவளுடைய முதுகில் இருந்து இறங்கி அவளுடைய இடுப்பை அழுத்தமாக பிடித்துக் கொள்ள, அவளுக்கோ உடல் தூக்கிப் போட்டது.

அதிர்ந்து விழித்தாலும் அவனுடைய அணைப்பை விலக்காது அந்த படகு சவாரியை ரசிக்கத் தொடங்கினாள் அவள்.

அவனோ அவளை விட்டு விலகி அவளின் பின்னே சென்று அணைத்துக் கொண்டவன் அவளுடைய வயிற்றில் தன் கரத்தை அழுத்தமாக பதித்து அவளுடைய தோளில் தன் நாடியைக் குற்றினான்.

அவளுக்கோ தேகம் நடுங்கியது. கடலில் உள்ள அலைகள் போல அவளுடைய மனம் ஆர்ப்பரிக்கத் தொடங்க, அவனுடைய அணைப்பும் நெருக்கமும் இன்னும் இன்னும் அதிகரித்தது.

அவனுடைய முன் உடல் மொத்தமும் அவளுடைய பின் உடலோடு அழுந்தும் வண்ணம் நின்றவன்  அவளுடைய பின் கழுத்தில் விரல்களால் வருடினான்.

அவனுடைய மூச்சுக் காற்று அவளுடைய முதுகிலும் பின் கழுத்திலும் பட்டு அவளை நெளியச் செய்ய, சட்டென திரும்பியவளின் மாக்கனிகளோ அவனுடைய மார்போடு பச்சக்கென ஒட்டிக் கொள்ள, அந்த மோதலில் பெண்ணவளின் மென்மையின் ஸ்பரிஸத்தில் தன்னை மறந்து அவளை இன்னும் தன்னோடு இறுக்கிக் கொண்டான் அவன்.

அவளோ போட்டின் வேகம் குறைய, சட்டென விதிர்த்துப் போய் அவனை விட்டு விலகியவள் கரையில் வந்ததும் படகு சவாரி ஒத்துழைக்காததால் வாந்தி எடுக்கத் தொடங்கினாள்.

அவளைத் தாங்கி தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டவன்,

“சாரி அம்மு உனக்கு போட்டிங் ஒத்துக்காதுன்னு எனக்குத் தெரியாது.” என கவலையுடன் கூறினான்.

“எனக்கே தெரியாது.” எனக் கூறிச் சிரித்தவளின் தலையில் செல்லமாக தட்டியவன் அவளை வீட்டுக்கு அழைத்து வந்திருந்தான்.

அன்றைய இரவு வழமை போல இருவரும் ஒரே அறையில் வேறு வேறு படுக்கையில் படுத்து உறங்கினர்.

அதிகாலையில் எழுந்தவனுக்கோ அறையில் மைவிழி இல்லை என்றதும் முகம் சுருங்கியது.

தன் போனை எடுத்தவன் அதில் பல தவறவிட்ட அழைப்புகள் இருப்பதைக் கண்டு அதிர்ந்தவன் தன்னுடைய பீஏக்கு அழைப்பெடுத்தான்.

அவனுடைய பீஏ கூறிய தகவலில் அவனுக்கோ பிபி எகிறியது.

சோசியல் மீடியாவில் வைரல் ஆகிக் கொண்டிருந்த அவர்களின் நெருக்கமான புகைப்படங்களும் நாயகன் நாயகியின் அந்தரங்க உறவும் என தலைப்பு இடப்பட்டிருக்க, அவனின் முன்னே வந்த மைவிழியோ காபியை அவன் முன்னே நீட்டினாள்.

அடுத்த கணம் படார் என்ற ஒலியோடு நொறுங்கியது அந்த காபி கப்.

அதிர்ந்து பயந்து போனவளுக்கு அவர்கள் போட்டிங் சென்ற நேரம் அவர்களுக்கே தெரியாமல் எடுக்கப்பட்ட அவர்களின் நெருக்கமான புகைப்படங்களுடன் வந்த செய்தியைக் காட்ட அவளோ உடைந்து போனாள்.

“என்ன சார் இப்படித் தப்பு தப்பா ஏன் போட்டாங்க.?” என அவள் அழத் தொடங்க, அவனுக்கோ அவளுடைய கண்ணீர் வேதனையைக் கொடுத்தது.

“ப்ச் அம்மு இப்போ எதுக்கு அழுகுற.?”

“இது த.. தப்பு தானே.? எல்லாரும் என்ன இனி தப்பாவே பார்ப்பாங்க.” என அழத் தொடங்கியவளை வெறித்தான் அவன்.

“நம்ம ரெண்டு பேரையும் தானே சொன்னாங்க. சோ பரவால்ல விடு.” என்றவனை கோபமாக பார்த்தவள்,

“இது எல்லாம் எங்க அம்மாச்சிக்கு தெரிஞ்சா அடி பிண்ணிருவா. ஊர்ல எந்தப் பையனும் என்னைக் கல்யாணம் கட்டிக்க மாட்டான். அப்பா கொன்னே போட்ருவார்.” என அழுதவளின் கன்னங்களை இறுகப் பற்றியவன்,

“நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா.?” எனக் கேட்டான்.

அவனுடைய கேள்வியில் விழிகளை விரித்து உறைந்து நின்றவளின் இடையைப் பற்றி இழுத்து தன் உடலோடு ஒட்ட வைத்தவன்,

“எனக்கு இந்த அம்முவை ரொம்ப ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. நாம ஏன் இந்த நியூஸை உண்மையாக்கக் கூடாது.?.” என்றவனை தள்ளியவள் பதற்றமாக வெளியேற முயன்றாள்.

அடுத்த கணம் அவளுடைய கரத்தை பிடித்து இழுத்தவன்,

“ஏன்டி என்னை பிடிக்கலையா.?” என கேட்டான்.

“அப்படி இல்லைங்க அ… அதுஉ வந்து.”

“இந்த வந்து போயி எல்லாம் வேணாம். என்னை பிடிக்குமா பிடிக்காதா.?”

“பி… பிடிக்கும் ஆ… ஆனா.” என்றவள் வார்த்தைகளை முடிக்கும் முன்பே அவளுடைய இதழ்களை சிறை எடுத்துக் கொண்டான் அவன்.

அவளுடைய சிவந்த இதழ்கள் அவனுடைய இதழ்களுக்குள் காணாமற் போக, அவற்றைக் கவ்வி உறிஞ்சியவனின் செயலில் மாதுவுக்கோ தலையே சுற்றியது.

அவள் மூச்சு வாங்கவும் சட்டென விலகியவனை சடாரென தள்ளி விட்டாள் அவள்.

அவளுடைய கண்கள் கலங்கி மூக்கு நுனி சிவந்தது.

“ஏய் எதுக்குடி தள்ளி விட்ட.? என்னை பிடிச்சிருக்கா இல்லையா.?”

“நா.. சொல்ல மாட்டேன்.”

“ப்ச் சொல்லு. பிடிச்சிருக்கா இல்லையா.”

“பி.. பிடிச்சிருக்குங்க ஆனா…” என்றவள் அடுத்த வார்த்தைகளை முடிக்கும் முன்னரே அவளை அங்கிருந்த சுவரில் சாய்த்தவன் அடுத்த கணம் குனிந்து அவளை மீண்டும் முத்தமிடத் தொடங்கினான்.

அவனுடைய கரமோ அவளுடைய கழுத்திலும் மற்றைய கரமோ அவளுடைய பின்பக்க மேட்டிலும் பதிந்து அழுத்த, அவளுக்கோ மின்சாரம் தாக்கிய உணர்வு.

அவளுடைய அதிர்வில் சட்டென விலகிக் கொண்டான் தீரன்.

“சாரி அம்மு. என்னால கன்ட்ரோல் பண்ண முடியலை சாரி. உன்னோட முடிவுதான் எனக்கு முக்கியம். நீ ஓகே சொன்னா நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம். நீ ஓகேதான் சொல்லணும். எஸ் சொல்லுவ. இன்னைக்குள்ள உன் பதிலைச் சொல்லிரு.” என்றவன் அந்த அறையை விட்டே வெளியேற, தன் முகத்தை வெட்கத்தில் மறைத்துக் கொண்டாள் அவள்.

அவளுக்கு தீரனை பிடிக்காமல் போகுமா.? தனக்காக பார்த்து பார்த்து செய்யும் அவனை எப்படி பிடிக்காமல் போகும்.?

அவளுக்கு அவனை மிகவும் பிடித்திருந்தது. ஆனால் திருமணம் என்பது ஒன்றும் சுலபமானது அல்லவே. அது ஆயிரங் காலத்துப் பயிர் என எண்ணுபவளுக்கு அவளுடைய அம்மாச்சியின் சம்மதமும் தேவைப் பட்டது.

அந்த அறையின் கண்ணாடியின் முன் சென்று நின்றவள் தடித்து சிவந்து போயிருந்த தன் இதவ்களைக் கண்டு வெட்கம் கொண்டாள்.

“ச்சீ இப்படி கடிச்சு வெச்சுட்டாரே..” என புலம்பியவளுக்கு  அவனுடைய முத்தம் இனிக்கத்தான் செய்தது.

வெட்கத்தில் சிவந்தவள் தன்னை அறியாமலேயே தீரனை தன்னவனாக நேசிக்கத் தொடங்கியிருந்தாள்.

 

இருள் சூழ்ந்த வானில் தனிமையில் இருந்த நிலவின் அருகில் வந்தமர்ந்த நட்சத்திரம் போல ருத்ரதீரனின் வாழ்வினுள் வந்தாள் மைவிழி.

தன்னை கவனிக்க எவரும் இல்லை என ஒரு நாள் கூட நினைத்துப் பார்க்காத ருத்ரதீரனுக்கு மைவிழியின் கவனிப்பு புதிதாக இருந்தது. பிடிக்கவும் செய்தது.

தன் நினைவு தெரிந்து குறுகிய காலத்திலேயே தனிமையில் வாழத் தொடங்கியவன் தான் ருத்ரதீரன்.

ஆனால் தற்போது தன் படத்தில் நடிப்பதற்காக அழைத்து வந்த மைவிழியோ தன்னோடு இருக்கும் ருத்ரதீரனின் நலம் பற்றி கவனம் செலுத்தத் தொடங்கினாள்.

அதன் பின்னர் இருவரும் ஒன்றாகவே உணவு உண்ணத் தொடங்கினார்கள். அவளும் அவனது ஒவ்வொரு வேலைகளையும் தனக்கு பிடித்தவாறு மாற்றத் தொடங்கினாள்.

அவனது ஆடைகளை அயன் செய்வது மற்றும் அவன் அணிந்துக் கொள்ள ஆடைகளை எடுத்து வைப்பது என ஒவ்வொரு செயலும் ருத்ரதீரனின் மனதினை ஆட்க்கொண்டது.

ருத்ரதீரனும் மைவிழியின் வாழ்க்கை முறையையும் மாற்ற நினைத்து பல முயற்சிகளை செய்யத் தொடங்கினான். அதற்கு முதலில் அவன் கையில் எடுத்த விடயம் அவள் நடத்தையில் மாற்றம் கொண்டு வருவதே ஆகும்.

ஏனெனில் அவளது செயல்களையும் பேசுவதையும் பார்த்து பலர் கிண்டல் செய்வதும் சிரிப்பதுமாக இருப்பது அவனுக்கு புரிந்தது.

அவளது சிறுப்பிள்ளை தனம் ருத்ரதீரனுக்கு பிடித்திருந்தாலும் மற்றையவர்கள் பார்வையில் கேலியாக உள்ளது என உணர்ந்தவன் அதை மாற்ற நினைத்தான்.

“அம்மு….., நான் உன்கிட்டே ஒரு விஷயம் சொல்லனும்” எனக் கூறினான்.

“என்ன சார் சொல்லுங்க” என பதிலளித்துக் கொண்டே அவளது ஆடைகளை மடித்துக் கொண்டிருந்தாள் மைவிழி.

“அம்மு நாம கொஞ்சம் படிச்சா நல்லம்னு தோனுது..” எனக் கூற,

“அப்படியா சார் எந்த ஸ்கூலுக்கு போகப் போறீங்க”

“நானா….?, இல்லை நீ தான் படிக்கப் போற..” என்ற பதிலை தீரன் கூற மைவிழியின் உயிரோட்டம் ஒரு கணம் நிற்க அதிர்ச்சியோடு,

“என்னால முடியாது, நான் ஏற்கனவே நிறைய படிச்சுட்டேன் இனி படிக்க முடியாது” என கையில் இருந்த ஆடைகளை கீழேப் போட்டு விட்டு ஓட்டம் எடுக்க அவளை எட்டிப் பிடித்த ருத்ரதீரன் தன் கையினால் பூட்டிட்டு  அசையாமல் வைத்துக் கொண்டான்.

“எங்கே ஓடப் பார்க்குற…., அம்மு நான் சொல்றதை கொஞ்சம் கேள் நீ கட்டாயமா சில விஷயங்களை தெரிஞ்சுக்கனும்” என்றான்.

“அம்மாஆஆ என்னால முடியாது, நான் சின்னப் பிள்ளையா இருக்கும் போதே ஸ்கூல் பக்கம் போக மாட்டேன், இப்போ பெருசான பிறகு என்னை படிக்கச் சொல்லி கொடுமை படுத்துறீங்களே” என முதலைக் கண்ணீர் வடிப்பது போல அழுதாள்.

“பல வருஷமா நடிக்கிற எனக்கு தெரியாதா எது உண்மை எது பொய்ன்னு, ஷூட்டிங்ல நடிக்க சொன்னா அதைப் பண்ணாம இங்கே நல்லாவே நடிக்குற அம்மு” என்று ருத்ரதீரன் கூற,

‘அச்சச்சோ நாம பண்ணினது பொய்ன்னு கண்டு பிடிச்சுட்டாரே, பரவாயில்லை வேற எதாவது சொல்லி சமாளிப்போம்’ என தனக்குள் நினைத்த மைவிழி,

“ம்ஹூம் எனக்கு லைட்டா ஜூரம் அடிக்குற மாதிரி இருக்கு சார், அதனாலே நாலு அஞ்சு மாசம் முடிய நான் படிக்க போகவா” எனக் கேட்டாள்.

“நீ என்ன காரணம் சொன்னாலும் நான் உன்னை விட மாட்டேன் அம்மு நீ கட்டாயமா இதைப் பண்ண தான் வேணும்” என்றான்.

“அய்யோஓஓ சார் படிக்க போனா அடிப்பாங்க அப்புறம் தோப்புக்கரணம்லாம் போடனும், நான் பாவம் தானே என்னை விட்டுருங்களேன்” என கெஞ்சினாள் மைவிழி.

ஆனால் அவனோ அதற்கு உடன்படாமல் இருக்க இரு கண்களையும் மூடிக் கொண்டு,

“என்னை காப்பாத்த யாருமே இல்லையா…?, இப்படி கொடுமைப் படுத்துறாங்களே…., கடவுளே நான் உன்கிட்டேயே வந்திடுறேன்” என்று கூறிக் கொண்டே ஒரு கண்ணைத் திறந்து பார்க்க ருத்ரதீரனோ கையினை கட்டியவாறு அவளை அழுத்தமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

‘இவர் என்ன சொன்னாலும் நம்மளை விட மாட்டார் போலவே இதுக்கு மேலே என்ன சொல்லலாம்’ என நினைத்தாள் மைவிழி.

அவள் செய்யும் குறும்பு தனத்தை பார்த்த தீரன் அவளின் தோளில் தட்டியபடி,

“போதும் போதும் நான் பார்த்திட்டேன். நீ நினைக்கிற மாதிரி இல்லை அம்மு அங்கே உனக்கு அடிக்கவோ தோப்புக்கரணம் போட வைக்கவோ யாரும் இருக்க மாட்டாங்க ஏன்னா உனக்கு எல்லாம் சொல்லி தரப்போறது நான் வேலைக்கு வைக்குற ஆள்தான் சோ உனக்கு பிடிக்கலைன்னா ஆ ஆளையே மாத்திடலாம்.” எனக் கூறினான்.

“சாகனும்னு முடிவெடுத்த பிறகு கிணத்துக்குள்ள தானா விழுந்தாதான் என்ன தள்ளி விட்டாதான் என்ன, எப்படியும் நீங்க என்னை விடப் போறது இல்லை வேற வழியில்லை நான் போக தானே வேணும்” என சலிப்போடு பேசினாள்.

“ஹா ஹா நீ  நல்லா பாட்டி மாதிரி பேசுறடி. சரி போய் வேலையை செய்” என அவளின் தலையில் தட்டிவிட்டுச் செல்ல அவளோ கவலையோடும் படிக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனையோடும் சென்றாள்.

இவ்வாறு இருவரும் நன்கு புரிந்துக் கொண்டு பழக ஆரம்பிக்கத் தொடங்கினார்கள். அவனது ஷூட்டிங்கும் சிறப்பாக சென்று கொண்டிருந்தது.

அதிவேக வீதியில் செல்லும் காருக்கு குறுக்கே வரும் பள்ளம் போல அவனது வேலையில் குறுக்கிட்டது படத்தில் வரும் முத்த காட்சிகள்.

சிறு சிறு தொடுகையை சகித்துப் போக தயாரான மைவிழியிக்கு முத்த காட்சியில் நடிக்க விருப்பமில்லாமல் இருந்தது. இதைப்பற்றி ருத்ரதீரனிடம் கூற வேண்டும் என நினைத்து அவனிடம் பேசுவதற்காக அவனை நோக்கி சென்றாள் மைவிழி.

“சார்….,” என தயக்கத்துடன் உள்ளே வந்து நின்ற மைவிழியை பார்த்து,

“வா அம்மு சிட்…., நீ ரெடி ஆகலையா..?” எனக் கேட்டான்.

“இல்லை சார் அந்த அக்கா நடிப்புக்கு உங்களுக்கு முத்தம் கொடுக்குற மாதிரி கொடுக்க சொன்னா அது உண்மையா” எனக் கேட்க,

“வெயிட் அம்மு நான் பார்க்கிறேன்” எனக் கூறி அவனது ஸ்கிரிப்ட் பைல்லை பார்த்தவன்,

“எஸ் அம்மு டுடே அந்த சீனும் தான் இருக்கு” என்றான்.

அவளோ தயக்கத்தோடு, “சார் இது மட்டும் வேணாமே…., என்னால நடிப்புக்கு கூட அப்படி பண்ண முடியாது.

இதை மட்டும் வேற யாரையாவது வெச்சு பண்ணுங்களேன்” என மெல்லிய குரலில் கேட்டாள்.

“அப்படிலாம் பண்ண முடியாதுடி இதை நீ தான் பண்ணணும், இது பெரிய விஷயமே கிடையாது இங்கே சாதாரணம் தான்” என்க,

“இல்லை சார் நான் அப்படி பண்ண மாட்டேன்.” எனக் கூறியவளோ கண்ணீர் வடிக்கத் தொடங்கினாள்.

தற்போது அவளது வதனத்தில் உண்மை புலப்பட்டது. இது அவளுக்கு பிடிக்காத ஒரு விடயம் இதை செய்வதால் மைவிழி பெரும் துன்பமடைவாள் என எண்ணியவன் அவளது விருப்பப்படி இந்த காட்சியை எடுக்காமல் இருக்க முடிவு எடுத்தான்.

“ஓகே அம்மு நீ சொன்ன மாதிரி இந்த சீனை நாங்க எடுக்காம விடுவோம்” எனக் கூற அவளது முகமோ ஒளிரும் மின்குமிழ் போல மாற,

“உண்மையாவா சொல்றீங்க..?”

“எஸ் அம்மு உனக்கு பிடிக்கலைன்னா இதை எடுக்காம விட்ரலாம்” எனக் கூறினான் ருத்ரதீரன்.

“இப்ப தான் சார் நிம்மதியா இருக்கு, நான் கேட்டதும் எதுவுமே சொல்லாம ஆமான்னு சொல்லிட்டீங்களே என்மேலே ஏதும் கோபமா” எனக் கேட்டாள்.

“உன்மேலே நான் கோபப்பட மாட்டேன் அம்மு. ஏன் மறுபடியும் இந்த சீனுக்கு  நோ சொல்லாம எடுக்கனும்னு சொல்ல வர்ரியா..?” எனக் கேட்டான்.

“அச்சச்சோ இல்லை இல்லை நான் சும்மா கேட்டேன் என்னை விட்டுருங்க” எனக் கூறி அங்கிருந்து செல்ல ருத்ரதீரனின் கண்களுக்கு ஒரு சில நிமிடத்திலேயே பழைய மைவிழி வந்ததை பார்த்தான்.

அவளது மகிழ்ச்சியே பெரிது என நினைத்து எதற்காகவும் தன் கதையின் போக்கினை மாற்றாத ருத்ரதீரன் இன்று அனைத்தையும் மாற்றினான் மறந்தான்.

இவ்வாறு சென்றுக் கொண்டிருக்கையில் ஓரிரு நாட்களில் அவனது திரைப்படத்தை எடுக்கும் இடத்தில் உருவான சிக்கல் காரணமாக சூட்டிங் நிறுத்த வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.

இதனால் அனைவருக்கும் விடுமுறை கொடுத்த ருத்ரதீரன் மைவிழி பற்றி சிந்தித்தான். அவள் வந்ததிலிருந்து தொடர்ந்து வேலை என இருந்ததால் ஓய்வே கொடுக்கவில்லை என எண்ணியவன் அவளை எங்காவது கூட்டிச் செல்லத் திட்டமிட்டான்.

அவனது திட்டம் பற்றி மைவிழியிடம் கூற நம் நாயகிக்கோ ஊர் சுத்துவது என்றால் தேனில் சக்கரை இட்டு சாப்பிடுவது போல சந்தோஷமான செயல் அல்லவா.? எனவே அவளும் அவனுடன் செல்ல உடன்பட்டாள்.

இருவரும் காலை நேரம் தம் வீட்டிலிருந்து பயணத்தை ஆரம்பித்தனர். அவனோ அவளுடைய கரத்தை அழுத்தமாக பற்றிக் கொண்டான்.

அவனது பிடியோ இனி ஒரு போதும் அவளை விடப் போவதில்லை என்பதைப் போல இருந்தது.

தன்னை சற்றும் அசைய விடாது பிடித்து வைத்து முத்தமிடுபவனை எதுவும் செய்ய முடியாது தவித்தவள் அடுத்த கணம் அவனுடைய மார்பிலேயே மயங்கி விழுந்தாள்.

கோபத்தில் அவளுடைய இதழ்களுக்கு தண்டனை கொடுத்துக் கொண்டிருந்தவன் அவள் மயங்கிச் சரியவும் பதறிப் போனான்.

“ஓ நோ…” எனக் கத்தியவன் அடுத்த கணமே அவளைத் தன் கரங்களில் ஏந்த முயல, மயக்கம் போல நடித்துக் கொண்டிருந்தவளோ அவனுடைய பிடி தளர்ந்த அடுத்த கணமே அங்கிருந்து ஓடியே போனாள்.

தீரனோ அவளுடைய நடிப்பில் அசந்து போனான்.

அவள் ஏமாற்றியது கூட அவனுக்கு அக்கணம் கோபத்தை ஏற்படுத்தவே இல்லை. அவளுடைய இதழ்களைத் தீண்டிய தன் இதழ்களை விரலால் வருடியவன் தன் பின் தலையில் தட்டிக் கொண்டான்.

ஏனோ அவளை தன் கை வளைவிற்குள் வைத்து மீண்டும் மீண்டும் முத்தமிட வேண்டுமென்ற அவா அவனுக்குள் அதிரடியாய் எழுந்தது.

மைவிழியோ அவனுக்கு எதிரான எண்ணங்களில் சிக்குண்டு போயிருந்தாள். அவளுடைய உடலோ இன்னும் நடுங்கிக் கொண்டே இருக்க, இனி இங்கே இருக்கக் கூடாது என்ற முடிவினை எடுத்தாள் அவள்.

அதே நேரம் உள்ளே வந்தவனோ அமைதியாக குளியல் அறைக்குள் நுழைந்து கொள்ள, இவளோ அவனைக் கண்டதும் பால்கனியில் தஞ்சம் புகுந்தாள்.

அவனை நெருங்கவும் அவளுக்கோ படபடப்பாக இருந்தது.

சற்று நேரத்தில் வெளியே வந்தவன்,

“இன்னும் எவ்ளோ நேரம்தான் இப்படி ஈரத்தோடயே இருக்கப் போற.? போ போய் ட்ரெஸ்ஸ மாத்து.” என்றதும் சரி எனக் கூறியவள் தானும் குளித்து முடித்து விட்டு வெளியே வந்தாள்.

அவனிடம் எப்படி பேசுவதெனத் தெரியாது தடுமாறியவாறு அவனைப் பார்ப்பதும் பின் திரும்புவதுமு அவன் பார்க்காத நேரமாக மீண்டும் பார்ப்பதுமாக இருந்தவளின் முன் வந்து நின்றவன்,

“என்ன சொல்லு.?” என்றான்.

“ஹாங்.?” என அதிர்ந்து விழித்தவளிடம்

“எதையோ சொல்லணும்னு நினைகுகிறல்ல அதைச் சொல்லு.” என்றான் அவன்.

“ஆ.. ஆமா அதுஉஉ வந்துஉ நா.. நான் எங்க வீட்டுக்குப் போகணும் சார். அம்மாச்சிகிட்ட போகணும்.”

“ஏன்..?”

“நா.. வீட்டுக்குப் போகணும்.”

“ப்ச் அதான் ஏன்.?”

“ஏ.. ஏன்னா நீ.. நீங்க த.. தப்பு பண்றீங்க சார்.. எ.. என்னைத் தப்பா தொடுறீங்க. எ.. எனக்கு பிடிக்கலை.” என பட்டெனக் கூறினாள் அவள்.

அவளுடைய வார்த்தைகள் சட்டென அவனைத் தாக்கின.

“ நான் பண்ணது உனக்கு நிஜமாவே பிடிக்கலையா அம்மு.?” என்றவன் அவளுடைய முகம் அச்சத்தில் மாறுவதைப் பார்த்து சட்டென விலகி நின்றான்.

அவனுடைய உடல் இறுகியது.

“ஓகே உனக்கு பிடிக்காத எதுவும் நான் இனி பண்ண மாட்டேன். அப்படிப் பண்ணினா நீ இங்க இருந்து தாராளமா போகலாம். நானே உன்னை உன்னோட அம்மாச்சிகிட்ட கூட்டிட்டுப் போறேன்.” என்றான் அவன்.

“நிஜமாவா.?” என விழி உயர்த்தி அவள் பார்க்க, ஒரு கணம் அசைவற்றவாறு அவளைப் பார்த்தவாறு அப்படியே நின்று விட்டான் ருத்ரதீரன்.

அவனுடைய பார்வையில் சட்டென முகம் சிவந்து போனது அவளுக்கு.

“சார்ர்ர்…” என அழைத்தவளை பார்த்து தன் சிந்தை தெளிந்தவன் “ஐ லைக் யு அம்மு.” என்றான்.

“அ.. அப்படின்னா என்ன.?”

“அப்படின்னா எனக்கு உன்னை பிடிச்சிருக்குன்னு அர்த்தம்.” என்றான்.

அவளோ அவன் தன்னை வீட்டுக்கு அனுப்புகின்றேன் என கூறியதால் மலர்ந்த இதழ்களோடு, “அப்போ நானும் மைக் யு சார்.” என்றாள் அவள்.

“ஹா… ஹா… அது மைக் இல்லடி லைக்.” என்றவனின் கரங்கள் அவளின் தோளை தொட உயர்ந்து பின் தாழ்ந்தன.

“ஓ நானும் லைக் யு.” என மீண்டும் திருத்திக் கூறியவளைப் பார்த்தவன்,

“ஹே அம்மு நீ படிச்சிருக்கியா…?” என ருத்ரதீரன் கேட்க,

மைவிழியின் கண்களோ அங்குமிங்குமாக ஓடிக் கொண்டே,

“ஆமா நான் நிறைய படிச்சிருக்கேன்” என கூற,

“அப்படியா எவ்வளவு படிச்சிருக்கா…?”

“அது வந்து…., நான் ஒரு நாலு அஞ்சு வகுப்பு படிச்சிருக்கேன், இப்போ ஏன் அதுலாம் கேட்குறீங்க…?” என அவள் கேட்க,

“ஓஓ இதுதான் பெரிய படிப்பா…..?, ஓகே மேலே படிக்கிறியா அம்மு.?” எனக் கேட்டான்.

“ஐயோஓ வேணாம் வேணாம், நீங்களும் என்னைக் கூட்டிட்டுப் போய் அந்த குடோன்ல விட்டுறாதீங்க.” என அலறினாள் அவள்.

“குடோனா…?”

“ஆமா எங்க பள்ளியை அப்படித்தான் நான் சொல்லுவேன் ஏன்னா அங்க போனாலே எனக்கு என்னமோ அப்படிதான் தோனும்.” என்றவளை அடிப்பாவி எனும் விதமாக பார்த்தான் அவன்.

“சரி சரி இப்போ வேணாம், உனக்கு கொஞ்சம் தெரியனும் அம்மு சோ கட்டாயமா கொஞ்சம் நீ படிக்கனும் ஓகே படிப்பை அப்புறம் பார்த்துக்கலாம்.” என்றவன்,

“நாம நம்ம சீனை ரிஹர்ஷல் பார்க்கலாமா.?” எனக் கேட்டான்.

“ஐயோ அந்த சீனா…..? என்னால முடியாது ”என அலறினாள் அவள்.

“ஜஸ்ட் நடிப்பு தானே அம்மு, ஒரு படம்ன்னு சொன்னா இதுலாம் சாதாரண விஷயம் தான் பட் எனக்கு தெரியும் உனக்கு இதுலாம் புதுசுன்னு பட் நாம படத்தை முடிச்சாதான் வேலை முடியும் அப்போதான் நீயும் நேரத்துக்கே வீட்டுக்கு போகலாம்.” என்று கூறி அவளை சரி கட்டியவன் அதே சீனை செய்யும் படி கூற,

அவளோ தயங்கினாலும் அவன் கூறுவது சரிதான் என நினைத்தவள் ரிஹர்ஷல் பார்ப்பதற்கு உடன்பட்டாள்.

அதே போல நடந்து வந்து விழ, அவளைத் தாங்கிப் பிடித்தவனுடைய கரம் மீண்டும் அவள் இடையில் பதிய,

“சார்ர்ர்….” என சினுங்கினாள்.

“அம்மு இது எல்லாம் நடிப்புதான் புரிஞ்சுக்கோ” என மீண்டும் அவன் கூறி அவளை விடுவித்தான். இவ்வாறே அவளது கூச்சத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைக்க நினைத்து தொடர்ந்து இதை செய்தான் ருத்ரதீரன்.

அவளும் மனதில் சங்கடப்பட்டவாறு செய்துக் கொண்டிருந்தவள் தன்னை சமாதானப்படுத்தி அவன் கூறுவது போலவே செய்தாள். இறுதியில் அவன் நினைத்தது போலவே செய்து முடித்தாள் மைவிழி.

ருத்ரதீரனுக்கு மைவிழி செய்தது திருப்தியாக அமைய அவளிடம் இவ்வாறே பண்ண வேண்டும் என கூறிவிட்டு சென்றான்.

மைவிழியின் மனதில் அதீத சிந்தனைகள் இருந்தாலும் கூட இவை அனைத்தும் வெறுமனே நாடகம் என நினைத்து மனசை தேத்திக் கொண்டு உறங்கச் சென்றாள் மைவிழி.

மறுநாள் பொழுதும் விடிய மீண்டும் ஷூட்டிங்கிற்காக இருவரும் சென்றார்கள். அங்கு அவள் வீட்டில் இருந்ததை போல அனைவருக்கும் முன் இருக்க தயங்கினாலும் அதை எவ்வாறாவது முடிக்க வேண்டும் என நினைத்து அனைத்தையும் அவனுக்காக செய்தாள் மைவிழி.

அன்றைய பொழுது ஷூட்டிங் அனைத்தையும் முடித்து விட்டு வீட்டுக்கு இருவரும் வந்ததன் பின் தான் எடுத்த காட்சியின் காணொளியை போட்டுப் பார்த்த ருத்ரதீரன் மைவிழியின் சிறு வித்தியாசத்தை உணர்ந்தான்.

ஆனால் அந்த வித்தியாசம் புதிதாக நடிக்க வந்ததாலும் இதுவரை காலம் இவ்வாறான விடயங்களை இதுவரை காலம் பார்க்காத கிராமப் புறங்களில் இருந்த காரணத்தால் தான் என அதை பெரிதும் கவனத்தில் கொள்ளாமல் விட்டுச் சென்றான் ருத்ரதீரன்.

இவ்வாறு சில நாட்கள் தனது படத்தை சிறப்பாக கொண்டு வர பல முயற்சிகளை மாறி மாறி செய்துக் கொண்டே இருந்தான் ருத்ரதீரன்.

வழமையாக அவன் வேலையென வந்தால் தன்னை கவனிப்பது கிடையாது அங்கு வந்து சில நாட்களிலேயே இதை அவதானித்த மைவிழி ஒரு நாள் நேரடியாக ஷூட்டிங் முடிய அவனிடம் கேட்டாள்.

“சார் நீங்க காலையில சாப்பிட்டீங்களா…?”

ஒரு நாளும் இல்லாது இன்று இவ்வாறு கேட்கின்றாளே என நினைத்த ருத்ரதீரன் “ஏன் அம்மு திடீர்னு இப்படி கேக்குற….?,” என கேட்டான்.

“இல்லை நாங்க எல்லாரும் சாப்பிடும் போது உங்களை பார்க்குறதே இல்லை அதான் நான் நினைச்சேன் எனக்கு தராம ஏதும் நல்ல சாப்பாட்டை தனியா சாப்பிடுறீங்க போல” என நக்கலாக கேட்டாள்.

“ஹா ஹா ஹா….., அப்படிலாம் இல்லை இங்கே இருக்குற எல்லாருக்கும் ஒரே மாதிரி சாப்பாடு தான், எனக்கு மட்டும் ஸ்பெஷலா ஒன்னும் இல்லை” என சிரித்துக் கொண்டே கூறினான் ருத்ரதீரன்.

“அப்படின்னா நீங்க எங்கே இருந்து சாப்பிடுறனீங்க…?” எனக் கேட்க,

“நான் இங்கே பெரிசா சாப்பிடுறதில்லை, வேலையெல்லாம் முடிச்சப் பிறகுதான் சாப்பிடுவேன் சோ டைம் கிடைக்குறதில்லை அம்மு” என்றான்.

“எனக்குலாம் நேரத்துக்கு சாப்பிட்டாதான் நடக்கவே தெம்பு வரும் இல்லைன்னா யாரும் தூக்கிக் கொண்டு தான் போகனும்” என கூறிக் கொண்டு சிரிக்க,

“எனக்கு பழகிட்டு அம்மு சோ பிரச்சனை இல்லை ஓகே நீ போய் சாப்பிடு நாம அடுத்த ஷூட்டை ஸ்டார்ட் பண்ணணும்” எனக் கூறி தன் லாப்டப்பின் முன் அமர்ந்து ஏதோ செய்துக் கொண்டிருந்தான் ருத்ரதீரன்.

மைவிழியும் அங்கிருந்து சென்று ஒரு சில நிமிடத்தில் ஓர் தட்டொன்றில் சாதம், கறி என அனைத்தையும் எடுத்துக் கொண்டு வந்து ருத்ரதீரனின் முன் வைத்தாள்.

“ஏன் அம்மு உள்ளே இருந்து சாப்பிடலாம் தானே எதுக்காக இங்கே வந்த….?” என கேட்க,

“இது எனக்கு இல்லை சார், நீங்க சாப்பிடுங்க..” எனக் கொடுத்தாள்.

“நோ.., எனக்கு பசியில்லை அம்மு நான் கொஞ்சம் ஸ்கிரிப்ட் ரெடி பண்ணிகிட்டு இருக்கேன் முடிய சாப்பிடுறேன். நீ இதைக் கொண்டு போய் சாப்பிடு” என மீண்டும் தன் லாப்டாப்பை நோண்டினான்.

இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த தீரனின் கையினை பிடித்து எழுப்பிய மைவிழி,

“நீங்க இப்போ சாப்பிட்டு தான் ஆகனும், அது மட்டும் நான் உங்களை விட மாட்டேன்” என்க,

“ப்ச் நோ அம்மு நான் வேலையை முடிச்சுட்டு வர்றேன் நீ சாப்பிடு” என மறுத்தவனின் முதுகில் கை வைத்து மெது மெதுவாய் தள்ளி அமர வைத்து அவன் கையில் உணவைக் கொடுத்து,

“இனிமேல் நீங்க சாப்பிட்டதுக்கு அப்புறம் தான் நானும் சாப்பிடுவேன் இல்லைன்னா எனக்கும் சாப்பாடு வேணாம்” என்றவள் விழிகளை உருட்டியபடி மெதுவாக,

“சாப்பிடாம இருக்க வேணாம் நான் பசி பொறுக்க மாட்டேன்” என பல்லைக் காட்டினாள்.

விளையாட்டாக கேட்டாள் என நினைத்த ருத்ரதீரனுக்கு அவளது சிறு கண்டிப்பு கலந்த அக்கறை மனதில் இனிக்கச் செய்தது. பின் அவளது வற்புறுத்தலால் சாப்பிடத் தொடங்கினான் ருத்ரதீரன்.

மைவிழியோ தன்னோடு இருப்பவர்களின் நலன் பற்றி அடிக்கடி சிந்திப்பதால் அவளோடு இருந்த ருத்ரதீரனை பற்றியும் கவனம் செலுத்தத் தொடங்கினாள்.

“ஒரே அந்த டப்பாவுல தானே வேலைப் பண்றீங்க இப்போ நானும் போய் பண்றேன்” என அவனது லாப்டப்பின் முன் அமர்ந்த மைவிழி,

“ட்ரிங் ட்ரிங்….., இந்த டப்பாவுல யாராவது பேசுங்க” என ஏதேதோ பேச அவளை பார்த்து சிரித்து இரசித்தப்படி உணவு உண்டான் அவன்.

அவளுடைய நீளமான கூந்தல் இடை தாண்டி தொங்க, கன்னத்தில் தொட்டு இசை மீட்டிய கற்றைக் கூந்தலை தொட்டு விலக்கியவாறு மீடியாவைப் பார்த்து அவள் மருளும் தோற்றம் மிக மிக மிக அழகாக புகைப்படம் ஆக்கப்பட்டிருந்தது.

“வாவ் ஷீ லுக்ஸ் லைக் அ பிரின்ஸஸ்.” என்றவனுடைய விரல்களோ புகைப்படத்தில் இருந்த அவளுடைய முகத்தை வருடின.

அவளுடைய கண்களில் தெரிந்த உணர்வுகளை படித்தவன் அவளை வித்தைக் காரி என எண்ணிக் கொண்டான். அந்த மருண்ட பார்வை அவனுக்கு புள்ளி மானை நினைவு படுத்தியது..

கோடி கொட்டிக் கொடுத்தாலும் இவளைப் போல நளினமாக உணர்வுகளை விழியில் அப்படியே கொண்டு வர வேறு எந்த நடிகைகளாலும் முடியவே முடியாது என எண்ணிக் கொண்டவன் அவளுடைய அடுத்தடுத்த போட்டோக்களை ஒவ்வொன்றாக ரசிக்கத் தொடங்கினான்.

ட்ரீம் கேர்ள் என மைவிழிக்கு ஆர்மி ஒன்றே திறக்கப்பட்டு அதில் எக்கச்சக்கமாக ரசிகர்கள் பாலோவர்ஸ் உருவாகியிருப்பதைப் பார்த்தவனுக்கு தான் சாதித்து விட்டதைப் போல மனம் மகிழ்ந்தது.

அப்போதுதான் உள்ளே ஆடை மாற்றும் அறைக்குள் சென்றவள் இன்னும் வெளியே வராதது புரிய,

“அம்மு என்ன பண்ற.?’ எனக் கேட்டான்.

அவளோ உள்ளே இருந்து அழுகுரலில் “இந்த சட்டைல பின்னால இருக்க கயிறை கழற்ற முடியல சார்.” என்றாள் அவள்.

“என்னைக் கூப்பிட்டுருக்கலாமே.?”

“அச்சச்சோ நீங்க வேணாம்.” என பதறிய குரலில் மறுத்தாள் அவள்.

“முட்டாள் அப்போ இப்படியே அந்த ரூமுக்குள்ளேயே நிற்கப் போறியா.?” என அதட்டலாகக் கேட்டவன் எழுந்து அவள் ஆடை மாற்றிக் கொண்டிருந்த அறைக்கு அருகே வந்தவன் கதவைத் தட்ட, தாழ் இடப்படாத கதவோ சட்டென திறந்து கொண்டது.

“ஐயோ…” என அலறியே விட்டாள் அவள்.

அவனோ சலிப்போடு அவளை நெருங்கி, “இதெல்லாம் இங்க ரொம்ப சாதாரணம்டி.” என்றவாறு அவளுடைய தோள்களைப் பற்றி பின்னால் திருப்ப அவளுடைய முதுகை முழுவதும் மறைத்திருந்தது அவளுடைய கார்குழல்.

“எ… எனக்கு இது சாதாரணம் இல்லையே.”  என தடுமாறியவளின் கூந்தலை தூக்கி முன்னால் போட்டவன் ஒரு கணம் ஸ்தம்பித்துப் போனான்.

அவளுடைய முதுகுப் பக்கம் முழுவதும் வெறும் கயிறே மறைப்பாக இருக்க, அந்த வெண்ணிற முதுகின் பளபளப்பில் அவனை மீறி அவனுடைய விழிகள் மையம் கொள்ளத் தொடங்கின.

“ரொம்ப இறுக்கமா அந்த அக்கா கட்டி விட்டுட்டாங்க. வலிக்குது சார்.” என்றாள் அவள்.

அவளோ மூச்சை இழுத்த்துப் பிடித்தவாறு நிற்க, அவனோ அவளுடைய ஆடையின் பட்டிகளை ஒவ்வொன்றாக அவிழ்க்கத் தொடங்கினான்.

நிலவின் முதுகை கண்டாற் போல திகைத்தவனது கரங்கள் அவளுடைய வெண்ணிற முதுகை தடவிக் கொடுத்தன.

பதறி விலகியவளை தன் அருகே இழுத்து நிறுத்தியவன் அவளுடைய ஆடையின் மொத்த முடிச்சுக்களையும் அகற்றினான்.

அடுத்த கணமே “வாட் இஸ் திஸ் அம்மு.? என்னடி இப்படி சிவந்து போயிருக்கு.” என அதிர்ந்தான் அவன்.

“அந்த அக்காதான் இறுக்கமா இருக்கணுமாம்னு இப்படி பண்ணிட்டாங்க சார். எனக்கு வலிக்குது.” என்றாள் அவள்.

இறுக்கிக் கட்டப்பட்ட இடங்கள் யாவும் கோடு கோடாக சிவந்து போயிருப்பதைக் கண்டவன் அடுத்த கணம் சினத்தில் தன்னுடைய போனை எடுத்து அந்த மேக்கப் ஆர்ட்டிஸ்ட்டை  திட்டத் தொடங்க, மைவிழியோ பதறிப் போனாள்.

“இடியட் உனக்கு அறிவில்லையா.? அவ்ளோ டைட்டா எதுக்கு நீ நாட் போட்டு விட்ட? ஸ்டுப்பிட். இனி நீ வேலைக்கே வரத் தேவலை.” என கர்ஜித்து விட்டு அழைப்பைத் துண்டிக்க அவளோ உறைந்து போனாள்.

அவனோ அவளுடைய கையைப் பற்றி இழுத்து வந்தவன் அவளைத் தன் படுக்கையில் அமர வைத்தான்.

“அச்சோ என்ன சார் பண்றீங்க. எனக்கு இப்படி இருக்க கூச்சமா இருக்கு.” என நெளிந்தாள் அவள்.

பின்பக்க வெற்று முதுகை ஒரு ஆடவனிடம் காட்டுவது தவறல்லவா.?

“ப்ச் கொஞ்சம் அமைதியா இருடி.” என்றவன் ஏதோ ஒரு ஆயின்மென்ட்டை எடுத்து வந்து தன் கரங்களில் எடுத்தவன் அதனைத் அவளுடைய பளிங்கு முதுகில் மென்மையாக பூசத் தொடங்கினான்.

அதிர்ந்து எழ முயன்றவளின் வயிற்றில் தன்னுடைய ஒரு கரத்தை வைத்து அழுத்தியவன் அவள் நெளிவதை பொருட்படுத்தாமல் அவளுடைய முதுகில் மருந்தை தடவினான்.

அவளுடைய மென்மை அவனுடைய கரத்திற்கு தித்திப்பை கடத்தியது.

தன்னை மறந்து அவனுடைய கரமோ அவளுடைய முதுகெங்கும் ஊர்வலம் போக,விக்கித்துப் போனாள் அவள்.

அவனுடைய செயலில் அவளுடைய ஆடை தோளில் இருந்து நழுவி சரியத் தொடங்க, முனுக்கென கண்ணீர் தோன்றியது அவளுக்கு.

அவளுடைய முதுகு அழுகையில் குலுங்குவதை உணர்ந்து சட்டென அவளை விடுவித்தவன் அரை குறை ஆடையில் நின்றவளைக் கண்டு முகம் மாறிப் போனான்.

அவளுடைய இதழ்களோ துடித்துக் கொண்டிருந்தன.

அவனுடைய பார்வை அவளுடைய இதழ்களில் பதிந்து நிலைத்தது.

“போ…” என்றான் அவன்.

அடுத்த கணம் புள்ளி மான் என ஓடி மறைந்தாள் மைவிழி.

அவளுக்கோ உடல் நடுங்கத் தொடங்கியது. இங்கே தீரனுக்கோ அவளைத் தொட்ட கரம் குறுகுறுத்தது.

இதழ்களில் அவனை அறியாது ஓர் மையல் புன்னகை தோன்ற, சட்டென அந்த அறையில் இருந்து வெளியேறினான்.

**********

அடுத்த நாள் காலையில் தாவணியில் அங்கும் இங்கும் நடந்து திரிந்தவளைக் கண்டு அவனுடைய புருவங்கள் கேள்வியாக உயர்ந்தன.

“என்னடி.?”

“இங்க வந்து சும்மாவே இருக்கேன். சோம்பலா இருக்குங்க. ஏதாவது வேலை கொடுங்களேன்.”

“இங்கே எல்லா வேலைக்கும் ஆட்கள் இருக்காங்க அம்மு.” என்றவன் தன்னுடைய போனில் கவனமாகினான்.

“ஓஹ்.. நான் தோட்டத்துக்கு போகட்டுமா.?”

“ம்ம் போ.”

என்றதும் தன் நீளப் பாவடையை சற்றே தூக்கியவள் முகம் மலர்ந்தவளாய் வெளியே ஓடத் தொடங்க, அவனுடைய முகமோ கனிந்தது.

அவனோ சில காட்சிகளுக்கு தன் கற்பனையிலேயே உருவம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தவன்  மைவிழி சென்றதையே மறந்து போனான்.

சற்று ரேரத்தில் மழை சோவெனப் பொழியத் தொடங்க, தன்னுடைய திட்டங்களை ஒதுக்கி வைத்தவன் தன் அறைக்குள் வந்தான் அங்கே அவள் இல்லை என்றதும் பால்கனி வந்தவன் தோட்டத்தில் நின்ற மைவிழியைக் கண்டு திகைத்தான்.

அடித்துக் கொட்டும் மழையில் நனைந்தவாறு பூக்களோடு பூக்களாக நின்றவளைக் கண்டு அவனுக்கோ உள்ளுக்குள்ளே ஏதோ ஒரு மாற்றம்.

மழை நீரோ அவளுடைய தாவணியை நனைத்து அவளுடைய அழகை வெட்ட வெளிச்சமாகக் காட்ட அவனுக்கோ மூச்சடைத்துப் போனது.

சிறு குழந்தை போல மழையில் ஆட்டம் போட்டவளைக் காணக் காண திகட்டவில்லை அவனுக்கு.

தன்னுடைய ஃபோனை எடுத்தவன் மழையில் தோகை விரித்து ஆடும் மயிலைப் போல இருந்தவளை வீடியோ எடுக்கத் தொடங்கினான்.

ஏனோ அவளுடைய அழகு திடீரென கூடியதைப் போல இருந்தது.

அதே நேரம் அவளோ குளிரில் நடுங்குவதைக் கண்டவன் சட்டென வீடியோ எடுப்பதை நிறுத்தி விட்டு கீழே விரைந்தான்.

“ஏய் அம்மு உள்ளே வா..”

“ஏன்.?”

“மழைல எதுக்கு நனையுற வாடி.”

“கொஞ்ச நேரம் சார்.” என்றவாறு வேறு பக்கம் ஓடியவளிடம் சினம் பெருக, சட்டென மழைக்குள் இறங்கித் தானும் நடக்கத் தொடங்கினான்.

“இடியட் இவளுக்கு அறிவிருக்கா இல்லையா.” என திட்டியவாறு அவளை நெருங்கியவன்,

“முட்டாள் அதான் குளிருதுல்ல. உள்ளே வராம இன்னும் எதுக்குடி இங்க நிற்கிற.,” என சீறியவனை அதிர்ந்து பார்த்தாள் அவள்.

“நீங்க ஏன் இவ்ளோ கோபப்படுறீங்க.?”

“ஹாங் வேண்டுதல்.” என்றான் அவன்.

அக்கணம் பெரும் சத்தத்தோடு இடி முழங்க, அஞ்சி நடுங்கி அலறியவள் அடுத்த நொடியே அருகே நின்ற தீரனை இறுக அணைத்துக் கொண்டாள்.

அவளுடைய அணைப்பில் உறைந்து போனான் அவன்.

அவளுடைய தேகம் சில்லிட்டுப் போயிருந்தது. சற்று நேரத்தில் பதறி விலகியவளுக்கோ உடல் நடுங்கிப் போயிற்று.

“ம… மன்னிச்சுடுங்க.” என்றவள் அங்கிருந்து ஓட முயல அவளுடைய நனைந்த தாவணியை பிடித்துக் கொண்டான் அவன்.

அவளோ அதிர்ந்து பார்க்க, அவளை மெல்ல மெல்ல நெருங்கினான் தீரன்.

குளிரில் நடுங்கிய உடல் இப்போதோ அச்சத்திலும் நடுங்கத் தொடங்கியது.

அவன் நெருங்க நெருங்க அவளோ பின்னால் சென்று கொண்டே இருந்தாள்.

ஒரு கட்டத்தில் அவளுடைய முதுகோ ஒரு மரத்தில் சாய்ந்து கொள்ள அவளால் அதற்கு மேல் பின்னால் நகர முடியாது போனது

முகத்தில் மழை நீர் வழிய மிரண்டு பார்த்தவளை ரசித்தான் அவன்.

அவனுடைய பார்வையில் லஜ்ஜை தாங்காது தன் தீழ் உதட்டை பற்களால் கடித்துக் கொண்டான் அவள்.

அவளுடைய செயலில் தன்னை இழந்தவன் அடுத்த நொடியே குனிந்து அவளுடைய இதழ்களைக் கவ்விக் கொண்டான்.

இதழ்களும் இதழ்களும் பொருந்திக் கொண்ட நேரம் இருவருடைய உடலிலும் மின்சாரம் பாய்ந்ததைப் போல இருந்தது.

அவளோ முதலில் அவனுடைய அதிரடி முத்தத்தில் உறைந்து போனவள் அடுத்த கணம் அவனைத் தள்ளி விட்டாள்.

அவளுடைய விழிகள் சிவந்து கலங்கிப் போயின.

அவள் தன்னைத் தள்ளி விட்டதும் சுயம் அடைந்தவன் தான் செய்த செயலில் தானே அதிர்ந்து போனான்.

“அ.. அம்மு சா… சாரி.” என அவன் தடுமாற அந்தக் கிராமத்து பைங்கிளியோ சீற்றத்தில் அவனுடைய கன்னத்தில் ஓங்கி  அறைந்திருந்தாள்.

அவளிடம் தன் தவறு உணர்ந்து மன்னிப்பு கேட்க முயன்றவனை பளாரென அவள் அறைய, அவனுடைய மென்மையோ அங்கே காணாமற் போனது.

தன்னை எப்படி அவள் அடிக்கலாம் என்ற ஆத்திரத்தில் அவனுள் உறங்கிக் கொண்டிருந்த மிருகம் வெளியே வர,  அழுது கொண்டு நகர முயன்றவளின் கரத்தை வலுக்கட்டாயமாக பிடித்து இழுத்தவன் அவளுடைய உதடுகளை மீண்டும் வன்மையாக கவ்விக் கொண்டான்.

“வே.. வேணாம்.” என்றவளின் அழுகையோ அவனுடைய இதழ்களுக்கு உள்ளேயே மறைந்து போயின.

அவளுடைய மென் இடை அவனுடைய வன்மையான கரத்தின் பிசைதலால் சிவக்கத் தொடங்கியது.

கொட்டும் மழையில் பிடித்தோ பிடிக்காமலோ அங்கே முதல் முத்தம் அரங்கேறியிருந்நது.

 

சென்னையில் வந்து அவனோடு தங்கிக் கொண்டவளுக்கு அனைத்தும் புதுமையாக
இருந்தது.

பெரிய பெரிய கட்டிடங்களும் இடிப்பது போல வேகமாக செல்லும் வாகனங்களும்
நவீன ஆடையுடன் திரியும் பெண்களும் அவளை வியக்க வைத்தனர்.

தீரனோ மைவிழியை ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டுக்கு தன்னுடைய காரில் அழைத்து வந்து
கொண்டிருந்தான். கார் வேகமாக செல்ல அவளுக்கோ விழிகள் பயத்தில் மூடிக் கொண்டன.

படபடப்போடு அமர்ந்திருந்தவளைக் கண்ட தீரனோ அவளுடைய கரத்தை மெல்ல
பிடித்துக் கொண்டான்.

“டோன்ட் பேனிக்..”

“பேனா..? என் தலைல பேன்லாம் இல்லைங்க.” என்றவளைக் கண்டு அவனுக்கோ பிபி
எகிறியது.

“இடியட்….” என்றவன் சட்டென தன் வாயை மூடிக் கொண்டான். தான் இடியட்
என்றால் அவள் இடியாப்பம் என்பாள் தேவையா.? என எண்ணியவன் தன்னுடைய ஆங்கிலப் புலமையை
அடக்கி வைத்தான்.

சற்று நேரத்தில் ஷூட்டிங் நடக்கும் இடத்திற்கு இருவரும் வந்திறங்க,
போட்டோ எடுக்கும் ஒளி வெள்ளத்தில் இருவரும் நனைந்தனர்.

புது நாயகி அதுவும் தீரனுடன் நடிக்கிறாள் என்றதும்
பத்திரிகைக்காரர்களோ வெகு ஆர்வமாய் அங்கே வந்து நின்றனர். அவள்
தீரனுடன் இணைந்து வருவது அழகான புகைப்படமாக மாறிப் போனது.

மைவிழியோ மருண்டு போனாள். சட்டென தன் தலையைக் குனிந்து அவள் தீரனின்
பின்னே மறைய, அடுத்த கணம் அனைவரையும் தன் பார்வையில் தள்ளி நிறுத்தி விட்டு அவளைக்
கேரவனுக்குள் அழைத்துச் சென்றான் தீரன்.

தயங்கித் தயங்கி அவன் பின்னே வந்தவளைக் கண்டு அவனுக்கு சற்று சீற்றம்
கூடியது.

“இப்போ எதுக்கு பதுங்கிப் பதுங்கி வர்ற.? நார்மலா இரு.” என சற்றே
அதட்ட அவளுடைய முகமோ வாடிப் போனது.

“….”

“ஹேய் புரிஞ்சுதா..?”

“ம்ம்…”

“ஓகே குட் இப்போ நான் சொல்ற சீனை அப்படியே பண்ணு அம்மு?”

“சரிங்க..”

“உனக்கு நான் புது ட்ரெஸ் வாங்கித் தருவேன். அந்த மாடர்ன் ட்ரெஸ்ஸ நீ
போட்டு வந்து வெட்கத்தோட கன்னம் சிவக்க என்னைப் பார்க்கணும். உன்னோட கண்ணுல
படபடப்பு தெரியணும். அப்படியே நடந்து நீ எனக்கு பக்கத்துல வரும் போது கால் தடுமாறி
நீ விழணும்.” என சீரியஸாக சீன் சொல்லிக் கொண்டிருந்தவனை இடையில் நிறுத்தியவள்,

“சார் நான் கீழ எல்லாம் விழ மாட்டேன். கீழ விழுந்தா வலிக்கும்ல.” என
கண்ணை உருட்டியவளைக் கண்டு கோபத்துக்கு பதில் சிரிப்பே வந்தது அவனுக்கு.

“நான் உன்னை கீழே விழாம புடிச்சுக்கிறேன்.” என்றான் அவன்.

“நிஜமா.?”

“இம்சை பண்ணாதடி. உன்னை கீழே விழ விட மாட்டேன்.”

“அப்போ…. சரி.” என்றவளின் கரத்தில் அவள் போட வேண்டிய மாடர்ன்
ஆடையைக் கொடுத்தவன் இதைப் போட்டுக்கோ.” என்றான்.

“ஐயோ என்ன இது சின்ன பாப்பா போடுற  சட்டையை எனக்கு
கொடுக்குறீங்க. இது ரொம்ப இறுக்கமா இருக்குமே. பின்னாடி என்ன இவ்வளவு கயிறு
தொங்குது.? இதை நான் போட மாட்டேன்.” என உடனடியாக மறுத்தாள் அவள்.

“இத நீ போட்டுக்க முடியுமான்னு நான் கேட்கலை. இத நீ போட்டுத் தான் ஆகணும்.”
என உத்தரவிட்டான் அவன்.

அவனுடைய அதட்டலில் சட்டென விழிகள் மருள அவனை வெறித்துப் பார்த்தாள்
அவள். அவளுடைய விழிகளோ அச்சத்தில் கலங்கத் தொடங்கின.

அவளுடைய பார்வையில் உடனடியாக தன்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவன்,

“அம்மு நான் சொல்றதைக் கேளு. இங்கே எல்லா பொண்ணுங்களும் இப்படித்தான்
ட்ரெஸ் பண்ணுவாங்க. நீ கொஞ்ச நேரம் இதைப் போட்டுக்கிட்டா போதும்.” என்றவனுக்கோ
தன்னுடைய படம் சிறப்பாக வர வேண்டுமே என்ற எண்ணம் உள் மனதினுள் ஓடிக் கொண்டே
இருந்தது.

“சரி சார்.” என தலை அசைத்தாள் அவள்.

“ஓகே ட்ரெஸ்ஸ மாத்திட்டு வா.” என்றவன் அவளுக்குத் தனிமை கொடுத்து
விட்டு கேரவனுள் இருந்த அடுத்த பக்கம் சென்று அமர்ந்து அன்றைய காட்சிகளை ஒரு முறை
தன் மனதினுள் ஓட்டிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

அவளோ சற்று நேரத்தில் ஆடையை அணிந்து விட்டு பின் பக்கம் இருந்த
கயிற்றை எப்படி முடிவது எனத் தெரியாது விழித்தவாறு நிற்க, மறுபக்கம் இருந்த தீரனோ
“அம்மு ரெடியா.?” எனக் கேட்டான்.

“சட்டை போட்டுட்டேன் சார். பின்னுக்கு இருக்க கயிறை கட்ட முடியலை.”
என்றவளை எண்ணி சிரித்தவன் வெளியே நின்ற மேக்கப் ஆர்ட்டிஸ்ட் அனிதாவை அழைத்து
அவளுக்கு உதவும்படி பணித்தான்.

சற்று நேரத்தில் அனைத்தும் தயாராகிவிட படபிடிப்பும் ஆரம்பமாகியது.

அதே நேரம் அங்கே வந்த மைவிழியைக் கண்டு அனைவரும் திகைத்துப் போயினர்.

தாவணியில் கிராமத்துக் கிளியாக அழகியாக தெரிந்தவள் நவீன ஆடையில்
பேரழகியாக ஜொலித்தாள்.

“வாவ் வாட் அ ப்யூட்டி.” என சிலர் வாய்விட்டே கூற, தீரனுடைய
பார்வையும் அவளை மேல் இருந்து கீழே வரை ஆராய்ந்தது.

உடலைக் கவ்விப் பிடித்த ஸ்லீவ்லெஸ் கவுனில் தடுமாறியவாறு வந்தவளைக்
கண்டு அவனுடைய உதடுகள் இரசனையாக விரிந்தன.

அவள் அங்கே வந்ததும் மீண்டும் ஒரு முறை சீன் சொல்லப்பட்டது.

“கேமரா ரோலிங் ஆக்ஷன்..”

என்றதும் அவர்கள் கூறியதைப் போல நடந்து வந்தவளுக்கு இயல்பாகே வெட்கம்
ஒட்டிக் கொண்டது.

அந்த வெட்கப் பார்வையோடு நடந்து வந்தவள் கால் இடறி விழுவதைப் போல விழ,
அந்தப் படத்தின் நாயகனான தீரனோ சட்டென அவளைத் தாங்கிப் பிடித்தான்.

அவனுடைய ஒரு கரம் அவளுடைய இடையை அழுத்தமாக பிடித்து வளைத்து அவளைத்
தன் மார்போடு அணைக்க, அடுத்த கணம் அவனுடைய கரத்தை தட்டி விட்டவள் அங்கிருந்து
வேகமாக ஓடிச் சென்றாள்.

அவளுடைய செயலில் திகைத்தவன், அடுத்த நொடியே “கட்… கட்… கட்..”
என்றவன் அவளின் பின்னால் கோபத்தோடு சென்றான்.

அவளை தனியாக அழைத்து திட்ட நினைத்தவன் அவளுடைய பயந்த வதனம் கண்டு தன்
சீற்றத்தைக் குறைத்துக் கொண்டான்.

“ப்ச் ஏன்டி சொதப்புற.?’

“இ.. இல்ல சார் எனக்கு வர மாட்டேங்குது.”

“அதெப்படி வராம போகும்.?”

“இ.. இல்லைங்க.”

“நான் சொன்ன மாதிரி இப்போ பண்ணு.”

“இல்ல வேணாம்.”

“ப்ச் பண்ணு அம்மு.”

“….”

“உன்னை பண்ணுன்னு சொன்னேன்.” என்றதும் முகம் கசங்கியது அவளுக்கு.

“கமான் அம்மு.” என்றதும் தன் முகத்தை அழுந்த துடைத்துக் கொண்டவள் அதே
போல நடந்து வந்து தடுமாறி விழ, அவனோ கை தேர்ந்த நடிகனாக அவளைத் தாங்கிப்
பிடித்தான்.

அவனுடைய இரும்புப் பிடியோ அவளுடைய இடுப்பில் கச்சிதமாக பொருந்திக்
கொள்ள, அவளுக்கோ தூக்கி வாரிப் போட்டது.

ஒரு ஆடவனின் கரம் தன் இடையில் இருப்பதை பொறுக்க முடியாது மீண்டும்
அவனைத் தள்ளி விட்டு ஓட முயன்றவளை தன்னோடு இறுக அணைத்து தன் இரண்டு கரங்களையும்
அவளுடைய இடுப்பிலே அழுத்தமாக பதிக்க, அவளோ பதறிப் போனாள்.

அடுத்த கணம் அவள் தேம்பித் தேம்பி அழத் தொடங்க, உச்ச கட்ட வெறுப்பில்
அவளை உதறித் தள்ளியவன் வெளியே வந்து “பேக்கப்..” எனக் கத்தியவாறு தன் ஷூட்டிங்கை
கேன்சல் செய்தான்.

அடுத்த கணம் அதிர்ந்து அழுது கொண்டிருந்தவளின் கரத்தைப் பற்றி இழுத்து
வந்து தன் காரில் ஏற்றியவன் காரை வேமாக செலுத்தத் தொடங்கினான்.

அவள் தேம்பித் தேம்பி அழுவது வேறு அவனுக்கு எரிச்சலைக் கொடுக்க, தன்
வீடு வந்ததும் அவளை உள்ளே அழைத்துக் கொண்டு சென்றான்.

“இன்னைக்கு உன்னால எவ்வளவு லாஸ் தெரியுமா.? கொஞ்சம் கூட யோசிக்க
மாட்டியா.?” என தன்னுடைய அறைக்குள் வைத்து அவளைத் திட்டினான்.

“இடுப்புல தானே தொட்டேன். அதுக்கு ஏன் கற்பே போன மாதிரி ஒப்பாரி
வைக்கிற.?” என்றவன் சட்டென அவளை இழுத்து தன் இரு கைகளாலும் அவளுடைய வளைந்த இடையை
இறுகப் பற்றிக் கொடண்டான்.

அவனுடைய செயலில் பயந்து போனவளின் இதழ்கள் அழுகையில் பிதுங்கின.

சிறு தீண்டலுக்கே துடிக்கும் அவள் அவன் பார்வைக்கு விசித்திர ஜந்துவாக
தெரிந்தாள்.

அவனுடைய நட்பு வட்டத்தில் இருக்கும் பெண்கள் இப்படி அல்லவே.

அவளோ விம்மலோடு அவனுடைய கரத்தை விலக்கப் போராடினாள்.

“இ… இந்த இடத்துல எல்லாம் பு.. புருஷனைத் தவிர வேற… வேற யாருமே
தொடக் கூடாதுன்னு என் அம்மாச்சி சொல்லிக் கொடுத்திருக்காங்க.” என்றவளை வியப்பாக
புருவம் உயர்த்திப் பார்த்தவன் அமைதியாகிப் போனான்.

அவளுடைய இடையில் இருந்த கரத்தையும் எடுத்துக் கொண்டான் அவன்.

“சரி நீ போய் இந்த ட்ரெஸ்ஸ மாத்து.” என கூறினான் அவன். அவள் ட்ரெஸ்
மாத்தும் அறைக்குள் நுழைந்ததும் அவனோ தன்னுடைய படுக்கையில் வந்து அமர்ந்து
கொண்டான்.

அவனுடைய கரங்கள் பின்னந் தலையை அழுத்தமாக தடவின.

அவனுக்கோ உள்ளுக்குள்ளே ஏகப்பட்ட டென்ஷன் இருக்க, மைவிழியை இவ்வளவு
தூரம் அழைத்து வந்தது வீணோ.? என்ற எண்ணமும் அவனுள் தோன்றத் தொடங்கியது.

சலிப்போடு அவனுடைய தோல்வியை ஏற்க முடியாது சிந்தனையில் துவண்டு
கொண்டிருந்தவனுக்கோ அவனுடைய பீஏவிடம் இருந்து கால் வந்தது.

காலை ஏற்றதும் “வாட்.?” என்றான் தீரன்.

“சா.. சார் இன்னைக்கு நீங்களும் மைவிழி மேடமும் ஷூட்டிங் ஸ்பாட்
வந்ததை போட்டோ எடுத்தாங்கள்ல. அது இப்போ வைரலா இன்டர்நெட்ல பரவிட்டு இருக்கு.”

“ஓஹ்…? என்னோட போட்டோ எப்பவுமே வைரல் ஆகுறதுதானே.? இதுக்கு ஏன்
இவ்ளோ ஷாக்.?’ எனக் கேட்டான் ருத்ர தீரன்.

“அ.. அது வந்து சார் இப்போ வைரலானது உங்க ஃபோட்டோ இல்ல. மைவிழி மேடமோட
போட்டோ. அவங்க அழகை வியந்து போய் எல்லாப் பசக்களும் அவங்களுக்கு ஆர்மியே கிரியேட்
பண்ணிட்டாங்க. படம் நடிக்க முதலே எல்லாரையும் இம்ப்ரெஸ் பண்ணிட்டாங்க சார்.”
என்றதும் தீரனின் முகமோ புன்னகைத்தது.

“தட்ஸ் கூல்.” என்றவாறு அழைப்பைத் துண்டித்தவன் உடனடியாக சமூக வலை
தளங்களில் பரவும் அவளுடைய புகைப்படங்களை எடுத்துப் பார்க்கத் தொடங்கினான்.

அதில்
அவளுடைய புகைப்படத்தைக் கண்டவனது விழிகளோ பிரம்மித்துப் போயின

மைவிழியை நாயகியாக தெரிவு செய்தது மிகப் பெரிய தவறு என அனைவரும் நினைத்துக் கொண்டிருக்கையில் ருத்ரதீரனின் யோசனையாலும் அவளது இயல்பான நடத்தையாலும் உருவான காட்சியை கண்டு அனைவரும் வாயடைத்துப் போனார்கள்.

தன் தெரிவு எப்போதும் பிழைத்துப் போகாது என விளங்கும் வகையில் ஆணவத்துடன் எழுந்து ருத்ரதீரன் அனைவரையும் பார்வையாலே சுட்டெரித்தான்.

மறுபக்கமோ மைவிழி சிறு பிள்ளை போல துள்ளிக் குதித்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

சுமார் பத்து நாட்கள் அந்தக் கிராமத்தில் இருந்து அவன் எதிர்பார்த்த அனைத்து காட்சிகளையும் அவன் நினைத்ததை விட சிறப்பாக எடுக்கக் கூடியாத அமைந்தது.

மைவிழியோ நடிப்பு என்பதற்கு மேலாக இயல்பாக அவள் செய்த அனைத்தையும் தன் திறமைக் கொண்டு மேலும் செதுக்கினான் ருத்ரதீரன்.

இறுதியில் அனைத்தும் சிறப்பாக முடிய படத்தின் அடுத்தக்கட்ட காட்சிகளை எடுப்பதற்காக சென்னைக்கு செல்ல அனைவரும் தயாராகினார்கள்.

மைவிழியோ அம்மாச்சியையும் தனது ஆசையான ஆட்டுக்குட்டிகளையும் பிரிந்து செல்ல மனமில்லாது தவிப்பாக இருந்தாள்.

குகனும் அவளோடு செல்ல மறுக்க தனிமையில் எவ்வாறு இருப்பது எனும் கவலை அவளுள் தோன்ற அதை வெளியில் சொல்லாமலே இருந்தாள் நங்கை. ஆனால் அவளது துயரை அறிந்துக் கொண்டான் ருத்ரதீரன்.

“மைவிழி நாம நாளைக்கே இங்கேயிருந்து போகனும் சோ நீ அதுக்கு தேவையான எல்லாத்தையும் ரெடி பண்ணு” என்றான்.

எப்போதும் கலகலவென்று சிரித்து பேசிக் கொண்டிருக்கும்  மைவிழியோ வாடிய வதனத்துடன் சரி என்றவாறு தலையை அசைத்துவிட்டு சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டிருந்தவளின் கையில் ஓர் சிறிய பெட்டியொன்றை கொடுத்தான் ருத்ரதீரன்.

“என்ன இது…..?”

“கிப்ட்.. பரிசு.” என தமிழில் கூறினான் அவன்.

“எனக்கா இந்தப் பரிசு….?” என சட்டென அவளது பேச்சில் மாற்றம் ஏற்பட,

“எஸ் பட் இது உனக்கு இல்லை…” எனக் கூறினான் ருத்ரதீரன்.

அந்தப் பொருளை பார்த்து மகிழ்ச்சியாக மாறிய முகமோ தனக்கு இல்லை என்றவுடன் மீண்டும் சுருங்கிக் கொள்ள,

“எனக்கு இல்லையா…., அப்புறம் ஏன் என்கிட்ட கொடுக்குறீங்க…?” எனக் கேட்டவாறு தன் கையில் இருந்த பெட்டியை உடைத்துப் பார்த்தாள் மைவிழி.

“என்ன இது கண்ணாடி மாதிரி இருக்கு…?” எனக் கேட்டாள்.

“கண்ணாடியா.? அடியேய் இதுதான் செல்போன், ஏன் உனக்கு இதைப் பத்தியும் ஒன்னும் தெரியாதா…?” எனக் கேட்டான் ருத்ரதீரன்.

“செல்போனா…?, அப்படின்னா” என்ற அவளது கேள்வியில் ருத்ரதீரனுக்கு புரிந்த ஒரேயொரு விடயம் இவள் இன்னும் கிணற்றுத் தவளையென்று,

“இது தான் ஃபோன், இதை வைச்சு ஒரு இடத்தில இருந்து தூரமா இருக்குறவங்க கூட பேச முடியும்” என தன் கையில் ஃபோனை தூக்கிக் காட்டிச் சொன்னான் ருத்ரதீரன்.

“இதுவா….., அதுக்கு உங்க ஊர்ல ஃபோன்னா சொல்லுவாங்க.. எங்க ஊர்ல இதுக்கு பேரு பேசுறப் பெட்டி,

அதோடு நீங்க என்னைப் பொய் சொல்லி ஏமாத்த பார்க்குறீங்க பேசுற பெட்டிக்கு அமத்துற கட்டை எல்லாம் இருக்கும் இதுல ஒன்னுமே இல்லையே யாரை ஏமாத்த பார்க்குறீங்க. முகம் பார்க்கிற கண்ணாடி தானே இது.?” என புத்திசாலி தனமாக பேசுவது போல தன்னை மெச்சியவாறு அவன் எதிரே நின்றாள் மைவிழி.

அவளது தலையில் தட்டிய ருத்ரதீரன், “லூசு இதுவும் நீ சொல்றதும் ஒன்னுதான், நம்பலன்னா கொஞ்சம் பொறு” எனக் கூறி ஃபோனை ஆன் செய்து கொடுத்தான் ருத்ரதீரன்.  அதில் இருந்த ஒவ்வொன்றையும் சொல்லிக் கொடுக்க ஆந்தைப் போல விழித்துக் கொண்டிருந்த மைவிழி,

“அது சரி இதைப் பத்தி ஏன் என்கிட்ட சொல்றீங்க….?” எனக் கேட்டாள்.

“எஸ் இதுல ரெண்டு ஃபோன் இருக்கு ஒன்னு உனக்கு இன்னொன்னு உங்க அப்பாவுக்கு..” என்றான் ருத்ரதீரன்.

“எங்களுக்கா…., ஏன்.? இதுலாம் எங்களுக்கும் வேணாம்” என்றாள் அவள்.

“நீ என்னோட ஷூட்டிங்க்கு வந்தா நிறைய நாளைக்கு உங்க ஊர்ப் பக்கம் உன்னால வர முடியாது.  சோ உங்க அப்பாவை பாட்டியை பார்க்காம இருக்குறது கஷ்டம் தானே அதான் இந்த ஃபோன்” என்று கூறினான்.

“அப்படியா இதை வைச்சு பார்க்க முடியுமா…”

“எஸ் நான் இந்த ரெண்டு ஃபோன்லையும் வாட்ஸ்ஸப் திறந்திருக்கேன் சோ நீங்க வீடியோ கால் பண்ணி பேசலாம்” என்றான்.

“வாஸ்தா…. அப்படின்னா என்ன யோசியம் பார்க்குறதா…  அந்த மந்திரத்தை வைச்சிதான் பார்க்க முடியுமா” என மைவிழி கேட்க,

“அம்மா தாயே இதுக்கு மேலே என்னால உனக்கு ஒன்னும் விளக்கமா சொல்ல முடியாது இங்கே இருக்குற பச்சை கலரை அமுக்கு போதும் இந்தா இதைக் கொண்டு போய் உங்க அப்பாகிட்ட கொடுத்து அவரையும் இதையே அமுக்க சொல்லு” என்று கையில் இருந்த மற்றைய செல்ஃபோனை கொடுத்தான் ருத்ரதீரன்.

“அப்பாகிட்டவா….. வேணாம் வேணாம் இதைக் கொண்டு போய் சாராயக் கடையிலே கொடுத்து குடிச்சுடுவார்” என தலையை ஆட்டிக் கொண்டு பதிலளிக்க,

“அப்படின்னா உன்னோட பாட்டிக்கிட்ட கொடு அவங்க வைச்சுக்கட்டும்” என்று தீரன் கூற,

வாயினை கையால் மூடியவாறு சத்தம் மட்டும் கேட்கும் வகையில் சிரித்த மைவிழி,

“பெரிய பெரிய படிப்புலாம் படிச்சுட்டு இப்படி யோசிக்காம பேசுறீங்களே.., உங்களை பார்த்தாலே பாவமா இருக்கு” என்று மீண்டும் நகைத்தாள் மைவிழி.

மைவிழி தன்னை பார்த்து திடீரென ஏன் இவ்வாறு சிரிக்கிறாள் என அறியாமல் நின்ற ருத்ரதீரன் அவளைப் பார்த்து,

“ஏன் இப்படி பேசுற…. எதுக்காக என்னை பார்க்க பாவமா இருக்குன்னு சொல்ற” எனக் கேட்டான்.

“இப்படி உலகம் தெரியாம இருக்குறீங்களே அதான் அப்படி சொன்னேன், ஏன்னா எங்க பாட்டிக்கு இதுப் பத்திலாம் தெரியாது வயசான காலத்தில அவங்ககிட்ட இதைக் கொடுக்க சொல்றீங்களே…., என்னை மாதிரின்னாலும் பரவாயில்லை…” என்று கூறினாள்.

அவள் கூறி முடித்து மீண்டும் சிரிக்க பட்டென அவளது கையினைப் பிடித்து திருப்பிய ருத்ரதீரன்,

“ஆமா இவ பெரிய மார்க் மச்சாள். அப்படியே எல்லாம் தெரிஞ்சு வைச்சிருக்கா.., வாட்ஸ்ஸாப்பை கொண்டு வாஸ்து பார்க்குற நீ என்னைப் பார்த்து சிரிக்கிறியா.., உன்னை..” என அழுத்தம் கொடுக்க,

“அம்மாஆஆ ஹா வலிக்குது வலிக்குது” என்றுக் கத்தியவள்,

“திரும்பவும் நீங்க தப்பா தான் சொல்றீங்க என்னோட மாச்சான் ரங்கன் தான். பார்க்க இல்லை” என்றாள்.

“இப்ப எல்லாம் புரியும் பார்..” என்று தலையில் தட்டிய ருத்ரதீரன் அவளது பாட்டியிடம் ஃபோனைக் கொடுத்து அதை பயன்படுத்துவது பற்றியும் சொல்லிக் கொடுக்க கூறினான்.

அவளும் தன் பாட்டியை தன் ஆசை ஆட்டு குட்டிகளையும் பார்க்கலாம் என நினைத்து துள்ளிக் குதித்துக் கொண்டு வீட்டுக்குச் சென்றாள்.

மைவிழியின் விளங்கிக் கொள்ளாத தன்மையும் குறும்புக் கார தனமும் அவனை கோபத்தை தூண்டாமல் சிரிப்பையே தூண்டுவதாக இருந்தது.

மைவிழியோ வீட்டுக்கு சென்று பாட்டி, அப்பா அயலவர்கள் அவளது குட்டி குட்டி நண்பர்கள் மற்றும் ஆட்டுக்குட்டி அனைத்தையும் பார்த்து செல்லும் விடயத்தை கூறினாள். இதன் போது பலர் பல விதமான அறிவுரைகளையும் வாழ்த்துக்களையும் கூறினார்கள் ஆனால் நம் நாயகியை பற்றிதான் தெரியுமே அனைத்தையும் விளையாட்டாக எடுத்துக் கொள்ள மதியம் கடந்து மாலை தொடங்கும் நேரம் ஊரைவிட்டு புறப்பட தயரானாள்.

அனைத்தையும் எடுத்துக் கொண்டு வந்த மைவிழியை தன் காரில் ஏற்றினான் ருத்ரதீரன்.

ஊரைவிட்டு வெளியே செல்லும் வரை தான் இருந்த அனைத்து இடங்களையும் காரின் கண்ணாடியில் நாடியை வைத்து பாலை பார்க்கும் பூனைப் போல ஏக்கத்துடன் பார்த்தவாறு இருந்தாள்.

அவளின் நிலை கண்டு தீரன் அனைத்தையும் புரிந்துக் கொண்டு மைவிழியின் மனநிலையை மாற்ற அவளோடு சாதரணமாக பேசத் தொடங்கினான்.

“என்ன இப்படி பார்த்துகிட்டு இருக்க ஏன் இதுக்கு முதல் இந்த ஊரைப் பார்த்ததில்லையா..” என்றான்.

“இந்த ஊர்ல தான் நான் பிறந்து இருபது வருஷமா இருக்கேன் இதுலாம் பார்க்காம இருப்பனா..?”

“அப்புறம் ஏன் இப்படி பார்த்துகிட்டு வர்ற?”

“இல்லை இனி எப்போ இங்கே வருவேன்னு தெரியலை அதுதான் கொஞ்சம் கவலையா இருக்கு” என்று கலங்கிய படி கூற,

“ இந்த படம் எவ்வளவு வேகமா முடியுதோ அவ்வளவு வேகமா நீ வீட்டுக்கு வந்திடலாம், அதோட இப்ப தான் வீட்டுல ஃபோன் இருக்குல்ல அடிக்கடி பேசு” என்றான் ருத்ரதீரன்.

“ம்ஹும் பாட்டி கையிலே அதைக் கொடுக்க பாக்கு உடைக்க கொண்டு வந்தியான்னு கேட்குறாங்க..?, பாருங்களேன் அதை வைச்சு ஒரு நாள் கட்டாயமா பாக்கு உடைப்பாங்க” என்று கூறி புன்னகைக்க ருத்ரதீரனும் சிரித்தான்.

“அது சரி உனக்கு யார் மைவிழின்னு பேர் வைச்சது….”

“அதுவா நான் தான் எனக்கு பேர் வைச்சேன்” என்றாள்.

“நீயா அது எப்படி….” என கேட்க,

“என்ன சொன்னாலும் நம்புறீங்க நீங்க ரொம்ப நல்லவர் தான்” என கைதட்டிக் கொண்டு சிரித்துக் கொண்டே,

“எனக்கு என்ன தெரியும் நான் சின்ன குழந்தையா இருக்கும் போதே வைச்சிட்டாங்க” என்றாள்.

“ம்ம்ம் உன்னோட பேரை சொல்றதுக்கே கஷ்டமா இருக்கு..” என்றான் ருத்ரதீரன்.

“ஆமா ஆமா அப்படிதான் ஊர்ல எல்லாரும் சொல்லுவாங்க அதுக்காக என்னை விழின்னு தான் கூப்பிடுவாங்க” என்றாள்.

“நோ நோ அதுவும் நல்லா இல்லை நாம வேணும்னா வேற பேர் வைப்பமா”

“முடியாது முடியாது.. அம்மாச்சிக்கு தெரிஞ்சா திட்டுவாங்க” என அவள் மறுக்க,

“லூசு நான் உன்னை கூப்பிடுறதுக்காக மட்டும் ஒரு பேர் வைப்போம்னுதான் சொன்னேன் மத்தபடி நீ பேரை மாத்த வேணாம்” என்றான் ருத்ரதீரன்.

“அப்படின்னா சரி…., என்ன பேர் வைக்கலாம்..?” என தன் நடுவிரலைக் கொண்டு நாடியில் வைத்து சிந்தித்தாள் மைவிழி.

“ஹா தேன்மொழின்னு வைப்போமா..? இல்லை இல்லை நல்லா இருக்காது..” என கேள்வியை கேட்டு அவளே பதிலையும் கூறினாள்.

“அம்மு என்ற பேர் எப்படி இருக்கு..” என ருத்ரதீரன் கேட்க,

“வேணாம் வேணாம் நல்லா இல்லை..” என்றாள் மைவிழி.

“ஏன் நல்லா இல்லை…”

“எனக்கு பிடிக்கல அதான் வேணாம்னு சொல்றேன்”

“பேரை கூப்பிடப் போறது நான்தானே அப்படின்னா எனக்கு பிடிச்ச மாதிரி தான் பேர் வைப்பேன். அம்மு நல்லாதான் இருக்கு.” என்றான் ருத்ரதீரன்.

“நான் இதை ஏத்துக்க மாட்டேன், வேற அழகான பேரை வைங்க” என்று சினுங்க,

“ஓவரா பேசாத பிறகு முனியம்மான்னு தான் கூப்பிடுவேன்” என அவன் கூற அதற்கு அவளும் நக்கலாக பேச,  நேரம் சென்றதும் தெரியவில்லை அவளது சோகம் சென்றதும் தெரியாமலே போனது.

அவளுடைய முகமும் அவனுடைய பேச்சினால் மலர்ந்து போனது.

அவளுடைய இந்த மகிழ்ச்சி நிலைக்குமா…???