eanthilai novel ulagam

கனவு -31

எபிலாக்.

ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு.
கௌதம் சாயராவின் தந்தை கம்பெனியில் இருந்து வெளியே வந்து சொந்தமாக தொழில் செய்ய ஆரம்பித்திருந்தான்.
அதற்கு அவனுடைய மனைவி துவாரகாவும் அவனுக்கு உறுதுணையாக இருக்க இரண்டு மூன்று வருடங்களிலேயே அவன் ஒரு நல்ல நிலைக்கு வந்திருந்தான்.
அவர்களுடைய ஜென்ம ஜென்ம காதலுக்கு பரிசாக ஒரு அழகான பெண் குழந்தையும் பிறந்திருந்தது.
ஆனால் சாயரா முற்றிலுமாக தீய வளியில் சென்று கிடைக்காத ஒரு பொருளுக்கு ஆசைப்பட்டு அது தனக்கு எப்பொழுதுமே கிடைக்காது என்று தெரிந்த பிறகும் அதை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாமல் அவளுக்கு பைத்தியம் பிடித்து சுயநலவை இழந்தாள்.
“அப்பா அப்பா எனக்கு பசிக்குது சீக்கிரம் வாங்க”
என்று டைனிங் டேபிளில் ஒரு குட்டி பொம்மை போல் அழகாக அமர்ந்து கொண்டு அங்கு கிச்சனில் சமைத்துக் கொண்டிருக்கும் தன்னுடைய தந்தையை அழைத்தாள் குட்டி தேவதை கௌதம் துவாரகாவின் செல்ல மகள்.
“இதோ வந்துட்டேன் டா ஒரு ரெண்டு நிமிஷம்.
ஆமா எங்க உங்க அம்மா வந்துட்டாளா”
“ஐயோ அப்பா அம்மா இன்னும் காணோம் நானும் ஸ்கூலுக்கு ரெடியாகி சாப்பிட வந்துட்டேன் ஆனா அம்மா இன்னும் வரல”
என்று தன்னுடைய பிள்ளை மொழியில் அழகாக கூறியது அந்த குட்டி வாண்டு.
அதற்கு கிச்சனிலிருந்து புன்னகைத்த கௌதமோ,
அப்படியாடா குட்டி என் பொண்ணு கூட தானே ரெடி ஆயிட்டா ஆனா என்னோட பொண்டாட்டிக்கு எப்பவும் நான் தான் வேணும்”
என்று கூறியவாறு வெளியே வந்தவன் தன்னுடைய மகளுக்கு தட்டில் குட்டி குட்டியாக இரண்டு தோசையை வைத்து அதற்கு தொட்டுக்க மீன் குழம்பு அதையும் வைத்து விட்டு,
நீங்க சாப்பிடுங்க அப்பா போய் அம்மாவ கூட்டிட்டு வருவேணாம் சரியா”
என்றவன் தங்களுடைய செல்ல மகளின் தலையில் முத்தம் வைக்க அதுவோ சமத்தாக சரி என்று தலையாட்டியது.
நேராக தங்களுடைய அறைக்கு வந்த கௌதமோ தன்னுடைய மனைவியை பார்க்க அவளோ தன்னுடைய நிறைமாத வயிற்றை தடவியவாறு அவன் எப்பொழுது உள்ளே வருவான் என்று காத்திருப்பவள் போல அவர்கள் அறையின் வாயில் கதவையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அவளுடைய இந்த செயலைக் கண்டு புன்னகை புரிந்த கௌதமோ அவள் அருகில் வந்து அமர்ந்தவன் அவள் வருடிக் கொண்டிருக்கும் வயிற்றில் மேல் உள்ள அவள் கையின் மீது தன்னுடைய கையை வைத்து,
“என்ன துவாரகா உள்ள என் பையன் என்ன சொல்றான்”
என்று அவன் கேட்க அவளோ அவனே லேசாக முறைத்தவாறு,
“ஓ அப்போ உங்க பையனுக்காக தான் நீங்க வந்தீங்களா எனக்காக வரலையா”
என்று அவள் கோபம் கொள்ள அவளுடைய இரு கன்னங்களையும் பிடித்து கொஞ்சியவன்,
“அடியே என் பொண்டாட்டி என்னோட முதல் குழந்தை எப்பவும் என் துவாரகா தான் அதுக்கு அப்புறம் தான் இவங்க ரெண்டு பேரும்.
எனக்கு தெரியும் நீ நான் வந்து உனக்கு மார்னிங் கிஸ் கொடுக்காம இந்த இடத்தை விட்டு அசைய மாட்டேன்னு.
சரி நீ தூங்குறன்னு நினைச்சுட்டு பட்டுவுக்காக சாப்பாடு ரெடி பண்ண போனேன்.
ஆனா அதுக்குள்ள என்னோட பொண்டாட்டிக்கு கோபம் வந்திருச்சா”
“ஆமா கோபம் தான் நான் எழும்பி எவ்வளவு நேரம் ஆகுது தெரியுமா இல்லன்னா நீங்க என்னை எழுப்பி விட்டாவது போயிருந்திருக்கலாம் அதுவும் இல்ல.
நான் எழும்பி பார்க்கும்போது நீங்க என் பக்கத்துலயும் இல்ல பின்ன நான் என்ன நினைக்கிறது”
என்றாள் அவள்.
“சாரிமா ஐ அம் சாரி ஆல்ரெடி பட்டுக்கு ஸ்கூல் லேட் ஆகிட்டு இன்னைக்கு உனக்கு செக்கப்புக்கு வேற போகணும் அதனால தான் உன்னை எழுப்பாமல் நானே எல்லா வேலையும் முடிச்சேன்”
“என்ன கௌதம் நீங்க எப்பவும் இதே மாதிரி தான்.
நீங்க இந்த மாதிரி செல்லம் கொடுத்து செல்லம் கொடுத்து என்னை ரொம்ப கெடுத்து வச்சிருக்கீங்க. அதனாலதான் உங்க பொண்ணு என்ன மதிக்கவே மாட்டேங்குறா ஏதோ நான் அவளுக்கு எதுவுமே செஞ்சு கொடுக்காத மாதிரி எல்லாமே என்னோட அப்பா தான் செய்றாருங்கிற மாதிரி ரொம்ப பில்டப் பண்றா.
இதுக்கு எல்லாத்துக்கும் நீங்க தான் காரணம் போங்க”
என்று அவள் சொல்ல,
“இதுதான் உன்னோட கோபத்துக்கு காரணமா நான் பட்டு கிட்ட சொல்லி அப்படி எல்லாம் இல்லன்னு சொல்றேன் சரி வா நேரம் ஆகுதுடா பட்டுவ ஸ்கூல்ல விட்டுட்டு நம்ம செக்கப் போகணும் நீ சீக்கிரம் போய் குளிச்சிட்டு வா நான் உனக்கு சாப்பாடு எடுத்து வைக்கிறேன் சரியா”
என்றவன் எழுந்து போக அவனுடைய சட்டையை பிடித்து இழுத்தவள்,
“கௌதம் நீங்க வந்த விஷயத்தையே மறந்துட்டு போறீங்க”
என்றாள்.
அதற்கு அவனோ லேசாக புன்னகைத்தவன்,
“அதான் நீ ஞாபகம் வச்சிருக்கியே அதனால தான் நான் மறந்து போயிட்டேன்”
என்றவன் அவளுடைய நெத்தியில் முத்தமிட்டு,
“இப்போ ஓகேவா”
என்று கேட்க அவளோ புன்னகைத்தவள்,
“இப்ப நீங்க போகலாம்”
என்றாள்.
சிறிது நேரத்தில் குளித்து முடித்து தயாராகி வெளியே வந்தவள் அங்கு டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்திருக்கும் தன்னுடைய மகளையும் கணவனையும் பார்த்தவள் அவர்கள் அருகில் வந்து அமர்ந்தாள்.
“அப்பா அம்மா எப்பவும் லேட்டு தான் அப்பா தான் எப்பவும் பெஸ்ட்”
என்று சொல்ல அவனோ சட்டென பட்டுவின் வாயை பொத்தியவன்,
“பட்டுக்குட்டி அப்படியெல்லாம் இல்லடா அப்பா இப்படி பெஸ்ட்டா இருக்கிறதுக்கு காரணமே அம்மா தான்.
இப்போ அம்மா வயித்துல குட்டி தம்பி இருக்கிறாங்களா அதனால தான் அம்மா கொஞ்சம் ஸ்லோவா இருக்காங்க சரியா இல்லன்னா உன்னோட அம்மா தான் சூப்பர் மாம்”
“ஓஓ அப்படியா அப்போ எனக்கு குட்டி தம்பி பாப்பா வரப்போறாங்களா”
“ஆமா டா செல்லம் இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல உன் கூட விளையாட ஒரு குட்டு தம்பி பாப்பா வந்துருவாங்க ஆர் யூ ஹேப்பி”
என்று கௌதம் கேட்க,
“ஐ அம் சோ ஹாப்பி அப்பா”
என்று அது அழகாக சொல்ல அதனுடைய கன்னத்தில் முத்தமிட்டவன் தன்னுடைய மனைவிக்கு தோசையை தட்டில் வைத்து மீன் குழம்பை அவளுக்கு ஊத்தினான்.
தன்னுடைய தட்டில் மீனை பார்த்தவளோ,
“கௌதம் என்னது இது’
என்று கேட்க அவனோ,
“என்ன துவாரகா தோசையும் மீன் குழம்பும்”
“கௌதம் நான் பழைய ஞாபகம் வந்ததுல இருந்து மீன் சாப்பிடுவதை விட்டு எவ்வளவோ நாளாச்சு ஆனா நீங்க எனக்கு மீன் குழம்பு ஊத்துறீங்க என்ன கௌதம் நீங்க”
என்று அவள் கேட்க,
“அச்சச்சோ ஆமால்ல சாரிமா நான் உனக்காக தனியா சட்னி வச்சுட்டேன் ஆனா பட்டு கிட்ட பேசிகிட்டே மறந்து ஊத்திட்டேன்”
என்றவனோ மீண்டும் ஒரு பிளேட் எடுத்து அதில் தோசை போட்டு அவளுக்காக தனியாக அரைத்து வைத்திருந்த சட்டினியை போட்டு அவளுக்கு ஊட்டியே விட்டான்.
முந்தைய ஜென்மத்திலும் சரி இப்பொழுதும் சரி ஒருவருக்கு ஒருவர் கூடுதளாக அன்பு காட்டி தங்களுடைய வாழ்க்கையை இன்பமாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள் துவாரகாவும் கௌதமும்.
(கௌதமாதித்தன் அமையாதேவி)
கௌதமும் துவாரகாவும்
அவர்கள் வாழ்க்கையின் சோதனைகளில் நல்ல பாதையைத் தான் தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.
அன்பையும் நம்பிக்கையையும் கையில் பிடித்து நடந்ததால், அவர்கள் ஆன்மாக்களே கூட விடாமலிருந்து, இக்காலத்திலும் இணைந்து நிம்மதியான வாழ்க்கையை கண்டனர். அவர்களின் முடிவு அன்பு எப்போதும் வெல்லும் என்பதற்கு சாட்சியமாய் இருந்தது.
ஆனால் சாயரா தீய பாதையைத் தான் பிடித்து நடந்தாள்.
ஆசை, கோபம், பொறாமை அவளைக் கைப்பற்ற, அவள் எடுத்த ஒவ்வொரு முடிவும் அவளையே அழிவுக்குள் தள்ளியது.
இறுதியில், அவளின் தனிமையே அவளுக்கு சாபமாக மாறியது.
அழிவு அவளுடைய முடிவு.
“வாழ்க்கை எப்போதுமே இரு பாதையைக் கொடுக்கிறது.
ஒன்று நல்லதுக்காக, ஒன்று தீயதுக்காக. எந்த வழி போவது என்பதை விதி தீர்மானிக்காது… நாமே எடுக்கும் ஒரு தேர்வுதான் அது”
எப்போதும் நல்லதையே நினைப்போம் நல்லதே நடக்கும்.

என்றும் அன்புடன்.
ஆதி.

🤍🤍🤍🤍🤍

கனவு -30

சென்னையில் இருக்கும் மிகப்பெரிய ஸ்டார் ஹோட்டல் அது.
கௌதம் எவ்வளவு சொல்லியும் மனைவி கேட்காததால் வேறு வழியே இன்றி இங்கு பார்ட்டிக்கு வந்தவன் சீக்கிரம் அதை முடித்துவிட்டு தன்னவளை காணச் செல்ல வேண்டும் என்று எண்ணமே அவனுக்குள் ஓடிக் கொண்டிருந்தது.
அங்கு இருந்த அனைவரும் கோட் சூட் அணிந்து கொண்டு கையில் மதுக்கோட்டையுடனும் அங்கு நடக்கும் பார்ட்டியை சந்தோஷமாக அனுபவித்துக் கொண்டிருக்க இங்கு கௌதமோ எப்போதடா இதை முடிப்பீர்கள் என்பது போல கையை பிசைந்து கொண்டு அவனுக்கும் அங்கு நடக்கும் பார்ட்டிக்கும் சம்பந்தமே இல்லாது போல் நின்று கொண்டிருந்தான்.
அப்பொழுது அங்கு வருகை தந்த அவருடைய கம்பெனி எம்டி மற்றும் சிஇஓ, சிஇஓவின் மகள் சாயரா வருகை தந்தனர்.
“குட் ஈவினிங் எவ்ரி ஒன் உங்க எல்லாரையும் இங்க பார்க்கிறதுல ரொம்பவே எனக்கு சந்தோஷம் அண்ட் இப்போ இந்த பார்ட்டிய நம்ம எதுக்காக செலப்ரேட் பண்றோம் அப்படினா மிஸ்டர் சரவணன் அண்ட் அவரோட டீம் பண்ண ப்ராஜெக்ட் ஃபாரின் கம்பெனியில ரொம்ப நல்ல வரவேற்பு கிடைச்சிருக்கு அதனால அவங்கள பெருமைப்படுத்தும் விதமா இந்த பாட்டியை அரேஞ்ச் பண்ணி இருக்கோம்.
இப்போ மிஸ்டர் சரவணனுக்கும் அவருடைய டீம் மெம்பர் மிஸ்டர் கௌதம் அவருக்கும் ப்ரோமோஷன் கொடுக்கப் போறோம்.
இதுல மிஸ்டர் கௌதமோட பங்கு ரொம்ப அதிகமாக இருக்கு அவரோட ஹார்ட் வொர்க் ரொம்பவே எனக்கு பிடிச்சிருக்கு”
என்ற சிஇஓ,
“மிஸ்டர் கௌதம் இங்க வாங்க”
என்று அழைத்தார்.
‘அப்பா சீக்கிரம் கூப்பிட்டாங்க அவர்கிட்ட ஒரு நன்றியை சொல்லிட்டு உடனே கிளம்பிட வேண்டியதுதான்’
என்று மனதிற்குள் நினைத்தவன் வேக வேகமாக அவர் அருகே சென்றான்.
அவன் அவர் அருகில் வந்ததும் தன்னுடைய கையை நீட்டி அவனுடன் கைகுலுக்கியவரோ,
“வெல்டன் மிஸ்டர் கௌதம் உங்களுடைய ஹார்ட்வொர்க்கு நீங்க இன்னும் பெரிய லெவல்ல சாதிப்பிங்க உங்கள மாதிரி ஒருத்தர் எங்க கம்பெனியில இருக்கிறார் என்பதற்கு நாங்கள் ரொம்பவே பெருமைப்படுகிறோம்”
என்று கூறியவர் அவனை ஆற தழுவினார்.
அவருடைய அருகில் நின்ற சாயரா கௌதமையே விளுங்குவது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
ஆனால் அவனோ அவள் பக்கம் திரும்பவே இல்லை.
ஏன் அவள் ஒருவள் அங்கு நிற்கிறாள் என்று கூட அவன் அறியவில்லை.
இப்பொழுதே என்னை விடுங்கடா நான் என் மனைவியிடம் போகின்றேன் என்பதைப் போலத்தான் காலில் சுடுதண்ணி ஊற்றியது போல நின்று கொண்டிருந்தான் கௌதம்.
“ஓகே எவ்ரி ஒன் எல்லாரும் இந்த பார்ட்டிய நல்ல என்ஜாய் பண்ணுங்க”
என்று சீஇஓ சொல்லிவிட அங்கு நின்ற மற்ற அனைவரும் கையில் மது கோப்பையுடன் ஓஹோ என்று ஆரவாரம் செய்ய ஆரம்பித்திருந்தனர்.
கௌதமோ அவனுடைய டீம் லீடர் சரவணன் அருகில் வந்தவன்,
“சார் நான் கிளம்பட்டுமா வந்து ரொம்ப நேரம் ஆகுது அதான் எல்லாம் முடிஞ்சுட்டுல்ல இன்னும் சாப்பிட வேண்டியது மட்டும் தான் பாக்கி நான் வீட்டுக்கு போறேன் சார் என் வைஃப் எனக்காக காத்துகிட்டு இருப்பாங்க”
என்று அவன் சொல்ல சரவணனோ,
“அட என்ன கௌதம் நீங்க உங்க வைஃபை விட்டு கொஞ்ச நேரம் கூட பிரிஞ்சு இருக்க மாட்டீங்க போல இருக்கு இன்னைக்கு ஒரு நாள் தானே இன்னும் கொஞ்ச நேரம் எங்க கூட இருந்துட்டு போங்க அங்க பாருங்க எல்லாரும் எவ்வளவு ஜாலியா என்ஜாய் பண்றாங்க.
நீங்க என்னடான்னா ஸ்கூல் பையன் மாதிரி வீட்டுக்கு போறேன் வீட்டுக்கு போறேன்னு சொல்லிட்டு இருக்கீங்க வாங்க கௌதம்”
என்றவர் வரமாட்டேன் என்றவனை வலுக்கட்டாயமாக அங்கு ட்ரிங்க்ஸ் பார்ட்டி நடந்து கொண்டிருக்கும் இடத்திற்கு அவனை அழைத்துச் சென்றார்.
அங்கு ஒரு சிலர்களோ கையில் ட்ரிங்க்ஸ்வுடன் ஆடிக் கொண்டிருக்க கௌதமின் கையிலும் ஒரு ட்ரிங்க்ஸ் கோப்பையை தினித்தவர்,
“லெட்ஸ் என்ஜாய் கௌதம் குடிங்க”
என்றார் சரவணன்.
“இல்ல சார் நான் குடிக்க மாட்டேன்”
என்று அவன் சொல்ல,
“அட என்னப்பா இன்னைக்கு ஒரு நாள் குடிச்சா தப்பு ஒன்னும் இல்ல”
என்றவரோ அவன் மறுக்க மறுக்க அவனுடைய வாய்க்குள் இரண்டு மூன்று கோப்பை என ஊத்திவிட்டார்.
இதை அனைத்தையும் சற்று தள்ளி நின்று பார்த்துக் கொண்டிருந்த சாயராவோ,
“ஆஹா அவரை எப்படி நம்ம வழிக்கு கொண்டு வரலாம்னு நெனச்சுக்கிட்டு இருந்தா கடவுளே அதுக்கு வழி அமைத்துக் கொடுத்திருக்கிறார் இந்த மாத்திரையை மட்டும் கௌதமுக்கு கொடுத்துட்டா போதும் அதுக்கு அப்புறம் இன்னைக்கு ஃபுல்லா என்னோட கட்டுப்பாட்டில் தான் கௌதம் இருப்பார்”
என்று தன்னுடைய கையில் இருக்கும் ஒரு சிறிய மாத்திரையை எடுத்துக் கொண்டவள் ஒரு மது கோப்பையில் அதை போட்டு நன்கு கலக்கியவள் நேராக கௌதமின் அருகில் சென்றாள்.
அவனுக்கோ இருக்க இருக்க போதை ஏற ஆரம்பித்தது.
ஆனாலும் தன்னுடைய தலையை ஆட்டி தன்னை சமன்படுத்த முயன்று கொண்டிருந்தான்.
அப்பொழுது அவன் அருகில் வந்த சாயராவோ,
“ஹாய் கௌதம் கங்கிராட்ஸ்”
அவனோ சற்று உளறலாக,
“ஹ ஹ ஹாய்”
என்றான்.
“என்ன கௌதம் உங்க டீம் லீடர் கூட மட்டும் தான் என்ஜாய் பண்ணுவீங்களா என்கூட எல்லாம் என்ஜாய் பண்ண மாட்டீங்களா”
என்று கேட்டாள் அவள்.
“ஐயோ அப்படியெல்லாம் இ இல்லைங்க மே மேடம்”
என்று அவன் சொல்ல,
“அப்போ எனக்காக இந்த ட்ரிங்க் நீங்க குடிக்கனும் அப்படி நீங்க குடிச்சா நான் ஒத்துக்குறேன்”
“ஐயோ வேணாம் ப்ளீஸ் மேடம் ஏற்கனவே என்னோட லீடர் அதிகமா குடுத்துட்டாரு எனக்கு குடிச்சு பழக்கம் கிடையாது இப்பவே தல ரொம்ப சுத்துது இதுக்கு மேல குடிச்சா கண்டிப்பா என்னால நிக்க கூட முடியாது நான் வீட்டுக்கு போகணும்”
என்றான் கௌதம்.
‘ஐயோ இவன் வேற எப்ப பாரு பொண்டாட்டி முந்தானையிலேயே இருக்கணும்னு ஆசைப்படுறான்.
உன்ன அவகிட்ட இருந்து தனியா பிரிச்சு கூட்டி வருவதற்காக நான் போட்ட பிளான் தான் இந்த பார்ட்டி அவ்வளவு சீக்கிரம் உன்னை விட்டுடுவேனா என்ன’
என்று தனக்குள் கூறிக் கொண்டவள்,
“அவ்வளவு தானே கெளதம் கண்டிப்பா போகலாம் எனக்காக இந்த ஒரு கிளாஸ் மட்டும் நீங்க குடிச்சீங்கன்னா நானே உங்கள உங்க வீட்ல கொண்டு போய் விடுறேன்”
என்றாள் அவள்.
“ஐயையோ வேண்டாம் என் ஒய்ஃப்க்கு உங்கள பார்த்த பிடிக்காது அதனால நீங்க என்ன கொண்டு விட வேண்டாம்.
இப்ப என்ன இந்த ட்ரிங்க்க குடிக்கணும் அவ்வளவு தானே குடுங்க நான் குடிக்கிறேன்”
என்றவன் அதில் அவள் மாத்திரையை கலந்திருப்பதை அறியாமல் வாங்கி ஒரே சிப்பில் குடித்து முடித்தவனோ தலை தொங்க நிற்க முடியாமல் தள்ளாடினான்.
கீழே விழ போனவனை தன்னுடைய தோளில் தாங்கினாள் சாயரா.
அப்பொழுது அவர்கள் அருகில் வந்த சரவணன்,
“சாரி மேடம் கௌதமுக்கு கொஞ்சம் ஓவர் ஆயிட்டு போல அவர என்கிட்ட விடுங்க நான் பாத்துக்குறேன்”
என்று கூற உடனே அவரை முறைத்த சாயரா,
“மிஸ்டர் சரவணன் உங்க வேலையை மட்டும் நீங்க பாருங்க இவரை நானே பார்த்துக்கொள்கிறேன் நீங்க போகலாம்”
என்று உத்தரவிடுவது போல கூறினாள்.
சரவணனோ வேறு வழியில்லாமல் அங்கிருந்து அகன்றார்.
தள்ளாடிய கௌதமை தோளில் தாங்கியவள் அங்கு அவள் ஏற்கனவே ஏற்பாடு செய்திருந்த அறைக்கு அழைத்து வந்தவள் அவனை அங்கு உள்ள மெத்தையில் கிடத்திவிட்டு துவாரகாவுக்கு அழைப்பு எடுத்தது.
“என்ன துவாரகா உன் புருஷனை இப்படி என்கிட்ட பறிகொடுத்துட்டியே இனி நீயே நெனச்சா கூட ஒன்னும் பண்ண முடியாது இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல அவர் கூட ஒன்னா இருக்கப் போறேன் பாய் எனக்கு உன்கிட்ட பேச நேரம் இல்லை.
என்னோட கௌதம் எனக்காக வெயிட்டிங் போன வைக்கிறேன்”
“ஹலோ ஹலோ ஏய் சாயரா ஹலோ கௌதம்”
என்று துவாரகா அங்கு கத்த கத்த போனை துண்டித்தவளோ கௌதமின் மேல் மெதுவாக படர ஆரம்பித்தாள்.
அங்கு துவாரகாவுக்கோ நிலை கொள்ள முடியவில்லை.
“அடியே சேனபதி சாயரா நீ எவ்வளவுதான் முயற்சித்தாலும் என்னுடைய கௌதம உன்னால நெருங்கவே முடியாது அதற்கு விடவும் மாட்டேன்”
என்றவள் உடனே பார்ட்டி நடக்கும் இடத்திற்கு புறப்பட்டாள்.
கௌதமோ தனக்கு ஏறிய போதையில் மெத்தையில் அங்கும் இங்கும் உருண்டு கொண்டிருக்க அவன் மேல் சரிந்தவளோ அவனுடைய முகத்தை கை கொண்டு வருடியவள்,
“கௌதம் என்னோட கௌதம் எனக்கே எனக்கு சொந்தமாக போற என்னோட கௌதம் எவ்வளவு அழகா இருக்கான் நம்முடைய முன் ஜென்மத்தில் எந்த அளவுக்கு கம்பீரமான தோற்றத்தோடு இருந்தாயோ அதே அளவு கொஞ்சமும் குறையாமல் இருக்கிறாயடா”
என்று அவனை வர்ணித்தவள் அவனுடைய கழுத்து வளைவில் தன்னுடைய முகத்தை புதைத்து அவனுடைய சுவாசத்தை முகர்ந்து ஆழ்ந்து சுவாசித்தாள்.
“ம்ம் ஆஹா என்ன ஒரு வாசனை உன் வசம் என்னை மொத்தமாய் இழுக்கிறாய்டா”
என்றவள் அவனுடைய ஷர்ட் பட்டனை ஒவ்வொன்றாக கழட்டினாள்.
அவனோ அவ்வளவு போதையில்,
“துவா துவா ஐ மிஸ் யூ டி ஐ மிஸ் யூ சோ மச்”
என்று உளறிக் கொண்டிருந்தான்.
அவளுடைய செவிகளில் அந்த வார்த்தைகள் விழுந்தன.
பிரகாசமாக இருந்த அவளுடைய முகமோ சட்டென கடுமையாக மாறியது.
ஆனால் தன்னுடைய கோபத்தை காட்டும் நேரம் இதுவல்ல என்பதை உணர்ந்தவள் அதை புறம் தள்ளிவிட்டு அவனுடன் இணையவே முற்பட்டாள்.
முழுவதுமாக அவனுடைய மேல் சட்டையை கழட்டியவள் அவனுடைய மேனியில் தன்னுடைய இதழால் முத்த ஊர்வலம் நடத்தினாள்.
அவனோ அவளை தன்னுடைய மேனியில் இருந்து விளக்க நினைக்க அவனுடைய உடலோ அதற்கு இடம் கொடுக்கவில்லை.
மீண்டும் சாயரா அவனுடைய கீழாடையில் கையை வைக்க அப்பொழுது அவர்கள் இருந்த அறைக்கதவு படார் என திறந்து கொண்டது.
கண்களில் தீப்பொறி பறக்க எதிரே வருபவரை சுட்டெரிப்பவள் போல காளியாக வந்து நின்றாள் துவாரகா.
கதவு திறக்கும் ஓசையில் திரும்பிய சாயராவோ அங்கு நின்று கொண்டிருக்கும் துவாரகாவை பார்த்தவள்,
“நீ எதுக்கு உள்ள வந்த உன்னை யாரு உள்ள விட்டா மரியாதையா இங்கிருந்து வெளியே போயிரு இல்ல நடக்கிறதே வேற”
என்று சீறினாள் சாயரா.
“நான் வெளியே போகனுமா உன்னை இதற்கு மேல் உயிரோடு விட்டா அப்பறம் பார்க்கலாம்”
என்று கர்ஜித்தவளோ வீர நடை போட்டு அவள் அருகே வந்தவள் சாயராவின் தலைமுடியை கொத்தாக பிடித்து தரதரவென்று இழுத்து வந்தவள் அவளை அடிக்க சாயராவும் அவளுக்கு சளைத்தவள் இல்லை என்பது போல இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் மாறி மாறி அடித்துக் கொண்டிருக்க,
ஒரு கட்டத்தில் துவாரகா அவளுடைய கழுத்தை பிடித்து நெறித்தவள்,
“என்னை நினைத்தாய் போன ஜென்மத்தில் என்னை அமைதியாக பார்த்ததால் இந்த ஜென்மத்திலும் நான் அவ்வாறே இருப்பேன் என்று நினைத்தாயோ அப்படி நினைத்தால் அது உன் முட்டாள்தனம் சேனபதி சாயரா.
இன்னும் எத்தனை ஜென்மம் எடுத்தாலும் என்னுடைய கௌதமாதித்தனை நீ நெருங்கவே முடியாது அதற்கு நான் ஒரு காலத்திலும் அனுமதிக்க மாட்டேன்”
சாயராவோ இருமியவாறே சிரித்தவள்,
“என்ன அமையாதேவி என்னை கொன்று விடலாம் என்று நினைத்தாயா அது உன்னால் முடியாது. ஏனென்றால் நீ ஒரு கோழை எங்கே கௌவுதமாதித்தன் என்னுடன் இணைந்து விடுவானோ என்று பயந்து போய் தானே வந்திருக்கிறாய்.
அவர் மேல் உனக்கு துளியும் நம்பிக்கை இல்லை அமையாதேவி”
“என்ன உளறுகிறாய் சாயரா உனக்கு நினைவில்லையா முன் ஜென்மத்தில் என்ன நிகழ்ந்தது என்று என்னுடைய கௌதம் கையால் தான் உன் உயிர் பிரிந்தது நினைவில் இருக்கிறதா”
என்று துவாரகா கூற சாயராவோ,
“எனக்கு அனைத்தும் நினைவு இருக்கிறது அமையாதேவி ஆனால் என்னுடைய வசியத்தினால் அவரை என் வசம் மொத்தமாக இழுத்து விடுவேன் அதுவும் உனக்கு நினைவு இருக்கிறது தானே மறக்கவில்லையே அமையாதேவி”
என்று அவள் சொல்ல,
“உன்னுடைய வசியத்தை மீறியது எங்களுடைய காதல் அதை ஒரு நாளும் உன்னால் வெல்ல முடியாது சாயரா”
“காதலா அந்தக் காதலையும் என்னுடைய வசியத்தினால் நான் என் வசமாக்குவேன்”
என்றவளோ அவள் அசந்த நேரம் பார்த்து அவளை தன்னிலிருந்து தள்ளி விட்டவள் அங்கு இருந்த கத்தியை கையில் எடுத்தாள் சாயரா.
பின்பு அந்த அறையே அதிரும் அளவு சிரித்தவள்,
“முட்டாள் நீ எப்பொழுதும் முட்டாள் என்று நிரூபித்து விட்டாய் உன்னை உயிரோடு விட்டால் என்னுடைய கௌதமாதித்தன் எனக்கு எப்பொழுதும் கிடைக்க மாட்டான் உன்னை இப்பொழுது என்னுடைய கையினால் கொல்லப் போகிறேன்”
என்று துவாரகாவை நெருங்கியவளை இவ்வளவு நேரமும் போதையின் வசத்தில் மயங்கி இருந்த கௌதமோ வீறு கொண்ட வேங்கையாக அவர்கள் இருவருக்கும் இடையே வந்து நின்றவன் சாயராவின் கன்னத்தில் பளார் என்று விட்டான் ஒரு அறை.
அதில் தூரப் பொய் விழுந்தாள் சாயரா.
“உனக்கு எவ்வளவு துணிவு இருந்தால் என்னுடைய அமையாதேவியை நீ நெருங்கி இருப்பாய்”
என்று அவன் கூற இருவரும் ஒருசேர அதிர்ந்து அவனைப் பார்த்தனர்.
ஆம் சாயரா துவாரகா அவளை இழுத்துக் கொண்டு போகவும் அவளிடம் இருந்த அந்த நாணயம் மெத்தையில் விழுந்தது.
அதை அவளோ அறியவில்லை.
துவாரகாவின் சத்தம் கௌதமின் செவிகளில் விழ எழும்ப முயன்றவனின் கரத்திலோ அந்த நாணயம் சிக்குண்டது.
உரியவனின் பரிசம் பட்டதும் அந்த நாணயம் மின்னல் ஒளியை அவன் மேல் பாய்ச்ச முன் ஜென்ம ஞாபகம் அவனுக்கு கண் முன் தோன்றியது.
அதேநேரம் சாயரா துவாரகாவை கத்தியால் குத்துவதற்கு நெருங்க அதை பார்த்தவனோ வெகுண்டு எழுந்து விட்டான்.
“கௌதம் உங்களுக்கு எதுவும் ஆகலையே நீங்க நல்லா இருக்கீங்கள்ள”
என்று துவாரகா அவன் அருகே வர அவளை தன் கைவளைவுக்குள் கொண்டு வந்த கௌதமோ,
“எனக்கு ஒன்னும் இல்ல துவாரகா நான் நல்லா இருக்கேன்”
என்றவன் அந்த நாணயத்தை அவளிடம் காட்டினான்.
“அப்போ உங்களுக்கும் எல்லாம் ஞாபகம் வந்துட்டா”
என்று அவள் கேட்க ஆம் என்று தலையசைத்தான்.
அங்கு கீழே விழுந்து கிடந்த சாயராவுக்கோ மீண்டும் மீண்டும் தான் தோல்வியுற்றதை அவளால் தாங்கிக் கொள்ளவே முடியவில்லை.
“இல்ல இல்ல இதை என்னால் ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியாது என்னுடைய கௌதமாதித்தன் எனக்கே வேண்டும் எது நடக்கக்கூடாது என்று நினைத்தேனோ அதுவே நடந்து கொண்டிருக்கிறது.
கௌதம் கௌதம் இங்க பாருங்க நான் தான் உங்கள் சாயரா நான் உங்களை மட்டுமே நேசிக்கின்றேன் அதற்காகவே மீண்டும் பிறவி எடுத்து வந்திருக்கிறேன்.
ஆனால் தாங்கள் மீண்டும் மீண்டும் இந்த அமையாதேவி பக்கமே நிற்கின்றீரே இது தங்களுக்கே நியாயமாக படுகிறதா”
என்று இயலாமையில் கத்தினாள்.
“சாயரா நீ என்ன நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாய் உனக்கு முன் ஜென்மத்திலேயே நான் தெளிவாக கூறி விட்டேன் அப்படி இருந்தும் வீண் பிடிவாதமாகவே மீண்டும் பிறவி எடுத்து வந்திருக்கிறாய்.
இன்னொன்றையும் நன்றாக கேட்டுக் கொள் நீ இன்னும் எத்தனை பிறவி எடுத்தாலும் என்னுடைய நிழலைக்கூட உன்னால் தொட முடியாது அதற்கு என்றும் அனுமதிக்க மாட்டேன் இந்த கௌதமாதித்தன். என்னுடைய சரிபாதி எப்பொழுதும் என்னுடைய அமையாதேவி என் துவாரகா மட்டுமே”
என்று கர்ஜித்தான் கெளதம்.
அவளால் நிதர்சனத்தை ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை.
“ஆஆஆஆஆஆ” என்று கத்தியவள் பைத்தியம் போல் நடந்து கொண்டாள் சாயரா.
இனி தனக்கு கௌதமாதித்தன் கிடைக்க மாட்டான் என்ற நிதர்சனம் அவள் மூளையில் ஏற அவளுடைய மூளையோ குழம்பியது.
முழு பைத்தியமாகவே மாறிப் போனாள் சாயரா.
அவளுடைய செயலை பார்த்த துவாரகாவோ,
“என்னங்க இது இவளுக்கு பைத்தியம் பிடிச்சிட்டா?”
“ஆமா துவாரகா இவளுக்கு பைத்தியம் தான் பிடிச்சிட்டு இவளுடைய இந்த நிலைக்கு இவள் தான் காரணம் இதுக்கு நாம ஒன்னும் செய்ய முடியாது வா நாம இங்க இருந்து போகலாம்”
என்றவன் அங்கு பித்து பிடித்து கத்திக் கொண்டிருக்கும் சாயராவை ஏறெடுத்தும் பார்க்காமல் தன்னுடைய துவாரகாவை அழைத்துக் கொண்டு சென்று விட்டான்.

கனவு -29

துவாரகாவை மருத்துவமனையில் இருந்து தன்னுடைய வீட்டிற்கு அழைத்து வந்திருந்தான் கௌதம்.
இன்றோடு அவர்கள் வந்து இரண்டு நாட்கள் ஆகின்றது.
இந்த இரண்டு நாட்களும் கௌதம் அவளை இதுவரை கவனித்ததை விட மிகவும் கவனமாக கவனித்துக் கொண்டான்.
அவள் தான் அவனுடைய இந்த கவனிப்பில் திக்கு முக்காடி போனாள்.
இந்த இரண்டு நாட்களும் அவளை பெட்டை விட்டு இறங்கவே விடவில்லை.
அவளுக்கு என்னென்ன வேண்டுமோ அனைத்தையும் தானே செய்வேன் என்று பார்த்து பார்த்து செய்து வந்தான்.
இதோ இப்பொழுது கூட அவளை குளிக்க வைக்கிறேன் என்று தோளில் டவளோடு பெட்டில் அமர்ந்திருப்பவளை நடக்கக் கூட விடாமல் தூக்குவதற்காக வந்தவனை,
“ஐயோ கௌதம் நான் நல்லாதான் இருக்கேன் என்னை ஏன் இப்படி சின்ன குழந்தை மாதிரி ட்ரீட் பண்றீங்க”
“நீ என்ன வேணா சொல்லு துவாரகா எனக்கு அதைப் பத்தின கவலையே இல்லை.
அந்த ஒரு வாரமும் நான் உன்னை கவனிக்காம விட்டதே என் மனசுல ரொம்ப குற்ற உணர்ச்சியா இருக்கு அதனால நீ எவ்வளவு கஷ்டப்பட்ட.
இனி உன்னை ஒரு குறை இல்லாம நான் பார்த்துப்பேன் சரி வா குளிக்கப் போலாம்”
என்றவன் அவளை தூக்கப் போக அவளோ தன்னுடைய இரு கைகளாலும் அவனுடைய முகத்தை தாங்கியவள்,
“இங்க பாருங்க கௌதம் தப்பு நடக்கிறது சகஜம் தான் தப்பே பண்ணாதவன் மனுஷங்கன்னு யார் இருக்காங்க சொல்லுங்க அதுவும் போக நீங்க ஒண்ணும் அவ்வளவு பெரிய தப்பு எல்லாம் பண்ணல நான் தான் கொஞ்சம் ஓவர் ரியாக்ட் பண்ணிட்டேன்.
டாக்டர் கொடுத்த டேப்லட் ஒழுங்கா போட்டு இருந்திருக்கணும் அதை போடாம நானும் கஷ்டப்பட்டு உங்களையும் ரொம்ப கஷ்டப் படுத்திட்டேன்.
ஆனா அதனால ஒரு நல்ல விஷயமும் நடந்து இருக்கு கெளதம்”
என்று அவள் சூட்சமமாக சொல்ல கௌதமோ புருவங்களை சுருக்கியவன்,
“என்ன துவாரகா சொல்ற என்ன நல்ல விஷயம்”
“அதுவா அது ஒன்னும் இல்ல கெளதம் நீங்க இப்போ எப்பவுமே என் கூடவே இருக்கீங்க பாத்திங்களா அதை தான் சொன்னேன்”
என்றவள் அவனை சிரித்து சமாளித்தாள்.
“ப்ளீஸ் கௌதம் நீங்க இப்படி எல்லாம் பண்ணாதீங்க நான் நல்லா இருக்கேன் என்னோட சின்ன சின்ன வேலைகளை நானே பார்த்துக்கிறேன் ப்ளீஸ் கௌதம் புரிஞ்சுக்கோங்க”
என்று அவள் சொல்ல அவனோ சரி என்று சம்மதம் கூறினான்.
அவர்களுடைய அறையில் உள்ள டேபிள் மேல் இருந்த கௌதமின் மொபைல் ரிங் ஆக ஆரம்பித்தது.
குளியல் அறைக்கு சென்ற துவாரகாவையே பார்த்துக் கொண்டு நின்ற கௌதமோ தன்னுடைய அலைபேசியின் ஓசையில் தன்னுடைய கவனத்தை திருப்பினான்.
மொபைலில் வந்த அழைப்பின் எண்ணை பார்த்தவன் அவனுடைய டீம் லீடர் சரவணன் என்றதும் ஆன் செய்து காதில் வைத்தான்.
அவன் அழைப்பை ஏற்றதும் மறுமுனையில் இருந்த சரவணனோ,
“கௌதம் நீங்க ஆபீஸ் வரலைல்ல அதனால தான் நான் உங்களுக்கு கால் பண்றேன்.
அண்ட் இன்னொரு முக்கியமான விஷயம் நம்ம கஷ்டப்பட்டு பண்ண ப்ராஜெக்ட் சக்சஸ் ஆயிட்டு கௌதம். மேல் இடத்துல இருந்து நம்மளுக்கு அப்ரூவல் கிடைச்சுது அது மட்டும் இல்ல கெளதம் ஃபாரின் கம்பெனில நம்மளோட ப்ராஜெக்ட்டுக்கு பெரிய வரவேற்பு கிடைச்சிருக்கு சோ அத செலிப்ரேட் பண்றதுக்காக நம்ம ஆபீஸ்ல இருந்து ஒரு பெரிய பார்ட்டி ஏற்பாடு பண்ணி இருக்காங்க பெரிய ஹோட்டல்ல அதனால நீங்க கண்டிப்பா அதுல கலந்துக்கணும்.
நீங்க மட்டும் அன்னைக்கு சிஇஓ கிட்ட கரெக்ட் டைமுக்கு எனக்கு சைன் வாங்கி அனுப்பலைன்னா இவ்வளவு சீக்கிரமா நம்மளால இதை சாதிச்சு இருக்கவே முடியாது.
அதனால கண்டிப்பா நீங்க இதுல கலந்துக்கணும்”
என்றார் அவர்.
“சூப்பர் சார் இதை கேட்கும் போது ரொம்ப ஹேப்பியா இருக்கு ஆனா என்னால அந்த பார்ட்டில கலந்துக்க முடியாது”
என்றான் அவன்.
“வாட் என்ன கௌதம் இப்படி சொல்றீங்க இந்த பார்ட்டில நீங்களும் ஒரு முக்கியமான ஆள் சோ கண்டிப்பா நீங்க இதை அவாய்ட் பண்ண கூடாது”
“இல்ல சார் என்னோட வைஃப் இப்பதான் சரியாகிருக்காங்க நான் அவங்க கூட இருந்து பாத்துக்கணும் அதனால தான் நான் ஒர்க் ப்ரம் ஹோம் கூட கேட்டு வாங்கி இருக்கேன் கொஞ்ச நாளைக்கு.
சோ அப்படி இருக்கும்போது பார்ட்டியில எல்லாம் என்னால கலந்துக்க முடியாது சார் புரிஞ்சிக்கோங்க”
“நோ கௌதம் சிஇஓ அவரே உங்கள மென்ஷன் பண்ணி இருக்காங்க கண்டிப்பா நீங்க இந்த பார்ட்டியில கலந்துக்கணும் அப்படின்னு இத அவாய்ட் பண்ணா அவர அவமதிக்கிற மாதிரி இருக்கும் வேணும்னா நீங்க உங்க வைஃபை கூட உங்க கூட கூட்டிட்டு வாங்களேன்”
என்று அவர் கூற சிறிது நேரம் யோசித்த கௌதம் பின்பு ஒரு வழியாக முடிவு செய்தவன்,
“ஓகே சார் நான் அந்த பார்ட்டியில் கலந்துக்குறேன் எப்போ பார்ட்டி”
என்று அவன் கேட்க,
“இந்த வீக் எண்ட் கௌதம் சண்டே சோ நம்ம பார்ட்டியில் மீட் பண்ணலாம்”
என்றவர் வைத்துவிட்டார்.
இவனோ அவர் போனை வைத்ததும் யோசனையோடு அமர்ந்திருந்தான்.
குளித்து முடித்து வெளியே வந்த துவாரகாவோ அவன் அருகில் வந்தவள்,
“கௌதம் என்னாச்சு உங்களுக்கு ஏன் ஒரு மாதிரி இருக்கீங்க”
என்று கேட்டாள் அவள்.
அவனோ அவனுடைய டீம் லீடர் சரவணன் கூறியதை கூற அவளோ,
“இவ்வளவு தானா இதுக்காகவா பலத்த யோசனையோடு உட்கார்ந்திருக்கீங்க. இது உங்க உழைப்புக்கு கிடைச்ச வெற்றி கௌதம் கண்டிப்பா கலந்துக்கணும் இது உங்களுக்கு எவ்வளவு முக்கியம்னு எனக்கும் தெரியும்.
என்ன காரணம் காட்டி நீங்க அதை அவாய்ட் பண்ண கூடாது நீங்க போயிட்டு வாங்க”
“என்ன துவாரகா நீ இப்படி பேசுற என்னால உன்னை தனியா விட்டுட்டு அங்க பார்ட்டில போய் நிற்க முடியாது என்னோட மனசு புல்லா உன்ன சுத்திக்கிட்டே தான் இருக்கும் நீயும் என் கூட வர்றியா”
என்று கேட்டான் அவன்.
“இல்ல கெளதம் அது நல்லா இருக்காது அங்க உங்க கூட ஒர்க் பண்றவங்க எல்லாரும் இருப்பாங்க நான் வந்து அங்க என்ன செய்யப் போறேன் எனக்கு அங்க யாரையும் தெரியாது கொஞ்ச நேரம் தானே நான் என்ன நல்லா பாத்துப்பேன் கௌதம் நீங்களே போயிட்டு வாங்க”
என்று அவள் சொல்ல அவனோ ஒரு முடிவில் அவளுடைய வற்புறுத்தலால் சரி என்று ஒத்துக் கொண்டான்.
இது வெறும் பார்ட்டி மட்டுமல்ல அன்று நிறைந்த பௌர்ணமி.
இந்த நாளை தேர்ந்தெடுத்தது சாயரா.
அவள் தான் கௌதமுடன் தன்னை இணைத்துக் கொள்ள அவள் தேர்ந்தெடுத்த நாள்தான் இது.
மீண்டும் ஒரு காதல் போர் நிகழும் நாளும் அதுவே.
***
இன்று ஞாயிற்றுக்கிழமை சாயரா கௌதமுடன் இணைவதற்காக தேர்ந்தெடுத்த அன்றைய நாள் யாருக்கும் காத்திராமல் தன்னுடைய வேலையை சிறப்பாக செய்து கொண்டிருந்தது.
அன்றைய இரவு நிறைந்த பௌர்ணமி அவர்களுடைய முன் ஜென்மத்தில் இதே பௌர்ணமி அன்று தான் நிறைவேறாத ஆசைகளோடு மூவருடைய உயிரும் பிரிந்தன.
இன்று அதே பௌர்ணமி அன்று தன்னுடைய ஆசையை நிறைவேற்ற காத்துக் கொண்டிருக்கிறாள் சாயரா.
சென்னையில் உள்ள மிகப்பெரிய பைவ் ஸ்டார் ஹோட்டலில் அவர்களுக்கான பார்ட்டி ஏற்பாடு செய்திருந்தனர். கௌதமோ தன்னுடைய மனைவியிடம் கொஞ்சி கெஞ்சி என்று பார்ட்டிக்கு செல்ல மனம் இல்லாமல் அவளுடன் நேரத்தை கடத்திக் கொண்டிருந்தான்.
“துவா கண்டிப்பா நான் போயே ஆகணுமா நான் உன் கூடவே இங்கேயே இருக்கேன்டி எனக்கு அங்க போகவே பிடிக்கல நீயும் என் கூட வான்னு சொன்னா நீ கேட்க மாட்டேங்கிற நீ வந்தாளாவது நான் அங்க போவேன் நீயும் இல்லாம நான் அங்க போய் என்னடி செய்றது.
நான் வேணா எனக்கு கொரோனா வந்து இழுத்துகிட்டு கிடக்குன்னு என்னோட டீம் லீடருக்கு போன் பண்ணி சொல்லிடவா நம்ம ரெண்டு பேரும் ஜாலியா இருக்கலாம்”
என்று அவன் சொல்ல அவளோ அவனுடைய வாய் மீது சப் என்று அடித்தவள்,
“என்ன பேச்சு பேசுறீங்க கௌதம் ஒரு பேச்சுக்காக கூட நீங்க இப்படி எல்லாம் சொல்லாதீங்க எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு என்னோட கௌதமுக்கு எதுவும் ஆகக்கூடாது. நீங்க 100 வருஷம் இல்லை இல்லை எல்லையே இல்லை அத்தனை வருஷம் என்னோட கௌதம் நல்லா இருக்கணும்”
“அடியே இப்ப இருக்குற காலகட்டத்துல அவன் அவன் அறுபது வயசு தாண்டுறதே பெரிய விஷயமா இருக்கு நீ நூறே காணாது பல வருஷங்களுக்கு என்ன உயிரோட இருக்க சொல்றியா.
அவ்வளவு வருஷம் எல்லாம் எனக்கு வேண்டாம்மா நான் என் துவா கூட இன்னும் கொஞ்சம் வருஷம் சந்தோஷமா வாழ்ந்தா எனக்கு அதுவே போதும்”
என்று அவர்கள் பேசிக் கொண்டிருக்க அவனுடைய தொ(ல்)லைபேசியோ தான் இருப்பதை அவனுக்கு சுட்டி காட்டியது.
‘ஐயோ இது வேற”
என்று அவன் சலித்துக் கொள்ள,
“கௌதம் ஏற்கனவே ரொம்ப டைம் ஆயிட்டு இன்னும் நீங்கள் லேட் பண்ணா என்ன அர்த்தம் சீக்கிரம் கிளம்புங்க இங்க பாருங்க கால் கூட வருது”
என்று அவனை அனுப்பி வைத்தாள்.
ஏதோ இன்று செல்பவன் திரும்பி வரவே மாட்டேன் என்பது போல அவளை திரும்பி திரும்பி பார்த்துக் கொண்டு சென்றான் கௌதம்.
கௌதம் அங்கிருந்து சென்ற பிறகு வெகு நேரம் கழித்து அவனுடைய அலைபேசியில் இருந்து துவாரகாவுக்கு அழைப்பு வந்தது.
அதை உயிர்ப்பித்து காதில் வைத்தவளோ அதில் கேட்ட குரலை கேட்டு அதிர்ந்து நின்று விட்டாள்.
“அமையாதேவி எவ்வாறு இருக்கின்றாய் என்னை நினைவு இருக்கிறதா நான் தான் சேனபதி சாயரா.
உனக்கு நினைவு இருக்கத்தான் செய்யும் அதுதான் அன்று சிம்லாவில் பார்த்தேனே உன்னுடைய முகத்தை.
ஆக உனக்கும் நமது பூர்வ ஜென்ம ஞாபகம் இருக்கிறது அல்லவா.
கோமாவில் இருந்து மீண்டு வந்து விட்டாய் போல அதுவும் நல்லதுக்கு தான் நானும் என்னுடைய கௌதமாதித்தனும் ஒன்றாக இணைந்த பிறகு அதை பார்த்து நீ கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சாக வேண்டும் அல்லவா அதற்காகத்தான் கோமாவில் இருந்து திரும்பி வந்தாய் போல”
என்று இளக்காரமாய் கூறினாள் மறுமுனையில் இருந்த சாயரா.
துவாரகாவோ,
“ஏய் என் கௌதமோட போன் உன்னிடம் எப்படி வந்துச்சு”
“இதை விடு அமையாதேவி இன்னும் சற்று நேரத்தில் நானும் இதோ என்னுடைய படுக்கையில் இருக்கும் என்னுடைய கௌதமாதித்தனும் உடலால் ஒன்றாக இணைய போகிறோம்”
என்று அவள் சொல்ல பக்கத்தில் கௌதமின் முனகல் சத்தம் கேட்க அப்படியே நின்று விட்டாள் துவாரகா.

கனவு -28

கௌதமின் பாராமுகம் சாயராவை மிகவும் பாதித்திருந்தது.
மருத்துவமனையில் இருந்து விரைந்து வந்த சாயரா தன்னுடைய அறைக்குள் பாய்ந்து சென்று கதவை சத்தமாக அடைத்தாள்.
அவளுடைய மார்பு துடித்துக் கொண்டிருந்தது, மூச்சுகள் வேகமாக எரியும் போல பாய்ந்தன.
“கௌதம் என்னை எத்தனைமுறை தள்ளிப் போட போற முன் ஜென்மத்தில் எனக்கு கிடைக்காத நீ இந்த ஜென்மத்துல எனக்கு நீ கிடைச்சே தீரணும் அதுக்கு தடையா யாரு வந்தாலும் உயிரோட விடமாட்டேன்”
அவளது கண்கள் சிவந்து எரிந்தன. மேசையின் மேல் இருந்த கண்ணாடி குவளை ஒன்றை அவள் தன் கோபத்தில் எடுத்து சுவரில் அடித்தாள்.
சிதறிய கண்ணாடித் துண்டுகள் தரையில் பறந்து விழுந்தன.
“நான் உன்னோட பக்கத்தில் வர முயற்சி பண்ணா நீ என்னைத் தள்ளுறியா”
அவள் சத்தமாக கத்தியது அறைக்குள் முழங்கியது.
அவள் தன்னுடைய கைகளைக் குத்தி வைத்துக் கொண்டு நடுங்கியபடி சொன்னாள்:
“கௌதம் உனக்கு துவாரகான்னா உயிர்னு நினைச்சிக்கோ… ஆனா எனக்கு நீயே உயிர் என்னைத் தள்ளிவிட்டாலே நான் சும்மா இருக்க மாட்டேன். என் காதலைத் தடுக்கிற யாரையும், யாரையும் நான் சகிக்க மாட்டேன்”
அந்தக் கோபக் குரல் அறையை அதிர வைத்தது.
கண்ணாடி சிதறல்கள் அவளது பாதத்தின் கீழ் சிணுங்க, அவள் தீக்கனலான பார்வையுடன் கதவை நோக்கி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
இங்கு கௌதமோ துவாரகாவிடம் அவன் பேச பேச அவளுடைய ஆழ்மனதில் அவனுடைய குரல் தெளிவாக கேட்க ஆரம்பித்தன.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன்னுடைய விழிகளை திறக்க முயற்சித்தால் துவாரகா.
“ப்ளீஸ் துவாரகா தயவு செஞ்சு கண்ணை திறந்து பாரு நீ இல்லாம என்னால நிம்மதியாக இருக்க முடியல.
என்னோட ஒட்டுமொத்த சந்தோஷமே நீ தான் துவாரகா.
தப்புதான் என்னோட தப்பு தான் அந்த ஒரு வாரமும் உன்னை நான் கவனிக்க தவறுனது என்னோட தப்பு தான் துவாரகா நான் உன் பக்கத்துல இல்லாம அந்த கனவோட நினைப்புல நீ எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு இருக்க.
என்கிட்ட ஒரு வார்த்தை சொல்லி இருக்கலாமடி அவ்வளத்தியும் தூக்கிப்போட்டு ஓடி வந்து இருப்பேன் என்கிட்ட மறைச்சிட்டியே நானும் அதை முட்டாள் மாதிரி நம்பிட்டேன் இல்லனா உனக்கு இந்த நிலைமை வந்திருக்காது நான் பண்ண தப்புக்கு எனக்கு தண்டனை கொடுக்கணும் துவாரகா
(“எப்படி இதுக்கு முன்னாடி தண்டனைன்னு சொன்னியே கௌதம் அப்படியா அப்போ சீன் இருக்கா”
“யோவ் ரைட்டர் நானே செம்ம கடுப்புல இருக்கேன் ஒழுங்கா வந்த வழியே ஓடிரு”
“அய்யய்யோ ஆத்தி நமக்கு எதுக்கு வம்பு ஓடிருவோம்”)
அது நீ தான் கொடுக்கணும் உன் கையால கொடுக்கணும் எழுந்து வா இதுக்கு மேலயும் என்னை நோகடிக்காம என்கிட்ட வந்துருடி”
என்றவன் அவளுடைய வயிற்றில் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டு அழுது கொண்டிருந்தான்.
அவனுடைய விழி நீரோ அவளுடைய வயிற்றை நனைத்தது.
தன்னுடைய இமைகளை மெதுவாகத் திறந்தாள் துவாரகா.
தான் எங்கே இருக்கிறோம் என்று தன்னுடைய விழிகளை அந்த அறை முழுவதும் சுழல விட்டாள்.
பின்பு தன்னுடைய வயிற்றில் ஈரமுணர்ந்து விழிகளை தாழ்த்தி பார்க்க அங்கு அவளுடைய கணவன் சிறு குழந்தை போல் வயிற்றில் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டு அழுது கொண்டிருப்பதை கண்டவளோ தன்னுடைய கையை உயர்த்தி அவனுடைய தலையை வருடியவாறு மெதுவாக,
“க க கௌதம்”
என்று அழைத்தாள்.
அவளுடைய கையின் ஸ்பரிசத்திலும் அவளுடைய வார்த்தையின் ஒளியிலும் சட்டென தன்னுடைய தலையை உயர்த்தி பார்த்தவனோ இன்பமாக அதிர்ந்தான்.
“துவாரகா துவாரகா நீ கண் முழிச்சிட்டியா டாக்டர் டாக்டர் ஒரு நிமிஷம் ஒரு நிமிஷம் அப்படியே இரு நான் டாக்டரை கூப்பிட்டு வந்துடுறேன்”
என்றவன் கதவை திறந்து,
“டாக்டர்ர்ர்ர்”
என்று அங்கிருந்தே கத்தினான்.
பின்பு மீண்டும் துவாரகாவிடம் வந்தவன்,
“இங்க பாரு துவாரகா என்ன ரொம்ப பயமுறுத்திட்ட துவாரகா நீ.
நான் எவ்ளோ பயந்து போயிட்டேன் தெரியுமா உனக்கு ஏதாவது ஆச்சுன்னா நான் என்னடி செய்வேன்”
என்றவன் அவளுடைய கழுத்து வளைவில் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டான்.
உள்ளே வந்த டாக்டரோ,
“கௌதம் கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இருங்க”
என்றவர் அவளை முழுவதுமாக பரிசோதித்து விட்டு,
“துவாரகா ஆர் யூ ஆல்ரைட் என்ன தெரியுதா உங்களுக்கு”
என்று கேட்டார்.
அவளும் ஆம் என்று தலையாட்ட,
“குட் மிஸ்டர் கௌதம் உங்க வைப் ஷீ சால் ரைட்”
என்று புன்னகைத்தார்.
“நெஜமாவா டாக்டர் சொல்றீங்க துவாரகா உனக்கு ஒன்னும் இல்லையே என்ன உனக்கு யாருன்னு தெரியுதா”
என்று விழிகளில் ஆர்வத்தை தேக்கிக்கொண்டு கேட்டான் கௌதம்.
அவளோ மெதுவாக தன்னுடைய இமைகளை மூடி திறந்து ஆம் என்பது போல சைகை செய்தாள்.
கௌதம் நொடியும் தாமதியாமல் அவளுடைய முகம் முழுவதும் தன்னுடைய இதழால் முத்தமழை பொழிந்தான்.
பக்கத்தில் இருந்த டாக்டர் அமராந்தியோ சற்று சங்கோஜமாக நின்றவர்,
“மிஸ்டர் கௌதம் நானும் இங்க தான் இருக்கேன் உங்க ரொமான்ஸ் வீட்ல போய் வச்சுக்கோங்க இது ஹாஸ்பிடல்”
என்று அவர் சொல்ல அவனோ,
“நீங்க கண்ண மூடிக்கோங்க டாக்டர் இல்ல இந்த ரூம விட்டு நீங்க வெளியே போனாலும் எனக்கு ஓகே தான்”
அவனுடைய கூற்றில் அதிர்ந்த டாக்டரோ,
“கௌதம்”
என்று கத்த அவனோ,
“சாரி சாரி டாக்டர் கொஞ்சம் உணர்ச்சி வசப்பட்டு விட்டேன் நான் அப்போ இப்பவே என் பொண்டாட்டிய வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போலாமா”
என்று ஆர்வமாக கேட்க டாக்டரோ,
“கூட்டிட்டு போகலாம் கூட்டிட்டு போகலாம் நீங்க போயி டிஸ்டார்ஜ் ஆகுவதற்கான ஃபார்மாலிட்டிஸ் பாருங்க நான் துவாரகா கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்”
என்றார் அவர்.
“ஓகே டாக்டர்”
என்றவன் வேகமாக சென்று அனைத்து வேலையும் வெகு விரைவாக முடிக்க இங்கு டாக்டர் அமராந்தியோ அவளிடம் சில பல கேள்விகளை கேட்டார்.
அதற்கு அவள் சரியாக பதிலையும் சொல்ல,
“வெரி குட் துவாரகா கம்ப்ளிட்டா நீங்க ரெக்கவர் ஆயிட்டீங்க அண்ட் கௌதம் தான் பாவம் உங்களை நினைச்சு ரொம்பவே வருத்தப்பட்டார்.
இப்பவும் கௌதம் மேல உங்களுக்கு சந்தேகம் இருக்கா அவரு உங்களை விட்டு போய்விடுவார்னு”
என்று அவர் கேட்க,
“இல்ல டாக்டர் என்னோட கௌதம் எனக்காகவே பிறந்தவர் இந்த கனவு ஏன் வந்துச்சுன்னு எனக்கு இப்ப புரியுது டாக்டர் எல்லாமே எனக்கு புரியுது.
என்னோட கௌதம் எப்பவுமே என்ன விட்டுட்டு போக மாட்டார் இனி நான் பாத்துக்குறேன்”
என்று கூறினாள்.
டாக்டர் அங்கிருந்து சென்றுவிட துவாரகாவோ,
“என்னோட கௌதம் பாவம் சாரி கௌதம் நான் அந்த கனவு வந்த போது என்னென்னமோ நெனச்சு உங்கள சந்தேகப்பட்டு வார்த்தைகளால் நிறைய காயப்படுத்தி இருக்கேன் ஆனா இப்ப புரியுது கௌதம் என்னோட கௌதமாதத்தின் எப்பவும் என்ன மட்டும் தான் நேசிப்பார்.
அதை நான் தெளிவா புரிஞ்சுகிட்டேன் இந்த ஜென்மம் எடுத்ததற்கான பயனையும் நான் புரிஞ்சுகிட்டேன்.
ஆனா நம்ம ரெண்டு பேர் மாதிரியும் அந்த சேனபதி சாயராவும் மறுபிறவி எடுத்து இருக்கா.
ஆனா இந்த ஜென்மத்துல அவளால உங்களை நெருங்கவே முடியாது அதுக்கு ஒரு காலமும் நான் அனுமதிக்கவே மாட்டேன் என்னோட கௌதம் எனக்கு மட்டும் தான்.
என்னோட கௌதமாதித்தன் எனக்கு மட்டும் தான் சொந்தம் ஆகணும்”
“அந்த அமையாதேவி எத்தனை பிறவி எடுத்தாலும் என் கையாலேயே அவளைக் கொல்லுவேன்.
இந்த சேனபதி சாயரா கெளதமாதித்தனை அடைஞ்சே தீரவா” என்றவாறு தனக்குள் சூல் உரைத்துக் கொண்டா சாயரா அவளுடைய கையில் அந்த நாணயத்தை சுழற்றிக்கொண்டு இருந்தாள்.
துவாரகாவுக்கு இந்த கனவுகள் வருவதற்கு முந்தைய நாள் தான் அவர்கள் இருவரும் சென்னைகள் இருக்கும் அரசாங்க அருங்காட்சியகத்துக்கு சென்றிருந்தார்கள்.
சென்னையில் அவர்கள் இருவரும் சுற்றாத இடமில்லை.
வார விடுமுறை என்றால் எங்காவது சென்று விடுவார்கள்.
அப்படி இருக்கையில் தான் இந்த அருங்காட்சியத்திற்கும் அவர்கள் இருவரும் சென்றது.
அந்த அருங்காட்சியத்தில் சங்க காலம் முதல் சோழர் காலம், விஜயநகர், மொகாலயர், ஆங்கிலேயர் வரைக்கும் பல அரசர்களின் நாணயங்கள் அங்கு காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருந்தன.
அப்பொழுது அங்கு சாயராவும் அவர்களுடைய காலேஜிலிருந்து நிறைய ஸ்டூடண்ட்ஸ் உடன் தன்னுடைய ஸ்டடிஸ்காக அந்த அருங்காட்சியகத்துக்கு வருகை தந்திருந்தாள்.
ஆனால் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொள்ளவில்லை.
அப்படி இருக்கையில் துவாரகா தன்னுடைய கணவனுடன் சேர்ந்து அங்கு சுற்றிப் பார்த்துக் கொண்டிருக்க அப்பொழுது தெரியாமல் அவளுடைய கை அந்த நாணயத்தில் பட்டுவிட அவளோ அதை உணரவே இல்லை.
அவள் அங்கிருந்து அகன்றதும் அந்த நாணயம் கீழே உருண்டோடி சாயராவின் காலடியில் விழுந்தது.
அவளோ குனிந்து பார்த்தவள் என்ன‌ என்று தன்னுடைய கையில் எடுத்துப் பார்க்க அந்த கனமே அவளுக்கு முன் ஜென்ம ஞாபகங்கள் வர ஆரம்பித்தன.
ஆனால் துவாரகாவிற்கோ சிறு சிறு காட்சிப் பிழைகளாகவே கனவுகளில் வந்தது.
“இந்த நாணயம் என் கையில இருக்கிற வரைக்கும் கௌதமுக்கு எதுவும் ஞாபகம் வராது அப்படி அவனுக்கு மட்டும் ஞாபகம் வந்துட்டா என்ன பத்தின ஞாபகம் அனைத்தும் சேர்ந்து வரும்.
அப்புறம் என்னால அவன்கிட்ட நெருங்கவே முடியாது அதுக்குள்ள நான் அவனோட ஒன்னு சேர்ந்தே ஆகணும் எப்படி எப்படி நடக்க வைக்கிறது”
என்றவளுக்கோ சட்டென ஒரு யோசனை வந்தது.
“ஹான் அதுதான் சரியா இருக்கும் கௌதம் என்னோட கௌதமாதித்தன் அடுத்து வர்ற பௌர்ணமிக்கு நீ எனக்கு சொந்தமாய் இருப்ப தயாரா இரு கௌதம்”

கனவு -27

‘ஆஆஆஆஆ செத்துருவானு நினைச்சா உயிர் பிழைச்சிட்டாளே’ என்று ஆத்திரத்தை அடக்க முடியாமல் நின்று கொண்டிருந்தாள் சாயரா.
கௌதமோ சாயரா அங்கு நிற்பதை கூட கண்டுகொள்ளாமல் நேராக அமராந்தியின் அறைக்கு சென்று விட்டான்.
அவன் உள்ளே வந்ததும்,
“டாக்டர் துவாரகா இப்ப எப்படி இருக்கா இனி எந்த பிரச்சினையும் இல்லையே அவ நல்லா ஆயிட்டா இல்ல”
என்று ஆர்வமாக கேட்டான் கௌதம்.
“வாங்க கௌதம் முதல்ல உட்காருங்க
இவங்க உடல் தான் விழிச்சுருக்கு ஆனா மூளை இன்னும் கனவு நிலைக்கு அடிமையா தான் இருக்கு.
இவங்களை நிஜ உலகத்துக்கு முழுமையா திருப்பிக் கொண்டு வர ஒரே வழி மெதுவான ஹிப்னாட்டிசம்.
அதுல அவங்களுக்கு நாம குரல் வழியாக ‘வாழ வேண்டிய காரணம்’ நினைவூட்டணும்.
அப்ப தான் அவங்களுடைய உள்ளம் கனவு கதவுல இருந்து வெளியே வரும்”
என்றார்.
கௌதம் உடனே ஒப்புக்கொண்டு,
“டாக்டர், நீங்க செய்யுங்க. ஆனா அவளுக்கு நான் பக்கத்தில் இருப்பேன். என் குரல் அவளுக்கு செவியில விழணும்”
என்றான்.
அதற்கு டாக்டரும் எந்த ஒரு மறுப்பும் சொல்லாமல் ஒத்துக் கொண்டார்.
“ஆனா கௌதம் நீங்க அங்க எமோஷனல் ஆகக்கூடாது அப்படி எமோஷனல் ஆனீங்கனா நம்ம நினைச்ச மாதிரி எதுவும் நடக்காது சோ நிலைமையை உணர்ந்து நடந்துக்கணும்”
“ஓகே டாக்டர் கண்டிப்பா எனக்கு என் துவாரகா பழைய படி திரும்ப வேணும் நான் அங்க உணர்ச்சிவசப்பட மாட்டேன் என்ன நம்புங்க டாக்டர்”
“சரி நம்ம அப்ப நேரத்தை கடத்தாம உடனே அவங்களுக்கு ஹிப்னாடிசம் பண்ண ஏற்பாடு பண்ணலாம்”
என்றவரோ ஹிப்னாட்டிசத்துக்கு தேவையான சூழலை தயார் செய்தார்.
மெதுவான விளக்குகள், அமைதியான சத்தம், ஒழுங்கான சுவாச ஒலி.
அவள் விழிகளோ மூடிய இமைகளுக்குள் அங்கும் இங்கும் உருண்டு கொண்டிருந்தன
ஆனா அது முழுமையான விழிப்பு அல்ல.
கண்ணில் உயிர் தெரிந்தாலும், மனம் இன்னும் அரை தூக்கம், அரை மயக்கம் போல இருந்தன.
கௌதம் அவளுடைய கையை தன்னுடைய கைகளோடு கோர்த்துக்கொண்டு அருகில் நின்று கொண்டிருக்க, டாக்டர் அமராந்தியோ அவளிடம் மெதுவாக பேச ஆரம்பித்தார்.
“துவாரகா நான் பேசுறது உனக்கு கேக்குதா”
அதற்கு அவளுடைய கண்களில் இருந்து ஒரு சொட்டு கண்ணீர் வழிந்தது.
கௌதமோ பதரியவன்,
“டாக்டர் ஏன் அவளுடைய கண்ணிலிருந்து கண்ணீர் வந்துகிட்டே இருக்கு”
என்று அவளுடைய விழிகளை துடைத்து விட்டவாறு டாக்டரிடம் கேட்டான் மெதுவான குரலில்.
அதற்கு அமராந்தியோ,
கௌதம் அவங்க கனவு உலகத்துல இருந்து மீண்டு வர முயற்சி பண்றாங்க அதோட வெளிப்பாடு தான் இந்த கண்ணீர் கொஞ்சம் அமைதியா இருங்க”
என்று அவனிடம் சொன்னவர் மீண்டும் துவாரகாவிடம்,
“துவாரகா நீங்க ரொம்ப நல்லா இருக்கீங்க உங்களுக்கு எந்த பிரச்சினையும் இல்ல உங்களுக்கு நான் பேசுறது கேக்குதா”
என்று அவர் கேட்க.
இப்பொழுது அவளுடைய இதழ்களோ மெதுவாகத் திறந்து ஆம் என்றது.
கௌதமோ அந்த ஒரு வார்த்தை அவள் உதிர்த்ததை எண்ணி மிகுந்த ஆனந்தம் அடைந்தான்.
இத்தனை நாட்கள் கோமாவில் இருந்தவளுடைய முதல் வார்த்தை அவனுடைய செவியை தீண்டியது.
டாக்டரும் மெதுவாக புன்னகைத்தவர் கௌதமின் புறம் திரும்பி அமைதியாக இருக்கும்படி கண்களால் சைகை செய்தவர்,
“துவாரகா இப்போ உங்க கண்ணு முன்னாடி என்ன தெரியுது எனக்கு கொஞ்சம் சொல்றீங்களா”
என்று கேட்டார் அவர்.
“நான் நான் நான் என்னோட கௌதம் கௌதம் அந்த சாயரா கூட சேர்ந்துகிட்டு என்ன துரத்துறாரு என்ன தொரத்துறாரு”
என்று கூறியவளோ அழுக ஆரம்பித்தாள்.
டாக்டரோ,
“ஓகே ஓகே கூல் இங்க பாருங்க துவாரகா உங்க ஹஸ்பண்ட் உங்க ஹஸ்பண்டுக்கு உங்களை பிடிக்காதா”
“இல்லை என்னோட கௌதமுக்கு நான்தான் உயிர்”
“அப்புறம் எப்படி துவாரகா உங்க ஹஸ்பண்ட் சாயராவோடு சேர்ந்துகிட்டு உங்கள தொரத்துவாரு”
“ஆமா அவ ஒரு சூனியக்காரி என் புருஷன வசியம் பண்ணி மயக்கி என்ன அவர்கிட்ட இருந்து பிரிக்க பார்க்கிறா அவர் கூட ஒன்னா வாழணும்னு நினைக்கிற”
“இங்க பாருங்க துவாரகா அப்படி எல்லாம் எதுவும் கிடையாது இது ஒரு கனவு மட்டும் தான் நீங்க முதல்ல அதிலிருந்து வெளியே வாங்க.
உங்க ஹஸ்பண்ட் உங்க மேல ரொம்ப அன்பு வச்சிருக்காரு”
“இல்ல அவருக்கு என் மேல பாசமே இல்ல என் மேல முதல்ல ரொம்ப பாசமா தான் இருந்தாரு ஆனா இப்போ குறைஞ்சு போச்சு இல்லைனா என் கூட இருக்காம ஆபீஸ் வேலை தான் முக்கியம்னு இந்த ஒரு வாரமா என்ன அவர் பார்க்கவே வரல அவருக்கு நான் முக்கியமே இல்ல அந்த சாயரா பின்னாடி தான் அவர் போவாரு” என்றவளுக்கோ அழுகை தொடர்ந்தது.
“இல்லை துவாரகா நீங்க தப்பா புரிஞ்சுக்கிட்டு இருக்கீங்க அவருக்கு உங்க மேல ரொம்ப அன்பு இருக்கு சரி துவாரகா அப்போ இந்த ஒரு வாரம அவர் வந்து உங்களை பார்க்கலைன்னு சொல்றீங்க அப்போ நீங்க என்ன செஞ்சுகிட்டு இருந்தீங்க”
என்று டாக்டர் கேட்க கௌதமோ தன்னுடைய செவிகளை கூர்மையாக்கி அவள் என்ன சொல்ல போகிறாள் என்று ஆர்வமாக கேட்க தயாரானான்.
அவளோ,
“அவர் எப்பவும் எனக்கு போன் பண்ணிக்கிட்டே இருப்பார் சாப்டியா மாத்திரை போட்டியா அப்படின்னு கேட்டுக்கிட்டே இருப்பாரு ஆனா நான் மாத்திரை போடல அவர்கிட்ட பொய் சொன்னேன்.
எனக்கு எப்பவும் அந்த கனவுதான் என்னோட மைண்ட்ல ஓடிக்கிட்டே இருக்கும்.
நானும் அதை மறக்கணும் மறக்கணும்னு நினைப்பேன் ஆனா ஒரு நிமிஷம் கூட அந்த கனவு என்னோட நினைப்புல இருந்து போகவே இல்லை.
நான் தூங்கினா தானே அந்த கனவு வரும் கனவு வராதுல்ல அப்படின்னு நினைச்சு அதனால இனி தூங்கவே கூடாதுன்னு முடிவு பண்ணினேன்.
எங்க நான் தூங்கினா அந்த கனவு மறுபடியும் வந்துருமோன்னு நான் தூங்க கூட ரொம்ப பயந்து போனேன்.
அதனால நான் தூங்கவே இல்ல முழிச்சே இருந்தேன்.
ஆனா எனக்கு அந்த கனவு மட்டும் மறையவே இல்ல.
இந்த கௌதமும் என் கூட இல்ல”
என்று அவள் சொல்லிக் கொண்டிருக்க கௌதமுக்கோ மிகுந்த குற்ற உணர்ச்சி அதிகமாகிப் போனது.
அந்த ஒரு வாரமும் அவள் எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு இருக்கிறாள் என்பதை அவள் வாயாலே கேட்டு அறிந்தவனுக்கோ அவனுடைய உள்ளம் சுக்கு நூறாய் உடைந்தது போல இருந்தது.
ஆம் அவள் அந்த ஒரு வாரமும் ஒரு நாள் கூட அவள் தூங்கவேயில்லை.
தூங்கினால் அந்தக் கனவு வருமோ என்று நினைத்து தன்னுடைய தூக்கத்தை முற்றிலுமாக தொலைத்தாள்.
அங்கு உள்ள அந்த தனிமை சூழலும் அவள் நினைவில் சுழன்று கொண்டிருந்த அந்தக் கனவும் அவளை மிகுந்த மன உளைச்சலுக்கு ஆளாக்கியது.
டாக்டரோ கௌதமை பார்த்து முறைத்தவர் பின்பு துவாரகாவிடம்,
“ஓகே ரிலாக்ஸ் துவாரகா இப்படி நீங்க அழக்கூடாது அதுக்குப் பிறகுதான் நீங்க ரெண்டு பேரும் சிம்லாவுக்கு ஹனிமூன் போனீங்கல்ல அப்பவும் உங்க கௌதம் உங்களை விட்டுட்டு போனாரா இல்ல உங்கள நல்லா பார்த்துக்கிட்டாரா” தன்னுடைய அழுகையை நிறுத்திய துவாரகாவோ,
“ஆமா நாங்க சிம்லாவுக்கு போனோம் அங்க என்னோட கௌதம் எப்பவும் போல என்கிட்ட ரொம்ப பாசமா இருந்தாரு”
என்று சொன்னவளுடைய இதழ்களோ புன்னகைத்தன.
“ஆனா அங்க அந்த சாயரா அந்த சாயரா அவளை நான் அங்க பார்த்தேன்”
என்றாள் அவள்.
“என்ன சொல்றீங்க துவாரகா நீங்க கனவுல பார்த்த அதே பொண்ண நேர்ல பார்த்தீங்களா”
“ஆமா அவளே தான் அது அவளே தான் என்னோட கௌதம என்கிட்ட இருந்து பிரிக்க பார்க்கிறாள் என்கிட்ட இருந்து என் கௌதம பிரிச்சுருவா”
என்றவளுக்கோ மீண்டும் அழுகை வந்தது.
உடனே கௌதமோ,
“துவாரகா இங்க பாரு நான் தான் உன்னோட கௌதம் நீ நினைக்கிற மாதிரி எதுவும் நடக்காதும்மா நான் எப்பவும் என்னோட துவாரகாவுக்கு தான் இதை அந்த கடவுளை நினைச்சாலும் மாத்த முடியாது சீக்கிரம் நீ இதுல இருந்து மீண்டு வா உனக்காக உன் கௌதம் இருக்கேன்.
ப்ளீஸ் துவாரகா உன்னை இப்படி என்னால பார்க்க முடியல தயவு செஞ்சு சீக்கிரம் எனக்காக திரும்பி வா”
என்றான்.
டாக்டர் அமராந்தியோ கௌதமை அமைதி படுத்தியவர் துவாரகாவுக்கு ஒரு இன்ஜெக்ஷன் போட்டுவிட்டு கௌதமை அழைத்துக் கொண்டு வெளியே வந்து விட்டார்.
“பார்த்திங்களா கௌதம் நீங்க உங்க ஆபீஸ் வேலை தான் முக்கியம்னு அந்த ஒரு வாரமும் துவாரகாவ சரியா கவனிக்காததால அவங்க எந்த அளவுக்கு பாதிக்கப்பட்டு இருக்காங்கன்னு.
இதுல அவங்க அங்க தனியா வேற இருந்திருக்காங்க எல்லாம் சேர்ந்து அவங்கள ஒரு நோயாளியா மாத்திட்டு.
தூங்குறதுக்கு கூட பயந்து போய் இருந்திருக்காங்க அவங்க இந்த அளவுக்கு கோமாவுக்கு போறதுக்கு காரணமே நீங்கதான் கவுதம்”
“என்ன டாக்டர் இப்படி சொல்றீங்க என் மேல தப்பு தான் நான் ஒத்துக்குறேன் நான் இந்த அளவுக்கு வரும்னு எதிர்பார்க்கவே இல்லை டாக்டர்.
அவ என்கிட்ட கரெக்டா டைமுக்கு மாத்திரை எல்லாம் எடுத்துக்கிட்டேன்னு பொய் சொல்லி இருக்கா நானும் வேலை பிசில அதை நம்பிட்டேன் டாக்டர்”
“சரி விடுங்க கௌதம் இன்னும் 24 ஹார்ஸ் குள்ள அவங்க நார்மல் ஆக வாய்ப்பு இருக்கு நீங்க என்ன பண்ணுங்க அவங்க கிட்ட மெதுவா பேசிக்கிட்டே இருங்க உங்களுடைய குரல் அவங்களுக்கு கேட்டுகிட்டே இருக்கணும் நீங்க அவங்க கூட தான் இருக்கீங்கன்னு அவங்க முழுமையா நம்புனாலே அவங்க சீக்கிரம் நார்மல் நிலைக்கு திரும்பிடுவாங்க”
என்றார் அவர்.
“ஓகே டாக்டர் கண்டிப்பா”
என்றவன் துவாரகாவின் அருகில் சென்று அமர்ந்தவன் அவளுடன் பேச ஆரம்பித்து விட்டான்.

கனவு -26

“டாக்டர் துவாரகா எப்படி இருக்கா எப்ப கண் புளிப்பான” என்று டாக்டர் அமராந்தியிடம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தான் கௌதம்.
“நீங்க கவலைப்படாதீங்க கௌதம் சீக்கிரமா கண் முழிச்சிடுவாங்க”
“பொய் சொல்லாதீங்க டாக்டர் நான் எப்ப எல்லாம் கேட்கிறனோ அப்பெல்லாம் நீங்க இப்படி தான் சொல்றீங்க ரெண்டு வாரம் ஆச்சு டாக்டர் அவ கண்ணு முழிச்சு
எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு டாக்டர் ஏதாவது பண்ணுங்க எனக்கு அவ திரும்ப வேணும் அவளை இப்படி என்னால பார்க்க முடியல”
என்று கலங்கிய விழிகளோடு கூறினான் அவன்.
அவனைப் பார்க்கவே பாவமாக இருந்தது.
கௌதம் எவ்வளவோ முயன்றும் அவளை தூக்கத்திலிருந்து எழுப்ப முடியாததால் நேராக டாக்டர் அமராந்தியிடம் கொண்டு வந்து சேர்த்து விட்டான்.
அவரோ அவளுக்கு தேவையான முதலுதவிகள் அனைத்தும் செய்து பார்த்தவிட்டார்.
“ சாரி கௌதம் துவாரகா கோமாவுக்கு போய்ட்டாங்க இனி அவங்களா முயற்சி செஞ்சா மட்டும் தான் முடியும் பார்க்கலாம்”
என்று கூறிவிட்டார்.
இதோ இரண்டு வாரங்கள் கடந்துவிட்டது இன்னும் அவள் கோமாவில் இருந்து வெளியே வந்த பாடு தான் இல்லை.
இந்த இரண்டு வாரங்களில் அவனுடைய நிலையோ மிகவும் மோசமாக இருந்தது.
உடல் மெலிந்து கண்களில் குழி விழுந்து நிறம் மங்கி என்று காணப்பட்டான் கௌதம்.
“கொஞ்சம் பொறுமையா இருங்க கௌதம் இது நம்ம கைல ஒன்னும் இல்ல துவாரகா ஷார்ட் டைம் கோமாவில் இருக்காங்க நம்மளால எதுவும் செய்ய முடியாது அவங்களா வெளிய வந்தா தான் உண்டு. ட்ரீட்மெண்ட் போய்கிட்டு இருக்கு நீங்க கவலைப்படாதீங்க சீக்கிரமாவே துவாரகா ரெக்கவர் ஆகி வருவாங்க” என்று டாக்டர் கூறினார்.
ஹாஸ்பிடலில் அவளை அனுமதித்திருக்கும் அறைக்கு வெளியே போடப்பட்டிருக்கும் நாற்காலியில் கவலை தோய்ந்த முகத்துடன் கௌதம் அமர்ந்திருக்க அப்பொழுது அவனுடைய தோளில் கரம் பதித்தவாறு வந்து நின்றாள் சாயரா.
யார் என்று ஏறிட்டு பார்த்தவனோ தன்னுடைய ஆபீஸின் சிஇஓவின் பெண் என்று,
“நீங்களா..”
என்று கேட்டான் கௌதம்.
ஆம் அவள் தான் அவனை அங்கு சிம்லாவில் பார்த்ததிலிருந்து அவன் இருக்கும் இடத்தை அறிந்து கொண்டவள் அவனை அடைவதற்காகவே அவனைத் தேடி இங்கு வந்து விட்டாள்.
இந்த இரண்டு வாரமும் அவன் அலுவலகத்திற்கு தொடர்ந்து செல்லவில்லை.
தன்னுடைய மனைவியின் அருகிலேயே இருந்து கொண்டான்.
இரண்டு நாள் பொறுமையாக இருந்தவள் அவனை பார்க்க முடியவில்லையே என்று என்னானது என்று விசாரிக்கும் பொழுது துவாரகாவின் நிலையம் தெரிய வர அவளுடைய மனதிலோ அவ்வளவு ஆனந்தம்.
“நம்ம கையால சாகாம இப்படி கோமாவுக்கு போயிட்டாளா எப்படியோ என்னோட ரூட்டு கிளியர் ஆனா சரி”
என்று நினைத்துக் கொண்டவள் தினமும் இங்கு கௌதமை பார்க்க வந்து விடுவாள்.
அவனோ தன்னுடைய அருகில் இருக்கும் பெண் இப்படி ஒரு நோக்கத்தில் தான் வந்திருக்கிறாள் என்று அறியாது முழுவதுமாக தன்னுடைய மனைவியின் சிந்தனையிலேயே மூழ்கி இருந்தான்.
இவளோ எவ்வளவோ அவனிடம் நெருங்கி பார்த்து விட்டாள்.
ஆனால் அவனோ கொஞ்சம் கூட அவளைப் பற்றி அவன் நினைக்கவே இல்லை.
‘என்ன இவரு நம்மளும் எவ்வளவோ நெருங்கி நெருங்கி பார்க்கிறோம் ஆனா இவரோட பார்வை என் பக்கம் கொஞ்சம் கூட திரும்பவே மாட்டேங்குது இப்படியே இருந்தா எப்படி நம்ம நினைச்சது நடக்கும்.
அந்த துவாரகா அப்படி என்ன அவ மேல இவ்வளவு பாசம்.
எத்தனை ஜென்மம் கடந்தாலும் கொஞ்சம் கூட குறையாமல் அதே காதலோட இருக்காரே அப்போ இவரையே நெனச்சுக்கிட்டு இருக்குற என்ன பத்தி இவருக்கு எந்த ஒரு கவலையும் இல்லை.
இதுக்கு ஒரே வழி தான் இருக்கு. கோமால இருக்கிறவ ஒரேடியா சாகணும் அப்பதான் நம்ம நினைச்சது நடக்கும்’
என்று நினைத்துக் கொண்டவள்,
“மிஸ்டர் கௌதம் இப்போ உங்க வைஃப்யோட கண்டிஷன் எப்படி இருக்கு”
என்று அக்கரையாக கேட்பவள் போல் கேட்டாள்.
அவனோ,
“இன்னும் கோமாவில் இருந்து வெளியே வரல மேடம்”
“என்ன கௌதம் நீங்க நான் உங்களை விட சின்ன பொண்ணு என்ன போய் மேடம்னு சொல்லி அந்நியப்படுத்தறீங்களே”
என்றாள் அவள்.
“என்னதான் நீங்க என்ன விட வயசுல சின்னவங்களா இருந்தாலும் என்னோட சிஇஓவோட பொண்ணு நீங்க. சோ மேடம் னு கூப்பிடுறது தான் சரியா இருக்கும்”
“ஐயோ அதெல்லாம் வேண்டாம் கௌதம் என்ன நீங்க சாயரானே கூப்பிடுங்க எனக்கு மேடம்னு கூப்பிடுறது பிடிக்கல ப்ளீஸ்”
என்றாள் அவள்.
“சரி ஓகே ட்ரை பண்ற மேடம் சாரி சாயரா”
“ம்ம் இது நல்லா இருக்கு உங்க வாயால என்னோட பேரை சொல்லி கூப்பிடும் போது எவ்வளவு நல்லா இருக்கு தெரியுமா”
என்று முதல்முறையாக அவனுடைய வாயிலிருந்து அவளுடைய நாமத்தை கேட்டவளுக்கோ உள்ளூர மகிழ்ச்சியாக இருக்க அதை அப்படியே அவனிடம் பகிர்ந்தாள்.
ஆனால் அவனும் அதையெல்லாம் யோசிக்கவே இல்லை.
“கௌதம் நான் ஒரு தடவை உங்க வைஃபை பார்க்கலாமா”
“வாங்க நான் உங்களை கூட்டிட்டு போறேன்”
என்றவன் அவளை அழைத்துக்கொண்டு துவாரகா இருக்கும் அறைக்குள் சென்றான்.
அங்கு மெத்தையில் மருத்துவ உடை அணிந்து மூக்கில் ஆக்ஸிஜன் மாஸ்க் பொருத்தப்பட்டிருக்க அவளுடைய உடலிலோ மருத்துவ உபகரணங்களின் வயர்களே தற்சமயம் ஆட்சி புரிந்து கொண்டிருந்தன.
அவளை அந்த நிலையில் கண்ட சாயராவின் விழிகளோ சந்தோஷத்தில் மென்னின.
ஆனாலும் குறை உயிராக இருப்பவளை ஒரேடியாக உயிரை எடுத்து விடும் நோக்கில் தான் அவள் உள்ளே வந்தது.
துவாரகாவிற்கு ஒரு பக்கம் கௌதம் நின்று கொண்டிருக்க மற்றொரு பக்கம் நின்ற சாயரா தன்னுடைய முகத்தில் கருணையை காட்டினாலும் அவளுடைய விழிகள் மட்டும் அவளை எரித்துக் கொண்டிருந்தன.
‘இந்த ஆக்சிஜன் மாஸ்கை எடுத்து விட்டுட்டா நீ ஒரேடியா இந்த உலகத்தை விட்டு போயிடுவடி’
என்று நினைத்துக் கொண்டவள் அருகில் இருக்கும் கௌதமை பார்த்தாள்.
பின்பு சட்டென இருமியவாறு நடிக்க ஆரம்பித்தாள்.
“ஐயோ என்னாச்சு மேடம் உங்களுக்கு”
என்று அவன் கேட்க அவளோ இருமியவாறு,
“தா த தண்ணி கெளதம் ப்ளீஸ் கொஞ்சம் தண்ணி கொடுங்களேன்”
என்று கேட்க அவனோ,
“இரு இருங்க சாய்ரா நான் இப்ப கொண்டு வரேன்”
என்றவன் அறையை விட்டு வெளியேறினான்.
அவன் அறையை விட்டு வெளியேறவும் நடித்துக் கொண்டிருந்தவளின் முகமோ விகாரமாக மாறியது.
துவாரகாவின் மூக்கில் செலுத்தப்பட்டிருந்த ஆக்சிஜன் மாஸ்கை எடுத்துவிட்டவள் அவளுடைய கழுத்தை தன்னுடைய இடது கையால் ‌ இறுக்கமாக பிடித்து நெரித்தவள் கண்களில் கொடூரம் மின்ன கோமாவில் இருந்தவளை பார்த்து,
“என்னடி என் கௌதம கல்யாணம் பண்ணி சந்தோஷமா வாழலாம்னு நினைச்சியா அது உன்னோட பழைய ஜென்மத்திலையும் நடக்க விடல இந்த ஜென்மத்துலையும் நடக்க விடமாட்டா இந்த சாயரா.
அதனாலதான் இந்த ஜென்மத்திலையும் என் கையாலேயே நீ சாகணும்னு அந்த கடவுள் விதிச்சிருக்காரு.
உன்னோட உயிரை எடுத்துட்டு சந்தோசமா என் கௌதம கல்யாணம் பண்ணி போன ஜென்மத்துல கிடைக்காத என்னோட வாழ்க்கையை இந்த ஜென்மத்துல ஆசை தீர அனுபவிக்க போறேன்.
நீ செத்து நாங்க ரெண்டு பேரும் எப்படி சந்தோஷமா வாழ்றோம்ங்கிறத பார்த்து உனக்கு ஆத்ம சாந்தி கூட கிடைக்கக் கூடாதுடி”
என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தவளோ மற்றும் ஒரு கையையும் சேர்த்து அவளுடைய கழுத்தை நெரிக்க அப்பொழுது அவளுடைய கையில் இருந்த அந்த நாணயம் துவாரகாவின் ஸ்பரிசத்தை தீண்டியது.
இரண்டு வாரங்களாக கோமாவில் இருந்தவள் உடலும் அந்த நாணயத்தின் தீண்டலில் உயிர் பெற்றது போல இருந்ததன.
இத்தனை நாட்கள் செயலிழந்து கிடந்த அவளுடைய கை கால்களோ அசைவை ஏற்படுத்தின.
அவளுடைய மூச்சு குழலோ தற்சமயம் மூச்சுக்காக ஏங்கின.
அதை பார்த்த சாயரா,
“சாவுடி செத்துத் தொலை”
என்று சொல்லியவாறு மீண்டும் அவளுடைய கழுத்தை நெருக்க அப்பொழுது கையில் தண்ணி பாட்டிலோடு கௌதம் கதவை திறக்க சட்டென அவள் கழுத்தில் இருந்த கையை எடுத்துக் கொண்டாள் சாயரா.
“கௌதம் இங்க பாருங்க சீக்கிரம் டாக்டரை கூப்பிடுங்க இவங்களுக்கு என்னமோ ஆயிட்டு”
என்று அவள் சொல்ல கௌதமோ துவாரகாவின் அந்த நிலையைக் கண்டு அதிர்ந்தவன் வேகமாக அமராந்தியை அழைத்தான்.
அவன் அழைத்ததும் உடனே டாக்டர் குழு விரைந்து வந்தவர்கள் கௌதமையும் சாயராவையும் வெளியில் அனுப்பிவிட்டு அவளுக்கு ட்ரீட்மென்ட் செய்ய ஆரம்பித்தார்கள்.
“ச்சை போச்சு எல்லாம் போச்சு இந்த கௌதம் இன்னும் கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வந்திருந்தா இன் நேரம் அவளை கொன்னு இருப்பேன் இப்படி சீக்கிரம் வந்து என்னோட காரியத்தை கெடுத்துட்டானே”
என்று கையை பிசைந்து கொண்டு நின்றாள் சாயரா.
கௌதமோ மிகுந்த படபடபோடு காத்துக் கொண்டிருந்தான்.
சிறிது நேரம் கழித்து வெளியே வந்த டாக்டர் அமராந்தியோ,
“கௌதம் இத்தனை நாளா கோமால இருந்த துவாரகா கோமாவில் இருந்து வெளி வந்துட்டாங்க”
என்று அவர் சொல்ல சந்தோஷத்தில் துள்ளி குதித்தான் கௌதம். அதேவேளை முகத்தில் கொடூரம் மின்ன அவன் அருகில் நின்று கொண்டிருந்தாள் சாயரா.
‘ ஆஆஆஆஆ செத்துருப்பான்னு நினைச்சா உயிர் பிழைச்சிட்டாளே’
என்று நினைத்துக் கொண்டாள் அவள்.
“கௌதம் நீங்க என்னோட ரூமுக்கு வாங்க உங்ககிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்”
என்று அமராந்தி சென்று விட்டார்.

கனவு -25

“உனக்கு எவ்வளவு துணிவு இருந்தால் என் கண் முன்னையே என்னுடைய அமையாவை கொள்ளத் துணிவாய்.
யார் கொடுத்தது உனக்கு இந்த அதிகாரத்தை”
என்று அவளுடைய உடலில் இருந்து வாளை உருவினான் கௌதமாதித்தன். அவனுடைய இரு விழிகளோ தீப்பிழம்பாக கொதித்தன.
கீழே விழுந்து கிடந்த சேனபதி சாயராவோ வயிற்றில் குருதி வழிந்து கொண்டிருக்க அதை ஒரு கையால் அழுத்திப் பிடித்தவள்,
“அரசே நான் யார் என்று உங்களுக்கு தெரியாது இத்தனை ஆண்டுகளாக தங்களை மட்டுமே மனதில் நினைத்துக் கொண்டு வாழ்ந்து வந்தவள் நான்.
அப்படி இருக்கும் பொழுது திடீரென என்னுடைய இடத்திற்கு இவள் வந்தால் அதை எவ்வாறு என்னால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியும்”
“என்ன பிதற்றுகிறாய் பேதை பெண்ணே இவள் என்னுடைய உயிரானவள்”
என்று கர்ஜித்தான் கௌதமாதித்தன்.
“அரசே நான் தங்களுடைய அன்னையின் தமையனின் புதல்வியாவேன் சிறு வயது முதலே தங்களைத்தான் என் கணவராக வரப்போகிறீர்கள் என்று கேள்வியுற்றதிலிருந்து தங்களை மட்டுமே மனதார நேசித்துக் கொண்டு வாழ்ந்து வந்தவள் நான்.
ஆனால் தாங்கள் என்னை பற்றி சிறிதும் நினைத்துப் பார்க்காமல் இதோ இந்த ஒன்னும் இல்லாதவள் அமையாதேவியை திருமணம் செய்து உள்ளீர்கள் இது தங்களுக்கே நியாயமா படுகிறதா.
ஆகையால் தான் நான் இவ்வாறு செய்து அவளை உங்கள் வாழ்வில் இருந்து ஒட்டுமொத்தமாக அழித்துவிட்டு நான் அங்கு வர நினைத்தேன் ஆனால் இவள் அனைத்தையும் பாழாக்கி விட்டாள் இவளை கொல்லாமல் விடமாட்டேன்”
என்று உரைக்க தன் கையில் உள்ள வாளை அவளுடைய கழுத்துக்கு நேராக உயர்த்தி பிடித்தவன்,
“இங்கு பார் நீ சொல்வது அனைத்தும் உண்மையாக கூட இருந்திருக்கலாம் ஆனால் நீ தேர்ந்தெடுத்த பாதை மிகவும் தவறான பாதை அதுவும் என்னுடைய அமையாதேவியை என்னிடம் இருந்து பிரிக்கவா நினைத்தாய் அது எந்த காலத்திலையும் நிகழாது.
அந்த சிவன் சக்திக்கு தன்னுடைய பாதி உடலை கொடுத்தது போல் என்னுடைய அமையாதேவிக்கு என்னுடைய பாதி உடலை அல்ல என்னை முழுவதுமாக அவளுக்கு தந்து விட்டேன்”
என்று கர்வமாக கூறினான் கௌதமாதித்தன்.
அவன் கூறியதை கேட்டு அருகில் இருந்த அமையாதேவிக்கோ கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் பெருகின.
தன்னுடைய கணவன் என்ற பெருமிதம் அவளுக்கு உண்டானது.
அவனுடைய காலில் விழ போனவளை தடுத்து தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டான்.
அதை பார்த்த சேனபதி சாயராவின் விழிகளோ கோபத்தில் கொப்பளித்தன.
“நடக்காது அரசே எனக்கு கிடைக்காதது யாருக்கும் கிடைக்க விடமாட்டேன் அது எதுவாக இருந்தாலும் சரி இந்த சாயரா ஆசை வைத்து விட்டால் அது எனக்கே சொந்தமாக வேண்டும்”
என்று கூறிக் கொண்டிருந்தவள்
அங்கு சுவற்றில் மாட்டி இருக்கும் மற்றும் ஒரு வாளை உருவி எடுத்து கண் இமைக்கும் கணத்தில் அமையாதேவியின் நெஞ்சில் இறக்கினாள் சேனபதி சாயரா.
“மன்னாஆஆஆ” என்றவாறு கீழே சரிந்தாள் அமையாதேவி.
அந்தக் காட்சியை கண்டு கௌதமாதித்தனின் உடல் முழுவதும்
கோபத்தின் நெருப்பு பரவியது.
அவனது உள்ளம் சிதறி, இரத்தக் கண்ணீராய் வழிந்தன..
“சாயராஆஆஆஆ” என்று குரல் வெடித்தது.
அந்தக் குரல் கேட்டு வானமே நடுங்கியது போலிருந்தது.
அவன் கையில் இருந்த வாள் மின்னலாய் உயர்ந்தது.
அவனின் பார்வையில் இனி கருணை இல்லை,
அவனின் கரத்தில் இனி தயக்கம் இல்லை.
அடுத்த கணமே, அந்த வாள் சாயராவின் மார்பை கிழித்தது.
அவள் கண்களில் இருந்த வெற்றிக் கர்வம் சிதறி,
அவளது முகத்தில் அதிர்ச்சி பரவியது.
கௌதமாதித்தன் தனது கண்களில் எரியும் தீப்பொறியுடன் சாயராவை நோக்கினான்.
“சாய்ரா காதல் என்றால் வசிய மந்திரங்களால் பிறக்கும் மாயை அல்ல.
அது உயிரின் ஆழத்தில் வேரூன்றும் பந்தம்.
புராணங்கள் சொல்வதுண்டு
சிவனும் சக்தியும் பிரிக்க முடியாத சக்தி.
ஆண்டாளும் ரங்கமன்னனும் உடல் தாண்டி ஆன்மா கொண்ட பாசம்
அது தான் உண்மையான காதல்.
என்னை உன் மந்திரத்தால் கட்டியிருக்கலாம்…
ஆனால் என் உள்ளம் எப்போதுமே அவளைத்தான் தேடியது.
அமையாதேவியோடு இணைந்த பாசம்,
எந்த வசியத்தையும் உடைத்தெறியும்.
நான் அவளுடையவன்.
அவளும் என்னுடையவள்.
இந்தக் காதலை யாராலும் பிரிக்க முடியாது”
அவன் குரல் இடியாய் முழங்க, சாயராவின் கண்களில் எரியும் தீக்கும் எதிராக, அவனுடைய சொற்களே ஆயுதமாயின.
அமையாதேவியை நோக்கி கையை நீட்டிய அந்த கர்வம்
அவன் நம்பிக்கையோடு கூடிய காதல் வலிமையின் சின்னமாக ஒளிர்ந்தது.
சேனபதி சாயராவின் கண்கள் எரியும் அக்னியாக மின்னின.
கௌதமாதித்தன் கர்வமாகக் கூறிய காதல் வாக்குகளை கேட்டதும், அவள் உதடுகளில் விஷம் கலந்த சிரிப்பு பரவியது.
“அரசே
இந்த ஜென்மத்தில் உன்னை என் வசப்படுத்த முடியாமல் போனதே என் தோல்வி.
ஆனால் காதலின் வலிமையை நீ சுட்டிக் காட்டிய அந்த நொடியில்
நான் சாபமாக மாறுகிறேன்.
இந்த ஜென்மத்தில் இல்லையென்றாலும்,
வருங்கால ஜென்மங்களில் கூட நான் உன்னோடு இணைந்தே தீருவேன்.
அமையாதேவியுடன் உன் பந்தம் எவ்வளவு உறுதியானதாயிருந்தாலும்,
அதை முறியடிக்கிற விதி நான் தான்.
இதனை நன்றாக நினைவில் வைத்துக் கொள், அரசே
நான் உன் வாழ்வின் நிழல்.
காலங்கள் மாறினாலும், என் பாசத்தின் சங்கிலியிலிருந்து தப்ப முடியாது”
கௌதமாதித்தனின் குரலுக்கு இணையாக சேனபதி சாயராவின் குரலும் அங்கு இடியென இடித்தது.
கௌதமாதித்தன் தனது பார்வையை கூர்மையாய் சாயராவின் கண்களில் பதித்தான்.
அமையாதேவியின் கையை உறுதியாகக் கவ்வியவாறு, அவன் சப்தமின்றி, ஆனாலும் வலிமையோடு சொன்னான்.
“சாயரா
சாபம், வசியம், சூழ்ச்சி எதுவாக இருந்தாலும்,
என் உள்ளம் அமையாதேவியோடு இணைந்த பாசத்தை யாராலும் உடைக்க முடியாது.
இந்த ஜென்மம் மட்டும் அல்ல
வருங்கால ஜென்மங்கள் அனைத்திலும் கூட,
என் உயிர் அமையாதேவியோடு தான் இணைந்திருக்கும்.
அது என் உயிரின் சத்தியம்.
உன் கோபம் தீ போல எரியட்டும்,
ஆனால் எரியும் தீயில் கூட எங்கள் காதல் அழியாது.
ஏனெனில், பாசமே பாசத்தின் மீது வெற்றி பெறும்
அதுவே விதியின் உண்மை”
அவன் வார்த்தைகளின் உறுதி வாளின் கூர்மை போல சாயராவை வெட்டி சென்றது.
அவளது முகம் புளகாங்கிதம் கலந்த கோபத்தில் பிளந்தது.
ஆனால் அமையாதேவி, கண்களில் கண்ணீருடன்,
அவனின் கையை இன்னும் இறுக்கமாக பிடித்துக் கொண்டாள்.
அவளுடைய ஜீவனோ கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உடலை விட்டு பிரிய தயாராக இருந்து கொண்டிருந்தது.
“சாய்ரா
என் காதலின் சத்தியத்தைக் குலைக்க நினைத்தது உன் தவறு.
இந்த உலகில் பாசத்துக்கு மேலான ஆயுதம் எதுவும் இல்லை என்பதை
இப்போதே உணர்ந்து கொள்”
என்று அவன் உச்சக்குரலில் முழங்க,
அவனின் கரத்தில் இருந்த வாள் மீண்டும் மின்னல் போல உயர்ந்தது.
அடுத்த கணமே அந்த வாள் சாய்ராவின் சிரசை கொய்து சென்றது.
இரத்த துளிகள் தரையில் பட்டு பரவின.
சாய்ராவின் கண்கள் இன்னும் கோபத்தால் எரிந்தபடியே இருந்தன.
ஆனால் அவளுடைய உதடுகள் ஒரு இறுதி வார்த்தையைச் சொன்னன.
“அரசே காதல் என்னை தோற்கடித்திருக்கலாம்…
ஆனால் என் ஆவி உன்னைத் தேடி வரும்
மறு ஜென்மங்களிலும்.
உன்னை விட்டேனோ என்று ஒருநாளும் நினைக்காதே”
அந்த குரலுடன், அவளின் உயிர் பறந்து போனது.
சேனபதி சாய்ராவின் வாள் அமையாதேவியின் நெஞ்சை கிழித்துக்கொண்ட அந்தக் கணம்
அவளது மூச்சு திணறியது.
இரத்தம் உதடுகளின் வழியே வழிந்தது.
கண்கள் மெதுவாக மூடப்படத் தொடங்கின.
ஆனால், அவள் கடைசி வலிமையுடன்
கௌதமாதித்தனின் கரத்தைப் பிடித்தாள்.
“மன்னா
உங்களோடு கழித்த அந்தச் சிறிய நாட்களே
என் முழு ஜென்மத்தின் அர்த்தம்…
அடுத்த பிறவியிலும்
உங்களை மீண்டும் அடைந்து விடுவேன்
என்னை மறக்காதீர்கள்”
அவளது குரல் மெலிதாகக் குறைந்தது.
உதடுகள் சிரித்தவாறே உறைந்தன.
உயிரின் ஒளி அவளது கண்களில் அணைந்து போனது.
அந்தக் காட்சியை கண்ட கௌதமாதித்தனின் உள்ளம்
ஆயிரம் துண்டுகளாய் சிதறியது.
உலகமே அவனை விட்டு விலகிவிட்டது போலிருந்தது.
அவனது இரத்தம் ததும்பிய வாள் கீழே விழுந்தது.
கண்ணீரால் நனைந்த முகத்தில்
ஒரே ஒரு தீர்மானம் மட்டும்.
“உன் உயிரை இல்லாமல்
எனக்கு இந்த வாழ்வு அர்த்தமற்றது, அமையாதேவி.
அடுத்த பிறவியில் உன்னுடன் சேர்ந்தே வாழ்வேன்”
என்றவன் கணமும் சிந்திக்காமல்
தனது நெஞ்சில் வாளை ஆழமாகக் குத்திக்கொண்டான்.
அவனது மூச்சு சிதறிய அந்தக் கணமே,
அமையாதேவியின் அருகே விழுந்து, இறுதி முத்தமாக அவளது இதழில் இதழ் பதித்தான்.
இருவரின் இரத்தம் ஒன்றாய் கலந்தது.
இருவரின் ஆன்மா காற்றோடு பறந்து,
ஒரே சத்தியத்துடன் சென்றது.
“இந்த ஜென்மம் மட்டும் அல்ல,
மறு ஜென்மங்களிலும் உன்னோடு தான் என் உயிர் இணைந்திருக்கும், அமையாதேவி”
என்று அவன் அவளிடம் சொன்ன கணம் இருவருடைய உயிரும் ஒரே சமயம் பிரிந்து அவர்களுடைய
காதலின் நிரந்தர சத்தியத்துக்கு முத்திரை பதித்தது.
அவர்கள் இருவருடைய கைகளும் இணைந்து இருக்க அதற்குள் அடைக்கலமாக இருந்தது அவர்களின் காதலின் சின்னமான இருவரின் உருவம் கொண்ட அந்த நாணயம்.

கனவு -24

அரண்மனையின் அந்த இரவு மிகச் சுமையான அமைதியோடு பரவியிருந்தது.
சாயராவின் கண்களில் இருந்த அந்த விசித்திர ஒளி கௌதமாதித்தனின் மனதை மெதுவாக சுரண்டிக் கொண்டே சென்றது.
முதலில் அவன் பார்வை குழம்பியது. “ஏன் என் மனது இப்படி கலங்குது?” என்று யோசித்தான்.
ஆனால் சாயரா அவனுக்கு அருகில் வந்து, தன் குரலில் இனிமையையும், வசியத்தையும் கலந்து பேசத் தொடங்கினாள்.
“அரசே… உன் பலம், உன் வீரியம்… என் அருகில் மட்டுமே முழுமை பெறும். என்னைத் தழுவினால் தான் உன் ஆற்றல் நிரம்பும்”
என்று அவள் மெல்ல அவன் நெஞ்சில் கை வைத்தாள்.
அந்தத் தொடுதலின் தருணத்தில், கௌதமாதித்தன் உள்ளத்தில் ஒரு சலனமோ, தீப்பொறியோ ஏறியது. அவன் மனசாட்சியின் ஓரம் அமையாதேவியின் நினைவுகள் துடித்தன.
ஆனால் வசியத்தின் வலிமை அதைக் குழப்பமாக்கியது.
சாயரா அவன் முகத்தைத் தன் விரலால் தடவி,
“இனி நீ என்னுடையவன்”
என்று மெதுவாக சொன்னாள்.
அந்தத் தொடுதலில் அவன் முழுவதும் சாயராவின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் சென்றான்.
உதடுகள் மிக அருகே வந்தன.
அந்த நொடியில், கௌதமாதித்தன் சாயராவின் வசிய சக்தியின் வீரியத்தில் முற்றிலும் சிக்குண்டு, அவளுடன் ஒன்றாக இணையும் நிலைக்குச் சென்றுவிட்டான்.
மெல்ல அவன் உடல் சாயரா அருகே சென்றது.
அவன் உதடுகள் அவளைத் தொடும் முன், கண்களில் இருந்த குளிர்ச்சியான ஒளி சாயராவின் கட்டுப்பாட்டின் வெற்றியை வெளிப்படுத்தியது.
அங்கு மெத்தையில் சாயராவுடன் வெற்று உடலாய் இருவரும் பின்னிப்பிணைந்து கொண்டிருக்க சாயராவின் வசியத்தில் இருக்கும் தன்னுடைய கணவனை மீட்கும் பொருட்டு விரைவாக வந்த அமையாதேவி அந்தக் காட்சியை கண்டவளுக்கோ நெஞ்சை பிளந்தது போன்று இருந்தது.
ஆனாலும் சட்டென தன்னுடைய புத்தியை தெளிவுபடுத்தியவள் இங்கு நடந்து கொண்டிருக்கும் அனைத்தும் இந்த சேனபதி சாயராவின் சூழ்ச்சியை தவிர என்னுடைய மன்னன் எப்பொழுதும் என்னவனே என்ற கர்வம் மீதூர விரைந்து சென்றவள் சாயராவின் வெற்று தோளில் முகத்தை புதைத்து அங்கும் இங்கும் பிரட்டிக் கொண்டிருந்த கௌதமாதித்தனை தோளை பிடித்து பின்னே இழுத்தாள் அமையாதேவி.
அதில் இருவருடைய மோன நிலையும் களைந்து போக வெறி கொண்டவள் போல எழுந்தாள் சேனபதி சாயரா.
கூடவே அவளுடைய வசியத்தில் சிக்கி இருக்கும் கௌதமாதித்தனுக்கும் அமைதியாதேவியின் மேல் அளவு கடந்த கோபம் வந்தது.
“அமைகாதேவி தாங்கள் என்ன காரியம் செய்து கொண்டிருக்கிறீர்கள் உங்களை யார் இங்கு வர சொன்னது தாங்கள் இங்கு வந்ததும் இல்லாமல் இவ்வாறு நடந்து கொள்ள உங்களுக்கு எங்கிருந்து தைரியம் வந்தது”
என்று அவளை கேள்வி கேட்டான்.
கூடவே சேனபதி சாயரா தன்னுடைய வசீகர குரலில்,
“அரசே நாம் இருவரும் ஒன்றாக இணையும் நேரம் இவள் வந்து அதை கெடுத்து விட்டாள் தாங்கள் இவளிடம் ஏன் பேசிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள் நம்முடைய மகிழ்ச்சியை குழைத்தவளுக்கு தக்க தண்டனை கிடைத்தே தீர வேண்டும் எங்கே தங்களுடைய வாழ் அவளுடைய சிரசை இப்பொழுதே வெட்டி வீசுங்கள்”
என்றாள் சேனபதி சாயரா.
அமையாதேவி சாயராவை நேற்கொண்டு பார்த்தாள்.
அந்தக் கண்கள் இனி வலியில் சிதறியவை இல்லை உறுதியால் எரிந்தவையாக இருந்தன.
அவள் மெல்லக் குரல் எழுப்பினாள்.
“சாயரா… காதல் என்ற பாசம் பேய் போல எங்கோ நிழலாய் வந்துவிட்டு போவதல்ல. அது எங்கள் இரத்தத்தோடும் மூச்சோடும் கலந்த உறவு. அவருக்கும் எனக்கும் இடையிலான அந்த பாசத்தை உன் வசியம் எப்போதும் முறியடிக்க முடியாது.”
சாயரா சிரித்தாள்.
அவளுடைய அழகில் அச்சமூட்டும் இருள் மிளிர்ந்தது.
“அமையாதேவி… நீ சொல்வது கற்பனை. அவருடைய கண்கள் என்னை மட்டும் பார்க்கின்றன. அவர் உன்னைக் கைவிட்டு விட்டார்.
இத்தோடு இங்கிருந்து நீ புறப்பட்டு விட்டாள் உன் உயிர் உன் உடலில் இருக்கும் இல்லை என்றால் ஏதோ நீ காதல் பாசம் என்று பிதற்றுகிறாயே இவருடைய கையினாலே நீ உயிர் பிரிவாய்”
ஆணவமாக கூறினாள் சேனபதி சாயரா.
அமையாதேவி தன் மார்பைத் தொட்டு, வலியுடனும் பெருமையுடனும் கூறினாள்.
“நீ தான் பிறற்றுகின்றாய் சேனபதி சாயரா உன் வசியம் அவர் கண்களை மறைத்திருக்கலாம்… ஆனால் இதயத்தை இல்லை. என் மன்னனால் என்னை மறக்க முடியாது, ஏனெனில் நான் அவர் மூச்சுக்குள்ளிருக்கும் உயிர். என்னிடம் இருக்கும் அன்பு பாசம் தான் உண்மையானது… அது எங்கிருந்தாலும் அவரை என்னிடம் திரும்ப இழுத்துவிடும்.”
அவளின் வார்த்தைகள் காற்றில் முழங்கின.
அதற்கு சாயரா அந்த அறையே அதிரும் அளவிற்கு சிரித்தவள்,
“தான் இவ்வாறு கூறுகின்றாயே பார்க்கலாம் உன் காதல் வெல்கிறதா இல்லை என்னுடைய வசியம் வெல்கிறதா என்று பார்க்கலாமா”
என்றவள் கெளதமாதித்தனின் புறம் திரும்பியவள்,
“அரசே இப்பொழுது நான் உங்களுக்கு ஆணை இடுகிறேன் தங்களுடைய வாளால் இப்பொழுதே இவளுடைய சிரசை கொய்து விடுங்கள் இது என்னுடைய ஆணை”
என்று கௌதமாதித்தனுக்கு உத்தரவிட்டாள்.
அவனோ அவளுடைய வசியத்தில் இருந்து இன்னும் மீளவில்லை. அவளிடம் சரி என்பது போல் தலையை ஆட்டியவன் தன்னுடைய இடையில் வாழை தேட அதுவோ அங்கு இல்லை. பின்பு அவளுடைய அறையில் மாட்டி இருக்கும் விளை பார்த்தவன் அதை எடுக்க போக அவனுடைய செயலைக் கண்டு அமையாதேவி திடுக்கிட்டாள்.
“மன்னா தாங்கள் என்ன காரியம் செய்து கொண்டிருக்கிறீர்கள். தாங்கள் என்னை கொல்ல முயற்சித்து விட்டீர்களா”
என்று அவனிடம் கேட்டவாறே தன்னை கடந்து அந்த வாளை எடுக்க போகும் அவனுடைய தோல் புஜத்தை பிடித்து தடுத்தாள் அமையாதேவி.
“என்னை பாருங்கள் மன்னா என்னுடைய கண்களை பாருங்கள் அதில் உங்களுக்கான காதல் தெரியவில்லையா என் உயிரோடு கலந்த காதல் தான் உங்களை காப்பாற்றும்.
உங்கள் இதயத்தில் நான் வாழ்கிறேன்.
என் காதலை நீங்கள் மறந்தாலும் கூட அது உங்களை விடாது
அவளுடைய வசியத்தில் இருந்து வெளியே வாருங்கள் மன்னா என்னை மறந்துவிட முடியாது நான் தான் உங்கள் மூச்சு, உங்கள் வாழ்வு”
என்று கண்ணீர் வடிய அவள் கூறிக் கொண்டிருக்க அவனுடைய உள்ளத்திலோ சிறு நடுக்கம் உண்டானது.
ஆனால் அதையும் மீறி சாய்ராவின் வசியம் அவனை ஆட்சி கொள்ள தன்னுடைய தோள் புஜத்தை பிடித்துக் கொண்டிருக்கும் அமையாதேவியை மற்றொரு கையால் பிடித்து அங்கிருந்து தள்ளி விட்டவன் அங்கு சுவற்றில் மாட்டி இருந்த வாளை எடுத்து வந்து அவருடைய சிரசை வெட்டும் தருணத்தில் சாயராவின் வசியமோ கணப்பொழுதில் கட்டவிழ்ந்தது.
இல்லை என்றால் அமையாதேவியின் சிரசுக்கும் கௌதமாதித்தனின் கையில் இருக்கும் வாளுக்கும் இடையே சற்றே மட்டுமே இடைவெளி இருந்தது.
கீழே விழுந்த அமையாதேவியோ அவளுடைய இடையில் ஒரு சிறிய சுருக்குப்பையில் கௌதமாதித்தன் கொடுத்த அந்த நாணயம் எப்பொழுதும் அவளுடைய இடையில் இருக்கும்.
அவன் தள்ளிவிட்ட வேகத்தில் அவள் வேகமாக விழுந்து விட அதுவோ அவளுடைய இடையில் இருந்து உருண்டு ஓடுயது.
அதை பார்த்தவளோ சட்டென தன்னுடைய கையில் எடுக்க அந்த நாணயத்தில் அவளுடைய ஸ்பரிசம் பட்டதும் அவர்களுடைய உயிர் காதல் அங்கு ஆட்சி புரிய சாயராவின் வசியமோ கௌதமாதித்தனிடமிருந்து விலகியது.
தன்னுடைய உடலில் ஏதோ மாற்றம் நிகழ்ந்தது போன்று இருக்க தன்னுடைய கண்களை சுழற்றி பார்த்த கௌதமாதித்தனோ தன்னுடைய கையில் இருக்கும் வாள் அமையாதேவியின் சிரசை நோக்கி இருக்க திடுக்கிட்டவனோ அதை தன்னுடைய கையில் இருந்து விட்டெறிந்தான்.
அதே வேகத்தில் கீழே விழுந்து இருக்கும் அமையாதேவியையும் தூக்கியவன்,
“அமையா தங்களுக்கு என்னவாயிற்று தான் என் கீழே விழுந்து கிடக்கிறீர்கள்”
என்று அவளை ஆராய்ந்தவாறு கேட்டான் கௌதமாதித்தன்.
அவன் இவ்வாறு கேட்கவும் அவனை ஆராய்ந்த அமையாதேவியோ,
“உங்களுக்கு ஒன்றும் இல்லையே நான்‌ நன்றாகத்தான் இருக்கிறேன் தாங்கள் என்னை நினைத்து கவலை கொள்ள வேண்டாம் நான் யார் என்று தெரிகிறேனா”
“என்ன பிதற்றுகிறாய் அமையா தங்களை எவ்வாறு எனக்கு நினைவு இல்லாமல் போகும் தான் ஏன் இவ்வாறு என்னை கேட்கிறீர்கள்”
என்று வினவினான்.
சாயராவுக்கோ குழப்பமாக இருந்தது என்ன நடந்தது.
‘எவ்வாறு என்னுடைய வசியத்தில் இருந்து அவர் மீண்டார்.
கூடாது நடக்கக்கூடாது எவ்வாறாகினும் அவர் எனக்கு மட்டுமே சொந்தம் அவரை இந்த அமையாதேவிக்கு விட்டுக் கொடுக்க நான் தயாராக இல்லை’
என்று நினைத்துக் கொண்டவள் அங்கு கீழே கிடக்கும் வாளை எடுத்து அமையாதேவியின் சிரசை வெட்ட போக அதை தன்னுடைய கூர்வெழிகளால் கண்டுகொண்ட கெளதமாதித்தனோ அவள் கையில் இருந்த வாளை பிடுங்கி அவளுடைய வயிற்றில் இறக்கினான்.

கனவு -23

முழு நிலா வெள்ளி ஒளியில் தோட்டம் மலர, கைகளில் கை பிணைந்து நடக்கும் காதலர்கள், கண்களில் மட்டும் உரையாடி நெஞ்சம் நிறைந்த இரவை அனுபவித்தனர்.
வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு உடலால் ஒன்றிணைந்தவர்கள் மகிழ்ச்சியில் திளைத்து கொண்டிருந்தனர்.
அந்த மிகப்பெரிய கட்டிலில் கௌதமாதித்தன் சாய்ந்து அமர்ந்திருக்க அவனுடைய தோளில் வாகாக தன்னுடைய தலையை சாய்த்து அமர்ந்திருந்த அமையாதேவியோ அவனுடைய கையில் தன்னுடைய கையை கோர்த்துக்கொண்டு கதைகள் பேசிக் கொண்டிருந்தாள்.
அவளுடைய கதைகளை கேட்டுக் கொண்டு தன்னுடைய கண்களாலும் கைகள் கொண்டும் அவளை வருடிக் கொண்டிருந்தான் கௌதமாதித்தன்.
அப்பொழுது திடீரென அவனுடைய செவியில் அமையாதேவியின் அந்த குரல் இல்லாமல் சாயராவின் அந்த வசிய குரல் ஒலித்தது.
“அரசே தங்களுக்கு இந்த சேனாபதி சாயராவின் நினைவு வரவில்லையா தங்களுடைய நினைவில் உழன்று கொண்டிருக்கும் தன்னை காண தங்களுக்கு ஏன் தாமதம் வாருங்கள் வந்து என்னுடன் ஐக்கியமாகுங்கள் வாருங்கள் அரசே”
அந்தக் குரலில் தன்னுடைய தோளில் சாய்ந்திருந்த அமையாதேவியை சட்டென உதறிவிட்டு எழுந்தான் கௌதமாதித்தன்.
இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத அமையாதேவியோ அதிர்ந்து அவனைப் பார்க்க அவனோ அவளை கண்டுகொள்ளவே இல்லை.
ஏதோ பிரம்மை பிடித்தவன் போல் அவளை விட்டு அகன்று நடந்து சென்று கொண்டிருந்தான் அறையை விட்டு வெளியேறி.
“மன்னா தாங்கள் எங்கு செல்கிறீர்கள்”
என்று அவனை அழைத்துக் கொண்டு தன்னுடைய ஆடையை சரி செய்தவள் அவன் பின்னே போக கௌதமாதித்தனோ எங்கும் விலகாமல் தன்னுடைய இலக்கு சேனபதி சாயராவின் மடியில் தஞ்சம் புகுவது என்பது போல் நேராக அவளை நோக்கி சென்று கொண்டிருந்தான்.
அமையாதேவியோ அவன் பின்னையே சென்றவள் அவன் எங்கு செல்கிறான் என்று பார்க்க அங்கு பணிப்பெண்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்டிருக்கும் அறைகள் இருக்க அதில் ஒற்றை கதவை அவன் திறந்து உள்ளே போவதை பார்த்தவளுக்கோ அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
ஒருவாறு தன்னை சமப்படுத்தி கொண்டவள் அங்கு போய் பார்க்க பார்த்த கணம், அமையாதேவியின் உள்ளம் ஆயிரம் துண்டுகளாய் சிதறியது.
மூச்சே நிற்க, இரத்தம் ஓட மறந்து, உலகமே அவளைக் கைவிட்டது போல நெஞ்சில் ஒரு தாங்க முடியாத வலி உருவாகியது.
அங்கு கௌதமாதித்தனின் அணைப்பில் இருந்தால் சாயரா.
அவளால் அதற்கு மேலும் முன்னேறவும் முடியவில்லை அவர்கள் இருவருடைய அந்தக் கோலத்தைக் கண்டு.
நடக்க மறுத்த தன்னுடைய கால்களை பின்னே எடுத்து வைத்தவள் இனியும் தன்னுடைய உயிர் தன் உடலில் இருக்க வேண்டுமா இதை பார்த்த பின்பு என்று நினைத்தவள் கால் போன போக்கில் நடந்து சென்று கொண்டிருந்தாள்.
அவளுடைய எண்ணம் முழுவதுமே கெளதமாதித்தனே நிரம்பி இருந்தான்.
“ஒரு பெண்ணை பார்த்ததும் எனை மறந்தாரோ? என் உயிரோடு என் காதலோடு இவ்வளவு எளிதில் விலகிவிட்டாரோ?” என்று துயரம் அவளை தின்றது.
இத்தனை நாட்கள் தன்னிடம் இருந்து விலகியதற்கு காரணம் இதுதானா. தன்னிடம் அவர் ஒதுக்கம் காட்டியதற்கு இதுதான் காரணமா.
இல்லையே அப்படி என்றால் சற்று நிமிடம் வரை அவர் என்னுடன் அவ்வளவு இணக்கமாக இருந்தாரே கணப் பொழுதில் அல்லவா அவருடைய செயல் மாறியது.
ஏதோ ஜடம் போல் அல்லவா என்னை விட்டு அகன்று சென்றார்.
என்ன காரணமாக இருக்கும் என்று சிந்தனையில் மூழ்கியவள் எங்கு செல்கிறாள் என்று கூட அவளுக்கு தெரியவில்லை.
அவளுடைய செவியல் அவளுடைய அன்னையின் குரல் கேட்டது.
“அமையாதேவி அமையாதேவி எங்கு சென்று கொண்டிருக்கிறாய் நான் அழைத்துக் கொண்டே இருக்கின்றேன் உன்னுடைய செவியில் விழவில்லையா”
என்று அவளை அழைத்துக் கொண்டே வந்தவர் அவள் கைப்பிடித்து நிறுத்தினார்.
அதில் சுயநினைவு வந்தவள் போல அன்னையின் புறம் திரும்பியவள்,
“அன்னையே தாங்கள் இங்கு அரண்மனையில் என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறீர்கள்”
என்று வினவ.
“என்ன பிதற்றுகிறாய் அமையாதேவி நீதான் இங்கு வந்திருக்கிறாய்”
என்று அவருடைய குடிசையை கைகாட்டியவர்,
“ஆனால் நான் அரண்மனைக்கு வந்து இருக்கிறேன் என்று கூறுகின்றாய் என்ன ஆனது உனக்கு”
என்று அவளுடைய அன்னை கேட்க,
தன்னை சுற்றி பார்த்தவள் அப்பொழுதுதான் தான் நிற்கும் இடத்தை கண்டாள்.
ஆம் கால் போன போக்கில் வந்தவளோ தன்னுடைய அன்னையின் இல்லத்திற்கு வந்திருந்தாள்.
அவளுடைய வாடிய முகத்தை கண்ட அவளுடைய அன்னையோ,
“என்ன அமையாதேவி உனக்கு என்னவாயிற்று”
என்று கேட்க அவளோ அவரை கட்டி அணைத்துக் கொண்டு நடந்ததை கூறினாள்.
“அன்னையே நான் என்ன தவறு இழைத்தேன் எனக்கு ஏன் இவ்வாறு நடக்க வேண்டும் சற்று நிமிடம் வரை என் உடன் ஆனந்தமாக இருந்தவர் கனப்பொழுதில் என்னிடம் இருந்து பிரிந்து வேறு ஒரு பெண்ணை அணைத்துக் கொண்டு நிற்கிறார் அதை கண்டு என் மனம் சுக்கு நூறாய் உடைந்து விட்டது அன்னையே”
என்று தன்னுடைய மனக்குமுறலை தன் அன்னையிடம் கூறினாள்.
அவளுடைய அன்னையோ,
“நீ கூறுவது உண்மையா அமையாதேவி அரசர் அவ்வாறு நடந்து கொண்டாரா”
“ஆம் அன்னையே என் கண் முன்னால் அவர் அந்த சேனபதி சாயராவை அணைத்துக் கொண்டிருப்பதை கண்டு என்னால் அங்கு நிற்கவே முடியவில்லை என் இதயம் தூள் தூளாக உடைந்தது போல் இருந்தது நான் ஏன் இன்னும் உயிரோடு இருக்க வேண்டும் என்னுடைய உயிரை மாய்த்து கொள்ள போகின்றேன்”
என்று கூறிக் கொண்டிருந்தவளோ சட்டென நிதானித்தாள்.
“அன்னையை நான் ஒன்று கண்டேன்”
என்று தன் அன்னையிடம் கூறியவள் தான் கண்டதை நினைவு படுத்தினாள்.
“கௌதமாதித்தனின் அணைப்பில் சாயரா இருப்பதை கண்டவளுடையா மூலையோ தற்சமயம் செயல் இழந்தது போன்று இருந்தது.
இப்பொழுது அவள் நினைவில் வந்தது என்னவென்றால், கௌதமாதித்தன் கை அணைப்பில் இருந்த சாயராவோ தன்னுடைய கையில் வைத்திருந்த மையை எடுத்து அணைப்பில் இருந்த வாரே மீண்டும் அதை கௌதமாதித்தனின் பிடரியில் தடவி அவன் அறியாமல் வாய்க்குள்ளையே மந்திரத்தை உச்சரித்தவள்,
“அரசே தாங்கள் இப்பொழுது என்னுடன் ஒன்றாக இணைய வேண்டும்
நேரம் தாழ்த்தாமல் முன்னேறுங்கள்” என்று அவள் கூற அவனுடைய விழிகளோ எங்கும் நோக்காமல் அவளை மட்டுமே நோக்கியவாறு அவளுடைய ஆடைகளை களைய ஆரம்பித்தான்.
அதை தன்னுடைய அன்னையிடம் கூறினாள் அமையாதேவி.
அவள் கூறியதும் அந்த அனுபவம் வாய்ந்த அவளுடைய தாய்க்கோ அனைத்தும் புரிந்தது.
“மகளே அமையா நீ சொல்வதை பார்த்தால் அந்த சாயரா சாதாரண பெண்ணல்ல போல இருக்கிறது.
கவளை கொள்ளாதே மகளே என்னதான் அவள் அரசரை வசியம் செய்திருந்தாலும் அவளுடைய வசியத்துக்கும் ஒரு பிழை உண்டு.
எந்த வசியமும் நிழல் போல தான் இருக்கும் வெளிச்சம் வந்துவிட்டால் நிழல் கலைந்து விடும்.
அவள் அரசரை மயக்கும் வசியம் தன் பார்வையில் ஓசையும் மட்டும்தான்.
அவரது உள்ளம் உண்மையிலேயே அவளிடம் செல்லவில்லை.
அதனால், அந்த வசியத்தை முறியடிக்க வேண்டும் என்றால், நீ செய்ய வேண்டியது ஒன்று
முதலில், அவர் கண்கள் உன்னையே பார்த்து நின்று விட வேண்டும்.
அன்பும் நம்பிக்கையும் நிறைந்த உன் பார்வை, அவர் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் தூங்கிக்கிடக்கும் பாசத்தை எழுப்பும்.
அதன் பிறகு அந்த சாயராவால் ஒன்றும் செய்ய இயலாது துவண்டு விடாதே மகளை புறப்படு விரைவாக அங்கு புறப்படு”
என்று மகளுக்கு தைரியம் ஊட்டினார் அவளுடைய அன்னை.
திக்கு தெரியாமல் திணறிக் கொண்டிருந்தவளுக்கோ தன் அன்னையின் கூற்று அவளுக்கு மிகுந்த பலத்தை உண்டு பண்ணியது போல இருந்தன.
தன்னுடைய அன்னையை அனைத்து நன்றி கூறியவள் உடனே தன்னுடைய மன்னவனைத் தேடி அரண்மனைக்கு புறப்பட்டாள்.
“மன்னா தங்களை என்னிடம் இருந்து யாராலும் உங்களை பிரிக்க முடியாது பிரிக்கவும் விடமாட்டேன் இதோ வருகிறேன்”
இங்கு முழுவதுமாக சாயராவின் வசியத்தில் சிக்குண்ட கௌதமாதித்தனோ கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவள் வசம் சென்று கொண்டிருந்தான்.
சாயரா தன்னுடைய எண்ணம் ஈடு ஏறப் போகின்றது என்று நினைத்தவள் எவ்வித தயக்கமும் இன்றி தன்னை தாராளமாக கௌதமாதித்தனுக்கு தன்னுடைய உடலை படைக்க ஆயுத்தமானாள்.
சேனபதி சாயராவின் வசியத்தில் இருந்து கௌதமாதித்தனை மீட்டெடுக்க விரைவாக வந்து கொண்டிருந்த அமையாதேவி அவர்களுடைய அறைக்கதவை படார் என திறந்து பார்த்த பொழுது அங்கு அவள் கண்ட காட்சியோ அவளுடைய நெஞ்சை பிளந்தது போன்று இருந்தது.