வஞ்சத்தில் முகிழ்க்கும் தாரகையே..!!

வஞ்சம் 31

நடந்த அனைத்து விடயங்களையும் ஒன்று விடாமல் கூறி முடித்தவன் தனது கண்களில் குளம் கட்டியிருந்த கண்ணீரை கண்களை மூடி உள் இழுத்துக் கொண்டு,

“இப்போ சொல்லு ஸ்ரீ நிஷா நான் நடந்த எல்லாவற்றையும் ஒன்று விடாமல் சொல்லிவிட்டேன்.. இனி நீ தான் ஒரு சரியான முடிவு எடுக்கணும்..
நான் செய்த தப்புக்கு தண்டனை ஏதாச்சும் கொடு நான் முழு மனதுடன் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்…

ஆனா என்ன விட்டு மட்டும் போய்விடாதே.. திரும்பவும் இந்த பிரிவை என்னால தாங்க முடியாது… அதோடு ஆதிராவையும் முத்து என்னால பிரிந்து வைக்க முடியாது எத்தனை வருஷமா நான் என்னோட ஆதிராவையும் உன்னையும் பிரிந்து இருந்திருக்கேன்..

அவளோட குழந்தை பருவத்தில் இருந்து இப்ப வரைக்கும் அவள் செய்த சேட்டைகள் சிறு சிறு குறும்புகள் தவழ்ந்தது, நடந்தது முதல் முதலாக பேசிய வார்த்தை இதெல்லாம் நான் கேட்க எனக்கு கொடுத்து வைக்கல…

இனியாவது என்னோட பிள்ளையோட வாழ்க்கை பயணத்தில் நான் ஒரு தோழனா அவளுக்கு கை கொடுக்கணும்னு ஆசைப்படுறேன்.. ப்ளீஸ்.. நீ அதை மட்டும் என்கிட்டே இருந்து பறிச்சுராத ப்ளீஸ்..

இதுல ஒரே ஒரு உண்மையை மட்டும் நீ நல்லா புரிஞ்சுக்கணும் உன்னைய விரும்பினது தான் முழுக்க முழுக்க நான் செய்த அனைத்து பாவத்திற்கும் மூல காரணமே உன்னை நான் ரொம்ப ரொம்ப டீப்பா லவ் பண்ணி தொலைச்சுட்டேன்…

அந்த ஆழமான காதல்தான் என்னை இதுவரைக்கும் கொண்டு வந்தது என்னை ஒரு ராட்சசனா மாத்தினது..

ஸ்ரீநிதி செய்த தப்புக்கு நான் உன்னை பழிவாங்கி இருக்கக் கூடாதுதான்.. உன்னால என்ன மன்னிக்க முடியாது ஆனா ஆதிராவுக்காகவாவது என்னை நீ மன்னிச்சுடேன் அவளுக்கு எதிர்காலத்துல அப்பான்னு ஒரு துணை தேவை ஆதிரா வளர வளர அப்பா இல்லை என்று சொல்லி அப்பாவின் பாசத்துக்காக ஏங்கித் தவிக்கத் தொடங்கிடுவாள்..

என் பொண்ணு அப்பா இல்லாத அனாதையா இந்த சமூகத்தில் வளர கூடாது நான் பட்ட கஷ்டம் என் பொண்ணு படக்கூடாது..” என்ற அவன் கூறிக் கொண்டிருக்கும் போதே அவனது கண்ணில் இருந்து ஒரு துளி நீர் கீழே விழுந்தது.

“என்னை ஏற்றுக்கொள் ப்ளீஸ் உன்னோட வாழ்க்கையிலாவது எனக்கு இடமில்லாமல் போனாலும் பரவாயில்லை ஆதிராவோட வாழ்க்கையில நான் தந்தையாக இணைந்து வாழ வேண்டும் என்று ஆசைப்படுறேன்..

என்னோட அம்மாவின் இறப்புக்கு காரணமானவள பழி வாங்கணும் என்றதால தான் நான் இவ்வளவு கொடூரனாக மாறினேன்.

உண்மையில் சொல்லு ஸ்ரீ நிஷா அம்மா இறப்பதற்கு ஒரு பொண்ணு தான் காரணம் அந்த பொண்ணு அம்மாவ கேவலப்படுத்தி அவமானப்படுத்தி அந்த வேதனை தாங்க முடியாமல் தான் அம்மா இறந்தாங்க என்று நான் அறிந்தால்..

அந்த பொண்ணு மேல எனக்கு வெறுப்பு வரும் தானே.. எங்க அம்மாவை கொண்டவளை கொல்லனும் என்ற வெறி மனதுக்குள் தோன்றும் தானே..” என்று நியாயத்தை ஸ்ரீநிஷாவிடமே கேட்டான்.

ஸ்ரீநிஷா அவன் கூறியது அனைத்தையும் கையை கட்டிக்கொண்டு கேட்டுக் கொண்டிருந்தவள் அவன் அவளிடம் நியாயத்தை கேட்க மெல்ல வாய் திறந்தாள்.

“இளஞ்செழியன் உங்க பக்க நியாயத்தை நீங்க சொல்லிட்டீங்க பட் என் பக்கம் சொல்லுறதுக்கு ஒண்ணுமே இல்ல.

நான் அன்னைக்கே எல்லா விஷயத்தையும் சொல்லிட்டேன் என்னோட முடிவுல எந்த மாற்றமும் இல்லை குழந்தை வந்துடுச்சு குழந்தைக்காக என்னை ஏற்றுக் கொள் என்று சொல்லுவதெல்லாம் சின்ன புள்ளத்தனம்.

உங்க அம்மா இவ்வளவு தைரியமா உங்களை வளர்த்தார்களோ அதைவிட 100 மடங்கு அதிகமா நான் என் புள்ளைய வளர்ப்பேன் இப்படி ஒரு அப்பா இருக்கிறதா என் பிள்ளைக்கு தெரிய வேணாம் என்ன தான் நீங்க நியாயம் சொன்னாலும் எனக்கு நீங்க செய்தது அநியாயம் தான் ஸ்ரீநிதி அப்படி செய்ததாகவே இருக்கட்டும்.

ஒரு பெண்ணின் கற்பின் மீது எப்படி நீங்க கை வைக்கலாம் அதுவும் அத்துமீறி.. அது மிகப் பெரும் தவறு. பெண்ணின் பலவீனம் தான் கற்பு என்று நினைத்துவிட்டீர்களா? ஆண்களை ஏன் கடவுள் மிகவும் பலமானவனாக படைத்தான் என்று தெரியுமா..?

பெண்களை பாதுகாக்க வேண்டும் என்று தான் இப்படி துன்புறுத்த அதனையே ஆயுதமாக பயன்படுத்த வேண்டுமென்று கடவுள் நினைத்திருக்க மாட்டார்.

அப்படிப்பட்ட விஷயத்தை நீங்க எப்படி இவ்வளவு கீழ் தரமா பயன்படுத்துறீங்க என்னோட அனுமதி இல்லாம என்னோட உடலை தொட நீங்க யாரு..?

எப்படி என்னால உங்கள முடியாது.. எத்தனை நாள் படுக்கையில் நான் புழுவை போல சித்திரவதைகளை அனுபவித்திருப்பேன்..

அப்போ அழுத அழுகை எல்லாம் உங்களோட காதுல கேட்கவில்லை தானே.. இவ்வளவு செய்துட்டு எப்படி எந்த மூஞ்ச வச்சுட்டு வந்து என்கிட்ட மன்னிப்பு கேக்குறீங்க.. உங்கள மன்னிக்கவே முடியாது.

உங்களை நினைக்கவே அருவருப்பா இருக்கு..
உங்க மேல ஒரு சிறிய அன்பு இருந்தாலும் பரவால்ல எனக்கு உங்க மேல இருக்குறது முழுக்க முழுக்க வெறுப்பு மட்டும் தான் அந்த வெறுப்பு வந்து ஆதிராவை பாதிச்சிருமோன்னு எனக்கு பயமா இருக்கு..

உங்களோட சேர்ந்து வாழ சான்ஸ் இல்லை ஆனால் நீங்கள் கடைசியா சொன்னீங்க அம்மாவை கொன்ன பெண்ணை நான் தண்டித்து இருக்கணும்னு சொல்லி நீங்க தண்டிப்பதற்கு எவ்வளவு வழி இருக்கு நீங்க தெரிவு செய்த வழி பிழை நீங்க போலீஸ்ல கம்ப்ளைன்ட் பண்ணி இருக்கலாம்..

தண்டனை கொடுக்கிறதுக்கு பல வழிகள் இருக்கு எனக்கு விளங்குது என் குழந்தையை நான் எப்பவும் எந்த ஒரு சின்ன விஷயத்திலும் அவளிடம் எந்த கோபத்தையும் வெளிப்படுத்தினதில்லை.

என்னோட வாழ்க்கைக்கு ஒரு அடையாளத்தை கொடுத்திருக்கிறாள் ஆதிரா. என்னோட வாழ்க்கையின் முழு அர்த்தம் அவள் தான்.

அம்மா அந்த அம்மா என்ற அடையாளத்தை அவள் எனக்கு பரிசாகத் தந்திருக்கின்றாள். நான் அவளை ரொம்ப ரொம்ப பாசமா தான் பாத்துக்குறேன் நீங்க கவலைப்பட தேவையில்லை.

என்னோட பிள்ளைக்கு அப்பா என்கிற உறவே தேவையில்லை நான் எல்லாமாய் இருந்து என்னோட பிள்ளையை பாதுகாப்பாக வளர்ப்பேன்.

எனக்கு அந்த நம்பிக்கை இருக்கு அந்த உறுதியும் இருக்கு கடவுள் அருளாலே என்னோட புள்ளைய நான் நல்லபடியா வளர்த்தெடுப்பேன்.

ஒரு பயமும் உங்களுக்குத் தேவையில்லை அதோட எங்களுக்காக நீங்க கஷ்டப்படவும் தேவையில்லை உங்க வேலை எதோ அதை பார்த்துக்கொள்ளுங்கள் நான் இதை உங்கள் மேல் இருக்கிற கோபத்துல சொல்லல நான் நிதானமாக இந்த முடிவை எடுத்தேன்.

எனக்குத் தெரியும் நீங்க எப்படியும் என்னை கண்டுபிடித்து விடுவீங்கன்னு நீங்க கண்டுபிடிக்கும் வரையும் அந்த நாட்கள நான் எண்ணிக் கொண்டுதான் இருந்தேன்.

நீங்க கேட்கும் கேள்விகளுக்கு நான் தெளிவான பதில் சொல்லணும்ல்ல இப்ப அதுக்கான தருணம் வந்துட்டு உங்கள்ட்ட இருந்து இன்னும் என்னால ஓடி ஒழிய முடியாது.

ஆதிரா இளஞ்செழியன் என்கின்ற கொடூரனின் மகளாக வளரத் தேவையில்லை வளரவும் வேண்டாம்.. போனதெல்லாம் போகட்டும் உங்க நிழல் கூட அவள் மேல படக்கூடாது ப்ளீஸ் எனக்காக இந்த ஒன்ன மட்டும் செஞ்சிடுங்க அடுத்தது இனிமே இப்படி என்னைய ஃபாலோ பண்ணி தொல்லை பண்ண வேணாம் நீங்க என்னதான் தலைகீழாக நின்றாலும் என்னோட முடிவுல எந்த மாற்றமும் இல்லை..” என்று கூறி முடித்துவிட்டு பெருமூச்சு ஒன்றை விட்டாள்.

“அப்போ இதுதான் உன்னோட கடைசி முடிவா..? ஸ்ரீநிஷா என்னோட தப்புக்கு மன்னிப்பே இல்லையா..?” என்று முழங்காலில் இருந்து அவனது வதனத்தை கைகளால் மூடி அழத் தொடங்கினான்.
ஸ்ரீ நிஷா கூறிய அனைத்து விடயங்களும் சரியானது இதிலிருந்து எப்படி அவன் அவளுடன் இணைவது என்று புரியாமல் அழுதான்.

ஒரு ஆண்மகன் அதுவும் பொது இடத்தில் இவ்வாறு கண்ணீர் சிந்துவது சரிதானா என்று அவனது நெஞ்சம் அப்போது அதனை எண்ணிப் பார்க்கவில்லை அவளிடம் இருந்து எப்படியாவது தன்னுடைய தப்புக்கு மன்னிப்பு யாசிக்க வேண்டும் என்று அந்த மனம் கதறி அழுதது.

“ப்ளீஸ் இளஞ்செழியன் இப்படி அழுது நாடகம் ஆட வேண்டாம் நீங்க என்னதான் செய்தாலும் உங்களை ஏத்துக்க முடியாது ரோட்டுல திரியிற பொறுக்கிகளுக்கும் உங்களுக்கும் என்ன வித்தியாசம் பொண்ணுங்கள பலவந்தமா பலாத்காரம் பண்ற எல்லாருமே என்னோட கண்ணுக்கு பொறுக்கிகள் தான் நீங்களும் அப்படித்தான் எனக்குத் தெரியுறீங்க உங்களோட பிஹேவியராலதான் நீங்க இப்படி ஆனீங்க உண்மையிலேயே நீங்க எனக்கு நல்ல விஷயம் செய்யணுமுன்னு நினைச்சீங்கன்னா என் கண்ணு முன்னாடி இனிமே வராதீங்க எனக்குன்னு இருக்கிற நிம்மதியே தயவுசெய்து கெடுக்காதீங்க ப்ளீஸ்..” என்று ஸ்ரீ நிஷா நிதானமாகக் கூறினாள்.

“ஓகே ஆதிராவுக்காக நீ என்னை ஏற்றுக் கொள்ளத் தேவையில்லை ஆனால் எப்போதும் உனக்காக நான் காத்திருப்பேன் உன்ன விட வேற ஒருத்தியே என்னால மனசுல நினைக்க கூட முடியாது இந்த வாழ்க்கையில நீ மட்டும் தான் வேற யாருக்கும் இடமில்லை.

ஓகே உனக்கு எப்ப என்ன மன்னிக்கணும் என்று தோணுதோ அப்ப மன்னிச்சுக்கோ நீ மன்னிக்கும் வரைக்கும் நான் உனக்காக எப்போதும் காத்திருப்பேன்.

இதே இளஞ்செழியனாக உன்னோட காதலனாக, உன்னோட புருஷனாக, ஆதிராவின் அப்பாவாக எப்போதும் நான் காத்திருப்பேன்..” இன்று நெஞ்சில் கை வைத்துக் கூறினான்.

“ரொம்ப சந்தோஷம் அப்படி ஒரு நிலைமை வரவே வராது எனக்காக வெயிட் பண்ணி உங்க வாழ்க்கையை நீங்க கெடுத்துக்கொள்ள வேணாம் இளஞ்செழியன் பாய்.. எனக்கு பிளைட்டுக்கு லேட் ஆகுது..” என்று கூறிக்கொண்டு தொலைவில் விளையாடிக் கொண்டிருந்த ஆதிராவை தேடிச் செல்ல ஆதிரா அழகாக ஊஞ்சலாடிக் கொண்டிருந்தாள்.

அவளை அழைத்துக்கொண்டு காரில் ஏறிச் சென்றாள்.
இளஞ்செழியன் அசைவற்று அதே இடத்தில் இருந்து கொண்டு ஸ்ரீநிஷா, ஆதிராவை இருவரின் உருவத்தையும் மனதுக்குள் உள்வாங்கி சேமித்து வைத்துக் கொண்டான்.

அவனது இதயமோ பாரமாக இருந்தது ஸ்ரீநிஷா இவ்வாறு நடந்து கொள்வாள் என்று அவன் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை..

எப்படியாவது ஆதிராவை காரணம் காட்டியாவது அவளுடன் வாழ்வில் இணைந்து கொள்வோம் என்று அல்லவா நினைத்திருந்தான்.

அவன் கட்டிய மனக்கோட்டைகள் அனைத்தும் உடைந்து தவிடு பொடியாகிப் போயின. மீண்டும் நரகத்திற்குள் செல்வது போல அவனுக்கு தோன்றியது.

ஏன் வாழ்கிறோம் எதற்கு வாழ்கிறோம் என்றெல்லாம் அவனது எண்ணங்கள் அலைபாய்ந்தன. ஆதிராவின் பால் மனம் மாறாத முகம் அவனது கண்களில் வந்து வந்து போனது.

நாம் ஒன்று நினைக்க ஆண்டவன் ஒரு கணக்கு போடுவது போல.. இளஞ்செழியன் வாழ்க்கையில் அவனது மாறுபட்ட எண்ணங்களால் பல எண்ண முடியாத அசம்பாவிதங்கள் நடந்தேறிவிட்டது.

அவனது பழிவெறி அவனது வாழ்க்கையையே தலைகீழாக திருப்பிப் போட்டு விட்டது. எதனையும் அலசி ஆராய்ந்து அவன் செய்திருந்தால் இப்படியான ஒரு இக்கட்டில் மாட்டியிருக்க மாட்டான்.

எல்லாம் இருந்தும் அவன் செய்த பிழையால் அனாதையாக, நடைபிணமாக வாழத் தொடங்கி இருந்தான்.
ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையும் இப்படித்தான் ஏதோ ஒரு சிறு பிழை அல்லது அவர்களது அறியாமை அவர்களை வேறொரு பாதையில் செல்ல காரணமாக அமைந்துவிடும்.

சில பேருக்கு அது விதி வசத்தால் அமைந்துவிடும். சில பேர் அவர்களது குணத்தினாலேயே அவ்வாறு வேறு பாதையில் சென்று விடுவர்.

ஹாய் பிரண்ட்ஸ் இந்த அத்தியாயத்துடன் கதை நிறைவடைந்து விட்டது.

அடுத்த எபி லாக் உடன் வருகின்றேன்…

கதையைப் படித்துவிட்டு உங்களது கருத்துக்களை என்னுடன் பகிரவும்…

உங்கள் அன்புத் தோழி

இயல் மொழி 😍😍😍

வஞ்சம் 30

“அதுக்கு அப்புறம் தான் நான் அடுத்த நாள் இந்தியா வந்து இறங்கியதும், அம்மா இறந்துட்டாங்கன்னு ராமையா கால் பண்ணினதும் அவ்வளவு தான் நடந்தது..” என்று விடயங்கள் ஒவ்வொன்றையும் ஸ்ரீநிஷாவிற்கு இளஞ்செழியன் கூறிக் முடித்தான்.

ஸ்ரீ நிஷா எழுந்து தனது ஹேண்ட் பேக்கை எடுத்துக்கொண்டு,

“சரி முடிஞ்சுதா நான் போயிட்டு வரேன்..” என்று கூறிக்கொண்டு நடக்க ஆரம்பிக்க,

“இரு ஸ்ரீநிஷா நான் இப்போ சொன்னதுல உனக்கு ஏதாவது புரிஞ்சுதா..?” என்று இளஞ்செழியன் கேட்க புருவத்தை சுருக்கியபடி,

“என்ன.. என்ன புரியணும்..?” என்று ஸ்ரீ நிஷா கொஞ்சம் குரலை உயர்த்திப் பேசினாள்.

“என்னோட தப்பான புரிதலால தான் இவ்வளவு பிரச்சனையும் வந்தது அம்மா உன்னோட பிரண்டு ஶ்ரீநிதியைத்தான் புடிச்சிருக்குன்னு என்கிட்ட காட்டினாங்க

ஆனால் எனக்கு அந்த போட்டோல பிடிச்சிருந்தது உன்னைத்தான் என்ன ஒரு கோஇன்சிடென்ஸ் ரெண்டு பேருக்கும் ஒரே ஒரு எழுத்து தான் பெயரிலே வித்தியாசம் அதனால தான் இவ்வளவு பிரச்சனையும், அதோட ரெண்டு பேரும் அந்த போட்டோல ஒரே டிரஸ் தான் சேம் கலர்ல போட்டு இருக்கீங்க…”

“அப்படியா..?” என்று ஸ்ரீ நிஷா கிண்டலாகக் கேட்க,

“அப்படித்தான் நீ நம்புறியோ இல்லையோ இந்த போட்டோவை பாரு இதுல ரெண்டு பேரும் ஜெலோ சுடிதார் தான் போட்டு இருக்கீங்க..” என்றவுடன் தான் அன்று ஸ்ரீநிதி தனக்கு வாங்கி வந்து பரிசாக தந்த மஞ்சள் நிற சுடிதாரை அப்போதுதான் அந்த போட்டோவில் பார்த்தாள்.

இருவரும் ஒரே மாதிரியே கோயிலுக்கு செல்வோம் என்று இருவரும் ஒன்றாக ஒரே நிற சுடிதாரை போட்டுக்கொண்டு புறப்பட்டுச் சென்றது அப்போது தான் அந்த புகைப்படத்தை பார்க்க ஞாபகம் வந்தது.

“நீங்க போட்டிருந்த ஒரே நிற உடையும் உங்களுடைய பெயரும் தான் இப்படி ஒரு அசம்பாவிதம் நடக்கக் காரணம்..
என்னோட அம்மாவின் சாவுக்கு நீ தான் காரணம் என்று நினைத்து நான் உன்னை இப்படி சித்திரவதை பண்ணிட்டேன்.. தப்புதான்..”

“சரி உங்க அம்மா பொண்ணு கேட்க வந்து கேட்டாங்க… ஸ்ரீநிதி பிடிக்கலைன்னு சொல்லிட்டா இதுல என்ன இருக்கு அவளுக்கு பிடிக்கலைன்னா பிடிக்கலைன்னு தானே சொல்லுவா அதுக்கும் உங்க அம்மா சாகுற வரைக்கும் ஏன் போகணும் அதுக்கு உங்க அம்மாவோட சாவுக்கும் என்ன சம்பந்தம்..”

“குட் கொஸ்டின் இதுல தான் டுவிஸ்டே இருக்கு இந்த உன்னோட பிரண்டு இருக்கா இல்ல அவ செய்த காரியம் என்ன தெரியுமா எங்க அம்மா பொண்ணு கேக்க போன நேரம் எங்க அம்மாவ அவமானப்படுத்தி அனுப்பி இருக்காள்..” என்று முகத்தில் கோபக்கனல் பொங்க இளஞ்செழியன் கூறினான்.

“சீச்சீ அப்படி செய்ய சான்சே இல்ல ஸ்ரீநிதி ரொம்ப நல்ல பொண்ணு..”

“எங்க அம்மாவோட ஃப்ரெண்டு கிருஷ்ணவேணி ஆண்டியும் போய் இருக்காங்க அவங்க இரண்டு பேரும் சேர்ந்து தான் சம்பந்தம் பேச போனாங்க.. போன இடத்துல ஸ்ரீ நிதியும் அவங்களோட அப்பாவும் தேவை இல்லாம பேசி இருக்காங்க..”

“இதெல்லாம் உங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்..”

“நீ எனக்கு சாப்பாட்டுல விஷம் வச்ச அன்னைக்குத் தான் எனக்கு எல்லா விஷயமும் தெரியும். கிருஷ்ணவேணி ஆன்ட்டி ஹோட்டலுக்கு வந்து இருந்தாங்க
அப்போது நடந்த எல்லா விஷயத்தையும் என்கிட்ட சொன்னாங்க

என்கிட்ட தெரிய கூடாதுன்னு அம்மா கிருஷ்ணவேணி ஆன்ட்டி கிட்ட சொல்லி இருக்காங்க அதனால தான் அம்மா இறந்த நேரம் வீட்ட வந்த கிருஷ்ணவேணி ஆன்ட்டி எதுவும் என்கிட்ட சொல்லல..

நீயும் ஸ்ரீநிதியும் இருக்கிற போட்டோவ போன்ல பார்த்த பிறகு தான் இவள எப்படி உனக்குத் தெரியும் என்று கோபமாக கேட்டு அனைத்து விடயத்தையும் சொன்னாங்க..

அதை உன்கிட்ட சொல்லத்தான் நான் வந்தேன் ஆனால் நீ விஷம் வச்சதால…” என்று கூறியதை நிறுத்திவிட்டு கைகளை விரித்து எல்லாம் நடந்து முடிந்து விட்டது என்பதை செய்கையில் காட்டினான்.

“ஓகே கிருஷ்ணவேணி ஆன்ட்டி உங்க கிட்ட என்ன சொன்னாங்க..” என்று நடந்த விடையங்களை அறிய ஆவல் கொண்டு கேட்டாள் ஸ்ரீ நிஷா.

அங்கு நடந்த விடயங்களை ஒவ்வொன்றாக மனதில் கனத்துடன் கூறத் தொடங்கினான் இளஞ்செழியன்.

பார்வதி தேவியின் கிருஷ்ணவேணியும், ஸ்ரீநிதியின் வீட்டை விசாரித்து அங்கு செல்ல ஹாலில் அமர்ந்திருந்த ஸ்ரீ நிதியின் தந்தை ராஜகோபால்,

“யார் நீங்க..?” என்று கேட்டார்.

‘வந்தவர்களை வாங்க.. இருங்க என்று உட்கார வைக்காமல் யார் நீங்க என்று விசாரிக்கின்றார்கள் என்ன கலாச்சாரமோ தெரியாது..’என்று மனதிற்குள் பார்வதி தேவி நினைத்துக் கொண்டவர்,

“நாங்க சென்னையில இருந்து வாரோம்.. நேரா விஷயத்த சொல்லிடுறேன்.. எனக்கு சுத்தி வளைத்து எல்லாம் பேசத் தெரியாது..

உங்க பொண்ணு கோயில் திருவிழாவுல பார்த்தேன்.. ரொம்ப பிடிச்சுருந்துச்சி அதுதான் பொண்ணு கேட்க வந்திருக்கோம்..” என்று நின்று கொண்டே வந்த விடயத்தை கூறியவர் அதன் பின்பு என்றாலும் உட்கார சொல்லுவார்களா என்று பார்த்தால் அவரோ கேள்வி கேட்பதிலேயே முன்முரமாக இருந்தார்.

“உங்களோட ஸ்டேட்டஸ் என்ன..? நீங்க எப்படிப்பட்ட குடும்பம்..?” என்று கேட்க,
அவர் அதைக் கேள்வியிலேயே பணத்தின் திமிர் அதீதமாய் காணப்பட்டது.

“நாங்களும் ஓரளவு பணக்காரர் தான் என்னோட மகன் இளஞ்செழியன் கனடாவில் பெரிய ஹோட்டல் நடத்துகின்றான்..

அதோட எங்களுக்கு இங்க சென்னையில ரெண்டு ஹோட்டல் இருக்கு.. இன்னும் ரெண்டு ஹோட்டல் கட்டி கொண்டு இருக்கிறோம்.. அடுத்த வருடம் அதையும் சிறப்பா தொடங்கிடுவோம்..” இன்று சந்தோஷமாக பார்வதி தேவி கூறினார்.

ராஜகோபால் இதெல்லாம் என்னுடைய வருமானத்திற்கு தூசி என்பது போல தோளில் உள்ள தூசியை கையால் தட்டி ஊதிக் காட்டியவர்,

“ஓ அப்படியா..? சரி நீங்க வந்து இருக்கீங்க.. இது யாரு உங்களோட ஃப்ரண்டா..? இருக்கட்டும்.. உங்களோட ஹஸ்பண்ட் எங்க..? அதாவது உங்களோட மகனுடைய அப்பா எங்க..?

பொண்ணு பாக்க வரும்போது அவரையும் கூட்டி வந்திருக்கலாமே..!” என்ற அவர் கிண்டலாக கேட்க,

சிறு தடுமாற்றத்துடன்,

“ இ..ல்ல்…ல.. அவர்..” என்று திக்கித் திணறி எதுவும் பேசாமல் தலை குனிந்தார் பார்வதி.

“என்னம்மா பேச வந்தத பேசாம அப்படியே நிக்கிறீங்க.. இல்லன்னா என்ன அர்த்தம் உயிரோடு இல்லையா இல்லன்னா உங்களுடன் இல்லையா..?” என அவர் கூற,

உடனே பார்வதி தேவியின் தலை நிமிர்ந்தது. கோபம் பொங்கிட,

“இதோ பாருங்க அவர் என்னோட இல்ல ஆனா என்னோட மகனை நான் ஒழுங்கா தான் வளர்த்து இருக்கேன்.. உங்களுக்கு விருப்பம் இருந்தா சம்பந்தம் பேசுவோம் இல்லனா வேணாம் நாங்க இப்பவே இங்கிருந்து போய்விடுகின்றோம்..” என்று அவர் கிருஷ்ணவேணியை பார்த்து,

“வா போகலாம்..” எனக் கிருஷ்ணவேணியின் கையைப் பிடிக்க,

“கொஞ்சம் பொறுங்க உங்க பாட்டுக்கு நீங்க வந்தீங்க பொண்ணு கேட்டீங்க நான் இல்லைன்னு சொல்லலையே..

ஆனா குடும்பத்தைப் பத்தியும் விசாரிக்க தானே வேணும் பொண்ண சும்மா கொடுக்க முடியுமா..? இருங்க என் பொண்ண கூப்பிடுறேன் அவ சம்மதிச்சா எனக்கும் சம்பந்தம் தான்…” என்று ராஜகோபால் கூற,

‘அப்பா எப்படி இருந்தா என்ன பொண்ணு நல்லா இருந்தா போதும் உன்னோட அப்பாவையா கட்டிக்கிட்டு என் பையன் கூட்டி போக போறான் பொண்ண தானே அவள் வரட்டும் கல்யாணத்துக்கு பிறகு இவருக்கு இருக்கு பூசை…’ என்று மனதிற்குள் கருவிக்கொண்டாள் பார்வதி தேவி.

ராஜகோபால் அழைத்ததும் உள்ளே இருந்து ஸ்ரீநிதி வெளியே வர, ராஜகோபால் கேலிப் புன்னகையுடன்,

“அம்மாடி இவங்க உன்ன பொண்ணு கேட்டு வந்திருக்காங்க ஏதோ நாலு ஹோட்டல் நடத்துறாங்களாம் உனக்கு விருப்பம்ன்னா சொல்லு அதோட.. பையனுக்கு அப்பா இல்லையாம் அதையும் சொல்லத்தானே வேணும்..” என்று கூறிவிட்டு பார்வதி தேவியை பார்த்து சிரித்தார்.

பார்வதி தேவியின் கிருஷ்ணவேணியும் நின்று கொண்டிருக்க அவர்களுக்கு முன் சோபாவில் காலுக்கு மேல் கால் போட்டு அமர்ந்து கொண்டு,

“என்னப்பா..? போயும் போயும் அப்பன் பேரு தெரியாதவனுக்காப்பா என்னைய கட்டி கொடுக்க போறீங்க அதுவும் ரெண்டு ஹோட்டல் சாரி.. சாரி.. நாலு ஹோட்டல் நடத்துறவனை எல்லாம் என்னால கல்யாணம் கட்டிக்க முடியாது… தயவுசெய்து வீட்டை விட்டு வெளியே போகலாம்..

எங்க வந்து யாரை பொண்ணு கேக்குறீங்க.. எங்க அப்பாட ஸ்டேட்டஸ் க்கு கால் தூசிக்கு வருவீங்களா.. கெட் லாஸ்ட்..” என்று ஸ்ரீநிதி கூறியவுடன் பார்வதி தேவியின் நெஞ்சில் நெருஞ்சி முள்ளு குத்தியது போல பெரும் வழி ஏற்பட்டது.

நெஞ்சை பிடித்துக் கொண்டு கிருஷ்ணவேணியின் பக்கம் சரியத் தொடங்கினார்.

அதைக் கணக்கிலும் எடுக்காத ராஜகோபால்,

“கல்யாணம் கட்டி பொண்ண மயக்கி சொத்தை வளைத்து போட்டுவிடலாம்ன்னு பாக்குறீங்களா..?”
ராஜகோபால் பேசும் வார்த்தைகளை கேட்ட கிருஷ்ணவேணிக்கு ஆரம்பத்திலேயே கோபம் எல்லை தாண்டி வரத் தொடங்கியது.

இருந்தும் பார்வதி தேவிக்காக அனைத்தையும் கேட்டுக் கொண்டு அமைதியாக இருந்தவர். பார்வதி தேவி நெஞ்சைப் பிடித்துக் கொண்டு சரியவும், இந்த வார்த்தைக்கு பிறகும் அமைதியாக இருந்தும் பிரயோஜனம் இல்லை என்று தெரிந்துவிட பார்வதி தேவியை தோளில் சாய்த்துக் கொண்டு,

“மிஸ்டர் என்ன இப்படி எல்லாம் பேசுறீங்க வந்தவங்களை வாங்க இருங்க என்று சொல்ற கலாச்சாரம் கூட இங்கே இல்லை..

அதுவும் உன்னோட மகள் அதுக்கும் மேல பெரியவங்களுக்கு முன்னுக்கு கால் மேல கால் போட்டு இருக்கிறா.. இப்படி ஒரு சம்பந்தம் எங்களுக்கு தேவையில்லை..

வந்தவங்களுக்கு ஒரு மரியாதை கொடுக்காத நீங்க எல்லாம் பணக்காரர்.. என்ன பணக்காரர் பணம் இருந்து என்ன பிரயோசனம் முதல்ல மனுஷங்களை மதிக்க பழகிக் கொள்ளுங்கள்.. இப்படி பட்ட குடும்பத்தில் பொண்ணு எடுக்க எங்களுக்கும் விருப்பமில்லை ஒன்ன நினைத்துக் கொள்ளுங்கள் பணம் இன்னைக்கு வரும் நாளைக்கு போகும் பழக்கவழக்கம் பண்பாடும் தான் முக்கியம்…

என்னோட தோழியை நீங்க ரொம்ப ஹர்ட் பண்ணிட்டீங்க இதுக்கெல்லாம் நீங்க பதில் சொல்லித்தான் ஆகணும்..” என்று அந்த வீடு அதிரும் வண்ணம் கிருஷ்ணவேணி கத்தினாள்.

பார்வதி தேவியோ எதுவும் பேச முடியாமல் கிருஷ்ணவேணியின் கையை பிடித்து அமர்த்தி அவளது பேச்சை நிறுத்த முயற்சி செய்தாள்.

“ஏய் என்னம்மா நானும் பாத்துகிட்டு இருக்கேன் ரொம்ப ஓவரா தான் துள்ளுற அது தான் கல்யாணம் பண்ணிக்க விருப்பம் இல்லை என்று சொல்லியாச்சில்ல இப்பவே வீட்டை விட்டு வெளியே போகலாம் இல்லன்னா வாட்ச் மேனைக் கூப்பிட்டு உங்கள மரியாதையோடு வெளியில அனுப்பி வைக்கவா உங்களுக்கு தான் எங்களோட மரியாதை ரொம்ப குறைச்சல இருக்கே..” என ஸ்ரீநிதி ஏளனமாகக் கூற,

பார்வதி தேவியோ பேச முடியாமல் கிருஷ்ணவேணியை வாயில் கைவைத்து எதுவும் பேச வேண்டாம் என்று தலையை ஆட்டி கூறிவிட்டு நாங்கள் செல்கின்றோம் என்று செய்கையில் கூறிவிட்டு கிருஷ்ணவேணியுடன் கை தாங்கலாக பார்வதி வெளியே சென்றார்.

காரில் ஏறியதில் இருந்து பார்வதிக்கு சொல்ல முடியாத வலி, வேதனை அனைத்தையும் அடக்கிக் கொண்டு கிருஷ்ணவேணியிடம் இது இளஞ்செழியனுக்கு தெரியக்கூடாது என்று மட்டும் கூறிவிட்டு வீட்டு வாயிலில் காரிலிருந்து இறங்கி சென்று விட்டார்.

பார்வதியோ அவர்கள் நடந்து கொண்ட விதத்தில் மிகவும் மன வருத்தப்பட்டார்.

அதோடு தனது வாழ்க்கையை அவதூறாகப் பேசியது அவருக்கு மேலும் துன்பத்தை வாரி இறைத்தது.

“இரவு முழுவதும் அதை எண்ணி எண்ணி உறங்காமல் அழுது கொண்டிருந்ததால் அதன் வேதனையில் தான் அவருக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வந்து இறந்து விட்டார்..” என அனைத்தையும் கூறி முடித்த இளஞ்செழியனின் கண்களில் கண்ணீர் குளம் கட்டிப் போயிருந்தது.