October 2025

கரம் விரித்தாய் என் வரமே – 15

“என்னடி…. நான் ஏதோ புரியாத பாஷையில் பேசின மாதிரி முழிக்கிறே….?” தோழியை உலுக்கினால் தெய்வா.

“ராஜேஷிற்கு நிஜமா என் மேல் ஸ்பெஷல் பீலிங் இருக்குன்னு நீ நம்புறீயா….?”

“நிச்சயமா…. இன்னொரு விஷயம் ஒன்னு சொல்றேன், பார்வதி மேல் அவனுக்கு இருக்கிறது லவ்வே இல்லைங்கிறது என்னோட ஒப்பீனியன் மட்டுமில்லை, ஷிவாவிற்கும் தான்!” என்றாள்.

“ஆனா க்ளோசானா எப்படி எனக்கு புரியலை….?” என்றவளை கொலைவெறியுடன் முறைத்தாள் தெய்வா.

“அவன் மேல் இருக்க பீலிங்ஸ் எல்லாம் என்கிட்ட கொட்டி நல்லா வாழைப்பழம் மாதிரி பேசுவேல்ல, இப்போ அதையெல்லாம் கொண்டு போய் அவன் தலையில் கொட்டு! அந்த க்ளோஸ் தானா வரும்! உன் மனசில அவனுக்காக ஏற்படுற உணர்வை மறைக்காதே…. அதுவே போதும்!” என்றாள் தெய்வா கடுப்பாக.

மேற்கொண்டு அவளுடன் பேச்சை வளர்க்காமல் ஷிவாவுடன் சென்று சேர்ந்து கொண்டாள் தெய்வா. பார்ட்டி களை கட்ட, டான்ஸ் ஆரம்பித்தார்கள் நண்பர்கள். அனைவரும் ஆட, அஸ்வினி மெதுவாக ராஜேஷ் நோக்கி நடந்தாள். தெய்வாவின் வார்த்தைகள் அவளை நன்றாக உசுப்பேத்தி இருக்க, ராஜேஷை தேடினாள் அஸ்வினி. கொஞ்ச நாட்களாக அவனை ரசிக்கும் மனதிற்கு கடிவாளம் போட்டு இருந்தவள் இன்று இருந்த தளைகள் அனைத்தையும் தகர்த்து விட்டு அவனை ரசிக்க ஆரம்பித்தாள்.

அழகும் ஆண்மையுமாக அவளை கிறக்கினான் ராஜேஷ். அங்கு இருந்த அரை இருட்டு சூழ்நிலையும், காதல் பாடல்களும் அவளை மேலும் கிறக்க, மெதுவாக என்றாலும் ஒரு உறுதியுடனே ராஜேஷை நெருங்கினாள் அஸ்வினி.

அவள் மனமெங்கும் தெய்வாவின் வார்த்தைகளே வியாபித்து இருக்க, ராஜேஷை நெருங்கி அவன் அருகில் நெருக்கமாக நின்றாள் அஸ்வினி. அஸ்வினி வந்தவுடன், அவளின் முகத்தை பார்த்த மதன் தானாகவே அவர்களுக்கு தனிமை கொடுத்து விலகி சென்றான்.

அஸ்வினியின் அருகாமை ஒன்றும் புதிதல்லவே ராஜேஷிற்கு. அதனால் அவள் முகம் பார்த்து பேச எண்ணி இயல்பாக அவள் பக்கம் திரும்பியவனின் இதயம் இது வரை இல்லாத விதமாக, முதல் முறையாக வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது. அவளின் கண்களை பார்த்தவன் பார்த்தபடி நின்றான். அந்த கண்களில் இருந்த உணர்வில் தான் அவன் இதயத் துடிப்பு எகிறி கொண்டு இருந்தது. அந்த உணர்வு என்ன என்று அவன் அறிவுக்கு புரியும் முன் அவன் இதயத்திற்கு புரிந்தது. புரிந்த இதயம் ராஜேஷிற்கு சிக்னல் கொடுத்தது. அந்த சிக்னலை சரியாக புரிந்து கொள்வானா ராஜேஷ்?

“என்ன அஸ்வினி….?” இரண்டு வார்த்தை பேசுவதற்குள் உள்ளுக்குள் தடுமாறினான் ராஜேஷ்.

சந்தன நிற பேண்ட், கருநீல கலர் சட்டையில் இருந்தவனை அவனுக்கு தெரியும்படியாகவே ரசித்து பார்த்தவள்,

“ரொம்ப அழகா இருக்கே ராஜேஷ்….” என்றாள் குரலில் மொத்த காதலையும் தேக்கி. குரலில் மட்டுமில்லாமல், அந்த பூனை கண்களில் அவள் காதல் ததும்பி வழிய, அதை கண்ட ராஜேஷிற்கு இனம் புரியா உணர்வுகள் உடைப்பெடுக்க, ரத்தம் ஓட்டம் வேகமானது! சீரற்ற மூச்சுகளுடன்,

“தேங்க்ஸ் அஸ்வினி….” என்றவனின் பார்வை இப்போது அவளை அளவெடுத்தது. அந்த பார்ட்டி கவுன் அவளின் வளைவுகளை அழகாக காட்ட, அந்த அகன்ற கழுத்து காட்டிய அவள் தேகத்தின் நிறத்தில் சூடானது ராஜேஷின் உள்ளம்! அவளை அளவெடுத்த பார்வை அவளின் மேனியை அங்குலமாக அங்குலமாக ரசிக்க சொல்ல, திகைத்து போனான் ராஜேஷ்.

சே! இதென்ன என்றுமில்லாத தடுமாற்றம், தவிப்பு? புரியாமல் அந்த சூழ்நிலையில் இருந்து தப்பி செல்ல பார்த்தான் ராஜேஷ். இதோ வரேன் என்று முணு முணுத்தபடி அங்கிருந்து நழுவ போனவனின் புஜங்களுக்குள் கைகளை கோர்த்து கொண்டவள்,

“நாம டான்ஸ் பண்ணலாமா ராஜேஷ்? எனக்கு ஆசையா இருக்கு…” என்றாள் அவன் கண்களுக்குள் பார்த்து கொண்டே.

ஏதோ மந்திரத்துக்கு கட்டுபட்டவன் போல், சரி என்று அவன் தலையசைக்க, அவனை இழுத்து கொண்டு நடனம் ஆடும் கூட்டத்திற்கு நடுவே சென்றாள் அஸ்வினி.

அவர்கள் இருவர் மேலும் அவ்வப்போது தன் பார்வையை பதித்து கொண்டு இருந்த தெய்வாவிற்கு, அவர்களின் நெருக்கம் பரம திருப்தி! அவர்கள் நடனம் ஆட போகிறார்கள் என்றதும் கடகடவென்று அஸ்வினிக்கு பிடித்த பாடல்களை சொல்லி, போட வைத்தாள்.

“நீ என் ஸ்வீட் ஹார்ட் மொமெண்டோ ….”

“நீ பார்க்க பார்க்க பரவசம்….”

என்ற வரிகளில் சாதாரணமாக தொட்டும் தொடாமலும், பட்டும் படாமலும் தயக்கமாக ஆரம்பித்த அவர்கள் நடனம்,

“உன் கண்ணால் கண்ணால் சொன்னால் சுகம் கிட்டாது”

“கையால் கையால் மெய்யால் தொடு” என்ற போது,

தயக்கம் விலகி… தொடுகை பழகி…. உடம்பால் உரசியபடி ஆடிக்கொண்டிருந்தனர்!

“என் அழகெல்லாம் வெப்பம் கொள்ள நெருக்கி விடு” என்ற போது ராஜேஷின் கை அவள் இடுப்பை இறுக்கியது….நிஜமாகவே மிகுந்த சூடானாள் அஸ்வினி….!

“என்னை உடைக்காமல் உயிர் இனிக்காது” அஸ்வினியின் கரங்கள் அவன் கழுத்தை வளைக்க, அவள் மென்மைகள் அவனை பதம் பார்த்தன!

“உன் வன்முறை இன்றி எந்தன் இரவு கலையாது” என்ற போது ஆக்டோப்ஸ் போல் அவளை அவனுடன் வளைத்து சேர்த்து இழுத்து இறுக்கி அணைத்தான் ராஜேஷ்!

“தாங்காது நீ தள்ளி சென்றால் ஆடாது”
நீ கோடி கையால் தொடு தொடு”

ஒரு சிறு தீப்பொறி ஒரு காட்டையே அழிக்க வல்லது என்பதை போல், அஸ்வினியின் மனதில் தெய்வா வீசிய ஒரு சிறு பொறி, அவள் காதலை உயிர்ப்பித்து அவளை மட்டுமின்றி ராஜேஷையும் சேர்த்து எரித்தது! அதன் உச்சமாக, இருக்கும் சுற்றுப்புறம் மறந்து, ராஜேஷின் அணைப்பிற்கு பதில் தரும் வகையில் அவன் இதழில் இதழ் பதித்து தன் முதல் முத்தத்தை அவனில் பதித்து இருந்தாள் அஸ்வினி.

இதழோடு இதழ் உறவாட, ஷாக் அடித்தாற் போல் அவர்களை பிண்ணி இருந்த மாயவலை அறுபட இருவரும் சுயநினைவிற்கு வந்தனர். நல்லவேளை இன்னும் ஆட்டம் பாட்டம் முடியாததால் மற்றவர்களுக்கு இவர்களின் நெருக்கம், அதிர்ச்சி எதுவும் தெரியவில்லை.

இருவரும் மெதுவாக விலகி சென்று ஆளுக்கு ஒரு பக்கம் அமர்ந்து கொண்டனர்.

அஸ்வினிக்கோ, ராஜேஷ் தப்பா நினைச்சு இருப்பானோ என்று சங்கடமாக இருந்தது. ஆனால் அதே நேரம் அவனுடனான அந்த நெருக்கமான நிமிடங்கள் மிகுந்த சந்தோஷத்தை தந்து இருந்தது. தெய்வா சொன்னது முற்றிலும் உண்மை என்பது போல் சில நிமிடங்கள் என்றாலும் அவன் அவளிடம் நெகிழ்ந்து இருந்தான் என்பது உண்மை தானே? சீக்கிரம் அவனை மொத்தமாக என்னிடம் கொண்டு வந்து விட வேண்டும்!

அஸ்வினி இவ்வாறு இருக்க, ராஜேஷ் என்ன உணர்கிறான் என்று அவனுக்கே புரியவில்லை! அஸ்வினி அவனை நெருங்கி வந்ததே அவனுக்கு வித்தியாசமாக இருந்தது என்றால் அவனை அதிர்ச்சி கொள்ள செய்தது அவனின் உணர்வுகள் தான்! தானா இப்படி எல்லாம் உணர்கிறோம்….? அஸ்வினியை தீண்டிய போது அப்பப்பா…. இன்னமும் அந்த துடிப்பும் அசையும் அவனுள் முழுதாக மறையாமல் இருக்கிறதே…. சில நொடி ஸ்பரிசம் என்றாலும் அவள் இடையின் வளைவும், இதழின் மென்மையையும் இன்னும் உணர்கிறானே…. கடவுளே….! இப்படி ஒரு தடவை கூட பார்வதியுடனான நெருக்கத்தில் அவன் உணர்ந்ததும் இல்லை, அதை இவ்வளவு ஆசையாக நினைவு கூர்ந்து ரசித்ததும் இல்லை!

ராஜேஷை பார்த்த அஸ்வினிக்கு அவனின் தவிப்பு புரிய, அவளின் தயக்கம், சங்கடம் அனைத்தையும் மறைத்து கொண்டு அவனிடம் சென்று எதுவுமே நடவாதது போல்,

“எனக்கு பசிக்குது, ஏதாவது சாப்பிடலாம் வா ராஜேஷ்….” என்றாள்.

அவளின் இயல்பான பேச்சில், நடத்தையில் இன்னும் குழம்பி போனவன், ஒன்றையும் கேட்கமுடியாமல் மௌனமாக அவளுடன் எழுந்து சென்றான். உண்ணும் போதும், அவள் இது நல்லா இருக்கு பாரேன் என்று அவனுக்கு ஊட்டி விடுவதை போல் கொடுத்தாள். வாய் திறந்து அவன் வாங்கும் போது அவன் இதழ்களை தீண்டியது அவளின் விரல்கள். சிலிர்த்து அடங்கினர் இருவரும்!

ஏன் என்னிடம் இப்படி புதிய நெருக்கம் காட்டுகிறாய் என்று நெருங்கிய தோழியிடம் எப்படி கேட்க முடியும்? அவள் நான் எப்போதும் போல் தான் இருக்கிறேன் என்று சொல்லி விட்டால்? அவளையும் புரியவில்லை, அவனையும் புரியவில்லை அவனுக்கு இப்போது! புரியாத அவஸ்தையுடனே அன்றைய மிச்ச பொழுதை அஸ்வினியுடன் கழித்தான் ராஜேஷ்…. சரியாக சொல்ல வேண்டும் என்றால் அஸ்வினியுடன் நெருக்கமாக கழித்தான். அவளின் தீண்டலும் தொடுகையும் இத்தனை வருடம் இல்லாத வகையில் அவனுக்குள் புதிய புதிய உணர்வுகளை ஊற்றெடுக்க வைத்தது, அதை அவன் உணர்ந்து ரசித்தான். இருவருமே எதையும் வாய் விட்டு பேசிக் கொள்ளாமல் அந்த மாலை பொழுதின் நிகழ்வில் மயங்கி, மலர்ந்து இருந்தனர்.

தெய்வாவும் ஷிவாவும் தான் இவர்கள் அருகில் வரவில்லை என்றால் மதனும் இவர்கள் பக்கமே வரவில்லை! இத்தனைக்கும் மதனிடம் ஷிவாவோ, தெய்வாவோ ஏதும் இதை பற்றி பேசவில்லை!

மறுநாள் ஞாயிறு என்பதால் மெதுவாக தூங்கி எழுந்து அமர்ந்திருந்த அஸ்வினியை தெய்வா அழைத்தாள்.

“என்ன மேடம் ஹாப்பியா?” உற்சாகமாக கேட்டாள் தெய்வா.

“எதுக்கு….?”

“ம்ம்ம்…. கையோடு கைகள் சேராமல், தீராது எந்தன் மோகம்…. அதுக்கு தான்!” அவள் சிரிக்க,

“அடிப்பாவி, எங்களை தான் பார்த்துகிட்டு இருந்தியா….?” வெட்கமாக கேட்டாள் அஸ்வினி.

“புல்லா பார்க்கலை, லேசா பார்த்தேன்…. பரவாயில்லை நல்லா தான் இருந்துச்சு உங்க சாப்ட் ரொமான்ஸ்….”

“ம்ப்ச்….போடி இது நிரந்திரம் இல்லையே…. என்னைக்கு பார்வதி விலகுறாளோ அன்னைக்கு தான் எனக்கு சந்தோஷம்!”

“இது நடக்கும்னு நீ எதிர்பார்த்தியா….? அது மாதிரி அதுவும் நடக்கும்! ஆனா இது எல்லாம் நடக்க தேவை உன் முயற்சி….ஓக்கே வா….?”

“ம்ம்….புரியுது! ஆனா ராஜேஷ் என்ன நினைக்கிறான் தெரியாம பயமா இருக்குடி….ஏதாவது தப்பா நினைச்சு இருந்தா ….?”

“தப்பா நினைச்சு இருந்தா நேத்து பாதியிலே கிளம்பி இருப்பான், கடைசி வரை இருந்து உன் கிட்டே பேசிட்டு இருந்திருக்க மாட்டான்! பயப்படாதே…. குழம்பி தான் இருப்பான் நிச்சயமா…. ஆனா குழம்பின குட்டையில் தான் மீன் பிடிக்க முடியும்!”

“ம்ம்….” என்றாலும் பார்வதியை எப்படி விலக வைப்பது? பயந்தாள் அஸ்வினி. கல்யாணப் பெண் தெய்வாவை ரொம்பவும் தொல்லை செய்ய கூடாது, நாமளே யோசிப்போம் என்று நினைத்து கொண்டாள்.

அவர்கள் சொல்லியது போல் மிகவும் குழம்பி கிடந்தான் ராஜேஷ். நேற்றைய நெருக்கத்தில், இன்றும் அஸ்வினியின் அருகாமையை கேட்டு அடம் பண்ணியது அவன் உள்ளம்! இது என்ன புது விதமான போராட்டமாக இருக்கிறது என்று தவித்தான் ராஜேஷ். பார்வதியிடம் ஒரு நாள் கூட நான் இது போல் உணர்ந்ததில்லையே!

அஸ்வினி ஏன் என்னை முத்தமிட்டாள்? அதை அவள் உணர்ந்தாளா? இல்லையா? கேட்பதா வேண்டாமா? எதனால் நேற்று தீடிரென அப்படி நெருங்கி வந்தாள்? இன்று சந்தித்தாலும் அதே போல் இருப்பாளா? ஏதேதோ எண்ணம் அவனை அலைக்கழித்தது! அவை அனைத்தையும் மீறி அஸ்வினியை பார்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் வெல்ல கிளம்பியே விட்டான் ராஜேஷ்.

காலிங் பெல்லை அடித்து விட்டு அஸ்வினியின் ரியாக்ஷன் என்னவாக இருக்கும் என்று டென்ஷனுடன் நின்றான் ராஜேஷ். அவனை சந்தோஷப்படுத்தும் விதமாக தன் வீட்டின் வெளியே நிற்பவனை கண்டு ஆர்பரித்தாள் அஸ்வினி.

“ஹேய் வா! வா! போர் அடிச்சு இருந்தேன்….”

“அதுக்காக என்னை போர் அடிச்சுடாதே மா….”

“நான் உனக்கு போர் ஆ?” கண்களால் முறைத்தவளை கண்டு,

“பூனைக்குட்டி!” என்றான் கொஞ்சலாக. வார்த்தைக்கு வலிக்குமோ என்று மென்மையாக வந்தது குரல்.

“உனக்கு ஏதாவது சாப்பிட கொண்டு வரேன், நீ போய் உட்கார்….” என்றவள், இந்த பூனை குட்டி என்ன பண்ணுது பாரு…. என்று மனசுக்குள் நினைத்தபடி அடுக்களைக்குள் விரைந்தாள்.

ஹால் சோபாவில் சென்று அமர்ந்தான் ராஜேஷ். பின்னேயே அவனுக்கு ஸ்னாக்ஸ் எடுத்து வந்தவள், அதை டீபாயில் வைத்து விட்டு அவன் அருகில் அமர்ந்தாள்.

எப்போதும் அமர்வது தான்! ஆனாலும் முன்பிற்கும் இப்போதைக்கும் நிறைய வித்தியாசம். முன்பெல்லாம் உடல் அங்கங்கள் ஒட்டி உறவாடாது! நண்பன் எனும் எல்லை இருந்தது! ஆனால் இன்று அஸ்வினி கொஞ்சம் அசைந்தால் அவளின் மென்மைகள் அவன் மேல் அழுந்தும்!

“தள்ளி உட்காருடி! உன்னை பூனைக்குட்டினு சொல்றதுக்கு பதிலா எருமை மாடுனு சொல்லணும்….சதா உரசிக்கிட்டே இருக்கே….” சிரிப்புடன் சொன்னான் ராஜேஷ். அவனின் தவிப்பை அவள் அதிகமல்லவா செய்கிறாள்!

“எருமைமாடு உரசும், பூனைக்குட்டி என்ன பண்ணும் தெரியுமா?” என்றவள், அவனை கிச்சு கிச்சு மூட்டினாள்…. அவனும் இவளை மூட்ட, எப்படி நிகழ்ந்தது என்றே தெரியாமல் அவனின் இறுகிய அணைப்பிற்குள் இருந்தாள் அஸ்வினி. அவளும் அவனை இறுக்கி அணைக்க, அவளின் இணக்கம் அவனுக்கு புரிய, அவள் முகத்தை நிமிர்த்தியவன், அவள் கண்களுக்குள் ஆழ்ந்து பார்த்தான். அவளை ஊடுருவும் அவன் கண்கள் மேல் முத்தமிட்டவள், அவன் முகமெங்கும் முத்தமிட்டாள். அவளின் வேகம் அலாதியாக இருக்க, அவளை தடுக்க முடியாமல் ஒன்றும் புரியாமல் தவித்தபடி நின்றான் ராஜேஷ். அவன் இதழை அவள் ஓற்றவும் அதற்கு மேல் தன்னை கட்டுப்படுத்தி கொள்ள முடியாதவன், அவள் இதழை வன்மையாக கொய்து தன் சஞ்சலத்தை எல்லாம் அதில் கரைத்தான். தீண்ட தீண்ட இன்பம் போல், அவள் இதழ்களை விடவே இல்லாமல் அவைகளை சுவைத்து கொண்டே இருந்தான்!

கரம் விரித்தாய் என் வரமே – 14

காரில் பயணம் செய்து கொண்டு இருந்த பார்வதியிடம் பலத்த மௌனம். அவள் முகத்தையே பார்த்த சாய்,

“இதெல்லாம் உனக்கு தேவையா?” என்றான் அக்கறையாக.

“இது தான் பர்ஸ்ட் டைம் ராஜேஷ் இப்படி என்னை எடுத்தெறிஞ்ச மாதிரி பேசுறது….”

“இப்போ தான் உனக்கு ராஜேஷ் பத்தி தெரியுதுனு அர்த்தம்….”

“ம்ம்…. அவனுக்கு நிறைய கோபம் வரும்னு அஸ்வினி சொல்லுவா, நான் இப்போ தான் அனுபவிக்கிறேன்….”

“அவன் வீட்டை பார்த்தேல்ல….”

“ம்ம்…. அங்க எல்லாம் நான் போகமாட்டேன்…. அவன் மட்டும் போதும் எனக்கு….”

“ஹாஹா…. குட் ஜோக்…. கல்யாணம் ஆனா அவங்க எல்லாம் உன்னோட தான் இருப்பாங்க…. பையனை விட்டு போக மாட்டாங்க…. வீட்டை கூட மாத்திக்கலாம், ஆளுங்களை மாத்திக்க முடியுமா….? ராஜேஷ் அம்மானு நீ அவங்க கிட்ட பேசி தானே ஆகணும்….”

“அதெல்லாம் பார்த்துக்கலாம்….” என்றவளின் முகம் தீவிர யோசனையில் இருந்தது.

*************

மறுநாள் அலுவலகத்தில்,

என்ன டா….? நீ, நான்னு ரெண்டு பொண்ணுங்க உன்னை எப்போதும் சுத்தி சுத்தி வருவாங்க…. இன்னைக்கு ஒருத்தரையும் காணும்….” ராஜேஷை ஓட்டினான் மதன்.

“அவங்களை எல்லாம் கொஞ்சம் தள்ளி நிறுத்தி இருக்கேன் டா…. என்னை இத்தனை மாசமா பஞ்சர் பண்ணிடுச்சுங்க ரெண்டும் சேர்ந்து…. போதும் டா சாமி….”

“என்னடா இப்படி சொல்றே….?” நண்பனின் கசங்கிய முகம் பார்த்து கவலையாக கேட்டான் மதன்.

அஸ்வினி தவிர யாரிடமும் மனதை வெளியிடாதவன், நண்பனிடம் அன்று தன் மனக்குமுறலை கொட்டினான்.

“ஒரு பொண்ணு உனக்காக வெளிப்படையாக அன்பை கொட்டும் போது நீ என்னடா பண்ணுவே….? நான் எவ்வளவு தவிர்க்க பார்த்தாலும் அது அவளுக்கு புரிஞ்சாலும் என் பின்னாடியே வரும் போது நான் என்னடா பண்ண முடியும்….? என்னால அந்த அன்பை உதாசீனம் செய்ய முடியலை டா….? செய்ய காரணமும் இல்லை என்கிட்ட…. இது எந்த வைகையிலும் என் நட்பை பாதிக்க கூடாதுனு நானும் பார்த்து பார்த்து நடந்துகிட்டேன்…. ஆனா எல்லாருக்கும் நான் தான் இளிச்சவாயன் மாதிரி அவங்க அவங்க எண்ணத்துக்கும், கோபத்துக்கும் என்னை வடிகால் ஆக்க பார்க்கிறாங்க…. அதான் சரி தான் போங்கடினு ரெண்டு பேரையும் தள்ளி வைச்சுட்டேன்….”

அவன் சொல்வது அனைத்தையும் கேட்டு கொண்டு இருந்த மதன் கடைசியாக ராஜேஷ் சொன்னதை கேட்டு,

“ஸாரி மச்சி….” என்று கடகடவென்று சிரித்து,

“ரெண்டு பொண்டாட்டிக்காரன் மாதிரி அவஸ்தை படுற மச்சி….” என்று சிரித்தான்.

“ம்ப்ச்…. ஏண்டா…. பார்வதியை விட எனக்கு அஸ்வினி பண்றது தான் கஷ்டமா இருக்கு டா…. அவளுக்கு என்னை தெரியாதா….? பார்வதிக்கு புரியலைனா கூட பரவாயில்லை சரி தான் போனு விட்ருவேன்…. இவ என்னை புரிஞ்சுக்காம பேசுறது வலிக்குது டா….எப்படி பேசிட்டா தெரியுமா….?”

“சரி விடு மச்சி….” என்று தேற்றிய மதனுக்குள் குழப்பம். பார்வதியின் வார்த்தைகள் இவனை பாதிக்காதா….? இவன் அந்த பெண்ணை காதலிக்கிறானா இல்லையா? அவளை சரி தான் போ என்று விடுவேன் என்று ஈசியாக சொல்கிறானே….

ஒரு வாரம் கழித்து,

முன்பே நிச்சயம் செய்து இருந்த தெய்வா ஷிவா திருமணத் தேதி நெருங்கியது. திருமணத்திற்கு இன்னும் இரண்டு வாரங்கள் என்ற நிலைமையில், அஸ்வினி, தெய்வாவுடன் நிறைய வெளியில் சென்று கொண்டு இருந்தாள். அதனால் ராஜேஷுடன் அவளின் பிணக்கு சரியாகமலே இருந்தது. ராஜேஷும் அலுவலகத்தில் விலக்கமாகவே நடந்து கொண்டான்.

இவர்கள் இப்படி இருக்க, பார்வதியும் ராஜேஷிடம் ஒரு வாரம் பேசவில்லை. அவள் ஒரு வாரம் ஒர்க் பிரம் ஹோம் வாங்கி கொண்டு ஊருக்கு சென்றிருந்தாள். செல்லும் முன் அவனிடம்,

“என்னால உன்கிட்ட பேசாம ஒரே ஆபிஸில் உன்னை தள்ளி இருந்து பார்த்துட்டு இருக்க முடியாது ராஜேஷ். ஒரு வாரம் தான் உனக்கு டைம், நான் உன்னை விட்டு தள்ளி என் ஊருக்கு போறேன்…. நான் திரும்ப வரும் போது எனக்கு என்கிட்ட கோபப்படாத பழைய ராஜேஷ் வேணும்….ஓக்கே…. எப்படியும் வந்துடுவான் அவன்…. எனக்கு தெரியும்! ” என்று கொஞ்சி விட்டு தான் சென்றிருந்தாள்.

அவளின் கொஞ்சலில் அவனுக்கு தான் சிரிப்பு தான் வந்தது…. என்ன நம்பிக்கை பாரேன் இவளுக்கு…. என்று நினைத்தவன், அமைதியாகவே இருந்தான். அவளிடம் கொஞ்சம் கூட இளக்கம் காட்டவில்லை.

அந்த வாரக்கடைசி,

பார்வதி இல்லாததால் தெய்வா இந்த வாரக்கடைசியிலேயே நண்பர்களுக்கு பார்ட்டி கொடுக்க விரும்பினாள். ஷிவா கூட ராஜேஷ் ஏதும் எடுத்து கொண்டால் என்று தயங்க, தெய்வா உறுதியாக அவன் அப்படி எடுத்து கொள்ள மாட்டான் என்றாள். அப்போதும் அவன் தயங்க, இப்போ பாரு என்றவள், ராஜேஷை அழைத்தாள்.

“ராஜேஷ், இந்த வீகெண்ட் நீ பிரீயா?”

“நான் பிரீ தான் தெய்வா…. என்ன விஷயம்? ஏதும் வேலையா?”

“இல்லை நம்ம பார்ட்டியை இந்த வீக்கெண்டே வைச்சுக்கலாமானு ஒரு திங்கிங்…. அதான்….”

“ஷுயர் வைச்சுக்கலாம் தெய்வா….” அவனுக்கு பார்வதி ஊரில் இல்லையென்றோ, அவளும் கலந்து கொள்ள வேண்டும் என்றோ, அவள் இல்லாமல் தெய்வா ஏற்பாடு செய்கிறாள் என்றோ எந்த எண்ணமும் இல்லை.

போனை வைத்தவள் ஷிவாவை பார்த்தாயா என்று பார்க்க,

“இவனுக்கு பார்வதி நினைப்பே வரலையா? அந்த பொண்ணு இவன் மேல் அவளோ பொஸஸிவ்வா இருக்கு…. இவன் இப்படி இருக்கான்….? குழப்பமாக சொல்லி கொண்டவன், தெய்வாவிடம், உனக்கு முன்னாடியே இது புரிஞ்சிருக்கு….ம்ம்….” என்றான்.

“அவனுக்கு எப்போ இது புரிய போகுதுனு தான் எனக்கு புரியலை….” என்றாள் தெய்வா கவலையாக.

பார்ட்டி அன்று

இவர்களை தவிர இன்னமும் சில பொதுவான நண்பர்கள், ஷிவாவின் நண்பர்கள் என வேறு சிலரும் வந்திருந்தார்கள். அஸ்வினிக்கு அழகான பார்ட்டி கவுன் ஒன்றை பரிசளித்து இருந்தாள் தெய்வா. அதை தான் உடுத்தி கொண்டு வரவேண்டும் என்ற கட்டளையோடு. பார்வதிக்கு இந்த பார்ட்டி பற்றிய தகவலை, கடைசி நிமிஷத்தில் அவசரமாக ஏற்பாடு செய்தோம், ஸாரி, மிஸ் யு என்று பேருக்கு ஒரு மெசேஜ் செய்ததோடு முடித்து கொண்டாள் தெய்வா.

ஒரு வாரமாக பாராமுகமாக இருக்கும் தோழன் இன்று பேசுவானா இல்லையா என்ற தவிப்போடு தான் கிளம்பி கொண்டு இருந்தாள் அஸ்வினி. ராஜேஷும் அஸ்வினியுடன் இன்று நாள் எப்படி போகும் என்ற இனம் புரியா எதிர்பார்ப்போடு தான் வந்திருந்தான்.

வந்த சிறிது நேரத்திலேயே தெய்வாவிடம் சென்றவன், எந்த தயக்கமும் இன்றி, “அஸ்வினி இன்னும் வரலையே….? போன் பண்ணியா நீ….? ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லையே….?” என்றான்.

அவன் கேட்டு கொண்டு இருக்கும் நேரத்திலேயே சரியாக அஸ்வினி ராஜேஷிற்கு அழைத்தாள். தான் கிளம்பி வந்த கார் பஞ்சர் ஆகி விட்டதாகவும், வேறு வண்டி ஏற்பாடு செய்து வர சற்று தாமதம் ஆகும், தெய்வாவிடம் சொல்லி விடு என்றாள். தெய்வா பிசியாக இருக்கும் நேரத்தில் அவளை தொந்திரவு செய்ய வேண்டாம் என்று நினைத்தாள் அஸ்வினி.

அவளிடம், “நீ இருக்கும் லோகேஷன் ஷேர் பண்ணு எனக்கு, வேற எங்கேயும் போகாம அந்த காரிலே இரு…. மதன்கிட்ட கால் பண்ணி பேசிட்டே இரு….” என்றவன், வேகமாக ஷிவாவிடம், “கார் கீ கொடு மச்சான்….” என்று கேட்டு வாங்கி கொண்டு, மற்றவர் யாரிடமும் எதுவும் பேசி நேரத்தை வீணடிக்காமல் விரைந்து கிளம்பி விட்டான். அவன் முகத்தில் இருந்த உணர்வில் அவன் எவ்வளவு டென்ஷன் ஆகி விட்டான் என்று மற்ற மூவருக்கும் புரிந்தது. புரிந்த அவர்கள் மூவரும் அவர்களுக்குள்ளேயே அதை வைத்து கொண்டனர். வெளியில் சொல்ல முடியாத குழப்பமான விஷயம் அல்லவா அது!

அவளை சென்று பார்க்கும் வரை மிகுந்த டென்ஷனுடன் தான் இருந்தான் ராஜேஷ். அவள் தெரிந்த டிரைவருடன் தான் வருவாள், ஆனால் மாலை நேரம் தனியான ஏரியா என்று அவனுக்கு பல விஷயம் கவலையை கொடுத்தது. அங்கே சென்று அவளை தன்னுடன் அழைத்து கொண்ட பின் தான் நிம்மதி ஆனான் ராஜேஷ். சற்று நேரம் அவன் மனதின் பதட்டம் குறையும் வரை எதுவுமே பேசவில்லை அவன்.

அவனின் மனநிலை என்னவென்று புரியாமல் அஸ்வினியும் அமைதியாகவே வந்தாள். அவன் நார்மல் ஆன பின் தான் அவளை ஒழுங்காக கவனித்தான் அவன். அவள் ஒரு மாதிரி இருக்கவும்,

“ரொம்ப பயந்துட்டியா….?” என்றான்.

“இல்லை, மதன் கூட பேசிட்டு தானே இருந்தேன்…. அதனால் ஓக்கே….” என்றாள்.

“ரொம்ப டென்ஷன் பண்ணிட்டேன்னா… ஸரரி….” என்றாள்.

“டிரைவர் நல்லா தெரிஞ்சவர் தான்…. இருந்தாலும் ஏதேதோ சிந்தனை…. இனிமே ஈவ்னிங் மேல் எங்கே போறதுனாலும் தனியா போகாதே….” என்றான். சொல்லும் போதே மனம் குத்தியது. இவளுடன் சண்டை என்று அவள் எப்படி வருகிறாள் என்று கண்டுகொள்ளாமல் இருந்துவிட்டு இப்போது மட்டும் என்ன? இதே சாதாரணமாக இருந்திருந்தால் அவளை தனியே விட்டு வந்திருப்பாயா நீ….? மனசாட்சி கேள்வி கேட்டது.

அஸ்வினியை அழைத்து கொண்டு வந்தவனை பார்த்து சிரித்த மதன், அஸ்வினி தெய்வாவை நோக்கி போகவும்,

“தோழி கிட்ட சமாதானம் செஞ்சுகிட்டே போல்….” என்றான் கிண்டலாக.

“இந்த மாதிரி நேரத்தில் வேற என்ன பண்றது….?” கெத்தை விடாமல் கேட்டான் ராஜேஷ்.

“நான் கூட போய் அழைச்சிட்டு வந்து இருப்பேன்….” மதன் கேலி செய்ய,

“போக வேண்டியது தானே….?” ராஜேஷும் நக்கலாக கேட்க

“விட்டா தானே….? நீ தான் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாம, சொல்லாம பறந்து போயிட்டியே….”

“இப்போ என்ன டா….?”

ராஜேஷின் அலுத்து கொள்ளும் தொனியில், “அஸ்வினி மேல் இவ்ளோ பிரியம் இருக்கு…. அப்புறம் என்ன….? அவ மேல் கோபப்படு ஆனா பேசாம இருக்காத….பாவம் அவ!” என்றான்.

“ம்ம்ம்….” என்றான் சம்மதமாக. அவளுடன் பேசாமல் இருப்பது அவனுக்கு மட்டும் சந்தோஷமாக இருந்தது…. எந்நேரமும் மனதில் ஒரு உறுத்தல் இருந்து கொண்டே தான் இருக்கும்….

*********

தன் அருகே வந்த தோழியை இறுக்கி அணைத்த தெய்வா, “நான் இன்னைக்கு உங்க ரெண்டு பேரையும் சமாதானம் செஞ்சு வைக்கணும்னு இருந்தேன்…. கடவுளே அதை செஞ்சுட்டார். நீ வர லேட் ஆகும் போதே டென்ஷன் ஆக ஆரம்பிச்சான், உன் போன் வந்தவுடன் அவ்ளோ பதட்டம் அவனுக்கு…. இப்படியே அவன் கூட சமாதானம் ஆய்டு அஸ்வினி” என்றாள் தெய்வா.

“ம்ம்…. உனக்கு போன் பண்ணாம நான் நேரா அவனுக்கு பண்ணினது அவனுக்கு ரொம்ப சந்தோஷம் போல் டி, என்கிட்ட பிரச்சனை பண்ணினாலும் என் நியாபகம் வந்துருக்கே அதிசயம்னு கிண்டல் பண்ணினாலும் அதில் அவன் சந்தோஷம் தெரிஞ்சுது!” என்றாள் அஸ்வினி சிரிப்புடன்.

தோழியை சற்று தள்ளி தனியே அழைத்து சென்ற தெய்வா, “ரொம்ப நாளா உன்கிட்ட சொல்றதா வேண்டாமானு குழப்பிட்டு இருந்தேன், இன்னைக்கு சொல்லியே ஆகணும்னு முடிவுக்கு வந்துட்டேன். ராஜேஷ்க்கு பார்வதி மேல் இருக்கிறது லவ்வே இல்லைடி…. நம்மளை விரும்புற ஒருத்தரோட லவ்வை அக்செப்ட் பண்ண கமிட்மெண்ட் தான்…. அதை ஒரு கடமை மாதிரி தான் பண்றான் அவன்…. அவனை அதில இருந்து காப்பாத்தி விடுடி….பாவம்…. உன்னால தான் அவன் பார்வதி கிட்டே போய் சிக்கினான்….”

“என்னடி இப்படி சொல்றே….? நான் என்ன…. எப்படி…. பண்றது….?”

“என்னடா இப்படி சொல்றா தெய்வானு நீ நினைக்க மாட்டேன்னு எனக்கு தெரியும், அதனால் தான் சொல்றேன்” என்று பீடிகை போட,

“ஹேய் நீ எது சொன்னாலும் என் நல்லதுக்கு தான் சொல்லுவேனு எனக்கு தெரியும், சொல்லு” என்றாள் அஸ்வினி. தெய்வா எப்போதுமே ரொம்ப யோசித்து, கவனமாக சிந்தித்த பின் தான் பேசுவாள், அதனால் அவள் சொல்லும் விஷயத்தை கன்சிடர் செய்வாள் அஸ்வினி. அவள் தவறிய விஷயம் தெய்வா அவ்வளவு வற்புறுத்தியும் ராஜேஷிடம் காதல் சொல்லாதது தான்.

அவனுக்கு உன்மேல் பிரண்ட்ஷிப்பையும் தாண்டின பீலிங்ஸ் இருக்கு…. அவன் அதை உணர்றதுக்கு முன்னாடி நிறைய விஷயம் நடந்துடுச்சு…. அவன்கிட்ட நீ கொஞ்சம் க்ளோஸா பழகு அஸ்வினி…. உன் காதல் நிச்சயம் கைகூடும்! பார்வதியை விலக்குவியோ விலக வைப்பியோ அது உன் சாமர்த்தியம்…. ராஜேஷ் உனக்கு வேணும்னா நீ வேகமாக செயல்படு…. ரொம்ப முக்கியமா பார்வதி மாதிரி செல்பிஷ்ஷா இரு!

அவள் சொன்ன செய்தியை புரிந்து கொண்ட அஸ்வினி கண்களை விரித்து தெய்வாவை பார்த்தாள்! அதில் ராஜேஷிற்கு என் மேல் பீலிங்ஸா….? என்ற கேள்வி இருந்தது.

நெருக்கமாக பழகு என்றால் எப்படி….? என்ற குழப்பமும் இருந்தது!