அத்தியாயம்-3

சஷ்டி தனக்கு முன்னால் பம்மிக்கொண்டு நிற்பவனையே வெறிகொண்டு முறைத்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு தன் நிலையை நினைத்து கடுப்பாக இருந்தது… யாருக்கோ உதவி செய்யப் போய் இப்போது அவள் மாட்டிக்கொண்டது தான்  இந்த கடுப்பிற்கு காரணம்.. இப்போது சஷ்டியின் நிலைமை வடிவேலு ஒரு காமெடியில் சொல்வது போல “பேசாம நம்மளும் பெட்டே கட்டி இருக்கலாமோ..” என்ற நிலைமை தான்..

எங்கோ வேலியில் போன ஓணாவை தூக்கி வேட்டியில் விட்டுவிட்ட கதையாக தான் இப்போது சஷ்டியின் நிலை இருந்தது.. அவ்வளவு கடுப்பாக நின்று கொண்டிருந்தாள் அதுவும் காவல் நிலையத்திற்குள்.. ஆம் சுமார் இரண்டு மணி நேரத்திற்கு முன்பு அந்த மெரினா கடற்கரையில் உட்கார்ந்து தனது வாழ்க்கையை பற்றி நினைத்து கொண்டே இருந்தவளின் கண்களுக்கு கடலில் ஒரு உருவமா வேகமாக இறங்கி செல்வதைப் பார்த்து பகீர் என்று ஆனது…

முதலில் அதனை பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளாதவள் “கடல்ல குளிக்க போறாங்க போல..”என்று ஆசுவாசமாக நினைத்தவாறே உட்கார்ந்தவளுக்கு அந்த உருவத்தின் வேகம் கண்டு யோசனையாக புருவம் சுருங்கிற்று.. “குளிக்க இவ்ளோ வேகமா..”என்று புரியாமல் யோசித்தவளுக்கு அது குளிக்க அல்ல குதிக்க என்பது அதன் பிறகு தான் புரிந்தது. அவளும் சிறிது நேரத்திற்கு முன்பு அந்த யோசனையில் இருந்தவள் தானே..

“அய்யய்யோ ஏன் இவ்வளவு வேகமா போறாங்க..” என்று யோசித்தவாறு அந்த கடலில் இறங்கி ஓடும் உருவத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க.. அந்த உருவமும் சடார் சடார் என்று வேகமாக அலைகளை தள்ளிவிட்டு கடலில் இறங்கிக் கொண்டிருந்தது..

“என்ன உள்ள போற வேகத்தை பார்த்தா ஏதோ கடல்ல குளிக்க போற மாதிரி தெரியலையே கடல்லயே குதிக்க போற மாதிரி இல்ல தெரியுது..” என்று சஷ்டி அந்த உருவத்தையே இமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு அந்த உருவம் செய்யப் போகும் விபரீதம் நன்றாகவே பிரிந்து போனது. “அய்யய்யோ..” என்று கத்தியவாறே எழுந்தவள் வேக வேகமாக கடலை நோக்கி ஓட ஆரம்பித்தாள்..

“அய்யோ ஏங்க கொஞ்சம் நில்லுங்க.. எதுக்காக இவ்வளவு வேகமா கடலுக்குள்ள இறங்கறீங்க.. நில்லுங்க கொஞ்சம் நில்லுங்க..”வேகமாக கத்தியவாறு சஷ்டி அலைகளை தள்ளிவிட்டு அந்த உருவத்தை பின் தொடர்ந்து செல்ல.. அந்த உருவமும் எதனையும் காதில் வாங்குவதாக இல்லை.. சடார் சடார் என்று அலைகளை தள்ளிக் கொண்டு கடலில் குதிக்க ஏதுவாக வேகமாக சென்று கொண்டிருக்க.. சஷ்டிக்கு ஒரு நிமிடம் இதயம் நின்று துடித்தது..

“அய்யோ என்னங்க சாகுறது மட்டுமே வழியில்லங்க.. கொஞ்சம் நில்லுங்க வாழ்றதுக்கு எவ்வளவோ வழி இருக்கு..” என்று பின்னால் ஓடியவாறே கத்தியவளுக்கு ஒன்று நன்றாக புரிந்து போனது.. அந்த உருவம் தன்னுடைய பேச்சைக் கேட்பதாக இல்லை என்று நன்றாகவே புரிந்து போனது.. எப்படியாவது அந்த மனிதனை காப்பாத்தியே ஆகணும் என்ற நிலையிலேயே சஷ்டியும் வேகவேகமாக கடலில் இறங்கி ஓடினாள்..

அவளுக்கு ஏன் யாருக்காகவோ இதனை நாம் செய்கிறோம் என்று மட்டும் தோன்றவில்லை.. ஏதோ ஒரு உயிரை காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற நல்லெண்ணத்தில் தான் அவளும் வேகமாக இறங்கி ஓடினாள்.. ஆனால் இதே கடலில் தான் தனக்கு முன்னால் தந்தை,தாய் இறப்பதே கண்ணார கண்டவளுக்கு தன் கண்முன்னே இன்னொரு உயிர் போகப் போவதை நினைத்து உடலே நடுங்கிப் போனது..

“ஏங்க கொஞ்சம் நான் பேசுறத கேட்கிறீர்களா..” என்று பேசியவாறே சஷ்டி ஓட.. ஆனால் அந்த உருவம் எதனையும் கேட்பதாக இல்லை.. அப்போது தான் அவள் அந்த உருவத்தின் முகத்தை பார்க்க முயன்றாள்.. இப்போது தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இருள் சூழ ஆரம்பித்திருந்தது. கடற்கரையில் இருந்த கூட்டமும் குறைய ஆரம்பித்திருந்தது..

அவளுக்கு அந்த உருவம் யார் என்று நன்றாக தெரிந்து போனது.. சிறிது நேரத்திற்கு முன்பாக தனது வாழ்க்கையில் நடந்ததை பற்றி நினைத்துக் வருந்தியவளுக்கு இந்த பக்கம் ஒரே அழுகை சத்தமாக கேட்டுக் கொண்டிருந்தது.. அப்போதே சஷ்டிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.. “யாருடா இது நம்மள விட ரொம்ப ஜோகத்துல இருக்குறது..”என்று தான் தோன்றியது..

“நான் ஏன் உயிரோட இருக்கணும்.. என்னோட காதல் இப்படி தோத்துப்போச்சு நான் உண்மையா தானே காதலிச்சேன்.. ஏன் என் காதல் தோத்துப் போச்சு.. உலகத்துல யாருக்குமே என்ன புடிக்கல எல்லாருக்குமே நான் வேண்டாதவனா தான் இருக்கேன்.. அம்மாக்கு புடிக்கல அதுனால தான் விட்டுட்டு போய்ட்டாங்க.. அப்பாக்கு பிடிக்கல, என் சித்திக்கு பிடிக்கல இப்போ என்னோட லவ்வருக்குமே என்ன புடிக்கல.. என் லவ் என்ன அவ்ளோ வீக்கா… ஒன்னு, ரெண்டு வருஷத்து லவ்வா இது.. கிட்டதட்ட பத்து வருஷமா அவள நினைச்சு நினைச்சு உருகிட்டு இருந்தேனே.. இப்படி என்னை ஒரேடியா வேண்டாம்னு தூக்கி போட்டுட்டு போயிட்டாளே..” என்று அழுகையில் தேம்பியவாறு பேசியது அப்பட்டமாக சஷ்டியின் காதில் விழுந்தது.. அதுவும் ஒரு ஆண்மகனின் குரல்.. அதுதான் அவளுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.. “என்னடா இது ஏதோ குழந்தை ஐஸ்கிரீம்க்கு அழுவுற மாதிரி தோணுது..” என்று நினைத்தவாறே இருந்த சஷ்டிக்கு காது மட்டும் அந்த பக்கம் தான் இருந்தது..

“ம்ச் சும்மா இரண்டு வருஷ லவ்வு.. நம்மளாலையே அந்த துஷ் செஞ்சத தாங்க முடில.. இது பத்து வருஷ லவ்வாமே.. அப்போ கஷ்டம் தான்..”என்று யாரோ தெரியாதவனுக்காக வருத்தப்பட்டாள் சஷ்டி..

“அவளை எப்படி எல்லாம் பாத்துக்கணும் நெனச்சேன் கல்யாணம் பண்ணி ராணி மாதிரி வச்சுக்கணும் நினைச்சேனே.. அவளுக்காக எவ்வளவு கிப்ட்ஸ் எல்லாம் வாங்கி கொடுத்தேன் எல்லாமே வேஸ்ட்டா போச்சு எல்லாத்தையும் தூக்கி மூஞ்சில எறிஞ்சிட்டாளே.. இனி நீ எனக்கு வேணாம்னு சொல்லிட்டாளே..”என்று மறுபடியும் அழுகையில் குலுங்கியவாறே குரல் கேட்க..

சஷ்டிக்கோ என்னடா இது கொடுமை என்று தான் தோன்றியது.. ஆனாலும் இப்போதைக்கு தன்னுடைய வாழ்க்கையில் நடந்ததை பற்றி வேதனைப்படுவதா அல்லது யாரோ தெரியாத மற்றவருக்காக வருந்துவதா என்று நினைத்தவளோ சட்டென்று தலையை குலுக்கியவாறு “முதல்ல உன்னோட விஷயத்தை பத்தி கவலைப்படுடி சஷ்டி.. உன் விஷயத்த பத்தி கவலைப்படவே இங்க யாரும் கிடையாது.. நீ மத்தவங்களோட விஷயத்துல நோஸ் இன் பண்ணாத..” என்று அவளது மனமே காரி துப்ப.. அதனை சட்டென்று துடைத்து கொண்டுவளோ தன்னுடைய நிலையை நினைத்து அதாவது தன்னுடைய தோற்றுப் போன காதலை நினைத்து சோகமாக உட்கார்ந்து இருந்தவளுக்கு.. அப்போதுதான் பக்கத்தில் இருந்து கடைசியாக..

“இனிமே நான் யாருக்காக உயிரோடு இருக்கணும்.. நான் யாருக்காகவும் உயிரோடு இருக்க விரும்பல.. நான் சாகப்போறேன்.. நான் சாகப் போறேன்..” என்று அதனையே பத்து முறை திரும்ப திரும்ப புலம்பியவாறே இருந்தவனை கண்டு அலுத்துக் கொண்டவள்…

“ம்ச் இப்படி எல்லாம் புலம்பறவங்க கண்டிப்பா சாக மாட்டாங்க..” என்று நினைத்தது தான் தவறாகிப் போனது. ஆனால் அடுத்த பத்தாவது நிமிடம் அந்த உருவம் எழுந்து கடலுக்குள் செல்ல முதலில் அதை கண்டுக்கொள்ளாமல் இருந்தவளால் அதற்கு மேல் கண்டு கொள்ளாமல் இருக்க முடியவில்லை.. அதன் விளைவு இப்போது அந்த உருவத்தின் பின்னாலே ஓடிக்கொண்டிருக்கிறாள்.

“ஏங்க கொஞ்சம் நில்லுங்களேன்… எதுக்காக இப்படி சாகணும்னு முடிவு எடுக்குறீங்க.. வாழ்ந்து பார்க்கலாங்க கொஞ்சம் நில்லுங்க..” என்று அந்த உருவத்தின் பின்னாலே ஓடிப்போக.. அதை அந்த உருவமும் காதில் கொள்ளவே இல்லை.. அவன்பாட்டிற்கு அந்த ஆழ்கடல் நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தான். ஆம் அந்த உருவம் அவன் தான்.. ஒரு ஆண்மகன்..

சஷ்டி ஏதோ ஒரு வேகம் அவளுள் தோன்ற வேகவேகமாக அந்த உருவத்தின் பக்கத்தில் சென்று… அவனின்  தோளை பிடித்து இழுக்க அவனோ.. அந்த உருவமோ சடார் என்று இவளை திரும்பி பார்த்தது.

அவனை பார்த்தவளுக்கு அவ்வளவு அதிர்ச்சி.. நல்ல வாட்டசாட்டமான ஒரு ஆண் தான் தற்கொலைக்கு முயன்று இருப்பான் என்று அவள் நினைக்க கூட இல்லை ஏனென்றால் இதற்கு முன்பு அவள் கேட்ட குரல் கூட ஏதோ குழந்தையை ஒத்த குரல் போல தான் இருந்தது.

“என்னது இவ்ளோ நேரம் பேசினது. ச்சி ச்சி இல்ல புலம்புனது ஒரு பையனா…” என்று அவனையே அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தாள்.

அவனும் அவளை மிரட்சியுடன் பார்த்தவன்.. “என்னங்க நானே சாகறதுக்கு பயந்துகிட்டு நடுங்கிகிட்டே கடல்ல இறங்குறேன்.. நீங்க என்னன்னா வந்து என் சோல்டர இவ்வளவு அழுத்தமா புடிச்சு இழுக்கறீங்க…” என்று தன்னுடைய வலித்த சோல்டரை வருடியவாறே… “அப்பா வலிக்கிது..”முணகினான் பாவமாக..

அதில் சஷ்டிக்கு ஒரு நிமிடம் ஒன்றும் புரியாமல் முழித்தவளோ.. சட்டென்று நினைவிற்கு வந்தவள் “இப்ப எதுக்குங்க நீங்க சாகப் போறீங்க..” என்று ஆத்திரமாக கேட்டவளை பாவமான முகத்துடன் பார்த்தவனோ..

“ம்ச் அதெல்லாம் நான் உங்க கிட்ட சொல்ல முடியாதுங்க.. நான் சாகணும் அவ்ளோதான்..”என்று மறுபடியும் கடலை நோக்கி செல்ல.

சஷ்டி அவனின் பேச்சில் பதறியவளோ.. “இன்னிக்கி நான் செத்தே ஆவேன்ற மூட்ல இருக்கான் போலவே…”என்று நினைத்தவளோ அவளின் கையை தட்டிவிட்டு கடலை நோக்கி செல்பவனை பார்த்து பதறியவள்.. “ஐயோ நான் சொல்றத கொஞ்சம் கேளுங்களேன்..” என்று சஷ்டி அவனது கையை பிடித்து இழுத்தாள்..

“ஆ ஐயோ என் கையை விடுங்க.. அப்புறம் நான் தெரியாம கடலுக்குள்ள விழுந்துடுவேன்..” என்று தன்னுடைய கையை அவளிடம் இருந்து பிடுங்க முயல.. அவன் சொன்னதை கேட்டு பெண்ணவள் தான் முழிக்க வேண்டியதாகி போனது.

“என்னது கடல்ல விழுந்துடுவேனா… அய்யோ.. இவன் தற்கொலை செய்ய வந்ததையே மறந்துட்டான் போலவே டா..”என்று தலையில் அடித்துக்கொண்டவளோ அவனது கையை மட்டும் விடுவதாக இல்லை..

“இங்க பாருங்க தற்கொலை பண்றது தப்பு.. போலீஸுக்கு மட்டும் தெரிஞ்சிது உங்கள தூக்கி உள்ள போட்டுடுவாங்க… நான் சொல்றது கொஞ்சம் பொருமையா கேளுங்க.. வாழ்க்கையில எவ்வளவோ கஷ்டங்கள் வரதாங்க செய்யும் ஆனா அதுக்காக போய் சாகணும்னு நினைக்கிறது தப்பு தானே.. நம்மள நம்பி யாரெல்லாம் இருக்காங்க உங்க அம்மா, அப்பா, உங்க கூட பிறந்த தங்கச்சி இப்படி ஏகப்பட்ட பேர் இருப்பாங்க இல்ல..” என்று கூற.

“அட எனக்கெல்லாம் அம்மா இல்லைங்க அப்பா மட்டும்தான்.. அதுவும் அவர பார்த்தா எனக்கு ரொம்ப பயம் தெரியுமா..” என்று அவன் சின்ன பிள்ளைத்தனமாக கூறினான்..

அதில் அவனை வித்தியாசமாக பார்த்த பெண்ணாவோ “சரி ஓகேங்க நம்ப அங்க போய் உட்கார்ந்து பேசலாம் வாங்க..” என்று அவனை கரையை நோக்கி இழுக்க..

“ம்ம்ம் அதெல்லாம் முடியாது நான் இன்னைக்கு செத்தே ஆவேன்..” என்று ஷாப்பிங் போயே ஆவேன் என்பது போல கூறியவனை கண்டு தலையில் அடித்துக் கொள்ள தான் தோன்றியது.

ஆனால் இப்போது அதற்கெல்லாம் நேரமில்லை எப்படியாவது அவனை பேசி கரைக்கு கொண்டு வந்து விட வேண்டும் என்று யோசித்தவள்.. “சரி ஓகே எனக்கு கொஞ்சம் உங்க கிட்ட பேசனும்.. பேசுனதுக்கு அப்புறம் நீங்க என்ன முடிவு வேணா எடுங்க.. ஆனா கொஞ்சம் எனக்கு பேச டைம் குடுங்க..” என்றவாறே அவனை எப்படியேனும் கூப்பிட்டு கரை ஏறினாள் போதும் என்று முடிவு செய்தாள்..

“நோங்க.. முடியாதுங்க நான் இன்னைக்கு தற்கொலை பண்ணியே ஆவேன்…” என்று கூறியதையே திரும்ப திரும்ப கூறியவனை நினைத்து கொலை செய்யத்தான் தோன்றியது அவளுக்கு.. “ஐயோ அவனே தற்கொலை பண்ணிக்க போறான் நீ ஏண்டி அவனை கொலை பண்ண போற..” என்று தன்னுடைய மனம் போகும் திசையை எண்ணி கடுப்பாகியவள்..

“உங்களுக்கு என்ன பிரச்சனையா இருந்தாலும் சரிங்க நான் அதை தீர்த்து வைக்கிறேன் ப்ளீஸ் என்னோட வாங்களேன்..” என்று கூறியவாறே அவனை இழுக்க முயன்றாள்.. அவனோ இல்லை என்று மறுப்பாக தலையாட்டியவனோ “இப்போ நான் சூசைட் செய்தே ஆவேன்..” என்ற நிலையில் தான் நின்று கொண்டிருந்தான்…

“டேய் முட்டாள்.. அதான் நான் சொல்றேன்லடா பேசுவோம்னு.. ஏதோ தீஞ்சி போன ரெக்கார்ட்டு மாதிரி அதே சொல்லிட்டு இருக்க.. மடசாம்பிராணி.. பைத்தியம்..”என்று கண்டப்படி அவனை திட்ட.. அதில் அவன் தான் திருத்திருவென விழித்தவாறே நின்றான்.

சஷ்டிக்கு கோவம் பொங்கியது.. பின்னே அவனையும் ஒரு மனிதனாக நினைத்து சாகுவதை வீடியோ எடுக்காமல் துணிந்து கடலில் இறங்கி அவனை காக்க நின்றால் சொன்னதையே சொல்லும் அவனை எண்ணி கடுப்பு தான் ஆனது அவளுக்கு…

அவனோ முகத்தை தொங்கப்போட்டுக்கொண்டு நின்றவன்.. “உங்களுக்கும் என்ன பிடிக்கலையா.. திட்டுறீங்க பாருங்க.. மத்தவங்கள மாதிரி உங்களுக்கும் என்னை பிடிக்காம போச்சி…”என்று உதட்டை பிதுக்கி குழந்தையாக புலம்பியவனை கண்டு நொந்தே போனாள்.

“அவசரப்பட்டுடியேடி..”என்று நொந்துக்கொண்டவள்.. “ஐயோ உங்கள திட்டவெல்லாம் இல்லங்க.. இவ்ளோ ஆழத்துல வந்து நிக்க கூடாதுங்க.. இங்க ப்ரானா பிஸ்லாம் இருக்குறதா நியூஸ்ல பாத்தேன்ங்க.. அதான் சொல்றேன்.. பிரானா ஃபிஸ் பத்தி நீங்க கேள்விப்பட்டுருப்பீங்க இல்லையா..”என்று அவனிடம் போட்டு வாங்கினாள்.

அதில் டர்ஜ் ஆனவனோ… “என்னது பிரானா ஃபிஸா…”என்று நினைத்தவனோ தன்னை சுற்றியும் அந்த மீனை தேட ஆரம்பித்துவிட்டான் மிரண்டவாறே..

“அய்யோ ஏங்க இந்த சதை எல்லாம் பிச்சி திங்குமே அந்த ஃபிஸ்ஸாங்க..”சந்தேகத்தை உறுதி செய்துக்கொள்ள கேட்க.. அவளோ.. “ஐ மாட்டிக்கிட்டான்.. இப்டியே பேசி வெளில கூட்டிட்டு போய்ட வேண்டியது தான்..”என்று திட்டம் போட்டவள்..

“ஹான் அதே தாங்க.. ஒன்னு ஒன்னும் இந்தா தண்டில இருக்கும்…”என்று கையின் முழு அளவை காட்ட.. அவன் கண்களிலோ அவ்வளவு பயம் தாண்டவமாடியது..

“ஆஆஆ… அய்யோ பயமா இருக்குங்க..”என்று தண்ணீரிலையே குதித்தவனை கன்டு அந்நேரமும் அவளுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது..

“ம்ம் பயம்னா வாங்க நாம கரைக்கு போய்டலாம்.. சீக்கரம்…“அவனை சமாதானம் செய்தவாறே கரையை நோக்கி இழுக்க.. முதலில் அவள் பேச்சிக்கு கட்டுப்பட்டவன் போல சரி என்று தலையாட்டியவனோ பின்னே என்ன தோன்றியதோ…

“ஹான் முடியாது முடியாது.. நான் சாகத்தான் போறேன்..”என்று பழைய பட நடிகை போல அதே வசனத்தை பேசினான்..

அவளுக்கோ அவனை இப்போதே கழுத்தை நெரித்து கொள்ள தோன்றியது.. “அய்யோ ப்ளீஸ் நான் சொல்றது கொஞ்சம் கேளுங்க..” என்றவளுக்கு அதற்கு மேல் அவனிடம் என்ன பேசுவது என்று தெரியவில்லை.. இப்படியே இருவரும் கடல் அலையில் போராடிக் கொண்டிருக்க.. அந்நேரம் இரண்டு காவலர்கள் அவர்களை நோக்கி ஓடி வந்து இருவரையும் கையும் களவுமாக பிடித்துக் கொண்டனர்..

“அட ஜோடிஸ்டா.. என்ன லவ் ஃபெயிலியரா ரெண்டு பேரும் தற்கொலை பண்ணிக்கறதுக்காக வந்து கடல்ல நிக்கிறீங்களா..” என்று இருவரையும் இழுத்துக் கொண்டு செல்ல… அதனை கேட்ட சஷ்டிக்கும் ஒன்றுமே புரியவில்லை.. “இது என்னடாப்பா.. புது பிரச்சனை…” என்று தான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு இழுக்கப்பட்டு செல்லும்போதும் அந்த அம்மாஞ்சியை  முறைக்காமல் இல்லை..

(தேவதை…’) 

அத்தியாயம்-4

அந்த இருட்டு அறையின் ஒருபக்கத்தில் மர நாற்காலி ஒன்று போடப்பட்டிருக்க.. அந்த மர நாற்காலியிலோ ஒருவன் முகத்தில் ரத்தம் வழிய முணகியவாறே படுத்திருந்தான். அவனின் மூடப்பட்ட விழிகளோ அங்கும் இங்கு உருட்டியவாறே இருக்க.. அவன் வாயோ ஏதோ முணுமுணுத்தவாறே இருந்தது. அவன் கைகள் உடைக்கப்பட்டு, கால்களில் கீறப்பட்டு ரத்தம் கொஞ்ச கொஞ்சமாக அவன் உடலிலிருந்து வெளியேறிக்கொண்டிருந்தது.

அந்த இருட்டு அறையில் அவனை தவிற வேறு யாருமில்லை. அந்த இருட்டு அறையில் இருக்கும் ஒவ்வொரு நேரமும் அவன் உயிருக்கு உத்திரவாதமில்லை என்பது அவனுக்கே நன்றாக தெரியும்.

“தண்ணீ தண்ணீ..”அவன் அணத்திக்கொண்டிருக்க ஆனால் பாவம் அதனை கேட்க தான் அங்கு யாருமே இல்லை. “அய்யோ தண்ணி குடுங்கலேன்..”கெஞ்சலாக கேட்டவனின் குரலுக்கு மதிப்பு கொடுத்தோ இல்லை வர வேண்டியவன் வந்ததாலோ அந்த இருட்டு அறை திறக்கப்பட.. அதன் வழியே செந்நிற விழிகளுடன், முகம் கற்பாறையாக இறுகிப்போய், ராட்ஸஸன் நடை நடந்து வந்தான் மார்ட்டின் லுதாஸ்.

மார்ட்டினின் விழிகளிலோ அப்படி ஒரு பழிவெறி. அதற்கு மாறாக அவன் முரட்டு உதடுகளோ அழகாக, கவர்ச்சியாக விரிந்திருக்க அதனை இந்நேரம் ஏதேனும் பெண்ணழகு பார்த்தால் அதில் மயங்கியே போயிருப்பாள். ஆனால் அந்த சிரிப்பிற்கு பின்னால் ஒரு கொடூரம் இருக்கின்றது என்று அவனுக்கு மட்டும் தான் தெரியும்..

மார்ட்டின் அந்த அடிப்பட்டவனுக்கு முன்னால் வந்து ஸ்டைலாக நின்றவனோ.. தனக்கு பின்னால் நிற்கும் அவனின் பிஏ கபீரை பார்க்க.. அவனும் தலையாட்டியவாறே ஒரு சேரினை தூக்கி வந்து அவன் முன்னால் போட்டான்.. அதில் ராஜ தோரணையில் இல்லை இல்லை அப்படியே அரிமாவை போல கால் மேல் கால் போட்டுக்கொண்டு உட்கார்ந்தவனோ..

“ஹவ் ஆர் யூ மேத்யூ.. ஆர் யூ எஞ்சாயிங் தி டே..”குரலில் மொத்த நக்கலையும் திரட்டி மார்ட்டின் பேச.. அதில் எதிரில் உள்ளவனோ கண்கள் திறக்க முடியாமல் மெல்ல திறந்தவனுக்கோ பயம் அல்லுவிட்டது.

அதுவும் தன்னை இறை தேடும் கழுகு பார்வை பார்த்தவனை கண்ட மேத்யூவிற்கு தான் சாக போவது உறுதி என்று நன்றாக புரிந்தது. மார்ட்டினை கெஞ்சலாக பார்த்த மேத்யூவோ.. “பாஸ் ப்ளீஸ் ஹெல்ப் மீ..”என்று சன்னக்குரலில் கூறியவனோ.. “எனக்கு தண்ணீ வேணும் பாஸ்.. அத மட்டும் தர சொல்லுங்க.. ப்ளீஸ்..”என்று கெஞ்சியவனை கண்டு அந்த கல் மனம் படைத்தவனுக்கு கொஞ்சமும் பரிதாபம் வரவில்லை.

பின்னே ஏன் பரிதாபம் வர வேண்டும். மார்ட்டினை பொருத்தவரை அவனுக்கு பொய் கூறினாலோ, ஏமாற்றினாலோ, அவனிடம் திருடினாலோ சுத்தமாக பிடிக்காது. அதற்கு அவன் டிஸ்னரியில் ஒரே தண்டனை மரணம் மட்டும் தான். அதனை நாலு வருடமாக அவனுடன் இருந்த மேத்யூ மீறினால் சும்மா விடுவானா..

ஒரு மிகப்பெரிய டீல் ஒன்று லண்டனிலிருந்து மார்ட்டினுக்கு வந்தது. சுமார் நாலு கோடி மதிப்பிலான உலகத்திலையே அரிய வகை வைரமான பச்சை நிற வைரம் வேண்டுமென்று. அதற்காக மார்ட்டின் டீல் எல்லாம் பேசி முடித்தவனுக்கு அந்த பச்சை நிற வைரம் எங்கே இருக்கின்றது அதனை எப்படி திட்டம் போட்டு தூக்க வேண்டும் என்று அனைத்தும் அத்துப்படி.

அதற்கு திட்டத்தை வகுத்து கொடுத்த மார்ட்டினோ அந்த பொருப்பை இதோ இப்போது அடி வாங்கி கட்டப்பட்டு இருக்கும் மேத்யூவிடம் தான் கொடுத்தான். அனைத்தும் மார்ட்டினின் திட்டப்படி போக.. ஆனால் கடைசியாக மேத்யூ மார்ட்டினுக்கு துரோகம் செய்ய முயன்றவாறே அந்த பச்சை நிற வைரத்தை மார்ட்டினின் எதிரி கேங்கான ஈகில் கேங்கிடம் கொண்டு போய் கொடுக்க.. மார்ட்டினுக்கோ கொலைவெறி அதிகமாகியது.

கிட்டதட்ட நான்கு நாட்களாக மார்ட்டின் மேத்யூவை தூக்க முயன்றவன் இன்று காலையில் தான் அவனை தூக்கிக்கொண்டு வந்திருந்தான். மார்ட்டினை பொருத்தவரை அவனிடம் நேரடியாக மோதுபவர்களை கூட அவன் விட்டுவிடுவான்.. ஆனால் அவனின் பின்னாலையே இருந்து முதுகை குத்த பார்ப்பவனுக்கு அவ்வளவு தான். மார்ட்டினின் நீதி அவர்களுக்கு மரணம் தான்.

அதனை தான் இப்போது மேத்யூவிற்கு கொடுக்க தயாராக உட்கார்ந்திருக்கின்றான்.

“பாஸ்.. பாஸ்.. அந்த ஈகில் கரான் என்ன பயமுறுத்திட்டான் பாஸ்.. என் என்..”திணறிக்கொண்டிருந்தவனை நக்கலாக பார்த்த மார்ட்டினோ.. “என்ன உன் பேமிலிய தூக்கிட்டானா.. அதான சொல்ல வர..”என்றவனின் முகத்தில் கொஞ்சமும் இரக்கமே இல்லை.

அதிலையே மேத்யூவிற்கு மார்ட்டினுக்கு தான் பொய்தான் சொல்கிறோம் என்பது புரிந்து போனது. “ம்ம்ம் வெல் வெல் வெல்.. உன் ஃபேமிலி இப்போ மும்பையிலையே இல்ல ஏதோ ஆந்திரா பக்கம் அனுப்பிட்ட அதுவும் எனக்கு தெரியும்.. இந்த டீலுக்காக அந்த கரான் உனக்கு நாற்பது லட்சம் பேரம் பேசிருக்கான்.. அதுக்காக ஆசப்பட்டு தான் இத நீ செஞ்ச…”என்று அனைத்தையும் புட்டு புட்டு வைத்தவனை கண்டவனுக்கு எச்சில் விழுங்க முடியாத அளவிற்கு தொண்டை வலிக்கண்டது.

ஆம் அவன் சொல்வது உண்மைதான் நாற்பது லட்சத்திற்கு ஆசைப்பட்டு இப்போது மார்ட்டினின் கையால் உயிர் விடப்போவது உறுதியாகிவிட்டதே என்று நினைக்க மேத்யூவிற்கு பயம் நெஞ்சை கவ்வியது.

மார்ட்டினை பொருத்தவரை எவ்வளவு கேட்டாலும் அள்ளிக்கொடுப்பான்.. ஆனால் ஏமாற்றினால் சாவடிதான். இப்போது மேத்யூவிற்கும் சாவடிதான். மார்ட்டின் ஹாயாக பின்னால் சாய்ந்து உட்கார்ந்தவனோ.. “வெல்.. ஐ ஹேவ் டூ கோ.. சீக்கரமா உன்ன முடிச்சிட்டு நான் மீட்டிங் போனும்,”ஏதோ சிஸ்டம் வேலை போல கூறியவனோ அடுத்த நிமிடம் யோசிக்காமல் தன் பேன்ட் பாக்கெட்டிலிருந்த கன்னை எடுத்தவன் கண நேரத்தில் மேத்யூவின் தலையில் சுட்டு மூளையை வெளியேடுத்தான்.

“ஷட்.. ஏமாத்திட்டு கத சொல்றான்..”ஆக்ரோஷமாக அதே நேரம் ராட்ஸஸனாக கத்திய மார்ட்டினோ.. கபீரை பார்த்து.. “ஐ வான்ட் தட் க்ரீன் டைமன்ட் வித் தின் ஒன் ஹவர்.. அரெஞ்ச் பண்ணு..”என்றவனோ இறந்தவனை கூட திரும்பி பார்க்காமல் அரிமா கணக்காக நடந்து சென்றான். இதுதான் மார்ட்டின் தேவை இல்லாமல் யார் வாழ்க்கையிலும் தலையிட மாட்டான். தலையிட்டால் அடியோடு அலசி ஆராயாமல் விடமாட்டான். சில நேரம் இப்படி கொலை கூட சாத்தியம் தான்.

மைத்ரேயி தன்னுடைய வீட்டில் அதுவும் தன் அறையில் உட்கார்ந்து குலுங்கி குலுங்கி அழுதவாறு இருந்தாள். அவளது கண்ணும், முகமுமே அழுது அழுது சிவந்து போயிருந்தது.. இப்போது மட்டுமல்ல கிட்டத்தட்ட ஒரு வாரமாக அவளது நிலை இப்படித்தான் இருக்கிறது.. அப்படிப்பட்ட சம்பவம் தான் அவள் வீட்டில் நடந்து கொண்டிருந்தது.. மைத்ரேயியின் மனமும் உலைக்கலனாக கொதித்துக் கொண்டிருந்தது.. ஆனால் அதனை விட அதிகமாக பயம் தான் மனதில் பற்றி கொண்டிருந்தது.

அதற்கும் காரணம் இருந்தது அல்லவா.. இந்த ஒரு வாரம் அவள் வீட்டில் அரங்கேறிய விடயங்கள் எல்லாம் அவளை அடியோடு  சாய்த்து விட்டிருந்தது.. கண்கள் மூடினாலே அந்த கொடூர முகம் தான் முன்னாள் வந்து வந்து இம்சை செய்து கொண்டிருந்தது..

“நல்லா கேட்டுக்க இந்த வீட்டை விட்டு மட்டும் எங்கயாச்சும் வெளியில போன அவ்வளவுதான் உன்னை இப்படியே கொன்னுட்டு எவனோடவோ ஓடி போயிட்டான்னு கதை கட்டி விடுறதுக்கு எனக்கு ரொம்ப நேரம் ஆயிடாது..”காஞ்சனா தன்னுடைய கொடூர முகத்தை காட்டி மிரட்டிக் கொண்டிருக்க.. அதனை இப்போது நினைத்தாலும் மைத்ரேயிற்கு படபடவென்று நெஞ்சம் அடித்துக் கொண்டது.

என்னதான் அவள் கல்லூரிக்கு சென்று படித்தாலும் அவளுடைய சுபாவமே இப்படி பயப்படும் சுபாவம் தான்.. அப்படித்தான் அவளுடைய வாழ்க்கை அவளை அடித்துப் போட்டிருந்தது.. ஒருவேளை அவளது தந்தையாச்சும் அவள் பக்கம் நின்று இருந்தால் இன்று தைரியமாக இருந்திருப்பாளோ என்னவோ.. ஆனால் அவளின் தந்தை மாணிக்கவாசகத்திற்கு தான் இப்போது பணப்பேய் பிடித்து இருந்தது அல்லவா.. பணத்திற்காக சொந்த மகளையே விற்க தயாராக இருக்கும் தனது தந்தையை நினைக்க நினைக்க பெண்ணவளுக்கு பயத்தை விட வெறுப்பு அதிகமாகியது..

ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு மாணிக்கவாசகம் படபடத்துப்போன முகத்துடனே வீட்டுக்குள் அலைந்து கொண்டிருந்தார். மைத்ரேயி என்னதான் அதனை நிமிர்ந்து நிமிர்ந்து பார்த்தாலும் அதனை பற்றி கேட்க குரல் வரவில்லை அவளுக்கு.

அவளுக்கும் காஞ்சனா வேலையாக கொடுத்து பெண்டை நிமிர்த்து கொண்டிருந்தாள். “ஒரு வேலையும் செய்றது இல்ல நல்லா தின்னுட்டு தின்னுட்டு தூங்க வேண்டியது..” என்று வாசிப்பாடி கொண்டே தான் இருந்தாள் அந்த ராட்ஸஸியும். பாவம் மைத்ரேயி உண்ணும் இரண்டு இட்லியும், ஒரு பிடி சோறும் காஞ்சனாவிற்கு ஒரு குண்டான் உண்பது போல தான் தெரிந்தது.

இப்போது மாணிக்கவாசகம் நெஞ்சம் படபடக்க அங்கு வீட்டின் முற்றத்திலேயே அங்குமிங்கும் அலைந்து கொண்டிருந்தவரை காஞ்சனா புருவம் சுருக்கி பார்த்தவர் “என்னங்க என்னாச்சு ஏன் இப்படி படபடன்னு சுத்திகிட்டு இருக்கீங்க..” என்று கேட்டவரை நிமிர்ந்து எரித்த பார்வை பார்த்த மாணிக்கவாசகமோ..

“என்ன ஏன் கேட்குற… எல்லாம் உன்னாலயும் உன் புள்ளையாளையும் தாண்டி நான் இந்த நிலைமையில இருக்கேன்..”எடுத்ததும் எரிந்து விழ.. அதனைப் பார்த்து காஞ்சனாவுக்கோ ஒன்றும் புரியவில்லை.. “ம்ச் அட நீங்க சொல்றது ஒண்ணுமே புரியலையே…”அலங்கலாய்த்து கூறியவளை கண்டு அவ்வளவு வெறுப்பு மண்டியது மாணிக்கத்திற்கு..

“ஓ புரியாது புரியாது உனக்கு எதுவுமே புரியாதுடி.. எல்லாமே உன் பையன தலையில தூக்கி வச்சுக்கிட்டு அவனுக்கு பணம் பணம்னு வாரி வாரி இறைச்சிக்கிட்டு இருந்தியே அந்த பணத்தினால் வந்து வினைடி இது..” என்று எகிறிக்கொண்டிருந்தவர் சட்டென்று முகம் கலக்கத்துடன் “ம்ச் நான் என்னத்தடி சொல்றது நம்மளோட ரெண்டு மில்லையும் அரசாங்கம் இழுத்து மூடிட்டு.. அது உனக்கு தெரியுமா.. சும்மா வீட்ல திண்ணுட்டு சுத்துனா என்னத்த தெரிய போது உனக்கு..”கடைசி வரியை வெறுப்பாக கூறிய மாணிகவாசகம் காட்டுக் கத்தலாக…

“அந்த எடுப்பட்டவன் எங்க போய் தொலைஞ்சான்…”என்றவரை கொஞ்சமும் கண்டுக்கொள்ளாத காஞ்சனாவின் செவிகள் அந்த மில் மூடப்பட்டதிலையே நிலைத்தது… தான் கேள்விப்பட்ட விடயத்தில் ஐயோ என்று நெஞ்சில் கையை வைத்துவிட்டாள்..

இது மைத்ரேயிக்கும் புதிய விடயம் தான்.. அவளும் அதிர்ச்சியாக தன்னுடைய தந்தையையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க.. இதனை எல்லாம் ரமணி தன்னுடைய அறையில் படுத்தவாரு கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்..

“அட என்னங்க சொல்றீங்க எதுக்காக கவர்மெண்ட் புடுங்கிச்சு..”அதிர்ச்சியை இன்னும் குறைக்காமல் கத்திய காஞ்சனாவினை பார்த்து அலுத்து போனது அந்த சுயநலத்திற்கு..

“ம்ம் புடுங்காம என்னடி பண்ணும் நீயும், உன் புள்ளையும் சேர்ந்துக்கிட்டு ஒரு காரியம் பண்ணிங்களே அதான் அந்த கவர்மெண்ட் ஓட ரேஷன் கடை அரிசி மூட்டைகளை தூக்கிட்டு வந்து நம்மளோட மில்லு ரெண்டுத்துலையும் போட்டு வச்சிருந்தீங்களே..அதுவும் அந்த மண்ணா போன ரேஷன் கடைக்காரனை நம்பி அதனால வந்து வென தாண்டி இது..” என்று தலையில் அடித்துக் கொண்டார் மாணிக்கவாசகம்.

ஆம் காஞ்சனாவிற்கு அதிக பணத்தாசை. அதன் விளைவு தான் இப்போது மாணிக்கவாசகம் அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கிறார். காஞ்சனா அந்த ஊர் நியாய விலைக் கடையிலிருந்து ஒரு நாற்பது மூட்டை அரிசியை அந்த ரேஷன்கடைகாரனிடம் ஒரு டீலை பேசிய காஞ்சனா தன்னுடைய மில்லிலையே தனது மகன் மூலமாக மூட்டையை கொண்டு வந்து அடுக்க.. அது எப்படியோ போலீசுக்கு தெரிந்து போனது.. அதன் விளைவு இப்போது மாணிக்கவாசகத்தின் இரு மில்களும் சீல் வைத்து பூட்டப்பட்டிருந்தது.

நல்லவேளையாக மாணிக்கவாசகத்தையோ அல்லது ராகவையோ போலீஸ் கைது செய்யவில்லை.. அதற்கு காரணம் மாணிக்கவாசகம் தன்னுடைய மகனையும் தன்னையும் காப்பாற்றிக்கொள்ள  தன்னிடம் வேலை செய்யும் ஒரு ஆளை பணத்தை கொடுத்து தான் தான் திருடிக் கொண்டு வந்து இங்கு வைத்ததாக ஒத்துக்கொள்ள வைத்து அவனை உள்ளே தள்ளி இருந்தார்.. அதனால் மாணிக்கவாசகமும், காஞ்சனாவும்.ராகவும் இப்போது வெளியில் சுதந்திரமாக சுற்றிக் கொண்டிருக்கின்றனர்..

ஆனால் மில்லை மட்டும் காப்பாற்ற எந்த வழியும் இல்லை.. ஏனென்றால் அரசாங்கத்தின் முத்திரை பதித்த ஒரு மூட்டை திருடினாலும் குற்றம் குற்றம் தானே.. அந்த பொருளை பதுக்கி வைக்க மாணிக்கவாசகத்தின் மில் உபயோகப்படுத்தியதால் அந்த மில்லை இப்போது சீல் வைத்து மூடப்பட்டிருந்தார்கள்.. எப்படியும் அந்த கேஸை உடைத்து மில்லை காப்பாற்ற இப்போதைக்கு எந்த வழியும் இல்லை..

மாணிக்கவாசகம் தேடி போன ஆட்கள் எல்லாருமே “கொஞ்ச நாள் அமைதியா இருங்க அப்பதான் அந்த மில்ல காப்பாத்த முடியும்.. சும்மா அவசரப்பட்டு மில்லு காப்பாத்தறோம் காப்பாத்துறோம்னு சுத்திட்டு இருந்தீங்கன்னா உங்களையும் சேர்த்து உள்ளதா போடுவாங்க..” என்று எச்சரிக்கை செய்து கொண்டு இருக்க அதனால் மாணிக்கவாசகம் அப்படியே அமைதியாக இருந்து விட்டார்.

இதனை கேட்ட காஞ்சனாவோ நெஞ்சில் கையை வைத்து திருத்திருவென விழித்துக் கொண்டிருக்க.. “உன்னோட பேராசை தாண்டி இப்படி ஒரு இக்கட்டுல கொண்டு வந்து மாட்டிவிட்டுருக்கு.. அந்த மூட்டையை கொண்டு வந்து ரண்டாயிரம், மூவாயிரம் ரூபாய்க்கு வித்து நீ என்னத்த தான் சம்பாதிக்க போற.. இப்ப பாரு நமக்கு சோறு போடுற அந்த மில்லையே  இனி திறக்க முடியாத அளவுக்கு கொண்டு வந்துட்ட..” என்று கத்திக் கொண்டிருந்தார்.

காஞ்சனா தலையில் கையை வைத்து அப்படியே உட்கார்ந்து விட.. மாணிக்கவாசகத்துக்கோ அப்படியே காஞ்சனாவை அடித்துக்கொல்ல தோன்றியது.. “எங்கடி உன் புள்ள அரும புள்ள காலையில பொறுக்க போயிட்டானா..” என்று கத்தியவரோ “எல்லாம் இந்த தருதலையால வந்தது..”என்று தலையில் ஓங்கி அடித்துக் கொண்டவருக்கு இன்னொரு பக்கம் மிகப்பெரிய பிரச்சினையாக அவர் செய்த செயல் ஒன்று அவரை அழிக்க ஓங்கி நின்றது.

அதுதான் அவரின் நண்பர் ஒருவருக்கு ஜாமின் கையெழுத்து போடுவதாக மிகப்பெரிய தொகை ஒன்றிருக்கு ஜாமீன் கையெழுத்து போட.. அந்த பெரிய தொகையை வாங்கிய மாணிக்கவாசகத்தின் நண்பரோ அந்த மிகப்பெரிய தொகையை எடுத்துக்கொண்டு ஊரைவிட்டு ஓடிவிட்டார்.. ஆனால் ஜாமீன் கையெழுத்து போட்ட மாணிக்கவாசகமும் இப்போது மாட்டிக் கொண்டு தவித்துக் கொண்டிருக்கிறார்..

“எல்லாம் என் தலையெழுத்து எல்லாம் ஒரே இடத்துல வந்து  மோதுற மாதிரி நான் ஒருத்தனுக்கு ஜாமீன் கையெழுத்து போட்டு அது இப்ப எனக்கே வந்து வினையா நிக்குது..” என்று அதையும் வாய்விட்டே புலம்பியவரை கண்ட காஞ்சனாவோ முகம் அதிர.. “என்ன சொன்னீங்க..” என்று வெகுண்டு எழுந்துவிட்டாள்.

உடனே மாணிக்கவாசகம் தயங்கியவரே நின்றவர் அதன் பிறகு தான் செய்த செயலையும் கூற “உங்களுக்கு அறிவு இருக்கா… யாருக்காவது போய் ஜாமீன் கையெழுத்து போடுவாங்களா..”என்று எகிறிக்கொண்டிருக்க..

“ம்ம் உனக்கும் உன் பிள்ளைக்கு இருந்த அறிவை விட எனக்கு கொஞ்சம் ஜாஸ்தி தாண்டி இருந்தது.. அவன் என்னோட உயிர் நண்பன் தான் இப்படி கையெழுத்து போட்டேன்.. ஆனா இப்படி ஒரேடியா கால வாரிவிட்டு ஓடுவானு நான் நெனச்சியா பார்த்தேன்..” என்று புலம்பியவரோ தலையில் கையை வைத்து நின்றுவிட..

இப்போது காஞ்சனாவிற்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை.. “எவ்வளவு தாங்க வாங்கினீங்க..”ஆக்ரோஷமாக கேட்டவளிடம் தயங்கியவாறே… “ஒரு நாலு கோடி இருக்கும்..” என்று ஆசால்டாக கூறினார்.

“என்னது 4 கோடியா..” என்று நெஞ்சில் கையை வைத்த காஞ்சனா “இப்ப அவ்ளோ காசுக்கு எங்கங்க போறது…” என்று கதறலாக கேட்டார் காஞ்சனா.

“ம்ச் அது தெரிஞ்சா நான் ஏண்டி உன் கிட்ட வந்து பொலம்பிட்டு இருக்க போறேன்..” என்றவாறே தலையில் கை வைத்து உட்கார்ந்து விட்டார். “ஐயோ ஐயோ என் குடும்பமே இப்படி நாசமா போதே..” என்று காஞ்சனா தன்னுடைய புலம்பலை ஆரம்பிக்க..

மாணிக்கவாசகம் கடுப்பானவர்… “அட கொஞ்சம் வாயை மூடுறியா..” என்று அதட்டலாக கத்தியவாறே அப்படியே சேரில் சாய்ந்து உட்கார்ந்து விட்டார். அவருக்கும் அவ்வளவு கலக்கம் தான். அந்த ஜாமீன் கையெழுத்து போடப்பட்டவனோ சாதாரணமான ஆள் எல்லாம் இல்லை.. அந்த மதுரையிலேயே மிகவும் மோசமான கட்டப்பஞ்சாயத்து செய்பவன்.. அவனிடம் எப்படி தான் சமாளிக்க போகிறேன் என்று நினைக்கவே அவருக்கு நெஞ்சமே வலித்தது.

அந்நேரம் பார்த்து ராகவ் தன்னுடைய வீட்டிற்குள் நுழைந்தவன் “அப்பா அப்பா உங்கள தேடி சில ஆளுங்க வந்திருக்காங்க..” என்று கூற மாணிக்கவாசகமும் இருந்த கடுப்பில் வெகுண்டு எழுந்தவர் ராகவை நோக்கி சென்று ஓங்கி அவன் கன்னத்தில் அறைந்துவிட்டார்.

அதில் ராகவ் அதிர்ச்சியாக நிற்க.. “ஏங்க..” என்று கத்தினாள் காஞ்சனா.

“ம்ச் வாய மூடுடி கொன்னுடுவேன் உன்ன…” என்று அதட்டியவறோ… தன் மகன் பக்கம் திரும்பியவறோ… “யாரை கேட்டுடா நீ இப்படி அரசாங்கத்தோட முத்திரை பதிச்ச மூட்டையை கொண்டு வந்து நம்ம மில்லுல ஒளிச்சு வைச்ச..” என்று கத்த.

அவனோ சாதாரணமாக “ம்ச் ப்பா.. இப்ப அதனால என்னப்பா..”சாவகாசமாக கேட்டவனை கொலைவெறியில் முறைத்தவர்.. “எவ்ளோ சாதாரணமா கேக்குற டா நீ..” இன்னும் வெறிகொண்டு அவனை நாலு அறை அறைந்தவரோ மில் பூட்டியதையும் தான் ஜாமீன் கையெழுத்து போட்டதையும் வேதனையுடன் கூறிக் கொண்டிருந்தவருக்கு இப்போது என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை.

அதனை எல்லாம் கேட்டு ராகவ் முகத்தை சுளித்தவாரே நின்றவன்.. “ம்ச் பா சரிப்பா விடுங்க இப்ப வந்திருப்பது ரொம்ப பெரிய ஆஃபர்..” என்று கூற அதில் மாணிக்கவாசகம் அவனை முறைத்தவாறு நின்று இருந்தார்.

“அட முறைக்கிறத முதல்ல நிறுத்துங்கப்பா… நான் எவ்வளவு பெரிய வேலையை பார்த்துட்டு வந்து இருக்கேன் தெரியுமா உங்களுக்கு..” என்று தன்னையே பெருமையாக கூறியவன்//தன்னுடைய அக்காவின் வாழ்க்கையை அடியோடு சீரழிக்க வழி செய்துவிட்டு வந்திருப்பது பாவம் அவனுக்கே தெரியாது.

(கேப்பச்சினோ..) 

அத்தியாயம்-3

மதுரையில் இருக்கும் பிரம்மாண்டமான வீடு அது.. பார்க்கவே அப்படியே செட்டிநாடு அரண்மனை போல் மிகப்பெரிய வீடு.. அந்த வீட்டிலேயே நிறைய தூண்களும், ஜன்னல்களும் தான் அதிகம்.. எப்படி பார்த்தாலும் அந்த வீட்டினை சுத்தம் செய்து அதனை புதிது போல பாதுகாக்கவே கிட்டத்தட்ட ஆறு, ஏழு பேருக்கும் மேலான ஆட்கள் தான் தேவைப்படும்.. அப்படிப்பட்ட வீடு கிட்டத்தட்ட இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு மாணிக்கவாசகத்தினால் கட்டப்பட்டது.

இதற்கு முன்னால் மாணிக்கவாசகம் மிகப்பெரிய வீடு வைத்திருந்தார் தான். ஆனால் இப்படிப்பட்ட மிகப்பெரிய வீடு அவர் வைத்திருந்தது இல்லை.. சுமார் எட்டு வருடங்களுக்கு பின் அவர் வெளிநாட்டில் இருந்து வந்த பிறகு தான் சம்பாதித்த அனைத்து காசினையும் கொண்டுவந்து கட்டியதுதான் இல்லை அந்த வீடு.. அத்தனையும் அவரையே நம்பி தன் வாழ்க்கையினை கொடுத்து, தன் சொத்தையும் கொடுத்து இன்று போட்டோவில் கூட அந்த வீட்டினில் இருக்க முடியாமல் போன கோசலாவின் காசு தான் அந்த வீட்டில் முழுதும் கரைந்திருந்தது.

ஆனால் தற்போது அந்த வீட்டின் வாயில் பக்கமோ காஞ்சனா என்று பெயர் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது.. அது ஒன்று மாணிக்கவாசகத்தினால் பாசமாக வைக்கப்பட்ட பெயர் அல்ல காஞ்சனாவினால் “என் பேர் வைக்கல அப்புறம் நானும் என் பையனும் கிணத்துல வுழுந்து செத்துடுவோம்..”என்று பயமுறுத்தப்பட்டு வைக்கப்பட்ட பெயர் தான் அது.

மாணிக்கவாசகத்தை பற்றி தான் முதலிலேயே கூறி இருக்கின்றேனே தேவதையாக, அப்பாவியாக அவரை திருமணம் செய்த கோசலாவை விட்டுவிட்டு திருமணத்திற்கு முன்னாலே தன்னுடன் பழகிய காஞ்சனாவை இரண்டாவது திருமணம் செய்து கொண்டார். அதுவும் கோசலா உயிருடன் இருக்கும்போதே. மாணிக்கவாசகம் கோசலாவினை சொத்துக்காக திருமணம் செய்துக்கொண்டவரால் காஞ்சனாவை மறக்க முடியாமல் போனது. அதுவும் காஞ்சனா மறக்கவிடவில்லை.

அடிக்கடி மணிவாசகத்தின் கடைக்கு வந்து அவனை இம்சை செய்து அவனுடன் வெளிநாட்டிற்கு மூட்டை கட்டிக்கொண்டு கிளம்பிவிட்டாள். இங்கு கோசலையோ அவனையே கணவனாக தினம் தினம் உருகி கரைய பாவம் அவரின் வாழ்க்கை எப்போதோ சின்னாபின்னாமாகிவிட்டது என்பது தெரியாமலையே எட்டு வருடத்தை ஓட்டினாள் கோசலா.

மாணிக்கவாசகம் காஞ்சனாவுடன் ஜோடியாக வந்து இறங்குவதை பார்த்த கோசலாவிற்கு உலகமே தட்டாமலை சுற்றியது. அப்போதும் கூட ஏதோ தான் கனவு காண்கிறோமோ அல்லது தன் கணவனுடன் வந்து இறங்கும் பெண் அவருக்கு ஏதோ வகையில் சொந்தமாக இருக்குமோ என்று தான் அந்த பூப்போன்ற மனம் நம்பியது. ஆனால் அதனை ஒரடியாக ஆட்டம் காணுவது போல.. காஞ்சனாவின்.. “ஏங்க நம்ம குழந்தைய தூக்காம எங்க போறீங்க..”அதட்டலான பேச்சை கேட்டவுடன் கோசலாவிற்கு அப்படியே உலகம் ஸ்தம்பித்து போன்ற உணர்வு.

அதற்கு அடுத்ததாக காஞ்சனா அதிர்ந்து நின்ற கோசலாவின் முன்னால் வந்து நின்றவளோ.. “என்ன பாக்குற.. அவரு உனக்கும் மட்டும் தாலி கட்டல எனக்கும் தான் தாலி கட்டிருக்காரு..”தன் கழுத்தில் இருக்கும் தாலியை எடுத்து வெளியில் காட்டியவள்.. “அதே மாதிரி உனக்கு மட்டும் புள்ளைய குடுக்கல எனக்கும் தான்..”தன் கணவனின் கையில் உறங்கிக்கொண்டிருக்கும் தன் மகனை கைக்காட்ட.. அவ்வளவே கோசலாவோ அதிர்ச்சியில் நெஞ்சில் கை வைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்துவிட்டார்.

இதனை எல்லாம் கேட்ட ரமணிக்குமே ஆத்திரமும், அதிர்ச்சியும் ஒருங்கே தோன்ற.. “டேய் பாதகா என்னடா செஞ்ச..”மணிவாசகத்தின் சட்டை காலரை பிடித்து உலுக்க.. அவனோ அப்படியே சிலை போல நின்றான்..

“அட கைய எடுங்க அத்த..”காஞ்சனா உரிமையுடன் ரமணியின் கையை பிடிக்க.. ரமணியோ தீப்பட்டது போல தன் கையை உதறிக்கொண்டார். “நீயெல்லாம் ஒரு பொண்ணாடி.. ஏற்கனவே கல்யாணமானவன போய் இப்டி மயக்கி கட்டிக்கிட்டு, புள்ள பெத்துட்டு வந்துருக்க..”ஆத்திரமாக கத்திய ரமணிக்கோ நெஞ்சையே வலித்தது. அவரின் கண்கள் கண்ணீர் மறைக்க தன் அப்பாவி மருமகளை பார்க்க.. கோசலாவோ நெஞ்சில் கை வைத்தவாறே அசையாமல் மாணிக்கவாசகத்தை வெறித்தவாறே உட்கார்ந்தவள் தான் அசையவே இல்லை.

மையு வேகமாக அழுதவாறே தன் அன்னையின் அருகில் உட்கார்ந்தவளுக்கு அங்கு என்ன நடக்கின்றது என்பது புரியாமல் தான் போனது. அவளின் கண்கள் அதிர்ச்சியுடன் நிலைக்குத்திய பார்வையுடன் உட்கார்ந்திருக்கும் தன் அன்னையிடமும், தன்னை போல ஒருவனை உரிமையுடன் தூக்கிக்கொண்டிருக்கும் தன் தந்தையையும் மாற்றி மாற்றி பார்த்தவளுக்கு அழுகையில் உதடு பிதுங்கியது.

“ம்மா..”அழுதவாறே தன் அன்னையின் மேலே சாய்ந்துக்கொண்டாள் மைத்ரேயி.

“அட அவர விடுங்க அத்த.. உங்களுக்கு எங்க போச்சி புத்தி. அதான் நாங்க காதலிக்கிறோம்னு தெரியும்ல. பேசாம எங்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்காம போயும் போயும் இவள கட்டிவச்சா புடிச்சா வாழமாட்டாறா..”என்றவளோ.. மையுவையே கேலி பார்வை பார்த்தவாறே.. “எனக்கு தெரிஞ்சி இவளையே அவரு உங்க தொல்லைக்காக தான் பெத்துருப்பாறாட்டுக்கு..”அதிகமாக பேசிவிட.. அதில் பாவம் கோசலாவின் உயிர் உடலிலிருந்து பிரிந்தே போனது. நிலைக்குத்திய பார்வையுடன் சரிந்தவளோ மண்ணில் புதைந்தே போனாள்.

ஆம் கோசலா காஞ்சனாவின் பேச்சிலும், தன் கணவனின் செயலிலும் மரிந்தே போனாள்.அன்றிலிருந்து யார் தலையெழுத்து மாறியதோ இல்லையோ கோசலாவின் வயிற்றில் பிறந்த மைத்துவின் வாழ்க்கை அடியோடு மாற்றப்பட்டு இருந்தது..

அந்த வீட்டின் உள்ளே சென்றாலே முதல் அறை மாணிக்கவாசகத்தின் அன்னை ரமணி உடையது தான். ரமணிக்கு கிட்டத்தட்ட இப்போது 80 வயது இருக்கும்.. அவர் வயதின் மூப்பும் வாழ்வில் அடிபட்ட சில அடிகளாலும் மிகவும் தளர்ந்து காணப்பட்டார்.. அதில் அவருக்கு மிகப்பெரிய அடியாக விழுந்தது என்னவோ கோசலாவின் இறப்பு தான்.. கோசலாவின் இறப்பு இன்று வரை அவரை பாடாய்படுத்தியது..

அருந்தினமும் புலம்பலாக ஜெபிப்பது “ஒன்னும் தெரியாத அம்மாஞ்சி பொண்ணா இருந்தவள கொண்டு வந்து இந்த பையக்கிட்ட ஒப்படைச்சு அவ வாழ்க்கையே நாசம் பண்ணிட்டேனே.. பாவி கொன்னேபுட்டேனே என் ராஜாத்திய.. இந்த பாவம் என்ன சும்மா விடுமா.. இந்த ஒன்னும் தெரியாத புள்ளைய எங்கிட்ட ஒப்படச்சிபோட்டு இப்படி போய் சேர்ந்துட்டியேடி கோசலா..”அன்று கதறிய ரமணியோ அந்த வேதனையே அவரை படுத்த படுக்கையில் கிடத்திவிட்டது.

ஆனால் ஒன்று மாணிக்கவாசகம் யாரை எப்படி நடத்தினாரோ இல்லையோ தனது அன்னையை இன்று வரை ஒழுங்காக பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்.. அதிலேயே கொஞ்சம் மனம் சமாதானப் பட்டுக் கொள்ள வேண்டியதுதான்.. ஆனால் யாரைப் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டுமோ அவளை அல்லவா நிற்கதியாக நிறுத்திவிட்டார்.. ஆம் அவரது மகள் மைத்ரேயியை தான் கூறுகின்றேன்..

ரமணி தனக்கு முன்னாள் உட்கார்ந்து இராமாயணத்தை படித்துக் காட்டிக் கொண்டிருக்கும்  மைத்ரேயியை இமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.. அவர் கண்கள் கலங்கி போய் அழகு பதுமையாக தன் முன்னால் உட்கார்ந்திருக்கும் மைத்துவை மறைக்க அதில் சட்டென்று தனது கண்களை துடைத்துக்கொண்டவரோ திரும்பவும் அவளை தான் அசராமல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

தினமும் அந்த வயதான பெண்மணிக்கு இதுதான் வேலை இராமாயணத்தை படித்துக் கூற சொல்லும் சாக்கில் தன்னுடைய பேத்தியை அங்கம் அங்கமாக பார்த்து வருந்திக் கொள்வார். அப்படியே அழகில் கோசலாவை கொண்டே வளர்ந்து இருந்தாள் மைத்ரேயி. அப்படியே கோசலா போன்றே அப்பாவித்தனமும் கொஞ்சம் கொஞ்சம் ஒட்டி தான் இருந்தது. அவருக்கு எங்கே அதனை வைத்து அவளுடைய சித்தி காஞ்சனா அவளை ஏதேனும் செய்து விடுவாளோ என்று நொடிக்கு ஒரு முறை அந்த வயதானவர் பயந்து கொண்டே தான் இருக்கிறார்.

காஞ்சனா அதற்கும் துணிந்தவள் தான். பின்னே இந்த வீட்டிற்குள் நுழைந்த வேகத்திற்கு மைத்துவின் அன்னை கோசலாவை பேசிய கொன்றவளாயிற்றே.. மைத்துவை மட்டும் விட்டு வைப்பாளா என்ன..

இதோ காலையிலையே மைத்துவை பார்த்து துதி பாட ஆரம்பித்துவிட்டாள் காஞ்சனா.. “ம்ம் போய் உட்கார்ந்துட்டியா அப்படியே உங்க பாட்டி கிட்டையே போய் உக்காந்துட்டியா.. காலையில எழுந்ததும் உனக்கு இதே வேலையா போச்சு.. எப்ப பாரு அந்த கிழவிக்கு முன்னாடி உட்கார்ந்து அந்த ராமாயணத்தை படிக்கிறது தான் உனக்கு பெரிய வேலையா இருக்கு இல்ல.. வேற ஒன்னும் பண்றதுக்கு துப்பில்ல..” என்று காஞ்சனா அடுப்படியில் நின்று கத்திக் கொண்டிருந்தாள்.

அவளின் ஏச்சினை கேட்ட மைத்துவோ கண்களில் கலக்கமும்,நெஞ்சில் படப்படப்புமாக காஞ்சனா பேசுவதையே கூர்ந்து கவனித்துக் கொண்டிருந்தாள்.. ஆனால் தலையை மட்டும் நிமிர்த்துவதாக இல்லை..

காஞ்சனா முகத்தில் அக்னியில் பொறிந்த பாப்கானாக “காதுல வாங்காத மாதிரியே அப்படியே உட்கார்ந்துக்கோ.. உன்னை என்னைக்கு நான் எவனுக்காவது கட்டி கொடுத்து தலை முழுகுறானோ அன்னைக்கு தான் எனக்கும் நல்லது இந்த வீட்டுக்கும் நல்லது.. சனியன் சனியன் எனக்குனு வந்து வாய்க்கிது பாரு.. தெண்டம்..” காஞ்சனா படபடவென்று பாத்திரங்களை போட்டு உருட்டிக் கொண்டிருந்தாள். சொல்லபோனால் அங்கு அவளுக்கு எந்த வேலையும் இல்லை தான். அதான் அனைத்திற்கு ஆள் வைத்திருக்கின்றாளே.. சொல்லபோனால் மைத்துவுக்கும் கூட அங்கு எந்த வேலையுமில்லை. ஆனால் அவளை நிம்மதியாக உட்கார விடக்கூடாது என்பதில் தீவிரமாக இருந்தாள் காஞ்சனா.

மைத்ரேயின் மீது காஞ்சனாவிற்கு எப்போதும் வெறுப்பு தான். அந்த ஊரிலையே மைத்ரேயி மட்டும் தான் மாணிக்கவாசகத்திற்கு முறையாக பிறந்தாள் என்ற வார்த்தையே காஞ்சனாவை பத்திரகாளி ஆக்கும். அதானே உண்மை. ஆனால் காஞ்சனாவோ அதனை பற்றி பேசிக்கொண்டு யார் அந்த வீட்டின் பக்கம் வந்தாலும் லேசாக விடுவதில்லை.. சட்டை கிழிய, சிண்டு அவிழ சண்டை முடித்து தான் காஞ்சனா அமைதியாவாள்.

ரமணி நன்றாக இருந்த காலகட்டத்தில் பேத்தியை மகாராணியாக பார்த்துக்கொண்டவரால் படுக்கையில் விழுந்ததற்கு பின்பு பார்த்துக்கொள்ள முடியவில்லை. வெளிவேலைக்கு ஆட்கள் இருந்தாலும் மைத்துவின் தலையில் தான் பண்ணையை சுத்தம் செய்வது, வீட்டினை சுத்தம் செய்வது, வாசலை கூட்டுவது தொடங்கி அனைத்து வெளிவேலையும் திணிக்கப்பட்டது.

ரமணி ஆரம்பத்தில் அதனை தட்டிக்கேட்டவருக்கு அதன் பின்பு உடல்நிலை காரணமாக முக்கால் வாசி நேரம் மயக்கத்திலையே கிடக்க வேண்டியதாகி போக அது காஞ்சனாவிற்கு வசதியாக போனது.

இப்போது காஞ்சனா திட்டுவதை கேட்ட ரமணிக்கோ மனம் வலித்து திக்திக்கென்று அடித்துக் கொண்டுதான் இருந்தது.. “பாவி மக இப்படி வாழ வேண்டிய பொண்ண என்னெல்லாம் பேச்சு பேசுறா பாரு..” என்று அந்த வயதானவரால் மனதில் நினைத்து வெப்பத்தான் முடிந்தது.. வயதின் காரணமாக அவருக்கு பேச்சுமே இப்போது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்து தான் வருகிறது..

மைத்ரேயியும் நிமிர்ந்து தன்னுடைய பாட்டியை பார்த்தவள் கலக்கமான முகத்தை சட்டென்று மாற்றிக்கொண்டு “ஒன்னுமில்ல அப்பத்தா..”என்று மறுப்பாக தலையசைக்க.. அதில் வேதனை கொண்டவரின் கண்களில் இருந்தோ தாரைதாரையாக கண்ணீர் வடிந்தது..

“வேணாம் அப்பத்தா.. இதுக்கெல்லாம் எதுக்கு அழுகுற.. இதெல்லாம் சாதாரண விஷயம் தானே.. நான் தினமும் இதைக் கேட்டுட்டு தான இருக்கேன்… புதுசில்லையே..”கூறியவளுக்கோ மனம் கேட்டு கேட்டு புளித்த வார்த்தைகளாகி போனது.

அவள் தனது அப்பத்தாவின் கையைப் பிடித்து ஆறுதலாக வருடிக் கொண்டு இருக்க அவரோ பேச வராமல் திக்கி திணறிக் கொண்டிருந்தார்.. சுத்தமாக பேச்சே வராது என்றெல்லாம் இல்லை.. என்றாவது ஒன்று இரண்டு வார்த்தை பேசுவார் அவ்வளவுதான்..

“இவ்வளவு சொல்றேனே எங்கயாச்சும் அந்த இடத்தை விட்டு நகராலா பாத்தியா அவ..” என்று காஞ்சனா மறுபடியும் கத்திக்கொண்டே இருந்தார்..

“அட இப்ப என்ன காஞ்சனா உனக்கு…”அதட்டல் என்று கூற முடியாது அலுத்தவாறே கேட்டுக்கொண்டு அங்கு வந்தார் மாணிக்கவாசகம்.

“என்ன உனக்கா.. ஏங்க இவளுக்கு வயசு என்ன ஆகுது? வயசு 21 ஆகுது ஒரு டிகிரியே படிச்சு முடிச்சிட்டா.. அப்ப இன்னும் இவள வீட்ல வச்சிட்டு என்ன பண்ண போறோம்.. சீக்கிரமா ஒரு ஏதோ ஒரு “குடிகாரனோ, இல்ல சீர்கெட்டவனோ..”என்ற வார்த்தையை மனதில் பாடிக்கொண்டவள்.. “மாப்ள பார்த்து இவள தள்ளி விடுங்கன்னு சொன்னா கேக்குறீங்களா..”காஞ்சனா தன்னுடைய கணவரிடம் வசைப்பாடிக்கொண்டே இருந்தார்.

மாணிக்கவாசகம் சட்டென்று தனது தலையில் கை வைத்துக் கொண்டவர்.. “கொஞ்சம் அமைதியா இரு..எதையும் எடுத்தோம் கவுத்தோம்னு பண்ண முடியாது இப்பதான் அவளுக்கு 21 வயசு ஆகுது இப்ப கல்யாணத்துக்கு என்ன அவசரம்..” என்று பொறுப்பான தந்தையாக அவர் கேள்வி கேட்டார்.. இதை பார்த்து யாரும் பொறுப்பான தந்தை என்று தவறாக புரிந்து கொள்ள வேண்டாம்.. அவருக்கு எங்கே தன்னுடைய பணம் எல்லாம் மகளின் திருமணத்திற்கு செலவாகி விடுமோ என்ற ஒரு பயம்..

ம்ம்.. இருக்கத்தான் செய்தது எப்போதும் மாணிக்கவாசகம் என்றால்  சுயநலவாதி என்று தான் அர்த்தம்..ரமணி இதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டு படுக்கையில் படித்திருந்தவருக்கு தன்னுடைய மகன் எதை நினைத்து இப்படி கூறுகிறான் என்று தெரியாதா என்ன.. ஆனால் அந்த வயது மூத்தவருக்கோ எப்படியாவது தன்னுடைய பேத்தியை ஒரு நல்லவன் கையிலோ நல்ல குடும்பத்திலோ ஒப்படைத்துவிட வேண்டும்.. அதுவும் தான் இறப்பதற்கு முன்னால் அவளுக்கு நல்ல வாழ்க்கை ஒன்றை அமைத்து தர வேண்டும் என்று தினமும் அதுவரை தன்னை கூப்பிட்டுக்கொள்ள வேண்டாம் என்று தினம் தன்னுடைய கடவுளிடம் வேண்டிக் கொண்டே தான் இருக்கிறார் அந்த வயதானவர்.

“ஆமா நீங்க இப்படியே சொல்லுங்க அவ என்னடானா முத டிகிரிய படிக்கிறேன்னு காசு செலவு பண்ண வச்சா… இப்போ இரண்டாவது டிகிரி படிக்கப் போறேன்னு வந்து நிக்கிறா.. அடுத்தது மூன்றாவது, நாலாவது படிச்சுக்கிட்டே இருப்பாளா.. இவளுக்கே எல்லாமே பண்ணிட்டா அப்புறம் நமக்குன்னு ஒரு பையன் இருக்கானே அவனுக்கு என்ன பண்ணுவீங்க..”அலுத்தவாறே காஞ்சனா கேள்விக்கு மேல் கேள்வி கேட்டுக் கொண்டே இருந்தாள்..

காஞ்சனாவின் மகன் ராகவ் அவன் ஒரு சோம்பேறி.. படிப்பு அறவே அவன் மண்டையில் ஏறவே இல்லை.. எவ்வளவுதான் காஞ்சனா கடினப்பட்டு அவனை கல்லூரி வரை அழைத்து சென்றாலும் அனைத்திலும் அரியர், ஃபெயில் ஆகிக்கொண்டே தான் வந்து கொண்டிருந்தான்.இந்நிலையில் ஒழுங்காக படிக்காத அவனுக்கு நிறைய காசினை கொட்டிக்கொடுத்து இன்ஜினியரிங் சீட்டு வாங்கி கொடுத்து படிக்க வைத்தாள் அவனது அன்னை..

இப்போது அவன் மூன்று வருடத்திலேயே  கிட்டத்தட்ட 20 அரியருக்கு மேல் வைத்துக் கொண்டுதான் இருந்தான்.. இந்த வருடம் முடிவாக சொல்லிவிட்டான். நான் தான் கல்லூரி செல்லப் போவதே இல்லை என்று காஞ்சனா “எதுக்குடா இப்படி எல்லாம் பண்ற..” என்று அவன் தலையில் கொட்டியவாறு கேட்டதற்கோ.. தன் அன்னையை முறைத்தவாறு “ஐயோ… அம்மா.. இனி நான் காலேஜுக்கு போக மாட்டேன் அவ்வளவுதான்.. என்ன போட்டு இம்சை பண்ணாதீங்க.. எனக்கு சுத்தமா படிப்பு வரல.. நான் அப்பாவோட தொழில பாத்துக்குறேன்.. காலேஜ் போன்னு இம்ச பண்ணுன அப்புறம் எங்கையாச்சும் ஓடிடுவேன்..” என்று மிரட்டலாக கூறியவனோ ஒரு தொழிலை தான் பார்த்துக் கொண்டானா அதுவுமில்லை..

ஏதோ வேண்டியது வேண்டாதது போல ஒரு மில் ஒன்றில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டவன் சும்மாக இல்லாமல் ஆன்லைனில் பப்ஜி விளையாடுகிறேன் என்று தன்னுடைய தந்தையின் காசை எல்லாம் கரியாக்கிக் கொண்டுதான் இருக்கிறான்.. கிட்டத்தட்ட அவனால் மட்டுமே அப்பது, அறுபது லட்சத்திற்கு மேல் நட்டமாய் கொண்டே தான் இருந்தது.. முதலில் இதைப்பற்றி தெரியாத மாணிக்கவாசகரோ  மகன் கேட்கும் போதெல்லாம் ஐந்து லட்சம் பத்து லட்சம் என்று தூக்கிக் கொண்டு கொடுத்துக் கொண்டிருக்கும் காஞ்சனாவை ஒரு நாள் பிடித்துவிட்டார்.

“என்னடி நீ பாட்டுக்கு காச எடுத்து எடுத்து கொடுத்துட்டு இருக்க.. எதுக்காக கொடுக்கிற அதுவும் நூறு, ஐநூறு ரூபாயா இருந்தா பரவால்ல.. நீ பாட்டுக்கு இரண்டு லட்சம். மூன்று லட்சம், நாலு லட்சம்னு எடுத்து கொடுத்துக்கிட்டே இருக்க.. அதுவும் எத்தனை தடவை கொடுத்திருக்க.. பத்து, பதினைஞ்சி தடவை கொடுத்திருக்க.. என்னடி நெனச்சிட்டு இருக்க உன் மனசுல..”எகிறி கொண்டு வந்தவரை காஞ்சனாவோ..

“அட சும்மா கத்துறது நிறுத்துங்க நமக்கு இருக்கிறது ஒரே புள்ள.. இவனுக்கு அப்புறம் ஒரு புள்ள பொறக்காமலே போயிடுச்சு.. நம்ம சேர்த்து வச்சிருக்கிற சொத்து எல்லாம் அவனுக்கு தானே போய் சேரனும்.. இல்ல உங்க மூத்த தாரத்தோட பொண்ணுக்கு எதுவும் கொடுக்க போறதா மனசுல கோட்டை கட்டிக்கிட்டு இருக்கீங்களா..” என்று எரிச்சலாக பார்த்தவாறு கேட்டாள்.

அதனைக் கேட்ட மாணிக்கத்திற்கு எரிச்சலாக வந்தது.. “அடியேய் உன் மனசுல கைவைத்து சொல்லு அவளுக்கு ஏதாவது நான் செய்றனாடி.. அவ பாட்டுக்கு இந்த வீட்டு மூலையில் தான் கிடக்கா.. உனக்கும் உன் பையனுக்கும் தான எல்லாத்தையும் சம்பாரிச்சு கொண்டு வந்து கொட்டிட்டு இருக்கேன்..”ஆத்திரத்தில் கத்தியவர்.. “ம்ச் இப்படியே அவன் பாட்டுக்கு பொறுப்பில்லாம சம்பாதிக்கிற காசெல்லாம் தூக்கி தூக்கி கொடுத்துட்டு இருந்தா நாளைக்கி நாம நடு ரோட்டுல நிக்க வேண்டியது தான்..” என்று எகிற..

“ம்ச் ஆமா ஆமா அப்படியே நீங்க சம்பாதிச்ச காசு, சொத்து மாதிரி கத்தாதீங்க உங்க மூத்த தாரத்து பொண்டாட்டி கிட்ட இருந்து வந்தது தானே..” காஞ்சனா கோசலாவை ஒரு நாளிற்கு ஒரு முறையாவது இழுக்காமல் இல்லை..

அதில் தலையில் அடித்திக்கொண்டவறோ.. “அவளால கொண்டு வந்த காசுனாலும் அத பல மடங்கு ஆக்குனவன் நான் தான்டி…”ஆத்திரத்தில் கத்தியவரோ “இங்க பாரு இதுதான் முதவும், கடைசியும்.. இனிமே அவன் கேட்கிறான்னு ஏதாவது காசு கொடுத்தன்னு தெரிஞ்சுச்சு வச்சுக்கோ அவ்வளவுதான் சொல்லிட்டேன்..” என்று கத்தியவறை எகத்தாளமாக பார்த்த காஞ்சனா…

“அட இது போனா என்ன அதான் உங்க பொண்ணு பேர்ல பாதி சொத்து இருக்கே..”பாவம் மைத்ரேயின் மீது எழுதி வைத்த சொத்தும் காஞ்சனாவின் கண்களை உறுத்தியது..

அதில் தான் மாணிக்கவாசகத்தின் பல நாள் கண்களும் என்று கூட சொல்லலாம்.. அதற்கு மேலும் காஞ்சனாவை அதட்டல் போடவே முடியவில்லை. ஆரம்பத்தில் காதலிக்கும் போது இனிப்பாக தெரிந்த காஞ்சனா இப்போது புளிப்பாக தெரிகிறாள்.. இதற்கு அவருக்கு கோசலாவே எவ்வளவோ தேவைலாம் என்று தோன்றி விட்டது.. கோசலா இவர் கூறியதற்கு ஒரு பதில் எதிர்த்து கூட பேசிய ஆள் கிடையாது.. அமைதியாக தன் வேலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளை காஞ்சனாவுடன் இப்போது எல்லாம் அதிகமாக ஒப்பிட்டு பார்க்கிறார்.. ஆனால் ஒப்பிட்டு பார்த்து என்ன பிரயோஜனம் கோசலாக தன் உயிரை எப்போதோ விட்டுவிட்டாளே..

“இங்க பாருங்க நமக்கு இருக்கிறது ஒரே புள்ள தான் அவனும் போய் சேர்ந்துட்டான் வச்சுக்கோங்க அப்புறம் என்ன நீங்க உயிரோடயே பாக்க முடியாது என்னையே அனுப்பி வச்சிட்டு நீங்க தாராளமா சந்தோசமா இருக்கலாம்ன்னு நினைச்சுக்காதீங்க அதுக்கும் நான் விடமாட்டேன்..” என்று காஞ்சனா பொடி வைத்து பேச மாணிக்கவாசத்துக்கு காஞ்சனாவை பற்றி நன்றாக தெரியும்.. அவள் எவ்வளவு தூரம் இறங்குவாள் என்றும் அவர் நன்றாக உணர்ந்து கொண்டவராயிற்றே..

அதனால் அமைதியாக வாயை மூடிக்கொண்டுதான் சுற்ற வேண்டியதாக இருந்தது. இப்போது அதை நினைத்து பார்த்த மாணிக்கவாசகத்திற்கும் ஆறு மாதமாக நிலைமை மிகவும் மோசமாகத்தான் இருந்தது.. அதற்கு காரணமும் உண்டு வேறு யாரு அவருடைய மகன் ராகவும், அவரது மனைவி காஞ்சனாவும் தான்.. காசு எல்லாம் மகன் கரியாக்கிக் கொண்டே இருக்க இப்போது இல்லாத பிரச்சனையாக சில இடப் பிரச்சினை, நிலப் பிரச்சனை வேறு அவரை பாடாய்படுத்தியது..

அதெல்லாம் நினைக்க நினைக்க அவருக்கு கொஞ்சம் பயம் வேறு நெஞ்சைக் கவ்வ.. அதற்கெல்லாம் ஒரே தீர்வு தன்னுடைய மகள் தான் என்று தன்னுடைய அன்னையின் அருகில் உட்கார்ந்து இராமாயணத்தை படித்துக் கொண்டிருக்கும் மைத்துவின் மீது யோசனையாக விழுந்தது அவரின் பார்வை..

“ந்தா போதும் நீ உங்க ஆத்தாவுக்கு படிச்சு காட்டுனதெல்லாம்.. வந்து வேலைய பாரு..”காஞ்சனா கத்தியவாறே உள்ளே போக.. மையுவும் ராமாயண புத்தகத்தை அப்படியே மூடி வைத்தவாறு எழுந்தவள் தன்னுடைய அப்பத்தாவிற்கு தேவையான தண்ணீரை கொடுத்துவிட்டு அடுப்படி பக்கம் சென்று விட்டாள்.. என்னதான் அந்த வீட்டில் 10 பேர் சமையல் வேலையும் வீட்டு வேலையும் பார்ப்பதற்கு இருந்தாலும் காஞ்சனாவிற்கு மைத்துவை வேலை வாங்காமல் அந்நாள் ஓடாது.. இப்படியே நாட்கள் ஓடிக் கொண்டிருக்க அதன் பிறகு மைத்துவின் நாட்கள் அவளை கோரமாக தாக்கியது என்பது உண்மை..

(கேப்பச்சினோ..)

அத்தியாயம்-3

ரகோத் தன் தோள் மீது கையினை போட்டவாறே நிற்பவனை திரும்பி முறைக்க.. ரஞ்சித்தோ தன் கடுமையான இதழ்களை அழகாக விரித்து சிரித்தவனோ.. “வாட் வினை.. உன் முகம் ஏன் இப்டி அஷ்ட கோணலா இருக்கு..”கேலி பேசியவனை இன்னும் ஏற இறங்க பார்த்தவாறே முறைத்த ரகோத்தோ..

“என் மூஞ்சே இப்டிதான்டா இப்போ அதுக்கு என்ன மேன்..”குரல் கடுமையாகவும் இல்லை அவன் முகத்திலும் உண்மையான கோவமில்லை.

அதில் இன்னும் இதழ் விரிய புன்னகைத்த ரஞ்சித்தோ.. “அப்டியா அப்போ இந்த உலகத்துல இருக்குறவங்க கண்ணெல்லாம் காய்ச்சி போய்ட்டு போலறுக்கே.. பின்ன உன்னை எல்லாம் போய் அமெஸிங் ஸ்டார்னு கதை கட்டிருக்கானுங்க..”என்றவனின் குரலில் அப்பட்டமான நக்கல் வழிந்தது.

ரகோத் வேகமாக தன் தோளில் சாய்ந்திருந்த ரஞ்சித்தை தட்டிவிட்டவனோ.. “அடேய் கோணவாயா என்னை என்ன வேணா சொல்லு ஆனா என் ஃபேன்ஸ ஏதாவது சொன்ன.. அப்புறம் உன் கையில இருக்குற கன்ன புடுங்கி உன் வாயிலையே சொருவிடுவேன்..”துள்ளிக்குதித்தவனை மேலும் நக்கலாகவே பார்த்தான் ரஞ்சித்.

“டேட் இவனுக்கு பாருங்களேன் ஒரு சிஎம்மோட பையன்கிட்ட பேசுறோம்னு பயம் கூட இல்ல.. எப்டி டேட் இவன போய் வேலைக்கு சேர்த்தீங்க.. அதும் நாலு வருஷமா இவன கூட வச்சிட்டு என்ன டார்ச்சர் செய்றீங்க..”குரலில் ஒருவித சிலிர்ப்பு தான் இருந்ததுவோ..

அதுவரை ரகோத்தும், ரஞ்சித்தும் ஒருத்தர் மாற்றி ஒருத்தர் காலை வாரிக்கொள்வதை ரசனையாக பார்த்துக்கொண்டிருந்த விக்ரமனுக்கோ இன்னும் இருவரையும் அதே பத்து வயதில் பார்ப்பது போல தான் இருந்தது..“ஹாஹா கண்ணா அவன வேலைக்கு சேர்த்ததே நீதான்டா.. அதும் என்ன சொல்லி சேர்த்தனு மறந்து போச்சா..”என்றவர் ரஞ்சித்தை பார்த்து கண்களை காட்ட..

“ஹான் ஹான் மறக்க முடியுமா அத..”என்ற ரஞ்சித்தும்.. “எப்டி எப்டி.. என் டேட்ட உன்ன நம்பிதான்டா தரேன்.. நீதான் அவருக்கு ஒரு சின்ன கீறல் கூட விழாம பாத்துக்கனும்.. அவர் என்னோட உயிருனு தெரியும்ல..”கோரஸாக விக்ரமனும், ரஞ்சித்தும் சிரித்தவாறே கூறினார்கள்.

அவர்கள் கேலியை பார்த்த ரகோத்தோ இருவரையும் இடுப்பில் கை வைத்தவாறே முறைத்தவன்.. “என்ன ரெண்டு பேருக்கும் துளிர் விட்டுப்போச்சா..”என்றவனுக்கு ரஞ்சித்துடனான காலங்கள் கண்களில் வந்து விரிந்தது.

ரஞ்சித் வேறு யாருமில்லை ரகோத்துடனான இருபத்தி ஐந்து வருட நண்பன் தான் அவன். ஆம் ரகோத்தினை விக்ரமன் தன்னுடைய அரசியல் வேலைகளுக்காக ஊட்டி கான்வென்டில் கொண்டு போய் சேர்க்க.. அங்கு ரகோத்துக்கு கிடைத்த நண்பன் தான் ரஞ்சித். என்ன ரகோத் விடுதியில் இருப்பான்.. ஆனால் ரஞ்சித் டே ஸ்காலர். ஆனால் விடுமுறையின் போது ரஞ்சித்தும், ரகோத்தும் பெரும்பாலும் ஒன்றாக தான் இருப்பார்கள்.. எப்படி என்றால் விக்ரமன் பெரும்பாலும் ரகோத்தினை பார்க்கவென்று விடுமுறைக்கு ஊட்டி வர போவதெற்கென்று ஒரு வீட்டினை வாங்கி வைத்திருந்தார். அங்கு தான் விடுமுறை நாட்களில் இருவரும் பார்த்துக்கொள்வார்கள்.

ஏன் அவர்கள் பழகியது, விளையாடியது அனைத்தும் அங்கு தான். ரஞ்சித் பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு வரை ரகோத்துடன் படித்தவன் அதன் பிறகு அவனுக்கு மிகவும் பிடித்த வேலையான ராணுவ கல்லூரிக்கு சென்றுவிட்டான். படித்துக்கொண்டே ராணுவத்தில் சேர்ந்துவிட்டான்.. ஆம் ரஞ்சித்திற்கு ராணுவமென்றால் உயிர். கிட்டதட்ட ஏழு வருடம் ராணுவத்தில் சிறப்பாக பணியாற்றினான்.

ரகோத்தோ சிறுவயதிலிருந்து அவனுக்கு சினிமா என்றால் கொள்ளை பிரியம் அதனால் அவனோ பள்ளி முடித்து விசுவல் கம்யூனிகேஷன் எடுத்து படித்தவன் மேற்கொண்டு நடிப்பினை பற்றி கற்றிக்கொள்ள அமெரிக்கா சென்றுவிட்டான்.

என்னதான் இருவரும் இருவேறு இடங்களுக்கு பிரிந்தாலும் அவர்களின் நட்பு மட்டும் பிரியவே இல்லை.. எப்போது பார்த்துக்கொள்வார்களோ, பேசிக்கொள்வார்களோ ஆனால் கண்டிப்பாக ஒருவரை ஒருவர் மறக்கமட்டுமில்லை.

கிட்டதட்ட ஏழு வருடங்கள் ஓட.. அதன் பிறகு தான் இருவரும் மறுபடி ஒன்றுச்சேர வாய்ப்பு கிடைத்தது அதுவும் விக்ரமனால். ஆம் விக்ரமன் முதலமைச்சராக களமிறங்கிய போது அவர் மீது சில தாக்குதல்கள் நடந்தது. அப்போது அவரின் பாதுகாப்பை பற்றி கவலைக்கொண்ட ரகோத் நேராக போய் நின்றது ரஞ்சித்திடம் தான்.

“ஐ க்நோ ரஞ்சித் உனக்கு நாட்ட பாதுகாக்குறதுல தான் விருப்பம்னு எனக்கு தெரியும்.. ஆனா ஒரு பிள்ளையா என் அப்பாவோட பாதுகாப்ப பத்தி கவலைப்படுறதுலையும், அதுக்கு தேவையான திட்டங்கள போடுறதுலையும் எனக்கும் கடமை இருக்குன்னும் தெரியும்.. ஆனாலும் உன்ன விட என் அப்பாவுக்கு யாராலையும் செக்யூரிட்டி குடுக்க முடியாது. சோ உன்ன அப்பாவோட ப்ளாக் கேட் டீமோட ஹெட்டா போட சொல்லலாம்னு இருக்கேன்..”ஆர்வத்துடன் தன் நண்பனின் முகம் பார்க்க.. ரஞ்சித்தோ ஏதோ யோசனையிலையே இருந்தான்.

“ஹேய் வாட் ரஞ்சித்..”அவனை புரியாமல் பார்த்தான் ரகோத்.

“நத்தீங் வினை.. ஏற்கனவே நான் ஆர்மிக்கு வந்து ஏழு வருஷம் ஓடிட்டு.. இப்போ நான் ரிட்டேர் ஆகிட்டா அது சரி வராதுனு தோணுது..”என்றவனுக்கோ வேறு ஏதோ யோசனையில் முகம் பளப்பளக்க.. “ஹேய் இன்னொரு யோசனை இருக்கு வினை..”என்றவனோ.. “பேசாம அப்பாவுக்கு பாதுகாப்புக்கு ஆர்மில இருந்து ஆள் வேணும்னு மேல் இடத்துல கேளுங்க.. அப்புறம் நானே வந்து ஜாயின் பண்ணிடுறேன்..”என்றவனின் யோசனையில் வினையனுக்கு நிம்மதியுடன் விழிகள் மூடி நீண்ட பெருமூச்சி தான் வந்தது.

“ஸ்யூர் டா..”என்றவனோ அதற்கு அடுத்தக்கட்ட நடவடிக்கையாக தன் தந்தைக்கு ரஞ்சித்தை பூனைப்படை ஹெட்டாக மாற்றினான்.

அன்றிலிருந்து இன்றுவரை விக்ரமனுக்கு ரஞ்சித் தான் அனைத்துமாக இருந்து வருகின்றான்.

“எதுக்குடா இப்போ கோவப்படுற..”கேட்டவாறே ரஞ்சித் அவன் தோளில் கை வைத்தான்.

“ம்ச் கோவப்படாம என்னடா செய்றது.. அப்பாவுக்கு பாதுகாப்பு தர தானே உன்ன இங்க கொண்டு வந்து போட்டேன்.. நீ என்னனா அப்பாவுக்கு இப்டி ஆக்ஸிடென்ட் ஆகுற மாதிரி செஞ்சி வச்சிருக்க…”கத்தலாக கத்த.

“ம்ச் கண்ணா இதுல ரஞ்சித் தப்பு எதுவும் இல்லடா..”விக்ரமனும் அவனை சமாதானப்படுத்துவது போல இழுக்க..

“பின்ன யார் மேலப்பா தப்பு.. நீங்க எங்க போனாலும் இவன கூடவே வர போக சொன்னேன் வர சொன்னேன்ல அப்புறம் ஏன் இவன் உங்க கூட வரல. இவன் மட்டும் உங்க கூட வந்துருந்தா இப்டி ஏதாவது ஆபத்து வந்துருக்குமா..”எகுறியவனோ.. ரஞ்சித்தை முறைக்க அவனுக்கோ கொஞ்சமும் இவன் மேல் கோவமே வரவில்லை.. முகத்தில் கடுமையையும் மீறி ஒருவித புன்னகைதான் இருந்தது.

“ம்ச் அதான் நான் சொல்றேன்லடா.. அவன் மேல எந்த தப்பும் இல்ல.. நான் தான் அம்மாவோட சமாதிக்கு போகனும்னு தனியா போனேன்.. அப்போதான் இப்டி ஆகிட்டுடா கண்ணா.. அதுவும் இது ஜெஸ்ட் ஆக்ஸிடென்ட் தான்.. யாரும் ப்ளான்லாம் செய்யலடா..”விக்ரமன் அமைதியான குரலில் கூறினார். அவருக்கு தான் தன்னுடைய மகனின் கோவம் பற்றி தெரியுமே.. ஏற்கனவே தனக்கு சிறு காயப்பட்டால் கூட அவனால் தாங்க முடியாது என்ற நிலையில் இன்று தன் உயிருக்கு ஏதேனும் ஆபத்து இருக்கின்றது என்று தெரிந்தால் அவன் அமைதியாக இருப்பானா.

ஆம் அவருக்கு ஏற்பட்டது விபத்தில்லை அது திட்டமிட்ட தாக்குதல் தான். அது ரஞ்சித்திற்கும் நன்றாக தெரியும்.

வருடத்திற்கு ஒருமுறை வரும் ரகோத்தின் அன்னை அபிராமியின் இறந்தநாளுக்கு அவரின் சமாதிக்கு சென்று சிறிது நேரம் அமர்ந்துவிட்டு தன் மனைவியிடம் ஆசையாக பேசிவிட்டு வருவார். அதுவும் தனியாக தான் செல்வார். ரஞ்சித் என்னதான் அவருடன் வருகிறேன் என்று போராடினாலும் அவரோ அவனை அங்கு மட்டும் அனுமதிப்பதே இல்லை.

“டேய் நான் நிம்மதியா, தனியா, சந்தோஷமா இருக்குறது என் அபி சமாதிக்கு பக்கத்துல தான்டா.. அவகிட்ட அதிகமா மனச விட்டு பேசனும் அந்த ஃபீல்லையே நான் சந்தோஷமா வீட்டுக்கு வரனும்.. அதுக்கு யாரும் என் பக்கத்துல இருக்க கூடாது..”என்றவர் இன்றும் அப்படிதான் சென்றிருந்தார். ஆனால் வரும் வழியிலையே அவரின் கார் ப்ரேக் பிடிக்காமல் போக.. அதில் அதிர்ந்தவரோ காரினை எவ்வளவு வேகத்தை குறைக்க முடியுமோ குறைத்தவர் நிறுத்தி வைக்கப்பட்ட பஸ் ஒன்றின் மீது நிறுத்தி பெரிய விபத்திலிருந்து தடுத்துவிட்டார்.

இப்போது ஹாஸ்பிட்டலில் இருப்பவரை முறைத்தபடி நின்றான் ரகோத். “ம்ச் டேட் ஹவ் மெனி டைம்ஸ் ஐ டோல்ட் யூ.. நீங்க தனியா அம்மாவ பாக்க போகாதீங்கன்னு.. அம்மா இறந்த நாளுனு எனக்கும் தெரியும் அங்க நீங்க போவீங்கன்னும் தெரியும்.. ஆனா ரஞ்சித் இல்லாம நீங்க எங்கையும் போக கூடாதுனு சொல்லிருக்கறப்போ இப்டி போனா நான் என்ன செய்றது..”என்று அவரை பலமாக முறைத்தவனோ.. “இதுக்கு ஒரே சொல்யூஷன் தான் இருக்கு டேட்.. ஒன்னு உங்க அரசியல் வாழ்க்கைக்கு முற்றுப்புள்ளி வச்சிடு.. இல்லையா இப்டி தனியா போறத நிப்பாட்டு..”மூச்சிறைக்க கத்தியவனை பார்த்து விக்ரமனுக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை.

விக்ரமன் தன் பார்வையை திருப்பி ரஞ்சித்தை பாவமாக பார்க்க.. இம்மாதிரியான சூழ்நிலையில் அவன் தான் அவருக்கு உதவி செய்வான்.. அதுவும் மிகவும் டஃப்பான டாஸ்கான ரகோத்தை சமாதானப்படுத்தி.

“ம்ச் சரி விடுடா.. அதான் அப்பாவுக்கு ஒன்னும் ஆகலையே.. இது அப்பா சொல்ற மாதிரி ஜெஸ்ட் ஆக்ஸிடென்ட் தான்..”என்றவனின் பார்வையோ விக்ரமனை நன்றாக குற்றம் சாட்டியது. பின்னே அவர் தானே அவனை இவ்வாறு பொய் கூற சொன்னார்.

“நோ அப்பா.. வினைகிட்ட என்னால பொய் சொல்ல முடியாது. அப்புறம் நான் பொய் சொன்னேனு அவனுக்கு தெரிஞ்சிது என்ன கொலை கூட செய்ய தயங்கமாட்டான்.. என்ன பொய் சொல்ல வைக்காதீங்க..”என்றவனுக்கும் தன் நண்பனின் அப்பா பாசம் மற்றும் அதனால் ஏற்படும் கோவம் ஆபத்தானது என்று அவனுக்கு நன்றாக தெரியும்.

“நோ ரஞ்சித் இது என் மேல சத்தியம் எனக்கு இப்டி ஒரு மர்டர் ப்ளான் செஞ்சாங்கனு கண்ணாக்கு தெரிஞ்சா அவன் கொலைக்காரனா மாறிடுவான்.. இல்லனா என்ன அரசியல விட்டு வெளில வர சொல்லுவான் இதுல எது நடந்தாலும் நான் சாகுறது உறுதிடா.. சோ ப்ளீஸ் இந்த உண்மைய அவங்கிட்ட சொல்லாத..”பலவாறு அவனிடம் கெஞ்சி தான் இந்த பொய்யையே அவர் ரஞ்சித்தை கூற வைத்திருந்தார்.

அதனையே இப்போது ரஞ்சித், வினையனிடம் கூற. யார் கூறினாலும் நம்பிருக்காதவன் தன் உயிர் தோழன் கூறுவதை கண்டிப்பாக நம்புவான்.அது தெரிந்து தான் விக்ரமனும் ரஞ்சித்திடம் வினையை சமாளிக்க கூறியிருந்தார். அதுப்போலவே வினையனும் சமாதானம் அடைத்தவன்..

“இனி ஒருமுறை இப்டி ஆச்சினா அப்புறம் நீங்க அரசியலுக்கு முழுக்கு போட வேண்டியது தான்.. புரிஞ்சி நடந்துக்கோங்க..”என்று தன் தந்தைக்கு ஏற்ற மகனாக அதட்டியவன்.. “நான் போய் டாக்டர பாத்துட்டு வரேன்..”என்றவனாக தன் தந்தையின் நலனை பற்றி விசாரிக்க சென்றுவிட.. ரஞ்சித்தோ விக்ரமனை முறைத்தவாறே நின்றான்.

“அவனுக்கு மட்டும் நான் பொய் சொன்னது தெரிஞ்சா அவ்ளோ தான்ப்பா…”புலம்பலாக கூறியவாறே அவருக்கு அருகில் உட்கார்ந்த ரஞ்சித்தை பார்க்க அவருக்கும் பாவமாக தான் இருந்தது.

“எனக்கு புரிதுடா ரஞ்சித்.. ஆனா இந்த அரசியல் வாழ்க்கை என் மகன மாதிரி என் ரெத்தத்துல ஊறிப்போச்சிடா.. அத இனி என்னால விட முடியாது.. இந்த அரசியல்ல சேர்ந்து கோடி கோடியா சேர்த்து வைக்கிறது என்னோட திட்டமில்ல.. மக்களுக்கு ஆயிரம் நல்லது செய்யனும்.. அதுக்கு இந்த பதவி அவசியம்.. அதுக்கு தான் நான் போராடுறேன்..”என்றவரின் கூற்றும் உண்மை தான் என்று ரஞ்சித்திற்கு நன்றாக தெரியும்.. மற்ற அரசியல்வாதிகள் போல ஊர் ஊராக வீடோ, பங்களாவோ கட்டி வைத்தவரில்லை இந்த விக்ரமன்.

விக்ரமன் பிறந்ததே கோடீஸ்வர குடும்பத்தில் தான். அதில் பிறந்துமே அவர் மிகவும் எளிமையானவர் தான். அதனாலே மக்கள் அவரை நம்பி ஓட்டினை போட்டு இப்போது நான்காவது முறையாக முதல்வராக இருக்கின்றார்.

அந்த பொய் தான் வினையன் ரகோத்மனின் வாழ்க்கையை மட்டுமல்ல.. ரஞ்சித்தின் வாழ்க்கையையும் மாற்றப்போகிறது என்று யாருக்குமே தெரியாமல் போனது தான் பரிதாபம்.

(நீதான்டி..)

அத்தியாயம்-2

வெல்வெட் பாரடைஸ் என்ற பலகை அந்த இரவு நேரத்திலும் நன்றாக ஜெக ஜோதியாக மின்னிக்கொண்டிருந்தது. பலகை மட்டும் அல்ல அந்த பலகையை தாங்கி நின்ற அந்த நான்கடுக்கு கட்டிடமும் தான் மின்னிக்கொண்டிருந்தது.

அது பெரிய பணக்காரர்கள் மட்டுமே உபயோகிக்கும் மும்பையிலையே உயர்தர பப். அது மட்டும் அல்ல மும்பையிலையே மிகவும் பிரபலமானது. பிரபலமானவர்களுக்கு மட்டுமே என்ற பெயர் பலகையை தாங்கிக்கொண்டு தான் நின்றது அந்த பப். அதனின் உரிமையாளனும் அப்படிதான் மிகவும் பிரபலமானவன். சொல்ல போனால் இந்த பப் அவனுக்கு தேவையில்லாத ஒன்று தான். அவன் செய்யும் பிஸினஸிற்கு இந்த பப்பில் இருந்து தான் அவன் பிழைக்கவேண்டும் என்றேல்லாம் இல்லை.

சொல்லபோனால் அந்த பாதி மும்பையே அவனுடையது தான் அப்படிப்பட்டவனுக்கு இந்த பப் ஒன்றும் அவ்வளவு முக்கியமில்லை. ஆனாலும் அதனை விடாமல் செய்துக்கொண்டிருந்தான் அந்த மும்பைக்கே மான்ஸ்டர் என்று அழைக்கப்படும் மார்ட்டின் லுதாஸ்.

ம்ம் பெயரே வித்தியாசமாக இருக்கின்றது அல்லவா.. ஆள் இன்னும் வித்தியாசமாக இருப்பான். அதனை விட அவன் குணமோ அதனை விட வித்தியாசம் தான். நிழல் உலக தாதா தான். ஆனால் வெளியுலகத்திற்கு தொழிலதிபன் அவன். பல படங்களில் வந்துவிட்டாலும் இவனிடத்திலும் இந்த வசனம் தான் சரியாக இருக்கும். நல்லவனுக்கு நல்லவன், வல்லவனுக்கு மிகவும் வல்லவன், தீயவர்களுக்கோ இவனை போல கொடியவனை பார்க்கவே முடியாது.

அப்படிப்பட்டவன் தான் இந்த மார்ட்டின். ஆள் ஆறடி உயரத்தை அனாயசமாக தாண்டி தனது தேக்குமர உருண்டு, திரண்ட தேகத்தை ஒத்து வைத்திருந்தான் தன் உடலை.

மார்ட்டின் லுதாஸ் அதாவது எம்.எல் கேங் என்றால் மும்பைக்கே ஒரு பயம் தான். பயம் மட்டுமில்லை அதனையும் தாண்டி ஒருவித மரியாதை இருக்கும். பல தெலுங்கு படத்தில் காட்டுவது போல பெரிய கேங் லீடரை அடித்து இந்த பதவிக்கு வரவில்லை அவன். மார்ட்டின் வம்ச வம்சமாக தான் இந்த பேரை கொண்டிருக்கின்றான். ஆம் அவனின் தாத்தா காலத்தில் ஆரம்பித்த கேங் இது. அவரின் பேரும் மார்ட்டின் தான் ஆனால் சார்லஸ் மார்ட்டின். அவரின் பேரை தான் இவனுக்கு வைத்திருந்தார் அவனின் தந்தை.

மார்ட்டினின் தந்தை மைக்கெல் மிக்கி. இவர்கள் அனைவரது தொழிலும் இதான்.. அதாவது நிழல் உலகத்தினை ஆழ்வது, வெளி உலகில் பிஸினஸில் ரன்களை குவிப்பது. நிழல் உலகமென்றால் அதில் அப்படி என்ன செய்வார்கள். ஓஓஓ திரைப்படத்தில் காட்டுவது போல உறுப்புகள் விற்பார்களா இல்லை பெண்களை விற்பார்களா இல்லை ஏதேனும் மாத்திரைகள், போதை வஸ்துக்கள்..