ஸ்ரீ வினிதா

முள் – 27 தன் கையைப் பிடித்து நிறுத்தியவள் முக்கியமான விடயத்தைப் பற்றி ஏதோ கூறப் போகிறாள் போலும் என அவன் நினைத்திருக்க அவளோ திடீரென முத்தத்தைக் கொடுத்து விட்டுச் சென்றதும் அவனுக்கு ஒரு கணம் எதுவுமே புரியவில்லை. சில நொடிகள் அதிர்ந்து நின்றவன் சுயம் அடைந்ததும் கோபத்தோடு அவளுடைய அறையைப் பார்த்தான். இப்போது என்ன செய்வது..? அவளை அழைத்துக் கண்டித்து வைப்பதா..? இல்லை எச்சரிப்பதா..? ஏற்கனவே மிரண்டு போய் இருப்பவளை இப்போது நானும் திட்டினால் இன்னும் […]

முள் – 26 விக்ரமுக்கு தலை உடைந்து ரத்தம் சொட்டத் தொடங்கியது. அத்தனை பேர் சுற்றி நின்றும் கூட யாரும் அவனுக்கு உதவ வராமல் போக பயந்தே போனான் விக்ரம். இதற்கு முன்னர் யாஷ்வினுடைய வீட்டில் அவனுடைய மனைவியுடன் ஒன்றாக இருந்த போதே எதுவும் செய்யாதவன் இப்போது மட்டும் என்ன செய்து விடப் போகின்றான் என்ற தைரியத்தில்தான் சாஹித்யாவின் மீது கை வைத்தான் அவன். ஆனால் அன்று அமைதியாக இருந்தவன் இன்று தன்னைப் போட்டு புரட்டி எடுக்கத்

முள் – 25 தியாவுடன் பேசியவாறு பிரிட்ஜில் இருந்த கறியை எடுத்தவன் சமைப்பதற்கு ஆயத்தம் ஆகிவிட சற்று நேரத்தில் அங்கே வந்த சாஹித்யாவோ “நானே சமைக்கிறேன்…” என்றாள். “உன்ன ரெஸ்ட் எடுக்கத்தானே சொன்னேன்.. நான் சொல்றத கேட்கவே கூடாதுன்னு இருக்கியா பாப்பா..?” என கண்டிப்புடன் கேட்டான் அவன். ‘மறுபடியும் பாப்பாவா..?’ என மனதிற்குள் சலித்துக் கொண்டவள், “எனக்கு இப்போ எவ்வளவோ வலி குறைஞ்சிடுச்சு.. நீங்களே பாருங்க நல்லா தானே நடந்து வந்தேன்..” என்றாள் அவள். “ஹ்ம்ம்..” என்றவன்,

முள் – 24 தாங்க முடியாத வேதனையை அடக்கப் போராடிக் கொண்டிருந்தவனைத் தன் வயிற்றோடு அணைத்துக் கொண்டாள் சாஹித்யா. அவன் துடித்தால் இவளுக்கும் உயிர் துடிக்கின்றதே. அவன் நேத்திரங்களில் உவர் நீர் வழிந்தால் இவளுக்கு உதிரமல்லவா நெஞ்சில் பெருக்கெடுக்கின்றது. என்ன செய்வது உயிருக்கு உயிராக நேசித்து விட்டாளே. அவள் உயிர் கண் முன்னே துடித்துக் கொண்டிருக்கும் போது அவளால் வேடிக்கைதான் பார்க்க முடியுமா..? அவன் வலியில் துடிப்பதைத் தாங்க முடியாது தாய்மை பெருக்கெடுக்க, சோபாவின் அருகே நின்றவாறே

முள் – 23 பரீட்சை முடிந்ததால் அவளுக்கு கல்லூரியில் இருந்து விடுப்பு கிடைத்திருந்தது. எப்போதும் கல்லூரி லீவு விட்டாலே மகிழ்ச்சியில் துள்ளிக் குதிப்பவள் இன்றோ தான் இருந்த மனநிலையில் கல்லூரி லீவு விடாமலேயே இருந்திருக்கலாம் என எண்ணத் தொடங்கி விட்டாள். உடலில் அடிபட்டதை விட அவளுடைய மனம்தான் மிகவும் காயப்பட்டிருந்தது. அதன் பின்னர் யாஷ்வினுடன் அவள் பேசவே இல்லை. அறைக்குள்ளேயே அடைந்து கிடந்தாள். குழந்தையை மட்டும் அவ்வப்போது வந்து கொஞ்சி விட்டுச் செல்வாள். தியாவை பார்க்காமல் பேசாமல்

முள் – 22 சிறிய பூச்சி ஒன்று சிலந்தி வலையில் சிக்கிக் கொள்ளுமே அந்த நிலையைப் போலத்தான் இருந்தது நம் நாயகனுக்கு. அடுத்து என்ன செய்வது எப்படி இந்தப் பிரச்சினையை நகர்த்திச் செல்வது என்று அவனுக்குப் புரியவில்லை. வேலையில் பிரச்சனையாக இருந்தால் அதற்கான தீர்வை நொடியில் கண்டு உடனடியாக தீர்த்துவிடும் வல்லமை அவனுக்கு உண்டு. ஆனால் பிரச்சனை முழுவதும் அவனுடைய வாழ்க்கையில் அல்லவா வரிசையாக வருகின்றது. அதனைத் தீர்க்கும் வல்லமையை கடவுள் தனக்கு கொடுக்கவில்லையோ என ஏங்கிப்

முள் – 21 அயலவர்களின் உதவியுடன் முதலில் சாஹித்யாவை கிணற்றுக்குள் இருந்து வெளியே கொண்டு வந்தவன் மீண்டும் உள்ளே இறங்கி நாய்க்குட்டியையும் கொண்டு வந்து சேர்த்திருந்தான். உடனடியாக சாஹித்யாவை மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லலாம் எனக் கூறியவர்களிடம் மறுத்தவன், அவளுக்கான முதல் உதவியை உடனே செய்ய சில நிமிடங்களிலேயே இருமியவாறு கண்களைத் திறந்தாள் அவள். விழிகளைத் துறந்த போதும் கூட அவளுக்கு நிதானம் திரும்பவே இல்லை. சாஹித்யாவைக் கண்டு தியாவோ வீறிட்டு அழத் தொடங்கிவிட்டிருந்தாள். பயந்து நடுங்கியவளை நொடியும்

முள் – 20 யாஷ்வினின் முயற்சியால் நன்றாகப் படித்து நன்றாகவே பரீட்சையை எழுதி முடித்திருந்தாள் சாஹித்யா. இன்று மாலை அவளை ஐஸ்கிரீம் பாருக்கு அழைத்துச் செல்வதாக அவன் கூறியிருக்க அவளுக்கோ அத்தனை ஆனந்தம். குளிர்களி என்றால் அவளுக்கு அலாதிப் பிரியம். என்ன ஆடை அணிந்து செல்லலாம்..? என்ன ஃப்ளேவர் ஐஸ்கிரீமை வாங்கி உண்ணலாம்.? என்றெல்லாம் நினைத்துக் கொண்டிருக்க அவளுடைய அத்தனை திட்டங்களையும் நொறுக்கி விடுவது போல அவள் முன்னர் சற்றே பதற்றமான முகத்துடன் வந்து நின்றான் யாஷ்.

முள் – 19 சற்று நேரத்தில் தியாவைத் தூக்கிக்கொண்டு உள்ளே வந்த சாஹித்யாவோ காலை உணவை தயாரித்து விடலாம் என சமையல் அறைக்குள் செல்ல, “பக்கத்து கடைல சாப்பாடு வாங்கி வந்துட்டேன்.. நீ இன்னைக்கு எந்த வேலையும் பார்க்க வேண்டாம்.. படிச்சா போதும்..” என்றவன் அவளுடைய கரங்களில் இருந்து தன் மகளை தன் கரத்தில் வாங்கிக் கொண்டவன் புத்தகங்களை அவளுடைய கரத்தில் கொடுக்க அவளுக்கு எட்டிக்காயாய் கசந்தது. “நான் ஈவ்னிங் படிக்கிறேனே…” இழுத்தாள் அவள். “ஏன் பாப்பா

முள் – 18 தன்னை கோபமும் வருத்தமும் பொங்க பார்த்துக் கொண்டிருந்த கணவனின் விழிகளை சந்திக்க முடியாது தன் பார்வையைத் தரையை நோக்கித் தழைத்துக் கொண்டாள் அவள். “ப்ச்… என்ன பாரு பாப்பா…” அதட்டினான் அவன். நான் என்ன பார்க்க மாட்டேன் என்றா சொல்கிறேன்.. என்னுடைய கண்கள்தான் உங்களைப் பார்க்கவே மாட்டேன் என்கிறது என்பது போல அவள் அசையாமல் தரையைப் பார்த்த வண்ணமே நிற்க, அருகில் இருந்த பிரம்பைத் தன் கரத்தில் எடுத்துக் கொண்டவன் “இப்போ பாக்குறியா